Giristroula
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 348
- Επόμενο Ταξίδι
- κάτσε να μαζώξω κάνα χρήμ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα, Ιαπωνία
Δεύτερη Μέρα
Ξυπνήσαμε χαλαρά, χωρίς ξυπνητήρια και πίεση χρόνου, βγήκαμε στη σάλα για τον πρωϊνό μας καφέ και τα διάφορα μπιχλιμπίδια που τον συνόδευαν και ετοιμαστήκαμε για την εκδρομή μας, που θα περιελάμβανε και μπάνιο.
Αρχικά κάναμε μία βόλτα στην Αρναία, για να τη δούμε και μέρα και να κυκλοφορήσουμε μαζί με τους ντόπιους. Η παλιά της ονομασία ήταν Λιαρίγκοβα και πρέπει να είναι υπερήφανη για τη γραφικότητά της. Από την πλατεία μπήκαμε στα ακτινωτά σοκάκια και φωτογραφίζαμε ο,τι μας άρεσε...Κατευθυνόμασταν στο λαογραφικό μουσείου του χωριού, όταν κάποιος ηλικιωμένος, αλλά καλοστεκούμενος κύριος, μας πλησιάσε και ήθελε να μας πιάσει κουβέντα και να μας ξεναγήσει στο χωριό του.΄Όλως τυχαίως ήταν ο εθελοντής που άνοιγε το μουσείο, όταν υπήρχε κόσμος που επιθυμούσε να το δει. Αν δεν τον βρίσκαμε, θα πηγαίναμε και θα βρίσκαμε τοίχου πόρτα, αφού δεν εργάζεται εκεί κάποιος υπάλληλος για να είναι ανοιχτό...άτιμε Καλλικράτη...Μας συνόδεψε στο μουσείο, μας είπε πολλά για την ιστορία και την παράδοση του χωριού και μας ξενάγησε στο μουσείο, τα αντικείμενα του οποίου προέρχονται από δωρεές κατοίκων.Πόσο μου αρέσουν τα λαογραφικά μουσεία! Είδαμε αγροτικά εργαλεία, βοηθήματα για το ζύμωμα και το ψήσιμο του ψωμιού, σκεύη για την παραγωγή του μελιού, αργαλειό με όλη τη συνοδεία του, παραδοσιακές φορεσιές, όμορφα υφαντά και τέλος μία σάλα έτσι όπως ήτανε φτιαγμένη στα παραδοσιακά σπίτια. Το μουσείο αυτό στεγάζεται στο αρχοντικό Ιατρού.
Μεσημεράκι πια και είχαμε παραζεσταθεί...ώρα για μπάνιο. Ευχαριστήσαμε τον κύριο, πήραμε το αμάξι μας και κατευθυνθήκαμε προς την Ολυμπιάδα, που είναι ένας παράλιος τουριστικός οικισμός με όμορφες παραλιές πλησίον του και ταβερνάκια πάνω στη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται και ο αρχαιολογικός χώρος των Σταγείρων, τον οποίο δεν επισκεφτήκαμε, διότι είχε πολύ ζέστη και αρκετό περπάτημα. Σκοπός μας αυτή την ώρα ήταν να βρούμε μία παραλία και να χωθούμε στο νερό. Η παραλία της Ολυμπιάδας, από όσο μπορέσαμε να δούμε ήταν πολύ ρηχή...μα πάρα πολύ ρηχή. Ρωτήσαμε λοιπόν που μπορούμε να βρούμε μία παραλία νορμάλ, καθότι καλό μπάνιο ξέρουμε και δεν είμαστε και παιδάκια και πήγαμε σε ένα κολπίσκο ακριβώς κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο και δίπλα στην κύρια παραλία. Είχε αρκετό κόσμο, πεντακάθαρα νερά, ελαφρύ κυματισμό και αμμουδιά. Κολυμπήσαμε αρκετά, λιαστήκαμε, ζεσταθήκαμε, ξαναπέσαμε, χαζέψαμε τους γύρω μας και κατά το απογευματάκι πήγαμε για φαγητό στην Ολυμπιάδα και συγκεκριμένα στον καπετάν Μανώλη, ο οποίος έχει δικό του καϊκι,και σπεσιαλιτέ το μυδοπίλαφο, που σημειωτέον δεν μας ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Καθίσαμε στα τραπεζάκια πάνω στην παραλία, δοκιμάσαμε τα θαλασσινά μας με λευκό κρασάκι και παρατηρούσαμε τον κόσμο που πριν το κολύμπι, έκανε και την πεζοπορία του μέχρι το νερό να φτάσει στους ώμους...μιλάμε για καμιά 150 μέτρα!Τι ταλαιπωρία...
Ήρθε η ώρα της επιστροφής...Περάσαμε μέσα από το Στρατώνι, έναν παραθαλάσσιο οικισμό με φαρδείς δρόμους, παραλιακό πεζόδρομο με πάρκο, λιμάνι με λίγα παλιά σπίτια και ναυτικό όμιλο.
Επόμενη στάση το πάρκο του Αριστοτέλη, κοντά στο χωριό Στάγειρα. Πρόκειται για ένα άλσος καταπράσινο, εκεί έχουν τοποθετηθεί διαδραστικά όργανα, όπως το εκκρεμές, το πρίσμα, οι σφαίρες αδράνειας, ο φακός, ο υδροστρίβιλος κ.α όπου βρίσκουν εφαρμογή τα διάφορα φυσικά φαινόμενα που εξηγούσε ο Φιλόσοφος. Πολύ όμορφη πρωτοβουλία, που λειτουργεί από το 2004. Ο χώρος και τα όργανα σχεδιάστηκαν από Γερμανό ειδικό και κατόπιν τοποθετήθηκαν στο πάρκο. Είχε και ένα μικρό εισιτήριο. Στο κέντρο του πάρκου στεκόταν αγέρωχος και ο Αριστοτέλης επιτηρώντας...
Είχε νυχτώσει πιά και ξεκινήσαμε για την Αρναία. Η συνέχεια...λίγη ξεκούραση, μπανάκι γλυκού νερού και ποτάκι στο Φουγιέ στην πλατεία της Αρναίας με αρκετό κόσμο για την εποχή, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για χειμερινό προοροσμό!
Ξυπνήσαμε χαλαρά, χωρίς ξυπνητήρια και πίεση χρόνου, βγήκαμε στη σάλα για τον πρωϊνό μας καφέ και τα διάφορα μπιχλιμπίδια που τον συνόδευαν και ετοιμαστήκαμε για την εκδρομή μας, που θα περιελάμβανε και μπάνιο.
Αρχικά κάναμε μία βόλτα στην Αρναία, για να τη δούμε και μέρα και να κυκλοφορήσουμε μαζί με τους ντόπιους. Η παλιά της ονομασία ήταν Λιαρίγκοβα και πρέπει να είναι υπερήφανη για τη γραφικότητά της. Από την πλατεία μπήκαμε στα ακτινωτά σοκάκια και φωτογραφίζαμε ο,τι μας άρεσε...Κατευθυνόμασταν στο λαογραφικό μουσείου του χωριού, όταν κάποιος ηλικιωμένος, αλλά καλοστεκούμενος κύριος, μας πλησιάσε και ήθελε να μας πιάσει κουβέντα και να μας ξεναγήσει στο χωριό του.΄Όλως τυχαίως ήταν ο εθελοντής που άνοιγε το μουσείο, όταν υπήρχε κόσμος που επιθυμούσε να το δει. Αν δεν τον βρίσκαμε, θα πηγαίναμε και θα βρίσκαμε τοίχου πόρτα, αφού δεν εργάζεται εκεί κάποιος υπάλληλος για να είναι ανοιχτό...άτιμε Καλλικράτη...Μας συνόδεψε στο μουσείο, μας είπε πολλά για την ιστορία και την παράδοση του χωριού και μας ξενάγησε στο μουσείο, τα αντικείμενα του οποίου προέρχονται από δωρεές κατοίκων.Πόσο μου αρέσουν τα λαογραφικά μουσεία! Είδαμε αγροτικά εργαλεία, βοηθήματα για το ζύμωμα και το ψήσιμο του ψωμιού, σκεύη για την παραγωγή του μελιού, αργαλειό με όλη τη συνοδεία του, παραδοσιακές φορεσιές, όμορφα υφαντά και τέλος μία σάλα έτσι όπως ήτανε φτιαγμένη στα παραδοσιακά σπίτια. Το μουσείο αυτό στεγάζεται στο αρχοντικό Ιατρού.
Μεσημεράκι πια και είχαμε παραζεσταθεί...ώρα για μπάνιο. Ευχαριστήσαμε τον κύριο, πήραμε το αμάξι μας και κατευθυνθήκαμε προς την Ολυμπιάδα, που είναι ένας παράλιος τουριστικός οικισμός με όμορφες παραλιές πλησίον του και ταβερνάκια πάνω στη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται και ο αρχαιολογικός χώρος των Σταγείρων, τον οποίο δεν επισκεφτήκαμε, διότι είχε πολύ ζέστη και αρκετό περπάτημα. Σκοπός μας αυτή την ώρα ήταν να βρούμε μία παραλία και να χωθούμε στο νερό. Η παραλία της Ολυμπιάδας, από όσο μπορέσαμε να δούμε ήταν πολύ ρηχή...μα πάρα πολύ ρηχή. Ρωτήσαμε λοιπόν που μπορούμε να βρούμε μία παραλία νορμάλ, καθότι καλό μπάνιο ξέρουμε και δεν είμαστε και παιδάκια και πήγαμε σε ένα κολπίσκο ακριβώς κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο και δίπλα στην κύρια παραλία. Είχε αρκετό κόσμο, πεντακάθαρα νερά, ελαφρύ κυματισμό και αμμουδιά. Κολυμπήσαμε αρκετά, λιαστήκαμε, ζεσταθήκαμε, ξαναπέσαμε, χαζέψαμε τους γύρω μας και κατά το απογευματάκι πήγαμε για φαγητό στην Ολυμπιάδα και συγκεκριμένα στον καπετάν Μανώλη, ο οποίος έχει δικό του καϊκι,και σπεσιαλιτέ το μυδοπίλαφο, που σημειωτέον δεν μας ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Καθίσαμε στα τραπεζάκια πάνω στην παραλία, δοκιμάσαμε τα θαλασσινά μας με λευκό κρασάκι και παρατηρούσαμε τον κόσμο που πριν το κολύμπι, έκανε και την πεζοπορία του μέχρι το νερό να φτάσει στους ώμους...μιλάμε για καμιά 150 μέτρα!Τι ταλαιπωρία...
Ήρθε η ώρα της επιστροφής...Περάσαμε μέσα από το Στρατώνι, έναν παραθαλάσσιο οικισμό με φαρδείς δρόμους, παραλιακό πεζόδρομο με πάρκο, λιμάνι με λίγα παλιά σπίτια και ναυτικό όμιλο.
Επόμενη στάση το πάρκο του Αριστοτέλη, κοντά στο χωριό Στάγειρα. Πρόκειται για ένα άλσος καταπράσινο, εκεί έχουν τοποθετηθεί διαδραστικά όργανα, όπως το εκκρεμές, το πρίσμα, οι σφαίρες αδράνειας, ο φακός, ο υδροστρίβιλος κ.α όπου βρίσκουν εφαρμογή τα διάφορα φυσικά φαινόμενα που εξηγούσε ο Φιλόσοφος. Πολύ όμορφη πρωτοβουλία, που λειτουργεί από το 2004. Ο χώρος και τα όργανα σχεδιάστηκαν από Γερμανό ειδικό και κατόπιν τοποθετήθηκαν στο πάρκο. Είχε και ένα μικρό εισιτήριο. Στο κέντρο του πάρκου στεκόταν αγέρωχος και ο Αριστοτέλης επιτηρώντας...
Είχε νυχτώσει πιά και ξεκινήσαμε για την Αρναία. Η συνέχεια...λίγη ξεκούραση, μπανάκι γλυκού νερού και ποτάκι στο Φουγιέ στην πλατεία της Αρναίας με αρκετό κόσμο για την εποχή, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για χειμερινό προοροσμό!
Attachments
-
52,5 KB Προβολές: 141