Giristroula
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 348
- Επόμενο Ταξίδι
- κάτσε να μαζώξω κάνα χρήμ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα, Ιαπωνία
Τέταρτη μέρα
Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν προγραμματισμένο. Η κρουαζιέρα θα ξεκινούσε στις 10.30, το ξυπνητήρι θα χτυπούσε στις 8.30, για να πάρουμε το πρωϊνό μας στη βεράντα, να ετοιμαστούμε και να αναχωρήσουμε για την Ουρανούπολη, καθότι είχαμε και κανά δεκάλεπτο δρόμο, να παρκάρουμε με ασφάλεια, να κόψουμε εισητήρια και να επιβιβαστούμε στο πλοιάριο με το όνομα Καπετάν Φώτης. Το βιολογικό μου ρολόϊ χτύπησε νωρίτερα, ίσως από τη χαρά της εκδρομής, ίσως από την έννοια μου να χαρώ τη βεράντα, ίσως να είχα χορτάσει ύπνο...δεν ξέρω ακριβώς! Μια και δυό έφτιαξα ένα περιποιημένο καϊμακλίδικο ελληνικό καφέ και βγήκα στη βεράντα που ήταν περιτριγυρισμένη από δέντρα και είχε απεριόριστη θέα στη θάλασσα. Από τη μιά έβλεπα το νησάκι της Αμμουλιανής και από την άλλη, αρκετά μακριά βέβαια, την Ουρανούπολη. Εκείνο το πρωϊνό το απόλαυσα πραγματικά. Ρέμβασα και έκανα σχέδια για τις υπόλοιπες μέρες της εκδρομής, μελετώντας σχετικό βιβλίο και εμπλουτίζοντας το πρόγραμμά μας. Αφού τελείωσε η ώρα του πρωϊνού, ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε. Φτάσαμε στον προορισμό μας, κόψαμε εισητήρια, 18 Ε έκαστο και ανεβήκαμε στο πλοίο για να προλάβουμε προνομιούχες θέσεις, όπερ και εγένετο...Μέσα στο πλοίο νοικιάσαμε κυάλια στην τιμή των 3 Ε, κι αν έπαιρνες δύο ζευγάρια 5 Ε και τα δύο. Νομίζω πως αξίζει να νοικιάσει κάποιος κυάλια, γιατί έρχονται τόσο κοντά τα μοναστήρια που βλέπεις και λεπτομέρειες. Αλλά και με γυμνό μάτι ήταν μια χαρά. Η κρουαζιέρα ξεκίνησε, το καραβάκι περνούσε σε απόσταση 500 μ. από την ακτή και υπήρχε και ξενάγηση σε ελληνικά και αγγλικά. Αφήσαμε πίσω μας την Ουρανούπολη με το σήμα κατατεθέν της...τον Πύργο Προσφορίου. Στην όμορφη βόλτα μας μας συνόδευαν γλαροπούλια και κάποτε κάποτε δελφίνια σε ζευγάρια.
Μετά από 45 λεπτά αντικρύσαμε το πρώτο μοναστήρι, τη Μονή Δοχειαρίου.Από μακριά φάνταζε σαν παραμυθένιο παλάτι, με τα διάφορα κτίρια, τις πολλές καμινάδες που υψώνονται στις οροφές από σχιστόλιθο, τα μπαλκόνια και τις σκεπαστές εισόδους. Από την όμορφη παραλία η μονή επεκτείνεται προς την καταπράσινη πλαγιά και τελειώνει στον οχυρωματικό πύργο που δεσπόζει πάνω από όλα τα κτίρια. Ιδρύθηκε από τον Ευθύμιο, ένα μοναχό που ήταν δοχειάρης, δηλαδή διαχειριστής τροφίμων, στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας και από την ιδιότητα του αυτή ονομάστηκε έτσι η Μονή. Είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Χτίστηκε γύρω στο 976. Διατηρεί μεγάλη βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονται 5000 τόμοι έντυπων βιβλίων, 545 χειρόγραφα και 62 περγαμηνές.
Επόμενη εικόνα η Μονή Ξενοφώντος. Η παράδοση συνδέει την ίδρυση της μονής το 520 από τον Ξενοφώντα, έναν ερημίτη μοναχό, που ανακηρύχθηκε όσιος από την Ορθόδοξη εκκλησία. Όμως αυτή η εκδοχή δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σε επίσημα έγγραφα αναφέρεται για πρώτη φορά το 1033. Είναι αφιερωμένη στον Αγ. Γεώργιο. Από το 1225 και έπειτα πειρατές λεηλάτησαν και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής. Μετά την Άλωση της Πόλης άρχισε να δέχεται την υποστήριξη των ηγεμόνων της Μολδαβίας και της Βλαχίας, οι οποίοι δώρησαν τεράστια χρηματικά ποσά για την ανοικοδόμηση και τη διακόσμηση των κτιρίων.
Μέχρι την επόμενη μονή, εμείς χαζεύαμε τριγύρω και απολαμβάναμε...ώσπου εμφανίστηκε η αγαπημένη μου και η πιο όμορφη από όσες έχω δει.
Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν προγραμματισμένο. Η κρουαζιέρα θα ξεκινούσε στις 10.30, το ξυπνητήρι θα χτυπούσε στις 8.30, για να πάρουμε το πρωϊνό μας στη βεράντα, να ετοιμαστούμε και να αναχωρήσουμε για την Ουρανούπολη, καθότι είχαμε και κανά δεκάλεπτο δρόμο, να παρκάρουμε με ασφάλεια, να κόψουμε εισητήρια και να επιβιβαστούμε στο πλοιάριο με το όνομα Καπετάν Φώτης. Το βιολογικό μου ρολόϊ χτύπησε νωρίτερα, ίσως από τη χαρά της εκδρομής, ίσως από την έννοια μου να χαρώ τη βεράντα, ίσως να είχα χορτάσει ύπνο...δεν ξέρω ακριβώς! Μια και δυό έφτιαξα ένα περιποιημένο καϊμακλίδικο ελληνικό καφέ και βγήκα στη βεράντα που ήταν περιτριγυρισμένη από δέντρα και είχε απεριόριστη θέα στη θάλασσα. Από τη μιά έβλεπα το νησάκι της Αμμουλιανής και από την άλλη, αρκετά μακριά βέβαια, την Ουρανούπολη. Εκείνο το πρωϊνό το απόλαυσα πραγματικά. Ρέμβασα και έκανα σχέδια για τις υπόλοιπες μέρες της εκδρομής, μελετώντας σχετικό βιβλίο και εμπλουτίζοντας το πρόγραμμά μας. Αφού τελείωσε η ώρα του πρωϊνού, ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε. Φτάσαμε στον προορισμό μας, κόψαμε εισητήρια, 18 Ε έκαστο και ανεβήκαμε στο πλοίο για να προλάβουμε προνομιούχες θέσεις, όπερ και εγένετο...Μέσα στο πλοίο νοικιάσαμε κυάλια στην τιμή των 3 Ε, κι αν έπαιρνες δύο ζευγάρια 5 Ε και τα δύο. Νομίζω πως αξίζει να νοικιάσει κάποιος κυάλια, γιατί έρχονται τόσο κοντά τα μοναστήρια που βλέπεις και λεπτομέρειες. Αλλά και με γυμνό μάτι ήταν μια χαρά. Η κρουαζιέρα ξεκίνησε, το καραβάκι περνούσε σε απόσταση 500 μ. από την ακτή και υπήρχε και ξενάγηση σε ελληνικά και αγγλικά. Αφήσαμε πίσω μας την Ουρανούπολη με το σήμα κατατεθέν της...τον Πύργο Προσφορίου. Στην όμορφη βόλτα μας μας συνόδευαν γλαροπούλια και κάποτε κάποτε δελφίνια σε ζευγάρια.
Μετά από 45 λεπτά αντικρύσαμε το πρώτο μοναστήρι, τη Μονή Δοχειαρίου.Από μακριά φάνταζε σαν παραμυθένιο παλάτι, με τα διάφορα κτίρια, τις πολλές καμινάδες που υψώνονται στις οροφές από σχιστόλιθο, τα μπαλκόνια και τις σκεπαστές εισόδους. Από την όμορφη παραλία η μονή επεκτείνεται προς την καταπράσινη πλαγιά και τελειώνει στον οχυρωματικό πύργο που δεσπόζει πάνω από όλα τα κτίρια. Ιδρύθηκε από τον Ευθύμιο, ένα μοναχό που ήταν δοχειάρης, δηλαδή διαχειριστής τροφίμων, στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας και από την ιδιότητα του αυτή ονομάστηκε έτσι η Μονή. Είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Χτίστηκε γύρω στο 976. Διατηρεί μεγάλη βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονται 5000 τόμοι έντυπων βιβλίων, 545 χειρόγραφα και 62 περγαμηνές.
Επόμενη εικόνα η Μονή Ξενοφώντος. Η παράδοση συνδέει την ίδρυση της μονής το 520 από τον Ξενοφώντα, έναν ερημίτη μοναχό, που ανακηρύχθηκε όσιος από την Ορθόδοξη εκκλησία. Όμως αυτή η εκδοχή δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σε επίσημα έγγραφα αναφέρεται για πρώτη φορά το 1033. Είναι αφιερωμένη στον Αγ. Γεώργιο. Από το 1225 και έπειτα πειρατές λεηλάτησαν και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής. Μετά την Άλωση της Πόλης άρχισε να δέχεται την υποστήριξη των ηγεμόνων της Μολδαβίας και της Βλαχίας, οι οποίοι δώρησαν τεράστια χρηματικά ποσά για την ανοικοδόμηση και τη διακόσμηση των κτιρίων.
Μέχρι την επόμενη μονή, εμείς χαζεύαμε τριγύρω και απολαμβάναμε...ώσπου εμφανίστηκε η αγαπημένη μου και η πιο όμορφη από όσες έχω δει.
Attachments
-
52,5 KB Προβολές: 141