Giristroula
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 348
- Επόμενο Ταξίδι
- κάτσε να μαζώξω κάνα χρήμ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα, Ιαπωνία
Όταν φτάσαμε στην Ουρανούπολη, η ώρα είχε πάει 2μμ, οπότε ζητούσαμε απεγνωσμένα μία παραλία για μπάνιο. Κάπου είχα διαβάσει για την Κομίτσα, μία παραλία για ψαγμένους...και επειδή ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία, ξεκινήσαμε να την επισκεφτούμε. Από την Ουρανούπολη, απέχει 8 χιλ. βατού χωματόδρομου, αλλά όταν φτάνει κανείς εκεί, αποζημιώνεται...Πρόκειται για αρκετά μεγάλη παραλία, που το πράσινο την περικυκλώνει και φτάνει μέχρι τη βόρεια πλευρά του Αγ. Όρους. Σ' ένα κομμάτι της υπάρχουν πολλές σκηνές και τροχόσπιτα. Ξαπλώσαμε τις κορμάρες μας στην παραλία και κολυμπήσαμε. Όταν μας έκοψαν πείνες άγριες και μας ξεσήκωσε η μυρωδιά ψητού από παρακείμενη καντίνα, τα μαζέψαμε και καθίσαμε για μεσημεριανό φαγητό. Όλα ήταν τόσο πρόχειρα φτιαγμένα...μα και τόσο όμορφα...μεγάλοι πάγκοι για τραπέζια και πλαστικές καρέκλες, κάρβουνα αναμμένα και σουβλάκια που ψηνόταν, μπύρες πολύ παγωμένες για να σβήσουν τη δίψα μας, πατάτες τηγανητές και χωριάτικη!Τι άλλο να θες σε ένα τόσο όμορφο περιβάλλον; Εγώ προσωπικά αισθανόμουν βασίλισσα...Γεμίσαμε ενέργεια, ξεκουραστήκαμε και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Περάσαμε ξανά από την Ουρανούπολη και συνεχίσαμε για το δωμάτιο, προκειμένου να ξαποστάσουμε. Το βραδάκι επισκεφτήκαμε το γειτονικό οικισμό Ν. Ρόδα, όπου τύχαινε εκείνη τη μέρα να έχει καποιο πανηγύρι και γινόταν χαμός. Κάναμε βόλτα στον παραλιακό πλακόστρωτο δρόμο, χαζέψαμε στους δεκάδες πάγκους με λογής λογής πράγματα και μία μυρωδιά από λουκουμάδες μας φώναζε πάλι...τι να κάναμε να αντιστεκόμασταν ;Που τέτοιο πράγμα...Καθίσαμε και τους απολαύσαμε! Παραδομένοι από την κούραση της ημέρας αυτής, επιστρέψαμε και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια...
Πέμπτη μέρα
Και αυτή η μέρα ξεκίνησε πάλι με πρωϊνό στην όμορφη βεράντα. Στη συνέχεια ετοιμάσαμε τις βαλίτσες, τις φορτώσαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για Ιερισσό. Την ημέρα αυτή κάναμε λίγα παραπάνω πέρα δώθε, για να συνδυάσουμε κάποιες δραστηριότητες, άλλα άξιζε τον κόπο. Στην Ιερισσό κάναμε μία βόλτα στον παραλιακό δρόμο με την τεράστια αμμώδη παραλία και το υπαίθρειο ενυδρείο, όπου ζούνε ψάρια, οστρακοειδή και θαλασσινά από τον κόλπο της Ιερισσού, και καθίσαμε για ένα καφέ σε κάποια από τις πολλές καφετέριες. Στις 11 πήγαμε στο Κέντρο πολιτισμού, όπου είδαμε δύο τρισδιάστατες ταινίες, μία για τον θαλασόκοσμο και ένα οδοιπορικό για το Αγ. Όρος. Κόστος και για τις δύο 10 Ε. Οι τρισδιάστατες ταινίες είναι κάτι το διαφορετικό, νιώθεις πως όλα αυτά που δείχνουν διαδραματίζονται δίπλα σου, σα να συμμετέχεις και συ. Απλά το εισιτήριο ήταν λίγο τσουχτερό αναλογικά με τη διάρκεια της προβολής που σε κάθε ταινία ήταν βαριά βαριά 30 λεπτά. Στο οδοιπορικό του αγ. Όρους είχε περισσότερο κόσμο και ειδικά γυναίκες, καθώς είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να περιηγηθούν στη μοναστική πολιτεία. Με τα γυαλάκια που μας έδωσαν περπατούσαμε και μεις νοερά μέσα στα καλντερίμια, δίπλα στους μοναχούς, χαζεύαμε τις τοιχογραφίες και ανάβαμε κεράκι. Νομίζω οτι αξίζει να αφιερώσει ένας επισκέπτης χρόνο σε μία τέτοια δραστηριότητα.
Όταν τελείωσαν οι ταινίες, κατευθυνθήκαμε προς την Τρυπητή και πήραμε το καραβάκι για την Αμμουλιανή, το μόνο κατοικημένο νησί της Χαλκιδικής. Δρομολόγια είχε κάθε μισή ώρα και η διάρκεια της διαδρομής ήταν 15 λεπτά. Η τιμή του εισιτηρίου για τους επιβάτες ήταν 2 Ε και 10 Ε/ αμάξι, μόνο για τη μία διαδρομή. Εγώ, για να πω την αμαρτία μου, σε αυτό το ταξίδι έμαθα για το νησάκι αυτό. Έχει όμορφες παραλίες, ταβερνάκια, πράσινο, ψαράδες και καϊκια, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Έχει 600 μόνιμους κατοίκους, πολλοί από αυτούς είναι πρόσφυγες που ήρθαν από το Μαρμαρά μετά την καταστροφή του 1922. Έχει 3-4 παραλίες και τη Χώρα. Έτσι ξεκινήσαμε από την παραλία Καραγάτσια, που είναι ένας μικρός όρμος με φτελιές (καραγάτσια) και περιβάλλεται από βουνά. Με τα ζόρια, βρήκαμε κάποιες ξαπλώστρες άδειες και αράξαμε. Το κολύμπι ήταν απολαυστικό, νερά διαυγή, ήρεμα και πεντακάθαρα. Μία μικρή καντίνα εκεί πάνω στην παραλία προμήθευε τον κόσμο με νερά και καφέ. Επόμενη εξερεύνηση, οι Αλυκές που έχουν κάνει το νησάκι της Αμμουλιανής, πόλο έλξης για τους επισκέπτες. Πρόκειται για μία μεγάλη παραλία, με λευκή ψιλή άμμο, καθαρά νερά και απάνεμη. Έχει οργανωμένο τμήμα, με ομπρέλες και ξαπλώστρες, καντίνα, καφετέρια και κάμπιγκ. Μία βουτιά καλή και αρκετό κολύμπι το κάναμε και κει και πραγμτικά δε θέλαμε να φύγουμε...Ήταν απογευματάκι, έπρεπε να γευματίσουμε και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από ακόμη μία παραλία , τον Αγ. Γεώργιο, κάναμε και κει μία βουτιά και μετά κατεβήκαμε στη Χώρα για να βρούμε ταβερνάκι για φαγητό. Μετά από μικρή περιήγηση και προταση κάποιου ντόπιου, πήγαμε στο Τζανή για το γεύμα μας. Γύρω στις 7.30 το βραδάκι, πήραμε το πλοίο της επιστροφής προς Τρυπητή. Ο ήλιος άρχισε να πέφτει και έδινε ωραία χρώματα στο νησί. Με αυτή την εικόνα το αποχαιρετήσαμε και ξεμακρύναμε. Το δρομολόγιο της μέρας εκείνης προέβλεπε διανυκτέρευση στο Ν. Μαρμαρά, οπότε είχαμε τουλάχιστον μία ωρίτσα δρόμο, ως τον προορισμό μας. Έτσι, με ωραία μουσικούλα και αναπόληση, φτάσαμε σιγά σιγά στο Ν. Μαρμαρά γύρω στις 9.30 και αναζητούσαμε το δωμάτιο μας, το οποίο εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων, διότι ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση, από όπου μπήκαμε και με τους τόσους μονόδρομους που έχει το χωριό ταλαιπωρηθήκαμε...Τέλος καλό, όλα καλά...Γλυκό μπανάκι κι τέζα...δυνάμεις ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ!
Πέμπτη μέρα
Και αυτή η μέρα ξεκίνησε πάλι με πρωϊνό στην όμορφη βεράντα. Στη συνέχεια ετοιμάσαμε τις βαλίτσες, τις φορτώσαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για Ιερισσό. Την ημέρα αυτή κάναμε λίγα παραπάνω πέρα δώθε, για να συνδυάσουμε κάποιες δραστηριότητες, άλλα άξιζε τον κόπο. Στην Ιερισσό κάναμε μία βόλτα στον παραλιακό δρόμο με την τεράστια αμμώδη παραλία και το υπαίθρειο ενυδρείο, όπου ζούνε ψάρια, οστρακοειδή και θαλασσινά από τον κόλπο της Ιερισσού, και καθίσαμε για ένα καφέ σε κάποια από τις πολλές καφετέριες. Στις 11 πήγαμε στο Κέντρο πολιτισμού, όπου είδαμε δύο τρισδιάστατες ταινίες, μία για τον θαλασόκοσμο και ένα οδοιπορικό για το Αγ. Όρος. Κόστος και για τις δύο 10 Ε. Οι τρισδιάστατες ταινίες είναι κάτι το διαφορετικό, νιώθεις πως όλα αυτά που δείχνουν διαδραματίζονται δίπλα σου, σα να συμμετέχεις και συ. Απλά το εισιτήριο ήταν λίγο τσουχτερό αναλογικά με τη διάρκεια της προβολής που σε κάθε ταινία ήταν βαριά βαριά 30 λεπτά. Στο οδοιπορικό του αγ. Όρους είχε περισσότερο κόσμο και ειδικά γυναίκες, καθώς είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να περιηγηθούν στη μοναστική πολιτεία. Με τα γυαλάκια που μας έδωσαν περπατούσαμε και μεις νοερά μέσα στα καλντερίμια, δίπλα στους μοναχούς, χαζεύαμε τις τοιχογραφίες και ανάβαμε κεράκι. Νομίζω οτι αξίζει να αφιερώσει ένας επισκέπτης χρόνο σε μία τέτοια δραστηριότητα.
Όταν τελείωσαν οι ταινίες, κατευθυνθήκαμε προς την Τρυπητή και πήραμε το καραβάκι για την Αμμουλιανή, το μόνο κατοικημένο νησί της Χαλκιδικής. Δρομολόγια είχε κάθε μισή ώρα και η διάρκεια της διαδρομής ήταν 15 λεπτά. Η τιμή του εισιτηρίου για τους επιβάτες ήταν 2 Ε και 10 Ε/ αμάξι, μόνο για τη μία διαδρομή. Εγώ, για να πω την αμαρτία μου, σε αυτό το ταξίδι έμαθα για το νησάκι αυτό. Έχει όμορφες παραλίες, ταβερνάκια, πράσινο, ψαράδες και καϊκια, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Έχει 600 μόνιμους κατοίκους, πολλοί από αυτούς είναι πρόσφυγες που ήρθαν από το Μαρμαρά μετά την καταστροφή του 1922. Έχει 3-4 παραλίες και τη Χώρα. Έτσι ξεκινήσαμε από την παραλία Καραγάτσια, που είναι ένας μικρός όρμος με φτελιές (καραγάτσια) και περιβάλλεται από βουνά. Με τα ζόρια, βρήκαμε κάποιες ξαπλώστρες άδειες και αράξαμε. Το κολύμπι ήταν απολαυστικό, νερά διαυγή, ήρεμα και πεντακάθαρα. Μία μικρή καντίνα εκεί πάνω στην παραλία προμήθευε τον κόσμο με νερά και καφέ. Επόμενη εξερεύνηση, οι Αλυκές που έχουν κάνει το νησάκι της Αμμουλιανής, πόλο έλξης για τους επισκέπτες. Πρόκειται για μία μεγάλη παραλία, με λευκή ψιλή άμμο, καθαρά νερά και απάνεμη. Έχει οργανωμένο τμήμα, με ομπρέλες και ξαπλώστρες, καντίνα, καφετέρια και κάμπιγκ. Μία βουτιά καλή και αρκετό κολύμπι το κάναμε και κει και πραγμτικά δε θέλαμε να φύγουμε...Ήταν απογευματάκι, έπρεπε να γευματίσουμε και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από ακόμη μία παραλία , τον Αγ. Γεώργιο, κάναμε και κει μία βουτιά και μετά κατεβήκαμε στη Χώρα για να βρούμε ταβερνάκι για φαγητό. Μετά από μικρή περιήγηση και προταση κάποιου ντόπιου, πήγαμε στο Τζανή για το γεύμα μας. Γύρω στις 7.30 το βραδάκι, πήραμε το πλοίο της επιστροφής προς Τρυπητή. Ο ήλιος άρχισε να πέφτει και έδινε ωραία χρώματα στο νησί. Με αυτή την εικόνα το αποχαιρετήσαμε και ξεμακρύναμε. Το δρομολόγιο της μέρας εκείνης προέβλεπε διανυκτέρευση στο Ν. Μαρμαρά, οπότε είχαμε τουλάχιστον μία ωρίτσα δρόμο, ως τον προορισμό μας. Έτσι, με ωραία μουσικούλα και αναπόληση, φτάσαμε σιγά σιγά στο Ν. Μαρμαρά γύρω στις 9.30 και αναζητούσαμε το δωμάτιο μας, το οποίο εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων, διότι ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση, από όπου μπήκαμε και με τους τόσους μονόδρομους που έχει το χωριό ταλαιπωρηθήκαμε...Τέλος καλό, όλα καλά...Γλυκό μπανάκι κι τέζα...δυνάμεις ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ!
Attachments
-
52,5 KB Προβολές: 141