zmaria
Member
Τέλος για την σημερινή ξενάγηση. Μας πάνε σε ένα όμορφο ξενοδοχείο για φαγητό. Μπουφές ποικίλος, κυριαρχούν τα αραβικά φαγητά, πικάντικα γευστικά. Το δικό μας κεμπάπ έχω να πω είναι μακράν καλύτερο. Επιστροφή στο ξενοδοχείο με μια πικρόγλυκη γεύση. Οκ τα είδαμε όλα αυτά, άραγε θα μπορέσουμε να γεμίσουμε τις υπόλοιπες μας μέρες? Ή μήπως δεν θα έχουμε να κάνουμε πράγματα και βαρεθούμε? Κούνια που με κούναγε… τελικά ήταν πολλά αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε. Έτσι για να μάθουμε να είμαστε προπέτες. Λίγη ξεκούραση για να ξεκινήσουμε την βραδινή μας περιπλάνηση στο χιλιοφωτισμένο Ντουμπάι.
Ξεκούραστες και ορεξάτες κατεβαίνουμε στην ρεσεψιόν όπου είναι ένας γλυκήτατος μαυρούλης και του ζητάμε πληροφορίες για ένα μαγαζί που θέλουμε να πάμε για ποτό και μας λέει τα καλύτερα. Λέγεται Long Bar είναι ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο μας και μας λέει ο πως δεν χρειάζεται να κάνουμε κράτηση. Ωραία λοιπόν παίρνουμε ταξάκι έξω από το ξενοδοχείο (εννοείται πως πάντα περιμένουν ταξί έξω από τα ξενοδοχεία). Δεν υπάρχει διάβαση για να πάμε με τα πόδια αλλά την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως μπορούμε να περάσουμε απέναντι μέσω του μετρό, το οποίο είναι εκτός λειτουργίας από τις 22.00 μέχρι το πρωί αλλά ο χώρος είναι ανοιχτός και φυλάγεται από ένοπλους φρουρούς όλο το 24ωρο. Μέρα προσαρμογής βλέπεις. Μπαίνουμε μέσα στο ξενοδοχείο Rotana Tower το οποίο είναι αδερφάκι το δικού μας ξενοδοχείου. Σημείωση ότι όλα μα όλα τα μπαρ είναι μέσα σε ξενοδοχεία. Το ποτό απαγορεύεται δια ροπάλου έξω στον δρόμο και δεν πωλείται πουθενά ούτε καν σε σούπερ μάρκετ. Αν θέλετε δηλαδή να πάρετε ένα ποτό να έχετε στο δωμάτιο σας φροντίστε να το προμηθευτείτε από το αεροδρόμιο. Μόνο εκεί θα το βρείτε. Εμείς είχαμε κάνει τα σκονάκια μας μέσω ίντερνετ πριν φύγουμε για μπαρ και εστιατόρια στα οποία επιτρέπεται το κάπνισμα. Πάμε λοιπόν προς το μπαρ όπου εκεί βρίσκεται ένας πορτιέρης και μας ρωτάει αν έχουμε κάνει κράτηση και του λέμε όχι. Δεν μας αφήνει να μπούμε! Και τώρα? Περιττό να πω ότι έχω να φάω πόρτα από τα 14?
Παίρνουμε πάλι ταξί και κατευθυνόμαστε προς Jumeira μεριά όπου πάμε να βρούμε ένα μπαράκι στο ξενοδοχείο Hilton. Τελικά έχουμε κάνει λάθος και σε ένα μπαρ στο Hilton δεν επιτρέπεται το κάπνισμα οπότε και αποχωρούμε. Στο Hilton έχει ένα ισπανικό εστιατόριο με ζωντανή ορχήστρα με λάτιν μουσική και φοβερή ατμόσφαιρα για τους φαν του είδους(είμαι κι εγώ ένας από αυτούς). Ήταν τέλεια αλλά δεν πήγαμε ποτέ γιατί δεν επιτρεπόταν το τσιγάρο. Ναι είμαι σκλάβα του τσιγάρου και ντρέπομαι. Η περιοχή αυτή είναι από τις λίγες που μπορείς να περπατήσεις και να διαλέξεις που θες να φας και να κάτσεις για καφέ. Πηγαίναμε λίγο σαν χαμένες και τελικά ρωτώντας μας λένε πως είναι 2 τα μέρη όπου επιτρέπεται ποτό και τσιγάρο. Βρίσκουμε το ένα και καθόμαστε. Εννοείται σε ξενοδοχείο μέσα. Λέγεται Tai Mai (ή Mai Tai) κι είναι ένα όμορφο περιβάλλον με ζωντανή μουσική με πιάνο. Ένας συμπαθητικός νεαρός μας κρατάει μουσική συντροφιά με τραγούδια τύπου Elton Jhon. Δοκιμάζω ένα κοκταίηλ με μαρτίνι και σοκολάτα. Ωραιότατο. Στο δεύτερο ποτό ζηλεύω την αδερφή μου και παίρνω ένα Mohito. Μμμμμμ ωραιότατο κι αυτό. Λίγο νωρίτερα να είχαμε φτάσει (πριν τις 22.30) το ποτάκι μας θα ήταν μισή τιμή λόγω happy hour. Να το έχετε στο νου σας για την βραδινή έξοδο υπάρχουν πολλές τέτοιες «ευκαιρείες» ειδικά για τις κυρίες. Θα το δείτε παρακάτω. Ταξάκι πάλι κι επιστροφή στο ωραίο μας ξενοδοχείο.
Στην βραδινή έξοδο μας τα χαλάει το Ντουμπάι. Σαν πρώτη γεύση βασικά. Εκτός κι αν έχεις κάποιον γνωστό και μπορεί να σε κατευθύνει για το που θα πας. Δεν έχει πολλά μέρη όπου να είναι πολλά μαγαζιά μαζί (είτε για ποτό είτε για φαγητό) για να μπορείς να διαλέξεις αυτό που θες. Από άποψη γούστου, τσιγάρου, τιμών. Κι αν χρειαστεί να κάνεις κράτηση? Αν δεν είσαι ενημερωμένος δηλαδή τι πρέπει να κάνεις? Ν’ αρχίσεις να γυρνάς με ταξί όλα τα ξενοδοχεία για να βρεις αυτό που σου ταιριάζει? Στην αρχή ξενερώσαμε μ’ αυτό αλλά λίγο η μελέτη που είχαμε κάνει, λίγο η βοήθεια των ξεναγών, λίγο η καλή μας διάθεση (αυτή κι αν είναι απαραίτητη!) όλα μας πήγαν πολύ καλά! Και το βράδυ και το πρωί.
Ξεκούραστες και ορεξάτες κατεβαίνουμε στην ρεσεψιόν όπου είναι ένας γλυκήτατος μαυρούλης και του ζητάμε πληροφορίες για ένα μαγαζί που θέλουμε να πάμε για ποτό και μας λέει τα καλύτερα. Λέγεται Long Bar είναι ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο μας και μας λέει ο πως δεν χρειάζεται να κάνουμε κράτηση. Ωραία λοιπόν παίρνουμε ταξάκι έξω από το ξενοδοχείο (εννοείται πως πάντα περιμένουν ταξί έξω από τα ξενοδοχεία). Δεν υπάρχει διάβαση για να πάμε με τα πόδια αλλά την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως μπορούμε να περάσουμε απέναντι μέσω του μετρό, το οποίο είναι εκτός λειτουργίας από τις 22.00 μέχρι το πρωί αλλά ο χώρος είναι ανοιχτός και φυλάγεται από ένοπλους φρουρούς όλο το 24ωρο. Μέρα προσαρμογής βλέπεις. Μπαίνουμε μέσα στο ξενοδοχείο Rotana Tower το οποίο είναι αδερφάκι το δικού μας ξενοδοχείου. Σημείωση ότι όλα μα όλα τα μπαρ είναι μέσα σε ξενοδοχεία. Το ποτό απαγορεύεται δια ροπάλου έξω στον δρόμο και δεν πωλείται πουθενά ούτε καν σε σούπερ μάρκετ. Αν θέλετε δηλαδή να πάρετε ένα ποτό να έχετε στο δωμάτιο σας φροντίστε να το προμηθευτείτε από το αεροδρόμιο. Μόνο εκεί θα το βρείτε. Εμείς είχαμε κάνει τα σκονάκια μας μέσω ίντερνετ πριν φύγουμε για μπαρ και εστιατόρια στα οποία επιτρέπεται το κάπνισμα. Πάμε λοιπόν προς το μπαρ όπου εκεί βρίσκεται ένας πορτιέρης και μας ρωτάει αν έχουμε κάνει κράτηση και του λέμε όχι. Δεν μας αφήνει να μπούμε! Και τώρα? Περιττό να πω ότι έχω να φάω πόρτα από τα 14?
Παίρνουμε πάλι ταξί και κατευθυνόμαστε προς Jumeira μεριά όπου πάμε να βρούμε ένα μπαράκι στο ξενοδοχείο Hilton. Τελικά έχουμε κάνει λάθος και σε ένα μπαρ στο Hilton δεν επιτρέπεται το κάπνισμα οπότε και αποχωρούμε. Στο Hilton έχει ένα ισπανικό εστιατόριο με ζωντανή ορχήστρα με λάτιν μουσική και φοβερή ατμόσφαιρα για τους φαν του είδους(είμαι κι εγώ ένας από αυτούς). Ήταν τέλεια αλλά δεν πήγαμε ποτέ γιατί δεν επιτρεπόταν το τσιγάρο. Ναι είμαι σκλάβα του τσιγάρου και ντρέπομαι. Η περιοχή αυτή είναι από τις λίγες που μπορείς να περπατήσεις και να διαλέξεις που θες να φας και να κάτσεις για καφέ. Πηγαίναμε λίγο σαν χαμένες και τελικά ρωτώντας μας λένε πως είναι 2 τα μέρη όπου επιτρέπεται ποτό και τσιγάρο. Βρίσκουμε το ένα και καθόμαστε. Εννοείται σε ξενοδοχείο μέσα. Λέγεται Tai Mai (ή Mai Tai) κι είναι ένα όμορφο περιβάλλον με ζωντανή μουσική με πιάνο. Ένας συμπαθητικός νεαρός μας κρατάει μουσική συντροφιά με τραγούδια τύπου Elton Jhon. Δοκιμάζω ένα κοκταίηλ με μαρτίνι και σοκολάτα. Ωραιότατο. Στο δεύτερο ποτό ζηλεύω την αδερφή μου και παίρνω ένα Mohito. Μμμμμμ ωραιότατο κι αυτό. Λίγο νωρίτερα να είχαμε φτάσει (πριν τις 22.30) το ποτάκι μας θα ήταν μισή τιμή λόγω happy hour. Να το έχετε στο νου σας για την βραδινή έξοδο υπάρχουν πολλές τέτοιες «ευκαιρείες» ειδικά για τις κυρίες. Θα το δείτε παρακάτω. Ταξάκι πάλι κι επιστροφή στο ωραίο μας ξενοδοχείο.
Στην βραδινή έξοδο μας τα χαλάει το Ντουμπάι. Σαν πρώτη γεύση βασικά. Εκτός κι αν έχεις κάποιον γνωστό και μπορεί να σε κατευθύνει για το που θα πας. Δεν έχει πολλά μέρη όπου να είναι πολλά μαγαζιά μαζί (είτε για ποτό είτε για φαγητό) για να μπορείς να διαλέξεις αυτό που θες. Από άποψη γούστου, τσιγάρου, τιμών. Κι αν χρειαστεί να κάνεις κράτηση? Αν δεν είσαι ενημερωμένος δηλαδή τι πρέπει να κάνεις? Ν’ αρχίσεις να γυρνάς με ταξί όλα τα ξενοδοχεία για να βρεις αυτό που σου ταιριάζει? Στην αρχή ξενερώσαμε μ’ αυτό αλλά λίγο η μελέτη που είχαμε κάνει, λίγο η βοήθεια των ξεναγών, λίγο η καλή μας διάθεση (αυτή κι αν είναι απαραίτητη!) όλα μας πήγαν πολύ καλά! Και το βράδυ και το πρωί.
Attachments
-
24,6 KB Προβολές: 341