zmaria
Member
Σήμερα ξημερώνει η καλύτερη μέρα. Αφού παίρνουμε το πρωινό μας λέμε να δοκιμάσουμε για πρώτη φορά την πισίνα του ξενοδοχείου η οποία είναι στον 4ο όροφο κι έχεις θέα τους διάφορους ουρανοξύστες και τους δίδυμους πύργους. σουρεάλ θα έλεγα. Έχει ναυαγοσώστη κι άλλο ένα άτομο πρόθυμο για οτιδήποτε ζητήσουμε. Είμαστε μόνες μας κι άλλες 2-3 γυναίκες μόνες χαίρονται τον ήλιο. Όλη η πισίνα για πάρτη μας εν ολίγοις. Την ίδια ώρα γίνεται άσκηση πυρκαγιάς στο ξενοδοχείο και έχουν μαζευτεί περιπολικά και πυροσβεστικά οχήματα. Αληθινή αναπαράσταση! Απολαμβάνουμε την ηλιοθεραπεία μας και βγάζουμε αυτό το ασπρουδερό από πάνω μας πίνοντας καφεδάκι. Ο ήλιος καίει και μας αρέσει! Η αδερφή μου κατραμιάζει κι εγώ παίρνω ένα συμπαθητικό χρωματάκι ως ξανθιά αλλά όπως πάντα δίπλα της δείχνω πιο άσπρη από ότι είμαι. Γκρρρρ…
Μπανάκι και είμαστε έτοιμες για σαφάρι 4Χ4. Μεσημέρι να μην καίει ο ήλιος. Η ξεναγός μας έχει προειδοποιήσει από το πρωί να μην έχουμε παραφάει πριν ξεκινήσουμε γιατί μόλις ξεκινήσει το σαφάρι θα τα βγάλουμε (με το παρντόν). Μέσα στο φοβερό τζιπ είμαι εγώ με την αδερφή μου, ένα ζευγάρι που ήδη κάνουμε παρέα αυτές τις μέρες, και στις πίσω θέσεις είναι ένα ζευγάρι που έχει έρθει από Λατινική Αμερική. Αργεντίνος αυτός, Χιλιανή εκείνη. Ο οδηγός μας είναι συμπαθέστατος. Φτάνουμε στην έρημο περνώντας μπροστά από το εξοχικό του σείχη, όπου φυσικά είναι πανέμορφο και περήφανα αραβικά άλογα κάνουν βόλτες τριγύρω. Στον δρόμο βλέπουμε ένα κοπάδι από καμήλες να προχωράει αργά αργά διότι τους έχουν δέσει τα πόδια μεταξύ τους για να μην μπορούν να τρέχουν οι καημένες! Μαζευόμαστε σε ένα μέρος γύρω στα 30 τζιπ και η διασκέδαση αρχίζει! Μπαμ μπουμ πέρα δώθε δως του να ανεβαίνει αμμόλοφους να σταμάτα απότομα πατώντας χειρόφρενο κι όλα αυτά με υπόκρουση ελληνικής τσιφτετελέ μουσικής! Ο οδηγός μας έχει καταλάβει πως δεν ζαλιζόμαστε και συνέχεια περιμένει να μένει τελευταίος και να μας κάνει ακόμα πιο πολλά κόλπα. Εγώ θα ήθελα ακόμα περισσότερα η αχόρταγη! Αυτό διαρκεί καμιά ώρα.
Στην συνέχεια σταματάμε μπροστά από έναν φράχτη που έχει μέσα πάρα πολλές καμήλες κι είναι ο χώρος που κάνουν την βοσκή τους. Μόλις μας παίρνουν χαμπάρι κάποιες πλησιάζουν επιφυλακτικά κοντά στον φράχτη δίνοντας μας την ευκαιρία να τις ταίσουμε και να τις βγάλουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε. Τότε σκάει ένας άραβας με ένα γεράκι στα χέρια του και το προσφέρει για φωτογραφία με αντίτιμο 2 ευρώ. Εννοείται πως βγάζω. Στα πόδια του από κάτω είναι κάτι σαν γάντι που το περνώ από το χέρι μου σαν βραχιόλι. Είναι βαρύ και κάθεται ήσυχο μιας και του έχουν κλείσει τα μάτια για να μη τρομάζει. Φεύγουμε από κει και μας πάνε σε μια άλλη πλευρά της ερήμου όπου έχει έναν αμμόλοφο και μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε σκέιτ πάνω στην άμμο. Δοκιμάζω και φέρνω εις πέρας την αποστολή μου μένοντας όρθια καθώς κατέβαινα τον αμμόλοφο. Έχει πλάκα η όλη φάση και ρίχουμε πολύ γέλιο μ’ αυτούς που δεν τα καταφέρνουν και σωριάζονται κάτω. Έχει μια κάποια ζέστη αλλά περπατάμε ξυπόλητες και για κάποιον μυστήριο λόγο δεν καιγόμαστε.
Στην συνέχεια φτάνουμε στον τελικό προορισμό μας όπου θα κάνουμε μπάρμπεκιου αλα Βεδουίνοι. Έξω από τον χώρο υπάρχουν δυο καμήλες με φίμωτρα όπου ανεβαίνουν όλοι οι τουρίστες ανά δυο στην καθεμία και τους κάνουν ένα τετράγωνο. Και πάλι δεν χάνουμε την ευκαιρία να βγάλουμε φωτογραφίες πάνω στα ζωντανά. Ανεβαίνουμε λοιπόν και με μια απότομη κίνηση (αφού τρώει και το ξύλο της η κακομοίρα) μας σηκώνει ψηλά και κάνουμε το τετράγωνο μας. Με την ίδια απότομη κίνηση μας προσγειώνει κι όλο το σκηνικό έχει πολύ πλάκα. Μπαίνουμε μέσα στον ανοιχτό χώρο και μας κερνάνε αραβικό καφέ, χουρμά και κάποια ορεκτικά. Στην μέση υπάρχει μια τεράστια πίστα και γύρω γύρω χαμηλά τραπεζάκια με μαξιλαράκια όπου θα κάτσουμε να φάμε. Από την μια πλευρά υπάρχουν και τραπεζάκια που είναι μέσα σε ανοιχτές καλύβες για κάτι πιο πριβέ και ρομαντικό αν θες. Από την άλλη πλευρά είναι οι τουαλέτες οι οποίες περιβάλλονται από μια κατασκευή φτιαγμένη από καλάμια. Δίπλα είναι ο χώρος όπου μια μουσουλμάνα (βεδουίνα ίσως) κάνει δωρεάν χέννα σε όποιον θέλει. Δίπλα υπάρχουν κελεμπίες και ράσα όπου μπορούν να ντυθούν με αυτά οι τουρίστες και να βγάλουν φωτογραφίες. Δίπλα είναι ένα μαγαζάκι που έχει κάτι ωραία βαζάκια γεμισμένα με άμμο κι έχεις την επιλογή να γράψεις κάποιο όνομα. Ωραία αγορά για ενθύμιο ή για να το πας δώρο κάπου. Δίπλα είναι το μπαρ όπου εκτός από τα ποτά σου δίνουν δωρεάν νερό και αναψυκτικό. Δίπλα από αυτό και τελειώνουμε πουλάνε φορεσιές για χανούμισσες και κάποια σουβενίρ. Ακριβά σχετικά, τα ίδια πράγματα στα σουκς τα βρίσκεις σαφώς φτηνότερα. Κάνουμε χέννα στο πόδι χαμηλά ένα λουλούδι το οποίο η τύπισσα στο φτιάχνει σε δευτερόλεπτα!
Ο μπουφές ανοίγει είναι ικανοποιητικός και από το μπάρμπεκιου έχεις να επιλέξεις από κεμπάπ, κοτόπουλο και καλαμάκι από κρέας καμήλας! Έχω να σας πω ότι είναι νοστιμότατο. Από τα πιο ωραία κρέατα που έχω φάει ποτέ μου! Οι υπάλληλοι εκεί μόλις καταλαβαίνουν ότι είμαστε από Ελλάδα μας πετούν κάποιες λέξεις στα ελληνικά και μας κάνουν χαβαλέ. Σερβιριζόμαστε κι αφού τρώμε έρχεται το κερασάκι της τούρτας σε μορφή χανούμισσας η οποία με εντυπωσιακή φορεσιά ξεκινάει να λικνίζεται στους αραβικούς ρυθμούς. Και είναι ξανθιά μάλλον Ρωσίδα, όμορφη με στεγνή κορμοστασιά, ωραίο σώμα αλλά αδύνατο. Ούτε μελανούρι είναι, ούτε καμπύλες έχει που για το belly dance είναι απαραίτητα αυτά. Έχει μάθει τις κινήσεις του χορού αλλά πώς να το πω ευγενικά? Δεν το κουνάει όπως πρέπει. Έχω μια φίλη (μελαχροινή) που ειδικεύεται σ’ αυτούς τους χορούς και είναι μακράν καλύτερη. Παρόλα αυτά το διασκεδάζουμε. Η φανταστική εκδρομή στην έρημο τελειώνει κάπου εδώ και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Χαλαρώνουμε στο δωμάτιο κι η αδερφή μου ψιλοβαριέται να βγούμε αλλά εγώ έχω πρόβλημα, είναι μόλις 22.00 και ποτέ δεν κοιμάμαι πριν τις 1-2. Τι θα κάνω μέχρι τότε? Με λυπάται μάλλον και αποφασίζουμε να πάμε στον Long Bar πάλι μιας και είναι και κοντά και ξέρουμε ήδη τι παίζει αφού έχουμε ξαναπάει.. Φτάνοντας εκεί ο γνωστός μας πια πορτιέρης ξαναζητάει διαβατήρια. Μα ήμαστε και χτες εδώ του λέμε και παραδόξως μας αφήνει να περάσουμε χωρίς να τα δει. Τον είδα απ την αρχή ήταν πιο ορεξάτος σήμερα. Πίνουμε από δυο ποτάκια, μοιράζοντας τις εμπειρίες της σημερινής ημέρας. Τέλεια.
Μπανάκι και είμαστε έτοιμες για σαφάρι 4Χ4. Μεσημέρι να μην καίει ο ήλιος. Η ξεναγός μας έχει προειδοποιήσει από το πρωί να μην έχουμε παραφάει πριν ξεκινήσουμε γιατί μόλις ξεκινήσει το σαφάρι θα τα βγάλουμε (με το παρντόν). Μέσα στο φοβερό τζιπ είμαι εγώ με την αδερφή μου, ένα ζευγάρι που ήδη κάνουμε παρέα αυτές τις μέρες, και στις πίσω θέσεις είναι ένα ζευγάρι που έχει έρθει από Λατινική Αμερική. Αργεντίνος αυτός, Χιλιανή εκείνη. Ο οδηγός μας είναι συμπαθέστατος. Φτάνουμε στην έρημο περνώντας μπροστά από το εξοχικό του σείχη, όπου φυσικά είναι πανέμορφο και περήφανα αραβικά άλογα κάνουν βόλτες τριγύρω. Στον δρόμο βλέπουμε ένα κοπάδι από καμήλες να προχωράει αργά αργά διότι τους έχουν δέσει τα πόδια μεταξύ τους για να μην μπορούν να τρέχουν οι καημένες! Μαζευόμαστε σε ένα μέρος γύρω στα 30 τζιπ και η διασκέδαση αρχίζει! Μπαμ μπουμ πέρα δώθε δως του να ανεβαίνει αμμόλοφους να σταμάτα απότομα πατώντας χειρόφρενο κι όλα αυτά με υπόκρουση ελληνικής τσιφτετελέ μουσικής! Ο οδηγός μας έχει καταλάβει πως δεν ζαλιζόμαστε και συνέχεια περιμένει να μένει τελευταίος και να μας κάνει ακόμα πιο πολλά κόλπα. Εγώ θα ήθελα ακόμα περισσότερα η αχόρταγη! Αυτό διαρκεί καμιά ώρα.
Στην συνέχεια σταματάμε μπροστά από έναν φράχτη που έχει μέσα πάρα πολλές καμήλες κι είναι ο χώρος που κάνουν την βοσκή τους. Μόλις μας παίρνουν χαμπάρι κάποιες πλησιάζουν επιφυλακτικά κοντά στον φράχτη δίνοντας μας την ευκαιρία να τις ταίσουμε και να τις βγάλουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε. Τότε σκάει ένας άραβας με ένα γεράκι στα χέρια του και το προσφέρει για φωτογραφία με αντίτιμο 2 ευρώ. Εννοείται πως βγάζω. Στα πόδια του από κάτω είναι κάτι σαν γάντι που το περνώ από το χέρι μου σαν βραχιόλι. Είναι βαρύ και κάθεται ήσυχο μιας και του έχουν κλείσει τα μάτια για να μη τρομάζει. Φεύγουμε από κει και μας πάνε σε μια άλλη πλευρά της ερήμου όπου έχει έναν αμμόλοφο και μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε σκέιτ πάνω στην άμμο. Δοκιμάζω και φέρνω εις πέρας την αποστολή μου μένοντας όρθια καθώς κατέβαινα τον αμμόλοφο. Έχει πλάκα η όλη φάση και ρίχουμε πολύ γέλιο μ’ αυτούς που δεν τα καταφέρνουν και σωριάζονται κάτω. Έχει μια κάποια ζέστη αλλά περπατάμε ξυπόλητες και για κάποιον μυστήριο λόγο δεν καιγόμαστε.
Στην συνέχεια φτάνουμε στον τελικό προορισμό μας όπου θα κάνουμε μπάρμπεκιου αλα Βεδουίνοι. Έξω από τον χώρο υπάρχουν δυο καμήλες με φίμωτρα όπου ανεβαίνουν όλοι οι τουρίστες ανά δυο στην καθεμία και τους κάνουν ένα τετράγωνο. Και πάλι δεν χάνουμε την ευκαιρία να βγάλουμε φωτογραφίες πάνω στα ζωντανά. Ανεβαίνουμε λοιπόν και με μια απότομη κίνηση (αφού τρώει και το ξύλο της η κακομοίρα) μας σηκώνει ψηλά και κάνουμε το τετράγωνο μας. Με την ίδια απότομη κίνηση μας προσγειώνει κι όλο το σκηνικό έχει πολύ πλάκα. Μπαίνουμε μέσα στον ανοιχτό χώρο και μας κερνάνε αραβικό καφέ, χουρμά και κάποια ορεκτικά. Στην μέση υπάρχει μια τεράστια πίστα και γύρω γύρω χαμηλά τραπεζάκια με μαξιλαράκια όπου θα κάτσουμε να φάμε. Από την μια πλευρά υπάρχουν και τραπεζάκια που είναι μέσα σε ανοιχτές καλύβες για κάτι πιο πριβέ και ρομαντικό αν θες. Από την άλλη πλευρά είναι οι τουαλέτες οι οποίες περιβάλλονται από μια κατασκευή φτιαγμένη από καλάμια. Δίπλα είναι ο χώρος όπου μια μουσουλμάνα (βεδουίνα ίσως) κάνει δωρεάν χέννα σε όποιον θέλει. Δίπλα υπάρχουν κελεμπίες και ράσα όπου μπορούν να ντυθούν με αυτά οι τουρίστες και να βγάλουν φωτογραφίες. Δίπλα είναι ένα μαγαζάκι που έχει κάτι ωραία βαζάκια γεμισμένα με άμμο κι έχεις την επιλογή να γράψεις κάποιο όνομα. Ωραία αγορά για ενθύμιο ή για να το πας δώρο κάπου. Δίπλα είναι το μπαρ όπου εκτός από τα ποτά σου δίνουν δωρεάν νερό και αναψυκτικό. Δίπλα από αυτό και τελειώνουμε πουλάνε φορεσιές για χανούμισσες και κάποια σουβενίρ. Ακριβά σχετικά, τα ίδια πράγματα στα σουκς τα βρίσκεις σαφώς φτηνότερα. Κάνουμε χέννα στο πόδι χαμηλά ένα λουλούδι το οποίο η τύπισσα στο φτιάχνει σε δευτερόλεπτα!
Ο μπουφές ανοίγει είναι ικανοποιητικός και από το μπάρμπεκιου έχεις να επιλέξεις από κεμπάπ, κοτόπουλο και καλαμάκι από κρέας καμήλας! Έχω να σας πω ότι είναι νοστιμότατο. Από τα πιο ωραία κρέατα που έχω φάει ποτέ μου! Οι υπάλληλοι εκεί μόλις καταλαβαίνουν ότι είμαστε από Ελλάδα μας πετούν κάποιες λέξεις στα ελληνικά και μας κάνουν χαβαλέ. Σερβιριζόμαστε κι αφού τρώμε έρχεται το κερασάκι της τούρτας σε μορφή χανούμισσας η οποία με εντυπωσιακή φορεσιά ξεκινάει να λικνίζεται στους αραβικούς ρυθμούς. Και είναι ξανθιά μάλλον Ρωσίδα, όμορφη με στεγνή κορμοστασιά, ωραίο σώμα αλλά αδύνατο. Ούτε μελανούρι είναι, ούτε καμπύλες έχει που για το belly dance είναι απαραίτητα αυτά. Έχει μάθει τις κινήσεις του χορού αλλά πώς να το πω ευγενικά? Δεν το κουνάει όπως πρέπει. Έχω μια φίλη (μελαχροινή) που ειδικεύεται σ’ αυτούς τους χορούς και είναι μακράν καλύτερη. Παρόλα αυτά το διασκεδάζουμε. Η φανταστική εκδρομή στην έρημο τελειώνει κάπου εδώ και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Χαλαρώνουμε στο δωμάτιο κι η αδερφή μου ψιλοβαριέται να βγούμε αλλά εγώ έχω πρόβλημα, είναι μόλις 22.00 και ποτέ δεν κοιμάμαι πριν τις 1-2. Τι θα κάνω μέχρι τότε? Με λυπάται μάλλον και αποφασίζουμε να πάμε στον Long Bar πάλι μιας και είναι και κοντά και ξέρουμε ήδη τι παίζει αφού έχουμε ξαναπάει.. Φτάνοντας εκεί ο γνωστός μας πια πορτιέρης ξαναζητάει διαβατήρια. Μα ήμαστε και χτες εδώ του λέμε και παραδόξως μας αφήνει να περάσουμε χωρίς να τα δει. Τον είδα απ την αρχή ήταν πιο ορεξάτος σήμερα. Πίνουμε από δυο ποτάκια, μοιράζοντας τις εμπειρίες της σημερινής ημέρας. Τέλεια.
Attachments
-
24,6 KB Προβολές: 341