Εκεί που διεχείμαζα στις Φιλιππίνες τον χειμώνα του 19-20, ανακάλυψα τον παράκτιο οικισμό του Πόρτ Μπαρτόν· πανέμορφος τόπος, επαρκώς ανεπτυγμένος για άνετη διαμονή και εργασία, αλλά χωρίς το τουριστικό πανηγύρι του Ελ Νίδο και λοιπών θερέτρων στον βορρά του νησιού. Είπαμε έτσι να εγκατασταθούμε...
Ήταν χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο. Μα ως πάντοτε, ήταν καλοκαίρι στον Ισημερινό. Εκείνο τον καιρό διεχείμαζα στους τροπικούς παραλλήλους της Νοτιοανατολικής Ασίας. Μού είχε γράψει ένα καλό φιλαράκι εκ Γερμανίας πως ετοιμάζεται να κατέβει κι αυτός Ασία. Έπαιζε, λέει, καλό παρτάκι στην Κελέβη...
Η ακόλουθη ιστορία είναι απόσπασμα από το βιβλίου μου.
Συχνότατα τυχαίνει μού να με ρωτούν διάφοροι: πώς είναι οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους όταν ταξιδεύω συνέχεια; Εάν βιώνω κάποια συναισθηματική ανεπάρκεια, όντας αναγκασμένος να διατηρώ μόνο αυστηρώς επιφανειακές σχέσεις, αφού ο...
Το πιο κοινό ανθρώπινο χαρακτηριστικό ίσως να είναι η ελπίδα. Υπάρχουν άνθρωποι με ένα πόδι, τέσσερα χέρια, δύο κεφάλια... μα δύσκολα φαντάζεται κανείς έναν άνθρωπο που δεν ελπίζει.
Η ελπίδα είναι βασικά αυτό που βιώνει κάποιος όταν τα πρακτικά του μέσα δεν επαρκούν ώστε να επιφέρουν μία...
Ένα σημαντικό πράγμα που έχω μάθει ανά τις πολυετείς μου περιπλανήσεις: Όταν ακούς για θεούς (δη παντοδύναμους), προετοιμάσου για μπελάδες. Υπάρχουν λογιών-λογιών θεοί που η υπαρξιακή ανησυχία των ανθρώπων έχει επινοήσει. Αυτοί έχουν προσλάβει τόσο ποικίλους χαρακτήρες όσο και οι χαρακτήρες των...
Η ιστορία αυτή αρχίζει κατά τις αρχές ενός νοτίου καλοκαιριού, πριν από τέσσερα συν λίγους μήνες έτη, σαν εξερχόμουν από τον διεθνή αερολιμένα του Κέιπ Τάουν. «Ο Άπω Νότος» εμουρμούρισα. «Νέα γη κάτω απ' τα πόδια μου. Νέος ουρανός πάνω απ' το κεφάλι μου. Νέος αέρας μέσα στα πνευμόνια μου.»
Είχα...
Καθώς αφίχθην στο Πετροπαβλόφσκ: πρωτεύουσα, και ουσιαστικά μοναδική πόλη, της Καμτσάτκας, το σχέδιο ήταν να αναχωρήσουμε άμεσα για την Κουριλική Λίμνη όπου και θα διέμενα για τον ερχόμενο μήνα. Ωστόσο ο καιρός είχε άλλη άποψη.
Ομίχλη πυκνή και ζοφερή εκάλυψε τον τόπο αρχίζοντας από την...
Η απόμακρη αυτή οροσειρά που σηματοδοτεί την συνοριογραμμή ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία ανέκαθεν εξίταρε τους ταξιδιωτικούς μου ρεμβασμούς· κάποιαν έννοια πολυθέλγητρη είχε συνυφάνει η φαντασία μου με την σκέψη των Ουραλίων Ορέων. Σαν ευρέθην, το λοιπόν, στην Αικατερινβέργη της Ρωσίας το...
Εκεί που ήταν να πάω για δουλειά στην Καμτσάτκα το περασμένο καλοκαίρι, ο φθηνότερος (και βεβαίως συναρπαστικότερος) τρόπος να φτάσω εκεί πέρα ήταν να πετάξω από Βλαδιβοστόκ και να πάρω το τρένο μέχρι εκεί. Είχα έναν μήνα στην διάθεσή μου, εξού και προέβην σε διάφορες στάσεις ανά τα μήκη της...
Τρανσίστρια, ε; Ιδιαίτερος τόπος. Είχα περάσει από 'κει πέρα κατά την διάρκεια ενός ποδηλατικού ταξιδίου από το Κίεβο στην Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι τους συνοριοφύλακες πλάκα που είχαν. Περνούσα από το σύνορο της Καμιένκας. Αμφιβάλλω αν θα είχε περάσει κανείς όλη μέρα· και σκάω τελικά εγώ μύτη όψιμο...
Ο καλύτερος μήνας για ορειβασία στα ελληνικά βουνά πιστεύω είναι ο Μάιος. Σαν έτυχε, το λοιπόν, να ευρίσκομαι αυτό το διάστημα στην Ελλάδα, και λίγο πριν αφήσω πάλι την πατρίδα προς αναζήτηση περιπετειών στην Σιβηρία για το προσεχές καολοκαίρι, δεν μπορούσα να παραλείψω ένα ωραίο...
Υπάρχουν πάμπολλα γραφεία. Ο γενικός κανόνας είναι ότι όσο πλησιάζεις το βουνό τόσο κατεβαίνουν και οι τιμές. Ωστόσο η φθηνότερη λύση είναι να μην πας με κανένα γραφείο. Εγώ το ανέβηκα πριν περίπου τρία χρόνια. Δοκίμασα να πάρω ειδική άδεια για να με αφήσουν να ανέβω μόνος μου, ανεξάρτητα, αλλά...