anny
Member
- Μηνύματα
- 3.423
- Likes
- 1.792
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιστρια
- Ταξίδι-Όνειρο
- γύρος του κόσμου
Για όσους δε γνωρίζουν καθόλου ισπανικά, η συννενόηση είναι σίγουρα σημαντικό πρόβλημα, αφού οι περισσότεροι Ισπανοί δε γνωρίζουν αγγλικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα πέραν της ισπανικής.
Τα ισπανικά που είχα κάνει πριν δεκαοκτώ περίπου χρόνια και δε χρησιμοποίησα σχεδόν ποτέ μου, μας έσωσαν. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα σοβαρό θέμα συνεννόησης. Βέβαια, οι νέοι κυρίως άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν στα ξενοδοχεία και σε άλλα πολύ τουριστικά σημεία, γνωρίζουν πλέον κάποια αγγλικά. Άλλοι καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Το ποσοστό των αγγλομαθών, φάνηκε να είναι μεγαλύτερο στη Βαρκελώνη που είναι και πιο τουριστική.
Γενικά οι Ισπανοί μου φάνηκαν πολύ ευγενικοί, χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί.
Και στην Ισπανία, όπως και στις περισσότερες χώρες που έχουμε ταξιδέψει έως τώρα, νόμιζαν ότι είμαστε Ισπανοί. Μόλις μιλούσαμε και καταλάβαιναν ότι δυσκολευόμασταν στα καστεγιάνικα, μας πέρναγαν για .....τους άλλους Ισπανούς.
Τα φαγητά τους είναι πολύ κοντά στα δικά μας και δε νομίζω ότι κάποιος μπορεί να βρει δυσκολίες στο θέμα διατροφής. Το ίδιο και στις ώρες που τα εστιατόρια σερβίρουν. Είναι ό,τι πρέπει για τις δικές μας συνήθειες.
Επίσης, σε γενικές γραμμές σερβίρουν και καλό καφέ. Αν τον καφέ σας τον πίνετε με λίγο γάλα, μη ζητήσετε café con leche (καφέ με γάλα), γιατί είναι κυρίως γάλα με λίγο καφέ. Προτιμήστε καλύτερα τον café cortado.
Οι αυτοκινητόδρομοι είναι πάρα πολύ καλοί. Τα όρια ταχύτητας είναι 100-120 χλμ. Σε πολλά σημεία υπάρχουν κάμερες, γι’αυτό και πρέπει να ακολουθούνται πιστά. Στα μέρη που εμείς κινηθήκαμε, οι τεράστιες ευθείες ήταν το κύριο χαρακτηριστικό, εκτός από το δρόμο που συνδέει τη Βαλένθια με τη Βαρκελώνη, ο οποίος ήταν πιο «στριφογυριστός».
Υπάρχει η autovia και η autopista. Διόδια έχει μόνο στην autopista, τα οποία είναι και αρκετά τσιμπημένα. Τις περισσότερες φορές (εκτός κάποιων εξαιρέσεων), παίρνεις χαρτάκι από μηχάνημα κατά την είσοδο στην autopista ή λίγο πιο μετά και πληρώνεις το ποσό που αντιστοιχεί στα χιλιόμετρα που κάλυψες, κατά την έξοδο. Η πληρωμή γίνεται σε γκισέ διοδίων με υπάλληλο και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το αν θα καταλάβεις το ακριβές ποσό που θα σου πει σε άπταιστα ισπανικά ο υπάλληλος ότι πρέπει να πληρώσεις, γιατί αυτό εμφανίζεται σε μια μικρή οθόνη κάτω από το παράθυρο των διοδίων, αμέσως μόλις δώσεις το χαρτάκι.
Η βενζίνη ήταν αρκετά φθηνότερη από τα δικά μας πρατήρια και οι χρεώσεις στα πάρκινγκ ήταν σε αρκετές περιπτώσεις τσιμπημένες.
Το φαγητό γενικά σε λογικές τιμές και ο καφές φθηνός. Υπάρχουν και διαφορετικές χρεώσεις όταν πας σε κάποιο μαγαζί για φαγητό ή καφέ. Αν πιεις τον καφέ σου ή φας στη μπάρα έχει μια «χ» τιμή. Αν τον ίδιο καφέ ή φαγητό σου τα σερβίρουν στα τραπεζάκια μέσα στο μαγαζί, η τιμή ανεβαίνει λίγο. Και αν το μαγαζί έχει τραπεζάκια έξω, τότε η τιμή ανεβαίνει ακόμα περισσότερο.
Οι τιμές των εισιτηρίων για τα περισσότερα μουσεία και αξιοθέατα, κυρίως αυτά της Βαρκελώνης, είναι κατά τη γνώμη μου ακριβά.
Στη Μαδρίτη, αλλά οπωσδήποτε στη Βαρκελώνη, στα πολύ τουριστικά σημεία και στο μετρό, πρέπει να έχει κανείς τα μάτια του κάτι παραπάνω από δεκατέσσερα. Αυτό βέβαια είναι κανόνας για οποιοδήποτε τουριστικό μέρος. Νομίζω όμως, ότι ειδικά στη Βαρκελώνη, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν μας έτυχε κάποιο περιστατικό, αλλά μόνο ο τεράστιος όγκος του κόσμου που κυκλοφορεί γύρω σου, σου δημιουργεί αυτόματα ανασφάλεια. Και μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι οι υπάλληλοι των ξενοδοχείων αλλά και αυτοί του μετρό, σε συμβουλεύουν πώς να αποφύγεις το τεράστιο όπως οι ίδιοι λένε, πρόβλημα των μικροκλοπών στο δρόμο.
Το μόνο μας παράπονο ήταν ο καιρός. Ένας από τους λόγους που τελικά επιλέξαμε την Ισπανία, ήταν ότι έχει πραγματικό καλοκαίρι. Ήλιο και ζέστη. Και τελικά η χώρα που συγκατελέγεται σε αυτές με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη, κατέληξε να είναι συννεφιασμένη και μουντή κατά το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών μας.
Αλλά δεν πειράζει. Ακόμα και έτσι, η Ισπανία είχε αρκετά να μας προσφέρει.
Τα ισπανικά που είχα κάνει πριν δεκαοκτώ περίπου χρόνια και δε χρησιμοποίησα σχεδόν ποτέ μου, μας έσωσαν. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα σοβαρό θέμα συνεννόησης. Βέβαια, οι νέοι κυρίως άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν στα ξενοδοχεία και σε άλλα πολύ τουριστικά σημεία, γνωρίζουν πλέον κάποια αγγλικά. Άλλοι καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Το ποσοστό των αγγλομαθών, φάνηκε να είναι μεγαλύτερο στη Βαρκελώνη που είναι και πιο τουριστική.
Γενικά οι Ισπανοί μου φάνηκαν πολύ ευγενικοί, χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί.
Και στην Ισπανία, όπως και στις περισσότερες χώρες που έχουμε ταξιδέψει έως τώρα, νόμιζαν ότι είμαστε Ισπανοί. Μόλις μιλούσαμε και καταλάβαιναν ότι δυσκολευόμασταν στα καστεγιάνικα, μας πέρναγαν για .....τους άλλους Ισπανούς.
Τα φαγητά τους είναι πολύ κοντά στα δικά μας και δε νομίζω ότι κάποιος μπορεί να βρει δυσκολίες στο θέμα διατροφής. Το ίδιο και στις ώρες που τα εστιατόρια σερβίρουν. Είναι ό,τι πρέπει για τις δικές μας συνήθειες.
Επίσης, σε γενικές γραμμές σερβίρουν και καλό καφέ. Αν τον καφέ σας τον πίνετε με λίγο γάλα, μη ζητήσετε café con leche (καφέ με γάλα), γιατί είναι κυρίως γάλα με λίγο καφέ. Προτιμήστε καλύτερα τον café cortado.
Οι αυτοκινητόδρομοι είναι πάρα πολύ καλοί. Τα όρια ταχύτητας είναι 100-120 χλμ. Σε πολλά σημεία υπάρχουν κάμερες, γι’αυτό και πρέπει να ακολουθούνται πιστά. Στα μέρη που εμείς κινηθήκαμε, οι τεράστιες ευθείες ήταν το κύριο χαρακτηριστικό, εκτός από το δρόμο που συνδέει τη Βαλένθια με τη Βαρκελώνη, ο οποίος ήταν πιο «στριφογυριστός».
Υπάρχει η autovia και η autopista. Διόδια έχει μόνο στην autopista, τα οποία είναι και αρκετά τσιμπημένα. Τις περισσότερες φορές (εκτός κάποιων εξαιρέσεων), παίρνεις χαρτάκι από μηχάνημα κατά την είσοδο στην autopista ή λίγο πιο μετά και πληρώνεις το ποσό που αντιστοιχεί στα χιλιόμετρα που κάλυψες, κατά την έξοδο. Η πληρωμή γίνεται σε γκισέ διοδίων με υπάλληλο και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για το αν θα καταλάβεις το ακριβές ποσό που θα σου πει σε άπταιστα ισπανικά ο υπάλληλος ότι πρέπει να πληρώσεις, γιατί αυτό εμφανίζεται σε μια μικρή οθόνη κάτω από το παράθυρο των διοδίων, αμέσως μόλις δώσεις το χαρτάκι.
Η βενζίνη ήταν αρκετά φθηνότερη από τα δικά μας πρατήρια και οι χρεώσεις στα πάρκινγκ ήταν σε αρκετές περιπτώσεις τσιμπημένες.
Το φαγητό γενικά σε λογικές τιμές και ο καφές φθηνός. Υπάρχουν και διαφορετικές χρεώσεις όταν πας σε κάποιο μαγαζί για φαγητό ή καφέ. Αν πιεις τον καφέ σου ή φας στη μπάρα έχει μια «χ» τιμή. Αν τον ίδιο καφέ ή φαγητό σου τα σερβίρουν στα τραπεζάκια μέσα στο μαγαζί, η τιμή ανεβαίνει λίγο. Και αν το μαγαζί έχει τραπεζάκια έξω, τότε η τιμή ανεβαίνει ακόμα περισσότερο.
Οι τιμές των εισιτηρίων για τα περισσότερα μουσεία και αξιοθέατα, κυρίως αυτά της Βαρκελώνης, είναι κατά τη γνώμη μου ακριβά.
Στη Μαδρίτη, αλλά οπωσδήποτε στη Βαρκελώνη, στα πολύ τουριστικά σημεία και στο μετρό, πρέπει να έχει κανείς τα μάτια του κάτι παραπάνω από δεκατέσσερα. Αυτό βέβαια είναι κανόνας για οποιοδήποτε τουριστικό μέρος. Νομίζω όμως, ότι ειδικά στη Βαρκελώνη, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν μας έτυχε κάποιο περιστατικό, αλλά μόνο ο τεράστιος όγκος του κόσμου που κυκλοφορεί γύρω σου, σου δημιουργεί αυτόματα ανασφάλεια. Και μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι οι υπάλληλοι των ξενοδοχείων αλλά και αυτοί του μετρό, σε συμβουλεύουν πώς να αποφύγεις το τεράστιο όπως οι ίδιοι λένε, πρόβλημα των μικροκλοπών στο δρόμο.
Το μόνο μας παράπονο ήταν ο καιρός. Ένας από τους λόγους που τελικά επιλέξαμε την Ισπανία, ήταν ότι έχει πραγματικό καλοκαίρι. Ήλιο και ζέστη. Και τελικά η χώρα που συγκατελέγεται σε αυτές με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη, κατέληξε να είναι συννεφιασμένη και μουντή κατά το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών μας.
Αλλά δεν πειράζει. Ακόμα και έτσι, η Ισπανία είχε αρκετά να μας προσφέρει.
Last edited by a moderator:
