Περιεχόμενα
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να κατευθυνθούμε επιτέλους προς τα ανατολικά. Πρωινή έγερση στην Τάνα και φεύγουμε με το γλυκύτατο οδηγό μας για τα δύο μεγάλα πάρκα, το Andasibe National Park και το πιο άγριο/παρθένο/ανέγγιχτο Mantadia National Park. Το τοπίο πια αρχίζει να γίνεται διαφορετικό και πολύ πιο ευχάριστο. Κυριαρχεί το πράσινο και πιο οργιώδης βλάστηση σε σύγκριση με το μονότονο, στενάχωρο, σε αποχρώσεις του «χώματος», καμμένο νότο.
Mετά από περίπου 4 ώρες οδήγησης φτάνουμε στην περιοχή με τα πάρκα και κάνουμε την πρώτη μας στάση σε ένα μικρό πάρκο, το VOI MMA για μια μικρή, σύντομη εξερεύνηση και αναζήτηση... τί άλλο…λαιμούριων. Η πεζοπορία ξεκινά σε πυκνή βλάστηση και ξάφνου…τι τύχη !!! Τι ομορφιά !!! Ένα μεγάλο κοπάδι από πανέμορφους λαιμούριους indri είναι μπροστά μας !!!! Ήσυχα, ήσυχα παρακολουθούμε τις κινήσεις τους και αισθανόμαστε ευλογημένοι μπροστά σε αυτό το πολύ σπάνιο στιγμιότυπο σύμφωνα με τον οδηγό μας ! Όσον αφορά τα υπόλοιπα λάφυρα από την πεζοπορία, ο ικανός οδηγός μας εντόπισε ένα μικρό φιδάκι (ναι, έχουν αρχίσει να ξυπνάνε λοιπόν από τη νάρκη τους !!!), μια πανέμορφη λιβελούλα και ένα πολύ περίεργο σκαθάρι... Απολαύστε μερικές φωτογραφίες λοιπόν….
Η ώρα πέρασε και εμείς κατενθουσιασμένοι συνεχίζουμε το ταξίδι μας γιατί πρέπει να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό για σήμερα όπου και θα καταλύσουμε για τη νύχτα, το Vakona Lodge. Το Vakona Lodge λοιπόν είναι μακριά σε σχέση με αυτό που βλέπεις στο χάρτη….και ναι είναι χωμένο μέσα στο τροπικό δάσος…. και ναι ακούς τα τροπικά πουλιά και τους λαιμούριους αν είσαι τυχερός τα βράδια….και ναι είναι πανέμορφο. Εννοείται ότι όλα αυτά πάνε συνοδεία με τα χρήματα που θα σπαταλήσεις για να έρθεις και να μείνεις εδώ! Ακριβούτσικο κατάλυμα, ιδιοκτησία ενός πλουσιότατου Γάλλου, αξίζει όμως τα λεφτά του με το παραπάνω !!! Χώρια που είναι και το πιο κοντινό στο Mantadia NP. Κάντε λοιπόν την κράτησή σας ηλεκτρονικά εγκαίρως και απλώς αφεθείτε στη μαγεία της ζούγκλας και της απομόνωσης. Ορίστε και μερικές φωτογραφίες από το κατάλυμα….
Νύχτωσε για τα καλά εδώ στους τροπικούς όμως εμείς δεν πρέπει να χάσουμε τις στιγμές ούτε το κουράγιο μας. Πίσω στη ζούγκλα για νυχτερινό περπάτημα στο Mitsinjo Forest (useful tip: από τα ελάχιστα στη Μαδαγασκάρη όπου επιτρέπεται το night walk). Δυστυχώς η σημερινή βόλτα περιλάμβανε την ανεύρεση ενός μικρού φιδιού μόνο και μερικούς χαμαιλέοντες…ούτε ίχνος λαιμούριων αλλά είμασταν ήδη χορτάτοι από το μεσημέρι και απλώς απολαύσαμε τον υπόλοιπο περίπατο στο θεοσκότεινο, υγρό, και ζεστό περιβάλλον της ζούγκλας ! Πραγματικά απόκοσμη εμπειρία !!!
Πίσω στο κατάλυμα για το δείπνο μας συνοδεία κεριών και τη θέα της όμορφης λίμνης που περιβάλλει το κατάλυμα και ύπνο γιατί αύριο έρχονται τα καλύτερα….
Πρωινό ξύπνημα λοιπόν και φεύγουμε για αναζήτηση λαιμούριων σε ένα πραγματικά ανέγγιχτο και παρθένο δάσος που δέχεται τους λιγότερους επισκέπτες στο σύμπλεγμα Andasibe-Mantadia και είναι το Mantadia NP. Κι αν δεν με πιστεύετε για τη μαγεία του Mantadia NP, ας μιλήσει καλύτερα ο ταξιδιωτικός οδηγός οπότε και σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο (ας μου επιτραπεί το αγγλικό): While Andasibe is almost for everyone, Mantadia is for the enthusiast. What makes it so special is that, contrast to Andasibe, it comprises virtually untouched primary forest. Visitors must be prepared to work for their wildlife κτλ κτλ κτλ ! Έτσι λοιπόν κι εμείς αποφασίσαμε να δουλέψουμε για να εντοπίσουμε τους λαιμούριους και ξεχυθήκαμε στο Mantadia NP.
Ο δρόμος μέχρι την είσοδο στο πάρκο μακρύς και κακής ποιότητας - χωματόδρομος γαρ με πολλές λακούβες. Χωρίς τζιπάκι και χωρίς σύμμαχο τον καιρό (απουσία βροχών) η πρόσβαση στο πάρκο αποκόπτεται. Οπότε προετοιμαστείτε καταλλήλως και με πολύ τύχη ! Το Mantadia NP λοιπόν είναι μεγάλο…πολύ μεγάλο και επειδή ακριβώς είναι και αρχέγονο, τα δέντρα είναι ψηλά και η ζούγκλα πυκνή !!! Χρειάζεται λοιπόν πολύ προσπάθεια (work for your wildlife είπαμε) γιατί περπατάς σε συνθήκες τροπικής ζέστης και υγρασίας και επίσης χρειάζεται κυρίως τύχη για να εντοπίσετε τα ζώα (εμείς ευτυχώς για άλλη μια φορά την είχαμε). Η πεζοπορία ξεκινάει ανηφορικά μέχρι το "μπαλκόνι" όπου μπορείς να αγναντέψεις όοοοοολη την πανέμορφη θέα της ζούγκλας!! Στη συνέχεια κατεβαίνεις στο δάσος και ξεκινάς την αναζήτηση παρέα με τους ικανότατους οδηγούς. Ο κόσμος λίγος και έτσι έχουμε το δάσος δικό μας…Μετά από εξουθενωτική αναζήτηση, περνώντας ανάμεσα από πυκνή βλάστηση, φτέρες, κλιματσίδες, κι ότι άλλο τροπικό φυτό θέλετε, τελικά αξιωθήκαμε να δούμε λαιμούριους αν και βέβαια στα ψηλά δέντρα !!! Λίγα τα στιγμιότυπα, σε μεγάλο ύψος οι λαιμούριοι αλλά το καταφέραμε και αυτό και το ευχαριστηθήκαμε πολύ ! Απολαύστε τις φωτογραφίες από το αγαπημένο Mantadia NP…
Στα highlights της άγριας, "μικροσκοπικής" ζωής ένα πάρα πολύ όμορφο όσο και περίεργο "σκαθάρι"
και μια μικρή χνουδωτή άσπρη μπαλίτσα....σαν μούχλα....σαν κόκκος από βαμβάκι....ένα τίποτα δηλαδή....ΚΙ ΟΜΩΣ !!! Μη ξεγελιέστε !!! Είναι ζωντανός οργανισμός !!! Ένα είδος εντόμου που κινείται και που ποτέ δεν θα το καταλαβαίναμε αν δεν είχαμε τους έμπειρους οδηγούς να μας το δείξουν ! Πόσο μαγική και παράξενη είναι η φύση τελικά εδώ στη Μαδαγασκάρη....
Kι αν νομίζετε ότι το περπάτημα τελείωσε εδώ είστε γελασμένοι!!! Γιατί οι εκπλήξεις και οι συγκινήσεις στη Μαδαγασκάρη δεν τελειώνουν ποτέ ! Φεύγοντας λοιπόν από το πάρκο και πολύ κοντά σε αυτό υπάρχουν μερικές διαδρομές για περπάτημα στη ζούγκλα. Μας πρότεινε λοιπόν ο οδηγός μας να τον ακολουθήσουμε στο trail «Chute Sacree», να δούμε και έναν καταρράκτη με μια λιμνούλα…Άλλο που δεν θέλαμε εμείς να ξανα-περπατήσουμε στη ζούγκλα και ορμάμε προς αναζήτηση νερών να δροσιστούμε.
Τι να πει κανείς για τη διαδρομή τώρα… Πόσο πιο «τροπικά» να το περιγράψει…. φτέρες, βρύα, άγρια φυτά….και μια διαδρομή κολασμένη…να ανεβαίνεις βράχια, να κατεβαίνεις βράχια…κι όλα σε συνθήκες απόλυτης και αποπνικτικής ζέστης και υγρασίας….και το πιο μαγευτικό….μόνοι μας !!! Εμείς κι ο οδηγός.
Αφού λοιπόν ο 3ος της παρέας παρ’ ολίγον να μας αφήσει από τη δύσπνοια και την κούραση της άγριας πεζοπορίας (ως ο πλέον αγύμναστος και αρειμάνιος καπνιστής), τελικά βγήκαμε σε ένα ξέφωτο και διαπιστώσαμε τι….ότι η παγωμένη λιμνούλα με τον όμορφο καταρράκτη, εκεί στη μέση της ζούγκλας, στη μέση του πουθενά… ήταν δική μας !!! ΔΙΚΗ ΜΑΣ !! Κι εμείς σαν μεγάλοι εξερευνητές που είχαμε μόλις ανακαλύψει το δικό μας, μικρό, τροπικό παράδεισο, ξεθεωμένοι, απλά βάλαμε τα μαγιώ μας και αφεθήκαμε στη μαγεία της στιγμής….Πόσα άραγε αγνοούν και χάνουν οι άνθρωποι που δεν κουνιούνται από την καρέκλα τους…πόση ομορφιά και πόσες εικόνες….κρίμα για όσους δεν μας ακολούθησαν αλλά ευτυχώς (τελικά!!!) που δεν το έκαναν για να έχουμε τον παράδεισο όλο δικό μας…
Mετά από περίπου 4 ώρες οδήγησης φτάνουμε στην περιοχή με τα πάρκα και κάνουμε την πρώτη μας στάση σε ένα μικρό πάρκο, το VOI MMA για μια μικρή, σύντομη εξερεύνηση και αναζήτηση... τί άλλο…λαιμούριων. Η πεζοπορία ξεκινά σε πυκνή βλάστηση και ξάφνου…τι τύχη !!! Τι ομορφιά !!! Ένα μεγάλο κοπάδι από πανέμορφους λαιμούριους indri είναι μπροστά μας !!!! Ήσυχα, ήσυχα παρακολουθούμε τις κινήσεις τους και αισθανόμαστε ευλογημένοι μπροστά σε αυτό το πολύ σπάνιο στιγμιότυπο σύμφωνα με τον οδηγό μας ! Όσον αφορά τα υπόλοιπα λάφυρα από την πεζοπορία, ο ικανός οδηγός μας εντόπισε ένα μικρό φιδάκι (ναι, έχουν αρχίσει να ξυπνάνε λοιπόν από τη νάρκη τους !!!), μια πανέμορφη λιβελούλα και ένα πολύ περίεργο σκαθάρι... Απολαύστε μερικές φωτογραφίες λοιπόν….
Η ώρα πέρασε και εμείς κατενθουσιασμένοι συνεχίζουμε το ταξίδι μας γιατί πρέπει να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό για σήμερα όπου και θα καταλύσουμε για τη νύχτα, το Vakona Lodge. Το Vakona Lodge λοιπόν είναι μακριά σε σχέση με αυτό που βλέπεις στο χάρτη….και ναι είναι χωμένο μέσα στο τροπικό δάσος…. και ναι ακούς τα τροπικά πουλιά και τους λαιμούριους αν είσαι τυχερός τα βράδια….και ναι είναι πανέμορφο. Εννοείται ότι όλα αυτά πάνε συνοδεία με τα χρήματα που θα σπαταλήσεις για να έρθεις και να μείνεις εδώ! Ακριβούτσικο κατάλυμα, ιδιοκτησία ενός πλουσιότατου Γάλλου, αξίζει όμως τα λεφτά του με το παραπάνω !!! Χώρια που είναι και το πιο κοντινό στο Mantadia NP. Κάντε λοιπόν την κράτησή σας ηλεκτρονικά εγκαίρως και απλώς αφεθείτε στη μαγεία της ζούγκλας και της απομόνωσης. Ορίστε και μερικές φωτογραφίες από το κατάλυμα….
Νύχτωσε για τα καλά εδώ στους τροπικούς όμως εμείς δεν πρέπει να χάσουμε τις στιγμές ούτε το κουράγιο μας. Πίσω στη ζούγκλα για νυχτερινό περπάτημα στο Mitsinjo Forest (useful tip: από τα ελάχιστα στη Μαδαγασκάρη όπου επιτρέπεται το night walk). Δυστυχώς η σημερινή βόλτα περιλάμβανε την ανεύρεση ενός μικρού φιδιού μόνο και μερικούς χαμαιλέοντες…ούτε ίχνος λαιμούριων αλλά είμασταν ήδη χορτάτοι από το μεσημέρι και απλώς απολαύσαμε τον υπόλοιπο περίπατο στο θεοσκότεινο, υγρό, και ζεστό περιβάλλον της ζούγκλας ! Πραγματικά απόκοσμη εμπειρία !!!
Πίσω στο κατάλυμα για το δείπνο μας συνοδεία κεριών και τη θέα της όμορφης λίμνης που περιβάλλει το κατάλυμα και ύπνο γιατί αύριο έρχονται τα καλύτερα….
Πρωινό ξύπνημα λοιπόν και φεύγουμε για αναζήτηση λαιμούριων σε ένα πραγματικά ανέγγιχτο και παρθένο δάσος που δέχεται τους λιγότερους επισκέπτες στο σύμπλεγμα Andasibe-Mantadia και είναι το Mantadia NP. Κι αν δεν με πιστεύετε για τη μαγεία του Mantadia NP, ας μιλήσει καλύτερα ο ταξιδιωτικός οδηγός οπότε και σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο (ας μου επιτραπεί το αγγλικό): While Andasibe is almost for everyone, Mantadia is for the enthusiast. What makes it so special is that, contrast to Andasibe, it comprises virtually untouched primary forest. Visitors must be prepared to work for their wildlife κτλ κτλ κτλ ! Έτσι λοιπόν κι εμείς αποφασίσαμε να δουλέψουμε για να εντοπίσουμε τους λαιμούριους και ξεχυθήκαμε στο Mantadia NP.
Ο δρόμος μέχρι την είσοδο στο πάρκο μακρύς και κακής ποιότητας - χωματόδρομος γαρ με πολλές λακούβες. Χωρίς τζιπάκι και χωρίς σύμμαχο τον καιρό (απουσία βροχών) η πρόσβαση στο πάρκο αποκόπτεται. Οπότε προετοιμαστείτε καταλλήλως και με πολύ τύχη ! Το Mantadia NP λοιπόν είναι μεγάλο…πολύ μεγάλο και επειδή ακριβώς είναι και αρχέγονο, τα δέντρα είναι ψηλά και η ζούγκλα πυκνή !!! Χρειάζεται λοιπόν πολύ προσπάθεια (work for your wildlife είπαμε) γιατί περπατάς σε συνθήκες τροπικής ζέστης και υγρασίας και επίσης χρειάζεται κυρίως τύχη για να εντοπίσετε τα ζώα (εμείς ευτυχώς για άλλη μια φορά την είχαμε). Η πεζοπορία ξεκινάει ανηφορικά μέχρι το "μπαλκόνι" όπου μπορείς να αγναντέψεις όοοοοολη την πανέμορφη θέα της ζούγκλας!! Στη συνέχεια κατεβαίνεις στο δάσος και ξεκινάς την αναζήτηση παρέα με τους ικανότατους οδηγούς. Ο κόσμος λίγος και έτσι έχουμε το δάσος δικό μας…Μετά από εξουθενωτική αναζήτηση, περνώντας ανάμεσα από πυκνή βλάστηση, φτέρες, κλιματσίδες, κι ότι άλλο τροπικό φυτό θέλετε, τελικά αξιωθήκαμε να δούμε λαιμούριους αν και βέβαια στα ψηλά δέντρα !!! Λίγα τα στιγμιότυπα, σε μεγάλο ύψος οι λαιμούριοι αλλά το καταφέραμε και αυτό και το ευχαριστηθήκαμε πολύ ! Απολαύστε τις φωτογραφίες από το αγαπημένο Mantadia NP…
Στα highlights της άγριας, "μικροσκοπικής" ζωής ένα πάρα πολύ όμορφο όσο και περίεργο "σκαθάρι"
και μια μικρή χνουδωτή άσπρη μπαλίτσα....σαν μούχλα....σαν κόκκος από βαμβάκι....ένα τίποτα δηλαδή....ΚΙ ΟΜΩΣ !!! Μη ξεγελιέστε !!! Είναι ζωντανός οργανισμός !!! Ένα είδος εντόμου που κινείται και που ποτέ δεν θα το καταλαβαίναμε αν δεν είχαμε τους έμπειρους οδηγούς να μας το δείξουν ! Πόσο μαγική και παράξενη είναι η φύση τελικά εδώ στη Μαδαγασκάρη....
Kι αν νομίζετε ότι το περπάτημα τελείωσε εδώ είστε γελασμένοι!!! Γιατί οι εκπλήξεις και οι συγκινήσεις στη Μαδαγασκάρη δεν τελειώνουν ποτέ ! Φεύγοντας λοιπόν από το πάρκο και πολύ κοντά σε αυτό υπάρχουν μερικές διαδρομές για περπάτημα στη ζούγκλα. Μας πρότεινε λοιπόν ο οδηγός μας να τον ακολουθήσουμε στο trail «Chute Sacree», να δούμε και έναν καταρράκτη με μια λιμνούλα…Άλλο που δεν θέλαμε εμείς να ξανα-περπατήσουμε στη ζούγκλα και ορμάμε προς αναζήτηση νερών να δροσιστούμε.
Τι να πει κανείς για τη διαδρομή τώρα… Πόσο πιο «τροπικά» να το περιγράψει…. φτέρες, βρύα, άγρια φυτά….και μια διαδρομή κολασμένη…να ανεβαίνεις βράχια, να κατεβαίνεις βράχια…κι όλα σε συνθήκες απόλυτης και αποπνικτικής ζέστης και υγρασίας….και το πιο μαγευτικό….μόνοι μας !!! Εμείς κι ο οδηγός.
Αφού λοιπόν ο 3ος της παρέας παρ’ ολίγον να μας αφήσει από τη δύσπνοια και την κούραση της άγριας πεζοπορίας (ως ο πλέον αγύμναστος και αρειμάνιος καπνιστής), τελικά βγήκαμε σε ένα ξέφωτο και διαπιστώσαμε τι….ότι η παγωμένη λιμνούλα με τον όμορφο καταρράκτη, εκεί στη μέση της ζούγκλας, στη μέση του πουθενά… ήταν δική μας !!! ΔΙΚΗ ΜΑΣ !! Κι εμείς σαν μεγάλοι εξερευνητές που είχαμε μόλις ανακαλύψει το δικό μας, μικρό, τροπικό παράδεισο, ξεθεωμένοι, απλά βάλαμε τα μαγιώ μας και αφεθήκαμε στη μαγεία της στιγμής….Πόσα άραγε αγνοούν και χάνουν οι άνθρωποι που δεν κουνιούνται από την καρέκλα τους…πόση ομορφιά και πόσες εικόνες….κρίμα για όσους δεν μας ακολούθησαν αλλά ευτυχώς (τελικά!!!) που δεν το έκαναν για να έχουμε τον παράδεισο όλο δικό μας…
