gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Κεφάλαιο 12
Washington Square, Greenwich Village και το βράδυ Blue Note.
Κατεβήκαμε από το μετρό στο σταθμό W4 St – Wash Sq και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία (ή πάρκο) Ουάσινγκτον. Για την Washington Square Park έχω αναφερθεί αναλυτικότερα στο κεφάλαιο 6. Υπήρχε ζωντάνια, όπως είχε αναφερθεί λόγω και του πανεπιστημίου, αλλά και από το ότι υπήρχε πολύς κόσμος στην πλατεία,
εξασκώντας διάφορες δραστηριότητες,
ενώ μια υπέροχη μπάντα έπαιζε κλασσική jazz κοντά στην αψίδα της πλατείας.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια και ακολουθώντας τις συνήθειες των κατοίκων της Νέας Υόρκης σχετικά με το happy hour, μπήκαμε σε ένα καλόγουστο μπαράκι
με ωραία μουσική, προκειμένου να απολαύσουμε τα πρώτα μας κοκτέιλ.
Όταν φύγαμε από το μπαράκι, συνεχίσαμε νότια έως το επόμενο τετράγωνο όπου συναντήσαμε τη Bleecker Street, δρόμο στον οποίο υπάρχουν πολλά μπαρ και ρεστοράν (όπως είχα αναφέρει στο κεφάλαιο 6, εκεί είναι και το κλαμπ Terra Blues). Στο δρόμο αυτό ξεκίνησαν την πορεία τους μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Jimi Hendrix, o Bob Dylan, o Μπρους Σπρίγκστιν κλπ.
Τα μπαράκια ήταν γεμάτα κόσμο το ίδιο και οι πλατείες που συναντούσαμε στην περιπλάνησή μας.
Στο δρόμο μας τη Bleecker Street παρατηρούσαμε ότι εκτός από τα πολλά μπαρ και ρεστοράν, υπάρχουν και ανθοπωλεία
και βιβλιοπωλεία
και καταστήματα με πολλές συλλογές από δίσκους βινυλίου.
Κάποια στιγμή πεινάσαμε, είχαμε πλέον φτάσει στο Greenwich Village και αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από την Κυριακή δοκιμασμένο μπαρ-ρεστοράν. Την Κυριακή εκεί είχαμε πιεί τα κοκτέιλ μας, αλλά είχαμε παρατηρήσει ότι είχε και καλό φαγητό. Είμαστε δίπλα οπότε ξαναμπήκαμε στο Place. Δεν απογοητευτήκαμε. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και συνοδεύτηκε από δύο μπουκάλια Pinot Noir Καλιφόρνιας.
Χαμογέλασα γιατί μου ήρθε στο μυαλό η ταινία «Πλαγίως». Το περιβάλλον ήταν υπέροχο, η μουσική πολύ καλή, αλλά δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Στις έντεκα το βράδυ έπρεπε να είμαστε στο Blue Note. Αφού απολαύσαμε αρκετά το μπαρ-ρεστοράν, καλέσαμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για σύντομο ντους και ολιγόωρη ξεκούραση.
Η ξεκούραση ήταν πράγματι ολιγόωρη και εγώ ήμουν πολύ ανυπόμονος. Ήθελα να βρεθώ το ταχύτερο στο Blue Note. Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και πήραμε ταξί.
Η τελευταία βραδιά στη Νέα Υόρκη έπρεπε να είναι οπωσδήποτε στο Blue Note. Μπήκαμε στο κλαμπ και ήδη υπήρχε αρκετός κόσμος. Είμαστε στο Blue Note. Ευτυχία. Ακόμα μια ευτυχισμένη νύχτα.
Blue Note και Roy Hargrove.
Ο μεγάλος τρομπετίστας δημιούργησε ένα καταπληκτικό show, το οποίο δεν περιγράφεται ούτε με λόγια ούτε (περισσότερο) με γραπτά. Όταν ολοκληρώθηκε η συναυλία, μείναμε λίγο στο μπαρ, στη συνέχεια αγοράσαμε αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς τα μπαράκια της ευρύτερης περιοχής.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο τα χαράματα.
Washington Square, Greenwich Village και το βράδυ Blue Note.
Κατεβήκαμε από το μετρό στο σταθμό W4 St – Wash Sq και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία (ή πάρκο) Ουάσινγκτον. Για την Washington Square Park έχω αναφερθεί αναλυτικότερα στο κεφάλαιο 6. Υπήρχε ζωντάνια, όπως είχε αναφερθεί λόγω και του πανεπιστημίου, αλλά και από το ότι υπήρχε πολύς κόσμος στην πλατεία,
εξασκώντας διάφορες δραστηριότητες,
ενώ μια υπέροχη μπάντα έπαιζε κλασσική jazz κοντά στην αψίδα της πλατείας.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια και ακολουθώντας τις συνήθειες των κατοίκων της Νέας Υόρκης σχετικά με το happy hour, μπήκαμε σε ένα καλόγουστο μπαράκι
με ωραία μουσική, προκειμένου να απολαύσουμε τα πρώτα μας κοκτέιλ.
Όταν φύγαμε από το μπαράκι, συνεχίσαμε νότια έως το επόμενο τετράγωνο όπου συναντήσαμε τη Bleecker Street, δρόμο στον οποίο υπάρχουν πολλά μπαρ και ρεστοράν (όπως είχα αναφέρει στο κεφάλαιο 6, εκεί είναι και το κλαμπ Terra Blues). Στο δρόμο αυτό ξεκίνησαν την πορεία τους μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Jimi Hendrix, o Bob Dylan, o Μπρους Σπρίγκστιν κλπ.
Τα μπαράκια ήταν γεμάτα κόσμο το ίδιο και οι πλατείες που συναντούσαμε στην περιπλάνησή μας.
Στο δρόμο μας τη Bleecker Street παρατηρούσαμε ότι εκτός από τα πολλά μπαρ και ρεστοράν, υπάρχουν και ανθοπωλεία
και βιβλιοπωλεία
και καταστήματα με πολλές συλλογές από δίσκους βινυλίου.
Κάποια στιγμή πεινάσαμε, είχαμε πλέον φτάσει στο Greenwich Village και αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από την Κυριακή δοκιμασμένο μπαρ-ρεστοράν. Την Κυριακή εκεί είχαμε πιεί τα κοκτέιλ μας, αλλά είχαμε παρατηρήσει ότι είχε και καλό φαγητό. Είμαστε δίπλα οπότε ξαναμπήκαμε στο Place. Δεν απογοητευτήκαμε. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και συνοδεύτηκε από δύο μπουκάλια Pinot Noir Καλιφόρνιας.
Χαμογέλασα γιατί μου ήρθε στο μυαλό η ταινία «Πλαγίως». Το περιβάλλον ήταν υπέροχο, η μουσική πολύ καλή, αλλά δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Στις έντεκα το βράδυ έπρεπε να είμαστε στο Blue Note. Αφού απολαύσαμε αρκετά το μπαρ-ρεστοράν, καλέσαμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για σύντομο ντους και ολιγόωρη ξεκούραση.
Η ξεκούραση ήταν πράγματι ολιγόωρη και εγώ ήμουν πολύ ανυπόμονος. Ήθελα να βρεθώ το ταχύτερο στο Blue Note. Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και πήραμε ταξί.
Η τελευταία βραδιά στη Νέα Υόρκη έπρεπε να είναι οπωσδήποτε στο Blue Note. Μπήκαμε στο κλαμπ και ήδη υπήρχε αρκετός κόσμος. Είμαστε στο Blue Note. Ευτυχία. Ακόμα μια ευτυχισμένη νύχτα.
Blue Note και Roy Hargrove.
Ο μεγάλος τρομπετίστας δημιούργησε ένα καταπληκτικό show, το οποίο δεν περιγράφεται ούτε με λόγια ούτε (περισσότερο) με γραπτά. Όταν ολοκληρώθηκε η συναυλία, μείναμε λίγο στο μπαρ, στη συνέχεια αγοράσαμε αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς τα μπαράκια της ευρύτερης περιοχής.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο τα χαράματα.
Last edited:
