gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Κεφάλαιο 13
Μια τελευταία ολοήμερη βόλτα και το ταξίδι της επιστροφής.
Το επόμενο πρωινό ξυπνάω χαλαρά. Ρίχνω μια ματιά στο παράθυρο
και βλέπω ότι ο καιρός είναι άριστος. Πολύ σημαντικό αυτό γιατί πετάμε τα μεσάνυχτα και όλοι την ημέρα θα είμαστε στους δρόμους.
Μετά το πρωινό παίρνω το μετρό κατεβαίνω στη στάση Lexington Av και πάω προς το εναέριο τραινάκι (ελβετικό τελεφερίκ) για Roosevelt Island. Στόχος μου ήταν να αξιοποιήσω την ηλιοφάνεια και να βγάλω και ημερήσιες φωτογραφίες από το Roosevelt Island προς το Manhattan.
Επέστρεψα με το τελεφερίκ στο Manhattan.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια προς το ΜΟΜΑ.
Περάσαμε ευχάριστα τις επόμενες τρεις ώρες.
Όταν βγήκαμε από το μουσείο πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε νότια. Φωτογραφίσαμε το κτίριο Φλατάιρον γνωστό για το σχεδόν τριγωνικό σχήμα του, το οποίο όταν ολοκληρώθηκε το έτος 1902, ήταν το ψηλότερο κτίριο του κόσμου
και σχεδόν δίπλα του το κτίριο Μετροπόλιταν Λάιφ Ινσούρανς Κόμπανι το οποίο κατασκευάστηκε το 1893, ενώ το έτος 1909 κατασκευάστηκε η προσθήκη ενός πύργου, οπότε με την προσθήκη αυτή πήρε από το Φλατάιρον τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο.
Το κτίριο Φλατάιρον έχει σχεδόν τριγωνικό σχήμα, αφού η μία του πλευρά (η μικρή) έχει διαστάσεις 1,80 μέτρα, οπότε κατ’ ουσία «εξαφανίζεται» λαμβάνοντας υπ’ όψη τις τεράστιες διαστάσεις του λοιπού κτιρίου.
Προχωρήσαμε λίγο και ανεβήκαμε στο μπαρ 230 Fifth, για να θαυμάσουμε τη θέα
και να πιούμε το πρώτο κοκτέιλ της ημέρας.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός και κάτσαμε αρκετή ώρα. Όμως δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Η ώρα έτρεχε και oχρόνος στη Νέα Υόρκη ήταν περιορισμένος και έληγε τα μεσάνυχτα. Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε ακόμα νοτιότερα. Πήγαμε για άλλη μια φορά στο Soho. Μέχρι τώρα το Soho το επισκεπτόμαστε νύχτα για τα μπαρ. Την τελευταία ημέρα όπου το πρόγραμμα ήταν πιο χαλαρό, το επισκεφτήκαμε ημέρα προκειμένου να παρατηρήσουμε την αρχιτεκτονική των κτιρίων από χυτοσίδηρο κατά μήκος των δρόμων της συνοικίας, συνοικία η οποία είχε κινδυνέψει να κατεδαφιστεί κατά τη δεκαετία του 1960, στα πλαίσια των γνωστών σχεδίων ανάπλασης, αλλά διασώθηκε χάρις στην ενεργοποίηση διανοουμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι μάλιστα είχαν αρχίσει να μετακομίζουν στη συνοικία. Το Soho θεωρείται η συνοικία με τα περισσότερα κτίρια αρχιτεκτονικής με χυτοσίδηρο στον κόσμο.
Φτάσαμε στο Soho και ξεκινήσαμε να περπατάμε και να παρατηρούμε τα κτίρια.
Περπατήσαμε και στη Green Street, τον πιο χαρακτηριστικό δρόμο της συνοικίας του Soho. Αφού περπατήσαμε αρκετά, αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε βόρεια και όταν κουραστήκαμε, σταματήσαμε σ’ ένα μπαράκι με πολύ καλή συλλογή από malt ουίσκι. Είμαστε ακόμα εντός της happy hour.
Όταν ξεκουραστήκαμε θεωρώντας ότι είχαμε πιεί τα τελευταία μας ποτά στη Νέα Υόρκη, βγήκαμε έξω από το μπαρ και πήραμε ένα ταξί προκειμένου να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, να μαζέψουμε τα πράγματά μας, να οργανωθούμε για το ταξίδι κλπ.
Με τον οδηγό του ταξί αποκτήσαμε άμεσα χημεία. Ακούγαμε την ίδια αφρο-λάτιν μουσική. Ονομαζόταν Ερνέστο και είχε φτάσει πρόσφατα στη Νέα Υόρκη από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Του εξηγήσαμε ότι τα μεσάνυχτα έπρεπε να είμαστε στο αεροπλάνο. Μας εξήγησε ότι είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας. Του προτείναμε να μας πάει στο αεροδρόμιο και αυτός το αποδέχτηκε. Το ποσό το οποίο πληρώνεις στη Νέα Υόρκη για ταξί από το Manhattan προς το αεροδρόμιο JFK είναι συγκεκριμένο και ανέρχεται στα 50 δολάρια. Του προτείναμε για να περάσει η ώρα - αφού είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας – να τον κεράσουμε ένα ποτό. Βγήκαμε από το ταξί, φωτογραφίσαμε το φωτισμένο Empire State Building
και μπήκαμε σε ένα μπαρ
για το τελευταίο μας ποτό στο ταξίδι αυτό στη Νέα Υόρκη. Συζητώντας με τον Ερνέστο καταλάβαμε γιατί τα ταξί είναι πολύ φθηνά σε σχέση με το συνολικό κόστος ζωής στη Νέα Υόρκη. Όπως μας εξήγησε ο Ερνέστο τη πρώτη δουλειά την οποία μπορεί να κάνει μετανάστης στη Νέα Υόρκη είναι οδηγός ταξί, υπάλληλος προφανώς σε εταιρείες ταξί. Κάποια στιγμή, όταν ο χρόνος ήταν οριακός, δυστυχώς αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο και μαζέψαμε τις αποσκευές μας. Ο Ερνέστο πηγαίνοντάς μας στο αεροδρόμιο μας πέρασε και από την Αστόρια, όπου και η ελληνική παροικία. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο το οποίο παρ’ όλο ότι είναι πολύ μεγάλο, είναι παράλληλα και πολύ λειτουργικό. Από την πύλη που σε αφήνει το ταξί περπατάς λιγότερο από ότι σε σχέση με πολύ μικρά αεροδρόμια. Είχαμε καθυστερήσει και επιβιβαστήκαμε άμεσα στο αεροπλάνο.
Είχαμε αρκετές ημέρες (μάλλον νύχτες) να κοιμηθούμε κανονικά. Έτσι μετά το πρώτο φαγητό κοιμηθήκαμε. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να κοιμάμαι έτσι σε ταξίδι. Και ταξίδια έχω κάνει πολλά. Αυτή τη φορά δεν κατάλαβα ούτε πότε φτάσαμε στις ακτές του Ατλαντικού στον Καναδά ούτε πως περάσαμε όλο τον Ατλαντικό. Ξύπνησα για λίγο στην Αγγλία,
Ξανακοιμήθηκα αμέσως και όταν ξύπνησα πάλι είμαστε στα σύνορα Ρουμανίας – Βουλγαρίας.
Έκανε και ένα καλό η Turkish airlines. Με αναβάθμισε σε business class.
Φτάσαμε άνετα στην Αθήνα, μέσω Ιστανμπούλ, φορτώσαμε το αυτοκίνητο, ύστερα από δύο περίπου ώρες φτάσαμε στο σπίτι και εγώ μετά τις τρεις το πρωί (τρεις η ώρα της νυκτός - κατά τον ποιητή) άρχισα να φορτώνω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή.
Μια τελευταία ολοήμερη βόλτα και το ταξίδι της επιστροφής.
Το επόμενο πρωινό ξυπνάω χαλαρά. Ρίχνω μια ματιά στο παράθυρο
και βλέπω ότι ο καιρός είναι άριστος. Πολύ σημαντικό αυτό γιατί πετάμε τα μεσάνυχτα και όλοι την ημέρα θα είμαστε στους δρόμους.
Μετά το πρωινό παίρνω το μετρό κατεβαίνω στη στάση Lexington Av και πάω προς το εναέριο τραινάκι (ελβετικό τελεφερίκ) για Roosevelt Island. Στόχος μου ήταν να αξιοποιήσω την ηλιοφάνεια και να βγάλω και ημερήσιες φωτογραφίες από το Roosevelt Island προς το Manhattan.
Επέστρεψα με το τελεφερίκ στο Manhattan.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια προς το ΜΟΜΑ.
Περάσαμε ευχάριστα τις επόμενες τρεις ώρες.
Όταν βγήκαμε από το μουσείο πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε νότια. Φωτογραφίσαμε το κτίριο Φλατάιρον γνωστό για το σχεδόν τριγωνικό σχήμα του, το οποίο όταν ολοκληρώθηκε το έτος 1902, ήταν το ψηλότερο κτίριο του κόσμου
και σχεδόν δίπλα του το κτίριο Μετροπόλιταν Λάιφ Ινσούρανς Κόμπανι το οποίο κατασκευάστηκε το 1893, ενώ το έτος 1909 κατασκευάστηκε η προσθήκη ενός πύργου, οπότε με την προσθήκη αυτή πήρε από το Φλατάιρον τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο.
Το κτίριο Φλατάιρον έχει σχεδόν τριγωνικό σχήμα, αφού η μία του πλευρά (η μικρή) έχει διαστάσεις 1,80 μέτρα, οπότε κατ’ ουσία «εξαφανίζεται» λαμβάνοντας υπ’ όψη τις τεράστιες διαστάσεις του λοιπού κτιρίου.
Προχωρήσαμε λίγο και ανεβήκαμε στο μπαρ 230 Fifth, για να θαυμάσουμε τη θέα
και να πιούμε το πρώτο κοκτέιλ της ημέρας.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός και κάτσαμε αρκετή ώρα. Όμως δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Η ώρα έτρεχε και oχρόνος στη Νέα Υόρκη ήταν περιορισμένος και έληγε τα μεσάνυχτα. Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε ακόμα νοτιότερα. Πήγαμε για άλλη μια φορά στο Soho. Μέχρι τώρα το Soho το επισκεπτόμαστε νύχτα για τα μπαρ. Την τελευταία ημέρα όπου το πρόγραμμα ήταν πιο χαλαρό, το επισκεφτήκαμε ημέρα προκειμένου να παρατηρήσουμε την αρχιτεκτονική των κτιρίων από χυτοσίδηρο κατά μήκος των δρόμων της συνοικίας, συνοικία η οποία είχε κινδυνέψει να κατεδαφιστεί κατά τη δεκαετία του 1960, στα πλαίσια των γνωστών σχεδίων ανάπλασης, αλλά διασώθηκε χάρις στην ενεργοποίηση διανοουμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι μάλιστα είχαν αρχίσει να μετακομίζουν στη συνοικία. Το Soho θεωρείται η συνοικία με τα περισσότερα κτίρια αρχιτεκτονικής με χυτοσίδηρο στον κόσμο.
Φτάσαμε στο Soho και ξεκινήσαμε να περπατάμε και να παρατηρούμε τα κτίρια.
Περπατήσαμε και στη Green Street, τον πιο χαρακτηριστικό δρόμο της συνοικίας του Soho. Αφού περπατήσαμε αρκετά, αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε βόρεια και όταν κουραστήκαμε, σταματήσαμε σ’ ένα μπαράκι με πολύ καλή συλλογή από malt ουίσκι. Είμαστε ακόμα εντός της happy hour.
Όταν ξεκουραστήκαμε θεωρώντας ότι είχαμε πιεί τα τελευταία μας ποτά στη Νέα Υόρκη, βγήκαμε έξω από το μπαρ και πήραμε ένα ταξί προκειμένου να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, να μαζέψουμε τα πράγματά μας, να οργανωθούμε για το ταξίδι κλπ.
Με τον οδηγό του ταξί αποκτήσαμε άμεσα χημεία. Ακούγαμε την ίδια αφρο-λάτιν μουσική. Ονομαζόταν Ερνέστο και είχε φτάσει πρόσφατα στη Νέα Υόρκη από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Του εξηγήσαμε ότι τα μεσάνυχτα έπρεπε να είμαστε στο αεροπλάνο. Μας εξήγησε ότι είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας. Του προτείναμε να μας πάει στο αεροδρόμιο και αυτός το αποδέχτηκε. Το ποσό το οποίο πληρώνεις στη Νέα Υόρκη για ταξί από το Manhattan προς το αεροδρόμιο JFK είναι συγκεκριμένο και ανέρχεται στα 50 δολάρια. Του προτείναμε για να περάσει η ώρα - αφού είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας – να τον κεράσουμε ένα ποτό. Βγήκαμε από το ταξί, φωτογραφίσαμε το φωτισμένο Empire State Building
και μπήκαμε σε ένα μπαρ
για το τελευταίο μας ποτό στο ταξίδι αυτό στη Νέα Υόρκη. Συζητώντας με τον Ερνέστο καταλάβαμε γιατί τα ταξί είναι πολύ φθηνά σε σχέση με το συνολικό κόστος ζωής στη Νέα Υόρκη. Όπως μας εξήγησε ο Ερνέστο τη πρώτη δουλειά την οποία μπορεί να κάνει μετανάστης στη Νέα Υόρκη είναι οδηγός ταξί, υπάλληλος προφανώς σε εταιρείες ταξί. Κάποια στιγμή, όταν ο χρόνος ήταν οριακός, δυστυχώς αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο και μαζέψαμε τις αποσκευές μας. Ο Ερνέστο πηγαίνοντάς μας στο αεροδρόμιο μας πέρασε και από την Αστόρια, όπου και η ελληνική παροικία. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο το οποίο παρ’ όλο ότι είναι πολύ μεγάλο, είναι παράλληλα και πολύ λειτουργικό. Από την πύλη που σε αφήνει το ταξί περπατάς λιγότερο από ότι σε σχέση με πολύ μικρά αεροδρόμια. Είχαμε καθυστερήσει και επιβιβαστήκαμε άμεσα στο αεροπλάνο.
Είχαμε αρκετές ημέρες (μάλλον νύχτες) να κοιμηθούμε κανονικά. Έτσι μετά το πρώτο φαγητό κοιμηθήκαμε. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να κοιμάμαι έτσι σε ταξίδι. Και ταξίδια έχω κάνει πολλά. Αυτή τη φορά δεν κατάλαβα ούτε πότε φτάσαμε στις ακτές του Ατλαντικού στον Καναδά ούτε πως περάσαμε όλο τον Ατλαντικό. Ξύπνησα για λίγο στην Αγγλία,
Ξανακοιμήθηκα αμέσως και όταν ξύπνησα πάλι είμαστε στα σύνορα Ρουμανίας – Βουλγαρίας.
Έκανε και ένα καλό η Turkish airlines. Με αναβάθμισε σε business class.
Φτάσαμε άνετα στην Αθήνα, μέσω Ιστανμπούλ, φορτώσαμε το αυτοκίνητο, ύστερα από δύο περίπου ώρες φτάσαμε στο σπίτι και εγώ μετά τις τρεις το πρωί (τρεις η ώρα της νυκτός - κατά τον ποιητή) άρχισα να φορτώνω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή.
Last edited:
