ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 151
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Περιεχόμενα
Αίγυπτος
Πρώτη εικόνα στο αεροδρόμιο του Καΐρου (Cairo), κράχτες να προσπαθούν να μας πάνε στο ταξί τους. Τους αγνοούμε, αν και γίνονται πολύ ενοχλητικοί. Βγαίνουμε έξω και διαλέγουμε ένα ταξί με κανονικό σήμα. Έχουμε διαβάσει ότι πρέπει να συμφωνηθεί η τιμή από την αρχή για να είμαστε σίγουροι. Με λίγο παζάρι καταφέρνουμε μια νορμάλ τιμή και δεχόμαστε. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο η εικόνα με συναρπάζει. Τα πάντα είναι σε μια απόχρωση του καφέ σαν την άμμο, λες και τα κτήρια είναι χτισμένα με άμμο. Η ατμόσφαιρα είναι θολή από την άμμο. Εικόνες φοβερά διαφορετικές από οτιδήποτε άλλο έχω δει. Τα φανάρια είναι λίγα χρόνια στη ζωή των Αιγυπτίων και δε τα έχουν συνηθίσει. Οδηγούν σα συγκρουόμενα, η κίνηση στο δρόμο γίνεται πολύ άναρχα και τα μικρο-τρακαρίσματα είναι πολύ συχνά. Φθάνουμε στο ξενοδοχείο, απ' έξω υπάρχει ένοπλος φρουρός. Λόγω πολλών τρομοκρατικών χτυπημάτων, η Αίγυπτος κάνει ό,τι μπορεί για την ασφάλεια των τουριστών που ενισχύουν παρά πολύ την οικονομία της χώρας. Το δωμάτιό μας λιτό, αλλά δε θέλουμε και πολλές ανέσεις. Από το παράθυρο φαίνεται μια πόλη σα βομβαρδισμένη, ενώ δεν είναι. Όλα τα κτήρια μοιάζουν με χαλάσματα, αλλά κατοικούνται κανονικά και πάνω στη ταράτσα συχνά βλέπεις και ένα δορυφορικό πιάτο.
Πρώτη βόλτα στην πόλη. Όλα δείχνουν αρκετά φτωχικά, ειδικά στα δρομάκια εκτός τουριστικών περιοχών, αλλά ασφαλή με εξαίρεση τους ενοχλητικούς κράχτες που προσπαθούν να σε πάνε στο μαγαζί τους και να πουλήσουν κάτι. Το περίφημο αρχαιολογικό μουσείο φυλάσσεται με πρωτόγνωρο τρόπο. Όλο το οικοδομικό τετράγωνο είναι αποκλεισμένο, με ένοπλους αστυνομικούς. Αν δείχνεις τουρίστας σε αφήνουν αμέσως να περάσεις, αν και συνήθως οι περισσότεροι καταφθάνουν απευθείας από το ξενοδοχείο με πούλμαν, μην τύχει και εκτεθούν λίγο στην αιγυπτιακή κοινωνία. Ακολουθεί ανιχνευτής μετάλλων με σχολαστικό έλεγχο. Το μουσείο όντως αρκετά ενδιαφέρον. Πολλοί ξεναγοί περιμένουν στην είσοδο και σε παρακαλάνε να τους πάρεις για ξεναγούς. Γενικά όλοι αυτοί οι κράχτες ζητάνε αρκετά χρήματα ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα. Παζάρι οπωσδήποτε λοιπόν. Αποφασίσαμε να πάρουμε έναν, μιας και άξιζε να ακούσουμε λίγα λόγια γι' αυτά που βλέπουμε στο μουσείο. Όλα καλά, αλλά ο τύπος ήθελε να μας πάει σε ένα μαγαζί με αρώματα μετά. Προφανώς αρνηθήκαμε αλλά η επιμονή του ήταν φοβερά εκνευριστική. Στη συνέχεια κάνουμε βόλτα στο μαγευτικό Νείλο. Λίγοι άνθρωποι περπατούν, ενώ η άναρχη κίνηση των αυτοκινήτων στους γύρω δρόμους είναι χαοτική.
Αποφασίζουμε να επισκεφθούμε τη γειτονιά των χριστιανών Κοπτών. Προτιμούμε να πάμε με ταξί μιας και το κόστος είναι μικρό. Το παζάρι αρχίζει και γίνεται κουραστικό. Το να μη συμφωνήσεις από την αρχή την τιμή είναι μέγα λάθος! Στο δρόμο έχουμε και ένα μικρό τρακάρισμα, βγαίνουν έξω φωνάζουν λίγο και συνεχίζουν τη πορεία τους. Αστυνομικοί υπάρχουν σε όλα τα τουριστικά μέρη. Συνήθως βαριούνται να μιλήσουν, αλλά με λίγο μπαξίσι (φιλοδώρημα) όλοι γίνονται πρόθυμοι. Όλοι στην Αίγυπτο σε πολιορκούν για λίγο μπαξίσι, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ή για να πουλήσουν κάτι ... σε σημείο πολύ κουραστικό. Οποιοσδήποτε σε πλησιάσει και προσπαθήσει να σου πιάσει κουβέντα, στο τέλος θα καταλήξει να θέλει χρήματα, μη το ξεχάσετε αυτό. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε με το τρένο. Έχουμε διαβάσει ότι δεν είναι και τόσο καθαρό και πρέπει να προσέχεις πολύ τα πράγματά σου γιατί έχει πολύ συνωστισμό (τις γνωστές προφυλάξεις δηλαδή). Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα και σίγουρα γλυτώνεις τη φασαρία να παζαρεύεις με τον ταξιτζή. Αν δεν έχετε πάει δε καταλαβαίνετε πόσο κουραστικοί μπορεί να γίνουν.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που θέλουμε να δούμε είναι η αγορά του Χαν Αλ Χαλίλι (Khan Al-Khalili). Διάσημα όλα τα παζάρια της ανατολής, αλλά το συγκεκριμένο είναι το πιο γνωστό, το πιο μαγευτικό και πολυτραγουδισμένο. Δε νομίζω ότι υπάρχουν λέξεις αρκετές για να περιγράψεις τα συναισθήματα που σου διεγείρει μια βόλτα στο παζάρι. Μικρά μαγαζάκια να πουλάνε όλων των λογιών τα πράγματα, ναργιλέδες, κελεμπίες, μπακίρινα σκεύη και ότι άλλο βάλει ο νους σου. Κόσμος να πηγαινοέρχεται, άλλοι να διαλαλούν την πραμάτεια τους, φασαρία, σκόνη, μα ωστόσο εικόνες παραμυθένιες. Αποφασίσαμε να ενδώσουμε σε έναν Αιγύπτιο για να μας κάνει μια βόλτα στη νότια πλευρά του παζαριού, εκεί που δε πάνε συνήθως οι τουρίστες. Τσουβάλια με όλων των ειδών τα μυρωδικά και μπαχαρικά, πάγκοι με φρούτα και λαχανικά, τσαγκάρηδες, υφάσματα και μιναρέδες, όλα αναμιγμένα μεταξύ τους συνθέτοντας μια μαγική εικόνα. Καθώς νυχτώνει ο ιμάμης διαβάζει το κοράνι στο κοντινό τέμενος. Η φωνή του ακούγεται σε όλη τη συνοικία χάρη στα μεγάφωνα στους μιναρέδες. Η πόλη δείχνει παντού τον ισλαμικό της στοιχείο.
Η επόμενη μέρα ξεκινά με μια βόλτα στο φρούριο (citadel) και είσοδο στο μεγάλο τέμενος αφού πρώτα βγάλουμε τα παπούτσια μας, όπως προστάζει η μουσουλμανική παράδοση. Από το λόφο που βρίσκεται το φρούριο έχουμε θέα όλη τη πόλη, αν και φαίνεται να τη σκεπάζει ένα σύννεφο άμμου. Επιστρέφουμε στο κέντρο για άλλη μια βόλτα στην αγορά του Χαν Αλ Χαλίλι. Είναι μοναδική εμπειρία και θέλουμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο εκεί. Ο καλύτερος τρόπος για το τέλος της βόλτας ήταν στο γνωστό καφενείο Φισάι (Fishawi). Τσάι σερβιρισμένο με τον ιδιαίτερο αραβικό τρόπο, στα μικρά γυάλινα ποτηράκια, με πολύ ζάχαρη και στη μέση ναργιλές για όλους. Το καφενείο έχει μεγάλη ιστορία και μαζεύει ντόπιους και ταξιδιώτες απ' όλο το κόσμο. Σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε, είναι συνεχώς 24 ώρες ανοιχτό κάθε μέρα για τα τελευταία 200 χρόνια!
[to be continued]
Πρώτη εικόνα στο αεροδρόμιο του Καΐρου (Cairo), κράχτες να προσπαθούν να μας πάνε στο ταξί τους. Τους αγνοούμε, αν και γίνονται πολύ ενοχλητικοί. Βγαίνουμε έξω και διαλέγουμε ένα ταξί με κανονικό σήμα. Έχουμε διαβάσει ότι πρέπει να συμφωνηθεί η τιμή από την αρχή για να είμαστε σίγουροι. Με λίγο παζάρι καταφέρνουμε μια νορμάλ τιμή και δεχόμαστε. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο η εικόνα με συναρπάζει. Τα πάντα είναι σε μια απόχρωση του καφέ σαν την άμμο, λες και τα κτήρια είναι χτισμένα με άμμο. Η ατμόσφαιρα είναι θολή από την άμμο. Εικόνες φοβερά διαφορετικές από οτιδήποτε άλλο έχω δει. Τα φανάρια είναι λίγα χρόνια στη ζωή των Αιγυπτίων και δε τα έχουν συνηθίσει. Οδηγούν σα συγκρουόμενα, η κίνηση στο δρόμο γίνεται πολύ άναρχα και τα μικρο-τρακαρίσματα είναι πολύ συχνά. Φθάνουμε στο ξενοδοχείο, απ' έξω υπάρχει ένοπλος φρουρός. Λόγω πολλών τρομοκρατικών χτυπημάτων, η Αίγυπτος κάνει ό,τι μπορεί για την ασφάλεια των τουριστών που ενισχύουν παρά πολύ την οικονομία της χώρας. Το δωμάτιό μας λιτό, αλλά δε θέλουμε και πολλές ανέσεις. Από το παράθυρο φαίνεται μια πόλη σα βομβαρδισμένη, ενώ δεν είναι. Όλα τα κτήρια μοιάζουν με χαλάσματα, αλλά κατοικούνται κανονικά και πάνω στη ταράτσα συχνά βλέπεις και ένα δορυφορικό πιάτο.
Πρώτη βόλτα στην πόλη. Όλα δείχνουν αρκετά φτωχικά, ειδικά στα δρομάκια εκτός τουριστικών περιοχών, αλλά ασφαλή με εξαίρεση τους ενοχλητικούς κράχτες που προσπαθούν να σε πάνε στο μαγαζί τους και να πουλήσουν κάτι. Το περίφημο αρχαιολογικό μουσείο φυλάσσεται με πρωτόγνωρο τρόπο. Όλο το οικοδομικό τετράγωνο είναι αποκλεισμένο, με ένοπλους αστυνομικούς. Αν δείχνεις τουρίστας σε αφήνουν αμέσως να περάσεις, αν και συνήθως οι περισσότεροι καταφθάνουν απευθείας από το ξενοδοχείο με πούλμαν, μην τύχει και εκτεθούν λίγο στην αιγυπτιακή κοινωνία. Ακολουθεί ανιχνευτής μετάλλων με σχολαστικό έλεγχο. Το μουσείο όντως αρκετά ενδιαφέρον. Πολλοί ξεναγοί περιμένουν στην είσοδο και σε παρακαλάνε να τους πάρεις για ξεναγούς. Γενικά όλοι αυτοί οι κράχτες ζητάνε αρκετά χρήματα ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα. Παζάρι οπωσδήποτε λοιπόν. Αποφασίσαμε να πάρουμε έναν, μιας και άξιζε να ακούσουμε λίγα λόγια γι' αυτά που βλέπουμε στο μουσείο. Όλα καλά, αλλά ο τύπος ήθελε να μας πάει σε ένα μαγαζί με αρώματα μετά. Προφανώς αρνηθήκαμε αλλά η επιμονή του ήταν φοβερά εκνευριστική. Στη συνέχεια κάνουμε βόλτα στο μαγευτικό Νείλο. Λίγοι άνθρωποι περπατούν, ενώ η άναρχη κίνηση των αυτοκινήτων στους γύρω δρόμους είναι χαοτική.
Αποφασίζουμε να επισκεφθούμε τη γειτονιά των χριστιανών Κοπτών. Προτιμούμε να πάμε με ταξί μιας και το κόστος είναι μικρό. Το παζάρι αρχίζει και γίνεται κουραστικό. Το να μη συμφωνήσεις από την αρχή την τιμή είναι μέγα λάθος! Στο δρόμο έχουμε και ένα μικρό τρακάρισμα, βγαίνουν έξω φωνάζουν λίγο και συνεχίζουν τη πορεία τους. Αστυνομικοί υπάρχουν σε όλα τα τουριστικά μέρη. Συνήθως βαριούνται να μιλήσουν, αλλά με λίγο μπαξίσι (φιλοδώρημα) όλοι γίνονται πρόθυμοι. Όλοι στην Αίγυπτο σε πολιορκούν για λίγο μπαξίσι, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ή για να πουλήσουν κάτι ... σε σημείο πολύ κουραστικό. Οποιοσδήποτε σε πλησιάσει και προσπαθήσει να σου πιάσει κουβέντα, στο τέλος θα καταλήξει να θέλει χρήματα, μη το ξεχάσετε αυτό. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε με το τρένο. Έχουμε διαβάσει ότι δεν είναι και τόσο καθαρό και πρέπει να προσέχεις πολύ τα πράγματά σου γιατί έχει πολύ συνωστισμό (τις γνωστές προφυλάξεις δηλαδή). Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα και σίγουρα γλυτώνεις τη φασαρία να παζαρεύεις με τον ταξιτζή. Αν δεν έχετε πάει δε καταλαβαίνετε πόσο κουραστικοί μπορεί να γίνουν.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που θέλουμε να δούμε είναι η αγορά του Χαν Αλ Χαλίλι (Khan Al-Khalili). Διάσημα όλα τα παζάρια της ανατολής, αλλά το συγκεκριμένο είναι το πιο γνωστό, το πιο μαγευτικό και πολυτραγουδισμένο. Δε νομίζω ότι υπάρχουν λέξεις αρκετές για να περιγράψεις τα συναισθήματα που σου διεγείρει μια βόλτα στο παζάρι. Μικρά μαγαζάκια να πουλάνε όλων των λογιών τα πράγματα, ναργιλέδες, κελεμπίες, μπακίρινα σκεύη και ότι άλλο βάλει ο νους σου. Κόσμος να πηγαινοέρχεται, άλλοι να διαλαλούν την πραμάτεια τους, φασαρία, σκόνη, μα ωστόσο εικόνες παραμυθένιες. Αποφασίσαμε να ενδώσουμε σε έναν Αιγύπτιο για να μας κάνει μια βόλτα στη νότια πλευρά του παζαριού, εκεί που δε πάνε συνήθως οι τουρίστες. Τσουβάλια με όλων των ειδών τα μυρωδικά και μπαχαρικά, πάγκοι με φρούτα και λαχανικά, τσαγκάρηδες, υφάσματα και μιναρέδες, όλα αναμιγμένα μεταξύ τους συνθέτοντας μια μαγική εικόνα. Καθώς νυχτώνει ο ιμάμης διαβάζει το κοράνι στο κοντινό τέμενος. Η φωνή του ακούγεται σε όλη τη συνοικία χάρη στα μεγάφωνα στους μιναρέδες. Η πόλη δείχνει παντού τον ισλαμικό της στοιχείο.
Η επόμενη μέρα ξεκινά με μια βόλτα στο φρούριο (citadel) και είσοδο στο μεγάλο τέμενος αφού πρώτα βγάλουμε τα παπούτσια μας, όπως προστάζει η μουσουλμανική παράδοση. Από το λόφο που βρίσκεται το φρούριο έχουμε θέα όλη τη πόλη, αν και φαίνεται να τη σκεπάζει ένα σύννεφο άμμου. Επιστρέφουμε στο κέντρο για άλλη μια βόλτα στην αγορά του Χαν Αλ Χαλίλι. Είναι μοναδική εμπειρία και θέλουμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο εκεί. Ο καλύτερος τρόπος για το τέλος της βόλτας ήταν στο γνωστό καφενείο Φισάι (Fishawi). Τσάι σερβιρισμένο με τον ιδιαίτερο αραβικό τρόπο, στα μικρά γυάλινα ποτηράκια, με πολύ ζάχαρη και στη μέση ναργιλές για όλους. Το καφενείο έχει μεγάλη ιστορία και μαζεύει ντόπιους και ταξιδιώτες απ' όλο το κόσμο. Σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε, είναι συνεχώς 24 ώρες ανοιχτό κάθε μέρα για τα τελευταία 200 χρόνια!
[to be continued]
ipanag , κι εγω ειχα ξεσηκωθει με τα Ημερολόγια μοτοσικλέτας!
