ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 151
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Περιεχόμενα
Βράδυ φθάνουμε στο Λούξορ (Luxor) και συναντάμε επιτέλους το φορτηγό που θα γίνει σπίτι μας για τις υπόλοιπες μέρες. Είναι ένα ειδικά διαμορφωμένο φορτηγό, πίσω είναι σα λεωφορείο με καθίσματα και παράθυρα αλλά και αρκετό χώρο στη μέση. Κάτω από το κάθε κάθισμα υπάρχει αρκετός χώρος για το σακίδιο του καθενός ενώ στους πλαϊνούς αποθηκευτικούς χώρους του οχήματος υπάρχουν όλα τα απαραίτητα για τη διαβίωσή μας. Σκηνές, σπαστό τραπέζι, αποθέματα νερού, τρόφιμα, ψυγειάκι, κουζινικά σκεύη, φιάλη υγραερίου και μικρά σπαστά καρεκλάκια. Οι οδηγοί μας φροντίζουν να ψωνίζουν λαχανικά και φρούτα από τις πόλεις που περνάμε ώστε να έχουμε τρόφιμα για να μαγειρεύουμε. Πριν ξεκινήσουμε όμως θα μείνουμε λίγο στο Λούξορ, διότι έχουμε να επισκεφθούμε πολύ σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους. Μετά τις πυραμίδες οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συνέχισαν τις εντυπωσιακές κατασκευές τους στο νότο ή στην Άνω Αίγυπτο όπως την αποκαλούσαν.
Πρωί πρωί ξεκινάμε για την περίφημη κοιλάδα των Βασιλέων. Αφού οι τάφοι στις πυραμίδες είχαν λεηλατηθεί, αποφάσισαν να θάβουν το Φαραώ τους μέσα σε λόφους και εκεί να κρύβουν θησαυρούς για προστασία από ληστές. Σχετικά πρόσφατα έχουν ανακαλυφθεί από τους αρχαιολόγους, κάνοντας το Λούξορ να αναπτυχθεί με βάση τον τουρισμό. Η αλήθεια είναι ότι αξίζει και εδώ μια επίσκεψη όπως και στις πυραμίδες. Οι αίθουσες σε κάθε τάφο γεμάτες σκαλισμένα ιερογλυφικά. Ένας από τους πιο καλά διατηρημένους είναι ο KV2, τάφος του Ραμσή Δ'. Τα ιερογλυφικά είναι χρωματιστά, όπως ήταν στην αυθεντική τους μορφή. Κάποιοι τάφοι είναι κλειστοί για επισκευές, όπως και ο περίφημος KV62 του Τουταγχαμών (Tutankhamun). Όσο περνάει η ώρα αυξάνεται η ουρά στις εισόδους και η ζέστη! Είναι μια από τις πιο ζεστές περιοχές και δεν υπάρχει πουθενά σκιά! Ευτυχώς έχουμε πάει από πολύ νωρίς το πρωί. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το ναό της Βασίλισσας Χατσεψούτ (Hatshepsut). Λαξευμένος στη κόψη ενός ασβεστολιθικού βράχου, ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία της Αιγύπτου! Μια σύντομη επίσκεψη και στην κοιλάδα των Βασιλισσών και επιστρέφουμε στο Λούξορ. Το απόγευμα θα δούμε τον ξακουστό ναό του Καρνάκ (Temple of Karnak). Δεν είναι απλά ένας ναός. Είναι ένας ολόκληρος αρχαιολογικός χώρος έκτασης περίπου ενός τ.χμ. γεμάτος από ναούς, κολώνες, αγάλματα, και οβελίσκους. Οι κολώνες είναι πελώριες και γεμάτες σκαλιστά ιερογλυφικά. Ένας τεράστιος χώρος που εμπνέει το θαυμασμό για του μηχανικούς και τους εργάτες της εποχής. Το μέγεθος των πάντων είναι τέτοιο για να εντυπωσιάσει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη.
Μετά το Λούξορ ξεκινάμε τη διαδρομή με το φορτηγό. Κατευθυνόμαστε ανατολικά προς την ακτή της Ερυθράς θάλασσας (Red sea) και μετά παραλιακά μέχρι τη διώρυγα του Σουέζ (Suez canal). Ο δρόμος έχει κακή φήμη λόγω συμμοριών που "ελέγχουν" κάποιες περιοχές και ληστεύουν όποιον πλησιάσει. Οι οδηγοί μας είναι έμπειροι, καθώς κάνουν τη διαδρομή αρκετές φορές κάθε χρόνο. Βγαίνοντας λίγο έξω από το Λούξορ ένα περιπολικό μας υποχρεώνει να τους ακολουθήσουμε για την ασφάλειά μας. Λίγο αργότερα θα τους χαιρετήσουμε και θα συνεχίσουμε μόνοι μας. Στο δρόμο υπάρχουν πολλά σημεία ελέγχου (checkpoints) με ένοπλους στρατιώτες. Οδοφράγματα και έλεγχος για το ποιος περνάει και που πηγαίνει. Άλλες φορές απλώς συνομιλούν με τον οδηγό μας, άλλοτε έρχονται πίσω και ελέγχουν τα διαβατήριά μας και άλλοτε ρίχνουν και μια ματιά στις αποσκευές μας. Ψάχνουν για συμμορίες και όπλα συνήθως. Στην παραλία της Χουργκάντα (Hurghada) θα σταματήσουμε για μερικές ώρες. Πρόκειται ένα τουριστικό θέρετρο, χωρίς να έχει κάτι το εντυπωσιακό. Συνεχίζουμε να κινούμαστε προς βορά μέσα στην έρημο και κοντά στα παράλια. Όταν πια βραδιάζει, πάμε στην άκρη του δρόμου πίσω από ένα λόφο προκειμένου να περάσουμε τη νύχτα. Αποφασίζουμε να μην ανοίξουμε σκηνές, μόνο στρωματάκι και sleeping bag καθώς δεν υπάρχει πιθανότητα βροχής και η θερμοκρασία είναι αρκετά ψηλή. Λίγο αργότερα επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Τεχνητά φώτα δεν υπήρχαν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων και είδα έναν ουρανό με τόσα αστέρια να λάμπουν όπως δεν τον έχω δει ποτέ ξανά. Με τη μαγευτική αυτή εικόνα με πήρε ο ύπνος. Η πρώτη εικόνα μόλις άνοιξα τα μάτια μου το πρωί ήταν το πρώτο φως του ήλιου να δίνει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα στην έρημο. Σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε και συνεχίζουμε το ταξίδι.
Συνεχίζουμε, περνάμε τη διώρυγα του Σουέζ με τούνελ και μπαίνουμε πια στη χερσόνησο του Σινά (Sinai). Το τοπίο συνεχίζει να αποτελείται από άμμο και βράχους, αλλά τώρα ανεβαίνουμε σε υψόμετρο. Μετά από πολύ ώρα στο δρόμο φθάνουμε στη μονή της Αγίας Αικατερίνης Από εκεί ξεκινά το περπάτημα για την ανάβαση στην κορυφή του όρους Σινά. Το πρόγραμμα έχει προαιρετική ανάβαση όλη τη νύχτα με σκοπό τη θέα της ανατολής του ήλιου από την κορυφή. Το όρος Σινά θεωρείται ιερό βουνό. Ο Μωυσής από εκεί ψηλά παρέλαβε τις 10 εντολές, σύμφωνα με την παλαιά διαθήκη. Η επιστροφή στη βάση γίνεται αργά το πρωί. Προτιμώ να κοιμηθώ κάτω και να επισκεφθώ νωρίς το πρωί το μοναστήρι. Συναντώ έλληνες μοναχούς και κάνω μια βόλτα στο εσωτερικό της μονής. Εδώ ζουν 21 Έλληνες Ορθόδοξοι μοναχοί, συμβιώνοντας με τους λίγους ντόπιους. Απομεινάρι της Βυζαντινής εποχής.
Αναχώρηση και επόμενος προορισμός το Νταχάμπ (Dahab). Μικρό παραθεριστικό παράλιο στην Ερυθρά θάλασσα. Οι backapckers το προτιμούν σε σχέση με το κοντινό Σαρμ Ελ-Σέιχ (Sharm El-Sheikh) και της φιλοσοφίας του all-inclusive σε ένα πολυτελές resort. Όπως και να 'χει το Νταχάμπ ίσως έχει ενδιαφέρον για καταδύσεις στον πανέμορφο βυθό της Ερυθράς θάλασσας, ωστόσο δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Τα πάντα είναι οργανωμένα γύρω από τον τουρισμό (έστω και τον πιο υγιή) και δεν υπάρχει κάτι το αυθεντικό στην τοπική κοινωνία. Λίγες μέρες ξεκούρασης λοιπόν και ήρθε η ώρα να χαιρετήσουμε την Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι δε με έκαναν να νιώσω τόσο άνετα μαζί τους, για λόγους που έγραψα προηγουμένως. Ίσως φταίει ο πολύς τουρισμός. Ωστόσο η ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου, οι πυραμίδες, η αγορά του Αλ Χαλίλι, ο Νείλος, η έρημος, είναι όντως μαγευτικά και αρκετά από μόνα τους για να κρατήσουν το ενδιαφέρον σε ένα τέτοιο ταξίδι.
[Η συνέχεια στην πλευρά της Ασίας πια]
Πρωί πρωί ξεκινάμε για την περίφημη κοιλάδα των Βασιλέων. Αφού οι τάφοι στις πυραμίδες είχαν λεηλατηθεί, αποφάσισαν να θάβουν το Φαραώ τους μέσα σε λόφους και εκεί να κρύβουν θησαυρούς για προστασία από ληστές. Σχετικά πρόσφατα έχουν ανακαλυφθεί από τους αρχαιολόγους, κάνοντας το Λούξορ να αναπτυχθεί με βάση τον τουρισμό. Η αλήθεια είναι ότι αξίζει και εδώ μια επίσκεψη όπως και στις πυραμίδες. Οι αίθουσες σε κάθε τάφο γεμάτες σκαλισμένα ιερογλυφικά. Ένας από τους πιο καλά διατηρημένους είναι ο KV2, τάφος του Ραμσή Δ'. Τα ιερογλυφικά είναι χρωματιστά, όπως ήταν στην αυθεντική τους μορφή. Κάποιοι τάφοι είναι κλειστοί για επισκευές, όπως και ο περίφημος KV62 του Τουταγχαμών (Tutankhamun). Όσο περνάει η ώρα αυξάνεται η ουρά στις εισόδους και η ζέστη! Είναι μια από τις πιο ζεστές περιοχές και δεν υπάρχει πουθενά σκιά! Ευτυχώς έχουμε πάει από πολύ νωρίς το πρωί. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το ναό της Βασίλισσας Χατσεψούτ (Hatshepsut). Λαξευμένος στη κόψη ενός ασβεστολιθικού βράχου, ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία της Αιγύπτου! Μια σύντομη επίσκεψη και στην κοιλάδα των Βασιλισσών και επιστρέφουμε στο Λούξορ. Το απόγευμα θα δούμε τον ξακουστό ναό του Καρνάκ (Temple of Karnak). Δεν είναι απλά ένας ναός. Είναι ένας ολόκληρος αρχαιολογικός χώρος έκτασης περίπου ενός τ.χμ. γεμάτος από ναούς, κολώνες, αγάλματα, και οβελίσκους. Οι κολώνες είναι πελώριες και γεμάτες σκαλιστά ιερογλυφικά. Ένας τεράστιος χώρος που εμπνέει το θαυμασμό για του μηχανικούς και τους εργάτες της εποχής. Το μέγεθος των πάντων είναι τέτοιο για να εντυπωσιάσει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη.
Μετά το Λούξορ ξεκινάμε τη διαδρομή με το φορτηγό. Κατευθυνόμαστε ανατολικά προς την ακτή της Ερυθράς θάλασσας (Red sea) και μετά παραλιακά μέχρι τη διώρυγα του Σουέζ (Suez canal). Ο δρόμος έχει κακή φήμη λόγω συμμοριών που "ελέγχουν" κάποιες περιοχές και ληστεύουν όποιον πλησιάσει. Οι οδηγοί μας είναι έμπειροι, καθώς κάνουν τη διαδρομή αρκετές φορές κάθε χρόνο. Βγαίνοντας λίγο έξω από το Λούξορ ένα περιπολικό μας υποχρεώνει να τους ακολουθήσουμε για την ασφάλειά μας. Λίγο αργότερα θα τους χαιρετήσουμε και θα συνεχίσουμε μόνοι μας. Στο δρόμο υπάρχουν πολλά σημεία ελέγχου (checkpoints) με ένοπλους στρατιώτες. Οδοφράγματα και έλεγχος για το ποιος περνάει και που πηγαίνει. Άλλες φορές απλώς συνομιλούν με τον οδηγό μας, άλλοτε έρχονται πίσω και ελέγχουν τα διαβατήριά μας και άλλοτε ρίχνουν και μια ματιά στις αποσκευές μας. Ψάχνουν για συμμορίες και όπλα συνήθως. Στην παραλία της Χουργκάντα (Hurghada) θα σταματήσουμε για μερικές ώρες. Πρόκειται ένα τουριστικό θέρετρο, χωρίς να έχει κάτι το εντυπωσιακό. Συνεχίζουμε να κινούμαστε προς βορά μέσα στην έρημο και κοντά στα παράλια. Όταν πια βραδιάζει, πάμε στην άκρη του δρόμου πίσω από ένα λόφο προκειμένου να περάσουμε τη νύχτα. Αποφασίζουμε να μην ανοίξουμε σκηνές, μόνο στρωματάκι και sleeping bag καθώς δεν υπάρχει πιθανότητα βροχής και η θερμοκρασία είναι αρκετά ψηλή. Λίγο αργότερα επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Τεχνητά φώτα δεν υπήρχαν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων και είδα έναν ουρανό με τόσα αστέρια να λάμπουν όπως δεν τον έχω δει ποτέ ξανά. Με τη μαγευτική αυτή εικόνα με πήρε ο ύπνος. Η πρώτη εικόνα μόλις άνοιξα τα μάτια μου το πρωί ήταν το πρώτο φως του ήλιου να δίνει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα στην έρημο. Σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε και συνεχίζουμε το ταξίδι.
Συνεχίζουμε, περνάμε τη διώρυγα του Σουέζ με τούνελ και μπαίνουμε πια στη χερσόνησο του Σινά (Sinai). Το τοπίο συνεχίζει να αποτελείται από άμμο και βράχους, αλλά τώρα ανεβαίνουμε σε υψόμετρο. Μετά από πολύ ώρα στο δρόμο φθάνουμε στη μονή της Αγίας Αικατερίνης Από εκεί ξεκινά το περπάτημα για την ανάβαση στην κορυφή του όρους Σινά. Το πρόγραμμα έχει προαιρετική ανάβαση όλη τη νύχτα με σκοπό τη θέα της ανατολής του ήλιου από την κορυφή. Το όρος Σινά θεωρείται ιερό βουνό. Ο Μωυσής από εκεί ψηλά παρέλαβε τις 10 εντολές, σύμφωνα με την παλαιά διαθήκη. Η επιστροφή στη βάση γίνεται αργά το πρωί. Προτιμώ να κοιμηθώ κάτω και να επισκεφθώ νωρίς το πρωί το μοναστήρι. Συναντώ έλληνες μοναχούς και κάνω μια βόλτα στο εσωτερικό της μονής. Εδώ ζουν 21 Έλληνες Ορθόδοξοι μοναχοί, συμβιώνοντας με τους λίγους ντόπιους. Απομεινάρι της Βυζαντινής εποχής.
Αναχώρηση και επόμενος προορισμός το Νταχάμπ (Dahab). Μικρό παραθεριστικό παράλιο στην Ερυθρά θάλασσα. Οι backapckers το προτιμούν σε σχέση με το κοντινό Σαρμ Ελ-Σέιχ (Sharm El-Sheikh) και της φιλοσοφίας του all-inclusive σε ένα πολυτελές resort. Όπως και να 'χει το Νταχάμπ ίσως έχει ενδιαφέρον για καταδύσεις στον πανέμορφο βυθό της Ερυθράς θάλασσας, ωστόσο δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Τα πάντα είναι οργανωμένα γύρω από τον τουρισμό (έστω και τον πιο υγιή) και δεν υπάρχει κάτι το αυθεντικό στην τοπική κοινωνία. Λίγες μέρες ξεκούρασης λοιπόν και ήρθε η ώρα να χαιρετήσουμε την Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι δε με έκαναν να νιώσω τόσο άνετα μαζί τους, για λόγους που έγραψα προηγουμένως. Ίσως φταίει ο πολύς τουρισμός. Ωστόσο η ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου, οι πυραμίδες, η αγορά του Αλ Χαλίλι, ο Νείλος, η έρημος, είναι όντως μαγευτικά και αρκετά από μόνα τους για να κρατήσουν το ενδιαφέρον σε ένα τέτοιο ταξίδι.
[Η συνέχεια στην πλευρά της Ασίας πια]
ipanag , κι εγω ειχα ξεσηκωθει με τα Ημερολόγια μοτοσικλέτας!
