ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 153
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Περιεχόμενα
Οι δρόμοι μας χωρίζουν. Το πρωί συναντώ την ομάδα του γκρουπ που θα ταξιδέψουμε μαζί τις επόμενες μέρες. Λίγα διαδικαστικά και αναχωρούμε για τις πυραμίδες! Πυραμίδες ... το μόνο από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας που στέκεται ακόμη όρθιο. Και ποιος δεν έχει ονειρευτεί τις πυραμίδες. Άπειρες θεωρίες και εξηγήσεις για το πώς χτίστηκαν, το λόγο ύπαρξής τους, όπως και για τη μυστηριώδη Σφίγγα. Το τοπίο λίγο πριν φθάσεις δε σε προϊδεάζει καθόλου. Ξαφνικά περνάς τα σπίτια στη Γκίζα και η εικόνα αλλάζει. Αισθάνεσαι δέος πλησιάζοντας τις πυραμίδες. Έρημος μπροστά και οι 3 πυραμίδες σε γυρίζουν 3000 χρόνια πίσω. Φαραώ, μούμιες, ... όλα μυστηριώδη, εξάπτουν τη φαντασία. Καμηλιέρηδες περιμένουν να πάρουν κάποιο τουρίστα για βόλτα στην έρημο. Προτιμούμε να κάνουμε μια βόλτα γύρω από την μεγαλύτερη πυραμίδα, αυτή του Χέοπα, ενώ προηγουμένως ένας Αιγύπτιος ξεναγός μας λέει λίγα λόγια για την ιστορία τους. Στη συνέχεια παίρνουμε εισιτήριο και μπαίνουμε μέσα στην πυραμίδα. Υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα και σε ένα επικλινή και χαμηλό διάδρομο περπατάς γονατισμένος και σκυφτός μέχρι που φθάνεις σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Εκεί ήταν ο τάφος του Φαραώ. Η έλλειψη οξυγόνου και η υγρασία σε κάνουν να νιώθεις περίεργα. Δε μπορείς να δεις πολλά πράγματα, αλλά η αίσθηση και μόνο του χώρου αρκεί για να αφήσεις το μυαλό σου να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Συνεχίζουμε με μια μικρή στάση στο δρόμο για να φάμε το πιο συνηθισμένο φαγητό των Αιγυπτίων, κούσαρι (kushari). Ένα μπολάκι με ρύζι, μακαρόνια, φακές, τηγανιτά κρεμμύδια και ντομάτα, όλα αναμιγμένα με ιδιαίτερο τρόπο.
Επιστροφή στο Κάιρο, λίγη ξεκούραση και το βράδυ αναχωρούμε με το τρένο για το νότο. Το τρένο είναι αρκετά καλό, αλλά έχουμε απλό κάθισμα και η νύχτα δεν είναι πολύ ξεκούραστη. Πρωί πια, πλησιάζοντας τον τροπικό του καρκίνου ο ήλιος καίει, παρόλο που είναι ακόμη Μάρτιος. Άφιξη στην πόλη του Ασουάν (Aswan). Σου δίνει την εντύπωση ότι άλλαξες χώρα. Στην αρχαία Αίγυπτο άλλωστε εδώ ζούσαν οι Νούβιοι, άλλος λαός, πιο σκούρο δέρμα, πιο φιλικοί άνθρωποι. Παίρνουμε ένα καραβάκι της γραμμής που χρησιμοποιούν και οι ντόπιοι και βρεθήκαμε στο μικρό νησί Elephantine. Στη μέση του Νείλου ποταμού ένα νησί που ζουν λίγοι φτωχοί κάτοικοι (ακόμη και για τα δεδομένα της χώρας). Μόνο χωματόδρομοι, μερικά σπιτάκια ετοιμόρροπα και πολύ ησυχία. Γυναίκες πλένουν τα ρούχα στη σκάφη. Λίγο πιο κάτω, σκόνη και βουή. Μερικά παιδιά ξυπόλυτα παίζουν με αυτοσχέδια παιχνίδια. Λυπάμαι πολύ που δεν έχουμε κάτι να τους προσφέρουμε. Βλέποντας τους ξένους, έρχονται τρέχοντας και γεμάτα περιέργεια. Δεν έρχονται πολύ συχνά τουρίστες στο νησί και σπανίως τριγυρνάνε μέσα στα χαλάσματα στη γειτονιά τους. Θέλουν να μας περιεργαστούν, να δουν πώς είναι οι άνθρωποι από άλλα μακρινά μέρη του κόσμου. Περνάμε λίγη ευχάριστη ώρα μαζί τους και επιστρέφουμε στο Ασουάν. Στο μικρό παζάρι της πόλης τα φρούτα αφθονούν. Νόστιμα και μυρωδάτα, σα να έχουν μαζευτεί πριν λίγα λεπτά. Είμαστε κουρασμένοι από το τρένο και πηγαίνουμε νωρίς για ύπνο.
Άλλωστε πολύ νωρίς το επόμενο πρωί θα ξεκινήσουμε με mini-bus σε κομβόι για το Άμπου Σίμπελ (Abu Simbel). Είναι μια διαδρομή 2-3 ώρες περίπου προς τα νότια φθάνοντας ένα βήμα από τα σύνορα με το Σουδάν και έχοντας πια περάσει κάτω από τον τροπικό του καρκίνου. Ξεκινάμε όλοι μαζί, δεκάδες λεωφορεία για λόγους ασφαλείας. Ο δρόμος είναι εντελώς ερημικός και ακόμη δεν έχει ξημερώσει. Μια τεράστια ευθεία από άσφαλτο, και γύρω γύρω άμμος και βράχοι, τοπίο σεληνιακό. Καθώς φωτίζει, το λυκόφως δίνει μια μαγευτική εικόνα στο χώρο. Λίγο αργότερα φθάνουμε στο Άμπου Σίμπελ. Εδώ υπάρχουν 4 κολοσσιαία αγάλματα του Ραμσή Β', σκαλισμένα πάνω στο βράχο. Το ύψος τους είναι περίπου 20 μέτρα! Από κάτω ένας χώρος λατρευτικός, ευθυγραμμισμένος με ένα συγκεκριμένο τρόπο με το ηλιοστάσιο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μελετούσαν πολύ τη θέση του ήλιου και των άστρων, γνώση που λάμβαναν υπόψη και τις κατασκευές τους. Ευτυχώς έχουμε φθάσει πρωί και καθώς η ώρα περνάει, η ουρά για την είσοδο μεγαλώνει και ο ήλιος γίνεται καυτός! Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής με μια μικρή στάση στο φράγμα του Νάσσερ (The high dam, Lake Nasser).
Την επόμενη μέρα παίρνουμε τα πράγματά μας και επιβιβαζόμαστε σε φελούκες, μικρές βάρκες με πανιά. Ανά 7-8 άτομα σε μια φελούκα και στο αμπάρι τα πράγματά μας. Ξεκινάμε και πλέουμε στο μαγικό Νείλο. Τροπική βλάστηση παντού στις όχθες του και η μέρα περνάει με χαλάρωση, κουβεντούλα και λίγο διάβασμα. Ο οδηγός μας παίζει αιγυπτιακή μουσική με ένα τουμπερλέκι που έχει μαζί του. Σταματάμε σε ένα σημείο στην όχθη του Νείλου για φαγητό. Στη φελούκα μας έχει αραβικό ψωμί, ντομάτες και άλλα νόστιμα λαχανικά. Τα σκεύη πλένονται στην όχθη του Νείλου, αλλά ευτυχώς δε μας πείραξε κάτι. Συνεχίζουμε τη πλεύση στον ποταμό ώσπου νυχτώνει και αράζουμε στην όχθη του. Ψήνουμε κάτι για να φάμε και λέμε ιστορίες κάτω από το φως του φεγγαριού. Ανοίγουμε τα sleeping bags και ξαπλώνουμε πάνω στη φελούκα. Το ελαφρό κούνημα μας νανούριζε και η δροσιά της νύχτας ήταν αρκετή για να απολαύσουμε τον ύπνο μας στην άκρη του Νείλου. Ξημερώνει και το πρώτο φως του ήλιου μας ξυπνά γλυκά. Το μεσημέρι πια έχουμε φθάσει στο ναό του Κομ Όμπο (Kom Ombo). Λίγα έχουνε μείνει από τον αρχικό ναό και μετά τα όσα έχουμε δει, δε μας εντυπωσιάζει πολύ. Επόμενος ναός στο Έντφου (Edfu), ελληνικού στυλ και ένα από τα τελευταία εντυπωσιακά κτίσματα από την εποχή των Φαραώ. Είναι καλοδιατηρημένος και αρκετά εντυπωσιακός. Τεράστιος σε μέγεθος και τοίχοι παντού σκαλισμένοι με ιερογλυφικές παραστάσεις.
[to be continued]
Επιστροφή στο Κάιρο, λίγη ξεκούραση και το βράδυ αναχωρούμε με το τρένο για το νότο. Το τρένο είναι αρκετά καλό, αλλά έχουμε απλό κάθισμα και η νύχτα δεν είναι πολύ ξεκούραστη. Πρωί πια, πλησιάζοντας τον τροπικό του καρκίνου ο ήλιος καίει, παρόλο που είναι ακόμη Μάρτιος. Άφιξη στην πόλη του Ασουάν (Aswan). Σου δίνει την εντύπωση ότι άλλαξες χώρα. Στην αρχαία Αίγυπτο άλλωστε εδώ ζούσαν οι Νούβιοι, άλλος λαός, πιο σκούρο δέρμα, πιο φιλικοί άνθρωποι. Παίρνουμε ένα καραβάκι της γραμμής που χρησιμοποιούν και οι ντόπιοι και βρεθήκαμε στο μικρό νησί Elephantine. Στη μέση του Νείλου ποταμού ένα νησί που ζουν λίγοι φτωχοί κάτοικοι (ακόμη και για τα δεδομένα της χώρας). Μόνο χωματόδρομοι, μερικά σπιτάκια ετοιμόρροπα και πολύ ησυχία. Γυναίκες πλένουν τα ρούχα στη σκάφη. Λίγο πιο κάτω, σκόνη και βουή. Μερικά παιδιά ξυπόλυτα παίζουν με αυτοσχέδια παιχνίδια. Λυπάμαι πολύ που δεν έχουμε κάτι να τους προσφέρουμε. Βλέποντας τους ξένους, έρχονται τρέχοντας και γεμάτα περιέργεια. Δεν έρχονται πολύ συχνά τουρίστες στο νησί και σπανίως τριγυρνάνε μέσα στα χαλάσματα στη γειτονιά τους. Θέλουν να μας περιεργαστούν, να δουν πώς είναι οι άνθρωποι από άλλα μακρινά μέρη του κόσμου. Περνάμε λίγη ευχάριστη ώρα μαζί τους και επιστρέφουμε στο Ασουάν. Στο μικρό παζάρι της πόλης τα φρούτα αφθονούν. Νόστιμα και μυρωδάτα, σα να έχουν μαζευτεί πριν λίγα λεπτά. Είμαστε κουρασμένοι από το τρένο και πηγαίνουμε νωρίς για ύπνο.
Άλλωστε πολύ νωρίς το επόμενο πρωί θα ξεκινήσουμε με mini-bus σε κομβόι για το Άμπου Σίμπελ (Abu Simbel). Είναι μια διαδρομή 2-3 ώρες περίπου προς τα νότια φθάνοντας ένα βήμα από τα σύνορα με το Σουδάν και έχοντας πια περάσει κάτω από τον τροπικό του καρκίνου. Ξεκινάμε όλοι μαζί, δεκάδες λεωφορεία για λόγους ασφαλείας. Ο δρόμος είναι εντελώς ερημικός και ακόμη δεν έχει ξημερώσει. Μια τεράστια ευθεία από άσφαλτο, και γύρω γύρω άμμος και βράχοι, τοπίο σεληνιακό. Καθώς φωτίζει, το λυκόφως δίνει μια μαγευτική εικόνα στο χώρο. Λίγο αργότερα φθάνουμε στο Άμπου Σίμπελ. Εδώ υπάρχουν 4 κολοσσιαία αγάλματα του Ραμσή Β', σκαλισμένα πάνω στο βράχο. Το ύψος τους είναι περίπου 20 μέτρα! Από κάτω ένας χώρος λατρευτικός, ευθυγραμμισμένος με ένα συγκεκριμένο τρόπο με το ηλιοστάσιο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μελετούσαν πολύ τη θέση του ήλιου και των άστρων, γνώση που λάμβαναν υπόψη και τις κατασκευές τους. Ευτυχώς έχουμε φθάσει πρωί και καθώς η ώρα περνάει, η ουρά για την είσοδο μεγαλώνει και ο ήλιος γίνεται καυτός! Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής με μια μικρή στάση στο φράγμα του Νάσσερ (The high dam, Lake Nasser).
Την επόμενη μέρα παίρνουμε τα πράγματά μας και επιβιβαζόμαστε σε φελούκες, μικρές βάρκες με πανιά. Ανά 7-8 άτομα σε μια φελούκα και στο αμπάρι τα πράγματά μας. Ξεκινάμε και πλέουμε στο μαγικό Νείλο. Τροπική βλάστηση παντού στις όχθες του και η μέρα περνάει με χαλάρωση, κουβεντούλα και λίγο διάβασμα. Ο οδηγός μας παίζει αιγυπτιακή μουσική με ένα τουμπερλέκι που έχει μαζί του. Σταματάμε σε ένα σημείο στην όχθη του Νείλου για φαγητό. Στη φελούκα μας έχει αραβικό ψωμί, ντομάτες και άλλα νόστιμα λαχανικά. Τα σκεύη πλένονται στην όχθη του Νείλου, αλλά ευτυχώς δε μας πείραξε κάτι. Συνεχίζουμε τη πλεύση στον ποταμό ώσπου νυχτώνει και αράζουμε στην όχθη του. Ψήνουμε κάτι για να φάμε και λέμε ιστορίες κάτω από το φως του φεγγαριού. Ανοίγουμε τα sleeping bags και ξαπλώνουμε πάνω στη φελούκα. Το ελαφρό κούνημα μας νανούριζε και η δροσιά της νύχτας ήταν αρκετή για να απολαύσουμε τον ύπνο μας στην άκρη του Νείλου. Ξημερώνει και το πρώτο φως του ήλιου μας ξυπνά γλυκά. Το μεσημέρι πια έχουμε φθάσει στο ναό του Κομ Όμπο (Kom Ombo). Λίγα έχουνε μείνει από τον αρχικό ναό και μετά τα όσα έχουμε δει, δε μας εντυπωσιάζει πολύ. Επόμενος ναός στο Έντφου (Edfu), ελληνικού στυλ και ένα από τα τελευταία εντυπωσιακά κτίσματα από την εποχή των Φαραώ. Είναι καλοδιατηρημένος και αρκετά εντυπωσιακός. Τεράστιος σε μέγεθος και τοίχοι παντού σκαλισμένοι με ιερογλυφικές παραστάσεις.
[to be continued]
ipanag , κι εγω ειχα ξεσηκωθει με τα Ημερολόγια μοτοσικλέτας!
