travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα Λισαβόνα
- Νησιά Faial και Pico - Βόλτες στο Faial
- Pico - Βόλτες σε βουνά και ακτές
- Pico και Faial
- Βόλτες στο νησί Faial
- Photos
- Terceira
- Βόλτες στην Terceira
- Sao Miguel
- Sao Miguel - από Miradouro σε Miradouro
- Sao Miguel: Sete Sidades, Mosteiros και Ferraria
- Απογευματινή βόλτα στη Λισαβόνα
- Belem - Επιστροφή
Sao Miguel: Sete Sidades, Mosteiros και Ferraria
Στο Sao Miguel παίρνουμε και πρωινό στο ξενοδοχείο και το πληρώνουμε 2 ευρώ το άτομο. Τα χρήματα είναι ελάχιστα και το πρωινό είναι πολύ καλό. Σήμερα βρήκαμε μισή ώρα χρόνο με την Ντίνα (πριν το πρωινό) και κάναμε βόλτα στην περιοχή του ξενοδοχείου μας, το οποίο βρίσκεται 100 μέτρα από την θάλασσα.
Τις τελευταίες μέρες ο αέρας έχει κοπάσει και έτσι η πρόσβαση στην θάλασσα είναι πιο εύκολη για τον κόσμο. Αν και στα σημεία που είναι λίγο βαθειά και έχει βράχια, δηλαδή σχεδόν παντού, δεν είναι εύκολο να μπει κάποιος μέσα. Όμως, όπως έχω ξαναπεί εδώ, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία μπορεί κάποιος να μπει στην θάλασσα, αφού οι μικροί κολπίσκοι κόβουν λίγο την δύναμη του κύματος.
Το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο του Sao Miguel, είναι η περιοχή των Sete Sidades. Είναι μία περιοχή με κάμποσες λίμνες. Οι περισσότερες είναι πολύ μικρές, δηλαδή με διάμετρο λιγότερο από 100 μέτρα και η περιοχή τους βρίσκεται στα δυτικά του νησιού. Οι λίμνες αυτές προέρχονται από εκρήξεις ηφαιστείων, δηλαδή είναι καλντέρες, οι οποίες γέμισαν με νερό. Γενικά και σε αυτό το νησί όπου και να πας, έχεις την αίσθηση ότι είσαι στην περιοχή μιας καλντέρας. Είτε μέσα σε αυτήν είτε στην κορυφή της. Το βασικό για μας ήταν να πάμε στην περιοχή αυτή των λιμνών. Όμως το πρωί διαπιστώσαμε ότι είχε αρκετά σύννεφα, γι αυτό και προτιμήσαμε να δούμε μία άλλη λίμνη την οποία δεν είχαμε καταφέρει να δούμε τις προηγούμενες ημέρες. Eίναι η λίμνη Lagoa do Fogo, που την προσεγγίσαμε χωρίς να χρειάζεται να περπατήσουμε.
Πήγαμε λοιπόν στην λίμνη της φωτιάς, αλλά είχε αρκετά σύννεφα όταν την κοιτάζαμε από ψηλά, που είχε ένα παρατηρητήριο. Όμως κατεβήκαμε λίγο κοντά στο επίπεδο της λίμνης και τα σύννεφα μάλλον είχαν φύγει γιατί εκεί είχαμε μία καλύτερη οπτική της λίμνης. Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να ήμασταν ψηλά και να τη βλέπαμε κάτω σαν πιάτο, όμως και αυτό το θέαμα που είδαμε ήταν υπέροχο. Ουσιαστικά είδαμε όλο το περίγραμμα της λίμνης και ταυτόχρονα βλέπαμε από ψηλά τα σύννεφα να περιβάλλουν τον κρατήρα. Το μόνο λίγο άσχημο ήταν ότι ο ήλιος: Ήταν απέναντι μας και έτσι οι φωτογραφίες δεν μπορούσε να είναι όσο καλές θα θέλαμε.
Μετά το θέαμα που είδαμε εκεί, αποφασίσαμε να πάμε στις λίμνες Sete Sidades, που είναι όπως είπα στην Δυτική πλευρά του νησιού. Η πορεία που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε είναι από το βόρειο μέρος του νησιού, αν και ο δρόμος δεν ήταν τόσο καλός όσο ο άλλος που ήταν στο κέντρο. Όμως θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε κάποια νέα για μας μέρη από τις ακτές του νησιού. Έτσι αρχίσαμε να ακολουθούμε τα διάφορα Miradouro, που ήταν κοντά στη διαδρομή μας. Ήτανε αρκετές οι ακτές που είχαν και ενδιαφέρον, αφού πολλά από τα βράχια που είδαμε και βρίσκονταν μέσα στη θάλασσα είχαν μεγάλες τρύπες, φτιαγμένες από το κύμα.
Όμως η ακτή που συναντήσαμε και μας έκανε τρομερή έκπληξη, ήταν το λιμανάκι Capelas Fishing Port και το είδαμε από το παρατηρητήριο Miradouro do Porto das Capelas, αν και εκεί υπήρχε η επιγραφή Miradouro do Pesqueiro. Μην τη βάλετε στο Google Maps, θα σας πάει αλλού. Ήταν μία φανταστική ακτή και δεν την είχα καθόλου στο πρόγραμμα. Κανείς δεν μου είχε πει για την ομορφιά της. Όμως ξαφνικά εκεί που κοιτούσαμε από ψηλά, βλέπουμε κάποια κάθετα βράχια να πέφτουν στη θάλασσα και μάλιστα υπήρχε ένα μικρό λιμανάκι με μερικά σπιτάκια στο βάθος. Αποφασίσαμε να πάμε ως εκεί με το αυτοκίνητο. Το αφήσαμε σχετικά ψηλά γιατί δεν επιτρεπόταν να κατέβει κάτω και προχωρήσαμε με τα πόδια. Το θέαμα πιστεύω ότι είναι ανεπανάληπτο. Κρίμα που οι επισκέπτες δεν το έχουν αξιολογήσει, ώστε να το βάζουν στα top του νησιού. Το θέαμα δεν είναι δυνατόν να το περιγράψω, αλλά θα πρέπει κάποιος να δει τις φωτογραφίες με τα πετρώματα και τα βράχια. Αν και δεν φαίνονται οι πτυχώσεις σε όλο τους το κάλλος.
Μετά και από αυτή την υπέροχη βόλτα προχωρήσαμε και δεν βιαζόμασταν γιατί ακόμα βλέπαμε τα σύννεφα να είναι ψηλά στον ουρανό και πιστεύαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να δούμε καθαρά στις λίμνες. Πηγαίνοντας όμως προς τα εκεί, από μακριά είδαμε τα μεγάλα βράχια, σα νησιά, που είναι ανοιχτά στη θάλασσα του χωριού Mosteiros. Ήταν τόσο όμορφα που θέλαμε αμέσως να κατεβούμε να τα δούμε από κοντά και να τα φωτογραφίσουμε.
Όμως, επειδή είδαμε ότι ο ουρανός είχε καθαρίσει αρκετά, δεν θέλουμε να χάσουμε την ευκαιρία να δούμε τις Sete Cidades και έτσι ξεκινήσαμε την ανάβαση, η οποία όμως ούτε απότομη ούτε δύσκολη ήταν. Οι λίμνες ήταν σχετικά κοντά. Το καλό ήταν ότι μέχρι να φτάσουμε είχαν φύγει σχεδόν όλα τα σύννεφα και αυτό ήταν σχεδόν ένα θαύμα. Αρχικά πήγαμε στο χωριό Sete Cidades, που έχει δώσει το όνομά του στην περιοχή αυτή των λιμνών.
Οι κυριότερες λίμνες είναι τρεις. Οι δύο πιο μεγάλες που συνδέονται με μια μικρή γέφυρα και ονομάζονται Verde και Azul. Η πράσινη και η μπλε λίμνη, που στο γεφύρι ουσιαστικά ενώνονται. Η τρίτη είναι πιο ανεξάρτητη και είναι η Santiago. Από χαμηλά τραβήξαμε τις φωτογραφίες, αλλά η ομορφιά τους φαίνεται από ψηλά.
Ανεβαίνοντας κάναμε δυο-τρεις στάσεις για φωτογραφήσεις. Βάλαμε στο GPS δυο τρία Miradouro: Miradouro do Cerrado das Freiras, Miradouro da vista do Rei και Miradouro da Lagoa do Santiago. Αυτά ήταν τα σημεία για να δούμε τις λίμνες. Πήγαμε και τις απαθανατίσαμε με τη δέουσα τιμή.
Εντύπωση μας προκάλεσε η τελευταία λίμνη με το όνομα Σαντιάγο, που ήταν μικρή μεν, αλλά πολύ βαθιά χωμένη σε έναν κρατήρα.
Γενικά το θέαμα από ψηλά ήταν πολύ όμορφο και πρωτόγνωρο για μας. Κυρίως όμως μας άρεσε γιατί όλα αυτά ξέραμε ότι βρίσκονται σε έναν κρατήρα ή σε πολλούς κρατήρες, στη μέση του ατλαντικού Ωκεανού.
Στο Miradouro da vista do Rei υπήρχε ένα ξενοδοχείο εγκαταλειμμένο στο το οποίο επάνω ανεβήκαμε για να δούμε τη θέα των λιμνών. Αν και ήταν περιττό, αφού μπορούσαμε και από πιο χαμηλά, περπατώντας λίγο μέσα στο δρόμο. Στο κανονικό παρατηρητήριο εμποδίζουν τα δέντρα τη θέαση. Παρότι καθημερινή όταν πήγαμε, υπήρχε πάρα πολύς κόσμος στα σημεία που σταματήσαμε. Και καταλαβαίνουμε τι κόσμο θα έχει το καλοκαίρι, που θα μαζεύονται τόσο πολλοί τουρίστες.
Αργότερα κάναμε τη βόλτα μας και στο χωριό των Sete Cidades και μετά φύγαμε από την Καλντέρα και να πάμε στο χωριό Mosteiros. Εκεί πήγαμε κυρίως για να δούμε τα πολύ όμορφα βράχια. Και ήταν πραγματικά καταπληκτικά μέσα στη θάλασσα.
Δεν μείναμε τόσο πολύ εκεί όσο θα θέλαμε, γιατί θέλαμε να πάμε να δούμε και την πόλη Ρonta Delgada με το φως του ήλιου. Έτσι πήραμε το δρόμο γι’ αυτήν. Όμως στη διαδρομή βλέπω μία ταμπέλα όπου έγραφε για ένα χωριό με το όνομα Ferraria. Είπα στην παρέα ότι το έχω σημειώσει στο πρόγραμμα για να το επισκεφτούμε και συμφώνησαν και αυτοί να πάμε. Από ψηλά είχαμε δει έναν όμορφο φάρο. Πήγαμε στον φάρο ο οποίος δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.
Λέω στην παρέα ότι είναι καλύτερα να πάμε λίγο πιο κάτω γιατί εγώ για να το έχω σημειώσει, το πιο πιθανό είναι ότι έχει κάτι πολύ όμορφο. Και όντως από ψηλά σε λίγο είδαμε ότι υπήρχε μία πολύ μεγάλη κατηφόρα η οποία οδηγούσε σε ένα μέρος το οποίο φαινόταν ενδιαφέρον. Έτσι κατεβήκαμε κάτω με το αυτοκίνητο, παρότι ξέραμε ότι στην ανάβαση θα είχαμε πρόβλημα. Τελικά όμως τα κατάφερε.
Το μέρος εκεί κοντά στη θάλασσα στο χωριό Ferraria ήταν πάρα πολύ όμορφο και είχε πολύ ωραία βράχια μέσα στη θάλασσα και κάποια ήρεμα νερά που ο κόσμος κολυμπούσε. Επίσης είχε ένα εντυπωσιακό κρατήρα, μικρό όμως διαμέτρου 10 μέτρων, στον οποίο μπορούσες να ανέβεις εύκολα. Απολαύσαμε τη βόλτα σε αυτή την περιοχή με τα έντονα μαύρα χρώματα και τα πολύ σκληρά βράχια και πήραμε το δρόμο χωρίς να σταματήσουμε μέχρι την Ρonta Delgada.
Δεν είχε μείνει όμως πολύς χρόνος για να έχουμε φως, περίπου μία ώρα, και πήγαμε στα γνωστά μας από το προηγούμενο βράδυ σημεία για να τα φωτογραφίσουμε με φως. Καταλήξαμε να αγοράσουμε και μερικά σουβενίρ και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.
Κατά τις 8:00 κατηφορίσαμε λίγο στην παραλία που είναι κοντά στο ξενοδοχείο μας και φάγαμε σε μία ταβέρνα που είχαμε εντοπίσει από την προηγούμενη. Έτσι φάγαμε τα γνωστά που τρώμε σχεδόν κάθε μέρα.
Η σημερινή μέρα ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες της εκδρομής αυτού του ταξιδιού. Ήταν πολλά τα ενδιαφέροντα. Ιδιαίτερες εικόνες, καταπληκτικές, πραγματικά δίνουν στο νησί Sao Miguel ένα πολύ έντονο χρώμα και πολλά αστέρια προτίμησης. Όμως ήταν η τελευταία μας βραδιά και έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας για την αναχώρηση της επόμενης για τη Λισαβόνα.
Στο Sao Miguel παίρνουμε και πρωινό στο ξενοδοχείο και το πληρώνουμε 2 ευρώ το άτομο. Τα χρήματα είναι ελάχιστα και το πρωινό είναι πολύ καλό. Σήμερα βρήκαμε μισή ώρα χρόνο με την Ντίνα (πριν το πρωινό) και κάναμε βόλτα στην περιοχή του ξενοδοχείου μας, το οποίο βρίσκεται 100 μέτρα από την θάλασσα.
Τις τελευταίες μέρες ο αέρας έχει κοπάσει και έτσι η πρόσβαση στην θάλασσα είναι πιο εύκολη για τον κόσμο. Αν και στα σημεία που είναι λίγο βαθειά και έχει βράχια, δηλαδή σχεδόν παντού, δεν είναι εύκολο να μπει κάποιος μέσα. Όμως, όπως έχω ξαναπεί εδώ, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία μπορεί κάποιος να μπει στην θάλασσα, αφού οι μικροί κολπίσκοι κόβουν λίγο την δύναμη του κύματος.
Το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο του Sao Miguel, είναι η περιοχή των Sete Sidades. Είναι μία περιοχή με κάμποσες λίμνες. Οι περισσότερες είναι πολύ μικρές, δηλαδή με διάμετρο λιγότερο από 100 μέτρα και η περιοχή τους βρίσκεται στα δυτικά του νησιού. Οι λίμνες αυτές προέρχονται από εκρήξεις ηφαιστείων, δηλαδή είναι καλντέρες, οι οποίες γέμισαν με νερό. Γενικά και σε αυτό το νησί όπου και να πας, έχεις την αίσθηση ότι είσαι στην περιοχή μιας καλντέρας. Είτε μέσα σε αυτήν είτε στην κορυφή της. Το βασικό για μας ήταν να πάμε στην περιοχή αυτή των λιμνών. Όμως το πρωί διαπιστώσαμε ότι είχε αρκετά σύννεφα, γι αυτό και προτιμήσαμε να δούμε μία άλλη λίμνη την οποία δεν είχαμε καταφέρει να δούμε τις προηγούμενες ημέρες. Eίναι η λίμνη Lagoa do Fogo, που την προσεγγίσαμε χωρίς να χρειάζεται να περπατήσουμε.
Πήγαμε λοιπόν στην λίμνη της φωτιάς, αλλά είχε αρκετά σύννεφα όταν την κοιτάζαμε από ψηλά, που είχε ένα παρατηρητήριο. Όμως κατεβήκαμε λίγο κοντά στο επίπεδο της λίμνης και τα σύννεφα μάλλον είχαν φύγει γιατί εκεί είχαμε μία καλύτερη οπτική της λίμνης. Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να ήμασταν ψηλά και να τη βλέπαμε κάτω σαν πιάτο, όμως και αυτό το θέαμα που είδαμε ήταν υπέροχο. Ουσιαστικά είδαμε όλο το περίγραμμα της λίμνης και ταυτόχρονα βλέπαμε από ψηλά τα σύννεφα να περιβάλλουν τον κρατήρα. Το μόνο λίγο άσχημο ήταν ότι ο ήλιος: Ήταν απέναντι μας και έτσι οι φωτογραφίες δεν μπορούσε να είναι όσο καλές θα θέλαμε.
Μετά το θέαμα που είδαμε εκεί, αποφασίσαμε να πάμε στις λίμνες Sete Sidades, που είναι όπως είπα στην Δυτική πλευρά του νησιού. Η πορεία που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε είναι από το βόρειο μέρος του νησιού, αν και ο δρόμος δεν ήταν τόσο καλός όσο ο άλλος που ήταν στο κέντρο. Όμως θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε κάποια νέα για μας μέρη από τις ακτές του νησιού. Έτσι αρχίσαμε να ακολουθούμε τα διάφορα Miradouro, που ήταν κοντά στη διαδρομή μας. Ήτανε αρκετές οι ακτές που είχαν και ενδιαφέρον, αφού πολλά από τα βράχια που είδαμε και βρίσκονταν μέσα στη θάλασσα είχαν μεγάλες τρύπες, φτιαγμένες από το κύμα.
Όμως η ακτή που συναντήσαμε και μας έκανε τρομερή έκπληξη, ήταν το λιμανάκι Capelas Fishing Port και το είδαμε από το παρατηρητήριο Miradouro do Porto das Capelas, αν και εκεί υπήρχε η επιγραφή Miradouro do Pesqueiro. Μην τη βάλετε στο Google Maps, θα σας πάει αλλού. Ήταν μία φανταστική ακτή και δεν την είχα καθόλου στο πρόγραμμα. Κανείς δεν μου είχε πει για την ομορφιά της. Όμως ξαφνικά εκεί που κοιτούσαμε από ψηλά, βλέπουμε κάποια κάθετα βράχια να πέφτουν στη θάλασσα και μάλιστα υπήρχε ένα μικρό λιμανάκι με μερικά σπιτάκια στο βάθος. Αποφασίσαμε να πάμε ως εκεί με το αυτοκίνητο. Το αφήσαμε σχετικά ψηλά γιατί δεν επιτρεπόταν να κατέβει κάτω και προχωρήσαμε με τα πόδια. Το θέαμα πιστεύω ότι είναι ανεπανάληπτο. Κρίμα που οι επισκέπτες δεν το έχουν αξιολογήσει, ώστε να το βάζουν στα top του νησιού. Το θέαμα δεν είναι δυνατόν να το περιγράψω, αλλά θα πρέπει κάποιος να δει τις φωτογραφίες με τα πετρώματα και τα βράχια. Αν και δεν φαίνονται οι πτυχώσεις σε όλο τους το κάλλος.
Μετά και από αυτή την υπέροχη βόλτα προχωρήσαμε και δεν βιαζόμασταν γιατί ακόμα βλέπαμε τα σύννεφα να είναι ψηλά στον ουρανό και πιστεύαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να δούμε καθαρά στις λίμνες. Πηγαίνοντας όμως προς τα εκεί, από μακριά είδαμε τα μεγάλα βράχια, σα νησιά, που είναι ανοιχτά στη θάλασσα του χωριού Mosteiros. Ήταν τόσο όμορφα που θέλαμε αμέσως να κατεβούμε να τα δούμε από κοντά και να τα φωτογραφίσουμε.
Όμως, επειδή είδαμε ότι ο ουρανός είχε καθαρίσει αρκετά, δεν θέλουμε να χάσουμε την ευκαιρία να δούμε τις Sete Cidades και έτσι ξεκινήσαμε την ανάβαση, η οποία όμως ούτε απότομη ούτε δύσκολη ήταν. Οι λίμνες ήταν σχετικά κοντά. Το καλό ήταν ότι μέχρι να φτάσουμε είχαν φύγει σχεδόν όλα τα σύννεφα και αυτό ήταν σχεδόν ένα θαύμα. Αρχικά πήγαμε στο χωριό Sete Cidades, που έχει δώσει το όνομά του στην περιοχή αυτή των λιμνών.
Οι κυριότερες λίμνες είναι τρεις. Οι δύο πιο μεγάλες που συνδέονται με μια μικρή γέφυρα και ονομάζονται Verde και Azul. Η πράσινη και η μπλε λίμνη, που στο γεφύρι ουσιαστικά ενώνονται. Η τρίτη είναι πιο ανεξάρτητη και είναι η Santiago. Από χαμηλά τραβήξαμε τις φωτογραφίες, αλλά η ομορφιά τους φαίνεται από ψηλά.
Ανεβαίνοντας κάναμε δυο-τρεις στάσεις για φωτογραφήσεις. Βάλαμε στο GPS δυο τρία Miradouro: Miradouro do Cerrado das Freiras, Miradouro da vista do Rei και Miradouro da Lagoa do Santiago. Αυτά ήταν τα σημεία για να δούμε τις λίμνες. Πήγαμε και τις απαθανατίσαμε με τη δέουσα τιμή.
Εντύπωση μας προκάλεσε η τελευταία λίμνη με το όνομα Σαντιάγο, που ήταν μικρή μεν, αλλά πολύ βαθιά χωμένη σε έναν κρατήρα.
Γενικά το θέαμα από ψηλά ήταν πολύ όμορφο και πρωτόγνωρο για μας. Κυρίως όμως μας άρεσε γιατί όλα αυτά ξέραμε ότι βρίσκονται σε έναν κρατήρα ή σε πολλούς κρατήρες, στη μέση του ατλαντικού Ωκεανού.
Στο Miradouro da vista do Rei υπήρχε ένα ξενοδοχείο εγκαταλειμμένο στο το οποίο επάνω ανεβήκαμε για να δούμε τη θέα των λιμνών. Αν και ήταν περιττό, αφού μπορούσαμε και από πιο χαμηλά, περπατώντας λίγο μέσα στο δρόμο. Στο κανονικό παρατηρητήριο εμποδίζουν τα δέντρα τη θέαση. Παρότι καθημερινή όταν πήγαμε, υπήρχε πάρα πολύς κόσμος στα σημεία που σταματήσαμε. Και καταλαβαίνουμε τι κόσμο θα έχει το καλοκαίρι, που θα μαζεύονται τόσο πολλοί τουρίστες.
Αργότερα κάναμε τη βόλτα μας και στο χωριό των Sete Cidades και μετά φύγαμε από την Καλντέρα και να πάμε στο χωριό Mosteiros. Εκεί πήγαμε κυρίως για να δούμε τα πολύ όμορφα βράχια. Και ήταν πραγματικά καταπληκτικά μέσα στη θάλασσα.
Δεν μείναμε τόσο πολύ εκεί όσο θα θέλαμε, γιατί θέλαμε να πάμε να δούμε και την πόλη Ρonta Delgada με το φως του ήλιου. Έτσι πήραμε το δρόμο γι’ αυτήν. Όμως στη διαδρομή βλέπω μία ταμπέλα όπου έγραφε για ένα χωριό με το όνομα Ferraria. Είπα στην παρέα ότι το έχω σημειώσει στο πρόγραμμα για να το επισκεφτούμε και συμφώνησαν και αυτοί να πάμε. Από ψηλά είχαμε δει έναν όμορφο φάρο. Πήγαμε στον φάρο ο οποίος δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.
Λέω στην παρέα ότι είναι καλύτερα να πάμε λίγο πιο κάτω γιατί εγώ για να το έχω σημειώσει, το πιο πιθανό είναι ότι έχει κάτι πολύ όμορφο. Και όντως από ψηλά σε λίγο είδαμε ότι υπήρχε μία πολύ μεγάλη κατηφόρα η οποία οδηγούσε σε ένα μέρος το οποίο φαινόταν ενδιαφέρον. Έτσι κατεβήκαμε κάτω με το αυτοκίνητο, παρότι ξέραμε ότι στην ανάβαση θα είχαμε πρόβλημα. Τελικά όμως τα κατάφερε.
Το μέρος εκεί κοντά στη θάλασσα στο χωριό Ferraria ήταν πάρα πολύ όμορφο και είχε πολύ ωραία βράχια μέσα στη θάλασσα και κάποια ήρεμα νερά που ο κόσμος κολυμπούσε. Επίσης είχε ένα εντυπωσιακό κρατήρα, μικρό όμως διαμέτρου 10 μέτρων, στον οποίο μπορούσες να ανέβεις εύκολα. Απολαύσαμε τη βόλτα σε αυτή την περιοχή με τα έντονα μαύρα χρώματα και τα πολύ σκληρά βράχια και πήραμε το δρόμο χωρίς να σταματήσουμε μέχρι την Ρonta Delgada.
Δεν είχε μείνει όμως πολύς χρόνος για να έχουμε φως, περίπου μία ώρα, και πήγαμε στα γνωστά μας από το προηγούμενο βράδυ σημεία για να τα φωτογραφίσουμε με φως. Καταλήξαμε να αγοράσουμε και μερικά σουβενίρ και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.
Κατά τις 8:00 κατηφορίσαμε λίγο στην παραλία που είναι κοντά στο ξενοδοχείο μας και φάγαμε σε μία ταβέρνα που είχαμε εντοπίσει από την προηγούμενη. Έτσι φάγαμε τα γνωστά που τρώμε σχεδόν κάθε μέρα.
Η σημερινή μέρα ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες της εκδρομής αυτού του ταξιδιού. Ήταν πολλά τα ενδιαφέροντα. Ιδιαίτερες εικόνες, καταπληκτικές, πραγματικά δίνουν στο νησί Sao Miguel ένα πολύ έντονο χρώμα και πολλά αστέρια προτίμησης. Όμως ήταν η τελευταία μας βραδιά και έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας για την αναχώρηση της επόμενης για τη Λισαβόνα.