pinelopi
Member
- Μηνύματα
- 265
- Likes
- 43
- Επόμενο Ταξίδι
- Βρεττάνη , Λίγηρας
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παντού..αρκεί να φεύγω
Περιεχόμενα
Μετά από ένα λυτρωτικό ύπνο , το πρωϊ ξυπνήσαμε με μία βελτιωμένη σαφώς διάθεση. Ανοίγοντας τα παράθυρα αντικρίσαμε στο φως της ημέρας το πόσο πνιγμένο ήταν το σπίτι στο πράσινο. Πανύψηλα φουντωτά δέντρα , τεράστιοι θάμνοι , λουλούδια παντού…Βέβαια ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και έτοιμος για βροχή, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Άλλωστε μετά τη χθεσινοβραδυνή ταλαιπωρία , τίποτα δεν ήταν χειρότερο.
Κατεβήκαμε στην τραπεζαρία όπου γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι πήραμε το πρωϊνό μας ( όπως είπα όχι κάτι ιδιαίτερο, τα βασικά ..μόνο οι μαρμελάδες ήταν χειροποίητες..) και ξεκινήσαμε για την πρώτη μας ημέρα στη Νορμανδία. Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε περιοχή Εvreux και κεντρικά της περιοχής Sein - maritime . Μέσα από το φόρουμ βρήκα ένα site το Les plus beaux villages de France - Site officiel ( δεν θυμάμαι ποιος το ανέφερε αλλά τον ευχαριστώ πολύ) όπου επιλέγεις την περιοχή και σου βγάζει τα ωραιότερα χωριά . Πραγματικά τα χωριά που επισκεφθήκαμε ήταν σκέτες κούκλες . Ξεκινήσαμε λοιπόν από το χωριό μας , το Pon’t L’Eveque ( αφού βέβαια εφοδιαστήκαμε με όλα τα απαραίτητα φαγώσιμα από την αγορά του χωριού .Εδώ θα πρέπει να πω για τους λάτρεις των γαλλικών τυριών ότι στο συγκεκριμένο χωριό και γενικά σε όλη την περιοχή του Calvados , παράγεται ένα ονομαστό τυρί , το Pon’t L’Eveque. Τύπος τυριού και όχι μάρκα , από το οποίο και πήρε το όνομά του το χωριό. Πολύ λιπαρό με βελούδινη υφή και εξαιρετική …. μυρωδιά. Λίγο το αφήσαμε στο αυτοκίνητο και όταν ανοίξαμε τις πόρτες μύριζε σαν …στρατιωτικός κοιτώνας ) κατευθυνόμενοι στην ουσία πίσω προς την κατεύθυνση του Παρισιού, μέσα όμως από ήσυχους αγροτικούς δρόμους , με πρώτη στάση ένα από τα les-plus-beaux-villages-de-france , το Le Bec- Hellouin. Πανέμορφο μικρό γραφικό χωριό με ένα πολύ ωραίο Αβαείο , που φυσικά αξίζει κανείς να το επισκεφθεί. Όλα τα σπίτια παλιά και καινούρια ήταν χτισμένα με την χαρακτηριστική Νορμανδική τεχνοτροπία με τα δοκάρια. Κάθετοι και διαγώνιοι σκουρόχρωμοι δοκοί , κάνουν τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά τα σπίτια …ριγέ .Βέβαια εδώ θα πρέπει να πω ότι αυτή η τεχνοτροπία είναι χαρακτηριστική της ανατολικής πλευράς της Νορμανδίας καθώς εδώ τα δάση είναι πολύ περισσότερα . Από τα δυτικά και όσο πλησιάζουμε προς τη Βρετάνη , αλλάζει το στυλ. Ήταν αρκετά νωρίς και δεν είχαμε όρεξη για καφέ , αν βρεθείτε όμως εκεί και θέλετε να καθήσετε για φαγητό ή καφέ ή και να κοιμηθείτε επίσης , υπάρχει το L’ Auberge de l’ Abbaye (AUBERGE DE L'ABBAYE).
Συνεχίζουμε λοιπόν παίρνοντας τώρα αναγκαστικά την κεντρική οδική αρτηρία για να φθάσουμε στο Giverny. To Giverny είναι το χωριό όπου έζησε για πάνω από 40 χρόνια ο μεγάλος Ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος Κλοντ Μονε. Εκεί είχε το σπίτι με τους φημισμένους κήπους του που τον ενέπνευσαν για πολλά από τα διάσημα έργα του . Στο χωριό αυτό θα επισκεφθεί κάποιος το σπίτι και το Μουσείο Μονέ. Εμείς σταθήκαμε πολύ τυχεροί καθώς την εποχή που πήγαμε , λειτουργούσε η έκθεση «Νύμφες» με αυθεντικά έργα του Μονέ που είχαν μεταφερθεί από Μουσείο του Παρισιού για να εκτεθούν στο Giverny για 2 μήνες.
Στο σπίτι δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε καθώς οι ουρά ήταν τεράστια( θα πρέπει να πάει κανείς πριν την 10.00 το πρωϊ που ανοίγει αν θέλει να μην ταλαιπωρηθεί στην ουρά) και ήταν και αδύνατο να περιμένουμε γιατί έβρεχε( σε όλο το ταξίδι έβρεξε μόνο κανένα δίωρο και ήταν ακριβώς όσο ήμασταν στο Giverny ).Ξέχασα να πω ότι πηγαίνοντας για το Giverny αξίζει μία στάση στο Vernon.
Είναι ένα ωραιότατο χωριό( μάλλον σε κωμόπολη μου κάνει) στις όχθες του Σηκουάνα .Καντε μία βόλτα στο κέντρο της και επισκεφθείτε τον παλιό μύλο που δεσπόζει πάνω στο ποτάμι και είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού.
Στη συνέχεια αφήνουμε το Κλώντ Μονέ και το χωριό του για να συνεχίσουμε για Ρουέν που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Όχι όμως από την εθνική οδό. Η κατεύθυνση στο GPS έλεγε Les Andelys και μετά Lions les forets. Χωριά χαρακτηριστικά της περιοχής . Το Lions le foret δε , είχε μία τόσο παλιά και γραφική σκεπαστή αγορά όπου έχουν γυριστεί διάφορες ταινίες εποχής. Πραγματικά ήταν όπως έλεγε και ο οδηγός , σαν σκηνικό .
Συνεχίζουμε λοιπόν για Ρουέν . Εδώ να επισημάνω για τους φίλους των αντικών ότι πολύ συχνά στο δρόμο έβρισκες παλαιοπωλεία . Άλλα ήταν κανονικά μαγαζιά και άλλες φορές έμπαινες σε αγροικίες που σε κάποιο στάβλο ή αποθήκη πουλούσαν διάφορα παλιά πράγματα.( όχι παλιοπράγματα., κάθε άλλο …, έπιπλα , διακοσμητικά , φωτιστικά , γκραβούρες..). Διάθεση για ψάξιμο να είχες…Συνήθως πάνω στο δρόμο υπήρχαν επιγραφές «Antiquitees» ή «Brocage» (αν και τα γαλλικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο, νομίζω ότι δεν τα γράφω λάθος) που σε καθοδηγούσαν σε εσωτερικές αυλές αγροικιών για ατελείωτο ψάξιμο . Όλα αυτά βέβαια μόνο αν κινηθεί κανείς στο επαρχιακό δίκτυο.
Φθάνουμε τελικά στη Ρουέν νωρίς το απογευματάκι. Πρώτη επίσκεψη στον καθεδρικό ναό. Καθώς προχωρούσαμε ακούγαμε όλο και δυνατότερα μουσική κάθε άλλο παρά θρησκευτική .Φθάνοντας στην είσοδο του ναού , είδαμε και την πηγή της μουσικής. Τρελό Gay Parade Music festival …..Άντρες και γυναίκες ντυμένοι με φτερά και πούπουλα να χορεύουν και να τραγουδούν… το απόλυτο αλλαλούμ στην είσοδο του καθεδρικού ναού.
Η μουσική και η διάθεσή τους σε παρέσυρε ..Για την εκκλησία πηγαίναμε , σε πάρτυ καταλήξαμε…Ξέχασα να πω ότι το συγκεκριμένο ΠΣΚ που ήμασταν εκεί (19-21 Ιουνίου) κάθε χρόνο γίνεται η Γιορτή της Μουσικής. Είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε πριν χρόνια από τον τότε Yπουργό πολιτισμού Ζακ Λάνγκ που πολύ γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και υιοθετήθηκε από πολλές άλλες χώρες . Γι’αυτό και το τριήμερο αυτό όπου και να πηγαίναμε συναντούσαμε φεστιβάλ και γιορτές.
Κατεβήκαμε στην τραπεζαρία όπου γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι πήραμε το πρωϊνό μας ( όπως είπα όχι κάτι ιδιαίτερο, τα βασικά ..μόνο οι μαρμελάδες ήταν χειροποίητες..) και ξεκινήσαμε για την πρώτη μας ημέρα στη Νορμανδία. Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε περιοχή Εvreux και κεντρικά της περιοχής Sein - maritime . Μέσα από το φόρουμ βρήκα ένα site το Les plus beaux villages de France - Site officiel ( δεν θυμάμαι ποιος το ανέφερε αλλά τον ευχαριστώ πολύ) όπου επιλέγεις την περιοχή και σου βγάζει τα ωραιότερα χωριά . Πραγματικά τα χωριά που επισκεφθήκαμε ήταν σκέτες κούκλες . Ξεκινήσαμε λοιπόν από το χωριό μας , το Pon’t L’Eveque ( αφού βέβαια εφοδιαστήκαμε με όλα τα απαραίτητα φαγώσιμα από την αγορά του χωριού .Εδώ θα πρέπει να πω για τους λάτρεις των γαλλικών τυριών ότι στο συγκεκριμένο χωριό και γενικά σε όλη την περιοχή του Calvados , παράγεται ένα ονομαστό τυρί , το Pon’t L’Eveque. Τύπος τυριού και όχι μάρκα , από το οποίο και πήρε το όνομά του το χωριό. Πολύ λιπαρό με βελούδινη υφή και εξαιρετική …. μυρωδιά. Λίγο το αφήσαμε στο αυτοκίνητο και όταν ανοίξαμε τις πόρτες μύριζε σαν …στρατιωτικός κοιτώνας ) κατευθυνόμενοι στην ουσία πίσω προς την κατεύθυνση του Παρισιού, μέσα όμως από ήσυχους αγροτικούς δρόμους , με πρώτη στάση ένα από τα les-plus-beaux-villages-de-france , το Le Bec- Hellouin. Πανέμορφο μικρό γραφικό χωριό με ένα πολύ ωραίο Αβαείο , που φυσικά αξίζει κανείς να το επισκεφθεί. Όλα τα σπίτια παλιά και καινούρια ήταν χτισμένα με την χαρακτηριστική Νορμανδική τεχνοτροπία με τα δοκάρια. Κάθετοι και διαγώνιοι σκουρόχρωμοι δοκοί , κάνουν τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά τα σπίτια …ριγέ .Βέβαια εδώ θα πρέπει να πω ότι αυτή η τεχνοτροπία είναι χαρακτηριστική της ανατολικής πλευράς της Νορμανδίας καθώς εδώ τα δάση είναι πολύ περισσότερα . Από τα δυτικά και όσο πλησιάζουμε προς τη Βρετάνη , αλλάζει το στυλ. Ήταν αρκετά νωρίς και δεν είχαμε όρεξη για καφέ , αν βρεθείτε όμως εκεί και θέλετε να καθήσετε για φαγητό ή καφέ ή και να κοιμηθείτε επίσης , υπάρχει το L’ Auberge de l’ Abbaye (AUBERGE DE L'ABBAYE).
Συνεχίζουμε λοιπόν παίρνοντας τώρα αναγκαστικά την κεντρική οδική αρτηρία για να φθάσουμε στο Giverny. To Giverny είναι το χωριό όπου έζησε για πάνω από 40 χρόνια ο μεγάλος Ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος Κλοντ Μονε. Εκεί είχε το σπίτι με τους φημισμένους κήπους του που τον ενέπνευσαν για πολλά από τα διάσημα έργα του . Στο χωριό αυτό θα επισκεφθεί κάποιος το σπίτι και το Μουσείο Μονέ. Εμείς σταθήκαμε πολύ τυχεροί καθώς την εποχή που πήγαμε , λειτουργούσε η έκθεση «Νύμφες» με αυθεντικά έργα του Μονέ που είχαν μεταφερθεί από Μουσείο του Παρισιού για να εκτεθούν στο Giverny για 2 μήνες.
Στο σπίτι δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε καθώς οι ουρά ήταν τεράστια( θα πρέπει να πάει κανείς πριν την 10.00 το πρωϊ που ανοίγει αν θέλει να μην ταλαιπωρηθεί στην ουρά) και ήταν και αδύνατο να περιμένουμε γιατί έβρεχε( σε όλο το ταξίδι έβρεξε μόνο κανένα δίωρο και ήταν ακριβώς όσο ήμασταν στο Giverny ).Ξέχασα να πω ότι πηγαίνοντας για το Giverny αξίζει μία στάση στο Vernon.
Είναι ένα ωραιότατο χωριό( μάλλον σε κωμόπολη μου κάνει) στις όχθες του Σηκουάνα .Καντε μία βόλτα στο κέντρο της και επισκεφθείτε τον παλιό μύλο που δεσπόζει πάνω στο ποτάμι και είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού.
Στη συνέχεια αφήνουμε το Κλώντ Μονέ και το χωριό του για να συνεχίσουμε για Ρουέν που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Όχι όμως από την εθνική οδό. Η κατεύθυνση στο GPS έλεγε Les Andelys και μετά Lions les forets. Χωριά χαρακτηριστικά της περιοχής . Το Lions le foret δε , είχε μία τόσο παλιά και γραφική σκεπαστή αγορά όπου έχουν γυριστεί διάφορες ταινίες εποχής. Πραγματικά ήταν όπως έλεγε και ο οδηγός , σαν σκηνικό .
Συνεχίζουμε λοιπόν για Ρουέν . Εδώ να επισημάνω για τους φίλους των αντικών ότι πολύ συχνά στο δρόμο έβρισκες παλαιοπωλεία . Άλλα ήταν κανονικά μαγαζιά και άλλες φορές έμπαινες σε αγροικίες που σε κάποιο στάβλο ή αποθήκη πουλούσαν διάφορα παλιά πράγματα.( όχι παλιοπράγματα., κάθε άλλο …, έπιπλα , διακοσμητικά , φωτιστικά , γκραβούρες..). Διάθεση για ψάξιμο να είχες…Συνήθως πάνω στο δρόμο υπήρχαν επιγραφές «Antiquitees» ή «Brocage» (αν και τα γαλλικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο, νομίζω ότι δεν τα γράφω λάθος) που σε καθοδηγούσαν σε εσωτερικές αυλές αγροικιών για ατελείωτο ψάξιμο . Όλα αυτά βέβαια μόνο αν κινηθεί κανείς στο επαρχιακό δίκτυο.
Φθάνουμε τελικά στη Ρουέν νωρίς το απογευματάκι. Πρώτη επίσκεψη στον καθεδρικό ναό. Καθώς προχωρούσαμε ακούγαμε όλο και δυνατότερα μουσική κάθε άλλο παρά θρησκευτική .Φθάνοντας στην είσοδο του ναού , είδαμε και την πηγή της μουσικής. Τρελό Gay Parade Music festival …..Άντρες και γυναίκες ντυμένοι με φτερά και πούπουλα να χορεύουν και να τραγουδούν… το απόλυτο αλλαλούμ στην είσοδο του καθεδρικού ναού.
Η μουσική και η διάθεσή τους σε παρέσυρε ..Για την εκκλησία πηγαίναμε , σε πάρτυ καταλήξαμε…Ξέχασα να πω ότι το συγκεκριμένο ΠΣΚ που ήμασταν εκεί (19-21 Ιουνίου) κάθε χρόνο γίνεται η Γιορτή της Μουσικής. Είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε πριν χρόνια από τον τότε Yπουργό πολιτισμού Ζακ Λάνγκ που πολύ γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και υιοθετήθηκε από πολλές άλλες χώρες . Γι’αυτό και το τριήμερο αυτό όπου και να πηγαίναμε συναντούσαμε φεστιβάλ και γιορτές.
Attachments
Last edited by a moderator:
