pinelopi
Member
- Μηνύματα
- 265
- Likes
- 43
- Επόμενο Ταξίδι
- Βρεττάνη , Λίγηρας
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παντού..αρκεί να φεύγω
Περιεχόμενα
To πρωϊ της επόμενης ημέρας , ο καιρός ήταν ακόμα καλύτερος . Λαμπερός ήλιος και γλυκιά θερμοκρασία . Ότι έπρεπε για βόλτα στα παράλια. Το πρόγραμμα σήμερα θα περιελάμβανε την Αλαβάστρινη ακτή “Côte d’ Albatre”
Ξεκινώντας λοιπόν , πρώτη στάση ήταν το ονειρεμένο Honfleur , στα παράλια της Μάγχης. Γραφικό θέρετρο της Γαλλικής μπουρζουαζίας των αρχών του 20ου αιώνα, κρατάει ακόμα το αλλοτινό του αέρα. Με το παλιό λιμάνι του (Vieux Bassin) γεμάτο με μικρά και μεγάλα ιστιοπλοϊκά , τα πανέμορφα μαγαζιά του γύρω γύρω, τα γραφικά δρομάκια που σε καλούν να τα περπατήσεις…Εντυπωσιακή και πρωτότυπη η ξύλινη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης που θα πρέπει να την επισκεφθείτε…
Η βόλτα στα μαγαζιά , τα ψώνια και το άραγμα σε κάποιο καφέ επιβάλλονται…Να διορθώσω ..τα ψώνια δεν επιβάλλονται γιατί οι τιμές δεν είναι φθηνές αλλά τα μαγαζιά είναι κουκλιά.. . οπότε μπαίνεις να τα χαζέψεις και όλο και κάτι θα βρεθεί να σου φωνάξει «πάρε με …πάρε με».
Συνεχίζουμε την περίηγησή μας περνώντας από την περίφημη Γέφυρα της Νορμανδίας ( Pont de Normandie) ( έχει διόδια αν θυμάμαι καλά περίπου 5 ?) και συνεχίζουμε για τη Χάβρη που αποτελεί το 2ο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας . Δεν παρουσιάζει κατά τη γνώμη μου κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία απλή βόλτα με το αυτοκίνητο νομίζω ότι αρκεί .Σημειώνω μόνο την εκκλησία St- Joseph που μοιάζει με φάρο και είναι τόσο ψηλή που φαίνεται από όλη την πόλη.
Επόμενη στάση η πόλη Etretat . Είναι γνωστή για τους 2 τεράστιους βράχους που στέκουν επιβλητικοί στην παραλία της τους “Falaise d’ Amont” και “Falaise d’ Aval” με το χαρακτηριστικό λευκό πέτρωμά τους που διαβρώνεται σταδιακά από τη θάλασσα. Νομίζω ότι μπορείς από κάποιο μονοπάτι να ανέβεις στους βράχους αυτούς αλλά ήταν πάρα πολύ για μένα τέτοια ανηφόρα
Για ένα καφέ ή και φαγητό ακόμη , προτείνω το Γκόλφ Κλαμπ που δεσπόζει πάνω σε ένα λόφο στην κορυφή της πόλης με υπέροχη θέα . Είναι ανοιχτό κλαμπ που μπορεί να πάει ο καθένας χωρίς να είναι μέλος και να παίζει γκολφ και οι τιμές του είναι κανονικές. Εμείς καθίσαμε για ένα ελαφρύ σάντουιτς , μπύρα και γλυκό .
Αφού ξεκουραστήκαμε και χαζέψαμε αρκετή ώρα προς την ανοιχτή θάλασσα, συνεχίζουμε για Fecamp. Στη Fecamp αξίζει να επισκεφθείτε το Palais Benedictine . Κατά την έξοδο επιβάλλεται μία επίσκεψη στο κατάστημα που λειτουργεί εντός του χώρου για τις απαραίτητες αγορές ( φυσικά λικέρ Βενεδικτίνης. Βρισκόμαστε άλλωστε στην πηγή).
Αν και σκοπεύαμε να συνεχίσουμε μέχρι την Dieppe , η «Γιορτή της Mουσικής και της Θάλασσας» στην παραλία της Fecamp μας έκανε να αλλάξουμε πλάνο. Θα μέναμε περισσότερο στην όμορφη αυτή πόλη …Περιπλανηθήκαμε στους πάγκους που πουλούσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ( εξοπλισμό για σκάφη, ρουχισμό, είδη διακόσμησης…όλα θαλασσινά) , απολαύσαμε το διαγωνισμό των χαρταετών στην παραλία , φάγαμε παγωτά και λιαστήκαμε …πάντα με μουσική υπόκρουση καθώς έπαιζαν διάφορες μπάντες τριγύρω.
Θέλω εδώ να σημειώσω ότι αξιοπερίεργος είναι ο τρόπος που αράζουν τα σκάφη τους στο λιμάνι τους. Λόγω του φαινομένου της παλίρροιας τα διάφορα σκάφη , μικρά και μεγάλα δεν έχουν άγκυρες . Δένονται με σχοινιά δεξιά και αριστερά με τα διπλανά τους και από την πλώρη στην αποβάθρα , η οποία είναι πλωτή .Αυτές οι αποβάθρες στηρίζονται σε ψηλές ξύλινες κολώνες οι οποίες έχουν ποντισθεί μέσα στη θάλασσα και είναι και τα μοναδικά σταθερά σημεία του όλου συστήματος. Με την άνοδο των νερών λοιπόν, αρχίζουν οι αποβάθρες να ανεβαίνουν μαζί με τα σκάφη. Όταν τα νερά υποχωρούν , γλυστρούν προς τα κάτω οι αποβάθρες μαζί με όλο το …στόλο και πάει λέγοντας…….. ( αυτή μία μικρή αναφορά για όσους αγαπούν και ασχολούνται με την θάλασσα και τη «ναυτική τέχνη»)
Στο γυρισμό δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο από τον οποίο ήρθαμε αλλά ένα εσωτερικό δρόμο για να διασχίσουμε την Pont de Tancarville , μία από τις πιο γνωστές μεγάλες γέφυρες του Σηκουάνα. To βραδάκι κάναμε πάλι τη βόλτα μας μετά φαγητού στην Dauville και στην Trouville. Κάναμε και την σκέψη να επισκεφθούμε το φημισμένο καζίνο της Dauville όμως μείναμε με την όρεξη καθώς απαγορευόταν η είσοδος σε άτομα κάτω από 18 ετών και η μικρή δεν έμπαινε με τίποτα. Πίσω λοιπόν για ύπνο γιατί την άλλη ημέρα είχε αναχώρηση νωρίς νωρίς.
Την επομένη ήταν η ημέρα που θα φεύγαμε πλέον προς τη δυτική πλευρά της Νορμανδίας. Η πρώτη μεγάλη πόλη που θα συναντούσαμε ήταν η Caen. Η διαδρομή όμως ως την Caen ήταν όλα τα λεφτά καθώς διασχίζει την περιοχή του Calvados. Βάλαμε λοιπόν στο GPS από Pont L’ Eveque κατεύθυνση για Beuvron en Auge που είναι ένα πανέμορφο χωριουδάκι . Με τον τρόπο αυτό διασχίζεις όλη την περιοχή Pays d’ Auge , που είναι η καρδιά της Νορμανδικής υπαίθρου. Το θέμα είναι να αποφύγει κανείς την κύρια οδική αρτηρία που δεν βλέπεις τίποτα . Στην περιοχή λοιπόν αυτή μπορείς να ακολουθήσεις δύο «γαστρονομικές» διαδρομές: είτε το δρόμο του Μηλίτη(Route du Cidre) είτε το δρόμο του τυριού( Route du Fromage). Τι είναι αυτές οι διαδρομές λοιπόν….Η πρώτη είναι διαδρομή που σε οδηγεί στα διάφορα αποστακτήρια του μπράντυ Calvados και η δεύτερη σε διάφορα τυροκομεία.
Εμείς φυσικά και προτιμήσαμε το “δρόμο του Μηλίτη”. Δεν θυμάμαι ακριβώς το νούμερο όμως δεν πρόκειται να τον χάσετε. Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν ταμπελίτσες που έχουν ζωγραφισμένο ένα μήλο και το νούμερο του δρόμου. Aπλά τις ακολουθείτε. Εδώ λοιπόν παράγεται το πασίγνωστο μπράντυ . Ο δρόμος σε περνά από πολλά αποστακτήρια που αν δεν ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή δεν πρόκειται να τα δείτε ( είναι ακριβώς σαν να διασχίζεις την περιοχή του Chianti στην Τοσκάνη με τα οινοποιεία ) . Σταματάτε , δοκιμάζετε και αγοράζετε ότι σας αρέσει…Οι τιμές πολύ καλές .Τι θα πάρετε; Φυσικά Calvados , μηλίτη, λικέρ και μαρμελάδες και ζελέ μήλου με μπράντυ ή χωρίς .
Συνεχίζουμε φθάνοντας στην Caen .Πρόκειται για μία πόλη χωρίς πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά την Μάχη της Νορμανδίας . Αξίζει να επισκεφθείτε το κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή , χτισμένο τον 11ο αιώνα από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή και τα δύο εντυπωσιακά Αβαεία που έχτισε μαζί με τη γυναίκα του , ως εξιλέωση για τον αιμομικτικό τους γάμο , το Αβαείο των Ανδρών(Abbaye aux Hommes) και το Αβαείο των Γυναικών( Abbaye aux Dames).
Στο κάστρο στεγάζεται και το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης. Πριν φύγετε περπατήστε και στην Rue du Vaugueux την πιο γνωστή παλιά περιοχή της πόλης.
Να σημειώσω εδώ ότι από την Caen και δυτικά αλλάζει πλέον η αρχιτεκτονική της Νορμανδίας. Tα σπίτια χτίζονται περισσότερο με πέτρες καθώς αφθονεί πλέον η ανοιχτόχρωμη ονομαστή πέτρα της Caen .
Σε περίπου μισή ώρα από την Caen σταματάμε στην ιστορική πόλη Bayeux. Απαραίτητη η στάση εδώ για να επισκεφθείτε την φημισμένη ταπισερί του. Πρόκειται για μία κεντημένη ταπισερί μήκους 70 μέτρων η οποία κατασκευάστηκε περίπου το 1066 μ.Χ. , που αναπαριστά την νορμανδική επιδρομή του Γουλιέλμου στην Αγγλία. Εκτίθεται σε μία κατασκότεινη αίθουσα στο «Κέντρο του Γουλιέλμου του Κατακτητή» . Το γύρω σκοτάδι κάνει τα άριστα διατηρημένα χρώματα του κεντήματος , το οποίο μόνο φωτίζεται με ειδικά μελετημένο φωτισμό , να προβάλλονται με τον καλύτερο τρόπο.
Στο Bayeux επισκεφθήκαμε επίσης τον καθεδρικό Ναό της Παναγίας και το Μουσείο της Μάχης της Νορμανδίας( War Museum) . Εδώ ξετυλίγεται όλο το χρονικό της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στις ακτές της Νορμανδίας με πλήρη ανασκόπηση των γεγονότων μέσω φωτογραφιών , οπτικοακουστικού υλικού , όπλων , στρατιωτικών στολών , άρθρων της εποχήςκ.λ.π. . Ακριβώς απέναντι από το Μουσείο υπάρχει και το νεκροταφείο πολέμου του Βαyeux. Συνεχίζουμε στο δρόμο των ακτών να ακολουθούμε την ιστορία , με επόμενη στάση την πόλη Arromanches όπου στην παραλία της κείτονται τα κουφάρια των τεράστιων τεχνητών στρατιωτικών λιμανιών ( Μulberry Harbors) που κατασκευάστηκαν για την απόβαση και στη συνέχεια επισκεπτόμενοι την ακτή Omaha Beach και το Αμερικάνικο στρατιωτικό νεκροταφείο ( γύρω στους 10.000 τάφους έχει) στην Colleville sur mer. Περίπου μία εβδομάδα πριν το είχε επισκεφθεί ο Obama.
Το απόγευμα πλέον είχε προχωρήσει αρκετά οπότε και ήταν ώρα να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς το Mont saint michel. Το βράδυ θα μέναμε σε ένα άλλο B/B κοντά στο Mont saint michel .Το όνομά του “Ferme du Rouet”(www.fermedurouet.fr). Ήταν μία φάρμα με αγελάδες χαμένη στην εξοχή. Τα βράδια καθόμασταν στην αυλή περιμένοντας να αποφασίσει να σκοτεινιάσει , πίνοντας τα ..λικέρ που είχαμε αγοράσει και ακούγοντας το απόλυτο …τίποτα. Μονάχα τους γρύλλους και καμιά αγελάδα που μπορεί να ενοχλούνταν που μας άκουγε. Άλλωστε δεν είχε συνηθίσει να ακούει ομιλίες τόσο προχωρημένη ώρα …11 το βράδυ .( μα επιτέλους αυτοί οι Γάλλοι με τόσο φώς πως τρώνε βραδυνό και κοιμούνται από τις 10; ).
Ξεκινώντας λοιπόν , πρώτη στάση ήταν το ονειρεμένο Honfleur , στα παράλια της Μάγχης. Γραφικό θέρετρο της Γαλλικής μπουρζουαζίας των αρχών του 20ου αιώνα, κρατάει ακόμα το αλλοτινό του αέρα. Με το παλιό λιμάνι του (Vieux Bassin) γεμάτο με μικρά και μεγάλα ιστιοπλοϊκά , τα πανέμορφα μαγαζιά του γύρω γύρω, τα γραφικά δρομάκια που σε καλούν να τα περπατήσεις…Εντυπωσιακή και πρωτότυπη η ξύλινη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης που θα πρέπει να την επισκεφθείτε…
Η βόλτα στα μαγαζιά , τα ψώνια και το άραγμα σε κάποιο καφέ επιβάλλονται…Να διορθώσω ..τα ψώνια δεν επιβάλλονται γιατί οι τιμές δεν είναι φθηνές αλλά τα μαγαζιά είναι κουκλιά.. . οπότε μπαίνεις να τα χαζέψεις και όλο και κάτι θα βρεθεί να σου φωνάξει «πάρε με …πάρε με».
Συνεχίζουμε την περίηγησή μας περνώντας από την περίφημη Γέφυρα της Νορμανδίας ( Pont de Normandie) ( έχει διόδια αν θυμάμαι καλά περίπου 5 ?) και συνεχίζουμε για τη Χάβρη που αποτελεί το 2ο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας . Δεν παρουσιάζει κατά τη γνώμη μου κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία απλή βόλτα με το αυτοκίνητο νομίζω ότι αρκεί .Σημειώνω μόνο την εκκλησία St- Joseph που μοιάζει με φάρο και είναι τόσο ψηλή που φαίνεται από όλη την πόλη.
Επόμενη στάση η πόλη Etretat . Είναι γνωστή για τους 2 τεράστιους βράχους που στέκουν επιβλητικοί στην παραλία της τους “Falaise d’ Amont” και “Falaise d’ Aval” με το χαρακτηριστικό λευκό πέτρωμά τους που διαβρώνεται σταδιακά από τη θάλασσα. Νομίζω ότι μπορείς από κάποιο μονοπάτι να ανέβεις στους βράχους αυτούς αλλά ήταν πάρα πολύ για μένα τέτοια ανηφόρα
Για ένα καφέ ή και φαγητό ακόμη , προτείνω το Γκόλφ Κλαμπ που δεσπόζει πάνω σε ένα λόφο στην κορυφή της πόλης με υπέροχη θέα . Είναι ανοιχτό κλαμπ που μπορεί να πάει ο καθένας χωρίς να είναι μέλος και να παίζει γκολφ και οι τιμές του είναι κανονικές. Εμείς καθίσαμε για ένα ελαφρύ σάντουιτς , μπύρα και γλυκό .
Αφού ξεκουραστήκαμε και χαζέψαμε αρκετή ώρα προς την ανοιχτή θάλασσα, συνεχίζουμε για Fecamp. Στη Fecamp αξίζει να επισκεφθείτε το Palais Benedictine . Κατά την έξοδο επιβάλλεται μία επίσκεψη στο κατάστημα που λειτουργεί εντός του χώρου για τις απαραίτητες αγορές ( φυσικά λικέρ Βενεδικτίνης. Βρισκόμαστε άλλωστε στην πηγή).
Αν και σκοπεύαμε να συνεχίσουμε μέχρι την Dieppe , η «Γιορτή της Mουσικής και της Θάλασσας» στην παραλία της Fecamp μας έκανε να αλλάξουμε πλάνο. Θα μέναμε περισσότερο στην όμορφη αυτή πόλη …Περιπλανηθήκαμε στους πάγκους που πουλούσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ( εξοπλισμό για σκάφη, ρουχισμό, είδη διακόσμησης…όλα θαλασσινά) , απολαύσαμε το διαγωνισμό των χαρταετών στην παραλία , φάγαμε παγωτά και λιαστήκαμε …πάντα με μουσική υπόκρουση καθώς έπαιζαν διάφορες μπάντες τριγύρω.
Θέλω εδώ να σημειώσω ότι αξιοπερίεργος είναι ο τρόπος που αράζουν τα σκάφη τους στο λιμάνι τους. Λόγω του φαινομένου της παλίρροιας τα διάφορα σκάφη , μικρά και μεγάλα δεν έχουν άγκυρες . Δένονται με σχοινιά δεξιά και αριστερά με τα διπλανά τους και από την πλώρη στην αποβάθρα , η οποία είναι πλωτή .Αυτές οι αποβάθρες στηρίζονται σε ψηλές ξύλινες κολώνες οι οποίες έχουν ποντισθεί μέσα στη θάλασσα και είναι και τα μοναδικά σταθερά σημεία του όλου συστήματος. Με την άνοδο των νερών λοιπόν, αρχίζουν οι αποβάθρες να ανεβαίνουν μαζί με τα σκάφη. Όταν τα νερά υποχωρούν , γλυστρούν προς τα κάτω οι αποβάθρες μαζί με όλο το …στόλο και πάει λέγοντας…….. ( αυτή μία μικρή αναφορά για όσους αγαπούν και ασχολούνται με την θάλασσα και τη «ναυτική τέχνη»)
Στο γυρισμό δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο από τον οποίο ήρθαμε αλλά ένα εσωτερικό δρόμο για να διασχίσουμε την Pont de Tancarville , μία από τις πιο γνωστές μεγάλες γέφυρες του Σηκουάνα. To βραδάκι κάναμε πάλι τη βόλτα μας μετά φαγητού στην Dauville και στην Trouville. Κάναμε και την σκέψη να επισκεφθούμε το φημισμένο καζίνο της Dauville όμως μείναμε με την όρεξη καθώς απαγορευόταν η είσοδος σε άτομα κάτω από 18 ετών και η μικρή δεν έμπαινε με τίποτα. Πίσω λοιπόν για ύπνο γιατί την άλλη ημέρα είχε αναχώρηση νωρίς νωρίς.
Την επομένη ήταν η ημέρα που θα φεύγαμε πλέον προς τη δυτική πλευρά της Νορμανδίας. Η πρώτη μεγάλη πόλη που θα συναντούσαμε ήταν η Caen. Η διαδρομή όμως ως την Caen ήταν όλα τα λεφτά καθώς διασχίζει την περιοχή του Calvados. Βάλαμε λοιπόν στο GPS από Pont L’ Eveque κατεύθυνση για Beuvron en Auge που είναι ένα πανέμορφο χωριουδάκι . Με τον τρόπο αυτό διασχίζεις όλη την περιοχή Pays d’ Auge , που είναι η καρδιά της Νορμανδικής υπαίθρου. Το θέμα είναι να αποφύγει κανείς την κύρια οδική αρτηρία που δεν βλέπεις τίποτα . Στην περιοχή λοιπόν αυτή μπορείς να ακολουθήσεις δύο «γαστρονομικές» διαδρομές: είτε το δρόμο του Μηλίτη(Route du Cidre) είτε το δρόμο του τυριού( Route du Fromage). Τι είναι αυτές οι διαδρομές λοιπόν….Η πρώτη είναι διαδρομή που σε οδηγεί στα διάφορα αποστακτήρια του μπράντυ Calvados και η δεύτερη σε διάφορα τυροκομεία.
Εμείς φυσικά και προτιμήσαμε το “δρόμο του Μηλίτη”. Δεν θυμάμαι ακριβώς το νούμερο όμως δεν πρόκειται να τον χάσετε. Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν ταμπελίτσες που έχουν ζωγραφισμένο ένα μήλο και το νούμερο του δρόμου. Aπλά τις ακολουθείτε. Εδώ λοιπόν παράγεται το πασίγνωστο μπράντυ . Ο δρόμος σε περνά από πολλά αποστακτήρια που αν δεν ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή δεν πρόκειται να τα δείτε ( είναι ακριβώς σαν να διασχίζεις την περιοχή του Chianti στην Τοσκάνη με τα οινοποιεία ) . Σταματάτε , δοκιμάζετε και αγοράζετε ότι σας αρέσει…Οι τιμές πολύ καλές .Τι θα πάρετε; Φυσικά Calvados , μηλίτη, λικέρ και μαρμελάδες και ζελέ μήλου με μπράντυ ή χωρίς .
Συνεχίζουμε φθάνοντας στην Caen .Πρόκειται για μία πόλη χωρίς πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά την Μάχη της Νορμανδίας . Αξίζει να επισκεφθείτε το κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή , χτισμένο τον 11ο αιώνα από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή και τα δύο εντυπωσιακά Αβαεία που έχτισε μαζί με τη γυναίκα του , ως εξιλέωση για τον αιμομικτικό τους γάμο , το Αβαείο των Ανδρών(Abbaye aux Hommes) και το Αβαείο των Γυναικών( Abbaye aux Dames).
Στο κάστρο στεγάζεται και το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης. Πριν φύγετε περπατήστε και στην Rue du Vaugueux την πιο γνωστή παλιά περιοχή της πόλης.
Να σημειώσω εδώ ότι από την Caen και δυτικά αλλάζει πλέον η αρχιτεκτονική της Νορμανδίας. Tα σπίτια χτίζονται περισσότερο με πέτρες καθώς αφθονεί πλέον η ανοιχτόχρωμη ονομαστή πέτρα της Caen .
Σε περίπου μισή ώρα από την Caen σταματάμε στην ιστορική πόλη Bayeux. Απαραίτητη η στάση εδώ για να επισκεφθείτε την φημισμένη ταπισερί του. Πρόκειται για μία κεντημένη ταπισερί μήκους 70 μέτρων η οποία κατασκευάστηκε περίπου το 1066 μ.Χ. , που αναπαριστά την νορμανδική επιδρομή του Γουλιέλμου στην Αγγλία. Εκτίθεται σε μία κατασκότεινη αίθουσα στο «Κέντρο του Γουλιέλμου του Κατακτητή» . Το γύρω σκοτάδι κάνει τα άριστα διατηρημένα χρώματα του κεντήματος , το οποίο μόνο φωτίζεται με ειδικά μελετημένο φωτισμό , να προβάλλονται με τον καλύτερο τρόπο.
Στο Bayeux επισκεφθήκαμε επίσης τον καθεδρικό Ναό της Παναγίας και το Μουσείο της Μάχης της Νορμανδίας( War Museum) . Εδώ ξετυλίγεται όλο το χρονικό της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στις ακτές της Νορμανδίας με πλήρη ανασκόπηση των γεγονότων μέσω φωτογραφιών , οπτικοακουστικού υλικού , όπλων , στρατιωτικών στολών , άρθρων της εποχήςκ.λ.π. . Ακριβώς απέναντι από το Μουσείο υπάρχει και το νεκροταφείο πολέμου του Βαyeux. Συνεχίζουμε στο δρόμο των ακτών να ακολουθούμε την ιστορία , με επόμενη στάση την πόλη Arromanches όπου στην παραλία της κείτονται τα κουφάρια των τεράστιων τεχνητών στρατιωτικών λιμανιών ( Μulberry Harbors) που κατασκευάστηκαν για την απόβαση και στη συνέχεια επισκεπτόμενοι την ακτή Omaha Beach και το Αμερικάνικο στρατιωτικό νεκροταφείο ( γύρω στους 10.000 τάφους έχει) στην Colleville sur mer. Περίπου μία εβδομάδα πριν το είχε επισκεφθεί ο Obama.
Το απόγευμα πλέον είχε προχωρήσει αρκετά οπότε και ήταν ώρα να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς το Mont saint michel. Το βράδυ θα μέναμε σε ένα άλλο B/B κοντά στο Mont saint michel .Το όνομά του “Ferme du Rouet”(www.fermedurouet.fr). Ήταν μία φάρμα με αγελάδες χαμένη στην εξοχή. Τα βράδια καθόμασταν στην αυλή περιμένοντας να αποφασίσει να σκοτεινιάσει , πίνοντας τα ..λικέρ που είχαμε αγοράσει και ακούγοντας το απόλυτο …τίποτα. Μονάχα τους γρύλλους και καμιά αγελάδα που μπορεί να ενοχλούνταν που μας άκουγε. Άλλωστε δεν είχε συνηθίσει να ακούει ομιλίες τόσο προχωρημένη ώρα …11 το βράδυ .( μα επιτέλους αυτοί οι Γάλλοι με τόσο φώς πως τρώνε βραδυνό και κοιμούνται από τις 10; ).
Attachments
Last edited by a moderator:
