Γαλλία Απόβαση στη Νορμανδία

[pinelopi]

Το επόμενο πρωϊ ξυπνάμε μέσα με ένα ωραιότατο καιρό . Ένα πρωινό λαμπερό και ζεστό . Η θέα από το παράθυρό μας ότι καλύτερο. Μία λιμνούλα με πάπιες και κύκνους και πλήθος αγελάδων τριγύρω να λιάζονται . Στο βάθος αγροί και δάση.
Κατεβαίνουμε για το πρωϊνό μας ( λιτό σχετικά) και ξεκινάμε για την επίσκεψή μας στο Mont Saint Michel. Να επισημάνω εδώ ότι αν δεν θέλετε να ταλαιπωρηθείτε από τον άπειρο κόσμο , διαλέξτε να το επισκεφθείτε καθημερινή και σχετικά νωρίς το πρωϊ. Δηλαδή να είσαστε εκεί γύρω στις 10.00π.μ. .Θα βρείτε να παρκάρετε πολύ κοντά στην είσοδο και δεν θα ταλαιπωρηθείτε . Θα μπείτε από την πύλη Porte de l’Avanchee που είναι και το μοναδικό άνοιγμα των τειχών και θα διασχίσετε την Grande Rue . Δεξιά και αριστερά πλήθος καταστημάτων με διάφορα σουβενίρ και τουριστικά είδη . Τα προσπερνάτε ( δεν λένε και τίποτα άλλωστε…μόνο κάποιο αναμνηστικό έτσι για να έχετε και κάτι να θυμάστε) και κατευθύνεστε προς το Αβαείο που στέκει μεγαλόπρεπα στην κορυφή. Καλό είναι ακόμη κι αν θέλετε να χαζέψετε στα μαγαζιά να το κάνετε στην επιστροφή για να εκμεταλλευτείτε το χρόνο όσο δεν έχει πάρα πολύ κόσμο. Θα γλιτώσετε την ουρά στα εισιτήρια και το συνωστισμό όταν θα ανεβαίνετε τις σκάλες του Αβαείου. Φυσικά και θα ανεβείτε ως πάνω. Αν είσαστε τυχεροί ( όπως εμείς) θα πετύχετε και τη λειτουργία. Νομίζω ότι γίνεται γύρω στις 12.00 το μεσημέρι .
Τέλος το Αβαείο και ξεκινά η κάθοδος. Τώρα χαζέψτε όσο θέλετε… μπορείτε να πιείτε το καφεδάκι σας ή να δοκιμάσετε τη διάσημη ομελέτα της Mere Poulard. Πρόκειται για ένα εστιατόριο το οποίο σερβίρει μία σπέσιαλ ομελέτα βασισμένη στη μυστική συνταγή της θρυλικής Mere Poulard , υπηρέτριας του αρχιτέκτονα που εγκαταστάθηκε στο Αβαείο καθώς είχε αναλάβει την αναστήλωσή του , το 19ο αιώνα. Η εν λόγω κυρία λοιπόν άνοιξε ένα πανδοχείο όπου σερβίριζε αυτή την ομελέτα και συνεχίζει να λειτουργεί στο ίδιο κτίριο ως και σήμερα.. Μάλλον touristic trap η όλη υπόθεση καθώς είναι πανάκριβα …γεμάτο φυσικά Γιαπωνέζους .
Όταν λοιπόν οι άλλοι θα ανεβαίνουν εσείς με την ησυχία σας θα φεύγετε με κατεύθυνση το Saint Malo.
Το Saint Malo ήταν για αιώνες το απόρθητο λιμάνι γνωστό ως η πόλη των Πειρατών. Οι κουρσάροι που λεηλετούσαν τα πλοία στο Στενό της Μάγχης ζούσαν εκεί προφυλαγμένοι μέσα στα τείχη της πόλης. Σήμερα τα πάντα στην πόλη μοιάζουν τόσο αυθεντικά παλιά που δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι χτίστηκαν σχεδόν όλα από την αρχή , μετά τους βομβαρδισμούς του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Περιπλανηθείτε πάνω στα τείχη και θαυμάστε τη θέα προς τη θάλασσα , ξεκουραστείτε σε κάποιο από τα πολυάριθμα καφέ και εστιατόρια, ψωνίστε στα πολύ όμορφα μαγαζάκια ( παρεμπιπτόντως …πολύ καλές οι τιμές τους).
Μετά το Saint malo παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής ξανά για το Mont Saint Michel. Θα πρέπει να το επισκεφθείτε δεύτερη φορά το απόγευμα για να το δείτε να γίνεται νησί καθώς επιστρέφουν τα νερά .Το πρωϊ δηλαδή γύρω γύρω είναι ξηρά όπου μπορείς και να περπατήσεις σε πολύ μεγάλη απόσταση , ενώ το απόγευμα τα πάντα καλύπτονται από τα νερά της παλίρροιας . Στα πάρκιγκ υπάρχει ειδική σήμανση που ενημερώνει τους οδηγούς έως την ώρα που επιτρέπεται να αφήσουν τα αυτοκίνητά τους στους χώρους παρκαρίσματος .
Στο δρόμο της επιστροφής προς το Mont Saint Michel κάναμε μία στάση για φαγητό σε ένα πολύ όμορφο χωριό το Cancale. Βρίσκεται ενδιάμεσα από το Saint Malo και το Mont Saint Michel και είναι σημαντικό κέντρο παραγωγής μυδιών και θαλασσινών.

Η επομένη ήταν η τελευταία μας ημέρα , αυτή της επιστροφής. Μετά την τραυματική εμπειρία της τρομερής κίνησης της πρώτης ημέρας , ξεκινήσαμε από νωρίς να παίρνουμε το δρόμο για το Παρίσι. Φυσικά φθάσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα πολύ νωρίς . Είχαμε όλο το χρόνο να επιλέξουμε άλλη διαδρομή και όχι τον super highway και να επισκεφθούμε και ένα δυο μέρη ακόμη …
Γενικά όμως είδαμε σχεδόν όλα αυτά που υπολογίζαμε και που θα πρέπει να κάνει και να δει κάποιος επικεπτόμενος τη Νορμανδία.
Αν με ρωτήσει τώρα κάποιος για το τι θα άλλαζα ή θα προσέθετα ….
Προσωπικά θα ήθελα 2 ημέρες ακόμη. Τη μία θα την αφιέρωνα στην περιοχή Calvados έτσι ώστε να ξαναπάω στην Honfleur , Dauville , Trouville χωρίς να έχω να δω ή να κάνω κάτι απλώς για να γυρίζω και να χαζεύω γύρω γύρω , να τρώω και να κάθομαι στα πανέμορφα καφέ και άλλη μία που θα την αφιέρωνα στην περιοχή Μanche για να ανέβω μέχρι το Χερβούργο. Εκεί θα διανυκτέρευα και την επομένη θα άρχιζα να κατεβαίνω προς το Mont Saint Michel . Επίσης θα πρέπει να πω ότι αν θέλει κάποιος και έχει περισσότερο χρόνο μπορεί από το Χερβούργο να περάσει απέναντι με ferry boat στις Βρετανικές ακτές . Φυσικά και από το Saint Malo φεύγουν πλοία για την Αγγλία αλλά είναι πολύ μεγαλύτερη η διαδρομή. Αυτό το τιπ και εγώ το έμαθα από ένα πολυπολυταξιδεμένο συμφορουμίτη μας αλλά δυστυχώς τα δρομολόγια είναι έτσι οργανωμένα που χρειάζεται να έχετε τουλάχιστον 2-3 ημέρες παραπάνω.
Κάπου εδώ τελειώνει και η ιστορία μου .
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας μεταφέρω λίγο από την ατμόσφαιρα και τον αέρα της Νορμανδίας , μίας από τις ωραιότερες περιοχές της Γαλλικής Επαρχίας , όμως θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι τουλάχιστον κατέβαλα φιλότιμη προσπάθεια.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[marydim]

Το πρώτο σας "σπίτι" φαίνεται μια χαρά και κάτι μου λέει ότι η Νορμανδία θα μας ξετρελάνει απ' όσα θα μας αφηγηθείς!
Ταξίδεψέ μας, λοιπόν...

 

[chrikky]

καλή αρχή!

αναμένουμε...

 

[ΕΡΣΗ]

Ωραιος προορισμος! Κοριτσια και εγω στο στασιδι! Αναμενω συνεχεια...

 

[XRISTOS71]

καλή αρχή .......super καλό το πρώτο σπίτι
άλλη μια θέση στο στασίδι εδώθει ..........

 

[Dorotija]

Καλέ χωράω κι εγώ?

Μπράβο pinelopi καλή αρχή οι μαργαρίτες τελικά φέρνουν έμπνευση!

 

[getxowoman]

Ηρθε και η Βασκα.. Muy bien Pinepoli !

 

[Dafni]

Aχ Πηνελόπη και μένα μου άρεσε πολύ αυτό το κατύλυμα που διαλέξατε....και με την περιγραφή σου με έβαλες κατ'ευθείαν στο κλίμα.....

 

[pinelopi]

Μετά από ένα λυτρωτικό ύπνο , το πρωϊ ξυπνήσαμε με μία βελτιωμένη σαφώς διάθεση. Ανοίγοντας τα παράθυρα αντικρίσαμε στο φως της ημέρας το πόσο πνιγμένο ήταν το σπίτι στο πράσινο. Πανύψηλα φουντωτά δέντρα , τεράστιοι θάμνοι , λουλούδια παντού…Βέβαια ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και έτοιμος για βροχή, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Άλλωστε μετά τη χθεσινοβραδυνή ταλαιπωρία , τίποτα δεν ήταν χειρότερο.
Κατεβήκαμε στην τραπεζαρία όπου γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι πήραμε το πρωϊνό μας ( όπως είπα όχι κάτι ιδιαίτερο, τα βασικά ..μόνο οι μαρμελάδες ήταν χειροποίητες..) και ξεκινήσαμε για την πρώτη μας ημέρα στη Νορμανδία. Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε περιοχή Εvreux και κεντρικά της περιοχής Sein - maritime . Μέσα από το φόρουμ βρήκα ένα site το Les plus beaux villages de France - Site officiel ( δεν θυμάμαι ποιος το ανέφερε αλλά τον ευχαριστώ πολύ) όπου επιλέγεις την περιοχή και σου βγάζει τα ωραιότερα χωριά . Πραγματικά τα χωριά που επισκεφθήκαμε ήταν σκέτες κούκλες . Ξεκινήσαμε λοιπόν από το χωριό μας , το Pon’t L’Eveque ( αφού βέβαια εφοδιαστήκαμε με όλα τα απαραίτητα φαγώσιμα από την αγορά του χωριού .Εδώ θα πρέπει να πω για τους λάτρεις των γαλλικών τυριών ότι στο συγκεκριμένο χωριό και γενικά σε όλη την περιοχή του Calvados , παράγεται ένα ονομαστό τυρί , το Pon’t L’Eveque. Τύπος τυριού και όχι μάρκα , από το οποίο και πήρε το όνομά του το χωριό. Πολύ λιπαρό με βελούδινη υφή και εξαιρετική …. μυρωδιά. Λίγο το αφήσαμε στο αυτοκίνητο και όταν ανοίξαμε τις πόρτες μύριζε σαν …στρατιωτικός κοιτώνας ) κατευθυνόμενοι στην ουσία πίσω προς την κατεύθυνση του Παρισιού, μέσα όμως από ήσυχους αγροτικούς δρόμους , με πρώτη στάση ένα από τα les-plus-beaux-villages-de-france , το Le Bec- Hellouin. Πανέμορφο μικρό γραφικό χωριό με ένα πολύ ωραίο Αβαείο , που φυσικά αξίζει κανείς να το επισκεφθεί. Όλα τα σπίτια παλιά και καινούρια ήταν χτισμένα με την χαρακτηριστική Νορμανδική τεχνοτροπία με τα δοκάρια. Κάθετοι και διαγώνιοι σκουρόχρωμοι δοκοί , κάνουν τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά τα σπίτια …ριγέ .Βέβαια εδώ θα πρέπει να πω ότι αυτή η τεχνοτροπία είναι χαρακτηριστική της ανατολικής πλευράς της Νορμανδίας καθώς εδώ τα δάση είναι πολύ περισσότερα . Από τα δυτικά και όσο πλησιάζουμε προς τη Βρετάνη , αλλάζει το στυλ. Ήταν αρκετά νωρίς και δεν είχαμε όρεξη για καφέ , αν βρεθείτε όμως εκεί και θέλετε να καθήσετε για φαγητό ή καφέ ή και να κοιμηθείτε επίσης , υπάρχει το L’ Auberge de l’ Abbaye (AUBERGE DE L'ABBAYE).
Συνεχίζουμε λοιπόν παίρνοντας τώρα αναγκαστικά την κεντρική οδική αρτηρία για να φθάσουμε στο Giverny. To Giverny είναι το χωριό όπου έζησε για πάνω από 40 χρόνια ο μεγάλος Ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος Κλοντ Μονε. Εκεί είχε το σπίτι με τους φημισμένους κήπους του που τον ενέπνευσαν για πολλά από τα διάσημα έργα του . Στο χωριό αυτό θα επισκεφθεί κάποιος το σπίτι και το Μουσείο Μονέ. Εμείς σταθήκαμε πολύ τυχεροί καθώς την εποχή που πήγαμε , λειτουργούσε η έκθεση «Νύμφες» με αυθεντικά έργα του Μονέ που είχαν μεταφερθεί από Μουσείο του Παρισιού για να εκτεθούν στο Giverny για 2 μήνες.
Στο σπίτι δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε καθώς οι ουρά ήταν τεράστια( θα πρέπει να πάει κανείς πριν την 10.00 το πρωϊ που ανοίγει αν θέλει να μην ταλαιπωρηθεί στην ουρά) και ήταν και αδύνατο να περιμένουμε γιατί έβρεχε( σε όλο το ταξίδι έβρεξε μόνο κανένα δίωρο και ήταν ακριβώς όσο ήμασταν στο Giverny ).Ξέχασα να πω ότι πηγαίνοντας για το Giverny αξίζει μία στάση στο Vernon.
Είναι ένα ωραιότατο χωριό( μάλλον σε κωμόπολη μου κάνει) στις όχθες του Σηκουάνα .Καντε μία βόλτα στο κέντρο της και επισκεφθείτε τον παλιό μύλο που δεσπόζει πάνω στο ποτάμι και είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού.
Στη συνέχεια αφήνουμε το Κλώντ Μονέ και το χωριό του για να συνεχίσουμε για Ρουέν που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Όχι όμως από την εθνική οδό. Η κατεύθυνση στο GPS έλεγε Les Andelys και μετά Lions les forets. Χωριά χαρακτηριστικά της περιοχής . Το Lions le foret δε , είχε μία τόσο παλιά και γραφική σκεπαστή αγορά όπου έχουν γυριστεί διάφορες ταινίες εποχής. Πραγματικά ήταν όπως έλεγε και ο οδηγός , σαν σκηνικό .

Συνεχίζουμε λοιπόν για Ρουέν . Εδώ να επισημάνω για τους φίλους των αντικών ότι πολύ συχνά στο δρόμο έβρισκες παλαιοπωλεία . Άλλα ήταν κανονικά μαγαζιά και άλλες φορές έμπαινες σε αγροικίες που σε κάποιο στάβλο ή αποθήκη πουλούσαν διάφορα παλιά πράγματα.( όχι παλιοπράγματα., κάθε άλλο …, έπιπλα , διακοσμητικά , φωτιστικά , γκραβούρες..). Διάθεση για ψάξιμο να είχες…Συνήθως πάνω στο δρόμο υπήρχαν επιγραφές «Antiquitees» ή «Brocage» (αν και τα γαλλικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο, νομίζω ότι δεν τα γράφω λάθος) που σε καθοδηγούσαν σε εσωτερικές αυλές αγροικιών για ατελείωτο ψάξιμο . Όλα αυτά βέβαια μόνο αν κινηθεί κανείς στο επαρχιακό δίκτυο.
Φθάνουμε τελικά στη Ρουέν νωρίς το απογευματάκι. Πρώτη επίσκεψη στον καθεδρικό ναό. Καθώς προχωρούσαμε ακούγαμε όλο και δυνατότερα μουσική κάθε άλλο παρά θρησκευτική .Φθάνοντας στην είσοδο του ναού , είδαμε και την πηγή της μουσικής. Τρελό Gay Parade Music festival …..Άντρες και γυναίκες ντυμένοι με φτερά και πούπουλα να χορεύουν και να τραγουδούν… το απόλυτο αλλαλούμ στην είσοδο του καθεδρικού ναού.
Η μουσική και η διάθεσή τους σε παρέσυρε ..Για την εκκλησία πηγαίναμε , σε πάρτυ καταλήξαμε…Ξέχασα να πω ότι το συγκεκριμένο ΠΣΚ που ήμασταν εκεί (19-21 Ιουνίου) κάθε χρόνο γίνεται η Γιορτή της Μουσικής. Είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε πριν χρόνια από τον τότε Yπουργό πολιτισμού Ζακ Λάνγκ που πολύ γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και υιοθετήθηκε από πολλές άλλες χώρες . Γι’αυτό και το τριήμερο αυτό όπου και να πηγαίναμε συναντούσαμε φεστιβάλ και γιορτές.

 

[varioAthens]

Πολύ όμορφες περιγραφές! Πρέπει να είναι κουκλίστικα τα χωριά που είδες...

 

[ΕΡΣΗ]

Ασε και τα Σοδομα και Γομορα εξω απο τον καθεδρικο...

 

[ευαγγελια]

ΘΕΛΩ Νορμανδια ΤΩΡΑ!!