Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 192
- Likes
- 1.432
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ
Την επόμενη μέρα μετά το πρωινό μας προχωρήσαμε μέχρι το κτήριο της Εθνικής Συνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας για να το δούμε την ημέρα. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1936, πρόκειται για ένα καλαίσθητο και επιβλητικό κτήριο σε νέο μπαρόκ στυλ. Ο ήλιος έλαμπε και η μέρα σίγουρα θα ήταν καλή. Η μικρή ήθελε να κατέβει για να περπατήσει και έτσι την αφήσαμε να χαρεί και αυτή τον περίπατο μας.
Περπατήσαμε μέχρι το πάρκο pioneers στην πλατεία Nikola Pašić όπου είδαμε το Παλιό Παλάτι το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1882 και 1884 και ανακατασκευάστηκε μετά από τον Πρώτο & Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τώρα πλέον στο κτήριο στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης. Απολαύσαμε τον υπέροχο καιρό και το πράσινο και με χαλαρό βήμα προχωρήσαμε προς την Kneza Milosa όπου βρίσκονται μερικά κτήρια που είχαν βομβαρδιστεί από το ΝΑΤΟ το 1999, το ένα από αυτά ήταν το Υπουργείο Αμύνης.
Πηγαίνοντας προς την επόμενη στάση μας τον Ναό του Αγίου Σάββα ανακάλυψα πόσο μου μου αρέσουν τα φαρδιά πεζοδρόμια και ησυχία στους δρόμους και εύχομαι να ήταν αυτή η πραγματικότητα μας και στην Αθήνα. Ο Άγιος Σάββας , σημαντική φιγούρα στην μεσαιωνική ιστορία της Σερβίας και ιδρυτή της Σερβό-Ορθόδοξης εκκλησίας, πιστεύεται πως είναι θαμμένος στην τοποθεσία όπου χτίστηκε η εκκλησία. Ξεκίνησε η κατασκευή της το 1935 και τελείωσε το 2004 με διάφορα διαλλείματα και προβλήματα στο μεταξύ των δυο αυτών ημερομηνιών. Πριν μπούμε μέσα αγοράσαμε από έναν πλανόδιο πωλητή μια φωτογραφία του ναού, μας είπε πως πήγαινε για καλό σκοπό αποφασίσαμε να τον πιστέψουμε. Μιλούσε και ελληνικά τα οποία τα είχε μάθει γιατί με τον πόλεμο το 1999 είχε χάσει τους γονείς του και τον πήρε μια οικογένεια κάπου στην βόρεια Ελλάδα. Η εκκλησία μέσα είναι γεμάτη χρυσό, πραγματικά νομίζεις ότι μπαίνεις σε παλάτι, από τις πιο «πολυτελής» εκκλησία που έχω δει ποτέ μου. Στην εκκλησία χωράνε 10.000, όταν μου το είπε ο άντρας μου δεν το πίστεψα γιατί δεν φαινόταν καθόλου ο χώρος τόσο μεγάλος. Αργότερα μάθαμε ότι είχε και υπόγειο, πολύ πιο εντυπωσιακό από το κύριο επίπεδο. Οπότε αν πάτε ποτέ , να επισκεφτείτε και το υπόγειο! Λίγο πριν φύγουμε είδαμε και δυο τρείς τύπους να τσακώνονται και να ρίχνουν ξύλο, ένας από αυτούς ήταν και αυτός που μας πούλησε την καρτ ποστάλ.
Από εκεί ο επόμενος μας προορισμός ήταν το μουσείο του Νικολά Τέσλα. Ο Τέσλα γεννήθηκε στο Σμίλιαν που πλέον ανήκει στην Κροατία το 1856. Προερχόταν από οικογένεια ανθρώπων με υψηλή ευφυΐα και αγάπη για την γνώση. Ειδικά η μητέρα του ήταν γνωστή για τις εφευρέσεις της. Στις ΗΠΑ έφτασε το 1884 όπου συναντήθηκε με τον Έντισον και the rest is history, που λενε. Το μουσείο είναι πολύ μικρό αν και εξωτερικά φαίνεται ότι η έκθεση θα είναι μεγαλύτερη. Το εισιτήριο είναι γύρω στα έξι ευρώ. Στην αρχή σε οδηγούν σε ένα δωμάτιο όπου ένας υπάλληλος του μουσείου θα του μερικές πληροφορίες για τον Tesla και μετέπειτα θα δεις μια ταινία σχετική με την ζωή του και τα έργα του. Μέσα στο δωμάτιο υπάρχουν και αρκετές από τις εφευρέσεις του. Ευτυχώς που η μικρή κοιμάται βαριά και δεν την ενόχλησε καθόλου η φασαρία. Αφού τελειώσει η ταινία πάμε σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο όπου πήραμε μέρος σε μερικά πειράματα. Εντυπωσιακό ήταν που μας έδωσε να κρατάμε λάμπες και με μια πολύ δυνατή αστραπή άναψαν στα χέρια μας αλλά το πιο διασκεδαστικό ήταν που βάζαμε το δάκτυλο μας κοντά στο πηνίο και μας «χτυπούσε» μια μικρή αστραπή. Αφού τελείωσε η ξενάγηση μας είπαν ότι μπορούμε να επισκεφτούμε την υπόλοιπη έκθεση που αποτελείται από προσωπικά αντικείμενα του Tesla και φυσικά το πιο σπουδαίο από όλα τα εκθέματα, τις στάχτες του!
Η μικρή συνέχιζε τον ύπνο της και αφού πεινούσαμε ψάξαμε στο google για ένα κοντινό ρεστοράν με καλές κριτικές. Καταλήξαμε στο Tchevapliya, που κατέληξε να είναι από τα χειρότερα που έχουμε πάει. Η σούπα που πήραμε είχε μέσα κομμάτια ωμού κρέατος. Όχι απλά μισοψημένα, ωμά! Το σάντουιτς με μοσχάρι, τοπικό τυρί και κρεμμύδι βρωμούσε τόσο που αναγκάστηκα να το βάλω στην άκρη του τραπεζιού. Τα μόνα που άξιζαν ήταν το πιάτο που επέλεξα εγώ το μοσχάρι με τον πουρέ και το ψωμάκι τους που ήταν από τα καλύτερα. Για την μικρή δεν είχαμε παραγγείλει κάτι (ευτυχώς) γιατί κοιμόταν αλλά στον δρόμο για το σπίτι σταματήσαμε σε ένα τοπικό fast foodαδικο και της πήραμε chicken nuggets με πατάτες, που ήταν νόστιμα αρκετά.
Αφού ξεκουραστήκαμε στο σπίτι βγήκαμε για την βραδινή βόλτα μας πηγαίνοντας προς το πάρκο που είχαμε επισκεφτεί και τις προηγούμενες μέρες. Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος αλλά τον απολάμβανα καθώς μου αρέσει η παγωνιά. Στην μικρή άρεσε πολύ το περπάτημα και αφού περπατήσαμε αρκετά καθίσαμε να απολαύσουμε την θέα. Όπως κάθισε ο άντρας μου, βρήκε και ένα χαρτονόμισμα των πεντακοσίων δηναρίων που το κρατήσαμε για καλή τυχη! Από εκεί προχωρήσαμε μέχρι το μνημείο για τον Ρήγα Φεραίο που δολοφονήθηκε από τους Τούρκους το 1798, τον στραγγάλισαν και πέταξαν το πτώμα του στον Δούναβη.
Και επιτέλους ήρθε η ώρα της νοστιμότατης και πιο ιδιαίτερης πίτσας που έχω φάει στα ταξίδια μου!! Αυτή την φορά επιλέξαμε να πάρουμε μόνο δυο κομμάτια ο καθένας γιατί ήταν πολύ χορταστικά. Εγώ επέλεξα να δοκιμάσω και την σάλτσα κοτόπουλου που ήταν επίσης πεντανόστιμο!
Την επόμενη μέρα μετά το πρωινό μας προχωρήσαμε μέχρι το κτήριο της Εθνικής Συνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας για να το δούμε την ημέρα. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1936, πρόκειται για ένα καλαίσθητο και επιβλητικό κτήριο σε νέο μπαρόκ στυλ. Ο ήλιος έλαμπε και η μέρα σίγουρα θα ήταν καλή. Η μικρή ήθελε να κατέβει για να περπατήσει και έτσι την αφήσαμε να χαρεί και αυτή τον περίπατο μας.
Περπατήσαμε μέχρι το πάρκο pioneers στην πλατεία Nikola Pašić όπου είδαμε το Παλιό Παλάτι το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1882 και 1884 και ανακατασκευάστηκε μετά από τον Πρώτο & Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τώρα πλέον στο κτήριο στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης. Απολαύσαμε τον υπέροχο καιρό και το πράσινο και με χαλαρό βήμα προχωρήσαμε προς την Kneza Milosa όπου βρίσκονται μερικά κτήρια που είχαν βομβαρδιστεί από το ΝΑΤΟ το 1999, το ένα από αυτά ήταν το Υπουργείο Αμύνης.
Πηγαίνοντας προς την επόμενη στάση μας τον Ναό του Αγίου Σάββα ανακάλυψα πόσο μου μου αρέσουν τα φαρδιά πεζοδρόμια και ησυχία στους δρόμους και εύχομαι να ήταν αυτή η πραγματικότητα μας και στην Αθήνα. Ο Άγιος Σάββας , σημαντική φιγούρα στην μεσαιωνική ιστορία της Σερβίας και ιδρυτή της Σερβό-Ορθόδοξης εκκλησίας, πιστεύεται πως είναι θαμμένος στην τοποθεσία όπου χτίστηκε η εκκλησία. Ξεκίνησε η κατασκευή της το 1935 και τελείωσε το 2004 με διάφορα διαλλείματα και προβλήματα στο μεταξύ των δυο αυτών ημερομηνιών. Πριν μπούμε μέσα αγοράσαμε από έναν πλανόδιο πωλητή μια φωτογραφία του ναού, μας είπε πως πήγαινε για καλό σκοπό αποφασίσαμε να τον πιστέψουμε. Μιλούσε και ελληνικά τα οποία τα είχε μάθει γιατί με τον πόλεμο το 1999 είχε χάσει τους γονείς του και τον πήρε μια οικογένεια κάπου στην βόρεια Ελλάδα. Η εκκλησία μέσα είναι γεμάτη χρυσό, πραγματικά νομίζεις ότι μπαίνεις σε παλάτι, από τις πιο «πολυτελής» εκκλησία που έχω δει ποτέ μου. Στην εκκλησία χωράνε 10.000, όταν μου το είπε ο άντρας μου δεν το πίστεψα γιατί δεν φαινόταν καθόλου ο χώρος τόσο μεγάλος. Αργότερα μάθαμε ότι είχε και υπόγειο, πολύ πιο εντυπωσιακό από το κύριο επίπεδο. Οπότε αν πάτε ποτέ , να επισκεφτείτε και το υπόγειο! Λίγο πριν φύγουμε είδαμε και δυο τρείς τύπους να τσακώνονται και να ρίχνουν ξύλο, ένας από αυτούς ήταν και αυτός που μας πούλησε την καρτ ποστάλ.
Από εκεί ο επόμενος μας προορισμός ήταν το μουσείο του Νικολά Τέσλα. Ο Τέσλα γεννήθηκε στο Σμίλιαν που πλέον ανήκει στην Κροατία το 1856. Προερχόταν από οικογένεια ανθρώπων με υψηλή ευφυΐα και αγάπη για την γνώση. Ειδικά η μητέρα του ήταν γνωστή για τις εφευρέσεις της. Στις ΗΠΑ έφτασε το 1884 όπου συναντήθηκε με τον Έντισον και the rest is history, που λενε. Το μουσείο είναι πολύ μικρό αν και εξωτερικά φαίνεται ότι η έκθεση θα είναι μεγαλύτερη. Το εισιτήριο είναι γύρω στα έξι ευρώ. Στην αρχή σε οδηγούν σε ένα δωμάτιο όπου ένας υπάλληλος του μουσείου θα του μερικές πληροφορίες για τον Tesla και μετέπειτα θα δεις μια ταινία σχετική με την ζωή του και τα έργα του. Μέσα στο δωμάτιο υπάρχουν και αρκετές από τις εφευρέσεις του. Ευτυχώς που η μικρή κοιμάται βαριά και δεν την ενόχλησε καθόλου η φασαρία. Αφού τελειώσει η ταινία πάμε σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο όπου πήραμε μέρος σε μερικά πειράματα. Εντυπωσιακό ήταν που μας έδωσε να κρατάμε λάμπες και με μια πολύ δυνατή αστραπή άναψαν στα χέρια μας αλλά το πιο διασκεδαστικό ήταν που βάζαμε το δάκτυλο μας κοντά στο πηνίο και μας «χτυπούσε» μια μικρή αστραπή. Αφού τελείωσε η ξενάγηση μας είπαν ότι μπορούμε να επισκεφτούμε την υπόλοιπη έκθεση που αποτελείται από προσωπικά αντικείμενα του Tesla και φυσικά το πιο σπουδαίο από όλα τα εκθέματα, τις στάχτες του!
Η μικρή συνέχιζε τον ύπνο της και αφού πεινούσαμε ψάξαμε στο google για ένα κοντινό ρεστοράν με καλές κριτικές. Καταλήξαμε στο Tchevapliya, που κατέληξε να είναι από τα χειρότερα που έχουμε πάει. Η σούπα που πήραμε είχε μέσα κομμάτια ωμού κρέατος. Όχι απλά μισοψημένα, ωμά! Το σάντουιτς με μοσχάρι, τοπικό τυρί και κρεμμύδι βρωμούσε τόσο που αναγκάστηκα να το βάλω στην άκρη του τραπεζιού. Τα μόνα που άξιζαν ήταν το πιάτο που επέλεξα εγώ το μοσχάρι με τον πουρέ και το ψωμάκι τους που ήταν από τα καλύτερα. Για την μικρή δεν είχαμε παραγγείλει κάτι (ευτυχώς) γιατί κοιμόταν αλλά στον δρόμο για το σπίτι σταματήσαμε σε ένα τοπικό fast foodαδικο και της πήραμε chicken nuggets με πατάτες, που ήταν νόστιμα αρκετά.
Αφού ξεκουραστήκαμε στο σπίτι βγήκαμε για την βραδινή βόλτα μας πηγαίνοντας προς το πάρκο που είχαμε επισκεφτεί και τις προηγούμενες μέρες. Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος αλλά τον απολάμβανα καθώς μου αρέσει η παγωνιά. Στην μικρή άρεσε πολύ το περπάτημα και αφού περπατήσαμε αρκετά καθίσαμε να απολαύσουμε την θέα. Όπως κάθισε ο άντρας μου, βρήκε και ένα χαρτονόμισμα των πεντακοσίων δηναρίων που το κρατήσαμε για καλή τυχη! Από εκεί προχωρήσαμε μέχρι το μνημείο για τον Ρήγα Φεραίο που δολοφονήθηκε από τους Τούρκους το 1798, τον στραγγάλισαν και πέταξαν το πτώμα του στον Δούναβη.
Και επιτέλους ήρθε η ώρα της νοστιμότατης και πιο ιδιαίτερης πίτσας που έχω φάει στα ταξίδια μου!! Αυτή την φορά επιλέξαμε να πάρουμε μόνο δυο κομμάτια ο καθένας γιατί ήταν πολύ χορταστικά. Εγώ επέλεξα να δοκιμάσω και την σάλτσα κοτόπουλου που ήταν επίσης πεντανόστιμο!
