Σερβία Βελιγράδι, μια ευχάριστη έκπληξη!

[Georgia86]

ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ

Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να πάμε μέχρι την αγορά Zeleni Venac, από τις παλαιότερες αγορές στο Βελιγράδι περί του 19ου αιώνα. Στο ένα κομμάτι της βρίσκεις λαχανικά και φρούτα, καθώς και άλλα φαγώσιμα, και στο άλλο ρούχα και είδη σπιτιού. Αγόρασα κάτι πράγματα που ήθελα για αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς τον επόμενο προορισμό μας την γέφυρα Μπράνκο.

Χτίστηκε την δεκαετία του 1950 με σκοπό να ενώσει το κέντρου του Βελιγραδίου με το νέο Βελιγράδι. Περπατήσαμε όλη την γέφυρα και μετά πάλι από την αντίθετη πλευρά της. Η μέρα ήταν πανέμορφη και από την γέφυρα βλέπαμε τον Σάββος και το πάρκο από κάτω. Αποφασίσαμε αφού τελειώσουμε την βόλτα μας να κατέβουμε κάτω και να πάμε την μικρή στις κούνιες που είχαμε δει όταν κάναμε την βόλτα μας. Η ώρα είχε περάσει και είχε φτάσει το μεσημέρι, είχαμε περάσει όλο το πρωινό μας περπατώντας και είχαμε κουραστεί. Η μικρή ξετρελάθηκε με τις κούνιες αλλά μετά από κανένα σαραντάλεπτο νιώσαμε την ανάγκη να ξεκινήσουμε την επιστροφή προς το κέντρο για να βρούμε κάπου να φάμε.

Ο δρόμος ήταν γεμάτος ανηφόρες και μας φάνηκε αστεία μια ράμπα για αναπήρους, η οποία είχε πολύ μεγάλη κλίση και πραγματικά θα έπρεπε να ντρέπεται όποιος θεώρησε ότι μπορεί κάποιος ανάπηρος να την χρησιμοποιήσει.

Το ρεστοράν ήταν από τα πιο όμορφα που είχαμε επισκεφτεί. Έβγαζε την αίσθηση παραδοσιακής ταβέρνας. Παράγγειλα φιλέτο κοτόπουλο, ένα πιάτο με χοιρινό, ένα παραδοσιακό σνίτσελ και πατάτες φούρνου. Εκτός από τις πατάτες που ήταν άνοστες και σαν βραστές όλα τα άλλα ήταν πεντανόστιμα και ότι περίσσεψε τα πήραμε to go.

Γυρίσαμε σπίτι και στεναχωρημένοι που ήταν η τελευταία μέρα μας στο Βελιγράδι προσπαθήσαμε να απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε το περιβάλλον γύρω μας. Το μόνο που μας είχε απομείνει είναι μια βόλτα το βράδυ.
Φεύγοντας από το σπίτι η μικρή μας ενημέρωσε ότι πεινούσε πολύ και πήραμε ένα κομμάτι πίτσα, χωρίς όμως την σως που έχω προαναφέρει. Αφού έφαγε ελάχιστο και συνέχισε να γκρινιάζει σταματήσαμε σε ένα μαγαζί στην Трг републике που πουλούσε τηγανιτές πατάτες σε χωνί και της πήραμε ένα μικρό το οποίο ευτυχώς το τίμησε δεόντως.

Στο τέλος του λιθόστρωτου προς το κάστρο υπάρχει ένα μικρό περίπτερο όπου πουλάνε αναμνηστικά, είχαμε αγοράσει και νωρίτερα στο ταξίδι μας αλλά απόψε ολοκληρώσαμε τα ψώνια. Σήμερα είχαν αρχίσει και την κατασκευή και άλλων ξύλινων περιπτέρων για τα Χριστούγεννα. Είχαμε σταμπάρει από άλλες βόλτες ένα μικρό μαγαζάκι με fried chicken, του έχω μια κάποια αδυναμία σαν fast food, και αποφασίσαμε το τελευταίο μας γεύμα στην Σερβία να είναι αυτό. Μετά από γεύμα μας γυρίσαμε στο σπίτι για να μαζέψουμε τα πράγματα μας. Στην επιστροφή μας φροντίσαμε να ελέγξουμε ότι η στάση όπου θα παίρναμε το λεωφορείο προς το αεροδρόμιο ήταν αυτή που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[katkats]

Το ρεστοράν το λένε Manufaktura και βρίσκεται στην διεύθυνση Kralja Petra 13. Το φαγητό ήταν καλό, δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τα παραδοσιακά cevapi, ουσιαστικά κεφτέδες σε σχήμα σουτζουκιού, παραδοσιακά λουκάνικα με φασόλια και για ορεκτικό σούπα. Νοστιμότατα.

Η πρόσοψη αυτού του εστιατορίου ανήκει στο Znak Pitanja (ερωτηματικό) και όχι στο Manufaktura.
Ευχαριστούμε για την ιστορία

 

[Georgia86]

Η πρόσοψη αυτού του εστιατορίου ανήκει στο Znak Pitanja (ερωτηματικό) και όχι στο Manufaktura.
Ευχαριστούμε για την ιστορία

Καλησπέρα! Ναι το ξέρω, δεν το έβαλα για να δείξω το ρεστοράν που φάγαμε αλλά γιατί είναι μια όμορφη εικόνα ενός από τα παλαιότερα αν δεν κάνω λάθος εστιατόρια.

 

[katkats]

οκ δεν το κατάλαβα έτσι. Νόμιζα ότι πήγατε κι εκεί και μπερδεύτηκαν οι φωτογραφίες

 

[cosafiv]

μπραβο παιδια , παντα τετοια
Το Βελιγραδι, ειναι η αγαπημενη μου πολη, παω σε καθε ευκαιρια τα τελευταια 12 χρονια...
ειμαι ψυχοπλακωμενος, τσουπ Βελιγραδι...
εχω βαρεθει στον Πειραια, τσουπ Βελιγραδι...
εχω παρασυρει και αλλος φιλους απο Ελλαδα και με ακολουθουν , καθως εχω και φιλους Σερβους που συναντω καθε φορα που παω, οι οποιοι δεν μιλιουνται μεταξυ τους...(σαν τους Ελληνες ενα πραμα...) και τις μισες μερες συναντω τους μεν και τις αλλες τους δε...
επειδη εχω δικτυωθει καλα, μου κοστιζει πιο φθηνα απο Ελλαδα και σε 5 μερες ξοδευω 100 με 200 ευρ...
ευχομαι να ξαναπατε συντομα

 

[Georgia86]

μπραβο παιδια , παντα τετοια
Το Βελιγραδι, ειναι η αγαπημενη μου πολη, παω σε καθε ευκαιρια τα τελευταια 12 χρονια...
ειμαι ψυχοπλακωμενος, τσουπ Βελιγραδι...
εχω βαρεθει στον Πειραια, τσουπ Βελιγραδι...
εχω παρασυρει και αλλος φιλους απο Ελλαδα και με ακολουθουν , καθως εχω και φιλους Σερβους που συναντω καθε φορα που παω, οι οποιοι δεν μιλιουνται μεταξυ τους...(σαν τους Ελληνες ενα πραμα...) και τις μισες μερες συναντω τους μεν και τις αλλες τους δε...
επειδη εχω δικτυωθει καλα, μου κοστιζει πιο φθηνα απο Ελλαδα και σε 5 μερες ξοδευω 100 με 200 ευρ...
ευχομαι να ξαναπατε συντομα

Ειναι ένας ωραίος προορισμός, δυστυχώς δεν είναι τόσο διαδεδομένος. Χαίρομαι που σου αρέσει τόσο, η αλήθεια είναι ότι αξίζει να ξανά πας!

 

[Georgia86]

οκ δεν το κατάλαβα έτσι. Νόμιζα ότι πήγατε κι εκεί και μπερδεύτηκαν οι φωτογραφίες

χαχα no worries!!

 

[Georgia86]

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ

Ένα από τα πράγματα που με δυσκολεύουν στο εξωτερικό είναι το θέμα του πρωινού. Δεν βρίσκεις εύκολα φούρνους όπως στην Ελλάδα με σφολιάτες αλλά στο Βελιγράδι έχει παντού φούρνους με ωραίες σφολιάτες και το παραδοσιακό burek, κοινώς τυρόπιτα (και όχι μόνο) ταψιού. Το πρωί που ξύπνησα πετάχτηκα με το μωρό μας και αφού γεμίσαμε την κοιλιά μας με νοστιμιές ξεκινήσαμε για τον πρώτο προορισμό μας το φρούριο.

Όπως και εχθές πήραμε όλο τον λιθόστρωτο περπατώντας με την μικρή να περπατάει και αυτή μαζί μας μέχρι το πάρκο. Ο ήλιος έλαμπε και είχε αρκετή ζέστη και από τα πρώτα λεπτά μετάνιωσα που είχα επιλέξει να πάρω μαζί μου παλτό. Το φρούριο κατασκευάστηκε κατά τον 2ο αιώνα και έχει έκτοτε καταστραφεί και χτιστεί πολλές φορές. Πριν μπούμε μέσα κοιτάζουμε λίγο την έκθεση με τα στρατιωτικά οχήματα και όπλα στον περιβάλλον χώρο, όπως επίσης σημειώνουμε πως έχει κούνιες καθώς και μια έκθεση με δεινόσαυρους για να πάμε με την μικρή αργότερα. Πριν περάσουμε μέσα στο εσωτερικό του φρουρίου επισκεφτήκαμε το μουσείο μεσαιωνικών βασανιστηρίων. Είναι εξαιρετικά ανατριχιαστικό το τι κατεβάζει ο νους του ανθρώπου για να προκαλέσει πόνο στον συνάνθρωπο του.

Από εκεί περάσαμε στο εσωτερικό μέρος του φρουρίου. Ουσιαστικά πρόκειται μια μεγάλη υπερυψωμένη έκταση πρασίνου με παγκάκια για να κάθεσαι και πολύ ωραία θέα από την πόλη και τον ποταμό Σάβο. Περάσαμε αρκετή ώρα προχωρώντας χωρίς ουσιαστικά να βλέπουμε κάτι συγκεκριμένο (αργότερα θα μας έρθουν στην μνήμη όλα αυτά που μπορούσαμε να δούμε). Επισκεφτήκαμε και το Άγαλμα του νικητή που είναι αντιπροσωπεύει την νίκη της Σερβίας στους Βαλκανικούς πολέμους.

Βγήκαμε από το εσωτερικό του φρουρίου και επισκεφτήκαμε τις κούνιες και την έκθεση των δεινοσαύρων. Έχουν κάτι το συναρπαστικό οι δεινόσαυροι αν και την κόρη μας την άφησαν αδιάφορη. Μετά από λίγη ώρα κούνιες και τρεξίματος αποχωρήσαμε Από εκεί φύγαμε για φαί σε ένα από τα ρεστοράν που έχει επιλέξει ο σύζυγος.

Ήταν ένα από τα τοπικά εστιατόρια όπου βλέπεις ντόπιους και όχι τουρίστες. Είχε επίσης μια αίσθηση παλιού ρεστοράν, οι σερβιτόροι ήταν μεγάλης ηλικίας πχ. Ευτυχώς η μικρή είχε κοιμηθεί στο καρότσι της κα αυτό σημαίνει ότι θα τρώγαμε με την ησυχία μας. Παραγγείλαμε πάλι cevipe αλλά και ένα άλλο παραδοσιακό πιάτο, σνίτσελ γεμιστό με τοπικό τυρί. Πήραμε και μια σέρβικη σαλάτα που θυμίζει χωριάτικη. Όλα νόστιμα και χορταστικά και σε καλή τιμή. Αφού χορτάσαμε για τα καλά, φύγαμε για να επισκεφτούμε τον δρόμο Skadarlija που δεν καταφέραμε να δούμε εχθές.

Από κόσμο ήταν άδειος και ο δρόμος και τα μαγαζιά. Ο δρόμος θυμίζει πολύ Θησείο/Μοναστηράκι. Είναι σχετικά μικρή η απόσταση που έχεις να διανύσεις αλλά με τα τακούνια θα σου φανεί αιώνας! Κουρασμένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για το βραδάκι.

Το βράδυ λέγαμε να πάμε τσάρκα πλάι στο ποτάμι αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο εύκολα και επειδή δεν θέλαμε να τρέχουμε από εδώ και από εκεί με την μικρή και το καρότσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Εθνική Συνέλευση της Δημοκρατίας της Σερβίας και την εκκλησία του Αγίου Μάρκου. Θέλαμε να τα δούμε φωτισμένα πρώτα πριν τα δούμε με το φώς του ηλίου αύριο. Πολύ όμορφα κτήρια και τα δύο, πραγματικά στολίδια. Το κρύο ήταν πιο έντονο τώρα και με την μικρή μαζέψαμε δανδέλιων (τους κλέφτες που λέγαμε παιδιά) και της μάθαμε να τα φυσάει, κάτι που ήταν πολύ αστείο.

Προχωρήσαμε για πολύ ώρα απλά χαζεύοντας την πόλη και ψάχνοντας κάπου να φάμε αλλά δυστυχώς για κάποιο λόγο δεν βρίσκαμε κάτι. Από το google είδαμε ένα μαγαζί όπου θα μπορούσαμε να φάμε τα παραδοσιακά Pljeskavica, τα Σέρβικα μπέργκερ.
Νομίζω ότι δεν έχω ξανά παραγγείλει σε πιο βρώμικο ταχυφαγείο. Δίνει πραγματικό νόημα στο «βρωμικό»! αφού περιμέναμε πόση ώρα να πάρουμε δυο σάντουιτς που είχαν μέσα μόνο μπιφτέκι λάχανο και μια σως, φύγαμε για το σπίτι μας. Προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου και πέταξα τα πάντα εκτός του εξωτερικού ψωμιού. Κοιμήθηκα νηστική, ο σύζυγος το έφαγε αν και δεν του άρεσε τόσο.

Την επόμενη μέρα είχε σειρά το μουσείο του Τέσλα!

 

[Georgia86]

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ

Την επόμενη μέρα μετά το πρωινό μας προχωρήσαμε μέχρι το κτήριο της Εθνικής Συνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας για να το δούμε την ημέρα. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1936, πρόκειται για ένα καλαίσθητο και επιβλητικό κτήριο σε νέο μπαρόκ στυλ. Ο ήλιος έλαμπε και η μέρα σίγουρα θα ήταν καλή. Η μικρή ήθελε να κατέβει για να περπατήσει και έτσι την αφήσαμε να χαρεί και αυτή τον περίπατο μας.

Περπατήσαμε μέχρι το πάρκο pioneers στην πλατεία Nikola Pašić όπου είδαμε το Παλιό Παλάτι το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1882 και 1884 και ανακατασκευάστηκε μετά από τον Πρώτο & Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τώρα πλέον στο κτήριο στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης. Απολαύσαμε τον υπέροχο καιρό και το πράσινο και με χαλαρό βήμα προχωρήσαμε προς την Kneza Milosa όπου βρίσκονται μερικά κτήρια που είχαν βομβαρδιστεί από το ΝΑΤΟ το 1999, το ένα από αυτά ήταν το Υπουργείο Αμύνης.

Πηγαίνοντας προς την επόμενη στάση μας τον Ναό του Αγίου Σάββα ανακάλυψα πόσο μου μου αρέσουν τα φαρδιά πεζοδρόμια και ησυχία στους δρόμους και εύχομαι να ήταν αυτή η πραγματικότητα μας και στην Αθήνα. Ο Άγιος Σάββας , σημαντική φιγούρα στην μεσαιωνική ιστορία της Σερβίας και ιδρυτή της Σερβό-Ορθόδοξης εκκλησίας, πιστεύεται πως είναι θαμμένος στην τοποθεσία όπου χτίστηκε η εκκλησία. Ξεκίνησε η κατασκευή της το 1935 και τελείωσε το 2004 με διάφορα διαλλείματα και προβλήματα στο μεταξύ των δυο αυτών ημερομηνιών. Πριν μπούμε μέσα αγοράσαμε από έναν πλανόδιο πωλητή μια φωτογραφία του ναού, μας είπε πως πήγαινε για καλό σκοπό αποφασίσαμε να τον πιστέψουμε. Μιλούσε και ελληνικά τα οποία τα είχε μάθει γιατί με τον πόλεμο το 1999 είχε χάσει τους γονείς του και τον πήρε μια οικογένεια κάπου στην βόρεια Ελλάδα. Η εκκλησία μέσα είναι γεμάτη χρυσό, πραγματικά νομίζεις ότι μπαίνεις σε παλάτι, από τις πιο «πολυτελής» εκκλησία που έχω δει ποτέ μου. Στην εκκλησία χωράνε 10.000, όταν μου το είπε ο άντρας μου δεν το πίστεψα γιατί δεν φαινόταν καθόλου ο χώρος τόσο μεγάλος. Αργότερα μάθαμε ότι είχε και υπόγειο, πολύ πιο εντυπωσιακό από το κύριο επίπεδο. Οπότε αν πάτε ποτέ , να επισκεφτείτε και το υπόγειο! Λίγο πριν φύγουμε είδαμε και δυο τρείς τύπους να τσακώνονται και να ρίχνουν ξύλο, ένας από αυτούς ήταν και αυτός που μας πούλησε την καρτ ποστάλ.

Από εκεί ο επόμενος μας προορισμός ήταν το μουσείο του Νικολά Τέσλα. Ο Τέσλα γεννήθηκε στο Σμίλιαν που πλέον ανήκει στην Κροατία το 1856. Προερχόταν από οικογένεια ανθρώπων με υψηλή ευφυΐα και αγάπη για την γνώση. Ειδικά η μητέρα του ήταν γνωστή για τις εφευρέσεις της. Στις ΗΠΑ έφτασε το 1884 όπου συναντήθηκε με τον Έντισον και the rest is history, που λενε. Το μουσείο είναι πολύ μικρό αν και εξωτερικά φαίνεται ότι η έκθεση θα είναι μεγαλύτερη. Το εισιτήριο είναι γύρω στα έξι ευρώ. Στην αρχή σε οδηγούν σε ένα δωμάτιο όπου ένας υπάλληλος του μουσείου θα του μερικές πληροφορίες για τον Tesla και μετέπειτα θα δεις μια ταινία σχετική με την ζωή του και τα έργα του. Μέσα στο δωμάτιο υπάρχουν και αρκετές από τις εφευρέσεις του. Ευτυχώς που η μικρή κοιμάται βαριά και δεν την ενόχλησε καθόλου η φασαρία. Αφού τελειώσει η ταινία πάμε σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο όπου πήραμε μέρος σε μερικά πειράματα. Εντυπωσιακό ήταν που μας έδωσε να κρατάμε λάμπες και με μια πολύ δυνατή αστραπή άναψαν στα χέρια μας αλλά το πιο διασκεδαστικό ήταν που βάζαμε το δάκτυλο μας κοντά στο πηνίο και μας «χτυπούσε» μια μικρή αστραπή. Αφού τελείωσε η ξενάγηση μας είπαν ότι μπορούμε να επισκεφτούμε την υπόλοιπη έκθεση που αποτελείται από προσωπικά αντικείμενα του Tesla και φυσικά το πιο σπουδαίο από όλα τα εκθέματα, τις στάχτες του!

Η μικρή συνέχιζε τον ύπνο της και αφού πεινούσαμε ψάξαμε στο google για ένα κοντινό ρεστοράν με καλές κριτικές. Καταλήξαμε στο Tchevapliya, που κατέληξε να είναι από τα χειρότερα που έχουμε πάει. Η σούπα που πήραμε είχε μέσα κομμάτια ωμού κρέατος. Όχι απλά μισοψημένα, ωμά! Το σάντουιτς με μοσχάρι, τοπικό τυρί και κρεμμύδι βρωμούσε τόσο που αναγκάστηκα να το βάλω στην άκρη του τραπεζιού. Τα μόνα που άξιζαν ήταν το πιάτο που επέλεξα εγώ το μοσχάρι με τον πουρέ και το ψωμάκι τους που ήταν από τα καλύτερα. Για την μικρή δεν είχαμε παραγγείλει κάτι (ευτυχώς) γιατί κοιμόταν αλλά στον δρόμο για το σπίτι σταματήσαμε σε ένα τοπικό fast foodαδικο και της πήραμε chicken nuggets με πατάτες, που ήταν νόστιμα αρκετά.

Αφού ξεκουραστήκαμε στο σπίτι βγήκαμε για την βραδινή βόλτα μας πηγαίνοντας προς το πάρκο που είχαμε επισκεφτεί και τις προηγούμενες μέρες. Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος αλλά τον απολάμβανα καθώς μου αρέσει η παγωνιά. Στην μικρή άρεσε πολύ το περπάτημα και αφού περπατήσαμε αρκετά καθίσαμε να απολαύσουμε την θέα. Όπως κάθισε ο άντρας μου, βρήκε και ένα χαρτονόμισμα των πεντακοσίων δηναρίων που το κρατήσαμε για καλή τυχη! Από εκεί προχωρήσαμε μέχρι το μνημείο για τον Ρήγα Φεραίο που δολοφονήθηκε από τους Τούρκους το 1798, τον στραγγάλισαν και πέταξαν το πτώμα του στον Δούναβη.

Και επιτέλους ήρθε η ώρα της νοστιμότατης και πιο ιδιαίτερης πίτσας που έχω φάει στα ταξίδια μου!! Αυτή την φορά επιλέξαμε να πάρουμε μόνο δυο κομμάτια ο καθένας γιατί ήταν πολύ χορταστικά. Εγώ επέλεξα να δοκιμάσω και την σάλτσα κοτόπουλου που ήταν επίσης πεντανόστιμο!

 

[cosafiv]

στο φαγητο , απ'οτι βλεπω , δεν περασατε καλα...
καθε πολη εχει τα μυστικα της...
ας πουμε, στα πλαινα της Ελληνικης πρεσβειας , εχει ενα δρομο που εχει πολλα καλα μαγαζια για φαγητο και πολλα καλα μπαρακια, στην πλατεια δημοκρατιας και διπλα στο θεατρο, εχει ενα μαγαζι το DRAMA, ενα υπογειο με καλο και φθηνο φαγητο, που το καλοκαιρι εχει τραπεζακια εξω...
επισης στην απεναντι οχθη και κοντα στο ξενοδοχειο Jugoslavia, εχει μια περιοχη αναμεσα στις πολυκατοικιες ,που την λενε ανεπισημα οι Σερβοι "γειτονια του φαγητου" κατι σαν την "μπιφτεκουπολη" της Γλυφαδας...
δεν πειραζει, το Βελιγραδι ειναι για πολλες επισκεψεις και ισως να ξαναπατε, κατα τα αλλα περασατε αρκετα καλα
Drama Cevapi, Βελιγράδι - Κριτικές εστιατορίων - Tripadvisor

 

[Georgia86]

στο φαγητο , απ'οτι βλεπω , δεν περασατε καλα...
καθε πολη εχει τα μυστικα της...
ας πουμε, στα πλαινα της Ελληνικης πρεσβειας , εχει ενα δρομο που εχει πολλα καλα μαγαζια για φαγητο και πολλα καλα μπαρακια, στην πλατεια δημοκρατιας και διπλα στο θεατρο, εχει ενα μαγαζι το DRAMA, ενα υπογειο με καλο και φθηνο φαγητο, που το καλοκαιρι εχει τραπεζακια εξω...
επισης στην απεναντι οχθη και κοντα στο ξενοδοχειο Jugoslavia, εχει μια περιοχη αναμεσα στις πολυκατοικιες ,που την λενε ανεπισημα οι Σερβοι "γειτονια του φαγητου" κατι σαν την "μπιφτεκουπολη" της Γλυφαδας...
δεν πειραζει, το Βελιγραδι ειναι για πολλες επισκεψεις και ισως να ξαναπατε, κατα τα αλλα περασατε αρκετα καλα
Drama Cevapi, Βελιγράδι - Κριτικές εστιατορίων - Tripadvisor

Καλησπέρα! Όχι όχι μας αρεσε το φαΐ αρκετά. Απλά έτυχε ένα ρεστοράν που ήταν πραγματικά απαίσιο. Ευχαριστώ για τις προτάσεις

 

[Ivana]

πιστεύεται πως είναι θαμμένος στην τοποθεσία όπου χτίστηκε η εκκλησία.

Ωραία ιστορία - λιτή (όσο πρέπει - με χρήσιμες και όχι κουραστικές ιστορικές αναφορές)!

Αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να προσθέσω κάτι σχετικά με το μέρος που παραθέτω (και μάλλον όχι τόσο λιτά όπως το έκανες εσύ, ελπίζω να μην κουράσει ).

Ο Αγίος Σάββας πεθαίνει στο Βέλικο Τάρνοβο της Βουλγαρίας όπου ακόμα και σήμερα βρίσκεται και τιμάται ο πρώτος του τάφος.
(Άσχετο - εμένα το Β.Τάρνοβο μ'αρεσε πολύ σαν πόλη).

Όμως, ήδη από την επόμενη χρονιά του θανάτου του και λόγω του σημαντικού ρόλου που είχε, όχι μόνο όντας πρώτος Αρχιεπισκοπος της Σ.Ο.Εκκλησίας, αλλά και ως γιός ενός από τους μεγαλύτερους πατέρες του έθνους και μάλλον του πιο σημαντικού ηγεμόνα του μεσαιωνικού κράτους της Σερβίας, τα λείψανά του μεταφέρονται στο μοναστήρι Μιλέσεβα στη σημερινή νοτιοδυτική Σερβία.
Εκτός του ότι είναι ένα πανέμορφο κτίσμα και από την άποψη της ιστορίας της τέχνης το αγαπημένο μου μοναστήρι, βρίσκεται σε μια καταπληκτική περιοχή της χώρας που θα άρεζε σε πολλούς φυσιολάτρεις και απορώ πως ακόμα δεν ανακαλύφθηκε από τους Έλληνες (κακό μάρκετινγκ σαφώς).

Μια από τις τοιχογραφίες που υπάρχουν εκεί είναι και εκείνη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, ο οποίος απεικονίζεται πάνω στον τάφο του Χριστού.
Αυτή η εικόνα ήταν η πρώτη που μεταδόθηκε μέσω τηλεόρασης από την Ευρώπη στην Αμερική.

Τι σημβαίνει όμως με τα λείψανα του Α.Σάββα που ήταν εκεί;

Στα τέλη του 16ου αιώνα βόρεια του Δούναβη γίνεται μια εξέγερση Σέρβων κατά τον Οθωμανών που εύκολα, αλλά άγρια τελειώνει πολύ γρήγορα και ως εκδίκηση, αλλά και για τον παραδειγματισμό ο Πασάς του Βελιγραδίου εκείνης της εποχής διατάζει να μεταφερθούν τα λείψανα του Αγίου Σάββα ο οποίος απεικονιζόταν στις σημαίες των εξεγερμένων, για να τα κάψουν στο Βελιγράδι.

Η ακριβής τοποθεσία όπου τα έκαψαν δεν είναι σίγουρη και μια από τις εκδοχές, που προσωπικά την βρίσκω πιο πιθανή, λέει ότι έγινε κοντά στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου που αναφέρεις σε κάποιο από τα σημεία του κειμένου σου.
Όμως, όταν επρόκειτο να κτιστεί ο ναός, η αρμόδια επιτροπή αποφασίζει ότι το σημείο μάλλον ήταν εκεί που είναι ο ναός σήμερα.
---------------------------
Όσον για τον ναό όπως είναι σήμερα, προσωπικά δεν είμαι και μεγαλύτερη φαν και το βρισκώ υπερβολικό σε πολλά σημεία του, αλλά η κρύπτη διηγείται την ιστορία της χώρας μέσω των τοιχογραφιών και το σώζει κάπως .