Ελπίδα Μιχαηλίδου
Member
- Μηνύματα
- 19
- Likes
- 74
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παντού
ΔΕΚΑΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ
Μια έκπληξη στο Νότο
Το επόμενο πρωινό συνειδητοποιήσαμε ότι διανύαμε τη τελευταία μας μέρα στην ξεχωριστή επαρχία της Ιταλίας. Πήραμε το πρωινό μας στη φάρμα του Seggiano και φωτογραφίσαμε με τα μάτια μας την απέραντη κοιλάδα της
Crete. Αποχαιρετήσαμε θερμά τη γαλλιδα ιδιοκτήτρια και κινήσαμε νότια για τη Saturnia μια περιοχή διάσημη για τις θερμές πηγές της. Τα χάσαμε μόλις φτάσαμε καθώς ο κόσμος είχε κατακλύσει την περιοχή. Βλέπετε ήταν Κυριακή , και προσφερόταν για αποδράσεις. Βάλαμε κι εμείς τα μαγιό μας και ακολουθήσαμε το πλήθος. Το θέαμα
εντυπωσιακό, άφθονες φυσικές πισίνες που ξεκινούν από δύο εξίσου εντυπωσιακούς καταρράκτες και που ο μύθος λέει ότι δημιουργήθηκαν από τον κεραυνό που έριξε ο Δίας στο Κρόνο. Από όπου κι αν προέκυψαν όμως αυτές οι κολυμπήθρες με ζεστό θειώδες νερό σε χαλάρωνε όσο δε φανταζόσουν. Αφού λοιπόν λιώσαμε στην κυριολεξία και συνειδητοποιήσαμε ότι είχε περάσει η ώρα στεγνώσαμε , ντυθήκαμε και συνεχίσαμε για τον τελευταίο μας σταθμό μέσα πάντα από μία οργισμένη φύση. Είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε στοPitigliano μια μεσαιωνική
πόλη γνωστή και ως μικρή Ιερουσαλήμ εξαιτίας της έντονης παρουσίας της εβραϊκής κοινότητας. Χαλαροί από τις πηγές, ανέμελοι κι ανέφελοι θαυμάζαμε την υπέροχη διαδρομή προς το Pitigliano. Πλησιάζαμε βάσει των πινακίδων αλλά δε φαινόταν τίποτα στον ορίζοντα. Προσπεράσαμε ανυποψίαστοι μια ταμπέλα που έγραφε Pitigliano 5 km ,
πήραμε μια ανοικτή στροφή και αυτό που αντικρίσαμε μας άφησε άφωνους. Ένα χωριό κτισμένο πάνω σε ηφαιστειακή τέφρα στεκόταν απέναντι μας με τον ήλιο να βάφει τα πέτρινα σπίτια του στο χρώμα του χαλκού.
Οποιαδήποτε περιγραφή θα ήταν φτωχή και θα αδικούσε αυτό το στολίδι της κοιλάδας των λουλουδιών.
Δυο αδέλφια το έσκασαν από τη Ρώμη κλέβοντας το χρυσό στέμμα από τον Δία και βρήκαν καταφύγιο στην κοιλάδα των λουλουδιών. Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της περιοχής αποφάσισαν να φτιάξουν ένα ισχυρό βασίλειο με κληρονομιά, υγεία και ευημερία. Έτσι λέει ο τοπικός μύθος.... Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δημοτικό πάρκιγκ, φορτωθήκαμε τα μπαγκάζια μας και κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική πλατεία . Από εκεί ακολουθήσαμε μια δεκάλεπτη πορεία μέσα στα άναρχα και στενά δρομάκια. Ο ανοιξιάτικος μεσημεριανός ήλιος τρύπωνε σαν κλέφτης ανάμεσα στα σκοτεινά γραφικά σπίτια και δημιουργούσε απίστευτες αντιθέσεις. Τη μαγεία και την έκπληξη διέκοψε μια τραγουδιστή φωνή, της Ιταλίδα ιδιοκτήτριας. Πρόσχαρη και φωτεινή μας έδειξε το όμορφο δωμάτιο με το
κελάρι που ο παππούς της φύλαγε τα κρασιά αλλά και τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού βολευτήκαμε στο χώρο με τη vintage διακόσμηση, τσιμπήσαμε δυο κομμάτια πίτσας και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα δύο χωριά Sorano και Sovana. Το Sorano, μια ακόμη ετρουσκική κωμόπολη , λουσμένη κιαυτή από τη χρυσαφένια σκόνη, έχει να καμαρώνει για τη Rocca degli Orsini το κάστρο των Ορσίνι
ένα από τα πιο σπουδαία δείγματα της αναγεννησιακής πολεμική αρχιτεκτονικής ζούσε όμως πάντα κάτω από
την επίδραση και τη σκιά της Sovana. Η Sovana αποτελούσε το κέντρο διαχείρισης της περιοχής, έχασε όμως την αίγλη της όταν η γνωστή οικογένεια Ορσίνι (πρόσφερε στο θρησκευτικό στίβο 34 καρδιναλίους στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή Ιταλία) αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της περιοχής στο Pitigliano. Εντυπωσιακή φύση, όμορφες εικόνες που ξεπηδούν από άλλες εποχές, ένα μωσαϊκό ετρουσκικών και μεσαιωνικών στοιχείων.
Επιστρέψαμε στο Pitigliano και από το πέτρινο μπαλκόνι αποχαιρετήσαμε τον ήλιο. Το λυκόφως μας βρήκε να απολαμβάνουμε ένα spritz σε μια μικρή πλατεία προβληματισμένους για το που θα γευτούμε τις γεύσεις του
Pitigliano. Περπατώντας χαμένοι στα σκοτεινά σοκάκια, με σκιές να μας παρακολουθούν ξετρυπώσαμε το Tufo del alegro, ένα εστιατόριο, χωμένο στους πέτρινους τοίχους της πολιτείας του Pitigliano. Χώρος,με ρουστίκ διακόσμηση χωρίς να έχει ανάγκη την επίδειξη, μας γοήτευσε τόσο με το ατμοσφαιρικό του ύφος όσο και με τις γευστικές του προκλήσεις. Αγριογούρουνο cinghiale και ταλιάτα πάπιας ικανοποίησαν στο έπακρο τις ακραίες μας ορέξεις, ενώ η μους ρικότας μαζί με το υπέροχο κρασί μας μέθυσαν ολοκληρώνοντας με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το ταξίδι στην
μαγευτική Τοσκάνη
Μια έκπληξη στο Νότο
Το επόμενο πρωινό συνειδητοποιήσαμε ότι διανύαμε τη τελευταία μας μέρα στην ξεχωριστή επαρχία της Ιταλίας. Πήραμε το πρωινό μας στη φάρμα του Seggiano και φωτογραφίσαμε με τα μάτια μας την απέραντη κοιλάδα της
Crete. Αποχαιρετήσαμε θερμά τη γαλλιδα ιδιοκτήτρια και κινήσαμε νότια για τη Saturnia μια περιοχή διάσημη για τις θερμές πηγές της. Τα χάσαμε μόλις φτάσαμε καθώς ο κόσμος είχε κατακλύσει την περιοχή. Βλέπετε ήταν Κυριακή , και προσφερόταν για αποδράσεις. Βάλαμε κι εμείς τα μαγιό μας και ακολουθήσαμε το πλήθος. Το θέαμα
εντυπωσιακό, άφθονες φυσικές πισίνες που ξεκινούν από δύο εξίσου εντυπωσιακούς καταρράκτες και που ο μύθος λέει ότι δημιουργήθηκαν από τον κεραυνό που έριξε ο Δίας στο Κρόνο. Από όπου κι αν προέκυψαν όμως αυτές οι κολυμπήθρες με ζεστό θειώδες νερό σε χαλάρωνε όσο δε φανταζόσουν. Αφού λοιπόν λιώσαμε στην κυριολεξία και συνειδητοποιήσαμε ότι είχε περάσει η ώρα στεγνώσαμε , ντυθήκαμε και συνεχίσαμε για τον τελευταίο μας σταθμό μέσα πάντα από μία οργισμένη φύση. Είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε στοPitigliano μια μεσαιωνική
πόλη γνωστή και ως μικρή Ιερουσαλήμ εξαιτίας της έντονης παρουσίας της εβραϊκής κοινότητας. Χαλαροί από τις πηγές, ανέμελοι κι ανέφελοι θαυμάζαμε την υπέροχη διαδρομή προς το Pitigliano. Πλησιάζαμε βάσει των πινακίδων αλλά δε φαινόταν τίποτα στον ορίζοντα. Προσπεράσαμε ανυποψίαστοι μια ταμπέλα που έγραφε Pitigliano 5 km ,
πήραμε μια ανοικτή στροφή και αυτό που αντικρίσαμε μας άφησε άφωνους. Ένα χωριό κτισμένο πάνω σε ηφαιστειακή τέφρα στεκόταν απέναντι μας με τον ήλιο να βάφει τα πέτρινα σπίτια του στο χρώμα του χαλκού.
Οποιαδήποτε περιγραφή θα ήταν φτωχή και θα αδικούσε αυτό το στολίδι της κοιλάδας των λουλουδιών.
Δυο αδέλφια το έσκασαν από τη Ρώμη κλέβοντας το χρυσό στέμμα από τον Δία και βρήκαν καταφύγιο στην κοιλάδα των λουλουδιών. Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της περιοχής αποφάσισαν να φτιάξουν ένα ισχυρό βασίλειο με κληρονομιά, υγεία και ευημερία. Έτσι λέει ο τοπικός μύθος.... Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δημοτικό πάρκιγκ, φορτωθήκαμε τα μπαγκάζια μας και κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική πλατεία . Από εκεί ακολουθήσαμε μια δεκάλεπτη πορεία μέσα στα άναρχα και στενά δρομάκια. Ο ανοιξιάτικος μεσημεριανός ήλιος τρύπωνε σαν κλέφτης ανάμεσα στα σκοτεινά γραφικά σπίτια και δημιουργούσε απίστευτες αντιθέσεις. Τη μαγεία και την έκπληξη διέκοψε μια τραγουδιστή φωνή, της Ιταλίδα ιδιοκτήτριας. Πρόσχαρη και φωτεινή μας έδειξε το όμορφο δωμάτιο με το
κελάρι που ο παππούς της φύλαγε τα κρασιά αλλά και τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού βολευτήκαμε στο χώρο με τη vintage διακόσμηση, τσιμπήσαμε δυο κομμάτια πίτσας και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα δύο χωριά Sorano και Sovana. Το Sorano, μια ακόμη ετρουσκική κωμόπολη , λουσμένη κιαυτή από τη χρυσαφένια σκόνη, έχει να καμαρώνει για τη Rocca degli Orsini το κάστρο των Ορσίνι
ένα από τα πιο σπουδαία δείγματα της αναγεννησιακής πολεμική αρχιτεκτονικής ζούσε όμως πάντα κάτω από
την επίδραση και τη σκιά της Sovana. Η Sovana αποτελούσε το κέντρο διαχείρισης της περιοχής, έχασε όμως την αίγλη της όταν η γνωστή οικογένεια Ορσίνι (πρόσφερε στο θρησκευτικό στίβο 34 καρδιναλίους στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή Ιταλία) αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της περιοχής στο Pitigliano. Εντυπωσιακή φύση, όμορφες εικόνες που ξεπηδούν από άλλες εποχές, ένα μωσαϊκό ετρουσκικών και μεσαιωνικών στοιχείων.
Επιστρέψαμε στο Pitigliano και από το πέτρινο μπαλκόνι αποχαιρετήσαμε τον ήλιο. Το λυκόφως μας βρήκε να απολαμβάνουμε ένα spritz σε μια μικρή πλατεία προβληματισμένους για το που θα γευτούμε τις γεύσεις του
Pitigliano. Περπατώντας χαμένοι στα σκοτεινά σοκάκια, με σκιές να μας παρακολουθούν ξετρυπώσαμε το Tufo del alegro, ένα εστιατόριο, χωμένο στους πέτρινους τοίχους της πολιτείας του Pitigliano. Χώρος,με ρουστίκ διακόσμηση χωρίς να έχει ανάγκη την επίδειξη, μας γοήτευσε τόσο με το ατμοσφαιρικό του ύφος όσο και με τις γευστικές του προκλήσεις. Αγριογούρουνο cinghiale και ταλιάτα πάπιας ικανοποίησαν στο έπακρο τις ακραίες μας ορέξεις, ενώ η μους ρικότας μαζί με το υπέροχο κρασί μας μέθυσαν ολοκληρώνοντας με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το ταξίδι στην
μαγευτική Τοσκάνη