Αυστραλία Νέα Ζηλανδία Επιχείρηση Down Under...

[Traveller]

Το αεροδρόμιο της Αδελαίδας ήταν ακριβώς έτσι όπως έπρεπε να είναι… τέλειο… καθαρό , μοντέρνο, λειτουργικό και το κυριότερο με άμεση και άνετη πρόσβαση σε τεράστιες τζαμαρίες – βιτρίνες… φυσικά πίσω από αυτές, τα καλύτερα ψώνια… για τα μάτια σας και τους φακούς σας μόνο όλα τα αεροπορικά καλούδια να σου χαμογελούν…όλοι οι καλοί φίλοι μαζεμένοι… full του 333 από Singapore, Cathay και Qantas, 772 από Malaysian, 320 από AirNZ… ωραία και πολιτισμένα πράγματα… γιατί να μην μπορείς να δεις δηλαδή αυτό το μεγαλείο αν δεν είσαι επιβάτης? Σοσιαλισμός εδώ και τώρα… ανοίξτε τις πόρτες σε όλους!! Τι χρειάζεται? Μα τα βασικά…έναν απλό και σοβαρό έλεγχο όλων, επιβατών και των επισκεπτών… και τίποτε άλλο... μετά είσοδο στον ευάερο και ευήλιο σποτερικό παράδεισο… μπαίνεις, κάθεσαι όσο γουστάρεις, τραβάς τα κλικ σου, τρως ένα σαντουιτσάκι και τέλος χορτασμένος απ όλα, γραμμή σπίτι σου και στον κομπιούτερα να δεις τι τράβηξες… τεράστια μαγκιά και τεράστιο μπράβο στο αεροδρόμιο υπόδειγμα της Adelaide…

ΤΡΙΤΗ 6/4/2010 ΑDL-SIN QF-81 VH-QPE (To επονομαζόμενο και καμάρι της ερήμου)

Εμείς το χρέος μας το κάναμε… ανοίξαμε με ευλάβεια το κομπιουτεράκι μας και μπήκαμε στο υπερsite της Qantas… με τρεμάμενα χέρια κατορθώσαμε και κάναμε ηλεκτρονικό check in… μιλάμε βέβαια για πραγματικό κατόρθωμα μια που τέτοιες διαδικασίες στη μακρινή Ωκεανία δεν είναι και το απλούστερο…πότε κολλάει το ordenador, πότε δεν ανοίγει η σελίδα, πότε κρεμάει το σύμπαν… τέλος πάντων όλα πήγαν κατευχήν, διαλέξαμε την θεσούλα μας, παραθυράκια και οι δύο, τυπώσαμε την κάρτα επιβίβασης και με βαριά καρδιά εγκαταλείψαμε την μνημειώδη γιάφκα μας στο Norwood της Αδελαίδος…

Παρά την πρωινή ψιλοκίνηση φτάσαμε στο αεροδρόμιο έγκαιρα, μιάμιση ώρα νωρίτερα… μια και δεν είχαμε τίποτε άλλο εκτός από το τσαντάκι του Sport Billy, ρίξαμε ένα σαρδόνιο χαμόγελο στην μεγαλούτσικη ουρά του check in της Qantas και την ντριπλάραμε.… με το μαγικό χαρτάκι ανά χείρας περάσαμε τον έλεγχο ασφαλείας, αγοράσαμε παντόφλες από δέρμα καγκουρό , πουλόβερ από σπάνιο μαλλί ημίαιμου Αυστραλιανού προβάτου, ήπιαμε organic water από τις πηγές των Blue Mountains, βγάλαμε ότι heavy και παρτάλι υπήρχε στο apron και τέλος πήραμε την άγουσα για την μπουκαπόρτα της QF-81… και κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα…

- Δεν φαίνετε να έχετε κάνει check in, μας είπε με αυστηρό ύφος μια μικρούλα στον τελευταίο έλεγχο…
- Και τότε αυτό τι είναι την ρώτησα με απορία ανεμίζοντας το μαγικό χαρτάκι του boarding pass…

Προβληματίστηκε… το κοίταξε μία το κοίταξε δύο και στο τέλος αναφώνησε…

- Ηλεκτρονικό check in, σαν να είχε ανακαλύψει την Αμερική!!
- Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις ψιθύρισε με κακεντρέχεια ο φίλος μου...
- Ναι αλλά δεν περάσατε από το check in, μας είπε προβληματισμένη…
-Και γιατί να πάμε από το check in κοπέλα μου? Αφού δεν είχαμε αποσκευές να δώσουμε? Απάντησα με θράσος…

Κόλλησε… άρχισε τα τηλέφωνα… τα νεύρα μου άρχισαν να γίνονται ζαρτιέρες… η επιβίβαση εν τω μεταξύ συνεχίζονταν κανονικά και οι ψωριάριδες περίμεναν παράμερα… μαζεύτηκε κόσμος και ντουνιάς και κοίταζαν από την μία το αξιοπερίεργο του ηλεκτρονικού check in και από την άλλη τα διαβατήρια μας… συχνά πυκνά μας διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι απλά κάνουν ένα τυπικό έλεγχο… και τότε την λύση την έδωσε το πριγκιπόπουλο… δεν ήρθε καβάλα σε άσπρο άτι , περπατώντας ήρθε… τσεκάρισε κάτι στο κομπιούτερ και σε άπταιστα Ελληνικά μας ζήτησε συγνώμη για την καθυστέρηση και μας ευχήθηκε καλή πατρίδα… κόκαλο εμείς… το πριγκιπόπουλο χαμογέλασε και μας εξήγησε ότι έστω κι αν τυπώθηκε κανονικά η κάρτα επιβίβασής από το κομπιούτερ του σπιτιού μας έπρεπε να περάσουμε από το check in στο γκισέ του αεροδρομίου για ένα τελικό έλεγχο… δολιοφθορά της αντίδρασης σκεφτήκαμε μη μπορώντας ειλικρινά να κατανοήσουμε το παράλογο του πράγματος… μην ξεχνάτε όμως εδώ είναι down under και τα πάντα έχουν την δική τους εξήγηση…

Το VH-QPE εκτελούσε την υπερπτήση SYD-ADL-SIN, ήταν διερχόμενο δηλαδή και είχε φτάσει ένα τεταρτάκι αργότερα από το καθορισμένο… μικρό το κακό σκέφτηκα δένοντας την ζώνη ασφαλείας μου… δίπλα μου ένα γοητευτικό MILF με κοίταζε με λαγνεία και μου εξομολογήθηκε το δρομολόγιο του…

-Από την Singapore θα πάρω μια πτήση της Jet για N.Delhi… Έχετε πάει στο Ν.Delhi με ρώτησε με αφέλεια?

Πίσω μου σ έχω σατανά σκέφτηκα λυσσώντας από ζήλια που θα έμπαινε στην εταιρία φετίχ…

- Έχω πάει , της απάντησα ,παλιά πολύ παλιά ….
- Είναι πάρα πολύ ωραία η Ινδία, συμπλήρωσε με νόημα, σταυρώνοντας τα πόδια της…

Με 15 λεπτά καθυστέρηση το αγαπημένο 333 εγκατέλειπε τα ιερά χώματα της Αυστραλίας με κατεύθυνση βόρεια… η προσωπική μου οθόνη μού φάνηκε ελάχιστα μικρότερη του κανονικού αλλά μπορεί να ήταν και το κρασί… είχε αρχίσει το σερβίρισμα σε χρόνο dt και ήδη έβρεχα το λαρύγγι μου με ένα εξαιρετικό αυστραλέζικο sauvignon blanc… προσπάθησα, εις μάτην, να βελτιώσω το ρεκόρ μου στο tetris, τι μανία κι αυτή Θεέ μου, και άρχισα να χαζεύω τις ταινίες στο IFE… μάταιος κόπος… το μάτι μου πήγαινε συνέχεια στο παράθυρο… η γη της Αυστραλίας έλαμπε από κάτω μου… ο καιρός ήταν εξαιρετικός και το θέαμα της ερήμου μαγικό… ούτε που κατάλαβα πως ο δίσκος του φαγητού προσγειώθηκε μπροστά μου… επιτέλους θα δοκίμαζα την εμπειρία του Qantas φαγητού, αυτού του φαγητού που τόσο άδοξα έχασα στην πτήση του πηγαιμού… με λαχτάρα άνοιξα το γεύμα μου… αρνάκι με ρύζι… ήταν νοστιμότατο… ε τι διάολο στην Αυστραλία είμαστε, αν και εδώ δεν είναι νόστιμο το lamb που θα είναι… το service ήταν υποδειγματικό… πολύ καλύτερο από την προηγούμενη φορά… αν και για μια ακόμη φορά πρωτοστατούσε το προκάτ χαμόγελο το σερβίρισμα ήταν απόλυτα επαγγελματικό… άνεση, σιγουριά, τυπικότητα… γνωρίζω πως η κυρία Μεζίτη θα εξοργιστεί με την ύβρη, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν αποτελεί έγκλημα ούτε είναι ταμπού στο νότιο ημισφαίριο η παρουσία ανδρών στο πλήρωμα του αεροσκάφους… δύο ασχημούλες ατσούμπαλες Μεζιτοπούλες αποτελούσαν την θλιβερή μειοψηφία… στην συντριπτική του πλειοψηφία το πλήρωμα αποτελείτο από άρρενες και αυτό, αν εξαιρέσεις την αισθητική πλευρά του θέματος, δεν με πείραζε διόλου… εξάλλου για να αντισταθμίσω αυτή την έλλειψη έριχνα κρυφές φευγαλέες ματιές στις αποκαλυπτικές λαγόνες της διπλανής μου συνταξιδιώτισσας που τελειώνοντας το αρνάκι της είχε παραδοθεί στις αγκάλες του Μορφέως… έτσι ωραία πέρναγε η ώρα της πτήσης μας… από την μια το υπερθέαμα του υπνωτισμένου milf και από την άλλη το υπερθέαμα της ερήμου που άλλαζε συνέχεια χρώματα… όπου κι αν κοίταζα ήμουν κερδισμένος…

Έσκαγα… ο ήλιος πυρπολούσε όλη την δεξιά μου πλευρά κι εγώ μέσα στο λήθαργο του ύπνου μου δεν είχα πάρει χαμπάρι… πρέπει να είχα κοιμηθεί καμιά ωρίτσα και ξύπνησα από την ζέστη… γύρευα να πατήσω το κουμπί ζητώντας λίγο νερό όταν άκουσα…

- Ice cream please...

Ξαφνιάστηκα ευχάριστα… ήταν αλήθεια… ένα γρανιτοειδές παγωτό λεμόνι προσφέρονταν στο χριστεπώνυμο πλήθος των επιβατών… το καταβρόχθησα με λαιμαργία ησυχάζοντας την δίψα μου… τεντώθηκα στη θέση μου και τότε μόλις διαπίστωσα ότι το 31’’ seat pitch που έδινε η ίδια η εταιρία στις περιγραφές της για το 333 ήταν ιδιαίτερα άδικο… η θέση μου ήταν ανετότατη πόσο μάλλον όταν την συνέκρινες με αυτήν του 744 του πηγαιμού… έριξα για μια ακόμη φορά μια ματιά από το παράθυρο… η έρημος της Αυστραλίας ήταν πια παρελθόν… η θάλασσα της Ινδονησίας είχε πάρει την θέση της… κάπου πάνω από το Bali το πλήρωμα ξαναβγήκε για encore…ένα καθόλου τσιγκούνικο σάντουιτς με γλυκάκι και μια full extra coca cola με πολλά παγάκια ήταν η τελευταία μου ανάμνηση από το καταπληκτικό service της Qantas… έτρεξα στα γρήγορα για το τυπικό τεστ της τουαλέτας μια που η Singapore ήταν λιγότερο από μια ώρα μακριά μας… όλα οκ κι εκεί… καθαρή , όσο γίνετε μετά από σχεδόν έξη ώρες ταξίδι, μεγάλη και καινούργια… είπαμε σχεδόν πάντα καταλαβαίνεις την ηλικία του αεροπλάνου από τις τουαλέτες… το δικό μας ήταν παλικαράκι… build 2004… με την Ολυμπιάδα… η φωτεινή επιγραφή προσδεθείτε είχε ανάψει… γύρισα γρήγορα στη θέση μου… ο πιλότος μας μάς ευχαρίστησε που προτιμήσαμε την Qantas για το ταξίδι μας και μας ευχήθηκε καλή συνέχεια σε ότι κι αν θα κάναμε…

Ένα 777 της Jet μου έκλεισε πονηρά το μάτι… μάλλον θα ήταν αυτό που θα έπαιρνε την γοητευτική συνταξιδιώτισσα μου μακριά στο N.Delhi… είχαμε προσγειωθεί just οn time στη Singapore…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Traveller]

ΤΕΤΑΡΤΗ 24/3/2010 IST-HKG TK-70 TC-JJC (To επονομαζόμενο και καμάρι της Μαύρης Θάλασσας)

Το ξέρω ότι είμαι καμένος , δεν το κρύβω άλλωστε… σιγά μην πήγαινα με νορμάλ τρόπο στην Ωκεανία… ας πάνε οι άλλοι με τους Εμίρηδες και τους κακομοίρηδες … εγώ θα άλλαζα όσο περισσότερα αεροπλάνα μπορούσα και θα εμπαίνα σε όσο περισσότερους τύπους μπορούσα… τι διάολο traveller είμαι? Εξάλλου τυφλά ακολουθούμε το πανμέγιστο τσιτάτο...

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

Έτσι λοιπόν μετά από πυρετώδεις προεργασίες αποφάσισα να δώσω γύρω στα 1.200? όλα μέσα και να κάνω πραγματικότητα την υπερπαραγωγή μου… Πήρα το ρίσκο να διαλέξω την ηρωική Turk Hava Hayvan Yollari σαν κυρίως εταιρία και μάλλον δικαιωθήκα…

Εννέα λοιπόν το βράδυ, βρίσκομαι χαμένος στο transit του Ataturk και αρχίζω τις βόλτες στα καταστήματα μπας και μπορέσω και σκοτώσω τις περίπου τέσσερις ώρες του connection… Συμβουλή… η ένδοξη Hayvan σας δίνει την δυνατότητα για ηλεκτρονικό check in… μην κάνετε το λάθος και δεν το επιχειρήσετε ειδικά αν είστε σε connection φάση… οι επαίοντες γνωρίζουν τις διαβόητες ουρές στον έλεγχο διαβατηρίων κατά την άφιξη και τον έλεγχο ασφαλείας κατά την αναχώρηση…σας πληροφορώ ότι παρόμοιες ουρές σε ώρες αιχμής για τα connection, θα συναντήσετε και στο transit… τυπώστε το μαγικό χαρτάκι από την έδρα σας λοιπόν, ανεμίστε το ανέμελα σους βλοσυρούς συνοριοφύλακες και αποφύγετε ουρές και ταλαιπωρίες… Ναι, το Ataturk Havalimani είναι μεγάλο, είναι καθαρό, έχει τεράστια κίνηση… αλλά… με χαλάει… με χαλάει με την μιζέρια των υπαλλήλων του, με την έλλειψη καθισμάτων για να σκοτώσεις την ώρα σου , με τις μαντίλες που βλέπεις μπροστά σε κάθε βήμα σου… χάζεψα λουκούμια και ρακί στο free shop ήπια έναν πολλά βαρύ και όχι σε μια καφετέρια και τέλος διάλεξα μια ήσυχη γωνιά και άρχισα να φυλλομετρώ το βιβλίο μου… σε λίγο άκουσα γύρω μου ψαλμωδίες… η πτήση προς Μεδίνα επιβιβαζόταν λίγο πιο πέρα… δεκάδες ασπρομανηλοφορούσες πιστές μουρμουρίζοντας προφανώς στίχους από το κοράνι και σχηματίζαν την ουρά της επιβίβασής τους… το Α300 της Saudia τις περίμενε για την γη της επαγγελίας…το θέαμα με μάγεψε… τι υπέροχο θα ήταν ένα προσκύνημα στην Μεδίνα με το cult Α300 των Σαουδάραβων…

Βράχος στοχοπροσύλωσης όμως άφησα το Α300 να πάει στην ευχή του Αλλάχ και αφοσιώθηκα στους ΦΡΟΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΧΑΙΑΣ … η κλεφτή ματιά που έριξα προς το monitor κανένα μισάωρο αργότερα με προσγείωσε σε μια θλιβερή πραγματικότητα … τα μαντάτα ήταν άσχημα για μένα και πολύ κακά γιαυτούς που πήγαιναν στη BKK… εμείς είχαμε μισή ωρίτσα καθυστέρηση και η ΒΚΚ ένα δυωράκι… σε συνδιασμό με την επίσης μισάωρη καθυστέρηση που συνάντησε και ένας φίλος στην προς SIN πτήση του τείνω να πιστέψω ότι οι βραδινές εξωτικές πτήσεις της ΤΚ δεν είναι και συνώνυμο της συνέπειας… το μισάωρα της καθυστέρησης όμως γρήγορα πέρασε και η ανακοίνωση για την επιβίβαση δόθηκε… άρχισαν να σχηματίζονται οι πρώτες ουρές…

Παρέα με δεκάδες ασιάτες που προφανώς εκμεταλλεύτηκαν κι αυτοί τις προνομιακές τιμές των Τούρκων περίμενα στην ουρά για την επιβίβαση… βαριεστημένος έλεγχος από την ασφάλεια και επιτέλους επιβίβαση στο 773 της Jet… όχι δεν μπέρδεψα της εταιρίες, άριστα γνωρίζω ότι θα πέταγα με την ΤΚ αλλά για μένα τα συγκεκριμένα φετίχ 773 θα είναι πάντα της Jet Airways, μιας εταιρίας απωθημένο… αδιάφορη υποδοχή από το πλήρωμα και 54Α , πίσω, στα ορεινά… το 777 δεν είναι και το καλύτερο μου… οι εμπειρίες μου με το δουλεμπορικό 772 της Emirates, το ανεκδιήγητο 772 της American και το απερίγραπτο 772 της China Southern ήταν τραυματικές… την τιμή του 777 έσωζε μέχρι τότε ένα υπέροχο καινούργιο 772 της KLM… το ντεμπούτο μου όμως σε 773 μάλλον ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί…

Το συγκεκριμένο αεροπλάνο είναι σχεδόν καινούργιο , γεννήθηκε στα τέλη του 2007 και ανδρώθηκε στην στοργική αγκαλιά της Jet… οι δύσκολοι καιροί που ζούμε όμως ανάγκασαν την δόλια την μάνα, την Jet να δώσει το καμάρι της προς υιοθέτηση σε Τούρκικα χέρια… ρουφιάνα κοινωνία… έτσι ο υπερήφανος Ινδικός αετός εξισλαμίστηκε και μετονομάστηκε σε Karadeniz… μαύρος ο πόνος της ξενιτιάς, μαύρο και το όνομα που πήρε… τα μπορντό καθίσματα και το ηγεμονικό seat pitch όμως παραμένουν και θυμίζουν σε εμάς τους sentimental αυτή την θλιβερή ιστορία… οι άστοργοι Τούρκοι όμως εκμεταλλεύονται το ορφανό στέλνοντάς το συνέχεια στα πέρατα του κόσμου με αποτέλεσμα να χάσει κάτι από την λαμπράδα της μεγαλοπρέπειας του… αν και όπως είπα είναι άνετο και καθαρό δείχνει λίγο κουρασμένο για να μην πω γερασμένο… μικρό το κακό αναλογίστηκα απολαμβάνοντας το 34’’ seat pitch… μια μπλέ κουβερτούλα ένα μαξιλαράκι και ένα μικρό νεσεσέρ με οδοντόπαστα, οδοντόκρεμα, μάσκα ύπνου και κάλτσες μοιράστηκαν από το υποτονικό πλήρωμα…

Τα φώτα του Yesilkoy χάθηκαν μέσα στα σύννεφα του Κωνσταντινοπολίτικου ουρανού και μετά από είκοσι λεπτά πτήσης περίπου νιώσαμε τι θα πει Τουρκική φιλοξενία… μοίρασμα ξηρών καρπών και επιλογή ποτών από το μπαρ… λεμονάδες, πορτοκαλάδες, βυσινάδες, μπυράλ αλλά και ουίσκι , κρασί, ράκι… πλουραλισμός αλκοολούχων και μη ποτών εντελώς free of charge… δοκίμασα ένα YENI RAKI να πάνε κάτω τα φαρμάκια και απλώθηκα στην διπλανή μου θέση… ήμουν τυχερός… η διπλανή μου θέση ήταν άδεια και την τριάδα συμπλήρωνε ένας Τούρκος που προσπαθούσε να μου πιάσει κουβέντα στα Τουρκικά… δεν είχα καμιά όρεξη για socializing και με σπαστά Αγγλικά του εξήγησα ότι είμαι Ισλανδός πολιτικός πρόσφυγας και ψάχνω την τύχη μου στην Ασία… πρέπει να τον εντυπωσίασα γιατί έβγαλε τον σκασμό σε όλη την υπόλοιπη πτήση…

Μια ώρα μετά ήρθε το υπερθέαμα του φαγητού… μας μοίρασαν πρώτα απόλα το menu… επιλογή δύο πιάτων… το πρώτο ήταν όλα τα λεφτά… ντολμαδάκια και κολοκυθάκια γεμιστά, plus γιαούρτι και σαλάτα, για γλυκό μπακλαβαδάκια… όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε δίλημμα ούτε για μένα ούτε για τον διπλανό μου… οι Τούρκοι ξέρουν να τρώνε… την στιγμή που καταβρόχδιζα το τελευταίο μου ντολμαδάκι πίνοντας και ένα καλό Τούρκικο λευκό, έριξα μια ματιά στους Ασιάτες που κάθονταν πίσω μου… πάλευαν μια νερόβραστη σαχλαμάρα που είχε βαφτιστεί ρύζι με μπαχαρικά με μία ολίγη από κοτόπουλο… αν δεν ξέρει ο άνθρωπος να φάει… αμέσως μετά την κτηνωδία του ντερλικόματος, το πλήρωμα ξαναπέρασε μοιράζοντας extra ποτά και καφέ ή τσάι… οι δίσκοι μαζεύτηκαν σχετικά νωρίς και μετά συσκότιση… τα βλέφαρά μου έκλεισαν, τυλίχτηκα στην κουβέρτα μου , απλώθηκα ανερυθρίαστα και στην διπλανή θέση και παραδόθηκα στο Μορφέα…

θα πρέπει να κοιμήθηκα τουλάχιστον τρεις ώρες… ξύπνησα από το ανεπαίσθητο σκούντηγμα μιας hostess… μοίραζαν μπουκαλάκια με νερό… η ώρα του IFE είχε φτάσει… αφού αποχαυνώθηκα κανένα μισάωρα με το Tetris αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να δω και καμιά ταινία… ο χειρισμός ήταν πανεύκολος και η επιλογές μεγάλη έκπληξη… είχε τουλάχιστον τριάντα ταινίες όλων των ειδών… σύγχρονες, τουρκικές , ινδικές, παιδικές , κλασσικές, τσόντες δεν είχε κρίμα… έψαξα για την ΑΠΕΡΓΙΑ του Αιζενστάιν αλλά εις μάτην… αίσχος μονολόγησα και αφέθηκα στην μαγεία των υπέροχων ματιών της Μπέργκμαν… είδα για πολλοστή φορά στη ζωή μου την ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ και το καταφχαριστήθηκα… η κλασική βόλτα στην τουαλέτα επιβεβαίωσε τα όσα σας είπα και προηγουμένως… άνετη , καθαρή αλλά κουρασμένη… ξαναγύρισα στη θέση μου και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ… που τέτοια τύχη…η προσπάθεια μου να δω πολυβραβευμένο Blind Side με την Bullock έπεσε στο κενό… βαρετότατο… έψαξα μπας και είχε κάπου το ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ αλλά που… βλαστήμησα και αρκέστηκα σε ένα ταξιδιωτικό ντοκυμαντέρ για τα νησιά της Αγγλίας… κάτι ήταν κι αυτό…

Βρισκόμαστε πια πάνω από την Κίνα… χάζεψα κανένα τέταρτο στην οθόνη μου τα της πορείας μας όταν τα φώτα επιτέλους άναψαν… breakfast time… το πλήρωμα το ίδιο βαριεστημένα μοίραζε το πρωινό… καμία έκπληξη… η ίδια προκάτ ομελέτα που συναντάς σε όλες της εταιρίες του κόσμου διανθισμένη με μια ντομάτα και μισό αγγούρι… η μοναδική ευχάριστη αλλαγή το γιαούρτι και η πληθώρα των υγρών καυσίμων που μας προσέφεραν… έπινα πια την τελευταία γουλιά από το τσάι μου όταν αποφάσισα να κάνω μέσα μου την πρώτη κριτική της Hayvan… ομολογουμένως η σούμα των θετικών ήταν εντυπωσιακή… άριστο, ανετότατο αεροπλάνο,(αγαπάμε Jet) φαγητό κλάσης μακριά από τα συνηθισμένα ( το πρωινό δεν το μετράω παντού ίδιο είναι… εκτός… μην βιάζεστε όμως υπάρχει η και η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, θα τα πούμε στη συνέχεια της υπερπαραγωγής), προσφορά δωρεάν όλων των αλκοολούχων ποτών, (άμα γουστάρετε γίνεστε εύκολα φέσι) καταπληκτικό IFE ( δείχνει τα πάντα εκτός από σοσιαλιστικό ρεαλισμό και τσόντες) τι άλλο να ζητήσει κανείς?? Τι άλλο? μα το ποιο βασικό… δεν φτάνει να προσφέρεις πολλά το θέμα είναι πως τα προσφέρεις… κι εδώ οι Τούρκοι πιάνουν πάτο… ούτε καν το προκάτ χαμόγελο της Aegean δεν έχει το πλήρωμα… αδιάφοροι , βαριεστημένοι και νωχελικοί καταστρέφουν το image που με τόσο κόπο πάει να χτίσει η εταιρία… κρίμα… η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι κάνουν μια εντυπωσιακή προσπάθεια… αγοράζουν καινούργια αεροπλάνα, ανοίγουν νέους προορισμούς, έχουν έξοχο σέρβις… αν προσεχθεί λίγο και το θέμα της συμπεριφοράς των πληρωμάτων θα απογειωθούν στην κορυφή… το ερώτημα για το αν θα ξαναπετούσα ξανά μαζί τους είναι καθαρά ρητορικό… οι Τουρκικές Αερογραμμές στα διηπειρωτικά της δρομολόγια είναι πια μια εξαιρετική εταιρία…

Εννέα ώρες παρά κάτι μετά την απογείωση μας από το Ataturk με σχεδόν μισή ώρα καθυστέρηση βλέπαμε πια το Hong Kong να μας χαμογελάει…

 

[kalspiros]

άφησα τους κάφρους να στριμωχτούν και να μαλώσουν για την πρωτιά της επιβίβασης λες και δεν θα έχαναν την θέση τους και το ταξίδι και περίμενα το δεύτερο λεωφορειάκι…

Πές τα Πές τα!! ούτε κάν στο δεύτερο! στο τρίτο, τέταρτο, τελευταίο έτσι ώστε να έχουν τακτοποιηθεί και οι.. βαλίτσες τους στον χώρο χειραποσκευών

Λοιπόν (αν και βιάζομαι λίγο) σε βάζω (μουσικά) στο κλίμα:

 

[getxowoman]

Λατρευω Under Down! Καλη συνεχεια να εχουμε στις οθονες μας με την ιστορια σου και φρεσκα νεα!

 

[North66]

Ωραίος τίτλος για ένα πολλά υποσχόμενο ταξίδι... περιμένουμε τη συνέχεια με ανυπομονησία...

 

[tita]

κολλησα στην οθονη και περιμενω τη συνεχεια..

 

[dmdoc]

η διπλανή μου θέση ήταν άδεια και την τριάδα συμπλήρωνε ένας Τούρκος που προσπαθούσε να μου πιάσει κουβέντα στα Τουρκικά… δεν είχα καμιά όρεξη για socializing και με σπαστά Αγγλικά του εξήγησα ότι είμαι Ισλανδός πολιτικός πρόσφυγας και ψάχνω την τύχη μου στην Ασία… πρέπει να τον εντυπωσίασα γιατί έβγαλε τον σκασμό σε όλη την υπόλοιπη πτήση…

καταβρόχθησα το σνακ που μου προσφέρθηκε και μετά από κόπο κατάφερα να συνεννοηθώ με την Mεζιτοπούλα που αδυνατούσε να καταλάβει τι σημαίνει μια διπλή πορτοκαλάδα με παγάκια… μου εξήγησε ευγενικά ότι έχουν μόνο πορτοκαλάδα Life και όχι Διπλή… δεν είχα όρεξη να της κάνω πλάκα και συναίνεσα λέγοντας να μου δώσει δύο ποτήρια πορτοκαλάδα Life… Διπλή θα έπινα κάποια άλλη φορά…



Καλά...μιλάμε για ΠΟΛΥ γέλιο!!!!

 

[Lyda]

Δεν θα βαρεθω ποτε να διαβαζω ιστοριες σου, απιστευτος.

 

[pattyyy]

Ενδιαφέρουσα και χρήσιμη η έναρξη της ιστορίας σου!Αναμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[hydronetta]

Εν αναμονή!! Απολαυστική αφήγηση για... 2 πτήσεις παρακαλώ!!

 

[ευαγγελια]

Αναμενω στην οθονη for the land down underrrrrrrrrr

 

[Dorotija]

Μόνο ο Traveller θα μπορούσε να γράψει ένα τέτοιο σεντόνι και να έχει φτάσει μόνο μέχρι το Χονγκ Κονγκ! Είμαι σίγουρη ότι η συνέχεια θα μας αποζημιώσει με το παραπάνω- αν κρίνω από το φωτογραφικό υλικό, το ταξίδι πρέπει να ήταν υπέροχο! Για πάμε, για πάμε!