Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Ένιωθα παγιδευμένος… Οι μουσικές του Giordano και τις μπάντας του σκόρπιζαν ρίγη ενθουσιασμού στο φιλοθεάμον κοινό κι εγώ προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου… εις μάτην… ήμουν στενά μαρκαρισμένος από δύο καλλίπυγες μουλάτες, που κουνιόντουσαν με υπέρμετρο αισθησιασμό σε απόσταση λιγότερης του μέτρου από το θλιβερό σαρκίο μου… ένιωθα ήρωας που συγκρατιόμουν… Τα πληθωρικά στήθη των εν λόγω καλλονών ζούσαν στο δικό τους κόσμο… ήταν πραγματικά απορίας άξιον πως το δείγμα του μαγιό που φορούσαν τα συγκρατούσε στην θέση τους… δυστυχώς η παλλαϊκή απαίτηση για την άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων οβίδων δεν έλεγε να εισακουστεί… εκεί όμως που η επιστήμη πραγματικά σήκωνε τα χέρια ψηλά ήταν η κατασκευή των οπισθίων των εν λόγω δεσποινίδων… Τα σμιλευτά τορνευτά οπίσθια τους προκαλούσαν με αυθάδεια το δημόσιο αίσθημα κολάζοντας και τον πιο φανατικό Αγιατολάχ… Αχ αυτά τα Βραζιλιάνικα οπίσθια… είναι λόγος συγγραφής ειδικής επιστημονικής διατριβής… οπίσθια κάθε είδους και σχήματος… οπίσθια γλυπτά, σε σχήμα καρδιάς , μαντολίνου, καρύδας… οπίσθια σε όλη την χρωματική παλέτα του σοκολατί… από λευκή σοκολάτα έως σοκολάτα μπίτερ… οπίσθια ποιότητος για όλα τα γούστα και βίτσια… σταματώ όμως εδώ τους διθυράμβους περί των Βραζιλιάνικων οπισθίων ξορκίζοντας λάτρεις και μη να επιδιώξουν μια επαφή, τουλάχιστον οπτική, με αυτό το θαύμα της φύσης…είμαι σίγουρος ότι θα με δικαιώσουν… Tα κύμβαλα του Giordano συνέχιζαν να πυρπολούν το κέφι, το αλκοόλ έρεε άφθονο και οι πληθωρικές αισθησιακές παρουσίες πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο…Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι ο παράδεισος…
Μετά από τέτοια Διονυσιακή κραιπάλη είναι δυνατόν να μην βλέπεις μαύρους εφιάλτες το επόμενο πρωί, σκέφτηκα δροσίζοντας τον φλεγόμενο ακόμα από τις χθεσινές καταχρήσεις ουρανίσκο μου με μια υπέροχη παπάγια… Ήταν το δεύτερο πρωινό μου στην μαύρη πρωτεύουσα της Βραζιλίας, στο θρυλικό São Salvador da Baía de Todos os Santos και το ταξίδι μου πήγαινε από το καλό στο καλύτερο… Η χθεσινή μέρα ήταν μια μέρα προσαρμογής από το μακρινό ταξίδι και σαν bonus είχε το οργιαστικό ξέφρενο γλέντι στα σκαλάκια της εκκλησίας της Santa Helena στην καρδιά του Pelourinho, στο ιστορικό κέντρο της πόλης… Το Salvador είναι η πόλη του κεφιού, του χορού και της samba και η επιβεβαίωση έρχεται κάθε Τρίτη και Σάββατο όπου υπαίθριες μπάντες και πλανόδιοι τραγουδοποιοί οργανώνουν αυτοσχέδια πανηγύρια σκορπίζοντας Μεθιστοφελικά κέφια σε ντόπιους και τουρίστες… επίκεντρο όλων αυτών των εκδηλώσεων είναι το Pelourinho, που καμιά εικοσαριά μόλις χρόνια νωρίτερα αποτελούσε την έδρα του υπόκοσμου της πόλης και στα ρυπαρά στενάκια του κατοικοέδρευαν οι παρίες της πόλης, κάνοντας την βόλτα ενός τουρίστα αδύνατη … από το 1985 όμως, χρονιά που το Salvador ανακηρύχθηκε σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO, τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν… το κράτος άρχιζε να επενδύει στον τουρισμό, αστυνομικοί βγήκαν στους δρόμους, οι συμμορίες απομακρύνθηκαν, τα μνημεία άρχισαν δειλά- δειλά να αναστηλώνονται, μαγαζιά και εστιατόρια άνοιξαν και τα πρώτα boutique ξενοδοχεία έκαναν την εμφάνιση τους… το ιστορικό κέντρο της πόλης ξαναγεννιέται… Αυτή την υπέροχα παρακμιακή συνοικία διαλέξαμε σα βάση μας και η αριστουργηματική Posada do Boqueira αποτέλεσε το καταφύγιο μας από την καθημερινή οχλαγωγία του κέντρου… Διακριτικά, καλόγουστα διακοσμημένη, με έξοχο πρωινό που κυριαρχούσαν τα τροπικά φρούτα και τα home made γλυκίσματα, με τεράστια δωμάτια και νοσταλγικά μπάνια και μια βεράντα όνειρο με θέα τον κόλπο Todos os Santos, αποτελεί μια πρωτοκλασάτη πρόταση διαμονής στο Pelourinho… Προτείνετε ανεπιφύλακτα…
Η πρώτη μας μέρα είχε κυλίσει σε χαλαρούς ρυθμούς, βολτάροντας στα πλακόστρωτα σοκάκια, τεμπελιάζοντας στις γραφικές πλατείες , χαζεύοντας στα τουριστικά μαγαζάκια… Κύριο χαρακτηριστικό της πόλης είναι ο αμφιθεατρικός της χαρακτήρας… Η πάνω πόλη, η Cidade Alta κτισμένη σε ένα λόφο, είναι ασφυκτικά γεμάτη από colonial παρακμιακά σπίτια και μεγαλόπρεπες μπαρόκ εκκλησίες και ενώνετε με εντυπωσιακά παλιομοδίτικα αναβατόρια και ένα μνημειακό τεράστιο ασανσέρ , σήμα κατατεθέν της πόλης, με την κάτω πόλη την Cidade Baixa… Αν η πάνω πόλη με το Pelourinho και τις καινούργιες συνοικίες αποτελεί τον πολιτιστικό πνεύμονα της πόλης η κάτω πόλη, με το Mercado και το λιμάνι αναμφίβολα αποτελεί τον εμπορικό της πνεύμονα… Το τεράστιο και πολύβουο λιμάνι του Salvador είναι άμεσα συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης και ακόμη και σήμερα σημαδεύει με την γεωγραφική του σημασία την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής… Σε αυτό το λιμάνι ξεφορτώνονταν καραβιές οι μαύροι από την Αφρική και πουλιόντουσαν στα σκλαβοπάζαρα του Pelourinho… τότε η πόλη ζούσε την πρώτη της ανάπτυξη σαν πρωτεύουσα της Βραζιλίας και μια από τις παλιότερες πόλεις του νέου κόσμου…
Αν η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Pelourinho και την ιστορία του η δεύτερη θα ήταν στην Barra και τις παραλίες της…το hangover δεν άφηνε άλλες επιλογές… Ξεκούραση και ηλιοθεραπεία μέχρις εσχάτων… Barra εστί η «καλή» παραθαλάσσια συνοικία της πόλης που βρίσκετε κανένα δεκάλεπτο μακριά από το ιστορικό κέντρο με το taxi και αποτελεί τον υπ αριθμόν δύο τουριστικό προορισμό της πόλης μετά το Pelourinho… Eδώ το ρεσιτάλ με τα διαβόητα Βραζιλιάνικα οπίσθια κορυφώνετε, μια που αυτά τα παραδεισένια κορμιά , ημίγυμνα, κάνουν πασαρέλα προς τέρψιν του αμφιβληστροειδούς των τυχερών - άτυχων αρσενικών… Μια μέρα στην παραλία της Barra είναι το υπέρτατο κοσμικό γεγονός… σοσιαλάιζινγκ με τα κορμιά , παρέλαση μικροπωλητών, καϊπιρίνιες μέχρι σκασμού, ψαράκι και κάθε άλλου είδους σαχλαμαρίτσα για βρώση… μια μέρα στον απόλυτο υλιστικό παράδεισο… όλα υπέροχα εκτός από το βασικό, την θάλασσα… τα τεράστια κύματα και η αμφίβολη διαύγεια του νερού αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Ελληνικές θάλασσες είναι απλά άπαιχτες…
Η νύχτα στους τροπικούς πέφτει νωρίς… έξη η ώρα και τα μαζεύουμε… οφείλουμε στους εαυτούς μας μια τρίωρη ξεκούραση… το Cantoble μας περιμένει…
Στο επόμενο επεισόδιο
-Cantoble, η τουριστική απάτη του αιώνα...
-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…
Μείνετε μαζί μας
Μετά από τέτοια Διονυσιακή κραιπάλη είναι δυνατόν να μην βλέπεις μαύρους εφιάλτες το επόμενο πρωί, σκέφτηκα δροσίζοντας τον φλεγόμενο ακόμα από τις χθεσινές καταχρήσεις ουρανίσκο μου με μια υπέροχη παπάγια… Ήταν το δεύτερο πρωινό μου στην μαύρη πρωτεύουσα της Βραζιλίας, στο θρυλικό São Salvador da Baía de Todos os Santos και το ταξίδι μου πήγαινε από το καλό στο καλύτερο… Η χθεσινή μέρα ήταν μια μέρα προσαρμογής από το μακρινό ταξίδι και σαν bonus είχε το οργιαστικό ξέφρενο γλέντι στα σκαλάκια της εκκλησίας της Santa Helena στην καρδιά του Pelourinho, στο ιστορικό κέντρο της πόλης… Το Salvador είναι η πόλη του κεφιού, του χορού και της samba και η επιβεβαίωση έρχεται κάθε Τρίτη και Σάββατο όπου υπαίθριες μπάντες και πλανόδιοι τραγουδοποιοί οργανώνουν αυτοσχέδια πανηγύρια σκορπίζοντας Μεθιστοφελικά κέφια σε ντόπιους και τουρίστες… επίκεντρο όλων αυτών των εκδηλώσεων είναι το Pelourinho, που καμιά εικοσαριά μόλις χρόνια νωρίτερα αποτελούσε την έδρα του υπόκοσμου της πόλης και στα ρυπαρά στενάκια του κατοικοέδρευαν οι παρίες της πόλης, κάνοντας την βόλτα ενός τουρίστα αδύνατη … από το 1985 όμως, χρονιά που το Salvador ανακηρύχθηκε σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO, τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν… το κράτος άρχιζε να επενδύει στον τουρισμό, αστυνομικοί βγήκαν στους δρόμους, οι συμμορίες απομακρύνθηκαν, τα μνημεία άρχισαν δειλά- δειλά να αναστηλώνονται, μαγαζιά και εστιατόρια άνοιξαν και τα πρώτα boutique ξενοδοχεία έκαναν την εμφάνιση τους… το ιστορικό κέντρο της πόλης ξαναγεννιέται… Αυτή την υπέροχα παρακμιακή συνοικία διαλέξαμε σα βάση μας και η αριστουργηματική Posada do Boqueira αποτέλεσε το καταφύγιο μας από την καθημερινή οχλαγωγία του κέντρου… Διακριτικά, καλόγουστα διακοσμημένη, με έξοχο πρωινό που κυριαρχούσαν τα τροπικά φρούτα και τα home made γλυκίσματα, με τεράστια δωμάτια και νοσταλγικά μπάνια και μια βεράντα όνειρο με θέα τον κόλπο Todos os Santos, αποτελεί μια πρωτοκλασάτη πρόταση διαμονής στο Pelourinho… Προτείνετε ανεπιφύλακτα…
Η πρώτη μας μέρα είχε κυλίσει σε χαλαρούς ρυθμούς, βολτάροντας στα πλακόστρωτα σοκάκια, τεμπελιάζοντας στις γραφικές πλατείες , χαζεύοντας στα τουριστικά μαγαζάκια… Κύριο χαρακτηριστικό της πόλης είναι ο αμφιθεατρικός της χαρακτήρας… Η πάνω πόλη, η Cidade Alta κτισμένη σε ένα λόφο, είναι ασφυκτικά γεμάτη από colonial παρακμιακά σπίτια και μεγαλόπρεπες μπαρόκ εκκλησίες και ενώνετε με εντυπωσιακά παλιομοδίτικα αναβατόρια και ένα μνημειακό τεράστιο ασανσέρ , σήμα κατατεθέν της πόλης, με την κάτω πόλη την Cidade Baixa… Αν η πάνω πόλη με το Pelourinho και τις καινούργιες συνοικίες αποτελεί τον πολιτιστικό πνεύμονα της πόλης η κάτω πόλη, με το Mercado και το λιμάνι αναμφίβολα αποτελεί τον εμπορικό της πνεύμονα… Το τεράστιο και πολύβουο λιμάνι του Salvador είναι άμεσα συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης και ακόμη και σήμερα σημαδεύει με την γεωγραφική του σημασία την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής… Σε αυτό το λιμάνι ξεφορτώνονταν καραβιές οι μαύροι από την Αφρική και πουλιόντουσαν στα σκλαβοπάζαρα του Pelourinho… τότε η πόλη ζούσε την πρώτη της ανάπτυξη σαν πρωτεύουσα της Βραζιλίας και μια από τις παλιότερες πόλεις του νέου κόσμου…
Αν η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Pelourinho και την ιστορία του η δεύτερη θα ήταν στην Barra και τις παραλίες της…το hangover δεν άφηνε άλλες επιλογές… Ξεκούραση και ηλιοθεραπεία μέχρις εσχάτων… Barra εστί η «καλή» παραθαλάσσια συνοικία της πόλης που βρίσκετε κανένα δεκάλεπτο μακριά από το ιστορικό κέντρο με το taxi και αποτελεί τον υπ αριθμόν δύο τουριστικό προορισμό της πόλης μετά το Pelourinho… Eδώ το ρεσιτάλ με τα διαβόητα Βραζιλιάνικα οπίσθια κορυφώνετε, μια που αυτά τα παραδεισένια κορμιά , ημίγυμνα, κάνουν πασαρέλα προς τέρψιν του αμφιβληστροειδούς των τυχερών - άτυχων αρσενικών… Μια μέρα στην παραλία της Barra είναι το υπέρτατο κοσμικό γεγονός… σοσιαλάιζινγκ με τα κορμιά , παρέλαση μικροπωλητών, καϊπιρίνιες μέχρι σκασμού, ψαράκι και κάθε άλλου είδους σαχλαμαρίτσα για βρώση… μια μέρα στον απόλυτο υλιστικό παράδεισο… όλα υπέροχα εκτός από το βασικό, την θάλασσα… τα τεράστια κύματα και η αμφίβολη διαύγεια του νερού αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Ελληνικές θάλασσες είναι απλά άπαιχτες…
Η νύχτα στους τροπικούς πέφτει νωρίς… έξη η ώρα και τα μαζεύουμε… οφείλουμε στους εαυτούς μας μια τρίωρη ξεκούραση… το Cantoble μας περιμένει…
Στο επόμενο επεισόδιο
-Cantoble, η τουριστική απάτη του αιώνα...
-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…
Μείνετε μαζί μας
Πώς σου φαίνεται που από το προσεχές Σάββατο θα έχεις σταθερό αναγνώστη όχι από Ελλάδα, όχι από οποιαδήποτε πόλη του εξωτερικού, αλλά... μάντεψε... 
