Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.940
- Likes
- 3.941
Έπεσαν επάνω μας σαν τα κοράκια… διαλέξαμε την πιο clean φάτσα από όλους… δεν τον θυμάμαι και πολύ καλά για να είμαι ειλικρινής, αλλά ποιος νοιάζεται… μας πλησίασε και με πονηρό βλέμμα μας είπε το ποίημα…
-Το taxi μέχρι το κέντρο θα σας πάρει καμιά πενηνταριά δολάρια αν σας πάω εγώ με το πειρατικό θα σας πάρω τριάντα… είσαστε?
Ξέραμε ότι έλεγε την αλήθεια, τόσο πάνω κάτω θα χρειαστείτε από το Galeao το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης μέχρι την Copacabana, κι έτσι το ρισκάραμε… τρεις είμαστε άλλωστε…
- Είμαστε άρχοντα, του είπαμε και τον ακολουθήσαμε στο πειρατικό… τι θριαμβευτική είσοδος στην πόλη των Καριόκας αλήθεια… Το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά, 8 το βράδυ πια, και ο δικός μας αρχίζει την κουβέντα και το ψάρεμα…
-Αυτό είναι το Rio , η ομορφότερη πόλη στον κόσμο… στο δεξί σας χέρι το άγαλμα του απολυτρωτή Χριστού, αριστερά δεν φαίνετε και καλά γιατί βράδιασε, είναι ο λόφος του Κορκοβάντο… θα περάσετε υπέροχα στο Rio… πόσες μέρες θα μείνετε? έχετε κλείσει κάποιο ξενοδοχείο ?
-Τον έκοψα με ένα Μητσοτάκειο χαμόγελο… είναι η τρίτη μου φορά στην πόλη, γνωρίζω ότι με τα μισά λεφτά θα έμενα σε ένα ωραιότατο διαμέρισμα αλλά δεν αντέχω πια τις συγκινήσεις, μεγάλωσα… προτιμώ να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια…
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή… στην πέφτουν ωραία και καλά κάτι καλόπαιδα καλή ώρα, σου πλασάρουν ένα διαμέρισμα με ωραία θέα στην παραλία σε εξευτελιστική τιμή, άμα σε δουν και μπόσικο σου ρίχνουν και μια μουλάτα από δίπλα και την άλλη μέρα το πρωί όταν εσύ θα απολαμβάνεις τα κύματα της παραλίας αγκαλιά με την μουλάτα, μπαίνουν στο υπέροχο διαμέρισμα και σε κάνουν νοικοκύρη… και δεν είναι μόνο αυτό… εκτός από τα υπάρχοντά σου χάνεις και την μουλάτα… άτιμη κενωνία…
Ο δικός μας γέλασε, μου εξήγησε ότι αυτό γινόταν παλιά αλλά τώρα τα πράγματα είχαν αλλάξει… το Rio ζει σε άλλους, ασφαλείς ρυθμούς… ψιλογέλασα, τον ευχαρίστησα , πλήρωσα και γραμμή στο ξενοδοχείο μας για να αποθέσουμε…
Τα ξενοδοχεία στην Copacabana εκτός εξαιρέσεων , βλέπε Copacabana Pallas και μέτρια είναι και πανάκριβα… το δικό μας ενδιαίτημα, κλεισμένο από την Αθήνα καναδυό μήνες πριν, κόστιζε 120? το τρίκλινο, τιμή εκπληκτική, αλλά φευ έβλεπε έναν ονειρικό ακάλυπτο και όχι την φημισμένη παραλία… τουλάχιστον είναι καθαρό και αξιοπρεπές σκέφτηκα…
Στις εννιά είχαμε ξεμπερδέψει με τα ντουζάκια μας και φρέσκοι φρέσκοι ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στην περίφημη Avenida Atlandica… η χαρά του βαδιστή…
Περπάτημα για χιλιόμετρα… από την μια να απολαμβάνεις τα κύματα του ωκεανού και από την άλλη να χαζεύεις τα τοπικά δρώμενα, βλέπε τουριστικά εστιατόρια, κιτσάτα παζάρια με παρεό και μπλούζες του Κακά, αμφιβόλου αισθητικής κτίρια που στεγάζουν κατά βάση υπερτιμημένα ξενοδοχεία και φυσικά πεταλουδίτσες της νύχτας φανερά υπερτιμημένες κι αυτές να σου χαρίζουν λάγνα βλέμματα και αισθησιακά χαμόγελα… Η Copacabana, αυτή η μυθική παραλία που αποτελεί ταξιδιωτικό πόθο εκατομμυρίων ταξιδιωτών το βράδυ ειδικά, είναι μια μίζερη tourist trap παραδομένη αποκλειστικά και μόνο στους τουρίστες… πράγματι, είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο, να βρεις ντόπιους να διασκεδάζουν εδώ… παντού υπάρχει ένας μύθος αγαπητοί μου… το πρωί τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα μια που η θέα της παραλίας είναι όντως εντυπωσιακή αλλά και τότε εκτός των τουριστών και των βήτα διαλογής κόσμο που επιδιώκει συναναστροφές με τους τουρίστες δεν θα συναντήσεις τίποτε το αξιόλογο…
Απογοήτευση… κάποτε φτάσαμε ως το τέλος της παραλίας… περάσαμε έξω από την διαβόητη Help, που αυτοδιαφημίζεται σαν η μεγαλύτερη ντισκοτέκ του κόσμου, ενώ στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο χαμαιτυπείο του κόσμου, μας φλέρταραν ανερυθρίαστα δεκάδες πόρνες όλων των ηλικιών , μεγεθών και χρωμάτων αλλά εμείς, βράχοι ηθικής τις προσπεράσαμε… δυστυχώς μετά τον μύθο της Copacabana πρέπει να σας καταρρίψω και τον μύθο με τις Βραζιλιάνες… πολύ κοκοκό κι αυγό τίποτε… εκτός των απίστευτων οπισθίων , τα έχουμε πει μην τα ξαναλέμε τώρα, το απόλυτο χάλι… στήθος πλάκα , λεβέντης τσολιάς και πρόσωπο… γύφτισσες φέρτε βότανα…ένα πράμα κατά Σάντα Μπάρμπαρα Αιγάλεω μεριά… προσωπικά δεν έχω κάτι ούτε με τις γύφτισσες ούτε με τις Ριοπούλες αλλά όταν υπάρχουν πυρηνικά υπερόπλα κατά Αν. Ευρώπη μεριά ποιος ασχολείται με δαύτες… ξέρω ξέρω γούστα και βίτσια είναι αυτά γιαυτό το βουλώνω και συνεχίζω παρακάτω…
Το κλίμα δεν μας σήκωνε… τα εστιατόρια με menu turistico τα έχω κόψει από μικρός και η ιδέα να περάσω το πρώτο μου βράδυ στο Rio στην Help παρέα με ξοφλημένες πόρνες δεν με ιντριγκάριζε ιδιαίτερα, οπότε η λύση της κλασάτης Ipanema έμοιαζε μονόδρομος…
Μικρά mini buses διασχίζουν αυτές τις δύο απέραντες γειτονικές παραλίες από άκρη σε άκρη και κάνουν στάση όπου θέλεις… σταματάμε το πρώτο που βλέπουμε και πάμε να συναντήσουμε την Garota de Ipanema…
-Το taxi μέχρι το κέντρο θα σας πάρει καμιά πενηνταριά δολάρια αν σας πάω εγώ με το πειρατικό θα σας πάρω τριάντα… είσαστε?
Ξέραμε ότι έλεγε την αλήθεια, τόσο πάνω κάτω θα χρειαστείτε από το Galeao το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης μέχρι την Copacabana, κι έτσι το ρισκάραμε… τρεις είμαστε άλλωστε…
- Είμαστε άρχοντα, του είπαμε και τον ακολουθήσαμε στο πειρατικό… τι θριαμβευτική είσοδος στην πόλη των Καριόκας αλήθεια… Το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά, 8 το βράδυ πια, και ο δικός μας αρχίζει την κουβέντα και το ψάρεμα…
-Αυτό είναι το Rio , η ομορφότερη πόλη στον κόσμο… στο δεξί σας χέρι το άγαλμα του απολυτρωτή Χριστού, αριστερά δεν φαίνετε και καλά γιατί βράδιασε, είναι ο λόφος του Κορκοβάντο… θα περάσετε υπέροχα στο Rio… πόσες μέρες θα μείνετε? έχετε κλείσει κάποιο ξενοδοχείο ?
-Τον έκοψα με ένα Μητσοτάκειο χαμόγελο… είναι η τρίτη μου φορά στην πόλη, γνωρίζω ότι με τα μισά λεφτά θα έμενα σε ένα ωραιότατο διαμέρισμα αλλά δεν αντέχω πια τις συγκινήσεις, μεγάλωσα… προτιμώ να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια…
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή… στην πέφτουν ωραία και καλά κάτι καλόπαιδα καλή ώρα, σου πλασάρουν ένα διαμέρισμα με ωραία θέα στην παραλία σε εξευτελιστική τιμή, άμα σε δουν και μπόσικο σου ρίχνουν και μια μουλάτα από δίπλα και την άλλη μέρα το πρωί όταν εσύ θα απολαμβάνεις τα κύματα της παραλίας αγκαλιά με την μουλάτα, μπαίνουν στο υπέροχο διαμέρισμα και σε κάνουν νοικοκύρη… και δεν είναι μόνο αυτό… εκτός από τα υπάρχοντά σου χάνεις και την μουλάτα… άτιμη κενωνία…
Ο δικός μας γέλασε, μου εξήγησε ότι αυτό γινόταν παλιά αλλά τώρα τα πράγματα είχαν αλλάξει… το Rio ζει σε άλλους, ασφαλείς ρυθμούς… ψιλογέλασα, τον ευχαρίστησα , πλήρωσα και γραμμή στο ξενοδοχείο μας για να αποθέσουμε…
Τα ξενοδοχεία στην Copacabana εκτός εξαιρέσεων , βλέπε Copacabana Pallas και μέτρια είναι και πανάκριβα… το δικό μας ενδιαίτημα, κλεισμένο από την Αθήνα καναδυό μήνες πριν, κόστιζε 120? το τρίκλινο, τιμή εκπληκτική, αλλά φευ έβλεπε έναν ονειρικό ακάλυπτο και όχι την φημισμένη παραλία… τουλάχιστον είναι καθαρό και αξιοπρεπές σκέφτηκα…
Στις εννιά είχαμε ξεμπερδέψει με τα ντουζάκια μας και φρέσκοι φρέσκοι ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στην περίφημη Avenida Atlandica… η χαρά του βαδιστή…
Περπάτημα για χιλιόμετρα… από την μια να απολαμβάνεις τα κύματα του ωκεανού και από την άλλη να χαζεύεις τα τοπικά δρώμενα, βλέπε τουριστικά εστιατόρια, κιτσάτα παζάρια με παρεό και μπλούζες του Κακά, αμφιβόλου αισθητικής κτίρια που στεγάζουν κατά βάση υπερτιμημένα ξενοδοχεία και φυσικά πεταλουδίτσες της νύχτας φανερά υπερτιμημένες κι αυτές να σου χαρίζουν λάγνα βλέμματα και αισθησιακά χαμόγελα… Η Copacabana, αυτή η μυθική παραλία που αποτελεί ταξιδιωτικό πόθο εκατομμυρίων ταξιδιωτών το βράδυ ειδικά, είναι μια μίζερη tourist trap παραδομένη αποκλειστικά και μόνο στους τουρίστες… πράγματι, είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο, να βρεις ντόπιους να διασκεδάζουν εδώ… παντού υπάρχει ένας μύθος αγαπητοί μου… το πρωί τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα μια που η θέα της παραλίας είναι όντως εντυπωσιακή αλλά και τότε εκτός των τουριστών και των βήτα διαλογής κόσμο που επιδιώκει συναναστροφές με τους τουρίστες δεν θα συναντήσεις τίποτε το αξιόλογο…
Απογοήτευση… κάποτε φτάσαμε ως το τέλος της παραλίας… περάσαμε έξω από την διαβόητη Help, που αυτοδιαφημίζεται σαν η μεγαλύτερη ντισκοτέκ του κόσμου, ενώ στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο χαμαιτυπείο του κόσμου, μας φλέρταραν ανερυθρίαστα δεκάδες πόρνες όλων των ηλικιών , μεγεθών και χρωμάτων αλλά εμείς, βράχοι ηθικής τις προσπεράσαμε… δυστυχώς μετά τον μύθο της Copacabana πρέπει να σας καταρρίψω και τον μύθο με τις Βραζιλιάνες… πολύ κοκοκό κι αυγό τίποτε… εκτός των απίστευτων οπισθίων , τα έχουμε πει μην τα ξαναλέμε τώρα, το απόλυτο χάλι… στήθος πλάκα , λεβέντης τσολιάς και πρόσωπο… γύφτισσες φέρτε βότανα…ένα πράμα κατά Σάντα Μπάρμπαρα Αιγάλεω μεριά… προσωπικά δεν έχω κάτι ούτε με τις γύφτισσες ούτε με τις Ριοπούλες αλλά όταν υπάρχουν πυρηνικά υπερόπλα κατά Αν. Ευρώπη μεριά ποιος ασχολείται με δαύτες… ξέρω ξέρω γούστα και βίτσια είναι αυτά γιαυτό το βουλώνω και συνεχίζω παρακάτω…
Το κλίμα δεν μας σήκωνε… τα εστιατόρια με menu turistico τα έχω κόψει από μικρός και η ιδέα να περάσω το πρώτο μου βράδυ στο Rio στην Help παρέα με ξοφλημένες πόρνες δεν με ιντριγκάριζε ιδιαίτερα, οπότε η λύση της κλασάτης Ipanema έμοιαζε μονόδρομος…
Μικρά mini buses διασχίζουν αυτές τις δύο απέραντες γειτονικές παραλίες από άκρη σε άκρη και κάνουν στάση όπου θέλεις… σταματάμε το πρώτο που βλέπουμε και πάμε να συναντήσουμε την Garota de Ipanema…
Πώς σου φαίνεται που από το προσεχές Σάββατο θα έχεις σταθερό αναγνώστη όχι από Ελλάδα, όχι από οποιαδήποτε πόλη του εξωτερικού, αλλά... μάντεψε... 
