Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Το καλντερίμι ήταν σκοτεινό και ανηφορικό… ο ξεναγός μας, ο Jose κοντούτσικος, φαλακρός και κακομούτσουνος, ντυμένος από πάνω ως κάτω στα λευκά, σαλαγούσε τα πρόβατά του, εμάς... Φορούσε, φάντασμα σωστό, άσπρο σκουφί, άσπρα γυαλιά, άσπρο μπλουζάκι και άσπρο παντελόνι… το μοναδικό άσπρο που δεν είχε πάνω του ήταν τα 3-4 δόντια του που ήταν στην απόχρωση του κίτρινου… το μαύρο απαγορεύετε αυστηρώς και δια ροπάλου στις συνεστιάσεις του cantoble κι εμείς οι αμαθείς ψάχναμε ακόμα και το σώβρακο μας μπας και προσβάλουμε την ιέρεια… ο Jose μας τραγουδούσε θρησκευτικές δοξασίες στα Πορτογαλικά προσπαθώντας να μας βάλει στο κλίμα του cantoble, όπου cantoble το μίγμα των αφρικανικών παγανιστικών θρησκειών που κουβάλησαν μαζί τους οι μαύροι σκλάβοι από την πατρίδα τους και το μπόλιασαν με τις τοπικές θεότητες… αυτό το τουρλού μίγμα θρησκείας ονομάστηκε cantoble κυνηγήθηκε σκληρά από τους Χριστιανούς δεσποτάδες αλλά ακμαίο παραμένει ζωντανό στις μέρες μας, άρχισε το λογίδριο ο Jose κι εμείς μαγεμένοι ονειρευόμαστε φρικιαστικές τελετές μαύρης μαγείας και άλλα συναφή… οι οπαδοί του cantoble μαζεύονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε χώρους λατρείας για να αποδώσουν τιμές στα πνεύματα των προγόνων τους και διατηρούν άσβεστοι την ίδια θρησκευτική φλόγα αιώνες τώρα…
Παραμυθιασμένοι λοιπόν εμείς οι καψεροί από inside πληροφορίες σκαρφαλώναμε , ψάχνοντας λαγού αυγά στις φαβέλες του Salvador ακολουθώντας τον πανμέγιστο Jose… Tα σπίτια που συναντούσαμε στο διάβα μας έχασκαν σαν βομβαρδισμένα, με κουρελούδες στις πόρτες και καφάσια για παράθυρα… ξυπόλυτα μαυράκια μας χαιρέταγαν, γιαγιάδες κρυφογέλαγαν και παππούδες έπιναν ήσυχα – ήσυχα την μπύρα τους στα σοκάκια … πλήθος κόσμου είχε βγει στις φτωχικές αυλές κοιτάζοντας το πραγματικό θέαμα… τους τουρίστες… με τα πολλά, φτάσαμε σε ένα φρεσκοβαμμένο ακάλυπτο και διαβήκαμε την πόρτα ενός «αρχοντόσπιτου» στολισμένου στα άσπρα με κεριά να καίνε ολόγυρα…πλαστικές καρέκλες και παλιοί ξύλινοι πάγκοι στιβάζονταν στη μεγάλη κάμαρη και κοπάδια κατέβαιναν τα πρόβατα, οι τουρίστες να ζήσουν τον θρησκευτικό τους μύθο στις φαβέλες του Salvador… ότι πάρεις 25? κύριος, δεκτά μόνο μετρητά … είχαμε μαζευτεί καμιά πενηνταριά ψώνια με φωτογραφικές και ετοιμαζόμαστε να παρακολουθήσουμε την μυσταγωγία… εμφανίστηκαν 3-4 μεσόκοποι με ταμπούρλα και καμιά δεκαπενταριά γυναίκες απροσδιορίστου ηλικίας και άρχισαν τον χορό… μετά το πρώτο δίλεπτο το πράγμα είχε δείξει… τα άμοιρα θηλυκά βαριεστημένα προσπαθούσαν να πάρουν τα πόδια τους βγάζοντας άναρθρες κραυγές ενώ οι μεσόκοποι ταλαιπωρούσαν τα ταμπούρλα τους…αντέξαμε κανένα δεκάλεπτο όλο αυτό το γελοίο σκηνικό είχε στηθεί ειδικά για μας, τους αφελείς τουρίστες… ρίξαμε ένα κλεφτό χαμόγελο στον Jose, κλάψαμε το εικοσιπεντάρι, που πήγε υπέρ ενίσχυσης της φαβέλας και πήραμε την άγουσα για την δημοσιά… μπήκαμε στο πρώτο taxi που βρήκαμε και πίσω στην βάση μας… η σεμνή τελετή πήρε τέλος πριν καλά καλά αρχίσει…ας προσέχαμε…είμαι σίγουρος ότι οι οργανωτές αυτού του θλιβερού show- απάτη θα έτριβαν από χαρά τα χέρια τους μετρώντας την είσπραξη της ημέρας και θα έπιναν καιπιρίνιες στην υγεία των κορόιδων… ζήτω το αθάνατο πνεύμα του cantoble!!
To 733 της Wedjet απογειώθηκε στην ώρα του… το Salvador της αλεγρίας, του χορού και του κεφιού ήταν δυστυχώς παρελθόν…εμείς όμως, κοιτάζοντας πάντα μπροστά, τα αναμμένα μας κεριά, πετούσαμε για βόρεια, για το Pernabuco και την πρωτεύουσά του το θρυλικό Recife…Το αεροδρόμιο καινούργιο… κτισμένο μόλις το 2006… γραμμή στο information desk… Παντού αφίσες με παραλίες, αμμουδιές, τροπικά νησιά, ωραίους ανθρώπους. Μας υποδέχεται μια κοπέλα με ένα ζεστό χαμόγελο… με σπαστά αγγλικά εξηγεί… η Boa Viagem η περιοχή του ξενοδοχείου σας είναι μόλις δέκα λεπτά από το αεροδρόμιο, ούτε δέκα ευρώ δεν θα σας πάρει το taxi… ναι. ναι είναι καλή περιοχή, κανένα πρόβλημα με την ασφάλεια… στο κέντρο το βράδυ υπάρχει κάποιο πρόβλημα αλλά αν προσέχετε τίποτε δεν θα σας συμβεί… η Οlinda είναι κανένα μισάωρο πιο βόρεια… υπέροχη πόλη θα περάσετε καταπληκτικά… Καλώς ήρθατε στο Pernabuco…
Στο επόμενο επεισόδιο
-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…
-Οlinda... η γοητεία της γηραιάς κυρίας...
Μείνετε μαζί μας
Παραμυθιασμένοι λοιπόν εμείς οι καψεροί από inside πληροφορίες σκαρφαλώναμε , ψάχνοντας λαγού αυγά στις φαβέλες του Salvador ακολουθώντας τον πανμέγιστο Jose… Tα σπίτια που συναντούσαμε στο διάβα μας έχασκαν σαν βομβαρδισμένα, με κουρελούδες στις πόρτες και καφάσια για παράθυρα… ξυπόλυτα μαυράκια μας χαιρέταγαν, γιαγιάδες κρυφογέλαγαν και παππούδες έπιναν ήσυχα – ήσυχα την μπύρα τους στα σοκάκια … πλήθος κόσμου είχε βγει στις φτωχικές αυλές κοιτάζοντας το πραγματικό θέαμα… τους τουρίστες… με τα πολλά, φτάσαμε σε ένα φρεσκοβαμμένο ακάλυπτο και διαβήκαμε την πόρτα ενός «αρχοντόσπιτου» στολισμένου στα άσπρα με κεριά να καίνε ολόγυρα…πλαστικές καρέκλες και παλιοί ξύλινοι πάγκοι στιβάζονταν στη μεγάλη κάμαρη και κοπάδια κατέβαιναν τα πρόβατα, οι τουρίστες να ζήσουν τον θρησκευτικό τους μύθο στις φαβέλες του Salvador… ότι πάρεις 25? κύριος, δεκτά μόνο μετρητά … είχαμε μαζευτεί καμιά πενηνταριά ψώνια με φωτογραφικές και ετοιμαζόμαστε να παρακολουθήσουμε την μυσταγωγία… εμφανίστηκαν 3-4 μεσόκοποι με ταμπούρλα και καμιά δεκαπενταριά γυναίκες απροσδιορίστου ηλικίας και άρχισαν τον χορό… μετά το πρώτο δίλεπτο το πράγμα είχε δείξει… τα άμοιρα θηλυκά βαριεστημένα προσπαθούσαν να πάρουν τα πόδια τους βγάζοντας άναρθρες κραυγές ενώ οι μεσόκοποι ταλαιπωρούσαν τα ταμπούρλα τους…αντέξαμε κανένα δεκάλεπτο όλο αυτό το γελοίο σκηνικό είχε στηθεί ειδικά για μας, τους αφελείς τουρίστες… ρίξαμε ένα κλεφτό χαμόγελο στον Jose, κλάψαμε το εικοσιπεντάρι, που πήγε υπέρ ενίσχυσης της φαβέλας και πήραμε την άγουσα για την δημοσιά… μπήκαμε στο πρώτο taxi που βρήκαμε και πίσω στην βάση μας… η σεμνή τελετή πήρε τέλος πριν καλά καλά αρχίσει…ας προσέχαμε…είμαι σίγουρος ότι οι οργανωτές αυτού του θλιβερού show- απάτη θα έτριβαν από χαρά τα χέρια τους μετρώντας την είσπραξη της ημέρας και θα έπιναν καιπιρίνιες στην υγεία των κορόιδων… ζήτω το αθάνατο πνεύμα του cantoble!!
To 733 της Wedjet απογειώθηκε στην ώρα του… το Salvador της αλεγρίας, του χορού και του κεφιού ήταν δυστυχώς παρελθόν…εμείς όμως, κοιτάζοντας πάντα μπροστά, τα αναμμένα μας κεριά, πετούσαμε για βόρεια, για το Pernabuco και την πρωτεύουσά του το θρυλικό Recife…Το αεροδρόμιο καινούργιο… κτισμένο μόλις το 2006… γραμμή στο information desk… Παντού αφίσες με παραλίες, αμμουδιές, τροπικά νησιά, ωραίους ανθρώπους. Μας υποδέχεται μια κοπέλα με ένα ζεστό χαμόγελο… με σπαστά αγγλικά εξηγεί… η Boa Viagem η περιοχή του ξενοδοχείου σας είναι μόλις δέκα λεπτά από το αεροδρόμιο, ούτε δέκα ευρώ δεν θα σας πάρει το taxi… ναι. ναι είναι καλή περιοχή, κανένα πρόβλημα με την ασφάλεια… στο κέντρο το βράδυ υπάρχει κάποιο πρόβλημα αλλά αν προσέχετε τίποτε δεν θα σας συμβεί… η Οlinda είναι κανένα μισάωρο πιο βόρεια… υπέροχη πόλη θα περάσετε καταπληκτικά… Καλώς ήρθατε στο Pernabuco…
Στο επόμενο επεισόδιο
-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…
-Οlinda... η γοητεία της γηραιάς κυρίας...
Μείνετε μαζί μας
Πώς σου φαίνεται που από το προσεχές Σάββατο θα έχεις σταθερό αναγνώστη όχι από Ελλάδα, όχι από οποιαδήποτε πόλη του εξωτερικού, αλλά... μάντεψε... 
