Ιταλία Πορτογαλία Η Λισαβόνα, το Πόρτο, η μουσική fado κι ένας γάμος που τελικά έχασα ....

[evaT]

6η μέρα - Πόρτο

Χαράματα έφευγε το λεωφορείο μου , οπότε ξυπνήσαμε αξημέρωτα και με πήγαν οι φίλοι μου στο σταθμό λεωφορείων στο κέντρο του Cascais.
Στην έρευνά μου πως μπορώ να πάω από Λισαβόνα - Πόρτο αρχικά είχα τσεκάρει τα γρήγορα τρένα.'Οταν όμως είδα την τιμή (51 ευρώ) μου έπεσαν τ αυτιά....εκτός τούτου έφευγαν από την άλλη άκρη της πόλης σε σχέση με το σημείο που βρισκόμουν οπότε και χανόταν το πλεονέκτημα του "γρήγορου". 'Ετσι ψάχνοντας έπεσα πάνω στα Gipsyy Buses τα οποία δεν ήταν καθόλου γύφτικα εκτός ίσως από την τιμή τους. 4,99 σε 4 ωρίτσες-μια χαρά! και δυό χαρές μην πω...
Επιβιβάστηκα και ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Το κακό είναι ότι το λεωφορείο επέστρεφε στον κεντρικό σταθμό της Λισαβόνας για να μαζέψει κόσμο από κει, με αποτέλεσμα να πέσουμε πάνω στα πρωινά μποτιλιαρίσματα...
Ωστόσο φτάσαμε στο Πόρτο με μια μικρή μόνο καθυστέρηση γύρω στις 11 το πρωί. Δυστυχώς η πρόβλεψη για τον καιρό ήταν άσχημη. Βροχές και καταιγίδες σήμερα κ απότομη βουτιά της θερμοκρασίας στους 20 βαθμούς. Πράγμα που ήταν ενοχλητικό αλλά όχι ικανό να χαλάσει την πολύ καλή μου διάθεση!
Για πρώτη πρώτη φορά ταξίδευα ολομόναχη. Και είχα τρομερή διάθεση- είχα αποφασίσει να απολαύσω όλες τις θετικές πλευρές του πράγματος χωρίς να χαλαστώ για το παραμικρό.

Πρώτη κίνηση να βρω το χόστελ και να ξεφορτωθώ το σακίδιο ώστε να είμαι ευκίνητη.
Το χόστελ βρισκόταν σ ένα παράδρομο της πλατείας του Δημαρχείου.

Praca da Liberdade με το επιβλητικό Δημαρχείο

Τι εννοείς βρέχει καρεκλοπόδαρα; Δεν πρόλαβα ούτε το πόδι μου να πατήσω!

Χώθηκα μέσα σ ένα καφέ να φάω κάτι και να πιώ έναν καπουτσίνο (νερόπλυμα οι καφέδες τους όμως...) Φόρτισα και λίγο το κινητό όσο περίμενα και ήμουν πια έτοιμη να....κατακτήσω την πόλη!

Η βροχή δε σταμάτησε αλλά φόρεσα ένα αδιάβροχο που με προμήθευσε η φίλη μου από τη Λισαβόνα και ήμουν σχετικά καλά.
'Ανοιξα τις σημειώσεις μου να δω προς τα που θα κινηθώ αλλά σε κάθε γωνία έβρισκα ένα ένα τα αξιοθέτα μπροστά μου.

Ξεκινώντας από τη μπαρόκ εκκλησία του Santo Ildefonso me ta 11.000 πλακίδια azulejos που κοσμούν το εξωτερικό της.

Rua das Flores υπό βροχή

Igreja dos Clerigos

Mπήκα και μέσα

Ο 79 μέτρων πύργος (καμπαναριό) της εκκλησίας φαίνεται σχεδόν από κάθε σημείο της πόλης

Παραδίπλα το Πανεπιστήμιο

η Livraria Lello-το βιβλιοπωλείο όπου γραφόταν το Harry Potter με ουρά σαλιγκάρι-δεν είμαι για τέτοια και αρκετή ψυχική οδύνη έχω βιώσει όταν συνόδευα τα μικρά (τότε) παιδιά μου στον κινηματογράφο για να βλέπουν τις 3ωρες ταινίες του Χάρρυ Πότερ.

Ακριβώς δίπλα η πολυεπίπεδη πλατεία Praca de Lisboa με φυτεμένα ελαιόδεντρα στην οροφή της! Χαρακτηριστικό του Πόρτο και πολύ κουλό...

Αααα αυτή μάλιστα! Η διασημότερη και ομορφότερη εκκλησία της Πόλης η Igreja da Nossa Senhora do Carmo εντυπωσιακή μέσα κι έξω!

Η χαρά δεν κρύβεται ε;

Εδώ τα azuelejos έχουν την τιμητική τους σε πολύ περισσότερα κτίρια από ότι στη Λισαβόνα!
Μου άρεσαν πάρα πολύ και πήρα ότι μπορούσα σε αναμνηστικό. Από μαγνητάκι azulejos, σουβέρ για τα ποτήρια...μέχρι και σκουλαρίκια πλακίδια

'Εφτασα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Estacao de Sao Bento

με το εσωτερικό να είναι όντως ...breathtaking!

Κι απο κει στον Καθεδρικό της Πόλης (κι άλλη εκκλησία ναι!)

με φοβερή θέα

Πςςςς κάρτ ποστάλ!!

και ξαφνικά....βουαλά η θέα του Douro! είναι να μη χάσω τα μυαλά μου;;

στην Ponte D.Luis

Ωραίο το πάνω....αλλά κάτω πως στο καλό πάνε; Έψαχνα για κάποια πινακίδα, για σκαλιά, για δρόμο...τίποτα!
Μήνυμα στον @psilos3 ...ρε συ Γιάννη ωραία ως εδώ αλλά πως διάολο κατεβαίνω στην όχθη; Θα πας μου λέει από το δρομάκι κάτω από την εκκλησία...Ούτε που θα το σκεφτόμουν από κει...

και βρέθηκα κάτω στη Ribeira

Είχα βέβαια και μια φαντασίωση στο νου και δεν είχα σκοπό να το αναβάλλω άλλο....
'Ετσι κάθησα πρώτη μούρη και παρήγγειλα το λευκό μου Πόρτο μαζί με ένα μεζέ γιατί με είχε ήδη κόψει η λόρδα.

ενώ έπαιζαν αυτοί!

30 Μαΐου 2022

δηλαδή πόσο πιο τέλειο να γίνει;

Σκεφτόμουν πως το Πόρτο έχει ακριβώς αυτό που μου είχε λείψει μέχρι στιγμής.
'Ηταν αυθεντικό, "βρώμικο", λίγο...τσαλακωμένο και είχε προσωπικότητα που ξεχείλιζε!
Αποφάσισα ότι είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη που έχω δει στη ζωή μου!

Επέστρεψα στο χόστελ για να πλυθώ και ξεκουραστώ λίγο μια και το είχα τεντώσει από το ξημέρωμα...με σκοπό να επιστρέψω αργότερα στην απέναντι όχθη και να απολαύσω τα χρώματα του δειλινού.
Εκείνη την ώρα ήμουν εντελώς μόνη στον 4κλινο κοιτώνα. 'Εκανα το μπανάκι μου, σκαρφάλωσα στην πάνω κουκέτα που μου έδωσαν και ξεκουράστηκα ένα διωράκι μια και με περίμενε κι άλλος (πολύς) ποδαρόδρομος.
Μέχρι τις 6.30 ήμουν πάλι στους δρόμους....Αποφάσισα να κάνω μια βόλτα ξανά από το κέντρο πριν κατέβω προς Ribeira και Gaia.

Πέρασα από τον εμπορικό δρόμο της Rua Santa Catarina

να και το Majestic Cafe

και κατευθύνθηκα προς την κλειστή αγορά Bolhao η οποία όμως είναι κλειστή λόγω ανακαίνισης

απέναντι ένα από τα πιο παλιά παντοπωλεία του Πόρτο

κάπου πέτυχα κ ένα από αυτά τα μαγαζιά που πουλάνε κονσέρβες με τις χρονολογίες γέννησης και έστειλα στην κόρη μου να δει τη δική της! 7 ευρώ η κονσέρβα....δε σφάξανε!

εδώ είμαστε! η θέα του δειλινού πάνω από την Pοnte D.Luis

Καλέ βγάλτε με και μένα μια φωτό! (ακολούθησα τις συμβουλές του φόρουμ και έδινα το τηλέφωνό μου μόνο σε όποιους θεωρούσα ότι ΔΕΝ τρέχουν πιο γρήγορα από εμένα )

τς τς τς

Πέρασα απέναντι στη Gaia κάτω από το μοναστήρι
Mosteiro da Serra do Pilar

και πήγα προς το λόφο που είχε ήδη μαζευτεί κόσμος για το ηλιοβασίλεμα

και ενώ ακουγόταν live αυτό....

29 Μαΐου 2022

ξεκάθαρα από τις ατόφιες στιγμές ευτυχίας ενός ταξιδιού και όχι μόνο!

χρειαζόταν όμως και κάτι ακόμη....κι έτσι κατέβηκα στην όχθη της Gaia

Τώρα μάααααλιστα! Πήρα το κρασάκι μου και κάθισα μόνη μου στην όχθη μακριά από τον πολύ κόσμο, νιώθοντας σχεδόν...μεθυσμένη πριν πιώ καν μια γουλιά. Νομίζω είχα πετύχει το όριο ζεν του ταξιδιού δίχως να νιώθω ίχνος μοναξιάς, αντίθετα έκανα πολύ καλή παρέα με τον εαυτό μου. Φυσικά δεν ήμουν ένα μήνα μόνη...θεωρώ πως σε παρατεταμένη φάση σόλο σίγουρα θα νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς πράγματα και στιγμές με άλλους, εγώ όμως γι' αυτό το λίγο που είχα ζήσει τη μέρα αυτή ένιωθα απλά πλήρης.

Απρόθυμα πήρα το δρόμο της επιστροφής...

Τσίμπησα και κάτι στο δρόμο, έφαγα και το γλυκάκι μου και γύρισα στο χόστελ αφού το κοντέρ είχε ήδη γράψει 20 και πλέον χιλιόμετρα!
Εν τω μεταξύ στο δρόμο έφαγα φλασιά....με όσα διάβασα εδώ μέσα για τους ενοχλητικούς στο δρόμο με τα ναρκωτικά. Εμένα δεν με προσέγγισε ψυχή! ούτε είδα ούτε άκουσα! είναι δυνατόν;
Σχεδόν παρεξηγήθηκα όσο το σκεφτόμουν...το είπα και στα παιδιά από το φόρουμ που έχουμε μια ομάδα στο μέσσετζερ...δεν έχω δηλαδή εγώ μούτρα για ναρκωτικά;

'Εφτασα στο χόστελ και ανασυντάχθηκα. Νομίζατε θα πάω για ύπνο;; Είμαστε σοβαροί;;
Κοιμήθηκα στη Λισαβόνα....'Ηθελα να δω και λίγο από νύχτα στο Πόρτο.
Στον κοιτώνα συστήθηκα με τη συγκάτοικό μου....μια 45χρονη Βραζιλιάνα η οποία όμως είχε τα δικά μου χρώματα. Μου εξήγησε ότι είναι από το νότο και εκεί βγαίνουν σε άλλη...απόχρωση

Τα χρώματα ευρωπαικά αλλά η ...πίσω κίνηση αισθητά ενισχυμένη! είμαι και γυναίκα αλλά αδύνατο να μη το προσέξεις!
Με ρώτησε αν θα βγω για ποτό με παρέα και της λέω όχι μόνη μου θα πάω, θέλεις μου λέει να πάμε μαζί; και δεν πάμε;;; (σιγά που θα έμενα μόνη...)

Της εξηγώ ότι έχω σκοπό να ψάξω ένα ροκόμπαρο που μου σύστησε ένας φίλος (ο @psilos3 ).
Το Bar To be Wild ήθελα να βρω με το γνωστό τζουκμποξ που είχε μείνει απωθημένο στον ψηλό αλλά δεν ήταν γραφτό...Κλειστό! Δευτέρα βράδυ ήτανε και τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά.
Αφού κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο και συζητούσαμε με τη βραζιλιάνα να γνωριστούμε , τελικά καταλήξαμε σ ένα συμπαθητικό μαγαζάκι που είχε μια σχετική κίνηση και παραγγείλαμε τα κρασιά μας.
Μου είπε πως είναι παντρεμένη με Ελβετό με τον οποίο έχουν μαζί ένα lodge στη Βραζιλία και κάθε χρόνο για 1 μήνα ταξιδεύουν μπακπακ ο καθένας ξεχωριστά προκειμένουν να ξεφύγουν λίγο από τη συνεχή επαφή και να ανανεώσουν τη σχέση τους.
Και έναν ακόμη μήνα ταξιδεύουν μαζί. Μου έδωσε μάλιστα τα στοιχεία της στα σόσιαλ και βλέπω φάτσα κάρτα φωτογραφία δόξη και τιμή τον λατρευτό της σύζυγο που δε έδειχνε παραπάνω από 28-30 ετών
Τη ρωτάω και μου λέει ναι είναι 27 στα 28 και είμαστε παντρεμένοι εδώ και 5 χρόνια!! (είδε ο Ελβετός την πίσω όψη και κόλλησε ανεπιστρεπτί )
Χαχαχα δεν ήξερα ποιό σοκ να ξεπεράσω πρώτα....Το ότι έχει 17 χρόνια μικρότερο σύζυγο ή ότι μπορεί και ταξιδεύει τουλάχιστον 2 μήνες το χρόνο!!!
Της είπα πάντως είσαι ΘΕΑ κοπέλα μου και τη ρώτησα που τον γνώρισε...Σ ένα χόστελ λέει στην Κόστα Ρίκα όταν ταξίδευα μόνη....
Σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στα παιδιά μου και να τους πω...δεν σας βλέπω καλά αν το συνεχίσω αυτό το σπορ....θα σας κουβαλήσω κανά 25χρονο από κανά χόστελ και θα τρέχετε
Δεν το έκανα γιατί ήταν αργά και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα εκτιμηθεί το χιούμορ μου!

Η Βραζιλιάνα μου πρότεινε να πάμε μονοήμερη στο Αβέιρο την επόμενη μέρα αλλά για μένα ήταν η τελευταία του ταξιδιού και ήθελα να πάρω περισσότερη γεύση από Πόρτο .
Ανανεώσαμε το ραντεβού για ποτά την επόμενη βραδιά και γυρίσαμε για ύπνο...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Smaragda53]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

 

[evaT]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

Azulejos

 

[evaT]

1η μέρα Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο - Λισαβόνα

Πετούσα μεσημεράκι προς Μπέργκαμο και ξεκινήσαμε με 20-22 βαθμούς από δω για να φτάσουμε στους 29-30 στο Μιλάνο! Η διαφορά ήταν εμφανής με την προσγείωση-ζέστη και υγρασία σε συνδυασμό με πολυκοσμία μέσα και έξω από το αεροδρόμιο, και μέτρα ανύπαρκτα. Καμιά μασκούλα μόνο κ αυτό που και που....
Είχαμε ραντεβού με το φίλο μου έξω από τις αφίξεις και έψαχνα να τον βρω με το κινητό στο χέρι.
Κάτι λίγες φωτογραφίες είχα δει στο φέισμπουκ, εγώ θυμόμουν έναν νεαρό ψηλό με πλούσια χαίτη, τελικά όταν πλησίασε αναγνώρισα το χαμόγελο....η πλούσια χαίτη τον είχε αποχαιρετήσει μάλλον καιρό πριν το ύψος ήταν μέτριο (υποθέτω εγώ τότε ήμουν κοντή) , το ευχάριστο βέβαια είναι ότι αναγνωρίσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον, άρχισε ο Ιταλός τα mamma mia και τέτοια άλλα ωραία επιφωνήματα και γω έκανα ανασκαφές στο μυαλό μου να θυμηθώ τα ξεχασμένα μου Ιταλικά. Αποφασίσαμε να πάμε απέναντι στο εμπορικό κέντρο Orio να πιούμε έναν καφέ και να πούμε τα νέα μας αφού είχα μόνο ένα γεμάτο 2ωρο ελεύθερο πριν την επόμενη πτήση.

Με πήρε ο άνθρωπος με το αυτοκίνητό του, μου έδειξε όλο το εμπορικό κέντρο και τις ακριβές ιταλικές φίρμες, εγώ χίπισσα στο μεταξύ...με σκισμένο τζιν και μπακπακ....τι να κάνω για ταξίδι ξεκινούσα δεν ήμουν κι ο ορισμός του στυλ. Εν τω μεταξύ όσοι έχετε ταξιδέψει προς Μιλάνο το ξέρετε, οι άτιμοι είναι όλοι φιγουρίνια.
Μόνο ένας Μιλανέζος μπορεί να φοράει κόκκινο παντελόνι με σιέλ πουκάμισο και ροζ γραβάτα και όλο αυτό να δείχνει στiλάτο και όχι γελοίο!

Καθίσαμε σ ένα ωραίο καφέ και πήρα ένα απερόλ σπριτζ (που δεν είχε καλή κατάληξη αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια αυτά...)
Είπαμε τα νέα μας, τι κάναμε στις ζωές μας, μου έδειξε φωτογραφίες από την όμορφη οικογένειά του και η αλήθεια είναι πως ο λόγος που έμαθα Ιταλικά ήταν ο ...αδερφός του!
'Οταν παραθερίζαμε δίπλα δίπλα τότε στη Χαλκιδική εγώ ήμουν 14-15 ετών και είχα ψιλοτσιμπηθεί με τον αδερφό του που ήταν ένα χρόνο μικρότερος και με φλέρταρε ασύστολα, μου είχε σκάσει μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο ένα άτσαλο πεταχτό φιλί στα χείλη που όμως στο δικό μου εφηβικό μυαλό είχε πάρει οσκαρικές διαστάσεις ....γρι αγγλικά δε μιλούσε το Ιταλάκι οπότε μόνο κοιτιόμασταν και χαμογελούσαμε και τις όποιες μεταφράσεις τις έκανε ο αδερφός του που ας πούμε μιλούσε κάτι περισσότερο. Και τρώγαμε τις μακαρονάδες της μάνας του παρέα.
Εγώ από το Σεπτέμβριο τότε ξεκίνησα Ιταλικά διότι είχαν πει ότι θα ξαναέρχονταν το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Ιταλός δεν ξαναήρθε ποτέ, στο γράμμα που έστειλα δεν απάντησε, εγώ όμως έμαθα τη γλώσσα που τότε τη μιλούσα κιόλας και αργότερα βρεθήκαμε με τον αδερφό του στο φέισμπουκ από όπου και κανονίστηκε η συνάντηση αυτή.
Με πληροφόρησε πως ο εφηβικός μου έρωτας είναι άρρωστος εδώ και χρόνια και δεν έκανε ποτέ οικογένεια, δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς έχει αλλά σίγουρα λυπήθηκα.
Μου είπε πως οι γονείς του είναι καλά και δεν μας είχαν ξεχάσει, του είχαν παραγγείλει κιόλας αν προλαβαίνω να με πάει σπίτι του να φάμε όλοι μαζί! Τι γλουκούληδες!
Κάναμε βιντεοκλήση να με δουν και η μαμά του μου είπε στην επιστροφή να πάω από το σπίτι να μου κάνει σπαγγέτι

Η ώρα πέρασε γρήγορα κι αφού ανανεώσαμε το ραντεβού να βρεθούμε και στην επιστροφή όπου θα είχα περισσότερο χρόνο , έτρεξα να περάσω έλεγχο και να βρω έγκαιρα την πύλη για την επόμενη πτήση.
Ευτυχώς είναι μικρό αεροδρόμιο και έγιναν όλα γρήγορα, είχα λίγο χρόνο ακόμη οπότε κάθισα να φάω ένα ωραίο πανίνο με προσούτο που μου αρέσει πολύ, που επίσης δεν είχε καλή κατάληξη....
Στην επιβίβαση μας στοίβιασαν στις σκάλες κι έπειτα έξω από το αεροπλάνο μέσα στον ήλιο.
Αφού βράσαμε εκεί με την ησυχία μας άνοιξαν τις πόρτες να μπούμε μέσα, αλλά με φουλαριστή πτήση της Ryanair όπου ο καθένας ψάχνει χώρο για τη χειραποσκευή του αυτό δεν γίνεται σύντομα.
'Αρχισα να νιώθω ότι ζαλίζομαι αλλά δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσα να κάνω.
'Οταν επιτέλους ήρθε η σειρά μου κάθισα στη θέση μου η οποία ήταν μεσαία σε ένα ασφυχτικά γεμάτο αεροπλάνο. Η δε ζέστη ήταν αφόρητη αφού ο κλιματισμός ξεκινάει μετά την απογείωση.
Αριστερά μου καθόταν ένας Ιταλός μπάρμπας θεοσεβούμενος ο οποίος με το που βολεύτηκα άρχισε τις 100 ερωτήσεις και με πληροφόρησε ότι πάει Λισαβόνα για την πολύ σημαντική θρησκευτική γιορτή της Φάτιμα και μάλιστα απόρησε πως δεν την ήξερα. Δεξιά μου μια νεαρή κοπέλα.
Μέχρι να κλείσουν οι πόρτες ένιωθα ότι θα λιποθυμίσω. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης και πραγματικά ένιωθα ότι πεθαίνω....΄Εχω εμπειρία από ανάλογο περιστατικό παλιότερα όταν κάποιος επιβάτης δεν ένιωθε καλά και ήξερα πολύ καλά τη διαδικασία.....έτσι δεν έβγαλα κιχ! Έκανα κάποιες σκόρπιες ηλίθιες σκέψεις τύπου αν είναι γραπτό να πεθάνω μέσα σε αεροπλάνο, ε τι να κάνουμε....κι έβγαλα μια σακούλα που είχα πρόχειρη στο μπακπακ. Την ώρα που αφήναμε το έδαφος, τα έβγαλα όλα.....Σ όλη μου τη ζωή αυτό είχε να μου συμβεί από παιδί και φέτος είναι η 2η φορά....η πρώτη σ ένα λεωφορείο στη νότια Ιταλία όπου όμως έτρεχε σαν τρελός στις στροφές και τώρα αυτό....
Ευτυχώς ο καλός Χριστιανός μπάρμπας από τα αριστερά μου με βοήθησε και με ρωτούσε συνεχώς αν είμαι καλά και μόλις πήραμε ύψος φώναξαν την αεροσυνοδό και αφού βεβαιώθηκαν όλοι ότι δεν θα τους μείνω στα χέρια με άφησαν στην ησυχία μου. Γεγονός είναι πάντως πως από κει κι έπειτα έστρωσα, άναψαν και τον κλιματισμό και ανακουφίστηκα , στην υπόλοιπη πτήση απλά ξεράθηκα στον ύπνο.

Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας με περίμενε η φίλη μου και φύγαμε κατευθείαν για το Cascais που είναι το σπίτι τους. Οι πρώτες εντυπώσεις από τη χώρα απλά αυτοκινητόδρομοι.....και urban περιοχές αραιοκατοικημένες με όμορφα σπίτια.
Ήμουν τελείως καλά πια, φτάσαμε σπίτι όπου με περίμεναν ο σύζυγος και τα παιδιά της - 2 αξιαγάπητα και πολύ ευγενικά αγοράκια 11 και 9 ετών φάγαμε βραδυνό, ήπιαμε τα κρασάκια μας , είπαμε τα νέα μας και ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε και να ξεκινήσουμε την επόμενη μέρα νωρίς νωρίς τις περιηγήσεις.
Η φίλη μου δεν εργάζεται εκεί και ήθελε να έρθει μαζί μου σε όλα για να τα δει και κείνη ξανά ύστερα από καιρό αλλά και για να έχουμε χρόνο μόνες οι δυό μας τουλάχιστον τις ώρες που τα παιδιά θα ήταν στο σχολείο.
Της είχα στείλει ένα pdf με τα μέρη που με ενδιέφερε να δω στη Λισαβόνα, το είχε εκτυπώσει και συζητήσαμε μαζί τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα-έκανε κ αυτή τις προσθήκες της ως γνώστης της περιοχής.....αυτά να τα βλέπουν κάτι άλλες φίλες μου που σνομπάρουν τα pdf μου στα ταξίδια μας

 

[thrykika]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

 

[fenia42]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

 

[thrykika]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

μάλλον έριξε Thank you next στο γάμο

 

[evaT]

2η μέρα Λισαβόνα - Baixa - Bairo Alto- Chiado - Almafa - Κάστρο Belem

Πως γίνονται όλα αυτά σε μιά μέρα;
Το πλεονέκτημα του να κινείσαι με αυτοκίνητο...και φυσικά να ξεκινάς νωρίς.
Με τη διαφορά των 2 ωρών που έχει η Πορτογαλία από την Ελλάδα μαζί με την ανυπομονησία να δω επιτέλους κάτι, σηκώθηκα πρωί πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε νωρίς να προλάβουμε και τη ζέστη μια και οι προβλέψεις μιλούσαν για 30ρια αυτές τις μέρες.
Πήραμε το δρόμο από την παραλιακή η οποία είναι μια πολύ όμορφη 30-40 λεπτη διαδρομή ως το κέντρο της πόλης

Aφήσαμε το αυτοκίνητο σε κεντρικό πάρκιγκ και ξεκινήσαμε τις βόλτες μας από την Πλατεία Dom Pedro IV ,ε το υπέροχο δάπεδο

και τα όμορφα νεοκλασσικά κτίρια τριγύρω

και περπατήσαμε προς τη Rua Augusta που είναι ο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος και κείνη την ώρα ήταν σχετικά ήσυχος

αυτά είναι τα πρώτα Pasteis de nata που αντίκρυσα

Κ από την Αψίδα Θριάμβου της Rua Augusta

στην Praca Do Comercio που είναι η μεγαλύτερη της πόλης και συναντά τον ποταμό Τάγο.

Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και δυσκόλευε τις λήψεις, κάποια στιγμή εκνευρίστηκα και δεν έχω πολλές φωτογραφίες από το υπέροχο αυτό σημείο.
Ξεκινήσαμε για τα ανηφορικά της πόλης προς το Chiado και το Bairro Alto

Το διάσημο Cafe Brasileira

όπου σύχναζε ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής ο Fernardo Pessoa

Βρήκαμε το παλιότερο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Λισαβόνας

Praca do Municipio

Bairro Alto

έχασε καμιά κανένα σουτιέν;

Rua da Bica de Duarte Belo ο πλέον φωτογραφημένος δρόμος της πόλης

Από κει μπήκαμε στο ιστορικό Tram 28 Bica το οποίο μας ξεκούρασε και μας πήγε ως ψηλά στα στενά της Alfama και στα Miradouro

Miradouro Santa Lucia

Miradouro das Portas do Sol Ουάου όμως!

και με αυτή τη θέα έφαγα το πρώτο μου παστέις. Νταξξξ καλό ήταμ δε λέω , εμείς οι Σαλονικιοί που έχουμε τη μπουγάτσα δεν μας κάνει τόση εντύπωση νομίζω. Σαν πολύ νόστιμο μπουγατσάκι. Το ίδιο απόγευμα έφαγα και το καλύτερο όλου του ταξιδιού

κι αυτό είναι το παλιότερο δέντρο της Λισαβόνας! Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανέναν αλλά αφού το εντόπισα το μοιράζομαι....

Πάμε κι άλλη βόλτα τώρα...
Ο Καθεδρικός της πόλης

'Ενα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Λισαβόνας είναι η εκκλησία Converto da Ordem do Carmo Και ό,τι σώθηκε από αυτήν μετά τον σεισμό 8.7 ρίχτερ του 1755

Η φίλη μου γνώριζε ότι από την εκκλησία ουσιαστικά φτάνεις στο ίδιο ύψος με το Elevador de Santa Justa το οποίο είχε ατελείωτη ουρά όταν προσπαθήσαμε να το χρησιμοποιήσουμε νωρίτερα.
'Ετσι απολαύσαμε με άλλο τρόπο τις θέες που κόβουν την ανάσα.

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά και ήδη είχαμε καλύψει μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης.
Κστευθυνθήκαμε προς την εντυπωσιακή Rua da Libertade και την κυπριακή πρεσβεία όιπου εργάζεται ο σύζυγος της φίλης. Στο καφέ κάτω από την πρεσβεία συναντήσαμε τον Κύπριο πρέσβη ο οποίος μας κέρασε μια κρύα μπυρίτσα. 'Εκανα και υψηλές γνωριμίες! Αμ πως

 

[evaT]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! ότι μπορώ κάνω....

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

ρε καθείστε καλά....σαν πολλά άπλυτα βγήκαν στη φόρα

 

[turms]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

 

[evaT]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

'Οντως θυμίζει Ελλάδα αρκετά. Το ίδιο και οι περιοχές μιακριά από το τουριστικό κέντρο. Το Cascais, Το Oeiras είναι κάτι σαν το Μαρούσι στην Αθήνα. Με καλύτερες υποδομές ναι.

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

 

[turms]

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

αυτα μονο ελλαδα η σε κανα ελληνικο καφε στο εξωτερικο (σε αποτυχημενη εκδοση)

τουλαχιστον κανουνε καλο καφε?