Ιταλία Πορτογαλία Η Λισαβόνα, το Πόρτο, η μουσική fado κι ένας γάμος που τελικά έχασα ....

[evaT]

7η μέρα - Πόρτο

Στο πρωινό η νέα βραζιλιάνα φίλη μου ανέλαβε να με συστήσει στον μικρόκοσμο του χόστελ.
Καθόμασταν γύρω γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι κάτι γάλλοι ένας γερμανός, μια Ιταλίδα και μάνα του λόχου μια 70χρονη γαλλίδα η οποία έκανε μπακπακ το γύρο στην Ευρώπης για να σπάσει τη ρουτίνα......Ρησπέκτ!

Στη συνέχεια καθένας πήρε το δρόμο του και γω τον δικό μου...Το αρχικό πλάνο προέβλεπε να κατέβω στην παραλία και από κει να νοικιάσω ποδήλατο και να φτάσω ως το Matoshinos .
Για άλλη μια μέρα όμως η πρωινή πρόβλεψη είχε βροχή μέχρι και το απογευματάκι που οριστικά πια ο καιρός θα βελτιωνόταν.
Δεν μου πολυάρεσε, είχα φιαχτεί πολύ με την ιδέα να κάνω όλη τη διαδρομή ποδηλατάδα με μουσική αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Εκτός από τη βροχή φυσούσε και ανελέητα, οπότε μπήκα στο αστικό λεωφορείο 500 που διασχίζει όλο το παραλιακό μέτωπο και μετά από μια όμορφη διαδρομή έφτασα στο Matoshinos.

Πριν φτάσω στη στάση πέτυχα και αυτές

Ταυτίστηκα!
Κάπως έτσι με φαντάζομαι σε 1-2 δεκαετίες με καμιά ταλαίπωρη φίλη μου που θα την τραβολογάω από δω κι από κει...μόνο που με φαντάζομαι με πιο εξτρήμ μαλλί- ίσως κάτι σε μπλε (!) τώρα που το σκέφτομαι για να έχω να εκνευρίζω τα παιδιά μου!

Η παραλία του Matoshinos ήταν όντως εφάμιλλη του Ατλαντικού, μεγάλη αμμουδιά και φουρτουνιασμένη λόγω της κακοκαιρίας.

Κάθισα να πιω ένα καφεδάκι με ωραία θέα...

και μετά έβαλα τ ακουστικά στ αυτιά κι άκουγα ολίγον από Madrugata και το γύρισα στους Rainbow , το βρήκα πολύ ταιριαστό με τον καιρό και έφτασα ως εκεί που έσκαγε το κύμα για να χαζέψω τους surfers.

Μελαγχολία; Μπαααα δε νομίζω...Σκεφτόμουν διάφορα στην μοναχική μου βόλτα, ένα από αυτά το ότι θα ήθελα οπωσδήποτε να επαναλάβω το σόλο τράβελιγκ με μεγαλύτερη διάρκεια.
Οι φίλες μου στο μεταξύ με είχαν τρελάνει στα μηνύματα τι ωραία και τι ωραία και τι θα κανονίσουμε παρέα το επόμενο! Εμένα περιμένουν να τα οργανώσω αλλά δεν τις βλέπω καλά....
'Οχι πως δεν περνάω όμορφα με παρέα αλλά μου άρεσε κι αυτός ο τρόπος για αλλαγή...
Τώρα που τα γράφω βέβαια και με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας εύχομαι απλά να μπορούμε να ταξιδεύουμε με όποιον τρόπο.... τα υπόλοιπα έχουν λιγότερη σημασία.

Η βροχή με πέτυχε στην επιστροφή. Μούσκεμα έγινα μέχρι να μπω στο λεωφορείο αλλά ευτυχώς η θερμοκρασία ήταν καλή.
Γύρισα στο Πόρτο και μπήκα σ ένα ταχυφαγείο να φάω κάτι. Δεν συμπαθώ τα μπέργκερ κι ένιωσα ότι θέλω κάτι σε πρασινάδα να βοσκήσω...Τελικά πήρα μια σαλάτα σήζαρς και πατάτες τηγανητές και πήγα στο χόστελ να αλλάξω τα βρεμένα ρούχα.
Πριν από αυτό έψαξα να βρω την στάση από όπου περνάει το νυχτερινό λεωφορείο προς το αεροδρόμιο- ήταν μόλις 300 μέτρα από το χόστελ, αλλά εγώ είμαι αγχώδης και δεν τ αφήνω στην τύχη αυτά...δεν είχα καμία όρεξη να ψάχνω για ταξί στις 4 τα χαράματα σε περίπτωση που έχανα το λεωφορείο. Αφού βρήκα το σωστό σημείο και το τσεκάρισα, ησύχασα και γύρισα πίσω.

Ξεκουράστηκα λιγάκι και απογευματάκι ξεκίνησα πάλι για τις όχθες αφού είχα σκοπό να πάω την κρουαζιέρα - βαρκάδα που σε πάει και στις 6 γέφυρες της πόλης.

Η αλήθεια είναι πως είχα ρίξει μια ματιά στις προσφορές που έβλεπα στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά στις βόλτες μου, με εύκολο συμπέρασμα ότι καθένας ζητούσε ό,τι ήθελε!
Εγώ πήγα κατευθείαν στη βάρκα και μου είπαν 15 ευρώ η βαρκάδα μαζί με την γευσιγνωσία κρασιών απέναντι στα κελάρια. Καλό ντηλ μου φάνηκε και μπήκα...

Ορίστε και μερικές φωτογραφίες από τη σχετική βόλτα.

Ponte do Infante

Ωραία ήταν, δε λέω αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Βασικά η κρουαζιέρα δεν προσφέρει κάτι πολύ διαφορετικό σαν θέα από αυτά που θα δεις αν περπατήσεις χαλαρά στις όχθες του Douro.
Για 15 ευρώ υπερεκτιμημένο....

Συνέχισα τη βόλτα στη Gaia με κατεύθυνση προς το κελάρι

Cruz το έλεγαν το κελάρι και μου έφεραν να πιώ αυτά όχι βέβαια δεν μπορούσα να τα πιώ όλα...τα δύο τελευταία όμως τα κατάφερα άνετα!

Σηκώθηκα (ασταθής) να περπατήσω λίγο ακόμη και να ρουφήξω όση ακόμη εικόνα προλάβαινα να αφομειώσω.

είμαι σκοτεινός τύπος!

Περπάτησα λίγο ακόμη στο κέντρο της πόλης δίχως να φωτογραφίζω πια...απλά χαιρόμουν το απόγευμα και την ζωηρεμένη ατμόσφαιρα , είχε γλυκάνει ο καιρός και είχαν βγει όλοι στις τσάρκες.
Θέλοντας να φάω κάπου όχι τόσο τουριστικά ακολούθησα την προτροπή του φίλου @Kyriakao που με έστειλε λίγο εκτός κέντρου σε μια μικρή πλατεία

Συμβουλεύτηκα και το σερβιτόρο τι μπορώ να φάω παραδοσιακό εκτός από μπακαλιάρο.
Το τυπικό λέει πορτογαλικό σάντουιτς! και μένα πήγε ο νους μου στη Bifana και ξέχασα τι είχε ανεβάσει για την francheshina ο @psilos3 !!!

Και μου ήρθε αυτό

Μα λέω σάντουιτς μου είπατε...
Σάντουιτς, λέει είναι! μέσα έχει ψωμί και ανάμεσα κρέας
Την 'Αρτα και τα Γιάννενα μαζί είχε μέσα αυτό...Ψωμιά του τοστ, χοιρινό, μετά ζαμπόν και αυτή η πανδαισία απέξω είναι λιωμένο τυρί.
Άπανωτά εγκεφαλικά θα πάθαινε η διατροφολόγος μου αν με έβλεπε να το τρώω αυτό, που διαπραγματευόμασταν για 1 κουλουράκι θεσσαλονίκης την εβδομάδα!

Η αλήθεια είναι πως δεν τρωγόταν...έβγαλα τα ζαμπόν και όσο από το ψωμί κατάφερα και έφαγα τα υπόλοιπα γιατί πεινούσα και είχαν ήδη αργήσει μια αιωνιότητα και μια μέρα να μου φέρουν αυτό εδώ.
Τέλος πάντων, πρέπει να το σημειώσω αυτό κάπου. Francheshina, δεν είναι για μένα!!!

Επέστρεψα στο χόστελ να μαζέψω τα πράγματά μου αφού η αναχώριση ήταν μέσα στην άγρια νύχτα.
Λίγο αργότερα πήρα την Βραζιλιάνα αλαμπρατσέτο και βρήκαμε το μπαρ με το τζουκ μποξ που ήταν κλειστό το προηγούμενο βράδυ. Απόψε ήταν ανοιχτό αλλά τα έπινε μόνος του ο μπάρμαν μέσα...
Προχωρήσαμε στον επόμενο δρόμο και βρήκαμε το Pub Bonaparte που ήταν η έτερη σύσταση.
Εκεί είχε λίγο παραπάνω ζωντάνια

και καθίσαμε για ένα τελευταίο κρασάκι.

Εκείνη θα αναχωρούσε για την Braga την επόμενη ημέρα και γω για το Μπέργκαμο και το βράδυ Θεσσαλονίκη.
Πολύ θα ήθελα να άλλαζα και γω πόλη και να έχω κανά 20μερο ακόμη μπροστά να ταξιδεύω αλλά είχε έρθει η ώρα να προσγειωθώ στην καθημερινότητά μου.
Συμφωνήσαμε πόσο ωραίο είναι να γνωρίζεις ενδιαφέροντα άτομα στα ταξίδια και είπαμε πως κάπου, κάπως, κάποτε μπορεί και να ξαναβρεθούμε.

Τελευταίες φωτό από το όμορφο Πόρτο

και το dos Clerigos εντυπωσιακά φωτισμένο ασορτί με τη νύχτα

Ξάπλωσα νωρίς, πριν τις 11.30 έχοντας ώρα αφύπνισης 3.30!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Smaragda53]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

 

[evaT]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

Azulejos

 

[evaT]

1η μέρα Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο - Λισαβόνα

Πετούσα μεσημεράκι προς Μπέργκαμο και ξεκινήσαμε με 20-22 βαθμούς από δω για να φτάσουμε στους 29-30 στο Μιλάνο! Η διαφορά ήταν εμφανής με την προσγείωση-ζέστη και υγρασία σε συνδυασμό με πολυκοσμία μέσα και έξω από το αεροδρόμιο, και μέτρα ανύπαρκτα. Καμιά μασκούλα μόνο κ αυτό που και που....
Είχαμε ραντεβού με το φίλο μου έξω από τις αφίξεις και έψαχνα να τον βρω με το κινητό στο χέρι.
Κάτι λίγες φωτογραφίες είχα δει στο φέισμπουκ, εγώ θυμόμουν έναν νεαρό ψηλό με πλούσια χαίτη, τελικά όταν πλησίασε αναγνώρισα το χαμόγελο....η πλούσια χαίτη τον είχε αποχαιρετήσει μάλλον καιρό πριν το ύψος ήταν μέτριο (υποθέτω εγώ τότε ήμουν κοντή) , το ευχάριστο βέβαια είναι ότι αναγνωρίσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον, άρχισε ο Ιταλός τα mamma mia και τέτοια άλλα ωραία επιφωνήματα και γω έκανα ανασκαφές στο μυαλό μου να θυμηθώ τα ξεχασμένα μου Ιταλικά. Αποφασίσαμε να πάμε απέναντι στο εμπορικό κέντρο Orio να πιούμε έναν καφέ και να πούμε τα νέα μας αφού είχα μόνο ένα γεμάτο 2ωρο ελεύθερο πριν την επόμενη πτήση.

Με πήρε ο άνθρωπος με το αυτοκίνητό του, μου έδειξε όλο το εμπορικό κέντρο και τις ακριβές ιταλικές φίρμες, εγώ χίπισσα στο μεταξύ...με σκισμένο τζιν και μπακπακ....τι να κάνω για ταξίδι ξεκινούσα δεν ήμουν κι ο ορισμός του στυλ. Εν τω μεταξύ όσοι έχετε ταξιδέψει προς Μιλάνο το ξέρετε, οι άτιμοι είναι όλοι φιγουρίνια.
Μόνο ένας Μιλανέζος μπορεί να φοράει κόκκινο παντελόνι με σιέλ πουκάμισο και ροζ γραβάτα και όλο αυτό να δείχνει στiλάτο και όχι γελοίο!

Καθίσαμε σ ένα ωραίο καφέ και πήρα ένα απερόλ σπριτζ (που δεν είχε καλή κατάληξη αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια αυτά...)
Είπαμε τα νέα μας, τι κάναμε στις ζωές μας, μου έδειξε φωτογραφίες από την όμορφη οικογένειά του και η αλήθεια είναι πως ο λόγος που έμαθα Ιταλικά ήταν ο ...αδερφός του!
'Οταν παραθερίζαμε δίπλα δίπλα τότε στη Χαλκιδική εγώ ήμουν 14-15 ετών και είχα ψιλοτσιμπηθεί με τον αδερφό του που ήταν ένα χρόνο μικρότερος και με φλέρταρε ασύστολα, μου είχε σκάσει μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο ένα άτσαλο πεταχτό φιλί στα χείλη που όμως στο δικό μου εφηβικό μυαλό είχε πάρει οσκαρικές διαστάσεις ....γρι αγγλικά δε μιλούσε το Ιταλάκι οπότε μόνο κοιτιόμασταν και χαμογελούσαμε και τις όποιες μεταφράσεις τις έκανε ο αδερφός του που ας πούμε μιλούσε κάτι περισσότερο. Και τρώγαμε τις μακαρονάδες της μάνας του παρέα.
Εγώ από το Σεπτέμβριο τότε ξεκίνησα Ιταλικά διότι είχαν πει ότι θα ξαναέρχονταν το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Ιταλός δεν ξαναήρθε ποτέ, στο γράμμα που έστειλα δεν απάντησε, εγώ όμως έμαθα τη γλώσσα που τότε τη μιλούσα κιόλας και αργότερα βρεθήκαμε με τον αδερφό του στο φέισμπουκ από όπου και κανονίστηκε η συνάντηση αυτή.
Με πληροφόρησε πως ο εφηβικός μου έρωτας είναι άρρωστος εδώ και χρόνια και δεν έκανε ποτέ οικογένεια, δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς έχει αλλά σίγουρα λυπήθηκα.
Μου είπε πως οι γονείς του είναι καλά και δεν μας είχαν ξεχάσει, του είχαν παραγγείλει κιόλας αν προλαβαίνω να με πάει σπίτι του να φάμε όλοι μαζί! Τι γλουκούληδες!
Κάναμε βιντεοκλήση να με δουν και η μαμά του μου είπε στην επιστροφή να πάω από το σπίτι να μου κάνει σπαγγέτι

Η ώρα πέρασε γρήγορα κι αφού ανανεώσαμε το ραντεβού να βρεθούμε και στην επιστροφή όπου θα είχα περισσότερο χρόνο , έτρεξα να περάσω έλεγχο και να βρω έγκαιρα την πύλη για την επόμενη πτήση.
Ευτυχώς είναι μικρό αεροδρόμιο και έγιναν όλα γρήγορα, είχα λίγο χρόνο ακόμη οπότε κάθισα να φάω ένα ωραίο πανίνο με προσούτο που μου αρέσει πολύ, που επίσης δεν είχε καλή κατάληξη....
Στην επιβίβαση μας στοίβιασαν στις σκάλες κι έπειτα έξω από το αεροπλάνο μέσα στον ήλιο.
Αφού βράσαμε εκεί με την ησυχία μας άνοιξαν τις πόρτες να μπούμε μέσα, αλλά με φουλαριστή πτήση της Ryanair όπου ο καθένας ψάχνει χώρο για τη χειραποσκευή του αυτό δεν γίνεται σύντομα.
'Αρχισα να νιώθω ότι ζαλίζομαι αλλά δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσα να κάνω.
'Οταν επιτέλους ήρθε η σειρά μου κάθισα στη θέση μου η οποία ήταν μεσαία σε ένα ασφυχτικά γεμάτο αεροπλάνο. Η δε ζέστη ήταν αφόρητη αφού ο κλιματισμός ξεκινάει μετά την απογείωση.
Αριστερά μου καθόταν ένας Ιταλός μπάρμπας θεοσεβούμενος ο οποίος με το που βολεύτηκα άρχισε τις 100 ερωτήσεις και με πληροφόρησε ότι πάει Λισαβόνα για την πολύ σημαντική θρησκευτική γιορτή της Φάτιμα και μάλιστα απόρησε πως δεν την ήξερα. Δεξιά μου μια νεαρή κοπέλα.
Μέχρι να κλείσουν οι πόρτες ένιωθα ότι θα λιποθυμίσω. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης και πραγματικά ένιωθα ότι πεθαίνω....΄Εχω εμπειρία από ανάλογο περιστατικό παλιότερα όταν κάποιος επιβάτης δεν ένιωθε καλά και ήξερα πολύ καλά τη διαδικασία.....έτσι δεν έβγαλα κιχ! Έκανα κάποιες σκόρπιες ηλίθιες σκέψεις τύπου αν είναι γραπτό να πεθάνω μέσα σε αεροπλάνο, ε τι να κάνουμε....κι έβγαλα μια σακούλα που είχα πρόχειρη στο μπακπακ. Την ώρα που αφήναμε το έδαφος, τα έβγαλα όλα.....Σ όλη μου τη ζωή αυτό είχε να μου συμβεί από παιδί και φέτος είναι η 2η φορά....η πρώτη σ ένα λεωφορείο στη νότια Ιταλία όπου όμως έτρεχε σαν τρελός στις στροφές και τώρα αυτό....
Ευτυχώς ο καλός Χριστιανός μπάρμπας από τα αριστερά μου με βοήθησε και με ρωτούσε συνεχώς αν είμαι καλά και μόλις πήραμε ύψος φώναξαν την αεροσυνοδό και αφού βεβαιώθηκαν όλοι ότι δεν θα τους μείνω στα χέρια με άφησαν στην ησυχία μου. Γεγονός είναι πάντως πως από κει κι έπειτα έστρωσα, άναψαν και τον κλιματισμό και ανακουφίστηκα , στην υπόλοιπη πτήση απλά ξεράθηκα στον ύπνο.

Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας με περίμενε η φίλη μου και φύγαμε κατευθείαν για το Cascais που είναι το σπίτι τους. Οι πρώτες εντυπώσεις από τη χώρα απλά αυτοκινητόδρομοι.....και urban περιοχές αραιοκατοικημένες με όμορφα σπίτια.
Ήμουν τελείως καλά πια, φτάσαμε σπίτι όπου με περίμεναν ο σύζυγος και τα παιδιά της - 2 αξιαγάπητα και πολύ ευγενικά αγοράκια 11 και 9 ετών φάγαμε βραδυνό, ήπιαμε τα κρασάκια μας , είπαμε τα νέα μας και ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε και να ξεκινήσουμε την επόμενη μέρα νωρίς νωρίς τις περιηγήσεις.
Η φίλη μου δεν εργάζεται εκεί και ήθελε να έρθει μαζί μου σε όλα για να τα δει και κείνη ξανά ύστερα από καιρό αλλά και για να έχουμε χρόνο μόνες οι δυό μας τουλάχιστον τις ώρες που τα παιδιά θα ήταν στο σχολείο.
Της είχα στείλει ένα pdf με τα μέρη που με ενδιέφερε να δω στη Λισαβόνα, το είχε εκτυπώσει και συζητήσαμε μαζί τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα-έκανε κ αυτή τις προσθήκες της ως γνώστης της περιοχής.....αυτά να τα βλέπουν κάτι άλλες φίλες μου που σνομπάρουν τα pdf μου στα ταξίδια μας

 

[thrykika]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

 

[fenia42]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

 

[thrykika]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

μάλλον έριξε Thank you next στο γάμο

 

[evaT]

2η μέρα Λισαβόνα - Baixa - Bairo Alto- Chiado - Almafa - Κάστρο Belem

Πως γίνονται όλα αυτά σε μιά μέρα;
Το πλεονέκτημα του να κινείσαι με αυτοκίνητο...και φυσικά να ξεκινάς νωρίς.
Με τη διαφορά των 2 ωρών που έχει η Πορτογαλία από την Ελλάδα μαζί με την ανυπομονησία να δω επιτέλους κάτι, σηκώθηκα πρωί πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε νωρίς να προλάβουμε και τη ζέστη μια και οι προβλέψεις μιλούσαν για 30ρια αυτές τις μέρες.
Πήραμε το δρόμο από την παραλιακή η οποία είναι μια πολύ όμορφη 30-40 λεπτη διαδρομή ως το κέντρο της πόλης

Aφήσαμε το αυτοκίνητο σε κεντρικό πάρκιγκ και ξεκινήσαμε τις βόλτες μας από την Πλατεία Dom Pedro IV ,ε το υπέροχο δάπεδο

και τα όμορφα νεοκλασσικά κτίρια τριγύρω

και περπατήσαμε προς τη Rua Augusta που είναι ο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος και κείνη την ώρα ήταν σχετικά ήσυχος

αυτά είναι τα πρώτα Pasteis de nata που αντίκρυσα

Κ από την Αψίδα Θριάμβου της Rua Augusta

στην Praca Do Comercio που είναι η μεγαλύτερη της πόλης και συναντά τον ποταμό Τάγο.

Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και δυσκόλευε τις λήψεις, κάποια στιγμή εκνευρίστηκα και δεν έχω πολλές φωτογραφίες από το υπέροχο αυτό σημείο.
Ξεκινήσαμε για τα ανηφορικά της πόλης προς το Chiado και το Bairro Alto

Το διάσημο Cafe Brasileira

όπου σύχναζε ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής ο Fernardo Pessoa

Βρήκαμε το παλιότερο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Λισαβόνας

Praca do Municipio

Bairro Alto

έχασε καμιά κανένα σουτιέν;

Rua da Bica de Duarte Belo ο πλέον φωτογραφημένος δρόμος της πόλης

Από κει μπήκαμε στο ιστορικό Tram 28 Bica το οποίο μας ξεκούρασε και μας πήγε ως ψηλά στα στενά της Alfama και στα Miradouro

Miradouro Santa Lucia

Miradouro das Portas do Sol Ουάου όμως!

και με αυτή τη θέα έφαγα το πρώτο μου παστέις. Νταξξξ καλό ήταμ δε λέω , εμείς οι Σαλονικιοί που έχουμε τη μπουγάτσα δεν μας κάνει τόση εντύπωση νομίζω. Σαν πολύ νόστιμο μπουγατσάκι. Το ίδιο απόγευμα έφαγα και το καλύτερο όλου του ταξιδιού

κι αυτό είναι το παλιότερο δέντρο της Λισαβόνας! Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανέναν αλλά αφού το εντόπισα το μοιράζομαι....

Πάμε κι άλλη βόλτα τώρα...
Ο Καθεδρικός της πόλης

'Ενα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Λισαβόνας είναι η εκκλησία Converto da Ordem do Carmo Και ό,τι σώθηκε από αυτήν μετά τον σεισμό 8.7 ρίχτερ του 1755

Η φίλη μου γνώριζε ότι από την εκκλησία ουσιαστικά φτάνεις στο ίδιο ύψος με το Elevador de Santa Justa το οποίο είχε ατελείωτη ουρά όταν προσπαθήσαμε να το χρησιμοποιήσουμε νωρίτερα.
'Ετσι απολαύσαμε με άλλο τρόπο τις θέες που κόβουν την ανάσα.

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά και ήδη είχαμε καλύψει μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης.
Κστευθυνθήκαμε προς την εντυπωσιακή Rua da Libertade και την κυπριακή πρεσβεία όιπου εργάζεται ο σύζυγος της φίλης. Στο καφέ κάτω από την πρεσβεία συναντήσαμε τον Κύπριο πρέσβη ο οποίος μας κέρασε μια κρύα μπυρίτσα. 'Εκανα και υψηλές γνωριμίες! Αμ πως

 

[evaT]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! ότι μπορώ κάνω....

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

ρε καθείστε καλά....σαν πολλά άπλυτα βγήκαν στη φόρα

 

[turms]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

 

[evaT]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

'Οντως θυμίζει Ελλάδα αρκετά. Το ίδιο και οι περιοχές μιακριά από το τουριστικό κέντρο. Το Cascais, Το Oeiras είναι κάτι σαν το Μαρούσι στην Αθήνα. Με καλύτερες υποδομές ναι.

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

 

[turms]

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

αυτα μονο ελλαδα η σε κανα ελληνικο καφε στο εξωτερικο (σε αποτυχημενη εκδοση)

τουλαχιστον κανουνε καλο καφε?