ΙΚΑΡΙΑ – Η Τζαμάικα της Ελλάδας

[varioAthens]

Έφτασε πια και η μέρα που θα πηγαίναμε στη βόρεια πλευρά του νησιού και συγκεκριμένα στον Αρμενιστή όπου θα διανυκτερεύαμε τις επόμενες μέρες στο ξενοδοχείο που διατηρεί ο θείος της φίλης μου. “Δανειστήκαμε” ένα φορτηγάκι που είχε ο πατέρας της φίλης μου για να κινείται στο νησί και ξεκινήσαμε δύο αρχάριες οδηγοί και καλή μας τύχη...... 50 χιλιόμετρα απόσταση και την κάναμε πάνω από 2 ώρες.
Η διαδρομή από τον Άγιο Κήρυκο μέχρι τον Εύδηλο είναι πανέμορφη. Άγρια ομορφιά. Ο δρόμος ακροβατεί μεταξύ βουνού και γκρεμού που καταλήγει στη θάλασσα. Καθώς το αυτοκίνητο κινείται, νιώθεις από την μία μεριά την επιβλητική παρουσία του Αθέρα (η οροσειρά της Ικαρίας) και από την άλλη νιώθεις σχεδόν να αιωρείσαι 100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η πιο μαγική στιγμή της διαδρομής ήταν το ηλιοβασίλεμα που πετύχαμε, με τον Αθέρα να βάφεται ροζ και τη θάλασσα να παίρνει φωτιά τη στιγμή που ο ήλιος έδυε μέσα της.
Όταν πια φτάσαμε στον Εύδηλο είχε αρχίσει να νυχτώνει, οι διαφορές όμως από τον Κήρυκο εμφανείς.

Ο Εύδηλος είναι πολύ πιο τουριστικός από την πρωτεύουσα του νησιού, Άγιο Κήρυκο. Περισσότερα ταβερνάκια και καφετέριες, περισσότερος κόσμος, τουρίστες. Εδώ είναι και το 2ο λιμάνι του νησιού το οποίο, λόγω τουρισμού, έχει και περισσότερη κίνηση.
Ο Εύδηλος είναι κι αυτός χτισμένος αμφιθεατρικά προς το λιμάνι και αξίζει να τον περπατήσεις. Αν απομακρυνθείτε λίγο από τον παραλιακό δρόμο και ανηφορίσετε στα δρομάκια θα απολαύσετε πραγματικά τη βόλτα σας. Πλακόστρωτα καλντερίμια, κηπάκια που ευωδιάζουν τα νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά και ταβερνάκια μέσα σε όμορφες αυλές.

Κάναμε μία στάση για ανασύνταξη δυνάμεων και συνεχίσαμε για τον τελικό μας προορισμό, τον Αρμενιστή. Το ξενοδοχείο με εντυπωσίασε. Ήταν μικρό αλλά κουκλίστικο, σε νησιώτικο στυλ και χτισμένο σε ένα βράχο πάνω στη θάλασσα. Ήταν απίθανο να κοιμάσαι με ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα, ακούγοντας τον παφλασμό του κύματος όλη τη νύχτα σα γλυκό νανούρισμα.

Ο Αρμενιστής είναι το επίκεντρο του τουρισμού στη βόρεια πλευρά του νησιού. Έχει ξενοδοχεία, ευτυχώς όχι resorts, μικροσκοπικά και καλαίσθητα, ταβερνάκια και καφετέριες. Το 1994 που πήγα πρώτη φορά δεν ήταν πολλά, αλλά όσα ακριβώς χρειαζόταν για να μην χάνει την ομορφιά του ο τόπος. Βέβαια από τότε κάθε φορά που πηγαίνω Ικαρία, όλο και κάτι καινούριο έχει προστεθεί.

Εκτός από την ομώνυμη παραλία, από τον Αρμενιστή μπορεί να πάει κανείς στις εξής παραλίες:
1) Γιαλισκάρι: στην παραλία αυτή καταλήγει ένα ποτάμι. Είναι οργανωμένη, με άμμο και μαζεύεται πολύς κόσμος. Είναι ένα από τα ωραιότερα σημεία του νησιού και έχει αρχίσει να συναγωνίζεται σε τουρισμό τον Αρμενιστή.
2) Μεσαχτή: Και αυτή είναι οργανωμένη, με άμμο και μαζεύει κόσμο. Συνήθως έχει πολύ αέρα και γι’ αυτό μαζεύει σέρφερς.
3) Λιβάδι: Οργανωμένη, με άμμο, έχει μία μικρή λιμνούλα πάνω στην παραλία (με αρκετές σφήκες πάντα!) και εδώ κάνουν θαλάσσια σπορ.
4) Νας: Η αγαπημένη μου! Δεν έχει ομπρέλες, δεν έχει ξαπλώστρες. Μαζεύει backpackers, ελεύθερους καμπίστες και γυμνιστές. Το μέρος είναι πανέμορφο. Κατεβαίνεις από σκαλοπάτια για να φτάσεις στην παραλία, η οποία έχει άμμο και βότσαλο. Στη θάλασσα του Να καταλήγει και ένας ποταμός (ο Χάλαρης) και κάνει το τοπίο εντυπωσιακό. Η αίσθηση εδώ είναι αυτή της απόλυτης ελευθερίας. Must η διανυκτέρευση ακόμα και χωρίς σκηνή! Εμείς κοιμηθήκαμε έχοντας μόνο τα sleeping bags μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Μπράβο, vario, ωραίο θέμα για ένα πολύ ωραίο νησί!!!! Ικαρία έχουμε πάει κι εμείς τρεις φορές, κι όλες περάσαμε καταπληκτικά! Τη μία μάλιστα με sleeping bag σε παραλίες σχεδόν απροσπέλαστες...Ξυπνάγαμε ξημερώματα και πίναμε αυτοσχέδιο φραπεδάκι με κεκάκι πάνω σε σε βράχινα πλατώματα με θέα στη θάλασσα...Κάθε πρωί έκαναν την εμφάνισή τους φώκιες, κι ήταν ένα αξέχαστο θέαμα...Τις άλλες δυο σε ένα πολύ ήσυχο δωμάτιο στον Αρμενιστή, με μπαλκόνι ακριβώς πάνω απ' τη θάλασσα...και το βράδυ ουζοκαταστάσεις στον Εύδηλο...Αφάνταστη ηρεμία....Γράψε, γράψε, να το ξαναθυμηθώ και να γεμίσω νοσταλγία!!!

 

[getxowoman]

Γυρισες και μπηκες δυναμικα στο σαιτ παλι!!! Λοιπον περιμενω συνεχεια,δε ξερω πολλα για αυτο το νησι! Και οταν λεω οτι εισαι η go2dbeach νουμερο 2 κατι εχω μυριστει!!!!!

 

[varioAthens]

...... Και να ’μαστε λοιπόν πάνω στο πλοίο, κατάστρωμα καθότι και πιτσιρίκες, να γνωριζόμαστε και να μιλάμε με νεαρούς και νεαρές Καριωτίνες που έμεναν Αθήνα και πήγαιναν να περάσουν το καλοκαίρι τους στο νησί, να βλέπουμε σε κάθε στάση του πλοίου και από ένα φωταγωγημένο κυκλαδίτικο λιμάνι και να ανυπομονούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας έχοντας δημιουργήσει μέσα μας τεράστιες προσδοκίες για εκείνες τις πρώτες διακοπές.

Το πρόγραμμα είχε ως εξής: τις μισές μέρες θα μέναμε Άγιο Κήρυκο που είναι η πρωτεύουσα του νησιού και όπου βρισκόταν το εξοχικό της φίλης μου και τις άλλες μισές στον Αρμενιστή στο ξενοδοχείο του θείου της, σύνολο 8 μέρες....άλλο θέμα το ότι έμεινα τελικά 17!.

Ο Άγιος Κήρυκος αν και πρωτεύουσα του νησιού δεν είχε καθόλου τουριστική κίνηση. Το 1994 μάλιστα δεν είχε ούτε και καφετέριες παρά μόνο παραδοσιακά καφενεία στα οποία δεν μαζεύονταν άνθρωποι τρίτης ηλικίας αλλά νέοι, όπως μου είπε η φίλη μου. Πρώτο σοκ αυτό για μένα: “Μα καλά σε καφενεία θα πίνουμε τον καφέ μας?”. Τέλος πάντων, κάτι θα ξέρει η φίλη μου σκέφτηκα και έτσι το πρώτο βράδυ πήγαμε κι εμείς στα καφενεία....Δεύτερο σοκ! Έντεκα το βράδυ και ήμαστε δεν ήμαστε 3 παρέες “Που με έφερες παιδάκι μου....τι θα κάνουμε εδώ, βαρέθηκα ήδη κ.λ.π. κ.λ.π.”. Ατάραχη η κολλητή μου με ενημέωσε ότι οι Ικαριώτες βγαίνουν αργά, πολύ αργά......ακόμα και στον Κήρυκο που δεν έχει τουρισμό, η μοναδική ντίσκο του χωριού άνοιγε στις 4! “Πλάκα μου κάνει” σκέφτηκα και συνέχιζα να σκέφτομαι απαρηγόρητη πώς θα πέρναγαν οι επόμενες 7 μέρες.
Και ξαφνικά κατά τις 2 και ενώ έχω βουτήξει σε βαθιά κατάθλιψη, τσούπ αρχίζουν να εμφανίζονται απ’ όλα τα στενά παρέες συνομήλικών μας αγοριών και κοριτσιών και μία ευχάριστη βαβούρα άρχισε να απλώνεται στο λιμάνι..... Πολύ γρήγορα γίναμε μία παρέα 15-20 ατόμων, φίλοι και φίλες της κολλητής μου που αμέσως με ενσωμάτωσαν στην παρέα τους. Στις 4 τα ξημερώματα όντως άνοιξε και η ντίσκο του χωριού και το γλέντι κράτησε μέχρι τις 9 το πρωϊ......

Δεν υπήρξε βράδυ που να μην ξενυχτήσαμε....και όχι απαραίτητα στη ντίσκο......
Υπήρχαν 2 υπέροχα μπαράκια, το ένα σε ένα βράχο πάνω στη θάλασσα και το άλλο πάνω σε ένα ύψωμα με απίστευτη θέα στο χωριό, ατο λιμάνι και στη θάλασσα. Μαγεία!
Άλλα βράδυα, γλεντήσαμε σε πανηγύρια. Η Ικαρία φημίζεται για τα πανηγύρια της αλλά το καλύτερο είναι να βρεθείς σε γάμο. Είσαι δεν είσαι καλεσμένος, μπορείς να πας. Το φαγητό άφθονο, το κρασί ακόμα αφθονότερο, μελωδίες νησιώτικες και αυτός ο ικαριώτικος χορός που σε παρασέρνει....Ένα έθιμο που έχουν στους γάμους είναι να βράζουν σε καζάνι τη γραβάτα του γαμπρού και μετά αυτός να την τρώει παρέα, συνήθως, με τους κολλητούς του...αηδιαστικό ε? Κι όμως με τόσο κρασί ακόμα και γραβάτα είδα να τρώγεται.....
Κανά 2 νύχτες κάναμε τεστ αντοχής στα νεύρα μας πηγαίνοντας σε εγκαταλειμμένες εκκλησίες και σπίτια που έχουν τη φήμη ότι είναι στοιχειωμένα. Γενικά, στην Ικαρία έχουν μία στενή σχέση με ότι μεταφυσικό. Πιστεύουν ότι το νησί τους έχει διάφορους “επισκέπτες”. Δεν ξέρω αν είναι οι ιστορίες που ακούς από τους ντόπιους ή το αγριευτικό τοπίο του νησιού, αλλά δεν θες και πολύ για να σαλτάρεις!
Άλλες νύχτες γινόντουσαν beach-parties σε παραλίες δύσκολα προσβάσιμες (η αγαπημένη μου είναι το Πριόνι). Ανεβαίναμε και κατεβαίναμε τα κατσάβραχα με φακούς για να φτάσουμε, ανάβαμε μία φωτιά και είτε έχοντας απλά ένα ακασετόφωνο ή και καθόλου μουσική καθόμασταν και χαζεύαμε το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη θάλασσα. Αυτή είναι και η πιο χαρακτηριστική εικόνα που έχω στο μυαλό μου από την Ικαρία.

Και όλα αυτά στον Άγιο Κήρυκο που δεν είχε τουρίστα ούτε για δείγμα....
Γενικά, ο Άγιος Κήρυκος είναι λίγο παρεξηγημένος. Ελάχιστοι τον επισκέπτονται ενώ αξίζει τον κόπο.

 

[go2dbeach]

Ειδα Τζαμαικα στον τιτλο και ψαρωσα!
Ακουγονται υπεροχα οσα περιγραφεις και δεν εχω αποφασισει ακομα για το καλοκαιρακι , οποτε παιρνω γνωμες. Και η Ικαρια στα υποψιν!

 

[varioAthens]

Ειδα Τζαμαικα στον τιτλο και ψαρωσα!
Ακουγονται υπεροχα οσα περιγραφεις και δεν εχω αποφασισει ακομα για το καλοκαιρακι , οποτε παιρνω γνωμες. Και η Ικαρια στα υποψιν!

Αν σε έχω ψυχολογήσει σωστά, νομίζω ότι η Ικαρία σου ταιριάζει απόλυτα! Πήγαινε και θα με θυμηθείς!

 

[xenos]

Ωραια ιστορια Vario πριν παω στη Τζαμαικα θα περασω απο την Ικαρια για να προετοιμαστω καταλληλα.
Περιμενω συνεχεια με λεπτομερειες......

go2dbeach και βεβαια να πας στην Ικαρια,εδω μιλαμε για Τζαμαικα της Ελλαδος,και να βαλεις συντομα το τικερ στη θεση του.

 

[varioAthens]

Ωραια ιστορια Vario πριν παω στη Τζαμαικα θα περασω απο την Ικαρια για να προετοιμαστω καταλληλα.
Περιμενω συνεχεια με λεπτομερειες......

go2dbeach και βεβαια να πας στην Ικαρια,εδω μιλαμε για Τζαμαικα της Ελλαδος,και να βαλεις συντομα το τικερ στη θεση του.

Τζαμάϊκα στο ταμπεραμέντο και έχουν παραλία που λέγεται Σεϋχέλλες! Είναι τέλειο νησί!

 

[varioAthens]

Άγιος Κήρυκος & νότια πλευρά Ικαρίας

Ο Άγιος Κήρυκος είναι πολύ γραφικός.
Φτάνοντας στο μικρό του λιμάνι η ματιά σου πέφτει στην ομώνυμη εκκλησία που ο τρούλος της ξεπροβάλλει ανάμεσα από τα σπίτια. Το χωριό και οι γύρω οικισμοί είναι χτισμένοι αμφιθεατρικά στους λόφους που δεσπόζουν γύρω από το λιμάνι. Για να πας προς τους πάνω οικισμούς περνάς από φιδίσια ανηφορικά δρομάκια. Δεξιά κι αριστερά κουκλίστικες αυλές των σπιτιών με τις χαρακτηριστικές νησιώτικες εξώπορτες στις οποίες κρέμονται βουκαμβίλιες και νυχτολούλουδα.
Ο κεντρικός παραλιακός δρόμος δεν είναι παρά ένας μικρός πεζόδρομος με τα παραδοσιακά καφενεία και έτσι όπως πίνεις τον καφέ σου (συνήθως παίζοντας παράλληλα και τάβλι) το απόγευμα, ή απολαμβάνεις τη μπύρα σου συνοδεία απλών αλλά πεντανόστιμων μεζέδων το βράδυ, βλέπεις τα ψαροκάϊκα αραγμένα στη σειρά και τους ψαράδες να ετοιμάζουν τα δίχτυα τους.

Ο Άγιος Κήρυκος είναι το ορμητήριο και για πολλές όμορφες παραλίες.
Σε αυτή την πλευρά του νησιού, τη νότια δηλαδή, οι παραλίες είναι κυρίως με βότσαλο (αλλού μικρότερο, αλλού μεγαλύτερο αλλά παντού κάτασπρο) και τα νερά είναι κρυστάλλινα.
Τα πλεονεκτήματα των παραλιών της νότιας πλευράς (σε αντίθεση με την βόρεια πλευρά που είναι η τουριστική) είναι επίσης: (α) η έλλειψη πολυκοσμίας και (β) δεν τις “πιάνει” πολύ αέρας.

Οι πιο αγαπημένες παραλίες κοντά στον Κήρυκο είναι:
1) Πριόνι: Είναι ένας μικρός κολπίσκος περικυκλωμένος από βράχια. Βότσαλο και διάφανα νερά. Δύσκολα προσβάσιμη. Πας από μονοπάτι αρχικά και μετά συνεχίζεις από βράχους, αλλά αξίζει τον κόπο.
2) Κοτσαμπί: παραλία με βότσαλο, εύκολα προσβάσιμη, πάνε κυρίως οι ντόπιοι.
3) Τσουκαλά: παραλία με βότσαλο, εύκολα προσβάσιμη, πάνε κυρίως οι ντόπιοι.

Λίγο πιο μακρυά, αλλά επίσης με αφετηρία τον Κήρυκο πας στις:
1) Φάρος: παραλία με άμμο και ψιλό χαλίκι. Έχει ταβερνάκια πάνω στο κύμα, μπαράκι και χαρακτηριστικά ψαροκάϊκα αραγμένα στον μώλο.
2) Κεραμέ: δίπλα στο Φάρο, πιο ήσυχη, με ψιλό χαλίκι.
3) Αϊ Γιώργης: επίσης δίπλα στο Φάρο αλλά πιο απομονωμένη, κατεβαίνεις από μονοπάτι.

Η top παραλία της νότιας πλευράς είναι φυσικά οι Σεϋχέλλες. “Παραλία που έχει δημιουργηθεί τεχνητά από άμμο που εξήχθηκε κατά τη διάνηξη του τούνελ του Μαγγανίτη Έχει πάρει το όνομά της από τους κάτοικους του χωριού, λόγω της άμμου της, αλλά και όπως λένε οι ντόπιοι, λόγω του τραγουδιού που λέγαν οι πρώτοι της επισκέπτες, «πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες»”.
Από το όνομα και μόνο καταλαβαίνει κανείς την ομορφιά. Σκηνικό εξωτικό! Βότσαλο κατάλευκο, νερά πεντακάθαρα, καταγάλανα, κρυστάλλινα.
Το 1994 μπορούσες να φτάσεις στις Σεϋχέλλες μόνο με καϊκι. Έτσι πήγαμε κι εμείς και ήταν φανταστικά. Φορτωθήκαμε 15 άτομα στη βάρκα του παππού κάποιου παιδιού από την παρέα και κρεμασμένοι σαν τσαμπιά σταφύλια, τραγουδώντας και γελώντας, φτάσαμε στην παραλία την οποία είχαμε αποκλειστικά για την πάρτη μας. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!
Τώρα πλέον έχει ανοίξει δρόμος μέχρι το Μαγγανίτη (και από τον Άγιο Κήρυκο και από τον Εύδηλο) το οποίο είναι ένα γραφικό παραθαλάσσιο ψαροχώρι. Εκεί τελειώνει ο δρόμος και μετά από μονοπάτι φτάνεις στην παραλία των Σεϋχελλών. Τώρα, όπως μαθαίνω, διοργανώνονται μέχρι και parties! Ωστόσο, παραμένει όμορφη!


Κλείνοντας να πώ ότι στη νότια πλευρά του νησιού υπάρχουν και τα Θέρμα. Το χωριό κατακλύζεται από γηραιούς κυρίους και κυρίες που έρχονται από πολλά μέρη της Ελλάδος εδώ για τα περίφημα Ιαματικά Λουτρά. Η παραλία είναι επίσης αδιάφορη αλλά το πραγματικό highlight στα Θέρμα είναι τα 2 ζαχαροπλαστεία στην παραλία που φτιάχνουν γλυκά ταψιού φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ά, σιροπιασμένα μούρλια. Ότι πρέπει για να κλείσει η μέρα σου μετά από μπάνιο στη θάλασσα και φαγητό σε ταβερνάκι.

 

[getxowoman]

Παραπονο δεν εχουμε μιας και μας ανοιγει η θαλασσα την ορεξη,να φαμε και τα σιροπιαστα μας! Μια χαρα μας περιποιησε με τις περιγραφες σου!!!

 

[mpiftex]

σύνολο 8 μέρες....άλλο θέμα το ότι έμεινα τελικά 17!.

Μπήκες και'συ σε Καριώτικους ρυθμούς!!

Πολύ ωραία περιγραφή Vario!! Πήγα στην Ικαρία πέρυσι και είναι όντως απίστευτο νησί, τρομερή ομορφιά και αγριάδα που ζει σε δικούς του ρυθμούς.

Περιμένω να διαβάσω και για τη βόρεια πλευρά!!

 

[ΕΡΣΗ]

Για λέγε, για λέγε κορίτσι να μας βάζεις κι ιδέες για το καλοκαίρι...