hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.143
- Likes
- 14.384
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
Mantova
Την ύπαρξη της Μantova την αγνοούσα πλήρως. Την ανακάλυψα στην λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και διαβάζοντας τον οδηγό μου κίνησε τη περιέργεια.
H πόλη αποτελεί διατηρητέο υπόδειγμα των πολεοδομικών, αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών επιτεύγματων της Αναγέννησης, αποτέλεσμα του οραματισμού του οίκου Gonzaga που κυβερνούσε τη περιοχή.
Aυτοί οι Gonzaga δεν είναι τυχαίοι, αν και αυτούς τους αγνοούσα. Υπήρξαν σπουδαία ηγεμονική δυναστεία που βασίλεψε στη βόρεια Ιταλία με έδρα τη Mantova από το 1328 έως το 1708. Η συμβολή των Gonzaga κατά τη μακρόχρονη βασιλεία τους υπήρξε σπουδαιότατηστην Ευρωπαϊκή πολιτική και Τέχνη, ενώ αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι από τους κόλπους της προέκυψαν μία αυτοκράτειρα, μια βασίλισσα, δώδεκα καρδινάλιοι, δεκατέσσερις επίσκοποι κι… ένας Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. Σόι μια φορά, πού να συγκριθούν τα δικά μας τζάκια....
Eυκαιρία για μονήμερη εκδρομή από τη Padova. Παρά την εγγύτητα δεν ανήκει στην επαρχία του Veneto αλλά σ’εκείνη της Λομβαρδίας (Μιλάνο).
Η πόλη έχει μοναδική τοποθεσία καθώς εκτείνεται σαν χερσόνησος ανάμεσα σε 3 τεχνητές λίμνες που συμβάλλουν στη γοητεία του τοπίου.
Άφιξη
Ευρισκόμενη εκτός κύριων σιδηροδρομικών αξόνων χρειάστηκε να αλλάξουμε τραίνα. Η ευκολότερη πρόσβαση είναι από Verona που απέχει μόλις μισή ωρίτσα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της μας φάνηκε decadence μιας και είχαμε καλομάθει από τις υπόλοιπες πόλεις.
Mετακίνηση
Στο σιδηροδρομικό σταθμό αγοράσαμε ημερήσιο εισιτήριο για τα ΜΜΜ. Καθ’υπόδειξη του υπαλλήλου χρησιμοποιήσαμε το λεωφορείο C+C που κινείται κυκλικά εντός κέντρου.
Ενημέρωση κι οργάνωση εντός λεωφορείου
Φαγητό
Δεν γευματίσαμε αλλά κάναμε απλά μια στάση για πίτσα σ’ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο θέατρο Bibiena. Αξιοπρεπείς γεύσεις ειδικά το ιδιαίτερο ψωμί όπου ήταν απλωμένα τα διάφορα υλικά και θύμιζε πολύσπορο. Δοκιμάσαμε καιμία torta greca
Αξιοθέατα
Ο οδηγός χρησιμοποιούσε επίθετα στον υπερθετικό βαθμό. Ο χαρακτηρισμός της σαν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς προοιώνιζε τα καλύτερα. Εντούτοις δεν μπορώ να πω ότι σαν πόλη μας κέρδισε αν και αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικά αξιοθέατα που θα σας μείνουν αξέχαστα.
Aξίζει κι εδώ να βγάλετε την Mantova Card που αφορά αποκλειστικά τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Τα έβγαλε κι αυτή τα λεφτά της αν επρόκειτο να πληρώσουμε μεμονωμένα εισιτήρια.
Με το λεωφορείο C+C λοιπόν φτάσαμε στο κέντρο της πόλης στην Piazza dell’Erbe. Θες τα έργα στη πλατεία, θες ότι μου φάνηκε λίγο στενάχωρη αισθάνθηκα μια μικρή απογοήτευση.
Ξεκινήσαμε από τη Basilica di Sant’Andrea* στο νοτιοδυτικό άκρο της πλατείας. Kατά ένα ανεξήγητο λόγο απαγορευόταν η φωτογράφηση, εντούτοις κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται σαν υψώσαμε τους φακούς της μηχανής στα γρήγορα.
Στην απέναντι μεριά της πλατείας βρίσκεται η κυκλική Rotonda di San Lorenzo* μία από τις παλιότερες εκκλησιές της Ιταλίας του 11ου αιώνα και υπόδειγμα ρωμανικής αρχιτεκτονικής της Λομβαρδίας. Δυστυχώς στο πέρασμα των αιώνων ...θάφτηκε, για να αποκαλυφθεί ξανά στις αρχές του 20ου αιώνα. Ως εκ τούτου μόνο τμήματα των τοιχογραφιών με σαφείς βυζαντινές επιρροές βλέπει κανείς.
Δίπλα από την εκκλησία, ήταν το αστρονομικό ρολόι μέρος του Palazzo Raggione και του Palazzo di Podestá τα οποία προσπεράσαμε καθώς ήταν μέσα στις σκαλωσιές λόγω συντήρησης.
Όμορφα εστιατόρια κάτω από τα porticos του Palazzo Raggione
Μέσω της κομψής μικρής Piazza Broletto με φόντο τον πύργο Torre della Gabbia,
φτάσαμε στην όμορφη Piazza Sordello* που περιβάλλεται από ιστορικά κτήρια και ήταν ιδιαίτερα φωτογενής.
Εκεί δεσπόζει το Palazzo Ducale όπου κατοικοέδρευε η επιφανής οικογένεια των Gonzaga καθώς και το μάλλον λιτό Duomo (εξωτερικά ενώ εσωτερικά θύμιζε κάτι σε αρχαιοελληνικό ναό με τους κορινθιακούς κίονες).
Το Palazzo Ducale** που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο περιλαμβάνει σε μια έκταση 34.000 τ.μ (απορώ τι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνανε σήμερα οι Gοnzaga αν το palazzo ήταν στην Ελλάδα) 500 δωμάτια, 15 κήπους, πλατείες και αυλές. Λόγω έλλειψης χρόνου δεν το επισκεφθήκαμε κι ίσως κρίμα αν θέλαμε να απολαύσουμε ταπισερί από τη Φλάνδρα και έργα διάσημων μαντοβιανών ζωγράφων.
Αντίθετα κατευθυνθήκαμε προς το παραπλήσιο Castello di San Giorgio*
μόνο και μόνο για να δούμε την Camera degli Sposi*** που φιλοτέχνησε μεταξύ 1465-1474 οAndrea Mantegna.
Οι επιφανείς Gonzaga
H οροφή της αίθουσας
Kάναμε μια γύρα από το Castello και βρεθήκαμε στις όχθες των λιμνών. Τοπίο στην ομίχλη…
Αν θα έπρεπε σ’ολόκληρο το ταξίδι να επιλέξω ένα μνημείο που να είχε τις πιο ενδιαφέρουσες έως και ιντριγκαδόρικες τοιχογραφίες μη θρησκευτικού περιεχομένου, αυτό δεν είναι άλλο από τοPalazzo Te***.
Το Palazzo Te φτιάχτηκε ως μια μικρή (!!) κατοικία στην οποία μερικές φορές θα μπορούσε να αποσυρθεί ο πρίγκηπας Federico II Gonzaga για γιορτές, δείπνα ή …αναψυχή με επιφανείς καλεσμένους ή με την πολυλατρεμένη ερωμένη του Isabella Boschetti. Τότε η τοποθεσία του Palazzo Te ήταν σε ένα νησί που συνδεόταν με την πόλη της Μάντοβα μέσω της γέφυρας Pusterla
Χτισμένο και διακοσμημένο μεταξύ 1525 και 1535, είναι το αριστούργημα του ζωγράφου Giulio Romano. Το σχέδιό του ήταν να δημιουργήσει το ιδανικό μέρος για την αναψυχή του πρίγκιπα, και ένα ταιριαστό χώρο για να ψυχαγωγήσει τους επισκέπτες του.
Εδώ επιτρέψτε μου να σας ξεναγήσω δωμάτιο δωμάτιο και να κρίνετε αν ορθώς του απένειμα τα εύσημα. 'Ολα τα ωραία ήταν στην οροφή των δωματίων!
Πρώτα το «Δωμάτιο του Οβίδιου ή της Μεταμόρφωσης»
To «Δωμάτιο με τα οικόσημα των Gonzaga”
Το “Δωμάτιο του Ήλιου και της Σελήνης” όπου στο κεντρικό μοτίβο ο ηνίοχος ήλιος αποχαιρετά τη μέρα επιδεικνύοντας με πολύ παραστατική προοπτική τα γυμνά οπίσθια του καθώς εμφανίζεται η σελήνη. Η σκηνή πλαισιώνεται από γύψινες μορφές ανθρώπων και ζώων.
Ακολούθησε η ημιυπαίθρια “Loggia των Μουσών» απ΄όπου οι υψηλοί προσκεκλημένοι περνούσαν στα πιο... ιδιαίτερα ενδιαιτηματα του πρίγκηπος,
και συγκεκριμένα στο «Δωμάτιο των αλόγων». Καθαροαίμα άλογα που αναπαριστώνται σε φυσικό μέγεθος, εξέτρεφε ο πρίγκηπας στους περιβοήτους στάβλους του θεωρώντας τα ως τα εκλεκτότερα δώρα στους καλεσμένους του.
και έπεταιιιιιιιιιι.....
….το δωμάτιο με τα πρώτα ηχηρά ενθουσιώδη επιφωνήματα:
Tο «Δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής» γνωστό σαν «camarone grande” φιλοτεχνήθηκε από τον Romano και τους καλύτερους μαθητές του μεταξύ του 1526-1528. Το δωμάτιο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τον Federico ΙΙ καθώς εκεί υποδεχόταν μόνο εξέχοντα πρόσωπα όπως βασιλείς. Η θεματολογία περιλαμβάνει θεούς, σάτυρους, φτερωτούς έρωτες και νύμφες σε μια μοναδική αισθησιακή σύνθεση: το γαμήλιο γεύμα του Έρωτα και της Ψυχής. Όλα εκεί προσκαλούν ανερυθρίαστα τον ανυποψίαστο επισκέπτη να γίνει ένα μαζί τους. Mείναμε άφωνοι. Δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε, που να πρωτοφωτογραφήσουμε. Ήμουν κατενθουσιασμένος. Μετά τις τόσες Μαντόνες επιτέλους μια αναπαράσταση ξεχωριστή γεμάτη ηδυπάθεια.
Μετά από αυτό άντε να σου κάνει αίσθηση το «Δωμάτιο των Ανέμων»
Ή το «Δωμάτιο των Αετών»
Ξαναπεράσαμε μια Loggia, αυτή του Δαυίβ με βιβλικές σκηνές από τη ζωή του
Για να τρυπώσουμε εκ νέου στο «Δωμάτιο των γύψινων»
Και στο «Δωμάτιο των Αυτοκρατόρων»
Κι εκεί που λέγαμε ωραία όλα, αλλά σαν το δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής τίποτα, ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας το «Δωμάτιο των Γιγάντων» που καλεί το θεατή να γίνει μάρτυρας στην τραγική καταστροφή των Γιγάντων, που τιμωρήθηκαν για την προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στον Όλυμπο και να κατακτήσουν τον θρόνο του Δία. Το θολωτό δωμάτιο ήταν ζωγραφισμένο σαν ένας ενιαίος πίνακας από την κορφή ως το δάπεδο, κάτι μοναδικό για κατοικία. Επιφωνήματα κι εδώ. Κατά ριπές οι φωτογραφίες. Αμφιβάλω όμως αν μπορούν να μεταφέρουν οπτικά αυτό που αντικρύσαμε δια ζώσης.
Για τις λοιπές αίθουσες απαξιώ να αναφερθώ αν και κάποιες είχαν όμορφους πίνακες.
Πλέοντας σε οίστρο εντυπώσεων, η επίσκεψη στο γειτονικό Museo della Citá, Palazzo San Sebastian μας άφησε σχεδόν αδιάφορους.
Tελευταίο αφήσαμε το Τeatro Bibiena***, ένα μπιζουδάκι του 18ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον Antonio Galli Bibiena. Είναι εξαιρετικά κομψό σε σχήμα ...καμπάνας στη κάτοψή του. Ένα μήνα μετά τα θυρανοίξια, φιλοξένησε ένα 14χρονο μουσικό που έδωσε μια αξέχαστη συναυλία μαζί με τον πατέρα του. Ήταν ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Αφού απαθανατίσαμε το γραφικό κανάλι που περνά μέσα από τη πόλη
και μερικούς δρόμους ντυμένους στα γιορτινά,
πήραμε σιγά σιγά, του σκοτωμού, το δρόμο προς τον σιδηροδρομικό σταθμό για να προλάβουμε την προγραμματισμένη αναχώρηση. Ως προνοητικοί είχαμε σημειώσει τα ωράρια επιστροφής προς Padova.
Συνολική εντύπωση:
Η Mantova μάλλον αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο και χάλαγαν τη συνολική εικόνα. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικότατα αξιοθέατα όπως το Palazzo Te που θα σας μείνουν αξέχαστα και σαφώς αξίζει μια ημερήσια εκδρομή από τη Verona. Και βέβαια υπό το πρίσμα των ειδικών (κι εγώ δεν είμαι), είναι ένα μοναδικό διατηρητέο υπόδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής/τέχνης στην Ιταλία. Gonzaga ήταν αυτοί!
Την ύπαρξη της Μantova την αγνοούσα πλήρως. Την ανακάλυψα στην λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και διαβάζοντας τον οδηγό μου κίνησε τη περιέργεια.
H πόλη αποτελεί διατηρητέο υπόδειγμα των πολεοδομικών, αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών επιτεύγματων της Αναγέννησης, αποτέλεσμα του οραματισμού του οίκου Gonzaga που κυβερνούσε τη περιοχή.
Aυτοί οι Gonzaga δεν είναι τυχαίοι, αν και αυτούς τους αγνοούσα. Υπήρξαν σπουδαία ηγεμονική δυναστεία που βασίλεψε στη βόρεια Ιταλία με έδρα τη Mantova από το 1328 έως το 1708. Η συμβολή των Gonzaga κατά τη μακρόχρονη βασιλεία τους υπήρξε σπουδαιότατηστην Ευρωπαϊκή πολιτική και Τέχνη, ενώ αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι από τους κόλπους της προέκυψαν μία αυτοκράτειρα, μια βασίλισσα, δώδεκα καρδινάλιοι, δεκατέσσερις επίσκοποι κι… ένας Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. Σόι μια φορά, πού να συγκριθούν τα δικά μας τζάκια....
Eυκαιρία για μονήμερη εκδρομή από τη Padova. Παρά την εγγύτητα δεν ανήκει στην επαρχία του Veneto αλλά σ’εκείνη της Λομβαρδίας (Μιλάνο).
Η πόλη έχει μοναδική τοποθεσία καθώς εκτείνεται σαν χερσόνησος ανάμεσα σε 3 τεχνητές λίμνες που συμβάλλουν στη γοητεία του τοπίου.
Άφιξη
Ευρισκόμενη εκτός κύριων σιδηροδρομικών αξόνων χρειάστηκε να αλλάξουμε τραίνα. Η ευκολότερη πρόσβαση είναι από Verona που απέχει μόλις μισή ωρίτσα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της μας φάνηκε decadence μιας και είχαμε καλομάθει από τις υπόλοιπες πόλεις.
Mετακίνηση
Στο σιδηροδρομικό σταθμό αγοράσαμε ημερήσιο εισιτήριο για τα ΜΜΜ. Καθ’υπόδειξη του υπαλλήλου χρησιμοποιήσαμε το λεωφορείο C+C που κινείται κυκλικά εντός κέντρου.
Ενημέρωση κι οργάνωση εντός λεωφορείου
Φαγητό
Δεν γευματίσαμε αλλά κάναμε απλά μια στάση για πίτσα σ’ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο θέατρο Bibiena. Αξιοπρεπείς γεύσεις ειδικά το ιδιαίτερο ψωμί όπου ήταν απλωμένα τα διάφορα υλικά και θύμιζε πολύσπορο. Δοκιμάσαμε καιμία torta greca
Αξιοθέατα
Ο οδηγός χρησιμοποιούσε επίθετα στον υπερθετικό βαθμό. Ο χαρακτηρισμός της σαν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς προοιώνιζε τα καλύτερα. Εντούτοις δεν μπορώ να πω ότι σαν πόλη μας κέρδισε αν και αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικά αξιοθέατα που θα σας μείνουν αξέχαστα.
Aξίζει κι εδώ να βγάλετε την Mantova Card που αφορά αποκλειστικά τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Τα έβγαλε κι αυτή τα λεφτά της αν επρόκειτο να πληρώσουμε μεμονωμένα εισιτήρια.
Με το λεωφορείο C+C λοιπόν φτάσαμε στο κέντρο της πόλης στην Piazza dell’Erbe. Θες τα έργα στη πλατεία, θες ότι μου φάνηκε λίγο στενάχωρη αισθάνθηκα μια μικρή απογοήτευση.
Ξεκινήσαμε από τη Basilica di Sant’Andrea* στο νοτιοδυτικό άκρο της πλατείας. Kατά ένα ανεξήγητο λόγο απαγορευόταν η φωτογράφηση, εντούτοις κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται σαν υψώσαμε τους φακούς της μηχανής στα γρήγορα.
Στην απέναντι μεριά της πλατείας βρίσκεται η κυκλική Rotonda di San Lorenzo* μία από τις παλιότερες εκκλησιές της Ιταλίας του 11ου αιώνα και υπόδειγμα ρωμανικής αρχιτεκτονικής της Λομβαρδίας. Δυστυχώς στο πέρασμα των αιώνων ...θάφτηκε, για να αποκαλυφθεί ξανά στις αρχές του 20ου αιώνα. Ως εκ τούτου μόνο τμήματα των τοιχογραφιών με σαφείς βυζαντινές επιρροές βλέπει κανείς.
Δίπλα από την εκκλησία, ήταν το αστρονομικό ρολόι μέρος του Palazzo Raggione και του Palazzo di Podestá τα οποία προσπεράσαμε καθώς ήταν μέσα στις σκαλωσιές λόγω συντήρησης.
Όμορφα εστιατόρια κάτω από τα porticos του Palazzo Raggione
Μέσω της κομψής μικρής Piazza Broletto με φόντο τον πύργο Torre della Gabbia,
φτάσαμε στην όμορφη Piazza Sordello* που περιβάλλεται από ιστορικά κτήρια και ήταν ιδιαίτερα φωτογενής.
Εκεί δεσπόζει το Palazzo Ducale όπου κατοικοέδρευε η επιφανής οικογένεια των Gonzaga καθώς και το μάλλον λιτό Duomo (εξωτερικά ενώ εσωτερικά θύμιζε κάτι σε αρχαιοελληνικό ναό με τους κορινθιακούς κίονες).
Το Palazzo Ducale** που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο περιλαμβάνει σε μια έκταση 34.000 τ.μ (απορώ τι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνανε σήμερα οι Gοnzaga αν το palazzo ήταν στην Ελλάδα) 500 δωμάτια, 15 κήπους, πλατείες και αυλές. Λόγω έλλειψης χρόνου δεν το επισκεφθήκαμε κι ίσως κρίμα αν θέλαμε να απολαύσουμε ταπισερί από τη Φλάνδρα και έργα διάσημων μαντοβιανών ζωγράφων.
Αντίθετα κατευθυνθήκαμε προς το παραπλήσιο Castello di San Giorgio*
μόνο και μόνο για να δούμε την Camera degli Sposi*** που φιλοτέχνησε μεταξύ 1465-1474 οAndrea Mantegna.
Οι επιφανείς Gonzaga
H οροφή της αίθουσας
Kάναμε μια γύρα από το Castello και βρεθήκαμε στις όχθες των λιμνών. Τοπίο στην ομίχλη…
Αν θα έπρεπε σ’ολόκληρο το ταξίδι να επιλέξω ένα μνημείο που να είχε τις πιο ενδιαφέρουσες έως και ιντριγκαδόρικες τοιχογραφίες μη θρησκευτικού περιεχομένου, αυτό δεν είναι άλλο από τοPalazzo Te***.
Το Palazzo Te φτιάχτηκε ως μια μικρή (!!) κατοικία στην οποία μερικές φορές θα μπορούσε να αποσυρθεί ο πρίγκηπας Federico II Gonzaga για γιορτές, δείπνα ή …αναψυχή με επιφανείς καλεσμένους ή με την πολυλατρεμένη ερωμένη του Isabella Boschetti. Τότε η τοποθεσία του Palazzo Te ήταν σε ένα νησί που συνδεόταν με την πόλη της Μάντοβα μέσω της γέφυρας Pusterla
Χτισμένο και διακοσμημένο μεταξύ 1525 και 1535, είναι το αριστούργημα του ζωγράφου Giulio Romano. Το σχέδιό του ήταν να δημιουργήσει το ιδανικό μέρος για την αναψυχή του πρίγκιπα, και ένα ταιριαστό χώρο για να ψυχαγωγήσει τους επισκέπτες του.
Εδώ επιτρέψτε μου να σας ξεναγήσω δωμάτιο δωμάτιο και να κρίνετε αν ορθώς του απένειμα τα εύσημα. 'Ολα τα ωραία ήταν στην οροφή των δωματίων!
Πρώτα το «Δωμάτιο του Οβίδιου ή της Μεταμόρφωσης»
To «Δωμάτιο με τα οικόσημα των Gonzaga”
Το “Δωμάτιο του Ήλιου και της Σελήνης” όπου στο κεντρικό μοτίβο ο ηνίοχος ήλιος αποχαιρετά τη μέρα επιδεικνύοντας με πολύ παραστατική προοπτική τα γυμνά οπίσθια του καθώς εμφανίζεται η σελήνη. Η σκηνή πλαισιώνεται από γύψινες μορφές ανθρώπων και ζώων.
Ακολούθησε η ημιυπαίθρια “Loggia των Μουσών» απ΄όπου οι υψηλοί προσκεκλημένοι περνούσαν στα πιο... ιδιαίτερα ενδιαιτηματα του πρίγκηπος,
και συγκεκριμένα στο «Δωμάτιο των αλόγων». Καθαροαίμα άλογα που αναπαριστώνται σε φυσικό μέγεθος, εξέτρεφε ο πρίγκηπας στους περιβοήτους στάβλους του θεωρώντας τα ως τα εκλεκτότερα δώρα στους καλεσμένους του.
και έπεταιιιιιιιιιι.....
….το δωμάτιο με τα πρώτα ηχηρά ενθουσιώδη επιφωνήματα:
Tο «Δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής» γνωστό σαν «camarone grande” φιλοτεχνήθηκε από τον Romano και τους καλύτερους μαθητές του μεταξύ του 1526-1528. Το δωμάτιο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τον Federico ΙΙ καθώς εκεί υποδεχόταν μόνο εξέχοντα πρόσωπα όπως βασιλείς. Η θεματολογία περιλαμβάνει θεούς, σάτυρους, φτερωτούς έρωτες και νύμφες σε μια μοναδική αισθησιακή σύνθεση: το γαμήλιο γεύμα του Έρωτα και της Ψυχής. Όλα εκεί προσκαλούν ανερυθρίαστα τον ανυποψίαστο επισκέπτη να γίνει ένα μαζί τους. Mείναμε άφωνοι. Δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε, που να πρωτοφωτογραφήσουμε. Ήμουν κατενθουσιασμένος. Μετά τις τόσες Μαντόνες επιτέλους μια αναπαράσταση ξεχωριστή γεμάτη ηδυπάθεια.
Μετά από αυτό άντε να σου κάνει αίσθηση το «Δωμάτιο των Ανέμων»
Ή το «Δωμάτιο των Αετών»
Ξαναπεράσαμε μια Loggia, αυτή του Δαυίβ με βιβλικές σκηνές από τη ζωή του
Για να τρυπώσουμε εκ νέου στο «Δωμάτιο των γύψινων»
Και στο «Δωμάτιο των Αυτοκρατόρων»
Κι εκεί που λέγαμε ωραία όλα, αλλά σαν το δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής τίποτα, ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας το «Δωμάτιο των Γιγάντων» που καλεί το θεατή να γίνει μάρτυρας στην τραγική καταστροφή των Γιγάντων, που τιμωρήθηκαν για την προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στον Όλυμπο και να κατακτήσουν τον θρόνο του Δία. Το θολωτό δωμάτιο ήταν ζωγραφισμένο σαν ένας ενιαίος πίνακας από την κορφή ως το δάπεδο, κάτι μοναδικό για κατοικία. Επιφωνήματα κι εδώ. Κατά ριπές οι φωτογραφίες. Αμφιβάλω όμως αν μπορούν να μεταφέρουν οπτικά αυτό που αντικρύσαμε δια ζώσης.
Για τις λοιπές αίθουσες απαξιώ να αναφερθώ αν και κάποιες είχαν όμορφους πίνακες.
Πλέοντας σε οίστρο εντυπώσεων, η επίσκεψη στο γειτονικό Museo della Citá, Palazzo San Sebastian μας άφησε σχεδόν αδιάφορους.
Tελευταίο αφήσαμε το Τeatro Bibiena***, ένα μπιζουδάκι του 18ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον Antonio Galli Bibiena. Είναι εξαιρετικά κομψό σε σχήμα ...καμπάνας στη κάτοψή του. Ένα μήνα μετά τα θυρανοίξια, φιλοξένησε ένα 14χρονο μουσικό που έδωσε μια αξέχαστη συναυλία μαζί με τον πατέρα του. Ήταν ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Αφού απαθανατίσαμε το γραφικό κανάλι που περνά μέσα από τη πόλη
και μερικούς δρόμους ντυμένους στα γιορτινά,
πήραμε σιγά σιγά, του σκοτωμού, το δρόμο προς τον σιδηροδρομικό σταθμό για να προλάβουμε την προγραμματισμένη αναχώρηση. Ως προνοητικοί είχαμε σημειώσει τα ωράρια επιστροφής προς Padova.
Συνολική εντύπωση:
Η Mantova μάλλον αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο και χάλαγαν τη συνολική εικόνα. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικότατα αξιοθέατα όπως το Palazzo Te που θα σας μείνουν αξέχαστα και σαφώς αξίζει μια ημερήσια εκδρομή από τη Verona. Και βέβαια υπό το πρίσμα των ειδικών (κι εγώ δεν είμαι), είναι ένα μοναδικό διατηρητέο υπόδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής/τέχνης στην Ιταλία. Gonzaga ήταν αυτοί!
Last edited:
