skoumpi
Member
- Μηνύματα
- 1.206
- Likes
- 1.101
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Το μεσημέρι στις 17/4 μετά από μια ωραία πτήση φτάσαμε στη Σαγκάη. Αφού συμπληρώσαμε μια κάρτα εισόδου στη χώρα βγήκαμε να βρούμε τον ξεναγό μας. Το τι γινόταν από ξεναγούς με καρτελάκια στα χέρια δεν περιγράφεται. Να είναι εκατοντάδες, οι αστυνομικοί του αεροδρομίου να έρχονται και να με σπρώχνουν να περπατήσω πιο γρήγορα αλλά εγώ να τους κάνω νόημα ότι πρέπει να διαβάσω όλα αυτά τα καρτελάκια μπας και βρω το όνομά μου. Φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν την αγωνία μου και γινόταν όλο και πιο πιεστικοί. Τελικά βλέπω ένα ταμπελάκι με τα ονόματά μας!! Ουφφφφφ αυτό είναι!!!!!!!! Από εδώ και πέρα δε φοβάμαι τίποτα «Κίνα σου έρχομαι!!!!!!» [IMG]http://www.travelstories.gr/images/smilies/041.gif[/IMG
- Κεφάλαιο 3ο]Το μουσείο της Σαγκάης είναι ένα μοντέρνο κτίριο 4-5 ορόφων που φιλοξενεί σε κάθε όροφο διαφορετικά εκθέματα. Κεραμικά, μπρούτζινα, πορσελάνινα είδη, πίνακες ζωγραφικής, καλλιγραφία , παραδοσιακές στολές, έπιπλα κ.α. Η επίσκεψη είναι ευχάριστη σε φέρνει σε επαφή με την κινέζικη παράδοση και τέχνη. Το κτίριο του μουσείου είναι στην πλατεία λαού και είναι πολύ ενδιαφέρον. Έχει τετράγωνη βάση και στρόγγυλη οροφή, λένε ότι το εμπνεύστηκαν από ένα παραδοσιακό κινέζικο σκεύος που χρησιμοποιούνταν για μαγείρεμα/ για μια τελετουργία;;;; Δεν το κατάλαβα και πολύ καλά (κάπου θα χάζευα… [IMG]http://www.travelstories.gr/images/smilies/icon_rolleyes.gif[/IMG
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Πεκίνο!
- Tiananmen κ.α.
- Σινικό τείχος
- Πεκίνο (2)
Πεκίνο
Έφτασε η μέρα που θα φεύγαμε για Πεκίνο. Το ταξίδι ήταν αρκετά μεγάλο η κούραση από τις προηγούμενες μέρες και από το υψόμετρο είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση της και εμείς είχαμε μια περίεργη διάθεση από τη μια χαιρόμασταν που θα πηγαίναμε στο Πεκίνο από την άλλη ξέραμε ότι υπήρχαν πολλά ακόμη πράγματα να δούμε και να ζήσουμε στο Θιβέτ.
Φύγαμε μεσημέρι από τη Λάσα και μετά από δυο μαρτυρικές κατά μια έννοια πτήσεις …. ή μήπως κατά πολλές έννοιες;;;;; Φτάσαμε το βράδυ στο Πεκίνο. Και εξηγούμαι για να μη παρεξηγούμαι.
• Στο αεροπλάνο καθόμασταν ανάμεσα στους πιο βρώμικους Θιβετιανούς που συνάντησα σε όλο το ταξίδι……
• Η πρώτη πτήση είχε κενά αέρος… στα οποία οι συνταξιδιώτες μας αντιδρούσαν με τέτοιο τρόπο που και να μην είχες τρομάξει από τον κραδασμό….. τρόμαζες από αυτούς!
[Η θέα όμως ήταν καταπληκτική!]
• Ξεχάσαμε να πάρουμε κάτι φαγώσιμο μαζί μας και το φαγητό του αεροπλάνου όχι μόνο δεν τρωγόταν αλλά ούτε να το περιγράψω δεν μπορώ (πραγματικά δεν καταλάβαμε τι ήταν.)
• Στην αναμονή για να αλλάξουμε αεροπλάνο κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο που μπορεί να πάρει το βραβείο «βρώμικη τουαλέτα» της χρονιάς!!!!!
Να συνεχίσω;;;;;;;;;;;
• Δεν βρήκαμε ούτε ένα μπισκοτάκι να αγοράσουμε έτσι συνεχίσαμε να πεινάμε.
• Μήπως έπρεπε να μείνουμε στο Θιβέτ;;;;; Μας πήγαινε πιο πολύ το μέρος!!!
Η νέα μας ξεναγός η Κάσι (όλες τις μέρες τη φώναζα Κίσα… δεν ξέρω πως μου κόλλησε!) ήταν εκεί και μας περίμενε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο σε μια γειτονιά με χουτόγκ στο δεύτερο περιφερικό [στο Πεκίνο όπως αναπτυσσόταν και μεγάλωνε η πόλη έφτιαχναν περιφερικούς δρόμους πιο έξω και πιο έξω για να καλύψουν τις ανάγκες. Σήμερα έχει ή έξι ή πέντε]
Κοντά στο ξενοδοχείο ήταν ένας δρόμος με δεκάδες εστιατόρια όλα παραδοσιακά κινέζικα και χιλιάδες κόσμου. Έμοιαζε σα να είχαν πανηγύρι. Κόσμος, φώτα, μουσικές, στολισμένα τα μαγαζιά σα να ήταν Χριστούγεννα. Διαλέξαμε ένα απ’ όλα που μας φάνηκε το πιο καλό και μπήκαμε. Φυσικά δεν μιλούσε κανένας αγγλικά και λίγο με νοήματα λίγο με κάτι φωτογραφίες (εκεί να δεις χελώνες, φίδια, σκορπιούς κ.α.) που είχε το μενού παραγγήλαμε!! Το φαγητό αν δεν ήταν το πιο καυτερό φαγητό που έχω φάει ποτέ θα έλεγα ότι ήταν πολύ νόστιμο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού την άλλη μέρα είχαμε την Απαγορευμένη Πόλη και άλλα αξιοθέατα!
Απαγορευμένη Πόλη
Χτίστηκε τον 15ο αιώνα και εκεί ζούσε ο Αυτοκράτορας μαζί με τους αξιωματούχους, τους γραμματείς, τους ευνούχους και το υπόλοιπο βοηθητικό προσωπικό! Έχει περίπου 1000 κτήρια,έκταση 172 στρεμμάτων, υπέροχους κήπους, ένα ψηλό τοίχο που την περιβάλλει αλλά και μια τάφρο που την κάνουν απόρθητη.
Το εσωτερικό των κτηρίων δεν είναι επισκέψιμο και ουσιαστικά η ξενάγηση γίνεται στις αυλές που υπάρχουν μέσα στην πόλη. Η αρχιτεκτονικά των κτηρίων είναι υπέροχη και μαρτυρά τον πλούτο και τη δόξα άλλων εποχών. Από τις πόρτες κάποιων παλατιών μπορείς να δεις το εσωτερικό με κάποια αντικείμενα όπως θρόνους, χαλιά, κρεβάτια, γραφεία κ.τ.λ. Αρκετές φορές στο παρελθόν κόντεψε να καταστραφεί ολοσχερώς από φωτιές που άλλοτε οφειλόταν σε ατυχήματα και άλλοτε τις έβαζαν επίτηδες οι ευνούχοι ή αξιωματούχοι για να καλύψουν διάφορες ατασθαλίες- κλοπές. Έτσι ακόμη και σήμερα υπάρχουν σε διάφορα σημεία κάτι τεράστια «καζάνια» που αποθήκευαν νερό για κατάσβεση σε περίπτωση φωτιάς.
Αρκετά κτήρια έχουν κίτρινη στέγη (ήταν το χρώμα του αυτοκράτορα) και γενικότερα το κίτρινο χρώμα κυριαρχεί.
Οι επισκέπτες είναι πολλοί και ποτέ μα ποτέ μην αποτολμήσετε να πάτε σε μέρα εθνικής αργίας…. Μας ενημέρωσαν πως συνήθως επισκέπτονται το μνημείο εως και 60.000 άτομα ημερησίως αλλά έχει τύχει να μπουν στο χώρο μέχρι και 100-120.000 σε μέρα αργίας!! Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό!!!!!!!
Η ξεναγός μας αποδείχτηκε ανεπαρκής και δυστυχώς αυτό σε μια πόλη όπως το Πεκίνο είναι μεγάλο πρόβλημα. Είχαμε τους οδηγούς μας μαζί αλλά χρειαζόμασταν κάτι περισσότερο. Τέλος πάντων την άκρη μας τη βρήκαμε!
Έφτασε η μέρα που θα φεύγαμε για Πεκίνο. Το ταξίδι ήταν αρκετά μεγάλο η κούραση από τις προηγούμενες μέρες και από το υψόμετρο είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση της και εμείς είχαμε μια περίεργη διάθεση από τη μια χαιρόμασταν που θα πηγαίναμε στο Πεκίνο από την άλλη ξέραμε ότι υπήρχαν πολλά ακόμη πράγματα να δούμε και να ζήσουμε στο Θιβέτ.
Φύγαμε μεσημέρι από τη Λάσα και μετά από δυο μαρτυρικές κατά μια έννοια πτήσεις …. ή μήπως κατά πολλές έννοιες;;;;; Φτάσαμε το βράδυ στο Πεκίνο. Και εξηγούμαι για να μη παρεξηγούμαι.
• Στο αεροπλάνο καθόμασταν ανάμεσα στους πιο βρώμικους Θιβετιανούς που συνάντησα σε όλο το ταξίδι……
• Η πρώτη πτήση είχε κενά αέρος… στα οποία οι συνταξιδιώτες μας αντιδρούσαν με τέτοιο τρόπο που και να μην είχες τρομάξει από τον κραδασμό….. τρόμαζες από αυτούς!
• Ξεχάσαμε να πάρουμε κάτι φαγώσιμο μαζί μας και το φαγητό του αεροπλάνου όχι μόνο δεν τρωγόταν αλλά ούτε να το περιγράψω δεν μπορώ (πραγματικά δεν καταλάβαμε τι ήταν.)
• Στην αναμονή για να αλλάξουμε αεροπλάνο κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο που μπορεί να πάρει το βραβείο «βρώμικη τουαλέτα» της χρονιάς!!!!!
Να συνεχίσω;;;;;;;;;;;
• Δεν βρήκαμε ούτε ένα μπισκοτάκι να αγοράσουμε έτσι συνεχίσαμε να πεινάμε.
• Μήπως έπρεπε να μείνουμε στο Θιβέτ;;;;; Μας πήγαινε πιο πολύ το μέρος!!!
Η νέα μας ξεναγός η Κάσι (όλες τις μέρες τη φώναζα Κίσα… δεν ξέρω πως μου κόλλησε!) ήταν εκεί και μας περίμενε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο σε μια γειτονιά με χουτόγκ στο δεύτερο περιφερικό [στο Πεκίνο όπως αναπτυσσόταν και μεγάλωνε η πόλη έφτιαχναν περιφερικούς δρόμους πιο έξω και πιο έξω για να καλύψουν τις ανάγκες. Σήμερα έχει ή έξι ή πέντε]
Κοντά στο ξενοδοχείο ήταν ένας δρόμος με δεκάδες εστιατόρια όλα παραδοσιακά κινέζικα και χιλιάδες κόσμου. Έμοιαζε σα να είχαν πανηγύρι. Κόσμος, φώτα, μουσικές, στολισμένα τα μαγαζιά σα να ήταν Χριστούγεννα. Διαλέξαμε ένα απ’ όλα που μας φάνηκε το πιο καλό και μπήκαμε. Φυσικά δεν μιλούσε κανένας αγγλικά και λίγο με νοήματα λίγο με κάτι φωτογραφίες (εκεί να δεις χελώνες, φίδια, σκορπιούς κ.α.) που είχε το μενού παραγγήλαμε!! Το φαγητό αν δεν ήταν το πιο καυτερό φαγητό που έχω φάει ποτέ θα έλεγα ότι ήταν πολύ νόστιμο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού την άλλη μέρα είχαμε την Απαγορευμένη Πόλη και άλλα αξιοθέατα!
Απαγορευμένη Πόλη
Χτίστηκε τον 15ο αιώνα και εκεί ζούσε ο Αυτοκράτορας μαζί με τους αξιωματούχους, τους γραμματείς, τους ευνούχους και το υπόλοιπο βοηθητικό προσωπικό! Έχει περίπου 1000 κτήρια,έκταση 172 στρεμμάτων, υπέροχους κήπους, ένα ψηλό τοίχο που την περιβάλλει αλλά και μια τάφρο που την κάνουν απόρθητη.
Το εσωτερικό των κτηρίων δεν είναι επισκέψιμο και ουσιαστικά η ξενάγηση γίνεται στις αυλές που υπάρχουν μέσα στην πόλη. Η αρχιτεκτονικά των κτηρίων είναι υπέροχη και μαρτυρά τον πλούτο και τη δόξα άλλων εποχών. Από τις πόρτες κάποιων παλατιών μπορείς να δεις το εσωτερικό με κάποια αντικείμενα όπως θρόνους, χαλιά, κρεβάτια, γραφεία κ.τ.λ. Αρκετές φορές στο παρελθόν κόντεψε να καταστραφεί ολοσχερώς από φωτιές που άλλοτε οφειλόταν σε ατυχήματα και άλλοτε τις έβαζαν επίτηδες οι ευνούχοι ή αξιωματούχοι για να καλύψουν διάφορες ατασθαλίες- κλοπές. Έτσι ακόμη και σήμερα υπάρχουν σε διάφορα σημεία κάτι τεράστια «καζάνια» που αποθήκευαν νερό για κατάσβεση σε περίπτωση φωτιάς.
Αρκετά κτήρια έχουν κίτρινη στέγη (ήταν το χρώμα του αυτοκράτορα) και γενικότερα το κίτρινο χρώμα κυριαρχεί.
Οι επισκέπτες είναι πολλοί και ποτέ μα ποτέ μην αποτολμήσετε να πάτε σε μέρα εθνικής αργίας…. Μας ενημέρωσαν πως συνήθως επισκέπτονται το μνημείο εως και 60.000 άτομα ημερησίως αλλά έχει τύχει να μπουν στο χώρο μέχρι και 100-120.000 σε μέρα αργίας!! Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό!!!!!!!
Η ξεναγός μας αποδείχτηκε ανεπαρκής και δυστυχώς αυτό σε μια πόλη όπως το Πεκίνο είναι μεγάλο πρόβλημα. Είχαμε τους οδηγούς μας μαζί αλλά χρειαζόμασταν κάτι περισσότερο. Τέλος πάντων την άκρη μας τη βρήκαμε!
Γύρισε μας κοίταξε με γουρλωμένα μάτια την κοιτάξαμε και εμείς με απορία «Δεν πιστεύω τώρα να μη μας τα δώσει;;;;;» και τελικά πήγε στο διπλανό ταμείο πήρε ένα άλλο μηχάνημα και ξεκίνησε το μέτρημα από την αρχή. Τα μέτρησε λοιπόν άλλες 5-10 φορές προσπάθησε να ισιώσει και την πιο μικρή τσάκιση που είχαν τα χαρτονομίσματα και επιτέλους μας έδωσε το πολυπόθητο συνάλλαγμα και φύγαμε. Συμβουλή : σιδερώστε τα χρήματα σας πριν φύγετε για Κίνα!!!
(ο ινδιάνος δεν κολλάει αλλα μόνο αυτό βρήκα σχετικό με φαγητό!!!
