skoumpi
Member
- Μηνύματα
- 1.206
- Likes
- 1.101
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Το μεσημέρι στις 17/4 μετά από μια ωραία πτήση φτάσαμε στη Σαγκάη. Αφού συμπληρώσαμε μια κάρτα εισόδου στη χώρα βγήκαμε να βρούμε τον ξεναγό μας. Το τι γινόταν από ξεναγούς με καρτελάκια στα χέρια δεν περιγράφεται. Να είναι εκατοντάδες, οι αστυνομικοί του αεροδρομίου να έρχονται και να με σπρώχνουν να περπατήσω πιο γρήγορα αλλά εγώ να τους κάνω νόημα ότι πρέπει να διαβάσω όλα αυτά τα καρτελάκια μπας και βρω το όνομά μου. Φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν την αγωνία μου και γινόταν όλο και πιο πιεστικοί. Τελικά βλέπω ένα ταμπελάκι με τα ονόματά μας!! Ουφφφφφ αυτό είναι!!!!!!!! Από εδώ και πέρα δε φοβάμαι τίποτα «Κίνα σου έρχομαι!!!!!!» [IMG]http://www.travelstories.gr/images/smilies/041.gif[/IMG
- Κεφάλαιο 3ο]Το μουσείο της Σαγκάης είναι ένα μοντέρνο κτίριο 4-5 ορόφων που φιλοξενεί σε κάθε όροφο διαφορετικά εκθέματα. Κεραμικά, μπρούτζινα, πορσελάνινα είδη, πίνακες ζωγραφικής, καλλιγραφία , παραδοσιακές στολές, έπιπλα κ.α. Η επίσκεψη είναι ευχάριστη σε φέρνει σε επαφή με την κινέζικη παράδοση και τέχνη. Το κτίριο του μουσείου είναι στην πλατεία λαού και είναι πολύ ενδιαφέρον. Έχει τετράγωνη βάση και στρόγγυλη οροφή, λένε ότι το εμπνεύστηκαν από ένα παραδοσιακό κινέζικο σκεύος που χρησιμοποιούνταν για μαγείρεμα/ για μια τελετουργία;;;; Δεν το κατάλαβα και πολύ καλά (κάπου θα χάζευα… [IMG]http://www.travelstories.gr/images/smilies/icon_rolleyes.gif[/IMG
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Πεκίνο!
- Tiananmen κ.α.
- Σινικό τείχος
- Πεκίνο (2)
Αντε να παίρνουμε και την ανηφόρα σιγά σιγά!
Ήδη από την πρώτη μέρα που φτάσαμε στην Κίνα μας ενημέρωσε η Sicily (η κοπέλα από το πρακτορείο) ότι έχει πρόβλημα στο να βρει εισιτήρια για το τρένο (Σιάν –Λάσα) και μας πρότεινε να πάμε με αεροπλάνο και να πληρώσει αυτή τη διαφορά στην τιμή του εισιτηρίου. Πολύ επαγγελματικό μεν…… αλλά εμείς θέλαμε να ταξιδέψουμε με το τρένο. Έτσι λοιπόν επιμέναμε πως θέλουμε τρένο και ας κάνει ότι μπορεί. Οι μέρες περνούσαν η Sicily μας έστελνε μηνύματα πως τρένο δεν μπορεί να κλείσει και ότι καθώς περνάν οι μέρες θα είναι πολύ δύσκολο να βρει και αεροπλάνο.
Έτσι λοιπόν με κρύα καρδιά συμφωνήσαμε στην αεροπορική μεταφορά. Πάει το όνειρο να ταξιδέψουμε το «τρένο του ουρανού»……. Για μένα ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού αλλα τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά.
Για τη Λάσα έχω να σας πω μόνο θετικά σχόλια. Η περιγραφή του Σταύρου και της Ιωάννας με βρίσκει σύμφωνη και με βοήθησε πολύ στη διαμονή μας εκεί. Βέβαια εμείς μείναμε μόνο στη Λάσα δεν είδαμε το υπόλοιπο Θιβέτ.
Το Θιβέτ είναι μια σκληρή γη αλλά όχι άγρια. Σε καθένα που θα βρεθεί εκεί σίγουρα το μέρος θα του βγάλει μια αίσθηση. Για μένα ήταν μια γη σκληρή αλλά γαλήνια όχι άγρια όχι φόβος. Οι άνθρωποι απλοί, φιλικοί στα όρια του αγαθού και το υψόμετρο να σου υπενθυμίζει συνεχώς το που βρίσκεσαι.
Ο ξεναγός μας εκεί ο Τζιμ ένας νέος, ευγενικός Θιβετιανός μας έκανε να καταλάβουμε πολλά από τη θρησκεία τους, την καθημερινότητα τους αλλά και τις συνήθειες τους. Μας είπε εκατοντάδες ιστορίες, θρύλους, παραδόσεις του τόπου του. Προσπάθησε να μας κάνει να καταλάβουμε το νόημα της πίστης τους. Μας είπε για την οικογένεια του και τους φίλους του, τα προβλήματα που έχουν με την κινέζικη κατοχή στον τόπο τους, για τα σχολεία και την εκπαίδευσή τους, για τη γλώσσα τους που χάνεται, για τη λογοκρισία και την έλλειψη ελευθερίας. Οι συζητήσεις με τον Τζιμ ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και η προθυμία του να μας ευχαριστήσει μας έμεινε αξέχαστη.
Σε όλο το ταξίδι νομίζω πως το καλύτερο φαγητό το φάγαμε στη Λάσα. Φυσικά γιακ!!!! Στις τέσσερις μέρες που μείναμε εκεί φάγαμε όλα τα ντόπια εδέσματα σε πολλές παραλλαγές. Από τα καλύτερα μαγαζιά για φαγητό είναι το Dunya Restaurant και το μαγαζί που μας πρότεινε ο Σταύρος Ganglamedo cafe bar restaurant. Σταύρο και Ιωάννα να ξέρετε ήπιαμε κάτι μπύρες στην υγειά σας όσο ήμασταν εκεί, αφού καταφέραμε να συνέρθουμε κάπως από το υψόμετρο! Στην υγεία σας λοιπόν!!!!
Αυτό που δεν μας άρεσε καθόλου ήταν το New Mandala. Αν εξαιρέσεις την ωραία θέα από την ταράτσα του μαγαζιού στην πλατεία το Barkhor, το φαγητό ήταν μέτριο και η καθαριότητα ανύπαρκτη.
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Λάσα καταλάβαμε τι σημαίνει για έναν ανθρωπο της πεδιάδας να πηγαίνει στη χώρα που ονομάζεται «στέγη του κόσμου» !!!
χα!
Νιώθεις ένα σφίξιμο στο κεφάλι σου που μπορεί να γίνει ένας ωραίος πονοκέφαλος που θα σε συνοδεύει τις επόμενες μέρες. Η παραμικρή κίνηση μοιάζει με άθλο. Δηλαδή και το να σκύψεις να δέσεις τα κορδόνια σου θα σε κάνει να σηκωθείς λαχανιασμένη. Περίεργη αίσθηση…. Τι να πω; Εμείς δεν είχαμε σοβαρά προβλήματα ο Βι ήταν λίγο πιο χάλια με πονοκέφαλο καθημερινά και μια αίσθηση ότι το κεφάλι του «καίει» αλλά κατά τα άλλα καλά. Τρώγαμε, κοιμόμασταν, μόνο που από το πολύ νερό που πίναμε κάναμε τα βράδια δρομολόγια στην τουαλέτα!!
Τα μνημεία που επισκεφτήκαμε, μοναστήρια δηλαδή γιατί στο Θιβέτ μόνο μοναστήρια υπάρχουν…. Ήταν τα ίδια με αυτά που έχετε ήδη διαβάσει στις άλλες ιστορίες που έχουν γραφτεί έτσι λοιπόν δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα.
Θέλω μόνο να πω ότι όταν πήγαμε εμείς δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί Κινέζοι όπως περιγράφει η Ιωάννα εμείς σπρωχτήκαμε και ποδοπατηθήκαμε στην Κίνα. Έτσι καταλαβαίνετε γιατί έχω τόσο καλή εικόνα από τη Λάσα…. Δεν με έσπρωχνε κανείς, δεν μου έπαιρναν τη σειρά έτρωγα και πραγματικό φαγάκι και όλα αυτά με την ευλογία του Βούδα. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος για να είναι ευτυχισμένος;;
Ήδη από την πρώτη μέρα που φτάσαμε στην Κίνα μας ενημέρωσε η Sicily (η κοπέλα από το πρακτορείο) ότι έχει πρόβλημα στο να βρει εισιτήρια για το τρένο (Σιάν –Λάσα) και μας πρότεινε να πάμε με αεροπλάνο και να πληρώσει αυτή τη διαφορά στην τιμή του εισιτηρίου. Πολύ επαγγελματικό μεν…… αλλά εμείς θέλαμε να ταξιδέψουμε με το τρένο. Έτσι λοιπόν επιμέναμε πως θέλουμε τρένο και ας κάνει ότι μπορεί. Οι μέρες περνούσαν η Sicily μας έστελνε μηνύματα πως τρένο δεν μπορεί να κλείσει και ότι καθώς περνάν οι μέρες θα είναι πολύ δύσκολο να βρει και αεροπλάνο.
Έτσι λοιπόν με κρύα καρδιά συμφωνήσαμε στην αεροπορική μεταφορά. Πάει το όνειρο να ταξιδέψουμε το «τρένο του ουρανού»……. Για μένα ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού αλλα τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά.
Για τη Λάσα έχω να σας πω μόνο θετικά σχόλια. Η περιγραφή του Σταύρου και της Ιωάννας με βρίσκει σύμφωνη και με βοήθησε πολύ στη διαμονή μας εκεί. Βέβαια εμείς μείναμε μόνο στη Λάσα δεν είδαμε το υπόλοιπο Θιβέτ.
Το Θιβέτ είναι μια σκληρή γη αλλά όχι άγρια. Σε καθένα που θα βρεθεί εκεί σίγουρα το μέρος θα του βγάλει μια αίσθηση. Για μένα ήταν μια γη σκληρή αλλά γαλήνια όχι άγρια όχι φόβος. Οι άνθρωποι απλοί, φιλικοί στα όρια του αγαθού και το υψόμετρο να σου υπενθυμίζει συνεχώς το που βρίσκεσαι.
Ο ξεναγός μας εκεί ο Τζιμ ένας νέος, ευγενικός Θιβετιανός μας έκανε να καταλάβουμε πολλά από τη θρησκεία τους, την καθημερινότητα τους αλλά και τις συνήθειες τους. Μας είπε εκατοντάδες ιστορίες, θρύλους, παραδόσεις του τόπου του. Προσπάθησε να μας κάνει να καταλάβουμε το νόημα της πίστης τους. Μας είπε για την οικογένεια του και τους φίλους του, τα προβλήματα που έχουν με την κινέζικη κατοχή στον τόπο τους, για τα σχολεία και την εκπαίδευσή τους, για τη γλώσσα τους που χάνεται, για τη λογοκρισία και την έλλειψη ελευθερίας. Οι συζητήσεις με τον Τζιμ ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και η προθυμία του να μας ευχαριστήσει μας έμεινε αξέχαστη.
Σε όλο το ταξίδι νομίζω πως το καλύτερο φαγητό το φάγαμε στη Λάσα. Φυσικά γιακ!!!! Στις τέσσερις μέρες που μείναμε εκεί φάγαμε όλα τα ντόπια εδέσματα σε πολλές παραλλαγές. Από τα καλύτερα μαγαζιά για φαγητό είναι το Dunya Restaurant και το μαγαζί που μας πρότεινε ο Σταύρος Ganglamedo cafe bar restaurant. Σταύρο και Ιωάννα να ξέρετε ήπιαμε κάτι μπύρες στην υγειά σας όσο ήμασταν εκεί, αφού καταφέραμε να συνέρθουμε κάπως από το υψόμετρο! Στην υγεία σας λοιπόν!!!!
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Λάσα καταλάβαμε τι σημαίνει για έναν ανθρωπο της πεδιάδας να πηγαίνει στη χώρα που ονομάζεται «στέγη του κόσμου» !!!
Νιώθεις ένα σφίξιμο στο κεφάλι σου που μπορεί να γίνει ένας ωραίος πονοκέφαλος που θα σε συνοδεύει τις επόμενες μέρες. Η παραμικρή κίνηση μοιάζει με άθλο. Δηλαδή και το να σκύψεις να δέσεις τα κορδόνια σου θα σε κάνει να σηκωθείς λαχανιασμένη. Περίεργη αίσθηση…. Τι να πω; Εμείς δεν είχαμε σοβαρά προβλήματα ο Βι ήταν λίγο πιο χάλια με πονοκέφαλο καθημερινά και μια αίσθηση ότι το κεφάλι του «καίει» αλλά κατά τα άλλα καλά. Τρώγαμε, κοιμόμασταν, μόνο που από το πολύ νερό που πίναμε κάναμε τα βράδια δρομολόγια στην τουαλέτα!!
Τα μνημεία που επισκεφτήκαμε, μοναστήρια δηλαδή γιατί στο Θιβέτ μόνο μοναστήρια υπάρχουν…. Ήταν τα ίδια με αυτά που έχετε ήδη διαβάσει στις άλλες ιστορίες που έχουν γραφτεί έτσι λοιπόν δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα.
Θέλω μόνο να πω ότι όταν πήγαμε εμείς δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί Κινέζοι όπως περιγράφει η Ιωάννα εμείς σπρωχτήκαμε και ποδοπατηθήκαμε στην Κίνα. Έτσι καταλαβαίνετε γιατί έχω τόσο καλή εικόνα από τη Λάσα…. Δεν με έσπρωχνε κανείς, δεν μου έπαιρναν τη σειρά έτρωγα και πραγματικό φαγάκι και όλα αυτά με την ευλογία του Βούδα. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος για να είναι ευτυχισμένος;;
Γύρισε μας κοίταξε με γουρλωμένα μάτια την κοιτάξαμε και εμείς με απορία «Δεν πιστεύω τώρα να μη μας τα δώσει;;;;;» και τελικά πήγε στο διπλανό ταμείο πήρε ένα άλλο μηχάνημα και ξεκίνησε το μέτρημα από την αρχή. Τα μέτρησε λοιπόν άλλες 5-10 φορές προσπάθησε να ισιώσει και την πιο μικρή τσάκιση που είχαν τα χαρτονομίσματα και επιτέλους μας έδωσε το πολυπόθητο συνάλλαγμα και φύγαμε. Συμβουλή : σιδερώστε τα χρήματα σας πριν φύγετε για Κίνα!!!
(ο ινδιάνος δεν κολλάει αλλα μόνο αυτό βρήκα σχετικό με φαγητό!!!
