evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.120
- Likes
- 18.110
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία Ταξιδιού
- Καλημέρα Τυφλίδα
- Τυφλίδα (Β)
- Καύκασος βγαλμένος απο πίνακα ζωγραφικής
- Καυκάσου συνέχεια
- Οίνος ευφραίνει καρδίαν
- Kagheti Υποκεφάλαιο
- Τιφλίδα για τα υπόλοιπα
- Διακοπές στο Μπατούμι
- Μπατούμι 2η μέρα
- Μερικές ώρες στο Κουτάισι
- Επίλογος
- Bonus chapter Vardzia by mapouna protopao
Η επιβεβλημένη μεσημεριανή σιέστα μετατράπηκε σε μεσημεριανό εφιάλτη. Το μάτι δεν έλεγε να κλείσει.
Την ώρα που ο Αντωνάκης έπαιρνε το beauty sleep του, εγώ έβραζα στο ζουμί μου.
Πως θα άντεχα χωρίς ουσιαστική ξεκούραση;
Σηκώθηκα σα το ζαλισμένο κοτόπουλο μονολογώντας ευφάνταστα γ@@σταυρίδια αλλά ετοιμάστηκα-τι να έκανα, όταν βγήκαμε είχε ήδη πάρει να σουρουπώνει. Κατευθυνθήκαμε ανάποδα να δούμε λίγο από τη μοντέρνα πόλη.
Ξεκινάμε από τη Freedom Square και το όμορφο κτίριο της 'Οπερας.
Kαι συνεχίσαμε στην υπέροχη λεωφόρο Rustaveli που πήρε το όνομά της από το διάσημο Γεωργιανό ποιητή Shota Rustaveli. 1,5 χιλιόμετρο δρόμος με υπέροχα αναγεννησιακά και κυβερνητικά κτίρια, κοσμοπολίτικο και ευρωπαικό αέρα.
Κατηφορίσαμε προς την παλιά πόλη για να κόψουμε κίνηση.
Το σκηνικό τουλάχιστον απογοητευτικό. Περίμενα κόσμο, ζωντάνια και όμορφα χρώματα.
Η ατμόσφαιρα όμως ήταν εντελώς ψόφια. Ούτε μια φωτογραφία έβγαλα!
Βρήκαμε ένα σημείο με κάποια σημάδια ζωής, έπαιζε κ ένα καλούτσικο λάιβ, στρωθήκαμε να γευτούμε τα πρώτα χατσαπούρια.
Τουλάχιστον αυτό πήγε καλά.
Μετά το φαγητό περπατήσαμε λίγο ακόμη. Λες και δεν είχαμε ήδη περπατήσει τη μισή πόλη από το πρωί. Αλλά αφού φτάσαμε ως εδώ ας πάμε και λίγο παρακάτω.
Γέφυρα της Ειρήνης
Η οποία κατασκευάστηκε το 2010 και συνδέει την παλιά πόλη με την καινούργια και ως εκ τούτου το παρελθόν με το νέο και το μέλλον.
Δοκιμάσαμε το διάσημο παγωτό με κρασί αλλά ήταν λίγο μπούρδα, το κρασί είναι για να πίνεται μόνο του.
Περίπου στη μέση της γέφυρας είχαν στήσει ένα πόντιουμ με υποδοχή για κινητό, ανέβαινε επάνω ένα πιτσιρίκι και αυτό άρχιζε να γυρνάει με δυνατή μουσική ενώ ταυτόχρονα βιντεοσκοπούσε το πιτσιρίκι που χόρευε ή απλα έπαιρνε πόζες για το βίντεο. ΤικΤοκ αηδίες, μην πω και κριντζ.
Το βλέπω οσονούπω να λανσάρεται και στη δική μας παραλία.
Πίστευα ότι τράβηξα φωτογραφία να σας το δείξω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Νόμιζα ότι τράβηξα μάλλον αλλά ξέχασα να πατήσω το κλικ
Κι αφού φτάσαμε ως εκεί το πήγαμε και λίγο παραπέρα, μέχρι τα συντριβάνια που χορεύουν
'Εχω δει και καλύτερα.
Η θέα όμως ήταν αξιόλογη
Κάπου εκεί έσβησα, είχα κάνει υπερπροσπάθεια να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της πρώτης μέρας, είναι πραγματικά απίστευτο πως ο οργανισμός αντέχει τόνους κούρασης όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέες εικόνες κι ερεθίσματα, εκεί που πιστεύεις ότι έχεις αγγίξει τα όριά σου, τελικά συνειδητοποιείς με έκπληξη ότι έφτασες και παραπέρα.
Ξάπλωσα, ελπίζοντας πως επιτέλους θα έρθει ο ύπνος λυτρωτής και τη σκέψη στο πολύ πρωινό ξύπνημα που μας περίμενε για να συναντήσουμε τις ομορφιές του διαβόητου Καύκασου.
Την ώρα που ο Αντωνάκης έπαιρνε το beauty sleep του, εγώ έβραζα στο ζουμί μου.
Πως θα άντεχα χωρίς ουσιαστική ξεκούραση;
Σηκώθηκα σα το ζαλισμένο κοτόπουλο μονολογώντας ευφάνταστα γ@@σταυρίδια αλλά ετοιμάστηκα-τι να έκανα, όταν βγήκαμε είχε ήδη πάρει να σουρουπώνει. Κατευθυνθήκαμε ανάποδα να δούμε λίγο από τη μοντέρνα πόλη.
Ξεκινάμε από τη Freedom Square και το όμορφο κτίριο της 'Οπερας.

Kαι συνεχίσαμε στην υπέροχη λεωφόρο Rustaveli που πήρε το όνομά της από το διάσημο Γεωργιανό ποιητή Shota Rustaveli. 1,5 χιλιόμετρο δρόμος με υπέροχα αναγεννησιακά και κυβερνητικά κτίρια, κοσμοπολίτικο και ευρωπαικό αέρα.


Κατηφορίσαμε προς την παλιά πόλη για να κόψουμε κίνηση.
Το σκηνικό τουλάχιστον απογοητευτικό. Περίμενα κόσμο, ζωντάνια και όμορφα χρώματα.
Η ατμόσφαιρα όμως ήταν εντελώς ψόφια. Ούτε μια φωτογραφία έβγαλα!
Βρήκαμε ένα σημείο με κάποια σημάδια ζωής, έπαιζε κ ένα καλούτσικο λάιβ, στρωθήκαμε να γευτούμε τα πρώτα χατσαπούρια.
Τουλάχιστον αυτό πήγε καλά.

Μετά το φαγητό περπατήσαμε λίγο ακόμη. Λες και δεν είχαμε ήδη περπατήσει τη μισή πόλη από το πρωί. Αλλά αφού φτάσαμε ως εδώ ας πάμε και λίγο παρακάτω.
Γέφυρα της Ειρήνης


Η οποία κατασκευάστηκε το 2010 και συνδέει την παλιά πόλη με την καινούργια και ως εκ τούτου το παρελθόν με το νέο και το μέλλον.
Δοκιμάσαμε το διάσημο παγωτό με κρασί αλλά ήταν λίγο μπούρδα, το κρασί είναι για να πίνεται μόνο του.
Περίπου στη μέση της γέφυρας είχαν στήσει ένα πόντιουμ με υποδοχή για κινητό, ανέβαινε επάνω ένα πιτσιρίκι και αυτό άρχιζε να γυρνάει με δυνατή μουσική ενώ ταυτόχρονα βιντεοσκοπούσε το πιτσιρίκι που χόρευε ή απλα έπαιρνε πόζες για το βίντεο. ΤικΤοκ αηδίες, μην πω και κριντζ.
Το βλέπω οσονούπω να λανσάρεται και στη δική μας παραλία.
Πίστευα ότι τράβηξα φωτογραφία να σας το δείξω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Νόμιζα ότι τράβηξα μάλλον αλλά ξέχασα να πατήσω το κλικ
Κι αφού φτάσαμε ως εκεί το πήγαμε και λίγο παραπέρα, μέχρι τα συντριβάνια που χορεύουν
'Εχω δει και καλύτερα.

Η θέα όμως ήταν αξιόλογη


Κάπου εκεί έσβησα, είχα κάνει υπερπροσπάθεια να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της πρώτης μέρας, είναι πραγματικά απίστευτο πως ο οργανισμός αντέχει τόνους κούρασης όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέες εικόνες κι ερεθίσματα, εκεί που πιστεύεις ότι έχεις αγγίξει τα όριά σου, τελικά συνειδητοποιείς με έκπληξη ότι έφτασες και παραπέρα.
Ξάπλωσα, ελπίζοντας πως επιτέλους θα έρθει ο ύπνος λυτρωτής και τη σκέψη στο πολύ πρωινό ξύπνημα που μας περίμενε για να συναντήσουμε τις ομορφιές του διαβόητου Καύκασου.
Last edited by a moderator: