evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.120
- Likes
- 18.110
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία Ταξιδιού
- Καλημέρα Τυφλίδα
- Τυφλίδα (Β)
- Καύκασος βγαλμένος απο πίνακα ζωγραφικής
- Καυκάσου συνέχεια
- Οίνος ευφραίνει καρδίαν
- Kagheti Υποκεφάλαιο
- Τιφλίδα για τα υπόλοιπα
- Διακοπές στο Μπατούμι
- Μπατούμι 2η μέρα
- Μερικές ώρες στο Κουτάισι
- Επίλογος
- Bonus chapter Vardzia by mapouna protopao
Οίνος ευφραίνει καρδίαν
Προειδοποίηση
Μην διαβάζετε την ιστορία μου αν αυτό που θέλετε είναι πρακτικές πληροφορίες για ένα ταξίδι που σχεδιάζετε. Θα συγκεντρώσω όσες θυμηθώ στο τέλος, ωστόσο στα κείμενά μου έχω την τάση να απλώνομαι περισσότερο για όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όπως και να καταγράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται.
Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο (πιθανότατα και στο αμέσως επόμενο) μάλλον θα ξεφύγω….όσοι επιμείνετε να συνεχίσετε μαζί μου μην μου πείτε ότι δεν σας τα είπα.
Η μέρα είχε εκδρομή στην περιοχή Kakheti που βρίσκονται οι αμπελώνες της χώρας, περιήγηση στο χωριό Sighnaghi, γεύμα και επίσκεψη στα τοπικά οινοποιεία για γευσιγνωσία των τοπικών κρασιών.
Η μαρσρούγκα μας περίμενε στην ίδια πλατεία και αυτή τη φορά του γκρουπάκι μας έμοιαζε περισσότερο ορεξάτο να κοινωνικοποιηθεί, πιάσαμε αμέσως την πάρλα με ένα ζευγαράκι τουρκαλάκια, και με μια σόλο Καλιφορνέζα που καθόταν απέναντί μας.
Πρώτη στάση του τουρ, πολύ γρήγορα σ ένα παραδοσιακό φούρνο στο δρόμο-το ήξερα, το περίμενα, είχα φάει μόνο μια μπάρα για πρωινό, αναμένοντας να περιδρομιάσω το φρέσκο ψωμί.
Πρώτα μια σύντομη επίδειξη του παραδοσιακού τρόπου ψησίματος.
Ο φούρνος μοιάζει με πηγάδι, η φωτιά καίει στη βάση και τοποθετούν τα ζυμάρια στα τοιχώματα, κάτι σαν κάθετος ξυλόφουρνος δηλαδή.
Απορώ, δεν μένουν από μέση;
Εννοείται πως μοσχομύριζε όλος ο τόπος, μου έτρεχαν τα σάλια, κόντευα να το ρίξω....(λέμε τώρα), ευτυχώς δεν το τράβηξαν πολύ, μας έβγαλαν έξω, άπλωσαν τα φεσκοψημένα ψωμιά μαζί με μπαχτσεβάνικες γευστικότατες ντοματούλες, τυράκι και πέσαμε όλοι σαν τις ακρίδες
Μαζί με λίγο κρασάκι, 10 η ώρα το πρωί είναι καλά να ξεκινήσουμε τα πιώματα;
Μέχρι την επόμενη στάση, ο ξεναγός μας μίλησε για την περιοχή και το κλίμα που ευνοεί τα αμπέλια και την παραγωγή του κρασιού, στη συνέχεια του ζήτησα να μας πει λίγα λόγια για τα δημογραφικά της χώρας, τα οποία έχουν αρκετό ενδιαφέρον.
Μας περιέγραψε πως ζούσαν μετά την απόσχιση από τη μητέρα Ρωσία, από το 1992 μέχρι και το 2005, την απύθμενη φτώχεια και τις συντάξεις των 3 δολαρίων το μήνα (!), ότι έφτασαν να κλέβουν ο ένας από τον άλλον για να ζήσουν, περιέγραψε μάλιστα ένα προσωπικό του περιστατικό, όταν του έκλεψε γείτονας τα παπούτσια του και του επεστράφησαν μετά την παρέμβαση ενός ξαδέλφου του, με τον ίδιο γείτονα, λέει είμαστε πλέον φίλοι, απίστευτες καταστάσεις.
Η χώρα ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά και κουμάντο έκανε η ισχυρή τοπική μαφία. Μετά το 2005 έγιναν εκλογές και η νέα κυβέρνηση έχωσε στη φυλακή όλους τους μαφιόζους. Προκειμένου να διαλύσει τις οργανώσεις εφάρμοσε μια έξυπνη τακτική. Τους έβγαζε από τη φυλακή και ρωτούσε τον καθένα αν είναι αρχηγός της μαφίας. Για λόγους γοήτρου απαντούσαν όλοι καταφατικά. Εάν έλεγαν όχι, τους επέστρεφαν στη φυλακή για άλλα 11 χρόνια. Με το ΝΑΙ είχαν περιθώριο 24 ωρών να εγκαταλείψουν τη χώρα. ‘Ετσι τους ξεφορτώθηκαν πολύ γρήγορα, ξεκίνησε η ανάπτυξη της χώρας και η έλευση του τουρισμού, μόνο που η εγκληματικές οργανώσεις στήθηκαν πολύ γρήγορα δυναμωμένες κυρίως στην Τουρκία αλλά δυστυχώς για εμάς και στη χώρα μας!
Σήμερα αντιμετωπίζουν και πάλι προκλήσεις, δηλώνυν εξαθλιωμένοι, η νέα γενιά θέλει ένταξη στην ΕΕ για να μπορούν να εργάζονται ελεύθερα, όμως η κυβέρνηση τους βάζει εμπόδια. Καλά όχι ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση τρελαίνεται να τους αποκτήσει.
Οι μισθοί είναι κοντά στα 500 δολάρια πλέον το μήνα, με 150 για τις συντάξεις, έχουν σοβαρό θέμα επιβίωσης, οπότε κάνουν από δύο δουλειές και ονειρεύονται τη μετανάστευση πιστεύοντας πως η Ευρώπη ή ακόμη περισσότερο η Αμερική είναι γη της επαγγελίας.
Περπατήσαμε στο γραφικό Sighnaghi που μας άρεσε πολύ και γευματίσαμε σε μια όμορφη ταράτσα με θέα τους αμπελώνες.
Εγώ σουλάτσερνα με την αμερικάνα σόλο τράβελερ και τη ρώτησα πως στο καλό διάλεξε τη Γεωργία να έρθει για διακοπές. 'Εδειχνε πολύ mainstream τύπος.
Μου είπε ότι της αρέσει να βρίσκει λιγότερα συνηθισμένα μέρη και πως όταν το ανακοίνωσε στον κύκλο της στην Αμερική, νόμιζαν πως θα πάει ταξίδι στη Georgia των ΗΠΑ! Κάτι σαν τη μάνα μου δηλαδή που κατάλαβε ότι θα πάω στην Γεωργία την...κουμπάρα
Κι αφού μας γέμισαν τα στομάχια μην έχουμε τίποτα δηλητηριάσεις, ξεκινήσαμε με τα οινοποιεία
Μας κατέβασαν σε μια υπόγα που έζεχνε αλκοόλ και εξηγούσαν τη διαδικασία.
Μέσα σ αυτές τις δεξαμενές ωριμάζει ο τρύγος και μένει το απόσταγμα. Η βασικότερη διαφορά στην τεχνική των Γεωργιανών σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι πως αυτοί δεν πλένουν τον καρπό, δεν ξεχωρίζουν τα κουκούτσια, μ άλλα λόγια ρίχνουν τα πάντα μέσα στον τρύγο, με αποτέλεσμα τα κρασιά τους να έχουν πιο "γεμάτη" γεύση και άρωμα.
Εγώ συγκράτησα ότι πίνω κάτι που δημιουργήθηκε από κάτι άπλυτο
Πως αν κάποιος μπει στη δεξαμενή χωρίς μάσκα, σε ένα λεπτό θα τραγουδάει και σε πέντε θα έχει λιποθυμήσει από τις αναθυμιάσεις.
'Οτι ακούσαμε ακούσαμε και μας έμπασαν σε μια άλλη αίθουσα για το...δια ταύτα.
'Εφεραν τρεις καράφες, λευκό, ροζέ και κόκκινο και μας γέμιζαν τα ποτήρια διαδοχικά.
Ξεκίνησα συντηρητικά ξέροντας τον εαυτό μου, έπινα δυό γουλιές από το κάθε ποτήρι να δω πως θα πάει αυτό, βλέποντας και κάνοντας.
Μας έμαθαν κ τη γεωργιανή πρόποση.
Gau Marjos, jos-jos-jos που δεν έχω ιδέα τι σημαίνει, ίσως ...κάτι που φέρνει στο "να πάει κ το παλιάμπελο;"
Πάντως προοδευτικά με κάθε νέο ποτήρι το επαναλαμβάναμε δυνατά Jos-Jos-Jos!
'Οπως καθόμασταν γύρω από το τραπέζι και μπεκροπίναμε, ο ξεναγός μας παρότρυνε να πιάσουμε κουβέντα.
Ξέρετε, εκείνη την αμήχανη στιγμή που σου λένε, άντε βρε πες κάτι, αλλά 12 άτομα απλά μένουν να
κοιτιούνται και δεν κάνει κανένας την αρχή.
Εμένα που με πιάνουν εύκολα τα αλκοόλια, ένιωθα να έχω ήδη "ελαφρύνει" λέω, ας πούμε βρε παιδιά ο καθένας με τι ασχολείται.
Ξεκίνησαν τα επαγγέλματα, computers, digital marketing, social media, computers και ξανά computers-μα τι πρωτότυπο!
Κι ύστερα από 5-6 κομπιουτεράδες, ακούγεται ένας Αγγλούλης να λέει εγώ ...ξυλοκόπος! έλαααα , εδώ είμαστε...για μισό λέω, εσύ κερδίζεις όλη την ομάδα όπως το βλέπω και ξεκινάει ένας γέλωτας.
Παρακάτω συνεχίζουμε computers και μια Λετονή που είπε ένα σύνθετο digital management crap...μπούρδες ούτε κατάλαβα...λέω όπα κοπελιά, λυπήσου τους boomers, κάντο λιανά γελάει και λέει εεεε computers και γω, έτσι το λύσαμε κ αυτό.
Παραδίπλα νεαρή ασπροφορούσα κοπελιά, μας ενημέρωνε ότι είναι εκλεγμένη κοινοβουλευτική εκπρόσωπος στον Παναμά (!) έτσι απλά άφησε πολύ πίσω τον Βρετανό ξυλοκόπο. Πολιτικός από τον Παναμά σε ημερήσια στη Γεωργία, το λες και γκολ από τα αποδυτήρια!
Εγώ δήλωσα τουριστικός πράκτορας και στο ειρωνικό γελάκι του Αντώνη (σα δε ντρέπεται), του απάντησα, άσε με να πουλήσω λίγο παππά εδώ που δεν με ξέρουν….
Το κρασάκι μας έκανε δουλίτσα σε όλους, μπήκαμε στο βανάκι χασκογελώντας.
Επόμενη επίσκεψη σε διυλιστήριο κρασιού όπου δοκιμάζαμε πλέον από κάθε ποικιλία, το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει, την ώρα που η δύσμοιρη οικοδέσποινα αγωνιζόταν μάταια να διεκδικήσει την προσοχή του ξεσαλωμένου πλήθους.
Εγώ που είμαι λιγάκι σατανάς με τα περίεργα, πλεύρισα την Παναμέζα πολιτικό για να μάθω τις λεπτομέρειες. Τη ρωτούσα πως και τι, αυτή άρχισε άρχισε τις πολιτικάτζες τύπου ό,τι ταξιδεύει για να πάρει εμπειρίες και αξιόλογες ιδέες που θα μπορούσε να μεταφέρει στην κοινότητά της.
Της είπα, κοπελιά δεν ξέρω αν είσαι πολιτικός, πάντως μιλάς σαν αυτούς
Δείτε από πόσα πίναμε!
Αναμνηστική σέλφι, αριστερά μου η Καλιφορνέζα, δίπλα η φέρελπις πολιτικός, σοβαρή, πριν αρχίσει τα ξεφτιλίκια και το ζευγάρι τα Τουρκαλάκια.
Γερό ποτήρι η μικρή Τουρκάλα, κοντράριζε στα ίσια έναν μεγαλόσωμο Νεοϋορκέζο γιάπη, ο οποίος αφού ήπιε ό,τι κρασιά βρήκε στο διάβα του, τελείωσε το τουρ πανηγυρικά με ένα ξέχειλο ποτήρι μπράντι, ενώ περιέργως έδειχνε ακόμη σοβαρός και νηφάλιος!
Εγώ έπινα δυό γουλιές από το καθένα και το υπόλοιπο το έχυνα στις αποχετεύσεις, ένιωθα ήδη αλέγκρα, δεν ρίσκαρα να το τερματίσω.
Οι υπόλοιποι δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες, το τερμάτισαν εύκολα κατεβάζοντας όλες τις κρασούμπες και για επιδόρπιο το τοπικό τους μπαρούτι που το λένε ChaCha και είναι κάτι σαν το δικό μας τσίπουρο ή ακόμη χειρότερα το Τσέχικο αψέντι. Ούτε να το μυρίσω.
Ο ξυλοκόπος άρχισε να κοροϊδεύει το αξάντ μου στ Αγγλικά. Τον πήρα γραμμή ότι παράφραζε αυτά που έλεγα και τον έπιασα από το γιακά, ρε ντροπή της Αγγλίας που στην Ουαλία αυτό που μιλάτε το καταλαβαίνετε μόνο εσείς, να κοροϊδεύεις την Ελληνίδα που μιλάει Αγγλικά;; Για πες κάτι ελληνικό να δω κάτι....
Μπήκαμε στη μαρσρούγκα για την επιστροφή.
Ζητήσαμε μουσική.
Η μικρή Τουρκάλα εκτός από μπεκρού, μας βγήκε και ξεβιδωμένη χορευταρού. Καλέ ο Αλλάχ είναι παντού, μαζέψου!
Ξεκίνησε με τα ντίσκο, συνέχισε με τούρκικο αμανέ και τσιφτετέλι και κατέληξε να χτυπιέται με την άλλη την παρθενοπιπίτσα την πολιτικό, που μόλις άκουσε Σακίρα ξεσάλωσε, ξέχασε τα πολιτιλίκια και θυμήθηκε την τέχνη της Λατίνας, αυτό που μαθαίνει να κάνει καλύτερα από μικρή, δηλαδή να κουνάει τον κ@@λο της.
Ο Αντώνης πάντως με σκούντηξε, μη σταματάς, τράβα λέει, αυτή μια μέρα μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, ας έχουμε κάτι καλό να πουλήσουμε στα σόσιαλ
Εδώ τα σχετικά βιντεάκια
Πρώτα με τον Ουαλό ξυλοκόπο!
- YouTube
καμαρώστε και την πολιτικό! Αυτό το κορίτσι μια μέρα θα πάει μπροστά
- YouTube
Κ@@λο δεν έβαλαν κάτω σ όλη τη διαδρομή, είχαμε γίνει ένα κουβάρι από τα γέλια και τα πειράγματα , ένας πανζουρλισμός μέσα στο αυτοκίνητο, χορεύαμε μέχρι την ώρα που τράβηξε χειρόφρενο ο οδηγός και χωριστήκαμε με αγκαλιές και φιλιά λες και γνωριζόμασταν χρόνια!
Η Καλιφορνέζα με κάλεσε να την επισκεφτώ στην Καλιφόρνια (καλά που δεν έβλεπε την τύφλα της από το πιώμα, γιατί δεν ήξερε τι προκαλεί) και αλλάξαμε ινσταγκράμια για να της προτείνω λέει μέρη off the beaten path να επισκεφτεί στην Ελλάδα. Θα τη στείλω Μύκονο το χειμώνα
Απίστευτη ημέρα.
Πολύ ευδιάθετοι από την απρόσμενη εξέλιξη του τουρ, αποφασίσαμε μετά το απαραίτητο ντουζ και την επαναφορά από τα κρασιά, να συνεχίσουμε τη βόλτα στην παλιά πόλη.
Ο Αντώνης ακόμα δεν είχε αποφασίσει αν θα έφευγε για ημερήσια την επόμενη ή αν θα διανυκτέρευε στο Αχαλτσίλ, έτσι δεν ήξερα ούτε εγώ τι θα κάνω με το δωμάτιο. Μου είπε ότι θα αποφασίσει μέχρι να κοιμηθούμε. Το πολύ το πρωί πριν φύγει
Μέσα στο μετρό, κατέβηκε πρώτος για να τραβήξει μια φωτογραφία με φόντο, δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί, νάσου μου την πέφτει καλοστεκούμενος κυριούλης...Ρούσκα μου λέει;
Όχι λέω Γκρούσκα....
Τίποτε από αγγλικά κατέχουμε; Μπα, μόνο Ρώσικα λέει. 'Αρχισε να μονολογεί και να τα γελάκια, να τα γεωργιανά κοπλιμέντα που δεν καταλάβαινα, φτάνουμε κάτω, βλέπει τον Αντώνη που κάτι σκαμπάζει από Ρώσικα, και τον ρωτάει λέει αν είμαστε παντρεμένοι.
Μπα λέω δεν μου βάζει δαχτυλίδι, και του δείχνω το δάχτυλό μου.
Ο κυριούλης κόλλησε δίπλα μου και δε σταμάτησε να με κόβει από πάνω μέχρι κάτω, μια χαρά ήταν ο ανθρωπάκος με τα όλα του! Την πρώην σοβιέτ πρόσοψη, το αρύ του το μαλλάκι και το χρυσό δοντάκι που έλαμπε με τόσο πλατύ χαμόγελο, αλλά κάπου βαρέθηκα, ο Αντώνης του είχε πιάσει την πάρλα, νομίζω ότι μπορεί και να με παζάρευε σε μια καλή τιμή να με ξεφορτωθεί, όλα είναι πιθανά.
Πάντως γεγονός είναι ότι σ αυτή τη χώρα άρεσα πολύ
Κάτι είχα ήδη καταλάβει τόσες μέρες που τριγυρνούσαμε, με τον σαλαμοκάσερο μπάστακα βέβαια, δεν ήμουν απολύτως βέβαιη.
Την επόμενη θα το εμπέδωνα καλύτερα.
Λίγο πριν γυρίσουμε σπίτι μερικές ακόμη εικόνες της φωτισμένης Τιφλίδας.
Ζητώ συγνώμη και εκ των υστέρων για το μέγεθος του κεφαλαίου, αλλά χαλάλι του ένεκα της ημέρας, λίγο το κρασί, λίγο τα λόγια του παππά....τράβηξε το πράγμα!
Προειδοποίηση
Μην διαβάζετε την ιστορία μου αν αυτό που θέλετε είναι πρακτικές πληροφορίες για ένα ταξίδι που σχεδιάζετε. Θα συγκεντρώσω όσες θυμηθώ στο τέλος, ωστόσο στα κείμενά μου έχω την τάση να απλώνομαι περισσότερο για όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όπως και να καταγράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται.
Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο (πιθανότατα και στο αμέσως επόμενο) μάλλον θα ξεφύγω….όσοι επιμείνετε να συνεχίσετε μαζί μου μην μου πείτε ότι δεν σας τα είπα.
Η μέρα είχε εκδρομή στην περιοχή Kakheti που βρίσκονται οι αμπελώνες της χώρας, περιήγηση στο χωριό Sighnaghi, γεύμα και επίσκεψη στα τοπικά οινοποιεία για γευσιγνωσία των τοπικών κρασιών.
Η μαρσρούγκα μας περίμενε στην ίδια πλατεία και αυτή τη φορά του γκρουπάκι μας έμοιαζε περισσότερο ορεξάτο να κοινωνικοποιηθεί, πιάσαμε αμέσως την πάρλα με ένα ζευγαράκι τουρκαλάκια, και με μια σόλο Καλιφορνέζα που καθόταν απέναντί μας.
Πρώτη στάση του τουρ, πολύ γρήγορα σ ένα παραδοσιακό φούρνο στο δρόμο-το ήξερα, το περίμενα, είχα φάει μόνο μια μπάρα για πρωινό, αναμένοντας να περιδρομιάσω το φρέσκο ψωμί.
Πρώτα μια σύντομη επίδειξη του παραδοσιακού τρόπου ψησίματος.
Ο φούρνος μοιάζει με πηγάδι, η φωτιά καίει στη βάση και τοποθετούν τα ζυμάρια στα τοιχώματα, κάτι σαν κάθετος ξυλόφουρνος δηλαδή.
Απορώ, δεν μένουν από μέση;

Εννοείται πως μοσχομύριζε όλος ο τόπος, μου έτρεχαν τα σάλια, κόντευα να το ρίξω....(λέμε τώρα), ευτυχώς δεν το τράβηξαν πολύ, μας έβγαλαν έξω, άπλωσαν τα φεσκοψημένα ψωμιά μαζί με μπαχτσεβάνικες γευστικότατες ντοματούλες, τυράκι και πέσαμε όλοι σαν τις ακρίδες

Μαζί με λίγο κρασάκι, 10 η ώρα το πρωί είναι καλά να ξεκινήσουμε τα πιώματα;
Μέχρι την επόμενη στάση, ο ξεναγός μας μίλησε για την περιοχή και το κλίμα που ευνοεί τα αμπέλια και την παραγωγή του κρασιού, στη συνέχεια του ζήτησα να μας πει λίγα λόγια για τα δημογραφικά της χώρας, τα οποία έχουν αρκετό ενδιαφέρον.
Μας περιέγραψε πως ζούσαν μετά την απόσχιση από τη μητέρα Ρωσία, από το 1992 μέχρι και το 2005, την απύθμενη φτώχεια και τις συντάξεις των 3 δολαρίων το μήνα (!), ότι έφτασαν να κλέβουν ο ένας από τον άλλον για να ζήσουν, περιέγραψε μάλιστα ένα προσωπικό του περιστατικό, όταν του έκλεψε γείτονας τα παπούτσια του και του επεστράφησαν μετά την παρέμβαση ενός ξαδέλφου του, με τον ίδιο γείτονα, λέει είμαστε πλέον φίλοι, απίστευτες καταστάσεις.
Η χώρα ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά και κουμάντο έκανε η ισχυρή τοπική μαφία. Μετά το 2005 έγιναν εκλογές και η νέα κυβέρνηση έχωσε στη φυλακή όλους τους μαφιόζους. Προκειμένου να διαλύσει τις οργανώσεις εφάρμοσε μια έξυπνη τακτική. Τους έβγαζε από τη φυλακή και ρωτούσε τον καθένα αν είναι αρχηγός της μαφίας. Για λόγους γοήτρου απαντούσαν όλοι καταφατικά. Εάν έλεγαν όχι, τους επέστρεφαν στη φυλακή για άλλα 11 χρόνια. Με το ΝΑΙ είχαν περιθώριο 24 ωρών να εγκαταλείψουν τη χώρα. ‘Ετσι τους ξεφορτώθηκαν πολύ γρήγορα, ξεκίνησε η ανάπτυξη της χώρας και η έλευση του τουρισμού, μόνο που η εγκληματικές οργανώσεις στήθηκαν πολύ γρήγορα δυναμωμένες κυρίως στην Τουρκία αλλά δυστυχώς για εμάς και στη χώρα μας!
Σήμερα αντιμετωπίζουν και πάλι προκλήσεις, δηλώνυν εξαθλιωμένοι, η νέα γενιά θέλει ένταξη στην ΕΕ για να μπορούν να εργάζονται ελεύθερα, όμως η κυβέρνηση τους βάζει εμπόδια. Καλά όχι ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση τρελαίνεται να τους αποκτήσει.
Οι μισθοί είναι κοντά στα 500 δολάρια πλέον το μήνα, με 150 για τις συντάξεις, έχουν σοβαρό θέμα επιβίωσης, οπότε κάνουν από δύο δουλειές και ονειρεύονται τη μετανάστευση πιστεύοντας πως η Ευρώπη ή ακόμη περισσότερο η Αμερική είναι γη της επαγγελίας.
Περπατήσαμε στο γραφικό Sighnaghi που μας άρεσε πολύ και γευματίσαμε σε μια όμορφη ταράτσα με θέα τους αμπελώνες.







Εγώ σουλάτσερνα με την αμερικάνα σόλο τράβελερ και τη ρώτησα πως στο καλό διάλεξε τη Γεωργία να έρθει για διακοπές. 'Εδειχνε πολύ mainstream τύπος.
Μου είπε ότι της αρέσει να βρίσκει λιγότερα συνηθισμένα μέρη και πως όταν το ανακοίνωσε στον κύκλο της στην Αμερική, νόμιζαν πως θα πάει ταξίδι στη Georgia των ΗΠΑ! Κάτι σαν τη μάνα μου δηλαδή που κατάλαβε ότι θα πάω στην Γεωργία την...κουμπάρα

Κι αφού μας γέμισαν τα στομάχια μην έχουμε τίποτα δηλητηριάσεις, ξεκινήσαμε με τα οινοποιεία

Μας κατέβασαν σε μια υπόγα που έζεχνε αλκοόλ και εξηγούσαν τη διαδικασία.


Μέσα σ αυτές τις δεξαμενές ωριμάζει ο τρύγος και μένει το απόσταγμα. Η βασικότερη διαφορά στην τεχνική των Γεωργιανών σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι πως αυτοί δεν πλένουν τον καρπό, δεν ξεχωρίζουν τα κουκούτσια, μ άλλα λόγια ρίχνουν τα πάντα μέσα στον τρύγο, με αποτέλεσμα τα κρασιά τους να έχουν πιο "γεμάτη" γεύση και άρωμα.
Εγώ συγκράτησα ότι πίνω κάτι που δημιουργήθηκε από κάτι άπλυτο
Πως αν κάποιος μπει στη δεξαμενή χωρίς μάσκα, σε ένα λεπτό θα τραγουδάει και σε πέντε θα έχει λιποθυμήσει από τις αναθυμιάσεις.
'Οτι ακούσαμε ακούσαμε και μας έμπασαν σε μια άλλη αίθουσα για το...δια ταύτα.
'Εφεραν τρεις καράφες, λευκό, ροζέ και κόκκινο και μας γέμιζαν τα ποτήρια διαδοχικά.
Ξεκίνησα συντηρητικά ξέροντας τον εαυτό μου, έπινα δυό γουλιές από το κάθε ποτήρι να δω πως θα πάει αυτό, βλέποντας και κάνοντας.
Μας έμαθαν κ τη γεωργιανή πρόποση.
Gau Marjos, jos-jos-jos που δεν έχω ιδέα τι σημαίνει, ίσως ...κάτι που φέρνει στο "να πάει κ το παλιάμπελο;"
Πάντως προοδευτικά με κάθε νέο ποτήρι το επαναλαμβάναμε δυνατά Jos-Jos-Jos!
'Οπως καθόμασταν γύρω από το τραπέζι και μπεκροπίναμε, ο ξεναγός μας παρότρυνε να πιάσουμε κουβέντα.
Ξέρετε, εκείνη την αμήχανη στιγμή που σου λένε, άντε βρε πες κάτι, αλλά 12 άτομα απλά μένουν να
κοιτιούνται και δεν κάνει κανένας την αρχή.
Εμένα που με πιάνουν εύκολα τα αλκοόλια, ένιωθα να έχω ήδη "ελαφρύνει" λέω, ας πούμε βρε παιδιά ο καθένας με τι ασχολείται.
Ξεκίνησαν τα επαγγέλματα, computers, digital marketing, social media, computers και ξανά computers-μα τι πρωτότυπο!
Κι ύστερα από 5-6 κομπιουτεράδες, ακούγεται ένας Αγγλούλης να λέει εγώ ...ξυλοκόπος! έλαααα , εδώ είμαστε...για μισό λέω, εσύ κερδίζεις όλη την ομάδα όπως το βλέπω και ξεκινάει ένας γέλωτας.
Παρακάτω συνεχίζουμε computers και μια Λετονή που είπε ένα σύνθετο digital management crap...μπούρδες ούτε κατάλαβα...λέω όπα κοπελιά, λυπήσου τους boomers, κάντο λιανά γελάει και λέει εεεε computers και γω, έτσι το λύσαμε κ αυτό.
Παραδίπλα νεαρή ασπροφορούσα κοπελιά, μας ενημέρωνε ότι είναι εκλεγμένη κοινοβουλευτική εκπρόσωπος στον Παναμά (!) έτσι απλά άφησε πολύ πίσω τον Βρετανό ξυλοκόπο. Πολιτικός από τον Παναμά σε ημερήσια στη Γεωργία, το λες και γκολ από τα αποδυτήρια!
Εγώ δήλωσα τουριστικός πράκτορας και στο ειρωνικό γελάκι του Αντώνη (σα δε ντρέπεται), του απάντησα, άσε με να πουλήσω λίγο παππά εδώ που δεν με ξέρουν….
Το κρασάκι μας έκανε δουλίτσα σε όλους, μπήκαμε στο βανάκι χασκογελώντας.
Επόμενη επίσκεψη σε διυλιστήριο κρασιού όπου δοκιμάζαμε πλέον από κάθε ποικιλία, το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει, την ώρα που η δύσμοιρη οικοδέσποινα αγωνιζόταν μάταια να διεκδικήσει την προσοχή του ξεσαλωμένου πλήθους.
Εγώ που είμαι λιγάκι σατανάς με τα περίεργα, πλεύρισα την Παναμέζα πολιτικό για να μάθω τις λεπτομέρειες. Τη ρωτούσα πως και τι, αυτή άρχισε άρχισε τις πολιτικάτζες τύπου ό,τι ταξιδεύει για να πάρει εμπειρίες και αξιόλογες ιδέες που θα μπορούσε να μεταφέρει στην κοινότητά της.
Της είπα, κοπελιά δεν ξέρω αν είσαι πολιτικός, πάντως μιλάς σαν αυτούς

Δείτε από πόσα πίναμε!

Αναμνηστική σέλφι, αριστερά μου η Καλιφορνέζα, δίπλα η φέρελπις πολιτικός, σοβαρή, πριν αρχίσει τα ξεφτιλίκια και το ζευγάρι τα Τουρκαλάκια.

Γερό ποτήρι η μικρή Τουρκάλα, κοντράριζε στα ίσια έναν μεγαλόσωμο Νεοϋορκέζο γιάπη, ο οποίος αφού ήπιε ό,τι κρασιά βρήκε στο διάβα του, τελείωσε το τουρ πανηγυρικά με ένα ξέχειλο ποτήρι μπράντι, ενώ περιέργως έδειχνε ακόμη σοβαρός και νηφάλιος!
Εγώ έπινα δυό γουλιές από το καθένα και το υπόλοιπο το έχυνα στις αποχετεύσεις, ένιωθα ήδη αλέγκρα, δεν ρίσκαρα να το τερματίσω.
Οι υπόλοιποι δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες, το τερμάτισαν εύκολα κατεβάζοντας όλες τις κρασούμπες και για επιδόρπιο το τοπικό τους μπαρούτι που το λένε ChaCha και είναι κάτι σαν το δικό μας τσίπουρο ή ακόμη χειρότερα το Τσέχικο αψέντι. Ούτε να το μυρίσω.
Ο ξυλοκόπος άρχισε να κοροϊδεύει το αξάντ μου στ Αγγλικά. Τον πήρα γραμμή ότι παράφραζε αυτά που έλεγα και τον έπιασα από το γιακά, ρε ντροπή της Αγγλίας που στην Ουαλία αυτό που μιλάτε το καταλαβαίνετε μόνο εσείς, να κοροϊδεύεις την Ελληνίδα που μιλάει Αγγλικά;; Για πες κάτι ελληνικό να δω κάτι....
Μπήκαμε στη μαρσρούγκα για την επιστροφή.
Ζητήσαμε μουσική.
Η μικρή Τουρκάλα εκτός από μπεκρού, μας βγήκε και ξεβιδωμένη χορευταρού. Καλέ ο Αλλάχ είναι παντού, μαζέψου!
Ξεκίνησε με τα ντίσκο, συνέχισε με τούρκικο αμανέ και τσιφτετέλι και κατέληξε να χτυπιέται με την άλλη την παρθενοπιπίτσα την πολιτικό, που μόλις άκουσε Σακίρα ξεσάλωσε, ξέχασε τα πολιτιλίκια και θυμήθηκε την τέχνη της Λατίνας, αυτό που μαθαίνει να κάνει καλύτερα από μικρή, δηλαδή να κουνάει τον κ@@λο της.
Ο Αντώνης πάντως με σκούντηξε, μη σταματάς, τράβα λέει, αυτή μια μέρα μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, ας έχουμε κάτι καλό να πουλήσουμε στα σόσιαλ


Εδώ τα σχετικά βιντεάκια
Πρώτα με τον Ουαλό ξυλοκόπο!
- YouTube
καμαρώστε και την πολιτικό! Αυτό το κορίτσι μια μέρα θα πάει μπροστά
- YouTube
Κ@@λο δεν έβαλαν κάτω σ όλη τη διαδρομή, είχαμε γίνει ένα κουβάρι από τα γέλια και τα πειράγματα , ένας πανζουρλισμός μέσα στο αυτοκίνητο, χορεύαμε μέχρι την ώρα που τράβηξε χειρόφρενο ο οδηγός και χωριστήκαμε με αγκαλιές και φιλιά λες και γνωριζόμασταν χρόνια!
Η Καλιφορνέζα με κάλεσε να την επισκεφτώ στην Καλιφόρνια (καλά που δεν έβλεπε την τύφλα της από το πιώμα, γιατί δεν ήξερε τι προκαλεί) και αλλάξαμε ινσταγκράμια για να της προτείνω λέει μέρη off the beaten path να επισκεφτεί στην Ελλάδα. Θα τη στείλω Μύκονο το χειμώνα

Απίστευτη ημέρα.
Πολύ ευδιάθετοι από την απρόσμενη εξέλιξη του τουρ, αποφασίσαμε μετά το απαραίτητο ντουζ και την επαναφορά από τα κρασιά, να συνεχίσουμε τη βόλτα στην παλιά πόλη.
Ο Αντώνης ακόμα δεν είχε αποφασίσει αν θα έφευγε για ημερήσια την επόμενη ή αν θα διανυκτέρευε στο Αχαλτσίλ, έτσι δεν ήξερα ούτε εγώ τι θα κάνω με το δωμάτιο. Μου είπε ότι θα αποφασίσει μέχρι να κοιμηθούμε. Το πολύ το πρωί πριν φύγει
Μέσα στο μετρό, κατέβηκε πρώτος για να τραβήξει μια φωτογραφία με φόντο, δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί, νάσου μου την πέφτει καλοστεκούμενος κυριούλης...Ρούσκα μου λέει;
Όχι λέω Γκρούσκα....
Τίποτε από αγγλικά κατέχουμε; Μπα, μόνο Ρώσικα λέει. 'Αρχισε να μονολογεί και να τα γελάκια, να τα γεωργιανά κοπλιμέντα που δεν καταλάβαινα, φτάνουμε κάτω, βλέπει τον Αντώνη που κάτι σκαμπάζει από Ρώσικα, και τον ρωτάει λέει αν είμαστε παντρεμένοι.
Μπα λέω δεν μου βάζει δαχτυλίδι, και του δείχνω το δάχτυλό μου.
Ο κυριούλης κόλλησε δίπλα μου και δε σταμάτησε να με κόβει από πάνω μέχρι κάτω, μια χαρά ήταν ο ανθρωπάκος με τα όλα του! Την πρώην σοβιέτ πρόσοψη, το αρύ του το μαλλάκι και το χρυσό δοντάκι που έλαμπε με τόσο πλατύ χαμόγελο, αλλά κάπου βαρέθηκα, ο Αντώνης του είχε πιάσει την πάρλα, νομίζω ότι μπορεί και να με παζάρευε σε μια καλή τιμή να με ξεφορτωθεί, όλα είναι πιθανά.
Πάντως γεγονός είναι ότι σ αυτή τη χώρα άρεσα πολύ

Την επόμενη θα το εμπέδωνα καλύτερα.
Λίγο πριν γυρίσουμε σπίτι μερικές ακόμη εικόνες της φωτισμένης Τιφλίδας.



Ζητώ συγνώμη και εκ των υστέρων για το μέγεθος του κεφαλαίου, αλλά χαλάλι του ένεκα της ημέρας, λίγο το κρασί, λίγο τα λόγια του παππά....τράβηξε το πράγμα!
Last edited by a moderator: