Ουγκάντα Κατω απο τα ποδια της Ευρωπης...

[LULLU]

Την επομένη βρήκαμε στο ιατρείο περισσότερο κόσμο, έκανε τον γύρο της περιοχής πως musungu γιατροί (λευκοί) ήλθαν στην πόλη και άφησαν τα χωράφια και τα σπίτια, άλλοι οδηγούμενοι τις περισσότερες φορές από περιέργεια παρά από πόνο και άλλοι πράγματι να σέρνονται από πυρετό και κακουχία.
Πολλά παιδιά, μαθητούδια, που βρίσκονται ακόμη σε διακοπές, τα σχολεία ανοίγουν την ερχόμενη Δευτέρα, συνωστίζονται μπροστά στην πόρτα σε μια μη αναμενόμενη ταραχή που εξηγείται όταν φαίνεται η Κική μέσα στο πλήθος να μοιράζει τετράδια και στυλό. Τα μικρότερα παιδιά και μωρά
προσπαθούν να κρύψουν το κλάμα και τον φόβο στο θερμόμετρο και στο ακουστικό αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντα και ξεσπούν σε λυγμούς γραπώνοντας το χαλαρό στήθος της μάνας…
Είμαστε 4 γιατροί και δυστυχώς έχουμε 2 νοσοκόμες για μετάφραση οπότε επιστρατεύονται όσοι μιλούν αγγλικά για να βοηθήσουν. Ευτυχώς που εδώ πολλά παιδιά αλλά και ενήλικοι μιλούν αγγλικά -πράγμα σπάνιο για το Μόντε- και μας διευκολύνουν στο έργο μας.
Το βράδυ μας βρίσκει στο εστιατόριο του ξενοδοχείου να περιμένουμε με υπομονή -ατέλειωτη αλήθεια είναι- να ψηθεί το φαΐ... Για τη σαλάτα στείλαμε δικό μας άνθρωπο να την ετοιμάσει... έτσι, για να μειωθεί ο χρόνος αναμονής αλλά και η πείνα μας…

Η βροχή όλη νύχτα κράτησε τον δικό της ρυθμό και συχνότητα και το πρωί η μόνη ένδειξη της παρουσίας της ήταν τα βαθιά ρυάκια στον χωμάτινο δρόμο και οι νερολακκούβες
έξω από το ιατρείο. Σήμερα δεν υπάρχει πολύς κόσμος να μας περιμένει. Γνωρίζουν ότι θα παραμείνουμε στην πόλη για τρεις μέρες ακόμη και έτσι υπάρχει ένας ομαλός ρυθμός
προσέλευσης, που μας αφήνει χρόνο για ένα διάλειμμα, απολαμβάνοντας ένα νοστιμότατο αρωματικό ντόπιο τσάι. Οι μικροί μας πελάτες παρέμειναν στο ιατρείο και μετά την εξέτασή τους, περιμένοντας να ανοίξουν οι σακούλες με τις καραμέλες και τα γλυκά, που τα κορίτσια είχαν προμηθευτεί, αφού τα τετράδια και τα στυλό είχαν τελειώσει χθες, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς έφτασαν αργότερα. Μια ηλικιωμένη κυρία ψήνεται στον πυρετό και η ανησυχία μεγάλη, όταν το τεστ ελονοσίας βγαίνει αρνητικό και καμιά άλλη σαφής ένδειξη για την ερμηνεία του, πέρα από λίγα ευρήματα από το αναπνευστικό, που κατά την κρίση μας δεν εξηγούν το 41 και κάτι πυρετό. Όλο το ιατρικό team ασχολείται με το περιστατικό. Η ερμηνεία των συμπτωμάτων, η μετάφραση στα αγγλικά, είναι κάτι που παίρνει ώρα πέρα από του ότι μπορεί χρήσιμες πληροφορίες να διαφύγουν ή να παραβλεφθούν από τους μεταφραστές. Μάθαμε, λοιπόν, με καθυστέρηση ότι η ασθενής είχε επισκεφτεί και το Νοσοκομείο προ 5ημέρου, υποβλήθηκε και σε ακτινολογικό έλεγχο που μας προσκομίζει η κόρη και που αναγνωρίζεται μια πνευμονία χωρίς, όμως, να υποβληθεί σε αγωγή μια και δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα αγοράς των φαρμάκων. Εδώ μπορείς να πεθάνεις με πολλούς τρόπους (πέρα των τροχαίων) ο ένας είναι να μην γνωρίζεις την αιτία, ο άλλος να γνωρίζεις την αιτία, αλλά να είναι ανίατη, αλλά ο πιο τραγικός είναι να γνωρίζεις την αιτία, να είναι ιάσιμη, αλλά να μην μπορείς να αγοράσεις τα φάρμακα για τη θεραπεία… Κάτι τέτοιο ζει τώρα και αυτή η κυρία, γνωρίζει, περιμένει το τέλος και το να έλθει στο ιατρείο των musungu είναι η τελευταία ελπίδα να προμηθευτεί την κατάλληλη θεραπεία και που ευτυχώς και για εκείνη αλλά και εμάς τα φάρμακα υπάρχουν. Ενα στρώμα για κρεβάτι νοσηλείας κατάχαμα και έξω για να έχουμε φως μια και η μπαταρία του πάνελ δεν έχει φορτιστεί αρκετά και δεμένος ο ορός στο παραθυρόφυλλο αντί για στατό, μας ταρακουνούν, μας φέρνουν αρκετά μακριά από τα δεδομένα και αυτονόητα της ιατρικής που γνωρίζουμε…, όμως και ετούτη εδώ είναι ιατρική, μια άλλη ιατρική...
Πολλά και σήμερα τα περιστατικά και δουλέψαμε μέχρι να σκοτεινιάσει. Το βράδυ μας βρήκε να συζητάμε για το Εμπόλα αναλύοντας όλες τις πληροφορίες που είχαμε από το Υπουργείο της χώρας, αλλά και από τους MSF Ισπανούς ειδικούς στους αιμορραγικούς πυρετούς που έχουν κατέβει για βοήθεια και που εδώ και μέρες μας επαναλαμβάνουν εφαρμόζουμε τους κανόνες WHO είστε safe..., ασφαλείς… O υπεύθυνος του Υπουργείου Υγείας μας ενημερώνει ότι υπάρχει ένα ύποπτο περιστατικό σε μια άλλη περιοχή κοντά στην Τζίντζα, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη... περιμένουν... και περιμένουμε και εμείς... Είναι κομμάτι δύσκολο αυτή τη στιγμή να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση, μια και όχι μόνο οι βουλευτικές, αλλά και δημοτικές εκλογές, έγιναν μαζί και ακόμη δεν έχουν τοποθετηθεί οι νεοεκλεγμένοι στις θέσεις τους και να αναλάβουν καθήκοντά τους…
Έχει σκοτεινιάσει όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και η πόλη μας δείχνει μια άλλη όψη. Στους σκοτεινούς δρόμους δειλά - δειλά ανάβουν κεριά και λυχνάρια, δεκάδες μικροπωλητές παραμένουν στους πάγκους τους μέχρι να πουλήσουν και τον τελευταίο ανανά, ενώ άλλοι πάνω σε υπαίθριες ψησταριές τηγανίζουν σαμούσες, ψωμάκια και μπανάνες... Λίγο πιο κάτω ετοιμάζουν γλέντι γάμου..., κορδέλες παρδαλές, φιόγκοι και φραμπαλάδες και τα μεγάφωνα φουλ ένταση μιας έντονης ρυθμικής αφρικανικής μουσικής…, θα γιορτάζουν τρεις μέρες μας λένε, θα γλεντήσουν για τους φίλους και συγγενείς που θα έλθουν από μακριά... εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε να ζήσουν… Αύριο μια άλλη μέρα ξημερώνει για αυτούς αλλά και για εμάς.






κοτσιδακια
ωρες δουλειας..
το κοκκινο σημαδι της malaria..

Συνημμένες εικόνες






φρουτα..αναναδες!!!!!
ετοιμασιες για το ψησιμο μακαροναδας!
μπουγαδα ..hand made!!!!!!!

Συνημμένες εικόνες






.. Monde resort .. ολοι μαζι ....
οι συγκατοικοι...
η Κικη βοηθος σεφ ...


Συνημμένες εικόνες

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[dim kyr]

καλωσορίζω την ιστορία με τον πιο θλιβερά "έξυπνο" τίτλο στο φόρουμ. Δυστυχώς έτσι είναι οι περισσότερες αφρικανικές χώρες. Και γεωγραφικά και μεταφορικά.

 

[renata]

Μια ιστορία που όλοι έχομε αναγκη να διαβάσομε και να σκεφτούμε....

 

[mariagl]

Δεν εχω τι αλλο να πω, περα απο ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ για το εργο σας...

 

[LULLU]

Μια ιστορία που όλοι έχομε αναγκη να διαβάσομε και να σκεφτούμε....

.. σε εσενα ενα μεγαλο ευχαριστω που μοιραστηκες ολα αυτα μαζι μου...

 

[renata]

.. σε εσενα ενα μεγαλο ευχαριστω που μοιραστηκες ολα αυτα μαζι μου...

το ευχαριστώ ανήκει σε σένα που μου έδωσες για αλλη μια φορά την ευκαιρία να ζήσω κατι ουσιαστικό στη ζωή μου...

 

[dmdoc]

Congrats για την οπτική που δίνεις.Γιατί μερικοί πάνε σε τέτοιες αποστολές,με τσιγαράκι και φωτογραφική,και ισχυρίζονται ότι συμμετείχαν κιόλας και είναι και περήφανοι για το έργο τους και αποκόμισαν εμπειρίες...οι τενεκέδες...
Και πάλι congrats

 

[Defkalion]

Ευχαριστούμε πολύ

Διόρθωσα τη γραμματοσειρά που ήταν πολύ μεγάλη.

 

[GTS]

Και ο τίτλος δε θέλει διόρθωση?

 

[xenos]

Mπραβο Lulu για την ανασα ζωης που δινετε στους ταλαιπωρους κατοικους της Ουγκαντας.

 

[LULLU]

εχω προβλημα στο πληκτρολογιοτου λαπ στο γραμμα Υ αλλα το διορθωσα και εμενα φαινεται σωστος ο τιτλος τωρα ...παντως να ξερετε οτι σε καποιες λεξεις το υ θα απουσιαζει αν δεν το παρω ειδηση αμεσως

 

[LULLU]

Οι πρώτες σιγανές σταγόνες της πρωινής βροχής μας συντροφεύουν στο σημερινό μας ταξίδι στον Βορρά και η διάρκειά του υπολογίζεται από 3 έως 5 ώρες.
Ο δρόμος μια ατέλειωτη ευθεία μέσα από χωράφια και χωριά. Οι εικόνες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων ανοίγεται μπροστά μας. Άνθρωποι να καλλιεργούν με μοναδικά εργαλεία τα χέρια τους τα χωράφια, να πουλούν στις υπαίθριες αγορές φρούτα, λαχανικά, ζώα και τα παιδιά -με εκείνα τα γνώριμα κίτρινα μπιτόνια- να κουβαλούν το νερό από τις πηγές και τις δεξαμενές... Σε τούτη τη χώρα, τα παιδιά πέρα από τη μελλοντική γενιά αποτελούν και το μοναδικό σύστημα ύδρευσης. Μικρά - μεγάλα το καθένα με ανάλογου μεγέθους μπιτόνι “κόβουν” τα δρομολόγια ανάμεσα στο σπίτι και τη δεξαμενή…
Διασχίζουμε την περιοχή του ρινόκερου. Η βλάστηση πιο πυκνή αλλά δεν πιστεύουμε πως θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτά τα δυνατά ζώα. Ο ήχος των αυτοκινήτων, ο κόσμος τα απομακρύνει. Ένα άλλο γεγονός που τα καθηλώνει πιο βαθιά και μακριά είναι η υλοτομία. Το κάρβουνο είναι μια πηγή εσόδων για τους κατοίκους και τα δέντρα καθημερινά κόβονται, καίγονται και πουλιούνται χωρίς να υπάρχει ένα σχέδιο προστασίας ή αναδάσωσης από την κυβέρνηση. Εδώ ο καθένας κόβει ανεξέλεγκτα, πουλά όσες ποσότητες κάρβουνο μπορεί να παράγει, σε όποια τιμή θέλει και φτάσανε στη άλλη άκρη, του να είναι αναγκασμένοι να κόβουν και τα δένδρα του μάνγκο για να παράγουν κάρβουνο. Ένα τσουβάλι κάρβουνο κοστίζει 10 χιλιάδες ουγκαντέζικα σελίνια, που αντιστοιχούν στα 3 ευρώ περίπου, πολλά λεφτά αν αναλογιστεί κανείς πως ο μισθός, για όσους έχουν την τύχη να εργάζονται, κυμαίνεται από 30 - 45 ευρώ τον μήνα. Φυτείες με πεύκα κάνουν την εμφάνισή τους, ιδιωτικά δάση προς εκμετάλλευση, λέει ο παπα - Αντώνης, που έχουν αλλάξει το οικολογικό σύστημα, έχουν φέρει αρρώστιες στα τροπικά δέντρα και κανείς δεν ξέρει πώς να τις αντιμετωπίσει.
Η παρουσία μιας μεγάλης οικογένειας πιθήκων στον δρόμο που απολαμβάνουν μάνγκο και μπανάνες, σηματοδοτεί το πέρασμα από τους καταρράκτες του Νείλου. Μια δύσκολη δύσβατη περιοχή, στρατιωτικά ελεγχόμενη μια και αποτελεί κρησφύγετο ανταρτών. Οι στρατιωτικοί φύλακες μας δηλώνουν πως απαγορεύεται η φωτογράφηση και πως μόνο μετά από αίτηση ειδικής άδειας μπορούμε να τραβήξουμε αυτό το υγρό, θαμπό από τους υδρατμούς τοπίο. Αρνηθήκαμε ευγενικά
τη υπόδειξή τους και τραβήξαμε τον δρόμο μας που κοντεύει πια στο τέλος μετά από 4 ώρες, χωρίς τα απρόοπτα, ταξιδιού.
Το Gulu είναι πια στα πόδια μας. Η πόλη του Βορρά που έχει υποστεί τις πιο τραγικές συνέπειες του πολέμου:Σφαγές, διωγμούς -τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων γύρω από την πόλη μόλις φέτος άδειασαν και ο κόσμος επέστρεψε στα σπίτια- της αρπαγής των παιδιών από τους αντάρτες,που ακόμη 20 χιλιάδες παιδιά αγνοούνται και άλλα τόσα κάθε απόγευμα περπατούσαν ώρες μέχρι να φτάσουν σε έναν καταυλισμό - μοναστήρι για να περάσουν το βράδυ σε ασφάλεια και το πρωί να πάρουν πάλι τον δρόμο για τα σπίτια τους, της παρατεταμένης ξηρασίας και της πείνας… Για όλα αυτά η πόλη έχει χαρακτηριστεί η πόλη των ΜΚΟ, (των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς.
Μπορείς εύκολα να καταλάβεις πώς και ίσως και πότε αυτή η κοινωνία θα επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς, αν θα βγει ο κόσμος άφοβα στον δρόμο, αν και πότε θα γεμίσουν οι αγορές με αγαθά και αν η ανεξαρτησία του νότιου Σουδάν θα επηρεάσει τη περιοχή. Αυτό είναι πράγματι ένα μεγάλο θέμα.. το νότιο Σουδάν αποτελεί πια κράτος αυτόνομο και εδώ η φυλή Ατσιόλι έχει τις ρίζες της εκεί, πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν να προσαρτηθούν στο νέο αυτό κράτος και όπως λένε δεν τους χωρίζουν περισσότερα από εκείνα που τους ενώνουν με την Καμπάλα, ούτε καν η γλώσσα τους είναι η ίδια. Είναι η τραγική πραγματικότητα ότι η κεντρική διοίκηση την περιφέρεια και κυρίως αυτή εδώ τη ζώνη που εξέφρασε με ένοπλο τρόπο την αντίδρασή της προς την κυβέρνηση του επανεκλεγέντος προέδρου, (με νοθεία όπως λέγεται έντονα) Μουσεβένι, που
πρόσφατα ορκίστηκε και σύμφωνα με ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία οι
πανηγυρισμοί της νίκης του θα κοστίσουν πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής εξαθλίωσης. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Κίζα Μπεσίτζιε, βρέθηκε στο Νοσοκομείο, αφού τραυματίστηκε από τις Αρχές και αργότερα τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ οι οπαδοί του συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες για την επιβάρυνση του κόστους διαβίωσης με τις τεράστιες αυξήσεις σε τρόφιμα και καύσιμα, εξαπολύοντας κατηγορίες κατά κυβερνητικών στελεχών για φαινόμενα διαφθοράς.
Ναι, η διαφθορά είναι μεγάλη –κάτι ξέρουμε που σε αυτό παρομοιάζουμε τη χώρα μας με την Ουγκάντα- οι αυξήσεις είναι τεράστιες το κόστος ζωής πολύ υψηλό και ο κόσμος σε ποσοστό 90% έχει γονατίσει. Δεν γίνεται να διατηρηθεί ένα τέτοιο κόστος ζωής όταν η τιμή τους ενός λίτρου βενζίνης ξεπερνά το ένα ευρώ, όταν η ζάχαρη αγαθό καθημερινής χρήσης αλλά και ντόπιας παραγωγής να αγγίζει το ένα ευρώ.
Δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση, ο κόσμος θα αντιδράσει και φοβάμαι πως σύντομα η χώρα θα βιώνει έναν άλλο πόλεμο. Προς το παρόν οι πορείες, το κάψιμο ελαστικών και οι διαδηλώσεις καθημερινά στην πρωτεύουσα αντιμετωπίζονται με καταστολή και συλλήψεις… πολλές συλλήψεις.
Φτάσαμε στο ιατρείο καθυστερημένοι, εδώ είναι σύνηθες φαινόμενο να μην μπορείς να υπολογίσεις σωστά τον χρόνο, μια το λάστιχο, μια η βενζίνη, μια η λακκούβα παράγοντες αστάθμητοι αλλά υπαρκτοί...
Ο κόσμος μας περιμένει, η αυλή είναι γεμάτη, άλλοι κάθονται κάτω από τα δέντρα να αποφεύγουν τον καυτό ήλιο που μεσουρανεί, άλλοι χάμω στον διάδρομο, τα παιδιά αποκαμωμένα άλλα έχουν κοιμηθεί στην αγκαλιά των μανάδων και άλλα απολαμβάνουν το μητρικό γάλα, όλοι περιμένουν αθόρυβα, ήσυχα χωρίς εκνευρισμό και το μόνο που αισθάνεσαι είναι να ζητήσεις συγγνώμη αυθόρμητα. Η ομάδα πιάνει αμέσως δουλειά, βοηθούν όλοι να ξεφορτώσουμε τα 2 αυτοκίνητα και να τοποθετηθούν τα φάρμακα στο φαρμακείο. Ευτυχώς η Κλειώ, φαρμακοποιός, μας απαλλάσσει από αυτή τη διαδικασία και ξεκινάμε αμέσως ιατρείο. Εδώ είμαστε μακριά από την περιοχή που έχει χτυπήσει ο Εμπολα, αλλά δεν ξεχνούμε ότι το 2007 εδώ ακριβώς υπήρξαν 270 νεκροί από τον Εμπολα και δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα. Οι αναπνευστικές λοιμώξεις έχουν την πρωτιά ανάμεσα στους εξεταζόμενους, μετά οι έγκυες με εμφανή αναιμία και αβιταμίνωση, η δε γνωστή σε όλους malaria (ελονοσία) μας απασχόλησε μόνο δυο φορές για σήμερα.
Άρχισε να νυχτώνει και χωρίς φως η εξέταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αφήνουμε τις νοσοκόμες Σούζαν και Εύα να κλείσουν το ιατρείο και συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο που θα αποτελεί τη βάση, το σπιτικό μας για τις επόμενες μέρες. Είναι γεγονός πως κάθε άνθρωπος έχει και από ένα χάρισμα και αν δεν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι τουλάχιστον μια ικανότητα στους χειρισμούς, ικανότητα στις διαπραγματεύσεις… Μια τέτοια ικανότητα έχει και η Κική, που ως ειδικός για τα οικονομικά της αποστολής, καταφέρνει να κλείσει τα δωμάτια σε μια πολύ καλή και συμφέρουσα τιμή και εμείς θα μπορούμε να απολαύσουμε ένα ντουζ με ζεστό τρεχούμενο νερό... ναι, ναι!
ΘΑ μπορέσουμε, όταν θα υπάρχει ρεύμα για να γεμίσει η δεξαμενή νερό,... Ας είναι,.. τέλος για απόψε το όνειρο ζεστού μπάνιου… αύριο έχει ο Θεός…. αύριο no problem... θα λειτουργεί η γεννήτρια...