Ουγκάντα Κατω απο τα ποδια της Ευρωπης...

[LULLU]

Mια άλλη πράγματι μέρα είναι σήμερα με τις ορέξεις του καιρού να κυμαίνονται από δροσερό σε συχνά βροχερό που μετά το μεσημέρι μετατράπηκε σε καταιγίδα και σχεδόν μας κλείδωσε μέσα στο ιατρείο. Βρεθήκαμε όλοι, ασθενείς γιατροί και νοσηλευτές στο σκοτεινό προθάλαμο κλείσαμε πόρτες και παράθυρα για να μην μπαίνει μέσα το νερό περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Οι πιο τολμηροί πήραν στα χέρια τα ποδήλατα και χαθήκαν μέσα στη καταχνιά και τη βροχή. Δεν φοβήθηκαν που θα έβρεχαν τα ρούχα τους είχαν βραχεί ήδη από χθεσινή μπόρα οπότε το στέγνωμα αναβάλλεται για αύριο.. είναι αυτό που λέμε ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται. Ναι το στέγνωμα γίνεται πάνω τους για ένα μοναδικό λόγο πως δεν έχουν άλλα ρούχα για να αλλάξουν και έτσι μου λύθηκε η απορία σήμερα, πως γιατί όλα τα παιδιά που εξέταζα, τα ρούχα τους ήταν υγρά, ήταν βρεγμένα.. Είχαν βραχεί χθες και σήμερα δεν υπήρχε διαθέσιμη στεγνή αλλαξιά .Αυτό μου λύνει και τη απορία, του γιατί αναφέρουν πως κρυώνουν μόνο τα βράδια … Μου έρχονται στο νου όλα αυτά τα ρούχα που οι Χανιώτες μας έχουν δωρίσει και σκέπτομαι πως αν ήταν δυνατόν η δωρεάν μεταφορά τους εδώ θα ήταν ένα δώρο το ίδιο άξιο και σημαντικό όσο το φάρμακο για τη ελονοσία η το αντιπυρετικό.
Η τελευταία μέρα μας στη πόλη σήμερα θα αφιερωθεί εκτός ιατρείου και σε μια επίσκεψη των καταστημάτων του κέντρου. Μαγαζάτορες και πελάτες μου φάνηκε πως είχαν την ίδια αγοραστική δυνατότητα ,,,,. , με λίγα λόγια δεν είχαν..Οι μόνοι καλοί(για τους μαγαζάτορες) αγοραστές είναι τα μέλη των ΜΚΟ που εδρεύουν στη πόλη και οι καμιά δεκαριά τουρίστες που έσκασαν μύτη με τα σακίδια στη πλάτη ..μα που ήλθαν? γνωρίζουν? Μάλλον είναι της περιπέτειας και του δύσκολου προορισμού..
Το πρωί κανονίσαμε τους λογαριασμούς αποχαιρετήσαμε τους φίλους και συνεργάτες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Μόντε.
Εκεί οι κάτοικοι της περιοχής μας περίμεναν , μόνο βαγιά δεν έστρωσαν στο διάβα μας , πάντως τα μαγκο τα εκτιμήσαμε δεόντως..και όπως μου είπαν, εσείς μας δίνεται φάρμακα εμείς μπορούμε να δώσουμε μόνο μαγκο. Ένα κοριτσάκι πλησιάζει το πάγκο που καθόμουνα απολαμβάνοντας το νυχτερινό καφέ, γονατίζει, και με ενωμένες τις παλάμες σκύβει το κεφάλι ψιθυρίζοντας κάτι στη γλώσσα της και πριν προλάβω να συνέρθω μου προσφέρει ένα μάγκο.., ευτυχώς που η κραυγή μου παρέμεινε σιωπηλή, βουβή…
Πρωινό ξύπνημα σηματοδοτεί εκτός από τη αποτύπωση στη μνήμη της φωτογραφικής μηχανής των δεκάδων χρωμάτων που βάφεται ο ουρανός, ενώ ανατέλλει ο ήλιος και πολύ πρωινή έναρξη του ιατρείου.. Σήμερα είναι η μέρα που γυρνούν από τις διακοπές τα παιδιά στο σχολείο και ορφανοτροφείο και θα έχουμε πολύ δουλειά..Πράγματι κατά τις 11 η αίθουσα αλλά και η αυλή γεμίζουν από τις ροζ φορεσιές των κοριτσιών και τα πρασινολαδι πουλόβερ των αγοριών. Αγόρια και κορίτσια με πολύ κοντά μαλλιά , στη κυριολεξία γουλί, μας διευκολύνει στο να βλέπουμε την tinea που τα ταλαιπωρεί .
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως μαζί με τα παιδιά ήλθαν και οι δάσκαλοι, που μας βοήθησαν στη μετάφραση μιας και οι μαθητές δεν τα πάνε και τόσο καλά στα αγγλικά.. .
Στη σειρά λοιπόν οι μαθητές και οι μαθήτριες χωρίς φωνές, χωρίς σπρωξίματα, χωρίς χωρατά και αστεία που έχουμε συνηθίσει να κάνουν τα παιδιά.
..Κυρία δεν είμαι καλά… το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν είμαι καλά, λέει μια μαθήτρια και ξαπλώνει στο εξεταστηριο.. ..αν και χωρίς πυρετό, χωρίς εμετό, χωρίς διάρροια πάρα μόνο καταβολή , το τεστ ελονοσίας , (τελευταία μας ελπίδα,) βγαίνει θετικό..
Η νοσηλεύτρια στη διαλογή στη αυλή ανακαλύπτει 2 ήσυχα αγόρια που ψήνονται στο πυρετό και ένα μωράκι σχεδόν σε κώμα από τις διάρροιες του προηγούμενου πενταήμερου. Όλοι ασχοληθήκαμε με αυτά τα περιστατικά που τα 2 είχαν ελονοσία και το να εισαχθούν στη κλινική ήταν επιβεβλημένο. Μέχρι να νυχτώσει είχαμε 15 εισαγωγές κυρίως παιδιά με τους γονείς, μια και η μητέρα και εδώ όπως και σε εμάς μένει δίπλα στο παιδί της, αλλά και ο πατέρας πολύ τρυφερός κουβαλά στη σύζυγο φαγητό και ρούχα..και όταν δεν μπορούν να μείνουν οι γονείς , τη φύλαξη και φροντίδα αναλαμβάνουν τα μεγαλύτερα αδέλφια..
Στη κλινική στο Μόντε μείναμε άλλες τρείς μέρες και μετά πήραμε το δρόμο για Καμπάλα και για την ακρίβεια στο Wakisso, μια περιοχή στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
Την επομένη πήγαμε σε μια κοινότητα κοντά στη Τζιντζα . Ένα μικρό ιατρείο και μια γυναικολογική μικρή κλινική –μαιευτήριο χρηματοδοτούμενο από μια άλλη ελληνική ΜΚΟ μας περίμενε από καιρό. Μείναμε μέχρι το μεσημέρι και για τη επιστροφή μας χρειάστηκαν 5 ώρες επιβεβαιώνοντας το πόσο χαοτικό ήταν το κυκλοφοριακό .
Πάλι πίσω στο Wakisso.., η βροχή και τα γαυγίσματα των σκύλων μας εμπόδισαν να κοιμηθούμε..Το πρωί αν και άυπνοι, καταστρώσαμε το πλάνο εργασίας. Το σχέδιο αρχικά ήταν να δουλέψουμε στο νοσοκομείο της περιοχής αλλά στο τέλος η εκκλησία της Παναγίας έγινε για εμάς ιατρείο και φαρμακείο. Εδώ οι παθολογίες διαφέρουν λίγο, εκτός από ελονοσία, έχουμε αρρύθμιστο διαβήτη (σάκχαρο) , υπέρταση και φοβερές ωτίτιδες.. Μέχρι το μεσημέρι στις 2 είχαμε δει 115 περιστατικά και για μεταφραστές είχαμε 2 παιδιά της ενορίας που χωρίς γνώση ιατρικής ορολογίας πράγματι προσπάθησαν πολύ και μας βοήθησαν στο μέγιστο….
Το μεσημέρι μας περίμεναν γεμιστά αχνιστά στο τραπέζι από τα χέρια της παπαδιάς και ένα μανούρι τυρί από τα χέρια του παπά Αντώνη ενώ ένας γευστικότατος ανανάς ήταν φυλαγμένος για το τέλος… Το απολαυστικό γεύμα διακόπηκε από επισκέπτες ,τους άρχοντες της περιοχής που ήλθαν να μας συγχαρούν. Ο νεοεκλεγμένος δήμαρχος , ο επί των θεμάτων υγείας της νομαρχίας και του δήμου, μας ευχαρίστησαν για τη προσφορά μας και τη συνεχή παρουσία μας στη χώρα τα 3 τελευταία χρόνια ζητώντας επίσης να ενημερωθούν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες τους και πως μπορούν να βοηθήσουν…. Ακόμη και εδώ, Ουγκάντα θα μου πεις είναι, διόλου παράξενο, τα ΘΑ και τα ΘΑ και τα ΕΜΕΙΣ και ΕΜΕΙΣ των πολιτικών και πολιτικάντηδων δίνουν και παίρνουν..σαν να έχουν όλοι αυτοί το ίδιο DNA, (κατά τη γνώμη μου,) της μεταλλαγμένης ηθικοπολιτικής και μικροπολιτικής. Φαντάζομαι όμως ότι του να χλωριώσουν τις δεξαμενές νερού δεν θα επιβαρύνει και τόσο το προϋπολογισμό του δήμου και δίδοντας τα χέρια με το δήμαρχο για συνέχιση καλής συνεργασίας, πιστεύω ότι θα το εντάξει στο σχέδιο της θητείας του…
Ήρθε η νύχτα και λιγοστεύουν οι ώρες παραμονής μας στη χώρα ετούτη. Η αντίστροφη μέτρηση είναι πια γεγονός και εμείς ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας , αποθηκεύουμε στο μυαλό και στη καρδιά εμπειρίες, εικόνες και πρόσωπα και σιωπηλά ο κάθε ένας δίνει μια υπόσχεση ……που για όλους είναι τελικά η ίδια … θα ξανάρθουμε σύντομα.. ..
ΕΜ

.. η Κλειω προβαρει στα μικρα παπουτσια..
η πολυτελεια της τελευταις μερας!!!!!!!!!


Συνημμένες εικόνες

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[dim kyr]

καλωσορίζω την ιστορία με τον πιο θλιβερά "έξυπνο" τίτλο στο φόρουμ. Δυστυχώς έτσι είναι οι περισσότερες αφρικανικές χώρες. Και γεωγραφικά και μεταφορικά.

 

[renata]

Μια ιστορία που όλοι έχομε αναγκη να διαβάσομε και να σκεφτούμε....

 

[mariagl]

Δεν εχω τι αλλο να πω, περα απο ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ για το εργο σας...

 

[LULLU]

Μια ιστορία που όλοι έχομε αναγκη να διαβάσομε και να σκεφτούμε....

.. σε εσενα ενα μεγαλο ευχαριστω που μοιραστηκες ολα αυτα μαζι μου...

 

[renata]

.. σε εσενα ενα μεγαλο ευχαριστω που μοιραστηκες ολα αυτα μαζι μου...

το ευχαριστώ ανήκει σε σένα που μου έδωσες για αλλη μια φορά την ευκαιρία να ζήσω κατι ουσιαστικό στη ζωή μου...

 

[dmdoc]

Congrats για την οπτική που δίνεις.Γιατί μερικοί πάνε σε τέτοιες αποστολές,με τσιγαράκι και φωτογραφική,και ισχυρίζονται ότι συμμετείχαν κιόλας και είναι και περήφανοι για το έργο τους και αποκόμισαν εμπειρίες...οι τενεκέδες...
Και πάλι congrats

 

[Defkalion]

Ευχαριστούμε πολύ

Διόρθωσα τη γραμματοσειρά που ήταν πολύ μεγάλη.

 

[GTS]

Και ο τίτλος δε θέλει διόρθωση?

 

[xenos]

Mπραβο Lulu για την ανασα ζωης που δινετε στους ταλαιπωρους κατοικους της Ουγκαντας.

 

[LULLU]

εχω προβλημα στο πληκτρολογιοτου λαπ στο γραμμα Υ αλλα το διορθωσα και εμενα φαινεται σωστος ο τιτλος τωρα ...παντως να ξερετε οτι σε καποιες λεξεις το υ θα απουσιαζει αν δεν το παρω ειδηση αμεσως

 

[LULLU]

Οι πρώτες σιγανές σταγόνες της πρωινής βροχής μας συντροφεύουν στο σημερινό μας ταξίδι στον Βορρά και η διάρκειά του υπολογίζεται από 3 έως 5 ώρες.
Ο δρόμος μια ατέλειωτη ευθεία μέσα από χωράφια και χωριά. Οι εικόνες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων ανοίγεται μπροστά μας. Άνθρωποι να καλλιεργούν με μοναδικά εργαλεία τα χέρια τους τα χωράφια, να πουλούν στις υπαίθριες αγορές φρούτα, λαχανικά, ζώα και τα παιδιά -με εκείνα τα γνώριμα κίτρινα μπιτόνια- να κουβαλούν το νερό από τις πηγές και τις δεξαμενές... Σε τούτη τη χώρα, τα παιδιά πέρα από τη μελλοντική γενιά αποτελούν και το μοναδικό σύστημα ύδρευσης. Μικρά - μεγάλα το καθένα με ανάλογου μεγέθους μπιτόνι “κόβουν” τα δρομολόγια ανάμεσα στο σπίτι και τη δεξαμενή…
Διασχίζουμε την περιοχή του ρινόκερου. Η βλάστηση πιο πυκνή αλλά δεν πιστεύουμε πως θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτά τα δυνατά ζώα. Ο ήχος των αυτοκινήτων, ο κόσμος τα απομακρύνει. Ένα άλλο γεγονός που τα καθηλώνει πιο βαθιά και μακριά είναι η υλοτομία. Το κάρβουνο είναι μια πηγή εσόδων για τους κατοίκους και τα δέντρα καθημερινά κόβονται, καίγονται και πουλιούνται χωρίς να υπάρχει ένα σχέδιο προστασίας ή αναδάσωσης από την κυβέρνηση. Εδώ ο καθένας κόβει ανεξέλεγκτα, πουλά όσες ποσότητες κάρβουνο μπορεί να παράγει, σε όποια τιμή θέλει και φτάσανε στη άλλη άκρη, του να είναι αναγκασμένοι να κόβουν και τα δένδρα του μάνγκο για να παράγουν κάρβουνο. Ένα τσουβάλι κάρβουνο κοστίζει 10 χιλιάδες ουγκαντέζικα σελίνια, που αντιστοιχούν στα 3 ευρώ περίπου, πολλά λεφτά αν αναλογιστεί κανείς πως ο μισθός, για όσους έχουν την τύχη να εργάζονται, κυμαίνεται από 30 - 45 ευρώ τον μήνα. Φυτείες με πεύκα κάνουν την εμφάνισή τους, ιδιωτικά δάση προς εκμετάλλευση, λέει ο παπα - Αντώνης, που έχουν αλλάξει το οικολογικό σύστημα, έχουν φέρει αρρώστιες στα τροπικά δέντρα και κανείς δεν ξέρει πώς να τις αντιμετωπίσει.
Η παρουσία μιας μεγάλης οικογένειας πιθήκων στον δρόμο που απολαμβάνουν μάνγκο και μπανάνες, σηματοδοτεί το πέρασμα από τους καταρράκτες του Νείλου. Μια δύσκολη δύσβατη περιοχή, στρατιωτικά ελεγχόμενη μια και αποτελεί κρησφύγετο ανταρτών. Οι στρατιωτικοί φύλακες μας δηλώνουν πως απαγορεύεται η φωτογράφηση και πως μόνο μετά από αίτηση ειδικής άδειας μπορούμε να τραβήξουμε αυτό το υγρό, θαμπό από τους υδρατμούς τοπίο. Αρνηθήκαμε ευγενικά
τη υπόδειξή τους και τραβήξαμε τον δρόμο μας που κοντεύει πια στο τέλος μετά από 4 ώρες, χωρίς τα απρόοπτα, ταξιδιού.
Το Gulu είναι πια στα πόδια μας. Η πόλη του Βορρά που έχει υποστεί τις πιο τραγικές συνέπειες του πολέμου:Σφαγές, διωγμούς -τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων γύρω από την πόλη μόλις φέτος άδειασαν και ο κόσμος επέστρεψε στα σπίτια- της αρπαγής των παιδιών από τους αντάρτες,που ακόμη 20 χιλιάδες παιδιά αγνοούνται και άλλα τόσα κάθε απόγευμα περπατούσαν ώρες μέχρι να φτάσουν σε έναν καταυλισμό - μοναστήρι για να περάσουν το βράδυ σε ασφάλεια και το πρωί να πάρουν πάλι τον δρόμο για τα σπίτια τους, της παρατεταμένης ξηρασίας και της πείνας… Για όλα αυτά η πόλη έχει χαρακτηριστεί η πόλη των ΜΚΟ, (των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς.
Μπορείς εύκολα να καταλάβεις πώς και ίσως και πότε αυτή η κοινωνία θα επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς, αν θα βγει ο κόσμος άφοβα στον δρόμο, αν και πότε θα γεμίσουν οι αγορές με αγαθά και αν η ανεξαρτησία του νότιου Σουδάν θα επηρεάσει τη περιοχή. Αυτό είναι πράγματι ένα μεγάλο θέμα.. το νότιο Σουδάν αποτελεί πια κράτος αυτόνομο και εδώ η φυλή Ατσιόλι έχει τις ρίζες της εκεί, πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν να προσαρτηθούν στο νέο αυτό κράτος και όπως λένε δεν τους χωρίζουν περισσότερα από εκείνα που τους ενώνουν με την Καμπάλα, ούτε καν η γλώσσα τους είναι η ίδια. Είναι η τραγική πραγματικότητα ότι η κεντρική διοίκηση την περιφέρεια και κυρίως αυτή εδώ τη ζώνη που εξέφρασε με ένοπλο τρόπο την αντίδρασή της προς την κυβέρνηση του επανεκλεγέντος προέδρου, (με νοθεία όπως λέγεται έντονα) Μουσεβένι, που
πρόσφατα ορκίστηκε και σύμφωνα με ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία οι
πανηγυρισμοί της νίκης του θα κοστίσουν πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής εξαθλίωσης. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Κίζα Μπεσίτζιε, βρέθηκε στο Νοσοκομείο, αφού τραυματίστηκε από τις Αρχές και αργότερα τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ οι οπαδοί του συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες για την επιβάρυνση του κόστους διαβίωσης με τις τεράστιες αυξήσεις σε τρόφιμα και καύσιμα, εξαπολύοντας κατηγορίες κατά κυβερνητικών στελεχών για φαινόμενα διαφθοράς.
Ναι, η διαφθορά είναι μεγάλη –κάτι ξέρουμε που σε αυτό παρομοιάζουμε τη χώρα μας με την Ουγκάντα- οι αυξήσεις είναι τεράστιες το κόστος ζωής πολύ υψηλό και ο κόσμος σε ποσοστό 90% έχει γονατίσει. Δεν γίνεται να διατηρηθεί ένα τέτοιο κόστος ζωής όταν η τιμή τους ενός λίτρου βενζίνης ξεπερνά το ένα ευρώ, όταν η ζάχαρη αγαθό καθημερινής χρήσης αλλά και ντόπιας παραγωγής να αγγίζει το ένα ευρώ.
Δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση, ο κόσμος θα αντιδράσει και φοβάμαι πως σύντομα η χώρα θα βιώνει έναν άλλο πόλεμο. Προς το παρόν οι πορείες, το κάψιμο ελαστικών και οι διαδηλώσεις καθημερινά στην πρωτεύουσα αντιμετωπίζονται με καταστολή και συλλήψεις… πολλές συλλήψεις.
Φτάσαμε στο ιατρείο καθυστερημένοι, εδώ είναι σύνηθες φαινόμενο να μην μπορείς να υπολογίσεις σωστά τον χρόνο, μια το λάστιχο, μια η βενζίνη, μια η λακκούβα παράγοντες αστάθμητοι αλλά υπαρκτοί...
Ο κόσμος μας περιμένει, η αυλή είναι γεμάτη, άλλοι κάθονται κάτω από τα δέντρα να αποφεύγουν τον καυτό ήλιο που μεσουρανεί, άλλοι χάμω στον διάδρομο, τα παιδιά αποκαμωμένα άλλα έχουν κοιμηθεί στην αγκαλιά των μανάδων και άλλα απολαμβάνουν το μητρικό γάλα, όλοι περιμένουν αθόρυβα, ήσυχα χωρίς εκνευρισμό και το μόνο που αισθάνεσαι είναι να ζητήσεις συγγνώμη αυθόρμητα. Η ομάδα πιάνει αμέσως δουλειά, βοηθούν όλοι να ξεφορτώσουμε τα 2 αυτοκίνητα και να τοποθετηθούν τα φάρμακα στο φαρμακείο. Ευτυχώς η Κλειώ, φαρμακοποιός, μας απαλλάσσει από αυτή τη διαδικασία και ξεκινάμε αμέσως ιατρείο. Εδώ είμαστε μακριά από την περιοχή που έχει χτυπήσει ο Εμπολα, αλλά δεν ξεχνούμε ότι το 2007 εδώ ακριβώς υπήρξαν 270 νεκροί από τον Εμπολα και δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα. Οι αναπνευστικές λοιμώξεις έχουν την πρωτιά ανάμεσα στους εξεταζόμενους, μετά οι έγκυες με εμφανή αναιμία και αβιταμίνωση, η δε γνωστή σε όλους malaria (ελονοσία) μας απασχόλησε μόνο δυο φορές για σήμερα.
Άρχισε να νυχτώνει και χωρίς φως η εξέταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αφήνουμε τις νοσοκόμες Σούζαν και Εύα να κλείσουν το ιατρείο και συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο που θα αποτελεί τη βάση, το σπιτικό μας για τις επόμενες μέρες. Είναι γεγονός πως κάθε άνθρωπος έχει και από ένα χάρισμα και αν δεν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι τουλάχιστον μια ικανότητα στους χειρισμούς, ικανότητα στις διαπραγματεύσεις… Μια τέτοια ικανότητα έχει και η Κική, που ως ειδικός για τα οικονομικά της αποστολής, καταφέρνει να κλείσει τα δωμάτια σε μια πολύ καλή και συμφέρουσα τιμή και εμείς θα μπορούμε να απολαύσουμε ένα ντουζ με ζεστό τρεχούμενο νερό... ναι, ναι!
ΘΑ μπορέσουμε, όταν θα υπάρχει ρεύμα για να γεμίσει η δεξαμενή νερό,... Ας είναι,.. τέλος για απόψε το όνειρο ζεστού μπάνιου… αύριο έχει ο Θεός…. αύριο no problem... θα λειτουργεί η γεννήτρια...