fenia42
Member
- Μηνύματα
- 4.025
- Likes
- 16.572
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Η ώρα περνούσε και οι δρόμοι σιγά σιγά γέμιζαν κόσμο. Και αφού είχα δει το πιο σημαντικό ίσως κομμάτι της πόλης, σειρά είχε το περιβόητο λιμάνι. Το Ελσίνκι είναι συγκεντρωμένο αρκετά, έτσι σε ελάχιστα λεπτά είχα κατέβει προς το λιμάνι- σφυρίζοντας ! Από μακριά μπορούσα να δω διάσπαρτες φλούο πορτοκαλί τέντες που φιλοξενούσαν πάγκους και τον ρωσορθόδοξο ναό Uspenski, o οποίος μετά το μεγαλείο της λουθηρανικής μητρόπολης δεν έδειξε να με εντυπωσιάζει.
Είχα ακούσει για την Ψαραγορά Kauppatori ότι είναι πολύβουη και γεμάτη κόσμο. Ίσως επειδή ήταν ακόμα νωρίς, ίσως επειδή ήταν Σάββατο, υπήρχαν λίγοι μικροπωλητές. Η αγορά, όπως την είδα εγώ τουλάχιστον χωρίζεται σε 3 νοητά σημεία : ένα με μικροπωλητές αντικειμένων, ένα με υπαίθριες κουζίνες κι ένα με εμπόρους φρούτων και λαχανικών. Περιηγήθηκα ανάμεσά τους. Πρωί πρωί στις κουζίνες έφτιαχναν κυρίως κρέπες και hot dogs. Οι μικροπωλητές πουλούσαν γούνες και γούνινα αξεσουάρ όπως παιδικά παντοφλάκια και καπέλα ή μαλακά χαλάκια όπου θα ήταν υπέροχο να κάθεσαι ένα παγωμένο απόγευμα μπροστά από το τζάκι στη θαλπωρή του σπιτιού. Αυτή η σκέψη με έκανε να χαμογελάσω αλλά κάτι άλλο με έκανε να ξεκαρδιστώ. Σε κάποιον πάγκο απέναντι η πέτρα του σκανδάλου : σπαράγγια !! Κατά πάσα πιθανότητα ελληνικά. Στο μυαλό μου περάσαν διάφορες σκέψεις αστείες . Αλλά σε σκανδιναβική πόλη ήμουν , κανείς δε νοιάζεται ακόμα και να γελάς σα χαζός μόνος σου.
Στη μέση της ψαραγοράς, ένας λίθινος οβελίσκος με ένα χρυσό αετό στο πάνω μέρος, αφιερωμένος στη Τσαρίνα Αλεξάνδρα, ο οποίος αποτελεί και το παλαιότερο μνημείο του Ελσίνκι. Το πιο σημαντικό όμως έκθεμα της περιοχής είναι το συντριβάνι – σήμα κατατεθέν του Ελσίνκι αλλά και της Φινλανδίας γενικότερα, τo Havis Amanda με το άγαλμα της γοργόνας. Η ψαραγορά μου άρεσε τόσο πολύ κι έτσι όπως ήμουν συνεπαρμένη δε πρόσεξα καν τα υπέροχα κτίρια του 19ου αιώνα μπροστά μου σε παστέλ γλυκά χρώματα, τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια από τις μεγάλες καταστροφές που υπέστη η πόλη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κυρίαρχο κτίριο, εκείνο του Προεδρικού Μεγάρου το οποίο φυλάσσεται από φρουρούς με πολύχρωμες στολές και αποτελεί επίσημη προεδρική κατοικία.
Έκανα μια υπέροχη βόλτα που θα τη θυμάμαι πάντα, στην Ψαραγορά όπου ήθελα από μικρό παιδάκι να βρεθώ. Και το κέφι μου κι ο ενθουσιασμός μου ήταν αμείωτα ! Ίσως όμως και αυτό να είναι το νόημα της ζωής, να χαιρόμαστε με απλά πράγματα και να ευγνωμονούμε το σύμπαν που αξιωθήκαμε και πραγματοποιήσαμε οποιοδήποτε όνειρό μας, μικρό ή μεγάλο. Αποφάσισα να διασχίσω τη μικρή γεφυρούλα για να βρεθώ στο απέναντι νησάκι, να δω και από κοντά το ρωσσορθόδοξο ναό.
Και ακριβώς στα μέσα της γέφυρας, μετά 3 μοναχικές ημέρες κατά τις οποίες ελάχιστα είχα συνομιλήσει με κόσμο, έπιασα τον εαυτό μου να μιλάω μόνη μου και το απολάμβανα κι όλας. ( έπειτα ρώτησα κι έναν μοναχικό ταξιδιώτη,φίλο μου, σπαραγγολόγο και μου είπε ότι είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των lonely travelers και κοινώς αποδεκτό ) . Βέβαια, πρόσεξα και πολλούς Φινλανδούς να μιλάνε ή να σιγοτραγουδούν μόνοι τους. Τελικά μπορούμε να περνάμε και μόνοι μας καλά;
Είχα ακούσει για την Ψαραγορά Kauppatori ότι είναι πολύβουη και γεμάτη κόσμο. Ίσως επειδή ήταν ακόμα νωρίς, ίσως επειδή ήταν Σάββατο, υπήρχαν λίγοι μικροπωλητές. Η αγορά, όπως την είδα εγώ τουλάχιστον χωρίζεται σε 3 νοητά σημεία : ένα με μικροπωλητές αντικειμένων, ένα με υπαίθριες κουζίνες κι ένα με εμπόρους φρούτων και λαχανικών. Περιηγήθηκα ανάμεσά τους. Πρωί πρωί στις κουζίνες έφτιαχναν κυρίως κρέπες και hot dogs. Οι μικροπωλητές πουλούσαν γούνες και γούνινα αξεσουάρ όπως παιδικά παντοφλάκια και καπέλα ή μαλακά χαλάκια όπου θα ήταν υπέροχο να κάθεσαι ένα παγωμένο απόγευμα μπροστά από το τζάκι στη θαλπωρή του σπιτιού. Αυτή η σκέψη με έκανε να χαμογελάσω αλλά κάτι άλλο με έκανε να ξεκαρδιστώ. Σε κάποιον πάγκο απέναντι η πέτρα του σκανδάλου : σπαράγγια !! Κατά πάσα πιθανότητα ελληνικά. Στο μυαλό μου περάσαν διάφορες σκέψεις αστείες . Αλλά σε σκανδιναβική πόλη ήμουν , κανείς δε νοιάζεται ακόμα και να γελάς σα χαζός μόνος σου.
Στη μέση της ψαραγοράς, ένας λίθινος οβελίσκος με ένα χρυσό αετό στο πάνω μέρος, αφιερωμένος στη Τσαρίνα Αλεξάνδρα, ο οποίος αποτελεί και το παλαιότερο μνημείο του Ελσίνκι. Το πιο σημαντικό όμως έκθεμα της περιοχής είναι το συντριβάνι – σήμα κατατεθέν του Ελσίνκι αλλά και της Φινλανδίας γενικότερα, τo Havis Amanda με το άγαλμα της γοργόνας. Η ψαραγορά μου άρεσε τόσο πολύ κι έτσι όπως ήμουν συνεπαρμένη δε πρόσεξα καν τα υπέροχα κτίρια του 19ου αιώνα μπροστά μου σε παστέλ γλυκά χρώματα, τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια από τις μεγάλες καταστροφές που υπέστη η πόλη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κυρίαρχο κτίριο, εκείνο του Προεδρικού Μεγάρου το οποίο φυλάσσεται από φρουρούς με πολύχρωμες στολές και αποτελεί επίσημη προεδρική κατοικία.
Έκανα μια υπέροχη βόλτα που θα τη θυμάμαι πάντα, στην Ψαραγορά όπου ήθελα από μικρό παιδάκι να βρεθώ. Και το κέφι μου κι ο ενθουσιασμός μου ήταν αμείωτα ! Ίσως όμως και αυτό να είναι το νόημα της ζωής, να χαιρόμαστε με απλά πράγματα και να ευγνωμονούμε το σύμπαν που αξιωθήκαμε και πραγματοποιήσαμε οποιοδήποτε όνειρό μας, μικρό ή μεγάλο. Αποφάσισα να διασχίσω τη μικρή γεφυρούλα για να βρεθώ στο απέναντι νησάκι, να δω και από κοντά το ρωσσορθόδοξο ναό.
Και ακριβώς στα μέσα της γέφυρας, μετά 3 μοναχικές ημέρες κατά τις οποίες ελάχιστα είχα συνομιλήσει με κόσμο, έπιασα τον εαυτό μου να μιλάω μόνη μου και το απολάμβανα κι όλας. ( έπειτα ρώτησα κι έναν μοναχικό ταξιδιώτη,φίλο μου, σπαραγγολόγο και μου είπε ότι είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των lonely travelers και κοινώς αποδεκτό ) . Βέβαια, πρόσεξα και πολλούς Φινλανδούς να μιλάνε ή να σιγοτραγουδούν μόνοι τους. Τελικά μπορούμε να περνάμε και μόνοι μας καλά;
Attachments
Last edited by a moderator:
