mariaj
Member
- Μηνύματα
- 320
- Likes
- 419
- Ταξίδι-Όνειρο
- Bali
Κεφάλαιο Τρίτο:
Σήμερα ήταν η τρίτη και τελευταία μας μέρα στο Dubrovnik αλλά στο πρόγραμμα είχαμε πράγματα που θα μας χάριζαν τις ωραιότερες εικόνες από όλες αυτές που είχαμε δει τις δύο προηγούμενες μέρες. Ξεκινάμε λοιπόν να κάνουμε τον γύρο των τειχών της πόλης, των οποίων η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card. Τα τείχη είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, χτίστηκαν το 10ο και 13ο αιώνα και το μήκος τους με τους προμαχώνες φτάνει τα 1.940 μέτρα. Μπήκαμε από την είσοδο δίπλα στην Pile Gate και μόλις ξεκινήσαμε να περπατάμε κατά μήκος των τειχών είδαμε εικόνες που θα έμεναν για πολύ καιρό ακόμα στο μυαλό μας! Η θέα προς την Αδριατική, την παλιά πόλη και το απέναντι νησάκι Lokrum ήταν φανταστική!! Δεν χορταίναμε να χαζεύουμε και εννοείται η φωτογραφική δεν σταματούσε στιγμή..
Επόμενη στάση μας ήταν το Ναυτικό Μουσείο του Dubrovnik που στεγάζεται στο Φρούριο του Αγίου Ιωάννη και περιγράφει τη ναυτική ιστορία της πόλης μέσα από μακέτες πλοίων, γκραβούρες, ημερολόγια και πορτρέτα. Μας άρεσε πάρα πολύ αυτό το μουσείο και η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card. Πολύ κοντά σε αυτό το μουσείο ήταν και η Dulcic-Masle-Pulitica Gallery που περιελάμβανε έργα αυτών των τριών καλλιτεχνών. Εκεί πήγαμε μόνο και μόνο από περιέργεια και επειδή ήταν δωρεάν με την Dubrovnik Card, καθώς εμείς δεν είμαστε των Gallery γενικά και γι’αυτό κάτσαμε μόνο κάνα 5λεπτο μέσα και δεν ενθουσιαστήκαμε κιόλας. Μετά ακολούθησε το Rupe Ethnographic Museum στο οποίο χάσαμε τα περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα εκθέματα καθώς στο ισόγειο καθώς έμπαινες υπήρχαν μόνο ξύλινα παιχνίδια κτλ από παλιότερες εποχές στο Dubrovnik. Προφανώς λοιπόν υπήρχαν κάπου σκάλες που οδηγούσαν και στα υπόλοιπα εκθέματα με στολές, εργαλεία, φωτογραφίες κτλ αλλά δεν τις είδαμε κάπου και ούτε οι κοπέλες που έκοβαν τα εισιτήρια μας το είπαν, όπως μας ενημέρωναν στα άλλα μουσεία που υπήρχαν και άλλοι όροφοι, άρα λέμε δεν θα υπάρχει κάτι άλλο. Τέλος πάντων ξενερώσαμε όταν μετά είδαμε ότι στο βιβλιαράκι που είχε μαζί η Dubrovnik Card έδειχνε ένα σωρό άλλα εκθέματα τα οποία δεν είδαμε.. Και αυτό το μουσείο είναι δωρεάν με την κάρτα. Περάσαμε έξω από τον καθεδρικό της πόλης και είπαμε ότι θα επιστρέψουμε αργότερα αφού βλέπαμε κάποια άλλα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε τελικά. Αξίζει όμως μία επίσκεψη για όποιον πάει εκεί καθώς στην αγία τράπεζα του ναού δεσπόζει η ¨Κοίμηση¨ του Τιτσιάνο.
O Καθεδρικός Ναός του Dubrovnik
Έπειτα πήγαμε σε ένα άλλο μουσείο που περιελάμβανε η κάρτα και ήταν το σπίτι του Marin Drzik, ενός γνωστού Κροάτη συγγραφέα έργων που έγραψε πολλά θεατρικά έργα. Μέσα στο μουσείο υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για τον συγγραφέα και τα έργα του καθώς και το δωμάτιό του που ήταν σε αυτό το κτίριο. Ωραίο ήταν για μια βόλτα αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.
Ακολούθησε το Μοναστήρι των Δομινικανών που άξιζε πολύ τόσο η εκκλησία όσο και το μουσείο του μοναστηριού που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια συλλογή έργων από την ¨Σχολή του Dubrovnik¨. Το μουσείο στεγάζεται σε αίθουσες γύρο από το γοτθικό περιστύλιο που στο κέντρο του υπάρχει ένας μικρός κήπος και ήταν αυτό που μας άρεσε περισσότερο απ’όλα! Το μοναστήρι ξεκίνησε να χτίζεται το 1315 αλλά μετά το σεισμό του 1667 ξαναχτίστηκε.
Μετά πήγαμε στην έκθεση φωτογραφιών War Photo Limited για την οποία είχα διαβάσει πολύ καλά σχόλια και όντως άξιζε. Όλος ο χώρος είχε φωτογραφίες από την περίοδο του πολέμου στο Dubrovnik κυρίως, αλλά και σε άλλες κοντινές πόλεις. Συγκινητικές φωτογραφίες από το τι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι, στρατιώτες και μη. Σε έναν άλλο όροφο του κτιρίου η έκθεση είχε φωτογραφίες πολέμου, και όχι μόνο, από χώρες τις Αφρικής και άλλες, πολύ ενδιαφέρουσες και σε πολύ καλή ανάλυση. Επόμενο αξιοθέατο που επισκεφθήκαμε ήταν το Μοναστήρι των Φραγκισκανών που ξεκίνησε να χτίζεται το 1317, και αυτό όπως και το μοναστήρι τον Δομινικανών ξαναχτίστηκε μετά το σεισμό του 1667. Το μοναστήρι έχει ένα πολύ όμορφο περιστύλιο, ένα μουσείο καθώς και ένα φαρμακείο που λειτουργούσε από το 1317 αλλά δυστυχώς όλα αυτά ήταν κλειστά όταν πήγαμε, αν και ήταν οι ώρες λειτουργίας τους. Μετά από όλα αυτά πήγαμε να φάμε κάτι και πριν πάμε για λίγη ξεκούραση μας έμενε ένα τελευταίο αξιοθέατο που είχαμε στο πρόγραμμα και δεν θέλαμε να παραλείψουμε. Αυτό ήταν το Fort Lawrence το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από τα τείχη της πόλης προς τη μεριά της Pile Gate. Για να φτάσουμε στο φρούριο περάσαμε μέσα από κάποιες όμορφες γειτονίες, πολύ γραφικές. Σε αυτό το φρούριο έχουν γίνει γυρίσματα της σειράς Game of Thrones, για όποιον την ξέρει, και ήταν ένας από τους λόγους που πήγαμε. Και από αυτό το φρούριο η θέα ήταν πολύ όμορφη και η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card.
Fort Lawrence
Το απόγευμα είχαμε στο πρόγραμμα εξίσου όμορφα πράγματα με το πρωί. Στο παλιό λιμάνι του Dubrovnik που βρίσκεται στην παλιά πόλη υπάρχουν πολλές βάρκες που τις λένε glass boat καθώς ο πάτος της βάρκας έχει γυαλί για να βλέπεις τον βυθό της θάλασσας. Εμείς κλείσαμε εισιτήρια απλά για την βόλτα που θα μας πήγαινε κατά μήκος των τειχών και θα μας πέρναγε μπροστά από το νησί Lokrum. Υπήρχαν και άλλα δρομολόγια με διαφορετικές τιμές που έκαναν τον γύρω του νησιού Lokrum ή σε άφηναν σε κάποια πιο ήσυχη παραλία της πόλης και ερχόντουσαν μετά από κάποια ώρα να σε ξαναπάρουν. Ήταν πολύ όμορφη βόλτα καθώς ήταν και απόγευμα και δεν μας κούραζε ο ήλιος. Περάσαμε από κάποιες ωραίες παραλίες και η μία μάλιστα είχε πίσω της μία μεγάλη σπηλιά που μπορούσες να κάτσεις. Ο οδηγός της βάρκας σταμάτησε μπροστά στο νησάκι Lokrum και πήγαινε πολύ αργά για να μπορέσουμε να δούμε τον βυθό της θάλασσας από το τζάμι, είδαμε μόνο λίγα ψαράκια και φύκια τίποτα άλλο. Άλλωστε μόνο για την βόλτα το επιλέξαμε κι εμείς.
Μετά από την βόλτα με τη βάρκα πήγαμε στο τελεφερίκ που θα μας πήγαινε στο όρος Srd το οποίο έχει ύψος 413 μέτρα.Η θέα από εκεί σου κόβει την ανάσα..
Πάνω στο βουνό στέκει το Fort Imperial του 1810 που δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση αλλά στo εσωτερικό του στεγάζεται το ωραιότερο ίσως και πιο ενδιαφέρον μουσείο που είδαμε αυτές τις μέρες στο Dubrovnik και είναι το Museum of Croatian War of Independence. Μέσα στο μουσείο υπάρχουν ενθύμια από τον πόλεμο, όπλα, παράσημα, σημαίες, φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην πόλη. Αυτό που είδαμε τελευταίο και μας τράβηξε πιο πολύ την προσοχή ήταν μία οθόνη που έδειχνε βίντεο από τον πόλεμο, περιττό να πω ότι εκείνη την ώρα νιώθαμε πολύ περίεργα συναισθήματα και πολύσυγκίνηση. Είναι περίεργο να ακούς τις σειρήνες του πολέμου που μόλις ήχησαν και να βλέπεις τον κόσμο που έμεινε στην πόλη του να τρέχει για να σωθεί. Είδαμε πολλά σημεία που είχαμε δει κι εμείς εκείνες τις μέρες από κοντά να βομβαρδίζονται και βέβαια σήμερα τίποτα δεν σου δίνει να καταλάβεις το τι είχαν υποστεί εκείνα τα κτίρια. Το χαζεύαμε για αρκετή ώρα και μακάρι να είχαμε περισσότερη αλλά θέλαμε να προλάβουμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα από ψηλά.
Όταν βγήκαμε από το μουσείο ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει αρκετά και να δίνει πολύ όμορφα χρώματα στον ουρανό, η πόλη είχε αρχίσει να ανάβει τα φώτα της και η όλη εικόνα ήταν πραγματικά φανταστική. Γι’αυτό άλλωστε είχαμε επιλέξει εκείνη την ώρα για να ανέβουμε έτσι ώστε να δούμε την πόλη και μέρα αλλά και φωτισμένη.
Δεν χορταίναμε την θέα από ψηλά αλλά όταν νύχτωσε εντελώς πια είπαμε να φύγουμε για να κάνουμε την τελευταία βόλτα μας σε αυτή την πανέμορφη πόλη. Όταν κατεβήκαμε απ’το τελεφερίκ κάτσαμε κάπου να φάμε, μετά πήραμε ένα παγωτό στο χέρι κάνοντας την βόλτα μας, αγοράσαμε τα τελευταία αναμνηστικά μας και γυρίσαμε στο δωμάτιο μιας και σχεδόν όλη μέρα σήμερα ήμασταν στο πόδι και είχαμε ανάγκη από ξεκούραση. Το μυαλό ήταν γεμάτο όμορφες εικόνες από την σημερινή, και όχι μόνο, μέρα. Από τη μία δεν θέλαμε να φύγουμε από αυτή την κουκλίστικη πόλη και από την άλλη ήμασταν περίεργοι τι άλλες εικόνες είχε να μας χαρίσει αυτό το ταξίδι στη συνέχεια. Με αυτές τις σκέψεις πέσαμε για ύπνο καθώς την επόμενη μέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα.
Σήμερα ήταν η τρίτη και τελευταία μας μέρα στο Dubrovnik αλλά στο πρόγραμμα είχαμε πράγματα που θα μας χάριζαν τις ωραιότερες εικόνες από όλες αυτές που είχαμε δει τις δύο προηγούμενες μέρες. Ξεκινάμε λοιπόν να κάνουμε τον γύρο των τειχών της πόλης, των οποίων η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card. Τα τείχη είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, χτίστηκαν το 10ο και 13ο αιώνα και το μήκος τους με τους προμαχώνες φτάνει τα 1.940 μέτρα. Μπήκαμε από την είσοδο δίπλα στην Pile Gate και μόλις ξεκινήσαμε να περπατάμε κατά μήκος των τειχών είδαμε εικόνες που θα έμεναν για πολύ καιρό ακόμα στο μυαλό μας! Η θέα προς την Αδριατική, την παλιά πόλη και το απέναντι νησάκι Lokrum ήταν φανταστική!! Δεν χορταίναμε να χαζεύουμε και εννοείται η φωτογραφική δεν σταματούσε στιγμή..
Επόμενη στάση μας ήταν το Ναυτικό Μουσείο του Dubrovnik που στεγάζεται στο Φρούριο του Αγίου Ιωάννη και περιγράφει τη ναυτική ιστορία της πόλης μέσα από μακέτες πλοίων, γκραβούρες, ημερολόγια και πορτρέτα. Μας άρεσε πάρα πολύ αυτό το μουσείο και η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card. Πολύ κοντά σε αυτό το μουσείο ήταν και η Dulcic-Masle-Pulitica Gallery που περιελάμβανε έργα αυτών των τριών καλλιτεχνών. Εκεί πήγαμε μόνο και μόνο από περιέργεια και επειδή ήταν δωρεάν με την Dubrovnik Card, καθώς εμείς δεν είμαστε των Gallery γενικά και γι’αυτό κάτσαμε μόνο κάνα 5λεπτο μέσα και δεν ενθουσιαστήκαμε κιόλας. Μετά ακολούθησε το Rupe Ethnographic Museum στο οποίο χάσαμε τα περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα εκθέματα καθώς στο ισόγειο καθώς έμπαινες υπήρχαν μόνο ξύλινα παιχνίδια κτλ από παλιότερες εποχές στο Dubrovnik. Προφανώς λοιπόν υπήρχαν κάπου σκάλες που οδηγούσαν και στα υπόλοιπα εκθέματα με στολές, εργαλεία, φωτογραφίες κτλ αλλά δεν τις είδαμε κάπου και ούτε οι κοπέλες που έκοβαν τα εισιτήρια μας το είπαν, όπως μας ενημέρωναν στα άλλα μουσεία που υπήρχαν και άλλοι όροφοι, άρα λέμε δεν θα υπάρχει κάτι άλλο. Τέλος πάντων ξενερώσαμε όταν μετά είδαμε ότι στο βιβλιαράκι που είχε μαζί η Dubrovnik Card έδειχνε ένα σωρό άλλα εκθέματα τα οποία δεν είδαμε.. Και αυτό το μουσείο είναι δωρεάν με την κάρτα. Περάσαμε έξω από τον καθεδρικό της πόλης και είπαμε ότι θα επιστρέψουμε αργότερα αφού βλέπαμε κάποια άλλα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε τελικά. Αξίζει όμως μία επίσκεψη για όποιον πάει εκεί καθώς στην αγία τράπεζα του ναού δεσπόζει η ¨Κοίμηση¨ του Τιτσιάνο.
O Καθεδρικός Ναός του Dubrovnik
Έπειτα πήγαμε σε ένα άλλο μουσείο που περιελάμβανε η κάρτα και ήταν το σπίτι του Marin Drzik, ενός γνωστού Κροάτη συγγραφέα έργων που έγραψε πολλά θεατρικά έργα. Μέσα στο μουσείο υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για τον συγγραφέα και τα έργα του καθώς και το δωμάτιό του που ήταν σε αυτό το κτίριο. Ωραίο ήταν για μια βόλτα αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.
Ακολούθησε το Μοναστήρι των Δομινικανών που άξιζε πολύ τόσο η εκκλησία όσο και το μουσείο του μοναστηριού που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια συλλογή έργων από την ¨Σχολή του Dubrovnik¨. Το μουσείο στεγάζεται σε αίθουσες γύρο από το γοτθικό περιστύλιο που στο κέντρο του υπάρχει ένας μικρός κήπος και ήταν αυτό που μας άρεσε περισσότερο απ’όλα! Το μοναστήρι ξεκίνησε να χτίζεται το 1315 αλλά μετά το σεισμό του 1667 ξαναχτίστηκε.
Μετά πήγαμε στην έκθεση φωτογραφιών War Photo Limited για την οποία είχα διαβάσει πολύ καλά σχόλια και όντως άξιζε. Όλος ο χώρος είχε φωτογραφίες από την περίοδο του πολέμου στο Dubrovnik κυρίως, αλλά και σε άλλες κοντινές πόλεις. Συγκινητικές φωτογραφίες από το τι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι, στρατιώτες και μη. Σε έναν άλλο όροφο του κτιρίου η έκθεση είχε φωτογραφίες πολέμου, και όχι μόνο, από χώρες τις Αφρικής και άλλες, πολύ ενδιαφέρουσες και σε πολύ καλή ανάλυση. Επόμενο αξιοθέατο που επισκεφθήκαμε ήταν το Μοναστήρι των Φραγκισκανών που ξεκίνησε να χτίζεται το 1317, και αυτό όπως και το μοναστήρι τον Δομινικανών ξαναχτίστηκε μετά το σεισμό του 1667. Το μοναστήρι έχει ένα πολύ όμορφο περιστύλιο, ένα μουσείο καθώς και ένα φαρμακείο που λειτουργούσε από το 1317 αλλά δυστυχώς όλα αυτά ήταν κλειστά όταν πήγαμε, αν και ήταν οι ώρες λειτουργίας τους. Μετά από όλα αυτά πήγαμε να φάμε κάτι και πριν πάμε για λίγη ξεκούραση μας έμενε ένα τελευταίο αξιοθέατο που είχαμε στο πρόγραμμα και δεν θέλαμε να παραλείψουμε. Αυτό ήταν το Fort Lawrence το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από τα τείχη της πόλης προς τη μεριά της Pile Gate. Για να φτάσουμε στο φρούριο περάσαμε μέσα από κάποιες όμορφες γειτονίες, πολύ γραφικές. Σε αυτό το φρούριο έχουν γίνει γυρίσματα της σειράς Game of Thrones, για όποιον την ξέρει, και ήταν ένας από τους λόγους που πήγαμε. Και από αυτό το φρούριο η θέα ήταν πολύ όμορφη και η τιμή περιλαμβάνεται στην Dubrovnik Card.
Fort Lawrence
Το απόγευμα είχαμε στο πρόγραμμα εξίσου όμορφα πράγματα με το πρωί. Στο παλιό λιμάνι του Dubrovnik που βρίσκεται στην παλιά πόλη υπάρχουν πολλές βάρκες που τις λένε glass boat καθώς ο πάτος της βάρκας έχει γυαλί για να βλέπεις τον βυθό της θάλασσας. Εμείς κλείσαμε εισιτήρια απλά για την βόλτα που θα μας πήγαινε κατά μήκος των τειχών και θα μας πέρναγε μπροστά από το νησί Lokrum. Υπήρχαν και άλλα δρομολόγια με διαφορετικές τιμές που έκαναν τον γύρω του νησιού Lokrum ή σε άφηναν σε κάποια πιο ήσυχη παραλία της πόλης και ερχόντουσαν μετά από κάποια ώρα να σε ξαναπάρουν. Ήταν πολύ όμορφη βόλτα καθώς ήταν και απόγευμα και δεν μας κούραζε ο ήλιος. Περάσαμε από κάποιες ωραίες παραλίες και η μία μάλιστα είχε πίσω της μία μεγάλη σπηλιά που μπορούσες να κάτσεις. Ο οδηγός της βάρκας σταμάτησε μπροστά στο νησάκι Lokrum και πήγαινε πολύ αργά για να μπορέσουμε να δούμε τον βυθό της θάλασσας από το τζάμι, είδαμε μόνο λίγα ψαράκια και φύκια τίποτα άλλο. Άλλωστε μόνο για την βόλτα το επιλέξαμε κι εμείς.
Μετά από την βόλτα με τη βάρκα πήγαμε στο τελεφερίκ που θα μας πήγαινε στο όρος Srd το οποίο έχει ύψος 413 μέτρα.Η θέα από εκεί σου κόβει την ανάσα..
Πάνω στο βουνό στέκει το Fort Imperial του 1810 που δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση αλλά στo εσωτερικό του στεγάζεται το ωραιότερο ίσως και πιο ενδιαφέρον μουσείο που είδαμε αυτές τις μέρες στο Dubrovnik και είναι το Museum of Croatian War of Independence. Μέσα στο μουσείο υπάρχουν ενθύμια από τον πόλεμο, όπλα, παράσημα, σημαίες, φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην πόλη. Αυτό που είδαμε τελευταίο και μας τράβηξε πιο πολύ την προσοχή ήταν μία οθόνη που έδειχνε βίντεο από τον πόλεμο, περιττό να πω ότι εκείνη την ώρα νιώθαμε πολύ περίεργα συναισθήματα και πολύσυγκίνηση. Είναι περίεργο να ακούς τις σειρήνες του πολέμου που μόλις ήχησαν και να βλέπεις τον κόσμο που έμεινε στην πόλη του να τρέχει για να σωθεί. Είδαμε πολλά σημεία που είχαμε δει κι εμείς εκείνες τις μέρες από κοντά να βομβαρδίζονται και βέβαια σήμερα τίποτα δεν σου δίνει να καταλάβεις το τι είχαν υποστεί εκείνα τα κτίρια. Το χαζεύαμε για αρκετή ώρα και μακάρι να είχαμε περισσότερη αλλά θέλαμε να προλάβουμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα από ψηλά.
Όταν βγήκαμε από το μουσείο ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει αρκετά και να δίνει πολύ όμορφα χρώματα στον ουρανό, η πόλη είχε αρχίσει να ανάβει τα φώτα της και η όλη εικόνα ήταν πραγματικά φανταστική. Γι’αυτό άλλωστε είχαμε επιλέξει εκείνη την ώρα για να ανέβουμε έτσι ώστε να δούμε την πόλη και μέρα αλλά και φωτισμένη.
Δεν χορταίναμε την θέα από ψηλά αλλά όταν νύχτωσε εντελώς πια είπαμε να φύγουμε για να κάνουμε την τελευταία βόλτα μας σε αυτή την πανέμορφη πόλη. Όταν κατεβήκαμε απ’το τελεφερίκ κάτσαμε κάπου να φάμε, μετά πήραμε ένα παγωτό στο χέρι κάνοντας την βόλτα μας, αγοράσαμε τα τελευταία αναμνηστικά μας και γυρίσαμε στο δωμάτιο μιας και σχεδόν όλη μέρα σήμερα ήμασταν στο πόδι και είχαμε ανάγκη από ξεκούραση. Το μυαλό ήταν γεμάτο όμορφες εικόνες από την σημερινή, και όχι μόνο, μέρα. Από τη μία δεν θέλαμε να φύγουμε από αυτή την κουκλίστικη πόλη και από την άλλη ήμασταν περίεργοι τι άλλες εικόνες είχε να μας χαρίσει αυτό το ταξίδι στη συνέχεια. Με αυτές τις σκέψεις πέσαμε για ύπνο καθώς την επόμενη μέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα.
Last edited by a moderator:
