go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.966
- Likes
- 9.373
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Η ανάβαση δεν είναι πολύ δύσκολη, αλλά οτι θέλει μια καλή φυσική κατάσταση, τη θέλει. Στην είσοδο σου δίνουν μπαστούνια αν θεωρείς οτι χρειάζεσαι. Με την είσοδο στο δάσος ξεκινάει η ανάβαση που όλο και δυσκολεύει και σε κάποια απότομα σημεία που γλιστρούν έχουν βάλει σκοινιά για να κρατιέσαι.
Σε αυτό το κομμάτι ευτυχώς που περπατάς κάτω από τη σκιά του δάσους γιατί η ζέστη και η υγρασία είναι μεγάλη συν την προσπάθεια που κάνεις να μείνεις όρθιος. Συναντήσαμε κάποιους που επέστρεφαν (εμείς γυρίσαμε από άλλο σημείο αφού κάναμε όλη τη βόλτα) και τους δώσαμε χέρι βοηθείας αφού κατέβαιναν καθιστοί και με δυσκολία.
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι πάνω στα ηφαιστειακά πετρώματα, το δάσος έχει εξαφανιστεί και περπατάς πάνω στην περιοχή που καταστράφηκε και που βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία αναγέννησης. Πρόκειται για αναρρίχηση σε λοφίσκο και ανάβαση σε φυσικά σκαλοπάτια που έφτιαξε η φύση από τη λάβα.
Πριν από την έκρηξη του 1968, λέγεται ότι μέσα στον κρατήρα υπήρχαν τεράστια δέντρα, και μια πλούσια βλάστηση κάλυπτε τις εσωτερικές πλαγιές. Σήμερα η ανατολική πλευρά του ηφαιστείου είναι καταπράσινη, όπως και αρκετά κομμάτια στο Βορρά και το Νότο. Η δυτική πλευρά είναι μαύρη, από τα υπολείμματα της δραματικής έκρηξης που έθαψε μεγάλο μέρος της ζούγκλας και που τώρα έχουν μετατραπεί σε μαύρα πετρώματα και σκούρους ηφαιστειακούς ογκόλιθους.
Το μεγάλο ατου του συγκεκριμένου μονοπατιού είναι οτι φτάνεις σε ένα view point, το Lava Flow Summit το οποίο βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στο ηφαίστειο. Εννοείται οτι όλα τα μονοπάτια πεζοπορίας γύρω από το ηφαίστειο περιορίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές που περιβάλλουν τη βάση του για λόγους ασφαλείας. Μπορεί από το 2010 να μην υπάρχει δραστηριότητα αλλά το ηφαίστειο θεωρείται ενεργό και εξακολουθεί να απελευθερώνει τοξικά αέρια και ατμό κοντά στην κορυφή.
Φτάνοντας στην κορυφή το δροσερό αεράκι σε αναζωογονεί και έχεις πολύ κοντινή θέα στον μεγαλοπρεπή κολοσσό για φωτογραφίες. Η οδηγός δεν έπαψε να μας τονίζει το πόσο τυχεροί ήμασταν που το ηφαίστειο είχε βγει από την συνήθη κρυψώνα του και πόζαρε για μας. Γνωρίζοντας οτι σπάνια εμφανίζεται, και βλέποντας το σχεδόν τέλειο κώνο του και μάλιστα από τόσο κοντά, αυτό πρόσθετε στην ήδη μαγική εμπειρία που ζούσαμε.
Από εδώ πάνω η πανοραμική θέα της γραφικής κοιλάδας του Σαν Κάρλος, το πλούσιο τροπικό δάσος που περικυκλώνει το Αρεναλ και ο κρατήρας με τη λίμνη στη μέση του ηφαιστείου Cero chato σε αφήνουν άφωνο. Η αντίθεση μεταξύ του καταπράσινου τροπικού δάσους στην αρχή της διαδρομής με τις μαύρες ουλές που χαράκωναν την πλαγιά του ηφαιστείου είναι τρομακτική. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οτι η Μαμά φύση τελικά κάνει κουμάντο.
Σε αυτό το κομμάτι ευτυχώς που περπατάς κάτω από τη σκιά του δάσους γιατί η ζέστη και η υγρασία είναι μεγάλη συν την προσπάθεια που κάνεις να μείνεις όρθιος. Συναντήσαμε κάποιους που επέστρεφαν (εμείς γυρίσαμε από άλλο σημείο αφού κάναμε όλη τη βόλτα) και τους δώσαμε χέρι βοηθείας αφού κατέβαιναν καθιστοί και με δυσκολία.
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι πάνω στα ηφαιστειακά πετρώματα, το δάσος έχει εξαφανιστεί και περπατάς πάνω στην περιοχή που καταστράφηκε και που βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία αναγέννησης. Πρόκειται για αναρρίχηση σε λοφίσκο και ανάβαση σε φυσικά σκαλοπάτια που έφτιαξε η φύση από τη λάβα.
Πριν από την έκρηξη του 1968, λέγεται ότι μέσα στον κρατήρα υπήρχαν τεράστια δέντρα, και μια πλούσια βλάστηση κάλυπτε τις εσωτερικές πλαγιές. Σήμερα η ανατολική πλευρά του ηφαιστείου είναι καταπράσινη, όπως και αρκετά κομμάτια στο Βορρά και το Νότο. Η δυτική πλευρά είναι μαύρη, από τα υπολείμματα της δραματικής έκρηξης που έθαψε μεγάλο μέρος της ζούγκλας και που τώρα έχουν μετατραπεί σε μαύρα πετρώματα και σκούρους ηφαιστειακούς ογκόλιθους.
Το μεγάλο ατου του συγκεκριμένου μονοπατιού είναι οτι φτάνεις σε ένα view point, το Lava Flow Summit το οποίο βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στο ηφαίστειο. Εννοείται οτι όλα τα μονοπάτια πεζοπορίας γύρω από το ηφαίστειο περιορίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές που περιβάλλουν τη βάση του για λόγους ασφαλείας. Μπορεί από το 2010 να μην υπάρχει δραστηριότητα αλλά το ηφαίστειο θεωρείται ενεργό και εξακολουθεί να απελευθερώνει τοξικά αέρια και ατμό κοντά στην κορυφή.
Φτάνοντας στην κορυφή το δροσερό αεράκι σε αναζωογονεί και έχεις πολύ κοντινή θέα στον μεγαλοπρεπή κολοσσό για φωτογραφίες. Η οδηγός δεν έπαψε να μας τονίζει το πόσο τυχεροί ήμασταν που το ηφαίστειο είχε βγει από την συνήθη κρυψώνα του και πόζαρε για μας. Γνωρίζοντας οτι σπάνια εμφανίζεται, και βλέποντας το σχεδόν τέλειο κώνο του και μάλιστα από τόσο κοντά, αυτό πρόσθετε στην ήδη μαγική εμπειρία που ζούσαμε.
Από εδώ πάνω η πανοραμική θέα της γραφικής κοιλάδας του Σαν Κάρλος, το πλούσιο τροπικό δάσος που περικυκλώνει το Αρεναλ και ο κρατήρας με τη λίμνη στη μέση του ηφαιστείου Cero chato σε αφήνουν άφωνο. Η αντίθεση μεταξύ του καταπράσινου τροπικού δάσους στην αρχή της διαδρομής με τις μαύρες ουλές που χαράκωναν την πλαγιά του ηφαιστείου είναι τρομακτική. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οτι η Μαμά φύση τελικά κάνει κουμάντο.
Last edited:
ούτε παραλίες έχει 
. Πλατσουρίσματα ε ναι έχει κάτι λίγα!
