LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.778
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Αγοράσαμε τοπικό κινητό και κάρτα ,μιας και η περιαγωγή κοστίζει πολύ...,ελπίζομαι να βρούμε και σπίτι αν αποφασίσουμε να μείνουμε περισσότερο…εξ άλλου για την διερευνητική αποστολη σε 10 μέρες θα εχουμε βγάλει συμπεράσματα και καταθέσει το πρόγραμμα στα κεντρικα της οργάνωσης και θα πρέπει να σκεφτούμε μια μόνημη έδρα και για τα επόμενα μέλη , να τους διασφαλισουμε τα προς το ζειν..
.. Πρωι πρωι πάλι τα κουστούμια και οι γραβάντες εμπρος μου.. δεν γλυτώνω πάει τελειωσε..,.ηλθαν οι λεβέντες του Χαρίρι…πανέμορφοι οφείλω να ομολογήσω, φορτώσαμε τα λιγοστά φάρμακα που είχαμε φέρει μαζί μας, και ελπίζω να κατάλαβαν ότι εμείς μόνο φτωχοί συγγενείς μπορούμε να θεωρηθούμε και θα μας αφήσουν ήσυχους να δουλέψουμε αλλού όπως και με όποιους θέλουμε …,αλλά τι να γίνει που ο Μ ..άρον άρον έπρεπε να δώσει λίγα φάρμακα ναχει ελευθερία κινήσεων να κατέβει νότια???, και εμείς αν ανοίξουμε ιατρείο θα δυσκολευτούμε αφού τα φάρμακα δεν μπορουν να περάσουν λογω εμπάργκο.....αλλα για να εχουμε άνεση κινήσεων πρέπει να βγάλουμε απο πάνω μας τις βδέλες αυτες....
Με τα πανάκριβα μερσεντές φορτωμένα φάρμακα και φάτσα στα τζάμια να φαίνεται και το σήμα της οργάνωσης ,διασχίζομαι τη Βηρυτό και φτάνομαι στο κέντρο υγείας της ΒESURA.Μια πυκνοκατοικημένη φτωχή περιοχή ,όπου η μαντίλα πάει σύννεφο. .Οι τύποι πήραν ένα άθλιο διώροφο σπίτι και ανακαινίζοντας το ,δημιούργησαν ένα μοντέρνο τουλάχιστον από τεχνολογία ..κέντρο υγείας….,Μέσα κλιματιστικά σκορπούν κρύο αέρα ευτυχώς , μια αίθουσα αναμονής γεμάτη κόσμο να περιμένει μια ρεσεψιόν με 3 υπαλλήλους που μπροστά τους απλώνονται επίπεδες οθόνες υπολογιστών που συνδέονται με ένα κέντρο πληροφοριών ,με το ιστορικό του ασθενούς και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες αφού είναι συνδεμένα on line και με το νοσοκομείο, άλλο έργο τέχνης και πολυτέλειας και εκείνο…,για ποιους αναρωτιέμαι εγώ, ποιοι έχουν ελεύθερη είσοδο και πρόσβαση??????. Μετά το πρώτο σοκ ,ανακαλύψαμε επιτέλους τους οικείους για μας χώρους, το παθολογικό ,οφθαλμιατρικό, παιδιατρικό, οδοντιατρικό ιατρείο…Δέχονται περιστατικά που μπορούν να διεκπεραιώσουν, αν κάποιο περιστατικό θεωρηθεί σοβαρό, μεταφέρεται στο νοσοκομείο…Να ομολογήσω ότι με έχει πλημμυρίσει μια ανείπωτη ζήλια βλέποντας αυτή την υποδομή, και μπαίνω πάλι στο τριπάκι της σύγκρισης, με αυτά που εμείς έχουμε και καταβάλλομε προσπάθειες για καλύτερες συνθήκες ..,και νευριάζω πάλι με τον εαυτό μου ,που ακόμη για μια άλλη φορά καταναλώνω ενέργεια σε συγκρίσεις ενώ ξέρω με τη πείρα που έχω, ότι όλα αυτά είναι βιτρίνα συγκάλυψης μεγαλύτερων αδυναμιών… και προβλημάτων…αλλά εγώ εκεί ..,το μάτι μου να μην μπορεί να απαλλαγή από τις γυαλιστερές εικόνες… ….
Εδώ αυτοί παιδί μου έχουν αντικαταστήσει το υπουργείο υγείας σε παροχές, σε υποδομές, έχουν βέβαια τα φράγκα, ο μακαρίτης Χαρίρι αφού έκλεψε όλο το Λίβανο, τώρα δίνει και λίγα-λίγα για να γυρίσουν πάλι οι ψήφοι στην οικογένεια στους 6 γιους που μάλλον βλέπουν ότι το επάγγελμα του πατέρα επικερδές ήταν …
Μια γυναίκα στο δρόμο, σέρνει ένα παιδί, μας ρίχνει μια κεραυνοβόλο ματιά και από τα χείλη της βγαίνει όλη η αγανάχτηση και ο πόνος …
-πρώτα μας σκοτώνεται και μετά έρχεστε για βοήθεια….,
..δεν υπάρχει παρά η τραγική αλήθεια στα λόγια αυτά ,είτε παρακολουθείς ατάραχος τα γεγονότα, είτε αντιδράς χλιαρά η καθόλου η είσαι από αυτούς που δεν θεν το πόλεμο αλλά η χώρα σου πράττει αλλιώς χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις ,αυτό που εισπράττει το θύμα ,είναι τα λόγια της μάνας αυτής ….είναι η αντίδραση ενός πολίτη που στη πλάτη του βαραίνει η απόφαση της Αμερικής ,αλλά που δυστυχώς ,αντιμετώπισε την έντονη αντίδραση του Μ ο οποίος γνωρίζει τη γλώσσα μιας και είναι κάτοχος και λιβανέζικου διαβατηρίου εκτός των άλλων 5 ,(εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός ,πράκτορας είναι, δουλεύει για πολλούς ,γιατρός πάντως δεν είναι…τεκμηριωμένο αυτό…,) που της απάντησε μάλλον άσχημα πράγμα που γίνεται ακόμη πιο τραγικό αν σκεφτείς ότι προασπίζει το ιδεώδες του εθελοντισμού .., ενός άλλου ειδους εθελοντισμού..του επαγγελματικου.….,., αλλα δεν γλιτωσε το χέσιμο απο εμένα που οπως λέει του βάζω τρικλοποδιές στο έργο του....
Από το κέντρο υγείας φύγαμε με προορισμό το σχολείο ERSLAN στην VERDAN περιοχή. Κτήριο νέο, μεγάλο που στεγάζει 1500 πρόσφυγες .
Μπαίνοντας αντικρίζεις στρώματα στο δάπεδο, νερά ,καρέκλες ,κατσαρόλες πρόχειρες κουζίνες ,ρούχα απλωμένα στα παράθυρα, στα κάγκελα στις σκάλες , γυναίκες και άνδρες σε παρέες να συζητούν να βουρκώνουν τα μάτια τους ,και μόνο τα παιδιά να παίζουν να γελούν.
Τα παιδιά πάντα παραμένουν παιδιά, θεωρούν ίσως ότι και αυτό που ζουν τώρα κατατάσσεται σε παιχνίδι ,δεν αντιλαμβάνονται από το ύφος των μεγάλων ,που έχουν ζήσει ξανά τέτοιες περιπέτειες, ότι δεν είναι παιχνίδι….
Δίπλα από το σχολείο ,υπάρχει ένα οικόπεδο που έχει εγκατασταθεί ένα μεγάλο Βαν, μια κινητή ιατρική μονάδα ,τίνος άλλου???, της HARIRI foundation ….Ένα μεγάλο βάν τέλεια εξοπλισμένο και αυτό όπως και τα κέντρα υγείας με ηλεκτρονική γραμματειακή υποστήριξη με ακτινολογική μονάδα, μικρό επεμβατικό ιατρείο, παιδιατρικό κτλ.. Σειρά να επισκεφτούμε τώρα έχει το νοσοκομείο που και αυτό έχει το όνομα του Χαρίρι…Είναι το νοσοκομείο που χθες έβλεπα στη τηλεόραση και είχα χαζέψει από την πολυτέλεια ,καθαριότητα και μέγεθος…Έχει 550 κρεβάτια , τεράστιους διαδρόμους που λάμπουν ,δωμάτια με αστραφτερά κρεβάτια …ένα φοβερό πράγμα….δεν μοιάζει με νοσοκομείο …Ο Θ λέει στον διευθυντή ότι ζηλεύει ,γιατί το νοσοκομείο που ο ίδιος διοικεί μόνο με αχυρώνα η στάβλο μπορεί να συγκριθεί, εμ το ψαρι απο το κεφάλι βρωμα λέω εγω και παρα τρίχα γλύτωσα τη καρπαζιά...
…Οι συνάδελφοι στα επείγοντα που κάτι σαν αυτά της τηλεοπτικής σειράς ΕR ,λένε ότι έχουν πολλούς τραυματίες , αν και έχει αποκοπεί οδικά ο νότιος Λίβανος από την πρωτεύουσα, γυναίκες με ψυχολογικά προβλήματα παιδιά που επίσης βιώνουν παθολογικά στη ψυχολογία τους αυτά τα γεγονότα. Δηλώνουν ότι αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν ελλείψεις ,αλλά αν συνεχιστεί ο αποκλεισμός θα χρειαστούν τα πάντα…
Το μεσημέρι παρέα με τον Ηλία Μαχ.. ένα συνάδελφο με ήθος ,ένα εθελοντή που είσαι ευγνώμον που γνώρισες ,αποφασίσαμε να πάμε στα γραφεία του Ερυθρού Σταυρού με τα πόδια. Είχαμε δει στο χάρτη την απόσταση, αλλά δεν υπολογίσαμε τη ζέστη, τα τεράστια τετράγωνα και δρόμους ,τις βόμβες ….Τελικά φτάσαμε ,όπου ο υπεύθυνος μας έδωσε μια τραγική εικόνα της κατάστασης και πια εξέλιξη παίρνει κάθε στιγμή. Η μόνη διέξοδος από νότο είναι τα ασθενοφόρα του ΕΣ, που μεταφέρουν εκτός από τραυματίες ,φάρμακα, τρόφιμα .Χθες χρησιμοποιήθηκαν για διάσωση και evacuation που δεν είναι στη αρμοδιότητα τους …Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία ,ότι τα αυτοκίνητα του ΕΣ δεν θα χτυπηθούν ….
Μ ας λέει λοιπόν ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών με διπλά διαβατήρια εγκαταλείπουν την χώρα ακόμη και αν βρίσκονται εκτός των μαχών….μια οργανωμένη προσπάθεια απογύμνωσης της χώρας από τους πολίτες της με ότι αυτό συνεπάγεται …Οι Χεσπολαχ μάχονται μόνοι τους εδώ και 10 μέρες ενάντια του πανίσχυρου Ισραήλ …ποιος το περίμενε? ???ούτε αυτοί το φαντάστηκαν ότι θα έβρισκαν τέτοια αντίσταση ,προφανώς η Μοσάντ δεν είχε όλες τις κατάλληλες πληροφορίες ,πράγμα απίστευτο για την φήμη της οργάνωσης αυτής…Ο Αραβικός κόσμος κάθεται και κοιτά αποσβολωμένος, άλλοι θέλουν να καθαρίσει το τοπίο από τη χεσμπολαχ ,άλλοι νοιώθουν υπερηφάνεια που το αραβικό ήθος δυναμώνει ,οι Λιβανέζοι χωρισμένοι από καιρό σε parties ,με θρησκοκοινωνικές διαφορές ,θεωρούν τη χεσμπολαχ υπεύθυνη για ότι δοκιμασία περνά η χώρα αυτή τη στιγμή.., η κυβέρνηση δεν αντιδρά ,απλά παρατηρεί και προσπαθεί να πείσει το Ισραήλ να σταματήσει τις εχθροπραξίες πληρώνοντας ένα βαρύ τίμημα ..Τι θα γίνει όμως αν τους πουν ότι θα σταματήσουν μόνο αν καλέσουν τους χεσμπολαχ να παραδώσουν τα όπλα? Ποιος θα αναλάβει από τη κυβέρνηση του Σινιόρα να επιβάλει κάτι τέτοιο και με ποιο τρόπο??? Θα είναι η αρχή ενός νέου εμφύλιου πολέμου? ,κάτι που πολύ φοβάται και η Ραουαντ, η ανιψιά του Ηλία και ο Αχμέτ φίλος της που τους συνάντησα το βράδυ και μιλήσαμε για πολλές - πολλές ώρες.. Δουλεύουν και οι δυο με ντόπιες NGOS,προσπαθούν να χτίσουν μια εθνική συνείδηση στα παιδιά ,στους συνομήλικους τους ,βοηθώντας και υψώνοντας τη φωνή τους ενάντια σε όλους αυτούς που επιμένουν να διαιρούν το Λίβανο σε εχθρικές φατρίες με κριτήριο τη θρησκεία .Τι και αν ο Αχμέτ είναι από το νότο και οι δικοί του είναι αγωνιστές της χεσμπολαχ και τώρα μάχονται σε μάχες ,αυτός είναι εδώ, πάει στα βουνά, επιμένει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στη χώρα.
Είχαμε συναντήσεις με εκπροσώπους πολλών οργανώσεων, θα δούμε πως μπορούμε να συνεργαστούμε .Η Ραουαντ δουλεύει στη social movement, επισκέφτονται τα σχολεία προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά ,δημιουργώντας κέντρα σίτισης σε κάθε σχολείο ,πείθοντας τους ίδιους τους πρόσφυγες να αναλάβουν οι ίδιοι τη φύλαξη, τη καθαριότητα τη διαχείριση. Ζητούν στρώματα ,σκεπάσματα, είδη υγιεινής. .Δύσκολη η μεταφορά τους ,τα φορτηγά γίνονται στόχος και βομβαρδίζονται η αγορά αδειάζει ,άσε που η specula έκανε την εμφάνιση της με τον πιο βάρβαρο τρόπο και μέθοδο, από το να ζητάς 200 δολάρια το βράδυ για ύπνο από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα ,μέχρι τις λεηλασίες στα σπίτια των φτωχών .Αστυνομία, στρατός ?,δεν μπαίνουν στις περιοχές αυτές ..Ένα άλλο πρόβλημα ,οι παλαιστίνιοι ,που δεν δίνει σημασία κανείς …παλιά μίση περιμένουν να αναστηθούν??? ,άλλο πρόβλημα, οι ξένοι μετανάστες ,φιλιπινέζοι, ινδοί, πρόσφυγες από τη Σρίλανκα που τώρα ζουν στα αζήτητα ,στα δένδρα στους δρόμους ,στα παγκάκια. Είναι άνθρωποι που έχουν έλθει λαθραία στη χώρα ,δεν έχουν χαρτιά ,δεν τους αναγνωρίζει ούτε οι πρεσβείες τους ,ούτε ο Λίβανος …όμως τους βλέπεις παντού, υπάρχουν,.
.. Πρωι πρωι πάλι τα κουστούμια και οι γραβάντες εμπρος μου.. δεν γλυτώνω πάει τελειωσε..,.ηλθαν οι λεβέντες του Χαρίρι…πανέμορφοι οφείλω να ομολογήσω, φορτώσαμε τα λιγοστά φάρμακα που είχαμε φέρει μαζί μας, και ελπίζω να κατάλαβαν ότι εμείς μόνο φτωχοί συγγενείς μπορούμε να θεωρηθούμε και θα μας αφήσουν ήσυχους να δουλέψουμε αλλού όπως και με όποιους θέλουμε …,αλλά τι να γίνει που ο Μ ..άρον άρον έπρεπε να δώσει λίγα φάρμακα ναχει ελευθερία κινήσεων να κατέβει νότια???, και εμείς αν ανοίξουμε ιατρείο θα δυσκολευτούμε αφού τα φάρμακα δεν μπορουν να περάσουν λογω εμπάργκο.....αλλα για να εχουμε άνεση κινήσεων πρέπει να βγάλουμε απο πάνω μας τις βδέλες αυτες....
Με τα πανάκριβα μερσεντές φορτωμένα φάρμακα και φάτσα στα τζάμια να φαίνεται και το σήμα της οργάνωσης ,διασχίζομαι τη Βηρυτό και φτάνομαι στο κέντρο υγείας της ΒESURA.Μια πυκνοκατοικημένη φτωχή περιοχή ,όπου η μαντίλα πάει σύννεφο. .Οι τύποι πήραν ένα άθλιο διώροφο σπίτι και ανακαινίζοντας το ,δημιούργησαν ένα μοντέρνο τουλάχιστον από τεχνολογία ..κέντρο υγείας….,Μέσα κλιματιστικά σκορπούν κρύο αέρα ευτυχώς , μια αίθουσα αναμονής γεμάτη κόσμο να περιμένει μια ρεσεψιόν με 3 υπαλλήλους που μπροστά τους απλώνονται επίπεδες οθόνες υπολογιστών που συνδέονται με ένα κέντρο πληροφοριών ,με το ιστορικό του ασθενούς και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες αφού είναι συνδεμένα on line και με το νοσοκομείο, άλλο έργο τέχνης και πολυτέλειας και εκείνο…,για ποιους αναρωτιέμαι εγώ, ποιοι έχουν ελεύθερη είσοδο και πρόσβαση??????. Μετά το πρώτο σοκ ,ανακαλύψαμε επιτέλους τους οικείους για μας χώρους, το παθολογικό ,οφθαλμιατρικό, παιδιατρικό, οδοντιατρικό ιατρείο…Δέχονται περιστατικά που μπορούν να διεκπεραιώσουν, αν κάποιο περιστατικό θεωρηθεί σοβαρό, μεταφέρεται στο νοσοκομείο…Να ομολογήσω ότι με έχει πλημμυρίσει μια ανείπωτη ζήλια βλέποντας αυτή την υποδομή, και μπαίνω πάλι στο τριπάκι της σύγκρισης, με αυτά που εμείς έχουμε και καταβάλλομε προσπάθειες για καλύτερες συνθήκες ..,και νευριάζω πάλι με τον εαυτό μου ,που ακόμη για μια άλλη φορά καταναλώνω ενέργεια σε συγκρίσεις ενώ ξέρω με τη πείρα που έχω, ότι όλα αυτά είναι βιτρίνα συγκάλυψης μεγαλύτερων αδυναμιών… και προβλημάτων…αλλά εγώ εκεί ..,το μάτι μου να μην μπορεί να απαλλαγή από τις γυαλιστερές εικόνες… ….
Εδώ αυτοί παιδί μου έχουν αντικαταστήσει το υπουργείο υγείας σε παροχές, σε υποδομές, έχουν βέβαια τα φράγκα, ο μακαρίτης Χαρίρι αφού έκλεψε όλο το Λίβανο, τώρα δίνει και λίγα-λίγα για να γυρίσουν πάλι οι ψήφοι στην οικογένεια στους 6 γιους που μάλλον βλέπουν ότι το επάγγελμα του πατέρα επικερδές ήταν …
Μια γυναίκα στο δρόμο, σέρνει ένα παιδί, μας ρίχνει μια κεραυνοβόλο ματιά και από τα χείλη της βγαίνει όλη η αγανάχτηση και ο πόνος …
-πρώτα μας σκοτώνεται και μετά έρχεστε για βοήθεια….,
..δεν υπάρχει παρά η τραγική αλήθεια στα λόγια αυτά ,είτε παρακολουθείς ατάραχος τα γεγονότα, είτε αντιδράς χλιαρά η καθόλου η είσαι από αυτούς που δεν θεν το πόλεμο αλλά η χώρα σου πράττει αλλιώς χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις ,αυτό που εισπράττει το θύμα ,είναι τα λόγια της μάνας αυτής ….είναι η αντίδραση ενός πολίτη που στη πλάτη του βαραίνει η απόφαση της Αμερικής ,αλλά που δυστυχώς ,αντιμετώπισε την έντονη αντίδραση του Μ ο οποίος γνωρίζει τη γλώσσα μιας και είναι κάτοχος και λιβανέζικου διαβατηρίου εκτός των άλλων 5 ,(εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός ,πράκτορας είναι, δουλεύει για πολλούς ,γιατρός πάντως δεν είναι…τεκμηριωμένο αυτό…,) που της απάντησε μάλλον άσχημα πράγμα που γίνεται ακόμη πιο τραγικό αν σκεφτείς ότι προασπίζει το ιδεώδες του εθελοντισμού .., ενός άλλου ειδους εθελοντισμού..του επαγγελματικου.….,., αλλα δεν γλιτωσε το χέσιμο απο εμένα που οπως λέει του βάζω τρικλοποδιές στο έργο του....
Από το κέντρο υγείας φύγαμε με προορισμό το σχολείο ERSLAN στην VERDAN περιοχή. Κτήριο νέο, μεγάλο που στεγάζει 1500 πρόσφυγες .
Μπαίνοντας αντικρίζεις στρώματα στο δάπεδο, νερά ,καρέκλες ,κατσαρόλες πρόχειρες κουζίνες ,ρούχα απλωμένα στα παράθυρα, στα κάγκελα στις σκάλες , γυναίκες και άνδρες σε παρέες να συζητούν να βουρκώνουν τα μάτια τους ,και μόνο τα παιδιά να παίζουν να γελούν.
Τα παιδιά πάντα παραμένουν παιδιά, θεωρούν ίσως ότι και αυτό που ζουν τώρα κατατάσσεται σε παιχνίδι ,δεν αντιλαμβάνονται από το ύφος των μεγάλων ,που έχουν ζήσει ξανά τέτοιες περιπέτειες, ότι δεν είναι παιχνίδι….
Δίπλα από το σχολείο ,υπάρχει ένα οικόπεδο που έχει εγκατασταθεί ένα μεγάλο Βαν, μια κινητή ιατρική μονάδα ,τίνος άλλου???, της HARIRI foundation ….Ένα μεγάλο βάν τέλεια εξοπλισμένο και αυτό όπως και τα κέντρα υγείας με ηλεκτρονική γραμματειακή υποστήριξη με ακτινολογική μονάδα, μικρό επεμβατικό ιατρείο, παιδιατρικό κτλ.. Σειρά να επισκεφτούμε τώρα έχει το νοσοκομείο που και αυτό έχει το όνομα του Χαρίρι…Είναι το νοσοκομείο που χθες έβλεπα στη τηλεόραση και είχα χαζέψει από την πολυτέλεια ,καθαριότητα και μέγεθος…Έχει 550 κρεβάτια , τεράστιους διαδρόμους που λάμπουν ,δωμάτια με αστραφτερά κρεβάτια …ένα φοβερό πράγμα….δεν μοιάζει με νοσοκομείο …Ο Θ λέει στον διευθυντή ότι ζηλεύει ,γιατί το νοσοκομείο που ο ίδιος διοικεί μόνο με αχυρώνα η στάβλο μπορεί να συγκριθεί, εμ το ψαρι απο το κεφάλι βρωμα λέω εγω και παρα τρίχα γλύτωσα τη καρπαζιά...
…Οι συνάδελφοι στα επείγοντα που κάτι σαν αυτά της τηλεοπτικής σειράς ΕR ,λένε ότι έχουν πολλούς τραυματίες , αν και έχει αποκοπεί οδικά ο νότιος Λίβανος από την πρωτεύουσα, γυναίκες με ψυχολογικά προβλήματα παιδιά που επίσης βιώνουν παθολογικά στη ψυχολογία τους αυτά τα γεγονότα. Δηλώνουν ότι αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν ελλείψεις ,αλλά αν συνεχιστεί ο αποκλεισμός θα χρειαστούν τα πάντα…
Το μεσημέρι παρέα με τον Ηλία Μαχ.. ένα συνάδελφο με ήθος ,ένα εθελοντή που είσαι ευγνώμον που γνώρισες ,αποφασίσαμε να πάμε στα γραφεία του Ερυθρού Σταυρού με τα πόδια. Είχαμε δει στο χάρτη την απόσταση, αλλά δεν υπολογίσαμε τη ζέστη, τα τεράστια τετράγωνα και δρόμους ,τις βόμβες ….Τελικά φτάσαμε ,όπου ο υπεύθυνος μας έδωσε μια τραγική εικόνα της κατάστασης και πια εξέλιξη παίρνει κάθε στιγμή. Η μόνη διέξοδος από νότο είναι τα ασθενοφόρα του ΕΣ, που μεταφέρουν εκτός από τραυματίες ,φάρμακα, τρόφιμα .Χθες χρησιμοποιήθηκαν για διάσωση και evacuation που δεν είναι στη αρμοδιότητα τους …Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία ,ότι τα αυτοκίνητα του ΕΣ δεν θα χτυπηθούν ….
Μ ας λέει λοιπόν ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών με διπλά διαβατήρια εγκαταλείπουν την χώρα ακόμη και αν βρίσκονται εκτός των μαχών….μια οργανωμένη προσπάθεια απογύμνωσης της χώρας από τους πολίτες της με ότι αυτό συνεπάγεται …Οι Χεσπολαχ μάχονται μόνοι τους εδώ και 10 μέρες ενάντια του πανίσχυρου Ισραήλ …ποιος το περίμενε? ???ούτε αυτοί το φαντάστηκαν ότι θα έβρισκαν τέτοια αντίσταση ,προφανώς η Μοσάντ δεν είχε όλες τις κατάλληλες πληροφορίες ,πράγμα απίστευτο για την φήμη της οργάνωσης αυτής…Ο Αραβικός κόσμος κάθεται και κοιτά αποσβολωμένος, άλλοι θέλουν να καθαρίσει το τοπίο από τη χεσμπολαχ ,άλλοι νοιώθουν υπερηφάνεια που το αραβικό ήθος δυναμώνει ,οι Λιβανέζοι χωρισμένοι από καιρό σε parties ,με θρησκοκοινωνικές διαφορές ,θεωρούν τη χεσμπολαχ υπεύθυνη για ότι δοκιμασία περνά η χώρα αυτή τη στιγμή.., η κυβέρνηση δεν αντιδρά ,απλά παρατηρεί και προσπαθεί να πείσει το Ισραήλ να σταματήσει τις εχθροπραξίες πληρώνοντας ένα βαρύ τίμημα ..Τι θα γίνει όμως αν τους πουν ότι θα σταματήσουν μόνο αν καλέσουν τους χεσμπολαχ να παραδώσουν τα όπλα? Ποιος θα αναλάβει από τη κυβέρνηση του Σινιόρα να επιβάλει κάτι τέτοιο και με ποιο τρόπο??? Θα είναι η αρχή ενός νέου εμφύλιου πολέμου? ,κάτι που πολύ φοβάται και η Ραουαντ, η ανιψιά του Ηλία και ο Αχμέτ φίλος της που τους συνάντησα το βράδυ και μιλήσαμε για πολλές - πολλές ώρες.. Δουλεύουν και οι δυο με ντόπιες NGOS,προσπαθούν να χτίσουν μια εθνική συνείδηση στα παιδιά ,στους συνομήλικους τους ,βοηθώντας και υψώνοντας τη φωνή τους ενάντια σε όλους αυτούς που επιμένουν να διαιρούν το Λίβανο σε εχθρικές φατρίες με κριτήριο τη θρησκεία .Τι και αν ο Αχμέτ είναι από το νότο και οι δικοί του είναι αγωνιστές της χεσμπολαχ και τώρα μάχονται σε μάχες ,αυτός είναι εδώ, πάει στα βουνά, επιμένει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στη χώρα.
Είχαμε συναντήσεις με εκπροσώπους πολλών οργανώσεων, θα δούμε πως μπορούμε να συνεργαστούμε .Η Ραουαντ δουλεύει στη social movement, επισκέφτονται τα σχολεία προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά ,δημιουργώντας κέντρα σίτισης σε κάθε σχολείο ,πείθοντας τους ίδιους τους πρόσφυγες να αναλάβουν οι ίδιοι τη φύλαξη, τη καθαριότητα τη διαχείριση. Ζητούν στρώματα ,σκεπάσματα, είδη υγιεινής. .Δύσκολη η μεταφορά τους ,τα φορτηγά γίνονται στόχος και βομβαρδίζονται η αγορά αδειάζει ,άσε που η specula έκανε την εμφάνιση της με τον πιο βάρβαρο τρόπο και μέθοδο, από το να ζητάς 200 δολάρια το βράδυ για ύπνο από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα ,μέχρι τις λεηλασίες στα σπίτια των φτωχών .Αστυνομία, στρατός ?,δεν μπαίνουν στις περιοχές αυτές ..Ένα άλλο πρόβλημα ,οι παλαιστίνιοι ,που δεν δίνει σημασία κανείς …παλιά μίση περιμένουν να αναστηθούν??? ,άλλο πρόβλημα, οι ξένοι μετανάστες ,φιλιπινέζοι, ινδοί, πρόσφυγες από τη Σρίλανκα που τώρα ζουν στα αζήτητα ,στα δένδρα στους δρόμους ,στα παγκάκια. Είναι άνθρωποι που έχουν έλθει λαθραία στη χώρα ,δεν έχουν χαρτιά ,δεν τους αναγνωρίζει ούτε οι πρεσβείες τους ,ούτε ο Λίβανος …όμως τους βλέπεις παντού, υπάρχουν,.
