Ισπανία Πορτογαλία Μαδρίτη - Λισαβόνα / Αύγουστος 2014

[echo2011]

Φτάνοντας στην Σίντρα, πολύ κοντά στον σταθμό τρένων είναι η αφετηρία των λεωφορείων. Το 434 κάνει κυκλικό δρομολόγιο και σταματάει σε όλα τα βασικά αξιοθέατα.



Το πήραμε (πληρώνεις στο οδηγό) με προορισμό το παραμυθένιο Pena Palace! Η διαδρομή με το λεωφορείο (αφού περάσει το κέντρο της πόλης) είναι σε έναν στενό δρόμο με μεγάλη κλίση μέχρι να ανέβει κοντά στην κορυφή του βουνού. Ανεβαίνοντας προσεξαμε πως στα πεζούλια του δρόμου πουλούσαν διάφορα είδη (σουβενίρ, κοσμήματα κτλ.)







Από το τέρμα του λεωφορείου μέχρι το παλάτι έχει 15 λεπτά περπάτημα σε ανηφόρα (έχει και πούλμαν για όποιον δε μπορεί/θέλει να περπατήσει). Δίπλα στη στάση του λεωφορείου είναι και τα εκδοτήρια εισιτηρίων. Έχει διάφορες επιλογές, εμείς πήραμε αυτό που δίνει πρόσβαση στους κήπους και στο εσωτερικο του παλατιού. Είχα διαβάσει πως το παλάτι μέσα δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο αλλά έχοντας πρόσβαση σε όλους τους χώρους μπορούσες να βγαίνεις και σε διάφορα μπαλκόνια και να έχεις μια πλήρη εικόνα του παλατιού από όλες τις πλευρές. Επειδή ήταν μεσημέρι στα εκδοτήρια δεν είχε καθόλου κόσμο αλλά η ουρά για το λεωφορείο, που σε πήγαινε πίσω στην πόλη, ήταν απίστευτη..

Αρχίσαμε την ανάβαση ως το παλάτι και σταματούσαμε για φωτογραφίες στην διαδρομή.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Panos_65]

Ξέχασες τη φωτογραφική μηχανή;;

 

[emouli]

Μπράβο σου πάντως, πολύ ωραίες φωτογραφίες παρόλο που είναι τραβηγμένες με κινητό. Εγώ ούτε με τη μηχανή δεν βγάζω τόσο καλές.

 

[echo2011]

Ξέχασες τη φωτογραφική μηχανή;;

Την ήθελα φουλ φορτισμένη βλέπεις για να βγάλω πολλές φωτογραφίες απ'τη πρώτη μέρα..

Μπράβο σου πάντως, πολύ ωραίες φωτογραφίες παρόλο που είναι τραβηγμένες με κινητό. Εγώ ούτε με τη μηχανή δεν βγάζω τόσο καλές.

Αυτές που είναι σε εξωτερικό χώρο, με το φως του ήλιου είναι μια χαρά.. Αυτές που βγήκαν σε λιγότερο φωτεινό χώρο και είμαστε και μεις μέσα ήταν οι χειρότερες.. Βγάζαμε 10 σε κάθε σημείο γιατί φαινόταν σκοτεινές οι μούρες μας.. Φλας δεν έπαιζε γιατί θα έπεφτε η μπαταρία και δε θα είχαμε να βγάλουμε καθόλου

 

[giannismits]

Όπως σου είχα πει εγώ λογικά θα είχα πάθει κατάθλιψη αλλά είμαι σίγουρος πως θα αγόραζα καινούρια από κει!

 

[echo2011]

Όπως σου είχα πει εγώ λογικά θα είχα πάθει κατάθλιψη αλλά είμαι σίγουρος πως θα αγόραζα καινούρια από κει!

Το σκεφτήκαμε κι αυτό αλλά ήταν καινούρια αυτή που έχουμε και αν παίρναμε άλλη θα ήταν καμιά φθηνή που δε θα είχε μεγάλη διαφορά από τα κινητά των 5-6ΜΡ. Αν ήταν ψιλοπαλιά θα παίρναμε μια άλλη καλούτσικη να ξεμπερδεύουμε.
Ευτυχώς οι προορισμοί μας είχαν τα καλύτερα αξιοθέατα σε εξωτερικούς χώρους και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος οπότε κάτι κάναμε..
Το πάθημα όμως μου έγινε μάθημα και τώρα μαζί με τα διαβατήρια ελέγχω και για φωτογραφική. Στο επόμενο ταξίδι ο άντρας μου με ρώτησε 3-4 φορές πριν ξεκινήσουμε αν την πήρα

 

[echo2011]

Νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε και πήγαμε στον σταθμό τρένων atocha που ήταν 10 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο μας. Ο σταθμός είναι πολύ μεγάλος και έχει μέσα ένα τροπικό θερμοκήπιο και λιμνούλα με πολλά χελωνάκια



Πήγαμε στα ταμεία για να πάρουμε εισητήρια για το Toledo, αλλά η ουρά ήταν πολύ μεγάλη! Έπρεπε να κόψουμε χαρτάκι και να περιμένουμε, αλλά μέχρι ναρθει η σειρά μας πιθανότατα δε θα υπήρχε πια διαθεσιμότητα. Πήγαμε σε ένα αυτόματο μηχάνημα και ελέγξαμε και είχαν μείνει ελάχιστες θέσεις και αυτές για 12 το μεσημέρι. Τα αυτόματα μηχανήματα δέχονται μόνο πιστωτική κάρτα, αλλά είχαμε αφήσει τη δική μας στο ξενοδοχείο. Επειδή η σειρά μας με το χαρτάκι αργούσε είπαμε να πάμε με μετρό (για να κερδίσουμε χρόνο) μέχρι το ξενοδοχείο να την πάρουμε. Πήγαμε, γυρίσαμε, και αρχίσαμε να προσπαθούμε να βγάλουμε εισητήρια από το αυτόματο. Όμως η τράπεζα είχε αλλάξει το pin μου (δε το ήξερα τότε) και δε γινόταν η συναλλαγή. Μετά απο αρκετές προσπάθειες και χάσιμο χρόνου πάμε ξανά στα εκδοτήρια μήπως και δεν είχε περάσει η σειρά μας.. Αλλά ο αριθμός μας είχε περάσει λίγη ώρα πριν. Ρωτάμε μια υπάλληλο αν μπορούμε να βγάλουμε εισητήρια για την επόμενη μέρα και μας είπε πως βγάζουν μόνο για την ίδια μέρα. Οπότε εγκαταλείψαμε την ιδέα του Τολέδο και πήγαμε για βόλτα στο γειτονικό Retiro park, το οποίο ήταν πανέμορφο!

























Περάσαμε αρκετή ώρα στο πάρκο και μετά κάναμε βόλτα στο κέντρο της πόλης.



Metropolis Building




Plaza de Cibeles (City hall)




Kαι το σύμβολο της πόλης, "η αρκούδα και η κουμαριά"






Στη συνέχεια πήγαμε στο φημισμένο μουσείο Prado.. Όπως και στο παλάτι (και στο μουσείο Reina Sofia) η είσοδος 6-8 ήταν δωρεάν. Από την επίσημη ιστοσελίδα:
Free admission: From Monday to Saturday, 6pm to 8pm, and Sundays and holidays from 5pm to 7pm. November 19 and International Museum Day, during the full opening hours

Η κανονική τιμή του εισητηρίου είναι 14 ευρώ. Η ουρά ήταν ξανά μεγάλη αλλά μόλις άρχισαν να δεχονται τον κόσμο σε 15 λεπτά είμασταν μέσα.
Δεν είναι δική μου η φώτο αλλά κάπως έτσι ήταν, η είσοδος είναι αρκετά δεξιά μετά το τέλος του πεζόδρομου που φαίνεται.

Το μουσείο Prado θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μουσεία τέχνης του κόσμου και διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές δυτικής τέχνης. Από τα αριστουργήματα του μουσείου θεωρείται το "Las Meninas" του Velazquez, επίσης ιδιαίτερα ξακουστοί είναι οι "Μαύροι Πίνακες" του Goya. Οι φωτογραφίες στο εσωτερικό του μουσείου δεν επιτρέπονται.







Μετά το μουσείο πήγαμε στην κεντρική πλατεία "Plaza Mayor" και στην κλειστή αγορά "Mercato de san Miguel" για να τσιμπήσουμε κάτι.











Το βράδυ πήγαμε στην Puerta de Sol και είχε πάρα πολύ κόσμο και πλανόδιους μουσικούς..







Αυτή ήταν η δεύτερη μέρα μας στη Μαδρίτη. Ακολούθησε άλλη μία γεμάτη μέρα γιατί την επόμενη η πτήση μας για Λισαβόνα ήταν στις 10.40 το βράδυ..

 

[echo2011]

Tρίτη μέρα στη Μαδρίτη, μετά το πλούσιο πρωινό κάναμε check out και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας ξανά από την Plaza Espana. Εκεί γνωρίσαμε τον μικρό Ben! Αράζαμε σε ένα παγκάκι απολαμβάνοντας την ωραία μέρα και μας πήρε η μπόχα! Ο ατιμούλης ήταν γλυκύτατος αλλά αυτή η γουρουνίλα ερχόταν μαζί με το αεράκι από μέτρα μακριά.. Το αφεντικό του τον είχε ελεύθερο και ήταν αρκετά υπάκουος. Ολοι οι τουρίστες βέβαια είχαν ξετρελαθεί και τον περικύκλωναν για φωτογραφία, και ο (αρκετά εκκεντρικός) ιδιοκτήτης αυστηρά τους έλεγε "no flash".




Ξανά στο άγαλμα του Δων Κιχώτη..








Επόμενος προορισμός το Τemple of Debod, αρχαίος αιγυπτιακός ναός που δόθηκε ως δώρο στην Ισπανική κυβέρνηση.













Μετά για να πω την αλήθεια δε θυμάμαι που πήγαμε (πάνε και 3 μήνες ) πάντως οι επόμενες φωτος που έχω είναι από το μουσείο τέχνης Reina Sofia που πήγαμε το απόγευμα. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται ήταν παλιότερα νοσοκομείο και παρόλο που έχει υποστεί πολλές τροποποιήσεις μας φάνηκε λίγο μπέρδεμα η διαρρύθμισή του. Το πιο διάσημο έκθεμα του μουσείου είναι η Guernica του Πικάσο. Το έργο βρίσκεται σε δικό του δωμάτιο (όπου απαγορεύονται οι φωτογραφίες, ενώ στο υπόλοιπο μουσείο όχι) και καταλαμβάνει ολόκληρο τοίχο.

Για να μπείς στο μουσείο ανεβαίνεις με ένα γυάλινο ασανσέρ που χαρίζει πολύ ωραία θέα προς την πλατεία.





Η ουρά ήταν κάπως μικρότερη απ'ότι στο Prado και στο παλάτι (και επίσης προχωρούσε πολύ γρήγορα)..


Το επίσης διάσημο έργο "The Great Masturbator" του Dalí






Και ενώ ήταν αρκετά αργά είχα την (πολύ λάνθασμένη) εντύπωση ότι προλαβαίνουμε να πάμε βόλτα και να τσιμπήσουμε κάτι στην συνοικία la Latina. Πήγαμε αλλά αυτό παραλίγο να μας κοστίσει την πτήση μας για Λισαβόνα..

La Latina






Στο μετρό προς το αεροδρόμιο ένας rapper έκανε την δική του μίνι συναυλία, είχε μαζί ενισχυτή και μικρόφωνο και "έδινε πολύυυ πόνο"! Μάζεψε αρκετά χρήματα στο τέλος..


Tελικά με πολύ τρέξιμο προλάβαμε την πτήση μας, αλλά είναι η πρώτη φορά που φτάνουμε στην πύλη κυριολεκτικά στο παρά 1, ενώ η επιβίβαση κοντεύει να ολοκληρωθεί..

Η πτήση μας ήταν στις 22.40 με Iberia και στη Λισαβόνα φτάσαμε γύρω στις 23.00 (έχουν και μία ώρα διαφορά).. Πήραμε μετρό και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας hotel Real Parque το οποίο ήταν λίγο έξω από το κέντρο (κοντά στο πάρκο Eduardo VII). Ήταν αρκετά αργά για να ξαναβγούμε μετά το check in, αλλά το λίγο που είχαμε προλάβει να δούμε από την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας μας έκανε να ανυπομονούμε για την επόμενη μέρα!

 

[echo2011]

Kυριακή 3 αυγούστου και ξεκινάμε από νωρίς (βοηθούσε και η διαφορά 2 ωρών από Ελλάδα) για να δούμε τα αξιοθέατα της Λισαβόνας.. Και επειδή ήταν η πρώτη Κυριακή του μήνα όλα τα μουσεία ήταν δωρεάν. Αυτό ήταν καλό για την τσέπη μας αλλά σήμαινε και τεράστιες ουρές και πολύ κόσμο στα μμμ..
Παίρνουμε λοιπόν το μετρό και πάμε στο κέντρο για να πάρουμε το τραμ και να πάμε στην περιοχή του Belem.

Οι σταθμοί του μετρό είναι διακοσμημένοι με ζωγραφισμένα πλακάκια "azulejos"


Ψηλά ξεχωρίζει το Κάστρο του Αγ. Γεωργίου (Castle of São Jorge)




Είδαμε στα βιαστικά την κεντρική πλατεία "Praça do Comércio" και μπήκαμε στο τραμ στο οποίο γινόταν το αδιαχώρητο! Πραγματικά δεν έχω νιώσει πιο άβολα σε μέσο συγκοινωνίας. Και είμασταν και από τους τυχερούς γιατί το πήραμε απ'την αφετηρία και προλάβαμε θέσεις όμως σύντομα γέμισε τόσο που ο οδηγός δεν άνοιξε τη πόρτα σε καμία στάση για να μην ανέβουν άλλοι, αλλά φυσικά αν ήθελε κάποιος να κατέβει δε μπορούσε. Είχε χαλάσει (ή έκλεισε) και το air condition, και επειδή δεν άνοιξε καθόλου η πόρτα (ώστε να μπει λίγος αέρας) αλλά και επειδή ήταν ασφυκτικά γεμάτο νιώσαμε να μην έχει αρκετό οξυγόνο.. Σκεφτείτε πως είναι να είσαι αυγουστιάτικα σε ένα κλειστό χώρο χωρίς air condition, με παράθυρα που δεν ανοίγουν και με τόσο κόσμο που ο ένας είναι κολλητά στον άλλο.. Κοιτιόμασταν ανασαίνοντας με δυσκολία και σχολιάζαμε πως αντέχαν όσοι ηλικιωμένοι ήταν εκεί μέσα και δε λιποθυμάει κανείς..

Μια στάση πριν κατέβουμε εμείς, στο Μοναστήρι των Ιερονυμιτών (Mosteiro dos Jerónimos), η πόρτα επιτέλους άνοιξε και το τραμ μισοάδειασε. Από το παράθυρο είδαμε ένα κοριτσάκι που κατέβηκε από το τραμ ημιλιπόθυμο, υποβασταζόμενο από τους γονείς του που του έδιναν νερό και το κάθιζαν σε ένα παγκάκι.. Δεν ήταν η ιδέα μας πως ήταν ασφυκτική και επικίνδυνη η κατάσταση εκεί μέσα..

Μόλις βγήκαμε η ανακούφιση ήταν μεγάλη και είπαμε πως στην επιστροφή αν δούμε κόσμο θα βρούμε άλλο τρόπο για να πάμε στο κέντρο..
Πρώτος μας προορισμός ο Πύργος Μπελέμ (Torre de Belém). Και επειδή η είσοδος ήταν δωρεάν, η ουρά ήταν μεγάλη και προχωρούσε αρκετά αργά, γιατί έπρεπε να είναι ελεγχομενος ο αριθμός των ατόμων μέσα στον πύργο. Λίγο πριν την είσοδο (όταν με το καλό φτάσαμε) είχε και πολλές σφιγγοφωλιές και μέχρι να έρθει η σειρά μας να μπούμε είχαμε μια μικρή μάχη
Όταν τελικά ανεβήκαμε η θέα από τα υψηλότερα επίπεδα μας αποζημείωσε..









Στο βάθος διακρίνεται το άγαλμα του Χριστού (που επισκεφτήκαμε την τελευταία μέρα).




Λεωφορείο ξηράς και θάλασσας



Kαι μερικές κοντινές που βρήκα στο ίντερνετ (δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πράγμα)

7

 

[giannismits]

Η εικόνα του Βelem είναι άλλη από αυτή που είδαμε εμείς. Βλέπω ρηχά νερά, λασπουρια και βράχια και ένα σαν τοιχάκι-φράγμα.
Όταν πήγαμε εμείς χωρίς να φυσάει ο Τάγος ήταν φουσκωμένος, είχε κύμα που έφτανε μέχρι τα σκαλιά και φυσικά δεν φαινόταν τίποτα.

Πάντως βλέπω πως δεν χάσαμε κάτι που δεν μπήκαμε στον πύργο.Η θέα δεν είναι να τρελαθείς και την βλέπεις πολύ καλύτερα από το μνημείο των ανακαλύψεων.

 

[echo2011]

Η εικόνα του Βelem είναι άλλη από αυτή που είδαμε εμείς. Βλέπω ρηχά νερά, λασπουρια και βράχια και ένα σαν τοιχάκι-φράγμα.
Όταν πήγαμε εμείς χωρίς να φυσάει ο Τάγος ήταν φουσκωμένος, είχε κύμα που έφτανε μέχρι τα σκαλιά και φυσικά δεν φαινόταν τίποτα.

Πάντως βλέπω πως δεν χάσαμε κάτι που δεν μπήκαμε στον πύργο.Η θέα δεν είναι να τρελαθείς και την βλέπεις πολύ καλύτερα από το μνημείο των ανακαλύψεων.

Αν ήταν φουσκωμένα τα νερά λογικά το τοιχάκι θα είχε καλυφθεί, αλλά δε μπορώ να φανταστώ τον πύργο με κύμα γύρω! Δεν ανεβήκαμε στο μνημείο για να μπορώ να κάνω σύγκριση αλλά σίγουρα ένα απ'τα δύο αρκεί!

 

[giannismits]

Αν ήταν φουσκωμένα τα νερά λογικά το τοιχάκι θα είχε καλυφθεί, αλλά δε μπορώ να φανταστώ τον πύργο με κύμα γύρω! Δεν ανεβήκαμε στο μνημείο για να μπορώ να κάνω σύγκριση αλλά σίγουρα ένα απ'τα δύο αρκεί!

Πραγματικά δεν φαινόταν το τοιχάκι και τριγύρω ο ποταμός έμοιαζε βαθύς από την αρχή.Αφού κάποιες χαζοτουριστριούλες έπαιζαν με τα κύματα
Επίσης κάποιος (ονόματα δεν λέμε) είχε βραχεί αρκετά όταν απροσμενα το κύμα ήρθε πάνω του