Μεξικό Μεξικό: το παρθενικό μου ταξίδι

[buffon85]

4η ημέρα: Museo Nacional de Antropología και επιτέλους ο Άγγελος!

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει σε προηγούμενο μήνυμα αλλά πραγματικά μας ήταν δύσκολο να φάμε στο Μεξικό. Ό,τι έχω φάει στην Έλλάδα μάλλον είναι αυτό που λέμε τεξ μεξ και καμία σχέση δεν έχει με ό,τι είδα στο Μεξικό. Όχι ότι έγινα ειδικός σε 2 εβδομάδες ε αλλά αυτό κατάλαβα και από τις μυρωδιές ακόμα. Παντού διάβαζα ότι πρέπει να φας από τον δρόμο για να καταλάβεις τι εστί φαγητό στο Μεξικό, αλλά φοβόμασταν πάρα πολύ και περισσότερο επειδή δεν θέλαμε να χάσουμε ούτε μέρα από το ταξίδι σε καμιά .. τουαλέτα. Όχι οτι στην Ελλάδα είναι ευχάριστη εμπειρία.. Και πραγματικά τα περισσότερα μαγαζάκια στον δρόμο ήταν του τρόμου ενώ ό,τι δοκίμασα σε εστιατόριο δεν με τρέλανε ιδιαίτερα.
Μέχρι που βρέθηκα στο La Hosteria de Santo Domingo. Το βρήκα στον οδηγό lonely planet. Και πρότεινε να δοκιμάσουμε το chile en nogada! Εννοείται ρώτησα τον σερβιτόρο (με τα τέλεια ισπανικά μου ) αν καίει και μου είπε ότι είναι πολύ γλυκό! Τρομοκρατημένη είπα να δοκιμάσω την τύχη μου και να δω αν το lonely planet άξιζε τα λεφτά του. Τι θεϊκή γεύση ήταν τούτη!!! Δεν το πίστευα ότι κάτι τόσο θεϊκό άγγιζε τον ουρανίσκο μου! Τι κρίμα να μην είμαι λίγο προκομμένη να το φτιάχνω κι εγώ!

Το chile en nogada! Η φώτο μου ομολογουμένως το αδικεί. Συνήθως όμως δεν έχω καμιά υπομονή να φωτογραφίζω φαγητά, καθώς πειναααάω! Έχει τα χρώματα του Μεξικού. Είναι πιπεριά με κιμά μέσα και διάφορα φρούτα. Η σάλτσα είναι απίστευτα γλυκιά με καρύδια και ρόδι. Στο βάθος είναι mole που μας έφερε ο σερβιτόρος για να δούμε αν μας φαίνεται καυτέρο! Αποφασίσαμε ότι δεν έκαιγε μέχρι που μας έφερε το τελικό πιάτο και το μετανιώσαμε πικρά! Κάναμε την προσπάθεια μας όμως για να μην προσβάλλουμε!

Κάναμε και την βόλτα μας στην πόλη. Οι Μεξικάνοι αγαπάνε την κόκα κόλα. Οι Μεξικάνοι αγαπάνε την κόκα κόλα πολύ. Οι Μεξικάνοι πάνε σε μαγαζί που έχει ΜΟΝΟ κόκα κόλα, ειδικεύεται στην κόκα κόλα!

Έφτασε λοιπόν και η τέταρτη μέρα και αποφασίσαμε να πάμε στο Museo Nacional de Antropología.

Το μουσείο έχει μια κεντρική αυλή, γύρω από την οποία είναι οι διάφορες αίθουσες (ανά πολιτισμό mayas, aztecas, teotihuacan, olmecas κλπ) ενώ στον δεύτερο όροφο είναι αίθουσες με σύγχρονους πολιτισμούς των ινδιάνων και τον τρόπο ζωής τους.

Λίγο πριν μπούμε στο μουσείο.

Το συντριβάνι στην κεντρική αυλή.
Αν και οι αίθουσες ήταν σε συγκεκριμένη σειρά και μπορούσες να ξεκινήσεις με μια εισαγωγή στην ανθρωπολογία, εγώ έτρεξα σαν μικρό παιδί στην αίθουσα των Αζτέκων.

La piedra del sol! Ε πρέπει να ήμουν η μόνη που δεν βγήκε φώτο να το "κρατάει"

To Tenochtitlan

Ένας βωμούλης

Εγώ σαν Moctezuma, ο Αζτέκος αρχηγός, όταν ο Κορτές έφτασε στο Μεξικό

Ο αγαπημένος μου chac mool

Ένα από τα τεράστια αγάλματα, που κανονικά βρίσκονται στην Tula, από τον πολιτισμό των Τολτέκων. Ο chac mool ορκίζομαι δεν ξέρω πως βρέθηκε μπροστά μου!

Η αυλή του μουσείου

Μιλάμε για πάθος με τον chac mool, μα τι έχω πάθει!

Ένα από τα γιγάντια κεφάλια των Ολμέκων!

Στην αυλή του μουσείου.

Από τον δεύτερο όροφο. Ενδιαφέρον το θέμα, αλλά κακά τα ψέματα, ο πρώτος όροφος κλέβει την παράσταση.

Γενικώς είδαμε πολλά, πάρα πολλά. Εντυπωσιακό μουσείο, νομίζω και για τους ανθρώπους που δεν ενθουσιάζονται με μουσεία. Το είδαμε περίπου όλο τρέχοντας. Αν σου αρέσουν τα μουσεία και ασχολείσαι τρως και πέντε μέρες, δεδομένου ότι σε διάφορα σημεία του μουσείου υπάρχουν και οθόνες με ντοκιμαντέρ με πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που άνετα κολλάς.

Ένας σκιουρίνος!

Φύγαμε λοιπόν και κάναμε και την βόλτα μας στο Bosque de Chapultepec. Δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο εκεί, πέρα από την βόλτα μας, καθώς θέλαμε να πάμε επιτέλους και στον Άγγελο καθώς ήταν η τελευταία μας μέρα στο Μέξικο Σίτυ.

Βγαίνοντας από το πάρκο αρχίσαμε να περπατάμε την Paseo de la Reforma, ψάχνοντας τον Άγγελο της Ανεξαρτησίας.

Επιτέλους!

Μα τι υπέροχη πόλη!

Συνεχίσαμε την βόλτα μας.

Κόσμος περιμένει στην ουρά για να μπει στο λεωφορείο.

Λούστροι παντού.



Το βράδυ βγήκαμε και για ένα ποτό, αν και γενικώς δεν μπορώ να πω ότι το κάψαμε στο Μεξικό! Τα βράδια ήμασταν εξαντλημένοι. Το κάπνισμα πάντως όπου πήγαμε απαγορευόταν ακόμα και αν το μαγαζί είχε τραπέζια έξω.
Κάτσαμε λοιπόν σε ένα ήσυχο μαγαζί και σιγά σιγά παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μας, καταλάβαμε ότι ήταν γκέι μαγαζί. Εκτός από το μαγαζί που καθόμασταν σε όλους τους γύρω δρόμους περπατούσαν ομόφυλα ζευγάρια αγκαλιά, που φιλιόντουσαν, που ζούσαν τον έρωτα τους, χωρίς κανένας να τους κοιτάει περίεργα. Αυτές τις εικόνες και την τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου πολύ τα χάρηκα. Πόσο θα ήθελα να τα δω και στην Ελλάδα μας!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[anlazar]

Tαυτίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου !! Σχεδόν τέτοια εποχή πέρσι πετούσα για Πόλη του Μεξικού κι επειδή δεν υπήρχε άτομο να με ακολουθήσει (που να ήξεραν τι χάσανε) πήγα σε φίλη μου Μεξικανή και η επιλογή αποδείχτηκε φανταστική !!! Δεν έχω λόγια για τη χώρα, τους ανθρώπους, το φαγητό...Αναμένω να δω σε ποιες πόλεις πήγατε...εγώ κινήθηκα μεταξύ Ciudad de Mexico, Teotihuacan, Taxco, San Miguel de Allende, Guanajuato, Tequisquiapan, Tepoztlan, Bernal.

 

[buffon85]

Ούτε εγώ έχω λόγια και επειδή το ταξίδι ήταν για μένα όνειρο ζωής φοβάμαι ότι έβαλα τον πήχυ ψηλά! Σίγουρα κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό και δεν έχω την εμπειρία εκτός Ελλάδας, αλλά είναι μια χώρα που κατά την γνώμη μου τα συνδυάζει όλα! Με μεγάλες αποστάσεις βέβαια αλλά δεν απογοητεύει. Ομολογώ βέβαια ότι έχω και λατρεία με τα Ισπανικά. Το φαγητό δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε, απλα δεν ήταν του γούστου μου! Όσο και αν η λίστα με τους προορισμούς τώρα που έκανα το ποπ δεν έχει τελειωμό, πιστεύω ότι αν στο μέλλον έχω την οικονομική δυνατότητα, το Μεξικό είναι μια χώρα στην οποία θα ξαναπάω! Έρωτας!

 

[go2dbeach]

Κι εγώ λατρεύω τη θάλασσα, τα ισπανικά και φυσικά το Μεξικό! Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου και είσαι ευπρόσδεκτη στο γκρουπ των λατινολατρών αν θες να μιλήσεις για μουσική, νέα της αγαπημένης μας περιοχής ή να πεις τον πόνο σου μέχρι το επόμενο ταξίδι...εδώ http://www.travelstories.gr/community/forums/Λατινολάτρες-bienvenidos.86/

 

[buffon85]

Κι εγώ λατρεύω τη θάλασσα, τα ισπανικά και φυσικά το Μεξικό! Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου και είσαι ευπρόσδεκτη στο γκρουπ των λατινολατρών αν θες να μιλήσεις για μουσική, νέα της αγαπημένης μας περιοχής ή να πεις τον πόνο σου μέχρι το επόμενο ταξίδι...εδώ http://www.travelstories.gr/community/forums/Λατινολάτρες-bienvenidos.86/

από την ιστορία σου είχα ξεκινήσει το διάβασμα στο φόρουμ και έτσι αποφάσισα να μείνω playa del carmen! Σε ευχαριστώ πολύ, θα επισκεφτώ και το γκρουπ, βλέπω έχεις κάνει θέμα και για τα φανταστικά cenotes! Μα τι ονειρική χώρα!

 

[go2dbeach]

από την ιστορία σου είχα ξεκινήσει το διάβασμα στο φόρουμ και έτσι αποφάσισα να μείνω playa del carmen!

Σοβαρά? Πολύ χαίρομαι που κάποιος παρακινήθηκε από την ιστορία μου Και απ' ότι καταλαβαίνω θα διαβάσουμε παραλιο-ιστορία ε? Καλά οτι κι αν μας γράψεις από τους αγίους τόπους είναι καλοδεχούμενο, αλλά ότι έχει να κάνει με θάλασσα ένας λόγος παραπάνω
Απίθανη χώρα..όποιος πάει το ξέρει ότι

 

[buffon85]

Η πρώτη γνωριμία με την Ciudad de México

Μετά από μια μικρή ταλαιπωρία (κυρίως λόγω της κούρασης) στον έλεγχο των διαβατηρίων, κατευθυνθήκαμε στα κιόσκια με τα taxi autorizado. Ομολογώ ότι το θέμα με τα ταξί ήταν από τα μόνα άγχη μου, καθώς είχα διαβάσει ουκ ολίγες ιστορίες για αγρίους στο ίντερνετ. Είπαμε που θέλουμε να πάμε, πληρώσαμε επι τόπου και βγήκαμε έξω να πάρουμε το ταξι μας. Επιτέλους θα έπαιρνα μια πρώτη γεύση από Μεξικό. Το ξενοδοχείο ήταν στο ιστορικό κέντρο της πόλης, δεν είχα διαβάσει τα καλύτερα για την περιοχή, αλλά μου άρεσει να μένω στο κέντρο, αν και είχα καταλάβει ότι ακόμα και αν επέλεγα να μείνω αλλού δεν θα είχα κάποιο πρόβλημα χάρις στο τεράστιο δίκτυο μετρό.

Η πρώτη εικόνα λίγο απογοητευτική. Μόλις είχε νυχτώσει και η πόλη φαινόταν βρώμικη, πολύ φτωχική και απειλητική. Σκουπίδια παντού από μια τεράστια υπαίθρια αγορά, ελάχιστος κόσμος στους δρόμους.. Στο βλέμμα του φίλου μου αποτυπωνόταν ο τρόμος. Με κοίταξε με ύφος "που με έφερες κακούργα;" ενώ εγώ σκεφτόμουν "πάει θα τα ακούσω, δεν με ξαναπάει πουθενα". Παρ' ότι το ταξί ήταν autorizado περνούσαν σκέψεις από το μυαλό μου πως δεν μπορεί να είναι έτσι το Μέξικο Σίτυ, μάλλον σε κάποια επικίνδυνη περιοχή μας οδηγει. Παράνοια. Τελικά φτάσαμε αισίως στο ξενοδοχείο (χόστελ για την ακρίβεια αλλά με ιδιωτικό δωμάτιο και μπάνιο) και ενώ είχαμε αρχικά την διάθεση να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη, αποφασίσαμε να μείνουμε στο δωμάτιο και να πιούμε ένα ποτάκι εκεί μην δοκιμάζοντας την τύχη μας με την πρώτη βόλτα την νύχτα, άλλωστε και η κούραση ήταν μεγάλη, την νύχτα πριν το ταξίδι είχαμε κοιμηθεί κανα διωράκι.

Την πρώτη μέρα κάναμε τις βόλτες μας στην πόλη, καθώς μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι είναι κλειστά τις Δευτέρες. Ο φίλος μου έκανε αρκετή ώρα να ετοιμαστεί και τελικά παραδέχτηκε ότι φοβόταν να βγει στην πόλη! Του λέω με το φως της ημέρας όλα θα είναι διαφορετικά και μετά από λίγη πίεση εγκαταλείψαμε το ξενοδοχείο! Τελικά δεν ήταν τόσο άσχημα, εννοείται ότι η πόλη ήταν πολύ ζωντανή και χωρίς ίχνος κινδύνου. Ξεκινήσαμε από τον Καθεδρικό Ναό απέναντι από το Zócalο ή Plaza de la constitución, την κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας. Οι εκκλησίες στο Μεξικό είναι πραγματικά έργα τέχνης!

Από μακριά ένα συνηθισμένο άγαλμα

Από κοντά παρατηρείς πως έχει φτιαχτεί με χιλιάδες κλειδιά, τα οποία τα προσέφεραν οι κάτοικου του Μεξικού!

Περάσαμε και στην κεντρική πλατεία με την τεράστια σημαία του Μεξικού

Η πόλη ήταν καθαρή και προσεγμένη, καμία σχέση με την πρώτη μας εντύπωση!
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στα στενά της πόλης, εντύπωση μας έκανε ότι παντού υπήρχαν ταμπέλες για wc (η καθεμία διαφήμιζε ότι ήταν η πιο καθαρή!) και αναρωτηθήκαμε αν είχε να κάνει με το φαγητό, μήπως η ανάγκη για τουαλέτα είναι πιο άμεση και .. επείγουσα! Στην πόλη βλέπεις κυρίως Μεξικάνους και ελάχιστους τουρίστες, φαντάζομαι ότι λόγω μεγέθους "χάνονται".
Πραγματικά δεν υπάρχει γωνία του Μ.Σ. που δεν μυρίζει σαν πίτα (tortilla) από καλαμπόκι. Σε κάθε γωνία πωλούνται tacos, tortas, tostadas και διάφορα άλλα με διάφορες πίτες είτε από καλαμπόκι, είτε από αλεύρι, τα οποία ο Αθηναίος θα τα ονόμαζε όλα πίτες και η σύγκρουση με τον Θεσσαλονικιό σίγουρα θα ήταν ακόμα πιο έντονη! Οι Μεξικάνοι απολαμβάνουν το φαγητό σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας. Εμένα πάντως πολλά από τα μαγαζάκια που πουλούσαν τακος και τα σχετικά μου φαίνονταν κατάλληλα μόνο για τολμηρούς!
Αυτή ήταν η αρχή μιας μεγάλης ημέρας! Στο τέλος κατέληξα με φουσκάλες στα πόδια, το οποίο βέβαια δεν με πτόησε!

 

[Giwrgos10]

Ποσο σου βγηκαν τα αεροπορικα και ποσο τα ξενοδοχεια μεσο ορο; Ελληνα ειδατε;

 

[travelbreak]

Μπράβο σας που πήγατε μόνοι! Εγώ το 1999 πήγα και με απέτρεψαν από το να ταξιδέψω μόνος. Πήγα με πρακτορείο και δεν το μετάνοιωσα. Μόνος όταν πηγαίνεις θέλεις περισσότερο διαθέσιμο χρόνο. Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[alma]

Πολύ ωραίες οι φωτό σου...Δεν χρησιμοποιήσατε κάποιο τοπικό πρακτορείο για τις μετακινήσεις σας εκεί;

 

[buffon85]

2 ημερήσια τουρ κάναμε! το ένα το ευχαριστήθηκα, το άλλο το χιλιομετάνιωσα, περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστορία μου και με φωτογραφίες.

τώρα όσον αφορά τα εισιτήρια έκανα μια χοντροβλακεία αλλά ο,τι έγινε, έγινε και δεν το μετανιώνω, το είχα τεράστιο καημό το ταξίδι.
Παρακολουθώ τα εισιτήρια από αρχές Δεκέμβρη περίπου και ξέρω ότι θέλω να φύγω αρχές Μαρτίου με μέσα. εγκρίνεται η άδεια μου 17 Δεκέμβρη αν θυμάμαι καλα, μπαινω και βλέπω ότι οι τιμές έχουν πάρει την ανιούσα. Πανικόβλητη τα κλείνω επιτόπου γιατί φοβάμαι ότι θα μείνω με την άδεια 2 εβδομάδων στο χέρι και με το καημό και ότι τα εισιτήρια λόγω Χριστουγέννων θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν (το οποίο έγινε) και ότι δεν θα πέσουν και θα την πατήσω. τελικά τα έκλεισα κάτι λιγότερο από 1900 και μία φορά που μπήκα μετα τα Χριστούγεννα είχαν 1600. Δάκρυσα και αποφάσισα να μην ξανακοιτάξω, δεν θα άλλαζε κατι. Δεν πειράζει από τα λάθη μας μαθαίνουμε, άλλη φορά θα μείνω ψύχραιμη (λέμε τώρα)!
Για τα δωμάτια, 500 ευρώ σύνολο για 13 διανυκτερεύσεις, θα γράψω και για αυτά λεπτομέρειες.

έλληνες είδαμε ναι, δυο παρέες, μια φορά στο Tulum και μία φορά στον αρχαιολογικό χώρο Cobá.
Πάντως αρκετοί από τους Έλληνες που μπήκαν στο αεροπλάνο για Λονδίνο συνέχιζαν για Μεξικό!

 

[travelbreak]

Εγώ ποτέ δεν κοιτώ τις τιμές κατόπιν της αγοράς μου. Ούτε στα εισιτήρια ούτε στα ρούχα, πουθενά. Δεν έχει νόημα. Τη μια θα είναι υψηλότερες την άλλη χαμηλότερες. Σε μια περίπτωση έκλεισα δυό εισιτήρια με μια τιμή και σε μισή ώρα έκλεισα και άλλα δύο από την ίδια ακριβώς εταιρία και γραφείο στον ίδιο προορισμό και ήταν 50 ευρώ φτηνότερα. Το ταξίδι να γίνει έχει σημασία.