Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
H Λωζάνη που λέτε είναι μία μεσαία πόλη, περίπου στα 2/3 της Γενεύης και διεθνές κέντρο για τους λάτρεις του σκι. Επειδή έχει και 2 πανεπιστήμια έχει πολλούς φοιτητές από πολλές χώρες του κόσμου. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει από Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Ιράν και από Αραβικές χώρες κάνοντας την αρκετά πολυπολιτισμική στις νέες ηλικίες. Λόγω των πολλών φοιτητών έχει μία αρκετά ικανοποιητική νυκτερινή ζωή για τα δεδομένα της Ελβετίας αλλά και της ιδιοσυγκρασίας των κατοίκων της. Το μόνο ίσως μειονέκτημα για τους τουρίστες είναι πως σε αντίθεση με την Γενεύη εδώ ο κόσμος δεν μιλάει τόσο τα Αγγλικά.
Το σπίτι της Νεφέλης είναι στην περιοχή του λεγόμενου Cité, που είναι ένας λόφος στην παλιά μεριά της πόλης. Βγαίνουμε από το σπίτι και πάλι καλά δεν είχε και τόσο κρύο, συνηθισμένα βέβαια τα βουνά στα χιόνια αλλά μένοντας στην Ελλάδα μερικά χρόνια ε την συνήθισα τη ζέστη της. Ενώ περιμένω τη φίλη μου να αγοράσει ένα περιοδικό παρατηρώ έναν κουστουμαρισμένο κύριο να εντοπίζει ένα μικρό χάρτινο σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο να πηγαίνει προς τα εκεί και να το πετάει μέσα σε έναν κάδο εκεί δίπλα. Σκέφτομαι πόσο μακρινή είναι αυτή η εικόνα για την πατρίδα μου και αρχίζουμε τη βόλτα μας. Ήθελα να πάω στον καθεδρικό ναό της Λωζάνης που είναι πολύ κοντά. Τον έβλεπα κάθε μέρα και δεν είχα πάει όμως καμία.
Ενώ βλέπουμε να έχει αρκετό κόσμο στην κεντρική πόρτα του ναού και χωρίς να μπαίνουν μέσα δεν δώσαμε σημασία και κάνουμε έναν κύκλο την πλατεία έχοντας για ξεναγό τη Νεφέλη και μπουκάρουμε από μία πλαϊνή πορτούλα που για να ανοίξει ήθελε αρκετή προσπάθεια (σαν να έλεγε θα υπάρχει λόγος που είμαι έτσι). Βρισκόμαστε ήδη μέσα στο ναό όπου βλέπουμε κόσμο να υπάρχει στο κεντρικό σημείο της μεγάλης αυτής και παλιάς γοτθικής εκκλησίας. Και ενώ πάμε να κινηθούμε προς τα μπροστά ακούμε τον ιερέα να λέει (στα γαλλικά): Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να κηδέψουμε την αγαπητή κυρία Claude κτλ. Εκεί παγώνουμε και οι δυο μας και με μια ταυτόχρονη κίνηση των κεφαλιών μας προς τα πίσω βλέπουμε ένα φέρετρο και γύρω γύρω κόσμο. Έτσι γρήγορα γρήγορα την κάνουμε που λέμε από την ίδια πόρτα που μπήκαμε και τότε καταλάβαμε γιατί είχαν «φάει πόρτα» όλοι οι άλλοι τουρίστες που είδαμε πριν έξω. Την εκκλησία δεν την είδα αλλά δεν πιστεύω να διαφέρει πια και τόσο από τόσες άλλες γοτθικές που έχω επισκεφθεί, από ένα σημείο και μετά όλες αυτές μοιάζουν ίδιες. Το μόνο διαφορετικό με αυτή την εκκλησία είναι πως από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα υπάρχει ένας άντρας στον πύργο της εκκλησίας που φωνάζει την ώρα φοβερή παράδοση!!!
Το σπίτι της Νεφέλης είναι στην περιοχή του λεγόμενου Cité, που είναι ένας λόφος στην παλιά μεριά της πόλης. Βγαίνουμε από το σπίτι και πάλι καλά δεν είχε και τόσο κρύο, συνηθισμένα βέβαια τα βουνά στα χιόνια αλλά μένοντας στην Ελλάδα μερικά χρόνια ε την συνήθισα τη ζέστη της. Ενώ περιμένω τη φίλη μου να αγοράσει ένα περιοδικό παρατηρώ έναν κουστουμαρισμένο κύριο να εντοπίζει ένα μικρό χάρτινο σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο να πηγαίνει προς τα εκεί και να το πετάει μέσα σε έναν κάδο εκεί δίπλα. Σκέφτομαι πόσο μακρινή είναι αυτή η εικόνα για την πατρίδα μου και αρχίζουμε τη βόλτα μας. Ήθελα να πάω στον καθεδρικό ναό της Λωζάνης που είναι πολύ κοντά. Τον έβλεπα κάθε μέρα και δεν είχα πάει όμως καμία.
Ενώ βλέπουμε να έχει αρκετό κόσμο στην κεντρική πόρτα του ναού και χωρίς να μπαίνουν μέσα δεν δώσαμε σημασία και κάνουμε έναν κύκλο την πλατεία έχοντας για ξεναγό τη Νεφέλη και μπουκάρουμε από μία πλαϊνή πορτούλα που για να ανοίξει ήθελε αρκετή προσπάθεια (σαν να έλεγε θα υπάρχει λόγος που είμαι έτσι). Βρισκόμαστε ήδη μέσα στο ναό όπου βλέπουμε κόσμο να υπάρχει στο κεντρικό σημείο της μεγάλης αυτής και παλιάς γοτθικής εκκλησίας. Και ενώ πάμε να κινηθούμε προς τα μπροστά ακούμε τον ιερέα να λέει (στα γαλλικά): Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να κηδέψουμε την αγαπητή κυρία Claude κτλ. Εκεί παγώνουμε και οι δυο μας και με μια ταυτόχρονη κίνηση των κεφαλιών μας προς τα πίσω βλέπουμε ένα φέρετρο και γύρω γύρω κόσμο. Έτσι γρήγορα γρήγορα την κάνουμε που λέμε από την ίδια πόρτα που μπήκαμε και τότε καταλάβαμε γιατί είχαν «φάει πόρτα» όλοι οι άλλοι τουρίστες που είδαμε πριν έξω. Την εκκλησία δεν την είδα αλλά δεν πιστεύω να διαφέρει πια και τόσο από τόσες άλλες γοτθικές που έχω επισκεφθεί, από ένα σημείο και μετά όλες αυτές μοιάζουν ίδιες. Το μόνο διαφορετικό με αυτή την εκκλησία είναι πως από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα υπάρχει ένας άντρας στον πύργο της εκκλησίας που φωνάζει την ώρα φοβερή παράδοση!!!
