Γερμανία Οι έμποροι της Χάνσα

[Marios_Gr]

Kunsthalle

Στη βόρεια όχθη της Binnenalster, στο τέλος της γέφυρας Lombardsbrücke και πριν τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό, υπάρχει η Αίθουσα Τέχνης του Αμβούργου, το Hamburger Kunsthalle.

Πρόκειται για το σημαντικότερο μουσείο της Βόρειας Γερμανίας. Άνοιξε για το κοινό το 1869 και καλύπτει με χρονολογική σειρά επτά αιώνες Ευρωπαϊκής τέχνης, κυρίως ζωγραφική και γλυπτική, με έμφαση στους Γερμανούς Ρομαντικούς του 19ου αιώνα, όπως ο Caspar David Friedrich. Θα δείτε ακόμα έργα πολλών διάσημων δημιουργών, όπως οι Manet, Degas, Renoir, Munch, Picasso, Kadinsky, Dali, Klee κ.α.

Το 1996 ένα νέο κτήριο σε σχήμα κύβου, το Galerie der Gegenwart, προστέθηκε στο συγκρότημα του μουσείου, για να φιλοξενήσει τα έργα της σύγχρονης τέχνης. Ενώνεται με το κυρίως κτήριο με έναν υπόγειο διάδρομο.

Η είσοδος κοστίζει 15 ευρώ, αλλά η Hamburg Card παρέχει μία γενναία έκπτωση των 4 ευρώ. Στην έξοδο του μουσείο θα βρείτε μαγαζάκι με σουβενίρ εμπνευσμένα από τα εκτιθέμενα έργα, ενώ στη Galerie der Gegenwart το cafe-εστιατόριο The Cube.

Caspar David Friedrich - Wanderer above the Sea of Fog

Caspar David Friedrich - The Sea of Ice

Édouard Manet - Nana

Pablo Picasso - The Art Dealer Clovis Sagot

Pablo Picasso - Head of a Picador with a Broken Nose

Edvard Munch - Girls on the Pier

Salvador Dali - The Birth of the Liquid Fears

Paul Klee - The Goldfish

Claude Monet - Pears and Grapes

Paul Cézanne - At the Quai de Bercy in Paris

Galerie der Gegenwart

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Marios_Gr]

Πηγαίνοντας βόρεια

Εφόσον η πτήση για Αμβούργο ήταν νωρίς το πρωί, έπρεπε να προηγηθεί μία διανυκτέρευση στην Αθήνα, αφού η αυθημερόν μετάβαση στο αεροδρόμιο από την πόλη μου ήταν αδύνατη. Ψάχνοντας ξενοδοχείο κοντά σε σταθμό του μετρό, κατέληξα στο Αθηναΐς, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, λόγω καλής τιμής και κριτικών στο διαδίκτυο. Στην περιοχή υπάρχει πληθώρα ξενοδοχείων, αλλά τα περισσότερα σε υψηλότερες τιμές, τουλάχιστον κατά την περίοδο της δικής μου αναζήτησης. Το ξενοδοχείο είναι καινούριο, καθαρό και σε βολική τοποθεσία (το Μέγαρο Μουσικής απέχει 5 λεπτά με τα πόδια), και σίγουρα αξίζει τα λεφτά που διαθέτεις για αυτό. Μία μεγαλύτερη ευελιξία στον κλιματισμό του (δεν αυξομειώνεται η ένταση, ή το ανοίγεις και κρυώνεις ή το κλείνεις και σκας) θα το έκανε απολύτως ιδανικό.

Με την ευκαιρία της αναφοράς μου στη σύντομη διαμονή μου στην Αθήνα θα ήθελα να προτείνω και ένα καφέ που έμαθα τυχαία, διάβασα πολύ θετικά σχόλια για αυτό και διαπίστωσα και εγώ την καλή του ποιότητα. Το Bell Square στην Πανόρμου, ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, έχει έναν πολύ επιμελημένο χώρο, μεγάλη ποικιλία καλών καφέδων και ωραία πιάτα για brunch ή και για τις άλλες ώρες της ημέρας. Οι τιμές του παραπάνω από ικανοποιητικές για την ποιότητά που προσφέρει. Το συνιστώ.

Η πτήση για το Αμβούργο κράτησε κάτι λιγότερο από τις προγραμματισμένες 3 ώρες και ένα τέταρτο και με εξαίρεση ένα ενοχλητικό παιδάκι που καθόταν δίπλα μου (Θέλω την ησυχία μου όταν ταξιδεύω. Θέλω την ησυχία μου γενικά) και τον πλήρως αδιάφορο για το ταπεραμέντο του γιου του πατέρα του, ήταν καλή. Το αεροδρόμιο του Αμβούργου, Flughafen Hamburg, απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, βρίσκεται δηλαδή μέσα στον οικιστικό ιστό, όπως και του Βερολίνου. Με έτος ίδρυσης το 1911 είναι το παλαιότερο εν λειτουργία αεροδρόμιο του κόσμου! Μην τρομάζετε, το 1990 υπέστη μία γενναία ανακατασκευή και επέκταση ώστε σήμερα το παρουσιαστικό και η λειτουργικότητά του να μην μαρτυρούν την ηλικία του, αν και αισθητικά παραμένει μάλλον τυπικό και αδιάφορο.

Για να πάει κάποιος στο κέντρο του Αμβούργου υπάρχουν πολύ ακριβά ταξί, λεωφορεία και η γραμμή S1 του -σχεδόν- επίγειου τραίνου S-Bahn, την οποία και φυσικά προτίμησα, και η οποία σε 25 περίπου λεπτά σε μεταφέρει στον Κεντρικό Σταθμό της πόλης (Hauptbahnhof) που βρίσκεται στο κέντρο.

Όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, και στο Αμβούργο υπάρχει κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η Hamburg Card από τον Οργανισμό Τουρισμού του Αμβούργου, λοιπόν, παρέχει ακόμα έκπτωση σε σημαντικά αξιοθέατα, μουσεία, καφέ και εστιατόρια της πόλης, και μπορείς να την επιλέξεις για 1 έως 5 ημέρες. https://www.hamburg-travel.com/booking/hamburg-card/?utm_medium=HMG&utm_campaign=UEHM_ELPHI Για να σας είμαι όμως ειλικρινής, η συγκέντρωση των κύριων σημείων ενδιαφέροντος του Αμβούργου σε περιορισμένη ακτίνα (η μεγάλη πλειοψηφία τους βρίσκεται στο κέντρο) και επομένως οι μικρές αποστάσεις που χρειάζεται να διανυθούν για να τα δεις, σε συνδυασμό με τις συγκριτικά χαμηλές τιμές των εισιτηρίων (για το αεροδρόμιο κοστίζει μόλις 3,30 ευρώ) δεν καθιστούν μία κάρτα απεριορίστων διαδρομών ιδιαίτερα επωφελή. Εγώ αγοράζοντας διαδικτυακά μία των 4 ημερών θεωρώ ότι δεν έκανα ποτέ απόσβεση των σχεδόν 35 ευρώ που έδωσα για αυτή.

(Εδώ σας παραθέτω την παρακάτω ιστοσελίδα, που σε απλή και κατανοητή γλώσσα δίνει πολύ πρακτικές και αναλυτικές πληροφορίες για ό,τι χρειαστεί ένας επισκέπτης στο Αμβούργο, ενώ μπορείτε να διατυπώσετε και τις δικές σας ερωτήσεις. Μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη. https://www.travel-to-hamburg.com/)

 

[Marios_Gr]

Στο σπίτι της αριστοκρατικής χελώνας

Έχω αναφέρει πολλές φορές στις ιστορίες μου ότι δεν είμαι άνθρωπος της ταλαιπωρίας και της κακοπέρασης. Δεν θέλω αιφνίδιες περιπέτειες και απρόβλεπτα, ούτε χαριτωμένες μικρές ήττες, γιατί τάχα «αυτά νοστιμίζουν τις διακοπές». Θέλω να περάσω καλά, χωρίς εκπλήξεις και ελεγχόμενα ως προς το τι με περιμένει. Επιλέγω κεντρικά και καλά, άρα και ακριβότερα, ξενοδοχεία και έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Αυτό, βέβαια, είναι μία κουβέντα για το Αμβούργο, γιατί είναι μια γενικά ακριβή πόλη και η διαμονή εκεί είναι επίσης ακριβότερη από ότι στα περισσότερα άλλα μέρη της Γερμανίας.

Το Tortue (που σημαίνει χελώνα στα Γαλλικά και θα το προφέρετε "τορτγί" για να μην σας περάσουν για τίποτα μπασκλασαρίες...) είναι κεντρικότατο, βρίσκεται στα όρια της νέας με την παλιά πόλη του Αμβούργου (στον σταθμό του τρένου Stadthausbrücke), ανάμεσα σε όλα τα σημαντικά αξιοθέατα, έχει πολύ υψηλή αισθητική και ομοίως υψηλή τιμή για ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων. Το βρήκα σε προσφορά μέσω του Booking και το έκλεισα για τρία βράδια. Θα ήθελα για περισσότερα.

Δεν έχω να πω πολλά. Είναι όντως εξαιρετικό, ήσυχο παρά τη θέση του, με μία αίσθηση πολυτέλειας, μία ωραιότατη μεγάλη εσωτερική αυλή και πρωινό στα 35 ευρώ την ημέρα, το οποίο δεν δοκίμασα ποτέ. Σου παρέχουν όμως δωρεάν το περιεχόμενο του mini bar, για όσες μέρες μείνεις και για όσα αναψυκτικά και αν πιείς από αυτό. Είναι και αυτό κάτι.

Μοναδική παραφωνία, μία γυναικεία τρίχα σε μία από τις δύο πετσέτες του ντους, την οποία και άφησα στο πάτωμα ώστε να αλλαχθεί την επομένη, με την ελπίδα ότι είχε αλλαχθεί και από την προηγούμενη ένοικο. Την επομένη, στην πετσέτα που κρεμόταν στη λαβή του ντους υπήρχε μία (άλλη?) γυναικεία τρίχα. Η θετική εκδοχή είναι η κοπέλα που αλλάζει τις πετσέτες να έχει εποχική τριχόπτωση. Η αρνητική, η πετσέτα να πάρθηκε από το πάτωμα και να τοποθετήθηκε και πάλι στη λαβή.

 

[Marios_Gr]

Η Παλιά Πόλη

Όπως είπα, το ξενοδοχείο μου ήταν στα όρια της Παλιάς με τη Νέα Πόλη, οπότε η εύλογη αφετηρία της περιήγησης μου ήταν από το μέρος που συγκεντρώνει τα περισσότερα ιστορικά κτήρια και χαρακτηρίζεται από τις τέσσερις μεγάλες εκκλησίες του. Από την Παλιά Πόλη του Αμβούργου (Altstadt στα γερμανικά). Εκεί, παρά την παραμυθένια ατμόσφαιρα που επικρατεί, δύσκολα συναντά κανείς κτήρια που να είναι στην πραγματικότητα παλαιότερα των 150 ετών, καθώς τα περισσότερα κτίσματα της περιοχής καταστράφηκαν από τη Μεγάλη Φωτιά του 1842 και σταδιακά ανακατασκευάστηκαν στην προηγούμενη μορφή τους.

Neuer Wall και Rathaus

Η οδός Neuer Wall είναι ο πλέον χλιδάτος και εμπορικός δρόμος του Αμβούργου και ένας από τους εμπορικότερους δρόμους παγκοσμίως. Τα 600 του μέτρα με πολυτελή μαγαζιά από τις μεγαλύτερες φίρμες για ρούχα, παπούτσια και είδη σπιτιού, εκτείνονται από τη γέφυρα Stadthausbrücke μέχρι και την περιοχή Jungfernstieg, κοντά στη λίμνη Binnenalster. Είναι ο δρόμος που εκτός από την καταναλωτική εκτόνωση που θα σας προσφέρει, θα σας οδηγήσει και στα ενδότερα της Παλιάς Πόλης.

Το 1864 κάθετα στην Neuer Wall χτίστηκε η στοά Mellin Passage, για να τη συνδέει με τη Στοά Alster (για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω), και η οποία σήμερα αποτελεί την παλαιότερη από τις πολλές εμπορικές στοές του Αμβούργου και πιθανότατα και την ομορφότερη, λόγω των πραγματικά εντυπωσιακών οροφογραφιών που την κοσμούν και οι οποίες φιλοτεχνήθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα.

Rathaus σημαίνει στα γερμανικά δημαρχείο. Και στο Αμβούργο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπερδέψετε το Δημαρχείο με κανένα άλλο κτήριο της πόλης. Γιατί αυτό το νέο-αναγεννησιακό παλάτι που η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1897, αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση πλούτου, υπερβολής και μεγαλείου σε μία πόλη που αρχιτεκτονικά χαρακτηρίζεται γενικά από λιτότητα και μέτρο.

Από την άλλη, χτισμένο σε μία εποχή ακμής και ευημερίας, όπου η Γερμανική Αυτοκρατορία ξεκινούσε να σχηματίζεται, ίσως δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Διαθέτει 647 δωμάτια ενώ ο πύργος του με το ρολόι φτάνει τα 112 μέτρα. Στην μεγάλη εσωτερική του αυλή δεσπόζει το σιντριβάνι με το άγαλμα της Υγείας, περιβαλλόμενη από φιγούρες που έχουν να κάνουν με το νερό. Κατασκευάστηκε στη μνήμη των θυμάτων της μεγάλης επιδημίας χολέρας που χτύπησε την πόλη το 1892 και η οποία αποδεκάτισε το 60% του τότε πληθυσμού της.

Το κτήριο λειτουργεί ακόμα και σήμερα, αφού στεγάζει το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, τη γερουσία και το κοινοβούλιο του κρατιδίου του Αμβούργου (η πόλη του Αμβούργου αποτελεί από μόνη της ένα από τα ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας). Ανά μισάωρο πραγματοποιούνται ξεναγήσεις στους χώρους του, στην τιμή των 5 ευρώ.

Το όλο κτηριακό συγκρότημα του Δημαρχείου, το οποίο έμεινε ανέπαφο από την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1842, περιλαμβάνει ακόμα την έδρα της Αστυνομίας της πόλης και το Παλιό Χρηματιστήριο (το Αμβούργο ήταν η πρώτη πόλη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης που είχε χρηματιστήριο, ήδη από τον 16ο αιώνα) το οποίο χτίσθηκε το 1841 σε ύστερο κλασικό στυλ και βλέπει στην πλατεία Adolphplatz.

Η είσοδος της Αστυνομίας

Το Παλιό Χρηματιστήριο

Η Adolphplatz

 

[Marios_Gr]

Chilehaus και Chocoversum

Αν το Rathaus ξεχωρίζει για την υπερβολή και τον πλούτο του, το Chilehaus είναι σίγουρα το πλέον φουτουριστικό και λιτό κτήριο στο Αμβούργο, σε σχέση με την εποχή της κατασκευής του. Η γωνιώδης φόρμα αυτού του 10όροφου κτηρίου στην συνοικία Kontorhausviertel είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε υπό την κατάλληλη οπτική γωνία (κοιτώντας το από την ανατολική πλευρά) να δίνει την εντύπωση της πλώρης πλοίου.

Κατασκευάστηκε το 1924 από τον αρχιτέκτονα Fritz Höger κατόπιν παραγγελίας του μεγιστάνα της ναυσιπλοΐας και μεγαλοεμπόρου Henry Brarens Sloman, ο οποίος επειδή έκανε την περιουσία του από το εμπόριο νιτρικής ποτάσας στη Χιλή (Chile), το κτήριο πήρε το συγκεκριμένο όνομα. Θεωρείται εξαιρετικό δείγμα του αρχιτεκτονικού εξπρεσιονισμού των αρχών του 20ου αιώνα και για την ολοκλήρωσή του χρειάστηκαν 5 εκατομμύρια κόκκινα τούβλα. Θα πάτε εκεί χρησιμοποιώντας τη γραμμή U1 του μετρό και κατεβαίνοντας στη στάση Meßberg.

Ως μεγάλο κέντρο εμπορίας του κακάο επί αιώνες, το Αμβούργο δεν θα μπορούσε να στερείται ενός μουσείου αφιερωμένου στη σοκολάτα. Ακριβώς, λοιπόν, απέναντι από το Chilehaus βρίσκεται το Μουσείο της Σοκολάτας, Chocoversum. Μέσα από μία περιήγηση μιάμισης ώρας ο επισκέπτης γνωρίζει όλη τη διαδικασία παρασκευής της σοκολάτας από τους κόκκους του κακάο, όχι μόνο παρακολουθώντας την αλλά και συμμετέχοντας σε αυτή, ακόμα και δοκιμάζοντας τη σοκολάτα στα διάφορα στάδια της παρασκευής της.
Η είσοδος στοιχίζει 15 ευρώ (στα 12 ευρώ με τη Hamburg Card).

 

[Marios_Gr]

Οι εκκλησίες του Αμβούργου

Πέντε καμπαναριά χαρακτηρίζουν τον ορίζοντα της πόλης του Αμβούργου. Οι τέσσερις από τις πέντε εμβληματικές εκκλησίες στις οποίες ανήκουν -όλες λιθουρανικές- βρίσκονται στην παλιά πόλη, με εξαίρεση τον καθεδρικό ναό του Αγίου Μιχαήλ που βρίσκεται στο νεότερο τμήμα.

St Jacobi: Χτισμένη στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα σε γοτθικό στυλ, χαρακτηρίζεται από το πολύτιμο εκκλησιαστικό όργανο, το μεγαλύτερο σε μπαρόκ στυλ στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, στο οποίο έχει παίζει μέχρι και ο Johann Sebastian Bach και το ποίο εξακολουθεί να ακούγεται έως σήμερα στις Κυριακάτικες λειτουργίες και σε ειδικά κονσέρτα.

St Petri: Eίναι η παλαιότερη από τις πέντε ενοριακές εκκλησίες της πόλης, χτισμένη μόλις τον 11ο αιώνα σε γοτθικό ρυθμό. Καταστράφηκε από τη Μεγάλη Φωτιά του 1842 και ανακαταστευάστηκε στην αρχική της μορφή, αλλά επιβίωσε με ελάχιστες ζημιές από τον Β’ Παγκόσμιο Πολέμο. Ανεβαίνοντας 544 σκαλιά μπορείτε να δείτε τη θέα της πόλης από το καμπαναριό της ύψους 133 μέτρων.

St Katharinen: Γνωστή και ως «Εκκλησία των Ναυτικών» λόγω της εγγύτητάς της στο υγρό στοιχείο της συνοικίας Speicherstadt, χτίστηκε τον 13ο αιώνα, υπέστη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή το 1943 από τους εναέριους βομβαρδισμούς και φτιάχτηκε από την αρχή, κατά το δυνατόν στην πρότερη μικτή γοτθική και μπαρόκ μορφή της.

St Nikolai Memorial: H πλέον συμβολική από τις εκκλησίες του Αμβούργου είναι σίγουρα αυτή του Αγίου Νικολάου. Καταστράφηκε πρώτη φορά από τη Μεγάλη Φωτιά, ξαναφτιάχτηκε σε νέο-γοτθικό ρυθμό και καταστράφηκε πάλι κατά τους βομβαρδισμούς του 1943. Αφέθηκε σκοπίμως στην βαριά τραυματισμένη μορφή της, παρά την οικονομική δυνατότητα που υπήρξε για την πλήρη αναστήλωσή της, ως μνημείο υπενθύμισης των δεινών του πολέμου και της ανάγκης για ειρήνη. Από το 2013 στις κρύπτες του ναού υπάρχει διαρκής έκθεση για την εκτεταμένη καταστροφή που υπέστη το Αμβούργο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ένα γυάλινο ασανσέρ στον πύργο του από το 2005 προσφέρει στους τουρίστες τη δυνατότητα να θαυμάσουν την πόλη από ένα ύψος 76 μέτρων.

 

[Marios_Gr]

Thalia Theater και Europa Passage

Ανάμεσα στις εκκλησίες του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Ιάσωνα είναι η πολύβουη πλατεία Gerhart-Hauptmann Platz με τη χαρακτηριστική κυματοειδή της επιφάνεια, που παλαιότερα χρησιμοποιείτο ως αγορά αλόγων. Βλέπει στην ομοίως δημοφιλή και πολυσύχναστη οδό Mönckebergstraße με τα εμπορικά καταστήματα και τα στυλάτα καφέ.

Κάπου εκεί θα βρείτε και το περίφημο Thalia Theater, ένα από τα τρία κρατικά θέατρα του Αμβούργου, που εγκαινιάστηκε το 1843. Πήρε το όνομά του από τη μούσα της κωμωδίας Θάλεια και είναι ένα από τα πιο φημισμένα θέατρα στη Γερμανία, ιδιαίτερα αγαπητό στους Γερμανούς. Φιλοξενεί γύρω στις 9 παραγωγές ετησίως, από παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος και κλασικού ρεπερτορίου μέχρι μοντέρνα έργα.

Ακριβώς απέναντι βρίσκεται μια από τις πολλές εισόδου του μεγάλου εμπορικού κέντρου Europa Passage. Η κατασκευή του, που στοίχισε 430 εκ. ευρώ, απαίτησε την κατεδάφιση αρκετών παρακείμενων κτηρίων. Στους πέντε ορόφους του θα βρείτε περίπου 150 καταστήματα αλλά και μαγαζιά για φαγητό και καφέ. Αν δεν αντέχετε την κλασική γερμανική κουζίνα, πολλές καλές εναλλακτικές διεθνούς κουζίνας και γνωστές αλυσίδες φαγητού φιλοξενούνται εκεί.

 

[greco]

Αψογος σε ολα!Μην καθυστερεις,υπαρχει λογος!

 

[Marios_Gr]

Αψογος σε ολα!Μην καθυστερεις,υπαρχει λογος!

Πας Αμβούργο;

 

[greco]

Ναι και πέριξ... Σε 15 μερες

 

[Marios_Gr]

Η Νέα Πόλη

Τα κανάλια Bleinchenfleet και Herrengrabenfleet που συνδέονται άμεσα με τον ποταμό Έλβα, είναι αυτά που οριοθετούν τη Νέα Πόλη του Αμβούργου (Neustadt) από την Παλιά. Βέβαια, το επίθετο «νέα» είναι λίγο παραπλανητικό, καθώς αυτό το τμήμα της πόλης χρονολογείται ήδη από τον 17ο αιώνα. O ορισμός του ναού του Αγίου Μιχαήλ ως ο καθεδρικός του Αμβούργου και το γκρέμισμα των παρακείμενων οχυρώσεων για να μετατραπούν σε πάρκα, θα λέγαμε ότι ήταν τα ορόσημα για να αποκτήσει η περιοχή αυθύπαρκτη οντότητα και να οριστεί ως το καινούριο κομμάτι της πόλης. Η σημαντική διαφορά με την Παλιά Πόλη είναι ότι η Νέα αποτελεί μέρος που κατοικείται κανονικά.

Großneumarkt και St Michaelis

Ξεκινώντας από τη γέφυρα Stadthausbrücke και περπατώντας για λίγη ώρα παράλληλα με το κανάλι Bleichenfleet, σύντομα φτάνεις στην πλατεία Großneumarkt με το χαρακτηριστικό σιντριβάνι.

Η Großneumarkt είναι μία γραφική πλακόστρωτη πλατεία του 17ου αιώνα που αποτελεί την κύρια πλατεία της Νέας Πόλης. Ζωηρή και χρωματιστή, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους ντόπιους για τα πολλά καλά μαγαζιά που διαθέτει -από παραδοσιακές μπυραρίες και ταβέρνες μέχρι εστιατόρια διεθνούς κουζίνας- αλλά και για τη λαϊκή αγορά που φιλοξενείται εκεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο. Καθίστε στα έξω τραπεζάκια με θέα στην πλατεία και με μία καλή μπύρα θα πάρετε όλη την αίσθηση της ζωής της πόλης.

Η εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (St Michaelis) είναι η νεότερη αλλά και η μεγαλύτερη από τις κύριες εκκλησίες του Αμβούργου. Είναι ο καθεδρικός της πόλης και αποτελεί ορόσημο και σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της. Και την έχουν αγαπήσει τόσο πολύ, που την φωνάζουν χαϊδευτικά «ο Μιχάλης». Χτίστηκε εξαρχής ως προτεσταντικός ναός, σε αντίθεση με πολλές άλλες εκκλησίες του Αμβούργου που ξεκίνησαν ως ρωμαιοκαθολικές και μετατράπηκαν σε προτεσταντικές με τη μεγάλη Μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λούθηρου (άγαλμα του οποίου υπάρχει στο προαύλιο του ναού).

Πολυτάραχη η ζωή του. Την αρχική κατασκευή του το 1669 ακολούθησαν άλλες τρεις, καθώς ο ναός καταστράφηκε διαδοχικά από κεραυνό, πυρκαγιά και τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!
Διαθέτει 2.500 καθίσματα για τους πιστούς και ο πύργος του -που έχει ύψος 132 μέτρα- αποτελούσε σημείο προσανατολισμού για τα καράβια που ταξίδευαν στον Έλβα. Στην υπόγεια κρύπτη του είναι ενταφιασμένα 2.500 άτομα. Ο συνθέτης Johannes Brahms βαφτίστηκε στον ναό το 1833.

Με ένα εισιτήριο των 5 ευρώ μπορείτε να ανεβείτε στην ειδική πλατφόρμα του πύργου και να δείτε το Αμβούργο από τα 83 μέτρα (η ίδια δυνατότητα υπάρχει και τις βραδινές ώρες για νυχτερινή θέαση της πόλης). Με αυτό των 7 ευρώ βλέπετε και την κρύπτη. Ό,τι πληρώνεις, παίρνεις.

Η καημένη η Johanne Mariette Marie Müller αναγκαζόταν να γυρίζει νυχθημερόν την πόλη για να πουλά τα λεμόνια της, που προμηθευόταν από τους ναυτικούς, προκειμένου να ζήσει. Και ήταν τόσο χαρακτηριστικό το κάλεσμα για να τα πάρεις -«Ζitroon! Ζitroon!» (Λεμόνια! Λεμόνια!)- που με τα χρόνια έγινε σύμβολο της πόλης, της δόθηκε το παρατσούκλι Zitronenjette (υποθέτω από τη σύντμηση του zitroon και του Mariette) και απέκτησε και δικό της άγαλμα κοντά στον Άγιο Μιχαήλ. Αμέ.

 

[Marios_Gr]

Η απατηλή αγορά με τις χήνες

Περιπλανήθηκα λίγο στην περιοχή βόρεια του Αγίου Μιχαήλ, αφού διαπίστωσα ότι η ατμόσφαιρα αρχιτεκτονικά γινόταν πιο τυπική βόρειογερμανικη, για να δω τα σπίτια με τα κόκκινα τούβλα και τις περίτεχνες στέγες της οδού Neanderstraße και αποφάσισα να γυρίσω προς τη λίμνη Alster, μέσα από τον εμπορικό δρόμο Große Bleichen, για να φτάσω στην περιοχή της πλατείας Gänsemarkt.

H Gänsemarkt είναι μία κεντρική πλατεία στο βόρειο τμήμα της Νέας Πόλης, με ζωή και κίνηση όλη τη μέρα, που στα γερμανικά σημαίνει «Η αγορά με τις χήνες». Παραδόξως όμως, ούτε ένα πούπουλο χήνας δεν πουλήθηκε ποτέ σε αυτή την πλατεία . Από που προήλθε το όνομα, δεν μπόρεσα να μάθω.

Η πλατεία περιβάλλεται από κτήρια διαφόρων ρυθμών και τεχνοτροπιών και έχει πολλά εμπορικά καταστήματα, καφέ και φαγάδικα (κυρίως φούρνους με γερμανικές νοστιμιές). Στο κέντρο της δεσπόζει το άγαλμα του Gotthold Ephraim Lessing, Γερμανού συγγραφέα και κριτικού, που εργάστηκε για το Εθνικό Θέατρο του Αμβούργου όταν αυτό βρισκόταν ακόμα στην πλατεία μέχρι το 1769, ως ο πρώτος δραματουργός στην ιστορία του παγκοσμίου θεάτρου.

Απέναντι από την πλατεία θα βρείτε την είσοδο μίας ακόμα από τις πολλές εμπορικές στοές του Αμβούργου, της Gänsemarkt Passage, σε πιο μοντέρνο -αν και ολίγον '80s- στυλ αυτή τη φορά.

Ακριβώς πίσω από τη στοά βρίσκεται η πολύ ιδιαίτερη οδός Colonnaden, που σημαίνει «κιονοστοιχίες». Και είναι ακριβώς αυτό. Ένας πεζοδρομημένος δρόμος που εκτείνεται διαγώνια, διασχίζει την Gustav-Mahler Platz και φτάνει μέχρι την Stephansplatz, με κτήρια αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής από τα τέλη του 19ου αιώνα, που σε μεγάλα του τμήματα φιλοξενεί επιμήκεις στοές με κίονες, υψηλής αισθητικής αξίας. Θα σας πρότεινα ένα γρήγορο καφεδάκι σε κάποιο από τα καφέ της οδού. Θα σας δώσει σίγουρα μία πολύ διαφορετική αίσθηση του Αμβούργου.

Η μικρή πλατεία Gustav-Mahler Platz