interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.207
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Περιεχόμενα
Ο κακός περιπτεράς - ο περιθωριακός στάρ - οι Τσαπουλέρς της Φενέρ - γυναίκες περιμένουν το Ιφτάρ - ο επαναστάτης Μίλι - ο Ερντογάν
Ξύπνησα την στιγμή που μια Ρωσίδα στην βεράντα εξηγούσε με θέρμη πως οι Τούρκοι της πιάναν τα βυζιά κάθε φορά που ο φίλος της την άφηνε μόνη, στο λεωφορείο, στο μπαρ και οπουδήποτε, και πόσο επίμονα κοιτούσαν την αμφίεσή της, η οποία βέβαια δεν θύμιζε και στολή μοναχής. Ο Νταν, ο φιλικός Αμερικάνος από το Σικάγο, σήμερα είχε σκοπό να περάσει στην απέναντι όχθη με σκοπό να επισκεφθεί την Αγιασοφιά. Άλλη μια πολύ ζεστή μέρα σήμερα, το πρόγραμμα όμως περιλάμβανε περπάτημα και εξερεύνηση των γύρω περιοχών.
Κατεβαίνοντας στο σοκάκι, παρατήρησα το στυλ των σπιτιών, τα οποία θυμίζουν πολυκατοικίες σε κάποια Ιταλική γειτονιά του νότου. Μια κοπέλα από το μπαλκόνι φώναζε ένα νεαρό στον δρόμο και αμέσως μετά έβαλε μια φωτογραφική μηχανή σε ένα κουβά και τον κατέβασε με ένα σχοινί στον τύπο. Μπήκα σε ένα μαγαζάκι, στο οποίο μου είχε πει ο Νταν ότι πουλάνε το νερό 50 κουρούς (μισή λίρα). Βγάζω μια λίρα και ο περιπτεράς αφού κοιτάει τον συνάδερφό του με νόημα, μου λέει, αυτό είναι ΟΚ. Από ότι έμαθα αργότερα οι τιμές σε ορισμένα μαγαζιά μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τα κέφια, ανάλογα πόσο αφελής είναι ο τουρίστας που έχουν απέναντί τους. Το παρακάμπτουμε, και βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο με τα τυροπιτάδικα, τα καφέ και τα κεμπάπ. Ένας φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι φαίνεται καλή ιδέα’ περιμένοντας είχα την ευκαιρία να απολαύσω Τουρκικό ψυχεδελικό ροκ που έπαιζε από τα ηχεία. Εδώ άλλωστε έζησε ο πρωτοπόρος ροκ σταρ Μπαρις Μαντσο,θρύλος των σέβεντις, το σπίτι του οποίου έχει γίνει πλέον μουσείο. Πολλά βιβλιοπωλεία, σέκοντ χάντ και αλλά και γκαλερί μοντέρνας τέχνης συνθέτουν το τοπίο της κουλτουριάρας αυτής γειτονιάς της Πόλης. Επίσης, είχα την τύχη να θαυμάσω μερικά από τα πιο όμορφα γκράφιτι που έχω δει ποτέ, πραγματικά αριστουργήματα.
Κατεβαίνω προς την Μόντα στις γραμμές του νοσταλγικού Τραμ, μέχρι το πάρκο στην άκρη της θάλασσας. Εκεί ένας τύπος παίζει φλογέρα και τα ζευγαράκια λιάζονται στο γρασίδι. Βάζω κι εγώ το σιντί με την Grippy Grappa του Κύπριου Monsieur Doumani, μεγάλη επιτυχία τελευταία στα βρετανικά ραδιόφωνα, και απολαμβάνω την μεσογειακή μου βόλτα στα γρασίδια δίπλα στον Βόσπορο. Πιο κάτω κάποιοι αγωνίζονται να κρατηθούν φιτ με τα ποδήλατα κάτω από τον καυτό ήλιο, κάτι πιτσιρίκια κάνουν μπάνιο στα βράχια και κάποιοι περίεργοι περαστικοί κοιτάνε με επιμονή τις περιπτύξεις των νεαρών στα γρασίδια. Οι Τούρκοι έχουν ακόμα και λέξη για να χαρακτηρίσουν κάποιον που έχει βγει έξω μόνο για να πάρει μάτι, λέγεται «Maganda» και από ότι φαίνεται είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στην Τουρκία αλλά και σε κάτι άλλες χώρες που ξέρω... Καθισμένος στα γρασίδια παρατηρώ μια κυρία που κουβαλάει τον γάτο της σε ένα κλουβάκι να τον αμολάει μπροστά μου για να κάνει το σουλάτσο του. Ο γάτος ελεύθερος και ωραίος σπινιάρει στο γρασίδι τρομάζοντας κάτι πουλιά που προσπαθούν να ξετρυπώσουν σκουληκάκια από το χώμα. Ακόμα πιο ελεύθεροι οι ιστιοπλόοι μπροστά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το αεράκι για να διασχίσουν τον Βόσπορο.
Το Φενέρμπακτσέ φαίνεται μια ευκατάστατη οικιστική περιοχή. Ένα κανάλι στο οποίο προσαράζουν κότερα και καΐκια διασχίζει ένα πάρκο και στρίβει μπροστά από το ομώνυμο γήπεδο μιας εκ τον αγαπημένων των ποδοσφαιρόφιλων Πολιτών. Κι όμως το πάρκο τελεί υπό κατάληψη... Η πρώτη μου επαφή με τους ατίθασους Τσαπουλέρς, τους νέους της Ιστανμπουλ που τελευταία τα έχουν βάλει με το σύστημα, την νέα τάξη, τον Ερντογάν κτλ. είναι πραγματικότητα. Πανό, σκηνές και κλίμα επαγρύπνησης από τις μερικές 10άδες νέους που κρατάνε την πλατεία και προφανώς συμπαραστέκονται στους άλλους αδερφούς σε πλατείες στην υπόλοιπη χώρα. Η βόλτα θα καταλήξει στο Φενερμπακτσέ Παρκ, ένα πολύ οργανωμένο πάρκο σε μια πολύ γκλαμουράτη περιοχή με ξενοδοχεία, ακριβά καφέ και ρεστοράν. Κάποιοι βολτάρουν τα σκυλιά τους και σταματάνε στην άκρη του βραχίονα για να θαυμάσουν το πανόραμα της ανατολικής παραλιας της πόλης. Καμιά 10αριά θρεμένες γάτες απολαμβάνουν την απογευματινή δροσιά δίπλα σε μια κατασκευή που φέρει την ονομασία «τουαλέτα σκύλων». Οργανωμένα πράγματα.
Ο ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει, ο ψάλτης ετοιμάζεται να πάρει την θέση του στον πύργο του τοπικού τζαμιού για να ανακοινώσει την προτελευταία προσευχή της μέρας, και οι, όποιοι, ταλαιπωρημένοι από την νηστεία ντόπιοι ακονίζουν τα πιρούνια τους. Μια ομάδα νεαρών ανδρών και γυναικών, μαζί με κάποιους μεγαλύτερους έχουν καταλάβει μια μικρή πλατεία απέναντι από το σχολείο, κάτω από ένα τεράστιο γκράφιτι που δείχνει δύο κόκκινους καβαλάρηδες να συγκρούονται με μανία στο σημείο που είναι το παράθυρο του φωταγωγού του 3ου ορόφου. Πανό και αφίσες στα κάγκελα. Οι νεαροί στρώνουν λωρίδες τραπεζομάντιλα, στήνουν μαξιλάρια και σερβίρουν τα πιάτα για 100 άτομα. Το Ιφτάρ είναι γεγονός. Στην κοντινή πολυκατοικία οι γνωστές μας πλέον γυναίκες των παραθύρων` η μια νεαρή, με ήχους χάουζ να αντηχούν από το εσωτερικό, η άλλη γριά με μαντίλα, και οι δύο ατενίζουν το θέαμα.
Ο απροσδιόριστης ταυτότητας ρεσεψιονίστ βρίσκεται στην πόρτα και γράφει σε ένα χαρτί: «Μην πίνετε στον δρόμο κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού για σεβασμό στους γείτονες». Ο νέος συγκάτοικος, ονόματι Μίλι, είναι ένας νεαρός Τούρκος, περίπου στα 21, ο οποίος έχει μαζευτεί για ύπνο από νωρίς. Του αφηγούμαι τις περιπλανήσεις μου στο Φενέρμπακτσε και τον ρωτάω τι ομάδα υποστηρίζει. Μα τι άλλο μου λέει, Μπεσικτάς! Α, ωραία του λέω κι εγώ ασπρόμαυρος είμαι, σε καταλαβαίνω. Άραγε μπορώ να επισκεφθώ το γήπεδο της Μπεσικτάς; Όχι μου λέει, το γήπεδο ανακατασκευάζεται και η ομάδα έχει μεταφερθεί στο γήπεδο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μα τι όνομα είναι αυτό, συνήθως δίνουν στα γήπεδα ονόματα νεκρών, ρωτάω εγώ προβοκατόρικα. Μια λάμψη αστράφτει στο μάτι του Μίλι. Ξέρεις, μου λέει, υπάρχει μια ομάδα οπαδών της Μπεσικτάς, οι επονομαζόμενοι Τσαρσί οι οποίοι δεν γουστάρουν καθόλου τον πρόεδρο... Φανατικοί αλλά καλά παιδιά, αφήνει να εννοηθεί. Αφού το λές εσυ Μίλι. Ο γάτος δεν είναι σήμερα εδώ, ο ύπνος επιβάλλεται ειδικά όταν πρέπει να ξυπνήσουμε στις 2 πάλι από την φασαρία των τυμπανιστών. Ες άυριον τα σπουδαία.
Ξύπνησα την στιγμή που μια Ρωσίδα στην βεράντα εξηγούσε με θέρμη πως οι Τούρκοι της πιάναν τα βυζιά κάθε φορά που ο φίλος της την άφηνε μόνη, στο λεωφορείο, στο μπαρ και οπουδήποτε, και πόσο επίμονα κοιτούσαν την αμφίεσή της, η οποία βέβαια δεν θύμιζε και στολή μοναχής. Ο Νταν, ο φιλικός Αμερικάνος από το Σικάγο, σήμερα είχε σκοπό να περάσει στην απέναντι όχθη με σκοπό να επισκεφθεί την Αγιασοφιά. Άλλη μια πολύ ζεστή μέρα σήμερα, το πρόγραμμα όμως περιλάμβανε περπάτημα και εξερεύνηση των γύρω περιοχών.
Κατεβαίνοντας στο σοκάκι, παρατήρησα το στυλ των σπιτιών, τα οποία θυμίζουν πολυκατοικίες σε κάποια Ιταλική γειτονιά του νότου. Μια κοπέλα από το μπαλκόνι φώναζε ένα νεαρό στον δρόμο και αμέσως μετά έβαλε μια φωτογραφική μηχανή σε ένα κουβά και τον κατέβασε με ένα σχοινί στον τύπο. Μπήκα σε ένα μαγαζάκι, στο οποίο μου είχε πει ο Νταν ότι πουλάνε το νερό 50 κουρούς (μισή λίρα). Βγάζω μια λίρα και ο περιπτεράς αφού κοιτάει τον συνάδερφό του με νόημα, μου λέει, αυτό είναι ΟΚ. Από ότι έμαθα αργότερα οι τιμές σε ορισμένα μαγαζιά μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τα κέφια, ανάλογα πόσο αφελής είναι ο τουρίστας που έχουν απέναντί τους. Το παρακάμπτουμε, και βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο με τα τυροπιτάδικα, τα καφέ και τα κεμπάπ. Ένας φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι φαίνεται καλή ιδέα’ περιμένοντας είχα την ευκαιρία να απολαύσω Τουρκικό ψυχεδελικό ροκ που έπαιζε από τα ηχεία. Εδώ άλλωστε έζησε ο πρωτοπόρος ροκ σταρ Μπαρις Μαντσο,θρύλος των σέβεντις, το σπίτι του οποίου έχει γίνει πλέον μουσείο. Πολλά βιβλιοπωλεία, σέκοντ χάντ και αλλά και γκαλερί μοντέρνας τέχνης συνθέτουν το τοπίο της κουλτουριάρας αυτής γειτονιάς της Πόλης. Επίσης, είχα την τύχη να θαυμάσω μερικά από τα πιο όμορφα γκράφιτι που έχω δει ποτέ, πραγματικά αριστουργήματα.
Κατεβαίνω προς την Μόντα στις γραμμές του νοσταλγικού Τραμ, μέχρι το πάρκο στην άκρη της θάλασσας. Εκεί ένας τύπος παίζει φλογέρα και τα ζευγαράκια λιάζονται στο γρασίδι. Βάζω κι εγώ το σιντί με την Grippy Grappa του Κύπριου Monsieur Doumani, μεγάλη επιτυχία τελευταία στα βρετανικά ραδιόφωνα, και απολαμβάνω την μεσογειακή μου βόλτα στα γρασίδια δίπλα στον Βόσπορο. Πιο κάτω κάποιοι αγωνίζονται να κρατηθούν φιτ με τα ποδήλατα κάτω από τον καυτό ήλιο, κάτι πιτσιρίκια κάνουν μπάνιο στα βράχια και κάποιοι περίεργοι περαστικοί κοιτάνε με επιμονή τις περιπτύξεις των νεαρών στα γρασίδια. Οι Τούρκοι έχουν ακόμα και λέξη για να χαρακτηρίσουν κάποιον που έχει βγει έξω μόνο για να πάρει μάτι, λέγεται «Maganda» και από ότι φαίνεται είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στην Τουρκία αλλά και σε κάτι άλλες χώρες που ξέρω... Καθισμένος στα γρασίδια παρατηρώ μια κυρία που κουβαλάει τον γάτο της σε ένα κλουβάκι να τον αμολάει μπροστά μου για να κάνει το σουλάτσο του. Ο γάτος ελεύθερος και ωραίος σπινιάρει στο γρασίδι τρομάζοντας κάτι πουλιά που προσπαθούν να ξετρυπώσουν σκουληκάκια από το χώμα. Ακόμα πιο ελεύθεροι οι ιστιοπλόοι μπροστά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το αεράκι για να διασχίσουν τον Βόσπορο.
Το Φενέρμπακτσέ φαίνεται μια ευκατάστατη οικιστική περιοχή. Ένα κανάλι στο οποίο προσαράζουν κότερα και καΐκια διασχίζει ένα πάρκο και στρίβει μπροστά από το ομώνυμο γήπεδο μιας εκ τον αγαπημένων των ποδοσφαιρόφιλων Πολιτών. Κι όμως το πάρκο τελεί υπό κατάληψη... Η πρώτη μου επαφή με τους ατίθασους Τσαπουλέρς, τους νέους της Ιστανμπουλ που τελευταία τα έχουν βάλει με το σύστημα, την νέα τάξη, τον Ερντογάν κτλ. είναι πραγματικότητα. Πανό, σκηνές και κλίμα επαγρύπνησης από τις μερικές 10άδες νέους που κρατάνε την πλατεία και προφανώς συμπαραστέκονται στους άλλους αδερφούς σε πλατείες στην υπόλοιπη χώρα. Η βόλτα θα καταλήξει στο Φενερμπακτσέ Παρκ, ένα πολύ οργανωμένο πάρκο σε μια πολύ γκλαμουράτη περιοχή με ξενοδοχεία, ακριβά καφέ και ρεστοράν. Κάποιοι βολτάρουν τα σκυλιά τους και σταματάνε στην άκρη του βραχίονα για να θαυμάσουν το πανόραμα της ανατολικής παραλιας της πόλης. Καμιά 10αριά θρεμένες γάτες απολαμβάνουν την απογευματινή δροσιά δίπλα σε μια κατασκευή που φέρει την ονομασία «τουαλέτα σκύλων». Οργανωμένα πράγματα.
Ο ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει, ο ψάλτης ετοιμάζεται να πάρει την θέση του στον πύργο του τοπικού τζαμιού για να ανακοινώσει την προτελευταία προσευχή της μέρας, και οι, όποιοι, ταλαιπωρημένοι από την νηστεία ντόπιοι ακονίζουν τα πιρούνια τους. Μια ομάδα νεαρών ανδρών και γυναικών, μαζί με κάποιους μεγαλύτερους έχουν καταλάβει μια μικρή πλατεία απέναντι από το σχολείο, κάτω από ένα τεράστιο γκράφιτι που δείχνει δύο κόκκινους καβαλάρηδες να συγκρούονται με μανία στο σημείο που είναι το παράθυρο του φωταγωγού του 3ου ορόφου. Πανό και αφίσες στα κάγκελα. Οι νεαροί στρώνουν λωρίδες τραπεζομάντιλα, στήνουν μαξιλάρια και σερβίρουν τα πιάτα για 100 άτομα. Το Ιφτάρ είναι γεγονός. Στην κοντινή πολυκατοικία οι γνωστές μας πλέον γυναίκες των παραθύρων` η μια νεαρή, με ήχους χάουζ να αντηχούν από το εσωτερικό, η άλλη γριά με μαντίλα, και οι δύο ατενίζουν το θέαμα.
Ο απροσδιόριστης ταυτότητας ρεσεψιονίστ βρίσκεται στην πόρτα και γράφει σε ένα χαρτί: «Μην πίνετε στον δρόμο κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού για σεβασμό στους γείτονες». Ο νέος συγκάτοικος, ονόματι Μίλι, είναι ένας νεαρός Τούρκος, περίπου στα 21, ο οποίος έχει μαζευτεί για ύπνο από νωρίς. Του αφηγούμαι τις περιπλανήσεις μου στο Φενέρμπακτσε και τον ρωτάω τι ομάδα υποστηρίζει. Μα τι άλλο μου λέει, Μπεσικτάς! Α, ωραία του λέω κι εγώ ασπρόμαυρος είμαι, σε καταλαβαίνω. Άραγε μπορώ να επισκεφθώ το γήπεδο της Μπεσικτάς; Όχι μου λέει, το γήπεδο ανακατασκευάζεται και η ομάδα έχει μεταφερθεί στο γήπεδο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μα τι όνομα είναι αυτό, συνήθως δίνουν στα γήπεδα ονόματα νεκρών, ρωτάω εγώ προβοκατόρικα. Μια λάμψη αστράφτει στο μάτι του Μίλι. Ξέρεις, μου λέει, υπάρχει μια ομάδα οπαδών της Μπεσικτάς, οι επονομαζόμενοι Τσαρσί οι οποίοι δεν γουστάρουν καθόλου τον πρόεδρο... Φανατικοί αλλά καλά παιδιά, αφήνει να εννοηθεί. Αφού το λές εσυ Μίλι. Ο γάτος δεν είναι σήμερα εδώ, ο ύπνος επιβάλλεται ειδικά όταν πρέπει να ξυπνήσουμε στις 2 πάλι από την φασαρία των τυμπανιστών. Ες άυριον τα σπουδαία.
