Angeliki
Member
- Μηνύματα
- 107
- Likes
- 1
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή (ξανά)
(καρναβάλια, μουσικές παραδόσεις, μάτε, dulcedeleche, ποδόσφαιρο, δερμάτινα είδη)
Καθότι περίοδος καρναβαλιών, το πρώτο μου Σαββατοκύριακο το πέρασα σε μια παρέλαση αρμάτων και μεταμφιεσμένων σέξυ γυναικών κυρίως, χορεύοντας λάτιν ρυθμούς, κυρίως cumbia. Κάτι σαν το Ρίο, αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση και ένταση, οκ. Εκεί έμαθα τα πρώτα βήματα, αλλά καθότι δύσκολο, δεν επέμεινα ιδιαίτερα!!
Ένα απόγευμα ήρθε στο σπίτι που έμενα ένας τύπος που πουλούσε λαθραία cd’s και αποφάσισα να πάρω μερικά ενθύμια. Το λοιπόν, το καλύτερο ήταν η παραδοσιακή μουσική των καβαλάρηδων με το όνομα LosOlimarenos!!! Τέλειο, ταξιδιάρικο μουσικό θέμα, που σε ορισμένα σημεία νομίζεις ότι ακούς τα άλογα που καλπάζουν. Τώρα που σας γράφω, το πιο πάνω cd δεν εχω ιδέα που βρίσκεται… μιας και έχω τη συνήθεια να δανείζω τα πράγματά μου και να ξεχνώ σε ποιον και πότε…
Από τα πρώτα πράγματα που παρατηρεί κανείς στην Ουρουγουάη είναι το ντόπιο «τσάι» το ΜΑΤΕ. Το μάτε πίνεται σε καθημερινή βάση, από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Χαρακτηριστικό είναι να βλέπεις κόσμο το πρωί να κυκλοφορεί με την «ματέρα», μια δερμάτινη τσάντα που περιέχει όλα τα απαραίτητα σύνεργα για την πόση του μάτε: ένα θερμός με στόμιο που κερνά το ζεστό νερό, την κούπα που προέρχεται από καρπό δέντρου της Βραζιλίας – κατά πάσα πιθανότητα - και στην οποία τοποθετείται το ψιλοκομμένο και αποξηραμένο «χόρτο μάτε» (Yerbamate στα ισπανικά) το οποίο προέρχεται από το δέντρο Ilexparaguensisκαι το οποίο αδιαμφισβήτητα έχει ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του καφέ ή του τσαγιού. Την πρώτη φορά που δοκίμασα μου προέκυψαν κάτι δυνατοί χτύποι στην καρδιά, που δεν τους ένιωσα ποτέ άλλοτε! Περιττό να σας πω ότι είναι από τα πράγματα που έφερα μαζί μου φεύγοντας από εκεί… βέβαια όταν μου τελείωσε το χόρτο, δυσκολεύτηκα να βρω στην Ελλάδα ή στην Κύπρο, οπότε τώρα τελευταία που πήγα Βαρκελώνη ανεφοδιάστηκα!!
Μια άλλη λιχουδιά που δε χόρταινα με τίποτα, ήταν και οι Pastellescondulcedeleche, ένα είδος μπουγάτσας θα λέγαμε, με γέμιση αυτή την κρέμα που γίνεται με γάλα και ζάχαρη και έχει γεύση καραμέλας… απλά θεϊκή!!
και πολύ φτηνή, όπως άλλωστε και τα περισσότερα πράγματα σε εκείνη τη χώρα που υπέφερε από μια τεράστια οικονομική κρίση (περισσότερα πιο κάτω)
Το ποδόσφαιρο ήταν και είναι από τα μεγαλύτερα πάθη των κατοίκων. Εμένα με έπεισαν να υποστηρίζω την ομάδα Penarol, για όσο διάστημα ήμουν εκεί πέρα. Αν και η Nacional μου φάνηκε τελικά καλύτερη ομάδα. Το παράξενο (για μένα) ήταν ότι ήξεραν τον Παναθηναϊκό, λόγω κάποιου δικού τους παίκτη (δε θυμάμαι ποιου :roll που έπαιζε γι’ αυτόν.
Τέλος, τα δερμάτινα είδη είναι ότι πιο τουριστικό μπορεί να αγοράσει κανείς. Πλήθος μοσχαρίσιων ψυχών θυσιάζονται για την παραγωγή παντός αντικειμένου από δέρμα. Εγώ προμηθεύτηκα μια δερμάτινη «ματέρα» και μια παμπάλαια θήκη για γυαλιά οράσεως, από ένα πανηγυράκι, τύπου Μοναστηράκι στην Αθήνα, αλλά πολύ μεγαλύτερο σε έκταση, σε μια συνοικία του Μοντεβιδέο, μια Κυριακή πρωί… (δυστυχώς δε θυμάμαι πως λεγόταν το παζαράκι!)
Καθότι περίοδος καρναβαλιών, το πρώτο μου Σαββατοκύριακο το πέρασα σε μια παρέλαση αρμάτων και μεταμφιεσμένων σέξυ γυναικών κυρίως, χορεύοντας λάτιν ρυθμούς, κυρίως cumbia. Κάτι σαν το Ρίο, αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση και ένταση, οκ. Εκεί έμαθα τα πρώτα βήματα, αλλά καθότι δύσκολο, δεν επέμεινα ιδιαίτερα!!
Ένα απόγευμα ήρθε στο σπίτι που έμενα ένας τύπος που πουλούσε λαθραία cd’s και αποφάσισα να πάρω μερικά ενθύμια. Το λοιπόν, το καλύτερο ήταν η παραδοσιακή μουσική των καβαλάρηδων με το όνομα LosOlimarenos!!! Τέλειο, ταξιδιάρικο μουσικό θέμα, που σε ορισμένα σημεία νομίζεις ότι ακούς τα άλογα που καλπάζουν. Τώρα που σας γράφω, το πιο πάνω cd δεν εχω ιδέα που βρίσκεται… μιας και έχω τη συνήθεια να δανείζω τα πράγματά μου και να ξεχνώ σε ποιον και πότε…
Από τα πρώτα πράγματα που παρατηρεί κανείς στην Ουρουγουάη είναι το ντόπιο «τσάι» το ΜΑΤΕ. Το μάτε πίνεται σε καθημερινή βάση, από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Χαρακτηριστικό είναι να βλέπεις κόσμο το πρωί να κυκλοφορεί με την «ματέρα», μια δερμάτινη τσάντα που περιέχει όλα τα απαραίτητα σύνεργα για την πόση του μάτε: ένα θερμός με στόμιο που κερνά το ζεστό νερό, την κούπα που προέρχεται από καρπό δέντρου της Βραζιλίας – κατά πάσα πιθανότητα - και στην οποία τοποθετείται το ψιλοκομμένο και αποξηραμένο «χόρτο μάτε» (Yerbamate στα ισπανικά) το οποίο προέρχεται από το δέντρο Ilexparaguensisκαι το οποίο αδιαμφισβήτητα έχει ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του καφέ ή του τσαγιού. Την πρώτη φορά που δοκίμασα μου προέκυψαν κάτι δυνατοί χτύποι στην καρδιά, που δεν τους ένιωσα ποτέ άλλοτε! Περιττό να σας πω ότι είναι από τα πράγματα που έφερα μαζί μου φεύγοντας από εκεί… βέβαια όταν μου τελείωσε το χόρτο, δυσκολεύτηκα να βρω στην Ελλάδα ή στην Κύπρο, οπότε τώρα τελευταία που πήγα Βαρκελώνη ανεφοδιάστηκα!!
Μια άλλη λιχουδιά που δε χόρταινα με τίποτα, ήταν και οι Pastellescondulcedeleche, ένα είδος μπουγάτσας θα λέγαμε, με γέμιση αυτή την κρέμα που γίνεται με γάλα και ζάχαρη και έχει γεύση καραμέλας… απλά θεϊκή!!
και πολύ φτηνή, όπως άλλωστε και τα περισσότερα πράγματα σε εκείνη τη χώρα που υπέφερε από μια τεράστια οικονομική κρίση (περισσότερα πιο κάτω)Το ποδόσφαιρο ήταν και είναι από τα μεγαλύτερα πάθη των κατοίκων. Εμένα με έπεισαν να υποστηρίζω την ομάδα Penarol, για όσο διάστημα ήμουν εκεί πέρα. Αν και η Nacional μου φάνηκε τελικά καλύτερη ομάδα. Το παράξενο (για μένα) ήταν ότι ήξεραν τον Παναθηναϊκό, λόγω κάποιου δικού τους παίκτη (δε θυμάμαι ποιου :roll
που έπαιζε γι’ αυτόν.Τέλος, τα δερμάτινα είδη είναι ότι πιο τουριστικό μπορεί να αγοράσει κανείς. Πλήθος μοσχαρίσιων ψυχών θυσιάζονται για την παραγωγή παντός αντικειμένου από δέρμα. Εγώ προμηθεύτηκα μια δερμάτινη «ματέρα» και μια παμπάλαια θήκη για γυαλιά οράσεως, από ένα πανηγυράκι, τύπου Μοναστηράκι στην Αθήνα, αλλά πολύ μεγαλύτερο σε έκταση, σε μια συνοικία του Μοντεβιδέο, μια Κυριακή πρωί… (δυστυχώς δε θυμάμαι πως λεγόταν το παζαράκι
!)Attachments
Last edited by a moderator:
