Angeliki
Member
- Μηνύματα
- 107
- Likes
- 1
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή (ξανά)
(φτώχεια, αντίδραση στον πόλεμο στο Ιράκ)
Φανερά φτωχή χώρα, με την εργατική τάξη να φυτοζωεί
. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι η τιμή για ένα ζευγάρι παπούτσια ήταν ίση με το μηνιαίο μισθό των εργατών 
! Βέβαια, για μένα που είχα έρθει με δολάρια, τα πάντα μου φαίνονταν τόσο φτηνά, που δεν έβρισκα τρόπο να τα ξοδεύω. Οι περισσότεροι αναγκάζονταν να κάνουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, ή και να δουλεύουν και μετά τη σύνταξή τους. Το ίδιο έκαναν οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου στο οινοποιείο. Η οικονομική κρίση που έπληξε τη γείτονα χώρα, δεν άφησε ανέπαφο το «παιδί τη Αργεντινής», όπως κάποτε αποκαλείται η Ουρουγουάη.
Με την ανακοίνωση της εισβολής του Μπους στο Ιράκ, ξεπήδησαν και εκεί, όπως και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο γεγονότα αυτό. Παρευρέθηκα και εγώ σε μια τέτοια εκδήλωση, ειρηνικότατη μπορώ να πω και με διάχυτο το αριστερό στοιχείο… Μετά την εκδήλωση, πήγαμε με την παρέα των γιων της Silvia στο σπίτι ενός φίλου τους και συνεχίσαμε τη βραδιά με κιθάρα και τραγούδι. Εκεί, μέσα σε ένα ημερολόγιο με αποφθέγματα, σημείωσα στο χαρτί και στο μυαλό μου τους στίχους ενός διάσημου Ουρουγουανού ποιητή, του MarioBenedetti:
«Porque hay dias repletos de soberbia,
Dias quen traen mortales enemigos,
Y otros que son los compinches de siempre,
Dias hermanos que nos marcan la vida.»
(μτφ)
«γιατί υπάρχουν μέρες γεμάτες περηφάνια,
μέρες που φέρνουν θανάσιμους εχθρούς,
και άλλες που είναι οι παντοτινοί σύντροφοι,
αδελφές ημέρες που σημαδεύουν τη ζωή μας.»
Φανερά φτωχή χώρα, με την εργατική τάξη να φυτοζωεί
. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι η τιμή για ένα ζευγάρι παπούτσια ήταν ίση με το μηνιαίο μισθό των εργατών ! Βέβαια, για μένα που είχα έρθει με δολάρια, τα πάντα μου φαίνονταν τόσο φτηνά, που δεν έβρισκα τρόπο να τα ξοδεύω. Οι περισσότεροι αναγκάζονταν να κάνουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, ή και να δουλεύουν και μετά τη σύνταξή τους. Το ίδιο έκαναν οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου στο οινοποιείο. Η οικονομική κρίση που έπληξε τη γείτονα χώρα, δεν άφησε ανέπαφο το «παιδί τη Αργεντινής», όπως κάποτε αποκαλείται η Ουρουγουάη. Με την ανακοίνωση της εισβολής του Μπους στο Ιράκ, ξεπήδησαν και εκεί, όπως και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο γεγονότα αυτό. Παρευρέθηκα και εγώ σε μια τέτοια εκδήλωση, ειρηνικότατη μπορώ να πω και με διάχυτο το αριστερό στοιχείο… Μετά την εκδήλωση, πήγαμε με την παρέα των γιων της Silvia στο σπίτι ενός φίλου τους και συνεχίσαμε τη βραδιά με κιθάρα και τραγούδι. Εκεί, μέσα σε ένα ημερολόγιο με αποφθέγματα, σημείωσα στο χαρτί και στο μυαλό μου τους στίχους ενός διάσημου
Ουρουγουανού ποιητή, του MarioBenedetti:«Porque hay dias repletos de soberbia,
Dias quen traen mortales enemigos,
Y otros que son los compinches de siempre,
Dias hermanos que nos marcan la vida.»
(μτφ)
«γιατί υπάρχουν μέρες γεμάτες περηφάνια,
μέρες που φέρνουν θανάσιμους εχθρούς,
και άλλες που είναι οι παντοτινοί σύντροφοι,
αδελφές ημέρες που σημαδεύουν τη ζωή μας.»
Attachments
Last edited by a moderator:
