Ισλανδία Πάνω από κάθε προσδοκία..πέρα από κάθε φαντασία... Ισλανδία 2016!

[KonstantinosAlyona]

Απόφαση ελήφθη, 650 χλμ προς δυτικά και πάλι

Ακόμη ένα καλό της μέρας εκείνης; Ανακαλύψαμε τα πρατήρια Ollin, αφού πρωί πρωί μπήκα στο τοπικό πρατήριο να ρωτήσω για τους δρόμους, τον καιρό κτλ. Συνειδητοποιήσαμε ότι δε θα ήταν καλή ιδέα να συνεχίσουμε προς βόρεια, οι δρόμοι μετά το Egilsstaðir ήταν μαρκαρισμένοι με διάφορα χρώματα εκτός του πράσινου, και η πρόγνωση έδινε σποραδικές δυνατές χιονοπτώσεις και την επόμενη μέρα. Ο ευγενικός υπάλληλος μας είπε βέβαια ότι "είναι ανοιχτοί", αλλά προφανώς οι Ισλανδοί το εννοούν αλλιώς, με την εμπειρία στη χειμερινή οδήγηση, τα χειμερινά ελαστικά και τα monster trucks που κυκλοφορούν κατά κόρον Εξάλλου, δε θέλαμε να ταλαιπωρούμαστε στους δρόμους προκειμένου ντε και καλά να βγει το αρχικό σχέδιο.
Προμηθευτήκαμε την εκπτωτική καρτούλα δωρεάν στο πρατήριο, ήπιαμε τον (δωρεάν πλέον) καφέ μας, καθίσαμε με την ησυχία μας να βγάλουμε εναλλακτικό σχέδιο, χαζέψαμε παρέες ηλικιωμένων που ήρθαν στο βενζινάδικο για τον πρωινό τους καφέ. Ο καιρός το ίδιο ασταθής όπως πάντα, μην τα ξαναλέμε Εν τω μεταξύ, ακυρώσαμε και το tour για φάλαινες που είχαμε προγραμματίσει από το Húsavík για την άλλη μέρα.
Τι έλεγε το πλάνο λοιπόν; Οδήγηση με στάσεις μόνο για καφέ (και φωτογραφίες βεβαίως βεβαίως, πώς να αντισταθείς, το χέρι πάει μόνο του στο κουμπί της μηχανής..) μέχρι και το Borgarnes στα δυτικά. Ξεκούραση και ύπνος εκεί, έξω από ένα 24ωρο Ollin, και την άλλη μέρα Snæfellsnes peninsula. Αφού δε θα βλέπαμε τα βόρεια, την περιοχή της λίμνης Mývatn και τον θεωρούμενο ως πιο δυνατό καταρράκτη της Ευρώπης, τον Dettifoss, τουλάχιστον θα βλέπαμε την πανέμορφη αυτή χερσόνησο, μαζί και τον (δεύτερο από το 2011) ψηλότερο καταρράκτη της Ισλανδίας, τον Glymur!
Και, αυτή το φορά, το πλάνο τηρήθηκε, έστω και με κάποιες δυσκολίες και λίγο στρες
Βλέπετε, δεν είχε πλέον χιόνια στα νότια. Είχε όμως αέρα, πολύ δυνατό αέρα αυτή το φορά.. Αν δεν κάνω λάθος, αφού συμβουλεύτηκα και ντόπιους οδηγούς, οι φωτεινές πινακίδες που υπάρχουν στους δρόμους και δείχνουν θερμοκρασία και δύναμη ανέμου, είχαν ενδείξεις μέχρι και 24 m/s. Δείτε το στην κλίμακα Beaufort, και έχοντας στο νου τις τεράστιες εκτάσεις μαύρης άμμου γύρω από το Vik, τις ιδιαιτερότητες των fjords και το γεγονός ότι οι άνεμοι είναι πλάγιοι οδηγώντας εκεί, και θα πάρετε μια ιδέα. Εμείς πήραμε και με το παραπάνω. Δύο – τρία τουμπαρισμένα αυτοκίνητα στη διαδρομή, έτσι απλά στην ευθεία, μια αμμοθύελλα 5-6 δευτερολέπτων μετά από γέφυρα, που με έκανε να οδηγώ στα τυφλά και να νιώθουμε την άμμο να προσπαθεί να τρυπήσει το αυτοκίνητο, και συνεχής μάχη να κρατηθεί το τιμόνι στην ευθεία όταν οι ριπές μας έσπρωχναν αριστερά.
Η παρακάτω εικόνα είναι έξω από το Vik, θυμάστε την ταινία "Η μούμια", με το σύννεφο άμμου που τους κυνηγούσε;;

Το ζήσαμε κι αυτό. Όπως όμως ζήσαμε, για μια ακόμη φορά, μαγικές, πέρα από κάθε φαντασία εικόνες στα fjords, με τον ήλιο να λούζει τα βράχια, τα χωριουδάκια της προηγούμενης νύχτας να επιδεικνύουν τα κάλλη τους τη μέρα, τη θάλασσα και πάλι μανιασμένη να βγάζει θεόρατα κύματα (με κόντρα αέρα παρακαλώ). Και ξανά στη Jökulsárlón για να απολαύσουμε τον παγετώνα μια φορά ακόμη, και να πάμε και στην παραλία να γίνουμε μάρτυρες της ατελείωτης μάχης των κυμάτων με τα κομμάτια πάγου που έβγαιναν στη θάλασσα μετά τη λίμνη και το ποταμάκι.
Την ευχαριστηθήκαμε κι αυτή τη μέρα, κι ας ήταν επιστροφή από τον ίδιο δρόμο.

Τίποτα δεν είναι ίδιο σ’ αυτή τη χώρα από μέρα σε μέρα φαίνεται Αργά το απόγευμα (22:00 δηλαδή), και αφού περάσαμε το υποθαλάσσιο τούνελ έξω από το Akranes, φτάσαμε στον προορισμό μας. Η εικόνα του Borgarnes το σούρουπο πολύ όμορφη, ό,τι καλύτερο για να ξεκουραστούμε ακόμη μια νύχτα στο αυτοκίνητο, αφού πλέον τσεκάραμε ξανά και ξανά τα sites για τον καιρό και τους δρόμους. Είχαμε αρχίσει να μαθαίνουμε το μάθημα, έστω κι αργά, χοχο!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 10
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Menia21]

Αλλος ένας Ισλανδόπληκτος! Αναμένουμε τη συνέχεια!

 

[KonstantinosAlyona]

Αναχώρηση – Βιέννη - Άφιξη στην Ισλανδία

Ξεκινάμε λοιπόν.. Μεσημεράκι Μ. Παρασκευής, φορτωμένοι τα σακίδια πλάτης με όλα τα απαραίτητα (όπου απαραίτητα βλέπε ρούχο για κάθε είδους καιρό, φαγητά και όλα τα σχετικά για διαβίωση στη φύση). Πρώτη πτήση για Βιέννη, ευχάριστη, σύντομη και να ‘μαστε! Η ανταπόκριση για Ισλανδία μέσω Νορβηγίας ήταν την επόμενη μέρα, τα μεγάλα σακίδια είχαν ήδη τσεκαριστεί για τον τελικό προορισμό, ο καινούριος μας φίλος που γνωρίσαμε στο Couchsurfing περίμενε να μας δείξει λίγη από την κουλτούρα αυτής της πόλης.. Βιολιστής γαρ, σε κονσέρτα παίζει ο άνθρωπος, αποδείχθηκε εξαιρετικός οικοδεσπότης!

Τώρα, να πούμε για τη Βιέννη; Τι να πω, μισή μέρα ουσιαστικά, μας άρεσε, δε λέω.. Αλλά μπροστά μας υπήρχε ο απόλυτος προορισμός μέχρι στιγμής, χεχε! Βγήκαμε για καφέ και γευστικότατα γλυκά σε κλασικό βιενέζικο καφέ, περπατήσαμε αρκετά στο κέντρο συζητώντας και φωτογραφίζοντας τα βασικά αξιοθέατα, είχαμε ωραίο δείπνο στο διαμέρισμά του με κεφτεδάκια της μαμάς και αξιόλογο κρασί.. Τι άλλο, καλά ήταν βρε παιδιά, καλή και η Βιέννη είπαμε, αλλά εδώ το ζήτημα είναι άλλης κλάσης
Ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί ξεκούραστοι αλλά και ανυπόμονοι. Να μην ξεχάσω τον απίστευτα ευχάριστο ύπνο που απολαύσαμε, μιας και η υγρασία ήταν άγνωστη λέξη.. Με 5 ώρες ύπνο νιώθαμε περδίκια! Και απόλυτη ησυχία στη γειτονιά αλλά και στην πόλη γενικότερα, φαντάζομαι το ξέρετε ότι δεν είναι Βαλκάνιοι – Ανατολίτες Πολύ σύντομα ήμαστε στο αεροδρόμιο της Βιέννης, η πτήση περίπου 2 ωρών με Austrian για Όσλο ήταν στην ώρα της, η αναμονή στο Όσλο ίσα – ίσα για τα βασικά, και, τσουπ στο αεροπλάνο της Icelandair για άλλες δυόμιση ωρίτσες. Να πω ότι πέρασαν γρήγορα, ψέματα θα πω. Η ανυπομονησία τις έκανε να φαίνονται πολύ περισσότερες.. Ήταν και αυτός ο ''aurora borealis'' φωτισμός στο αεροπλάνο που σε έκανε να αναρωτιέσαι ''λες να το δούμε κι εμείς;;''.. Αν και ξέραμε ότι οι πιθανότητες τέτοια εποχή είναι ελάχιστες.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, και αφού πήραμε μία πρώτη από αέρος άποψη (σχεδόν καθαρός ουρανός γαρ) του χιονισμένου – μαύρου τοπίου, αφού είδαμε και την περίφημη Blue Lagoon πριν την προσγείωση, επιτέλους φτάσαμε! Φορτωθήκαμε τα σακίδια, συναντήσαμε τον οδηγό από την εταιρεία που είχαμε κλείσει αυτοκίνητο και πήγαμε να παραλάβουμε το Peugeot 108. Μικρό μεν, μια χαρά για εμάς δε. Η ενοικίαση μαζί με gravel protection που προσθέσαμε μας βγήκε 300 ευρώ, πολύ καλά για 9 μέρες Ισλανδία νομίζω. Εξονυχιστικός έλεγχος κάθε γρατσουνιάς (ήταν και πολλές πανάθεμα τες), τακτοποίηση των πραγμάτων μας και κατευθείαν για την πρωτεύουσα.
Να πω εδώ, ότι λόγω συγκεκριμένου προϋπολογισμού και για τα υπόλοιπα ταξίδια μας, όπως και λόγω κόστους της Ισλανδίας γενικότερα, το πλάνο διαμονής έλεγε είτε φιλοξενία από ντόπιους μέσω Couchsurfing, είτε ύπνο στο αυτοκίνητο με τους σούπερ – ντούπερ υπνόσακους που έχουμε αγοράσει. Καμτσιάτκα έρχεται βλέπετε, ευκαιρία να τους τσεκάρω
Ρέικιαβικ λοιπόν, η πρωτεύουσα. Φιλοξενηθήκαμε από μια οικογένεια Λιθουανών που μένουν εκεί, εντελώς κεντρικά, πράγμα που μας βοήθησε να περπατήσουμε το κέντρο πολύ εύκολα. Η πρώτη επαφή με ένα περιβάλλον αρκετά διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει, ενδιαφέρουσα. Περπατήσαμε οριζοντίως και καθέτως όποια περιοχή μπορέσαμε, φυσικά είδαμε από κοντά την περίφημη εκκλησία Hallgrimskirkja, την όπερα Harpa, απολαύσαμε με το μάτι τα μενού στα restaurant στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης (το budget μας δεν επέτρεπε γεύμα εκεί, έτσι κι αλλιώς είχαμε άλλα σχέδια κατά νου). Περίπου τρεις ώρες μας επέτρεψε ο καιρός να περπατάμε ανέμελοι όμως, μετά άρχισε η βροχή και επιστρέψαμε σπίτι. Έτσι κι αλλιώς απολαύσαμε πιο πολύ το Ρέικιαβικ και την τελευταία μέρα, με λιακάδα, δε μας χάλασε! Μπανάκι με ζεστό «αυγουλίσιο» νερό, φαγητό και ύπνος! Την επομένη θα ξεκινούσε η περιπέτεια!

Golden Circle με τελικό προορισμό το Reykholt

Τι σου είναι η διαφορά ώρας, μαζί και το ξημέρωμα που έρχεται πριν τις 5 το πρωί αυτή την εποχή… Στριφογυρίζαμε στον καναπέ για να μην ξυπνήσουμε τους ανθρώπους, οπότε φύγαμε από το σπίτι τους μετά τις 8 που σηκώθηκαν κι αυτοί. Ξέχασα να αναφέρω ότι είχαμε κάνει και επίσκεψη στο supermarket την προηγούμενη, πήγαμε σε ένα ''Bonus'' για κάποια επιπλέον snacks κτλ. Και δύο μπουκάλια νερό, για να έχουμε τα μπουκάλια βασικά! Είπαμε αγνό και καθαρότατο νερό βρίσκεις παντού στη φύση στην Ισλανδία, είναι βασικότατο λάθος να αγοράζεις εμφιαλωμένο να πίνεις.
Από τα πρώτα χιλιόμετρα οδήγησης εκτός πόλης, καταλάβαμε άλλες δύο αλήθειες για το μέρος τούτο, δύσκολο να τις κατανοήσει όποιος δεν έχει πάει. Οι ριπές ανέμου μπορούν απλά να σε στείλουν στο χαντάκι, που λέμε και στο χωριό μου, και ο καιρός αλλάζει κυριολεκτικά ανά 5 λεπτά! Με συννεφιά φύγαμε, σε ήλιο το γύρισε ώσπου να βγούμε εκτός πόλης, και μετά από 10 χιλιόμετρα πηγαίνοντας προς Hveragerði, άρχισε να χιονίζει… Δεν έχεις παράπονο, απλά περιμένεις λίγο και ο καιρός αλλάζει και πάλι.
Πρώτη στάση για εκείνη τη μέρα ήταν το εν λόγω χωριό, η ''πρωτεύουσα των θερμών πηγών'', όπως αρέσκονται να τη λένε. Ο λόγος προφανής νομίζω, η γη ''άτμιζε'' από παντού.. Λίγο μετά το χωριό ξεκινάει μια πεζοπορική διαδρομή 3 χιλιομέτρων περίπου, προς την κοιλάδα του Reykjadalur. Μια εξαιρετική εισαγωγή στην Ισλανδική φύση και το μεγαλείο της! Ακολουθεί διάλογος μεταξύ εμού και της συζύγου:

- Έχει ήλιο και καλή θερμοκρασία, δεν παίρνω το μπουφάν του σκι, μόνο ισοθερμικά και αντιανεμικά.
- Κώστα, ο καιρός αλλάζει εύκολα, πάρε και το μπουφάν μαζί!
- Δεν κάνει κρύο, δε χρειάζεται.
- Βρε πάρτο κι ας μη χρειαστεί!

Καταλαβαίνετε ότι η γυναικεία επιμονή επικράτησε, με βαριά καρδιά φόρεσα και το μπουφάν, πήραμε και το σακίδιο με μαγιό και τα σχετικά, τα μπαστούνια ανά χείρας και ξεκινήσαμε. Ζέστη μου φαινότανε, τα ποταμάκια με κρύο και ζεστό νερό σαν φιδάκια ζώνανε το μέρος, να μετά από λίγο και μια ορθάνοιχτη τρύπα που ξέβραζε ''ζωμό της γης''.. Η θέα όσο ανηφορίζαμε και ανοιγόταν η πεδιάδα πίσω μας, απλά μαγευτική! Και ο καιρός το ίδιο, χεχε! Έτσι απλά άρχισε να ρίχνει χιόνι, σαν λίπασμα ένα πράγμα, συνοδευόμενο από τον κατάλληλο αέρα. Ας μη μοιραστώ μαζί σας τη στιχομυθία που ακολούθησε του στυλ ''Εγώ σου είπα…''
Μέχρι να φτάσουμε στην κοιλάδα τα μάτια μας είδαν τον πρώτο από τους ατελείωτους καταρράκτες αυτής της χώρας, μικρές λίμνες με νερό θερμοκρασίας άνω των 80 βαθμών, σύννεφα ατμού από όλες αυτές τις λίμνες που ανάγκασαν άλλους τουρίστες να μη συνεχίσουν (αποπνικτική μυρωδιά όντως).. Ο καιρός άλλαξε άλλες 10 φορές στη διαδρομή, δεν μας πτόησε καθόλου όμως, η ώρα που θα έκανα πρώτη φορά στη ζωή μου μπάνιο σε θερμές πηγές και ποταμάκια ενώ η θερμοκρασία ήταν γύρω στο μηδέν πλησίαζε! Το περπάτημα και η όποια ταλαιπωρία εξαιτίας του καιρού έκαναν την στιγμή που μπαίναμε στα ζεστά νερά να αξίζει ακόμη πιο πολύ! Η Αλυόνα φυσικά, ως γνήσιο τέκνο της μαμάς Ρωσίας, μπήκε στην αρχή του ποταμιού, που το νερό ήταν καυτό.. Ξέρω, έτσι πρέπει κανονικά, αλλά ειλικρινά νόμισα πως θα ξεπουπουλιαστώ όταν έβαλα το πόδι μέσα. Πήγα λίγο παρακάτω, εκεί που είναι για κανονικούς ανθρώπους, και έμεινα μέχρι να μουλιάσω Πιο μετά δοκίμασα κι ένα πεντάλεπτο στο καυτό, και ομολογώ ότι αφού το άντεξα και βγήκα, η αίσθηση ήταν μοναδική! Δεν κρύωνα, δεν ένιωθα τίποτα, πετούσα!!

Στο μεταξύ ο καιρός μας έδωσε ένα ακόμη μάθημα, για να θυμόμαστε στη συνέχεια. Είχαμε παρατήσει τα ρούχα χύμα έξω, και μετά διαπιστώσαμε ότι είχε αρχίσει πάλι η βροχή και το χιόνι.. όταν πήγαμε να ντυθούμε.. Τουλάχιστον τα παπούτσια αποδείχτηκαν άξια των χρημάτων που ξοδέψαμε.
Θα μπορούσαμε να μείνουμε για ώρες σ’ αυτό το μέρος, υπήρχαν όμως τόσα άλλα να μας περιμένουν.. ιδέα δεν είχαμε τι μας περίμενε. Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε σε κάποια από τα μονοπάτια που ξεκινάνε από εκεί, διαφόρων βαθμών δυσκολίας και απόστασης. Εμείς όμως πήραμε το δρόμο της επιστροφής, απολαύσαμε το σύντομο πικ νικ μας με θέα απόκρημνα βουνά, ποταμάκια και θερμές πηγές και ξανά στο αυτοκίνητο με προορισμό τα πιο διάσημα αυτού του κομματιού, την περιοχή του Gullfoss και του Geysir.
Πριν από αυτά όμως, μια στάση στον κρατήρα - λίμνη Kerið κρίθηκε επιβεβλημένη. Είναι ακριβώς πάνω στο δρόμο έτσι κι αλλιώς, δε γίνεται να τον χάσεις. Με βάθος νερού να ποικίλει, και όμορφες αποχρώσεις ανάλογα και με τη θέση του ήλιου, ή την απουσία του, μας πρόσφερε ένα ωραίο διάλειμμα από την οδήγηση. Ο δυνατός κρύος αέρας δυσκόλεψε και πάλι τη ζωή μας, αλλά άξιζε τελικά!

Τι είπαμε πριν, είχαμε σχέδιο;; Χοχο! Όταν φτάσαμε στο Geysir, το χιόνι – λίπασμα ήταν ασταμάτητο, ο αέρας παγωμένος, οι προσπάθειες να βγάλουμε αξιοπρεπείς φωτογραφίες και βίντεο από τις ανά τετράλεπτο εκρήξεις του θερμοπίδακα Strokkur περιορισμένες. Κάτι καταφέραμε όμως, ελπίζω να εκτιμήσετε το αποτέλεσμα Το σίγουρο είναι ότι όσες φορές κι αν το δεις, το "Ωωω!" βγαίνει αυθόρμητα σε κάθε έκρηξη! Πού να είσαι και ο τυχερός που θα πετύχει κατά λάθος μία από τις σπανιότατες εκρήξεις του κρατήρα Geysir...
Αλλαγή σχεδίου, αναβολή επίσκεψης στον Gullfoss για την επόμενη μέρα. Αντ’ αυτού, οδηγήσαμε προς Flúðir και κατόπιν προς την πολύ όμορφη κοιλάδα Þjórsárdalur. Η διαδρομή μας αποζημίωσε, οι λίμνες, τα ποτάμια, το χρώμα του ουρανού μιας και η κακοκαιρία ήταν πίσω μας, όλα αυτά συνέθεταν ένα σκηνικό για έμπνευση ζωγράφου. Εκεί, στρίβοντας σε ένα χωματόδρομο είδαμε και τον καταρράκτη Hjálparfoss, όμορφο και σχετικά άγνωστο στους πολλούς.
Δεν υπήρχε λόγος να επιμένουμε με τον άστατο καιρό, οπότε οδηγήσαμε πίσω στο Reykholt, όπου και περάσαμε το βράδυ παρέα με τους καινούριους μας οικοδεσπότες! Ένα ζευγάρι Πολωνών, με το τρομερό παιδάκι τους και τα κατοικίδια, που μας υποδέχτηκαν, μας πρόσφεραν παραδοσιακή Ισλανδική σούπα από αρνί, ήπιαν μαζί μας τσάι, δοκίμασαν μπισκότα της μητέρας μου.. Ίσως τελικά αυτά μένουν και πιο πολύ στη μνήμη, το χαμόγελο και τα παιχνίδια του μικρού Igi, η ντόπια ρακή που ήπιαμε μαζί, οι συζητήσεις.. Και πήραμε την απόφαση να αλλάξουμε λιγάκι το σχέδιο, να μη φύγουμε την επόμενη για τη νότια ακτή, αλλά να μείνουμε κι άλλη μέρα στην περιοχή και στους ανθρώπους! Και δεν το μετανιώσαμε, όπως θα καταλάβετε στη συνέχεια. Είπαμε, με τους ντόπιους έχεις πάντα την ευκαιρία να ανακαλύψεις μικρά, κρυφά μαργαριτάρια…
Αυτά προς το παρόν, μετά βίας 30 ώρες είχαμε συμπληρώσει στην Ισλανδία.. Όταν το συνειδητοποιήσαμε το βράδυ, είχαμε την αίσθηση ότι ήμαστε εκεί 1 μήνα.. Απόλαυση..

 

[echo2011]

Yπεροχες φωτογραφίες και περιγραφή! Μπράβο παιδιά, και στα επόμενα!!

 

[gioske]

Έτσι, έτσι δώσε πόνο και για μας που λυσσάμε για Ισλανδία

 

[KonstantinosAlyona]

Έτσι, έτσι δώσε πόνο και για μας που λυσσάμε για Ισλανδία

Θα συνεχίσεις να λυσσάς και αφού πας πρώτη φορά..όπως εγώ τώρα, χεχε! Με ευκολία ανέβηκε το συγκεκριμένο ταξίδι στην πρώτη θέση όσων έχω πάει μέχρι στιγμής, πάνω από Κούβα, Σκωτία, Ρωσία και Τουρκία, και εννοείται πάνω και από τα λοιπά ευρωπαϊκά..Άλλος πλανήτης

 

[hydronetta]

Θα συνεχίσεις να λυσσάς και αφού πας πρώτη φορά..όπως εγώ τώρα, χεχε! Με ευκολία ανέβηκε το συγκεκριμένο ταξίδι στην πρώτη θέση όσων έχω πάει μέχρι στιγμής, πάνω από Κούβα, Σκωτία, Ρωσία και Τουρκία, και εννοείται πάνω και από τα λοιπά ευρωπαϊκά..Άλλος πλανήτης

θα σε φάνε οι λατινολάτρεις!!
Κατ'εμέ welcome to the club! Δεν είμαστε λίγοι εδώ μέσα που αγαπάμε Ισλανδία (κι απορώ ποιόν μπορεί να τον αφήνει παντελώς ασυγκίνητο)…. Η αλήθεια είναι ότι ανήκει στη κατηγορία χωρών με πρωταγωνιστή τη φύση όπου μπορείς να αποτυπώσεις φωτογραφικά το μεγαλείο της (διότι πρόσφατα έζησα και το αντίθετο, η φύση να με ξεπερνά κι η αίσθηση να μην αποτυπώνεται με τίποτα στο φακό)

 

[gioske]

Θα συνεχίσεις να λυσσάς και αφού πας πρώτη φορά..όπως εγώ τώρα, χεχε! Με ευκολία ανέβηκε το συγκεκριμένο ταξίδι στην πρώτη θέση όσων έχω πάει μέχρι στιγμής, πάνω από Κούβα, Σκωτία, Ρωσία και Τουρκία, και εννοείται πάνω και από τα λοιπά ευρωπαϊκά..Άλλος πλανήτης

Μα το είπα, έχει πάρει πρώτη θέση στη bucket list μου. Αφού είμαι έτοιμος να πάρω καινούργιο φωτογραφικό φακό μόνο και μόνο γι αυτό το ταξίδι. Δώσε πληροφορίες ASAP

 

[gioske]

θα σε φάνε οι λατινολάτρεις!!
Κατ'εμέ welcome to the club! Δεν είμαστε λίγοι εδώ μέσα που αγαπάμε Ισλανδία (κι απορώ ποιόν μπορεί να τον αφήνει παντελώς ασυγκίνητο)…. Η αλήθεια είναι ότι ανήκει στη κατηγορία χωρών με πρωταγωνιστή τη φύση όπου μπορείς να αποτυπώσεις φωτογραφικά το μεγαλείο της (διότι πρόσφατα έζησα και το αντίθετο, η φύση να με ξεπερνά κι η αίσθηση να μην αποτυπώνεται με τίποτα στο φακό)

Άστα αυτά, θέλω εντυπώσεις για την 750!

 

[KonstantinosAlyona]

θα σε φάνε οι λατινολάτρεις!!
Κατ'εμέ welcome to the club! Δεν είμαστε λίγοι εδώ μέσα που αγαπάμε Ισλανδία (κι απορώ ποιόν μπορεί να τον αφήνει παντελώς ασυγκίνητο)…. Η αλήθεια είναι ότι ανήκει στη κατηγορία χωρών με πρωταγωνιστή τη φύση όπου μπορείς να αποτυπώσεις φωτογραφικά το μεγαλείο της (διότι πρόσφατα έζησα και το αντίθετο, η φύση να με ξεπερνά κι η αίσθηση να μην αποτυπώνεται με τίποτα στο φακό)

Καλές οι παραλίες, οι καρύδες με ρούμι και τα σχετικά, αλλά το μεγαλείο της φύσης σε συνδυασμό με την ασφάλεια και την ποιότητα που σου παρέχει η συγκεκριμένη χώρα είναι το κάτι άλλο. Ένιωθα πως είμαι μια κινητή κάμερα του National Geographic, και μπορώ να καταγράψω τα πάντα..και όλα θα ήταν άξια προβολής

 

[KonstantinosAlyona]

Μα το είπα, έχει πάρει πρώτη θέση στη bucket list μου. Αφού είμαι έτοιμος να πάρω καινούργιο φωτογραφικό φακό μόνο και μόνο γι αυτό το ταξίδι. Δώσε πληροφορίες ASAP

Προσπαθώ, αν και ο υπολογιστής πάλι μου κάνει νάζια... Άσχετο, ξέρει κανείς γιατί μου ανοίγει μόνο 3-4 sites, και κανένα άλλο;; Ας με ενημερώσει σε μήνυμα, μιας και τώρα δουλεύω το forum από κινητό, και δεν παίζει να ανεβάσω ιστορία έτσι..

 

[Giwrgos10]

Kώστα τα αεροπορικά πόσο περίπου σας κόστισαν; Kαι πόσο καιρό πριν τα κλείσατε;