dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.905
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 1
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 2
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 3
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 4
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 5
- Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας 6
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 1
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 2
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 3
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 4
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 5
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 6
- Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων 7
- Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι 1
- Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι 2
- Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι 3
- Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι 4
- Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι 5
- Το πέρασμα του Ζάγκρου 1
- Το πέρασμα του Ζάγκρου 2
- Το πέρασμα του Ζάγκρου 3
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 1
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 2
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 3
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 4
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 5
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 6
- Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών 7
- Στο δρόμο για το Ισφαχάν 1
- Στο δρόμο για το Ισφαχάν 2
- Στο δρόμο για το Ισφαχάν 3
- Στο δρόμο για το Ισφαχάν 4
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1o 1
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1o 2
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1o 3
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1o 4
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1o 5
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 2o 1
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 2o 2
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 2o 3
- Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 2o 4
- Στο δρόμο της επιστροφής 1
- Στο δρόμο της επιστροφής 2
- Στο δρόμο της επιστροφής 3
Αυτή τη φορά μπήκαμε στο κέντρο (με ότι αυτό σημαίνει) μιας και το μουσείο των Χαλιών βρίσκεται στην άκρη ενός από τα πάρα πολλά πάρκα της πόλης του Laleh Park, που πριν την επανάσταση ονομάζονταν Park-e Farah από το όνομα της τελευταίας βασίλισσας της χώρας. Αυτή ήταν, που οργάνωσε την κατασκευή του μουσείου στο οποίο πηγαίναμε. Πρόκειται για μοντέρνο κτίριο που, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1976.
Το περίεργο αρχιτεκτονικό του σχέδιο εξωτερικά βασίζεται στο μοτίβο του σχηματοποιημένου όρθιου αργαλειού το οποίο επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Έχει όμως και μια χρηστική αξία. Εμποδίζει τον ήλιο να χτυπά κατευθείαν στους τοίχους του κτιρίου με το σκιερό περιστύλιο, που δημιουργεί.
Το βαν μας άφησε λίγα μέτρα από την είσοδο. Πληρώσαμε το εισιτήριο και μπήκαμε. Κι εδώ 150.000 ριάλια/άτομο. Γενικά το εισιτήριο σε όλα τα αξιοθέατα, που πληρώνεις είναι 100.000-150.000 ριάλια, περίπου 2,80-4,30 ΕΥΡΩ. Στο πάρκο των πουλιών στο Εσφαχάν ήταν 220.000 και σε ένα-δύο 50.000 ριάλια. Στα εν ενεργεία τεμένη δεν πληρώνεις.
Στον προθάλαμο, εκτός από το πωλητήριο υπήρχαν στους τοίχους 4 τεράστια χαλιά αντιπροσωπευτικά των διαφόρων τεχνοτροπιών και θεματολογίας.
Περνώντας στην κυρίως έκθεση, ένας χάρτης του Ιράν δείχνει τις περιοχές με παράδοση στην κατασκευή χαλιών, μακέτες και υλικά δείχνουν τη διαδικασία
και υπάρχει και ένας όρθιος αργαλειός.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η μαγεία.
Χαλιά φτιαγμένα από διάφορα υλικά, όπως βαμβάκι, μαλλί και μετάξι, ή συνδυασμός τους, σε διάφορα μεγέθη, με τεράστια ποικιλία θεμάτων, άλλα στημένα όρθια, άλλα στο πάτωμα, χαμηλότερα από το επίπεδο που κινούμασταν και άλλα σε επικλινείς «οριζόντιες» βάσεις.
Τα μάτια δεν χόρταιναν χρώματα, σχέδια, ξόμπλια, εικόνες! Υπέροχο! Ένα μουσείο, που δικαιώνει απόλυτα τη φήμη των Περσικών χαλιών. Τα χαλιά αυτά είναι από τον 18ο αι. μέχρι τις μέρες μας.
Αν και θέλαμε να κάτσουμε να απολαύσουμε αυτόν το θησαυρό, τα βλέφαρα κλείνανε και το στομάχι διαμαρτύρονταν.
Έτσι αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ και μετά για ξεκούραση. Ζητήσαμε από τον Hamidνα μας πάει κάπου με πραγματικά παραδοσιακό φαγητό. Έτσι μπήκαμε στο βαν και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε
μπροστά στο εστιατόριο Aghabozorg.
Είναι υπόγειο και στο κλιμακοστάσιο έχει όμορφους κεραμικούς πίνακες.
Το εσωτερικό όμως του μαγαζιού είναι πέραν κάθε περιγραφής.
Υπέροχη εικόνα με πολύ όμορφη διακόσμηση σε τοίχους και ταβάνι.
Πίνακες,
μουσικά όργανα και διακοσμητικά φυτικά θέματα, όπως αυτά στα τζαμιά παντού ένα γύρο.
Όταν ήρθε το μενού κοιταχθήκαμε με απορία. Φαρσί. Στραφήκαμε στον Hamid, που χαμογελούσε.
-Καλά, θα δούμε τι θα πάρουμε. Θέλει κανένας σούπα; Εντάξει, σούπα για όλους. Θέλετε μαγειρευτά, κεμπάπ ή σούβλες (μεγάλα σουβλάκια); Προτείνω να πάρουμε απ’ όλα και να τα δοκιμάσουμε! Επικροτούμε ομόφωνα και εκεί άρχισε η απόλαυση θεσπέσιων εδεσμάτων!
Λίγα λόγια για την Πέρσικη κουζίνα, όπως τη γνωρίσαμε τις μέρες του ταξιδιού μας. Πριν το ταξίδι νόμιζα, πως θα μπούχτιζα στα κεμπάπ και τα πιλάφια. Φυσικά και φάγαμε απλά, μέτρια ή «θεϊκά» κεμπάπ και σχεδόν πάντα καταπληκτικά πιλάφια με ένα τύπο ρυζιού, μακρύκοκκο, σε μια δε περίπτωση πολύ μακρύκοκκο, με κόκκο, που ξεπερνούσε το 1,5 εκατοστό(!!!). Όλα τα πιλάφια είχαν σαφράν ή φρούτα. Και όσο κι αν έτρωγες δεν φούσκωνες(!!).
Αυτά όμως, που μας ενθουσίασαν ήταν τα μαγειρευτά. Καμιά σχέση με Ευρωπαϊκή ή διεθνή κουζίνα. ΠΕΡΣΙΚΗ!! Στην κουζίνα τους χρησιμοποιούν πολύ τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς, τα όσπρια και πολλά μυρωδικά, κάποια εντελώς άγνωστα σε μας, αλλά με καταπληκτική γεύση. Πουθενά δε δεν βρήκαμε τηγανιτά. Ακόμα και μια συνταγή, που θέλει λίγες τηγανιτές πατάτες, δύο φορές, που τη φάγαμε είχε τσιπς του εμπορίου. Όσον αφορά τα κρέατα, κυριαρχεί το αρνί, ακολουθεί το κοτόπουλο και τέλος το μοσχάρι. Δυστυχώς τα ονόματα των φαγητών ήταν πολύ δύσκολο να τα συγκρατήσω.
Φάγαμε λοιπόν ένα κοκκινιστό σε πήλινο με μελιτζάνες, ρεβίθια και λαχανικά. Από πάνω λίγα τσιπς(!!). Δεν πρόσθεταν απολύτως τίποτα και θα μπορούσαν να λείπουν. Ένα άλλο πάλι σε πήλινο, αλλά μακρόστενο αυτό, πάλι κοκκινιστό, είχε μοσχάρι, ντομάτες, πατάτες και ρεβίθια. Το συγκεκριμένο συνοδευόταν από μια λαβίδα και ένα γουδοχέρι(!!!). Το σκεύος ήταν κατάμαυρο, γιατί ψήνεται μέσα στη στάχτη. Γι αυτό και η λαβίδα με την οποία το πιάνεις και αδειάζεις μόνο το ζουμί σε ένα μπολ. Μέσα στο μπολ βάζεις μπόλικο «ψωμί» και αρχίζεις να τρως την «παπάρα» και να γλύφεις τα δάχτυλά σου! Όταν λέμε ψωμί, πρόκειται γι αυτό που λέμε αραβική πίτα, αλλά σε μέγεθος λαγάνας του κιλού! Αφού φάγαμε την παπάρα, με το γουδοχέρι κάναμε μέσα στο πήλινο σκεύος το στερεό περιεχόμενο ένα «πουρέ». Ξανά στο μπολ και με το κουτάλι λίγο στην πίτα και δόξα τον Αλλάχ! Εδώ να πω, πως οι Ιρανοί δεν χρησιμοποιούν μαχαιροπίρουνο, αλλά κουταλοπίρουνο (!!) και τα καταφέρνουν μια χαρά. Άλλωστε δεν έχουν μεγάλα κομμάτια κρέας να κόψουν, μιας και όλα είναι σε σχετικά μικρά ως πολύ μικρά κομμάτια. Οι σαλάτες τους έχουν μια ποικιλία από σαλατικά μέσα και πολλές φορές κάποιο ξηρό καρπό, σταφίδες ή αποξηραμένο ρόδι, το εθνικό φρούτο του Ιράν.
Στο τέλος είχε τσάϊ (τι άλλο; ) και κάτι μικρά «τσουρεκάκια». Το ενδιαφέρον ήταν στη ζάχαρη. Έρχεται στο τραπέζι συνοδεύοντας το τσάϊ, σε τρεις μορφές. Οι κύβοι που ξέρουμε, σε λεπτά φυλλαράκια, σα στερεοποιημένη καραμέλα, που κάτι στίγματα μέσα είναι διάφορα μυρωδικά και τέλος σε μια μορφή με κίτρινη καραμέλα σε ένα μικρό ξυλάκι. Ο Hamidκαι πάλι μας έδειξε τον τρόπο χρήσης των δύο τελευταίων. Τα φυλλαράκια τα βάζεις στο στόμα και πίνεις σιγά το τσάϊ. Το άλλο το βάζεις για λίγα λεπτά μέσα στο τσάϊ, το βγάζεις, το δοκιμάζεις και πάει λέγοντας. Οι Ιρανοί πίνουν παντού τσάϊ και όχι καφέ. Δυστυχώς το τσάϊ τους δεν ήταν αυτό που περίμενα. Σε Lipton’s έφερνε παντού, όπου το ήπιαμε. Επειδή το τσάϊ όταν φτάνει καίει, κάνουν την εξής διαδικασία: Το ποτηράκι είναι πάντα μέσα σε ένα βαθουλό πιατάκι. Χύνουν λίγο τσάϊ στο πιατάκι και πίνουν από εκεί. Αυτό συνεχίζεται μέχρι η θερμοκρασία να είναι ανεκτή, οπότε πίνουν πια από το ποτήρι!
Φυσικά για αλκοόλ ούτε κουβέντα. Νεράκι, αναψυκτικά (η κόκα κόλα είναι στις δόξες της), μπύρα (γερμανική, χωρίς αλκοόλ φυσικά. Αίσχος γεύση!) και αϊράν, το γιαουρτοποτό της ανατολής, αρωματισμένο με μπόλικο δυόσμο. Το τίμησα δεόντως σε αυτό το ταξίδι.
Πολλοί γύρω μας κάπνιζαν Shisha (ναργιλές). Εμείς το αφήσαμε για μια άλλη φορά.
Στο τέλος ο λογαριασμός για το λουκούλλειο γεύμα των έξι ανθρώπων ήταν περίπου 57,00 ΕΥΡΩ.
Βγήκαμε έξω και ο Hamidπήρε τηλέφωνο τον Γιοσέφ, που κάπου είχε πάει να παρκάρει.
Μέχρι να έρθει χαζεύαμε στο διπλανό ξηροκαρπάδικο τα τεράστια σκεύη με το μίγμα ξηρών καρπών στην είσοδο!
Είχε πάει 17.30, όταν ψόφιοι κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο. Δώσαμε ραντεβού για το άλλο πρωί στις 9.00 και ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Έπεσα ξερός για ύπνο μέχρι τις 20.30 και κατεβήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου για καφέ. Δύο ώρες αργότερα ανεβήκαμε και πάλι και μετά από λίγο πέσαμε ξανά για ύπνο μέχρι τις 7.00 το επόμενο πρωί.
Ονειρεμένο Ιράν καλώς σε βρήκαμε!!
Περισσότερες φωτογραφίες:https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/IRAN2015bTEHRAN1332015
Από το http://disaki.blogspot.gr/2015/03/kadkoy.html
και το http://disaki.blogspot.gr/2015/04/blog-post_23.html
Το περίεργο αρχιτεκτονικό του σχέδιο εξωτερικά βασίζεται στο μοτίβο του σχηματοποιημένου όρθιου αργαλειού το οποίο επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Έχει όμως και μια χρηστική αξία. Εμποδίζει τον ήλιο να χτυπά κατευθείαν στους τοίχους του κτιρίου με το σκιερό περιστύλιο, που δημιουργεί.
Το βαν μας άφησε λίγα μέτρα από την είσοδο. Πληρώσαμε το εισιτήριο και μπήκαμε. Κι εδώ 150.000 ριάλια/άτομο. Γενικά το εισιτήριο σε όλα τα αξιοθέατα, που πληρώνεις είναι 100.000-150.000 ριάλια, περίπου 2,80-4,30 ΕΥΡΩ. Στο πάρκο των πουλιών στο Εσφαχάν ήταν 220.000 και σε ένα-δύο 50.000 ριάλια. Στα εν ενεργεία τεμένη δεν πληρώνεις.
Στον προθάλαμο, εκτός από το πωλητήριο υπήρχαν στους τοίχους 4 τεράστια χαλιά αντιπροσωπευτικά των διαφόρων τεχνοτροπιών και θεματολογίας.
Περνώντας στην κυρίως έκθεση, ένας χάρτης του Ιράν δείχνει τις περιοχές με παράδοση στην κατασκευή χαλιών, μακέτες και υλικά δείχνουν τη διαδικασία
και υπάρχει και ένας όρθιος αργαλειός.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η μαγεία.
Χαλιά φτιαγμένα από διάφορα υλικά, όπως βαμβάκι, μαλλί και μετάξι, ή συνδυασμός τους, σε διάφορα μεγέθη, με τεράστια ποικιλία θεμάτων, άλλα στημένα όρθια, άλλα στο πάτωμα, χαμηλότερα από το επίπεδο που κινούμασταν και άλλα σε επικλινείς «οριζόντιες» βάσεις.
Τα μάτια δεν χόρταιναν χρώματα, σχέδια, ξόμπλια, εικόνες! Υπέροχο! Ένα μουσείο, που δικαιώνει απόλυτα τη φήμη των Περσικών χαλιών. Τα χαλιά αυτά είναι από τον 18ο αι. μέχρι τις μέρες μας.
Αν και θέλαμε να κάτσουμε να απολαύσουμε αυτόν το θησαυρό, τα βλέφαρα κλείνανε και το στομάχι διαμαρτύρονταν.
Έτσι αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ και μετά για ξεκούραση. Ζητήσαμε από τον Hamidνα μας πάει κάπου με πραγματικά παραδοσιακό φαγητό. Έτσι μπήκαμε στο βαν και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε
μπροστά στο εστιατόριο Aghabozorg.
Είναι υπόγειο και στο κλιμακοστάσιο έχει όμορφους κεραμικούς πίνακες.
Το εσωτερικό όμως του μαγαζιού είναι πέραν κάθε περιγραφής.
Υπέροχη εικόνα με πολύ όμορφη διακόσμηση σε τοίχους και ταβάνι.
Πίνακες,
μουσικά όργανα και διακοσμητικά φυτικά θέματα, όπως αυτά στα τζαμιά παντού ένα γύρο.
Όταν ήρθε το μενού κοιταχθήκαμε με απορία. Φαρσί. Στραφήκαμε στον Hamid, που χαμογελούσε.
-Καλά, θα δούμε τι θα πάρουμε. Θέλει κανένας σούπα; Εντάξει, σούπα για όλους. Θέλετε μαγειρευτά, κεμπάπ ή σούβλες (μεγάλα σουβλάκια); Προτείνω να πάρουμε απ’ όλα και να τα δοκιμάσουμε! Επικροτούμε ομόφωνα και εκεί άρχισε η απόλαυση θεσπέσιων εδεσμάτων!
Λίγα λόγια για την Πέρσικη κουζίνα, όπως τη γνωρίσαμε τις μέρες του ταξιδιού μας. Πριν το ταξίδι νόμιζα, πως θα μπούχτιζα στα κεμπάπ και τα πιλάφια. Φυσικά και φάγαμε απλά, μέτρια ή «θεϊκά» κεμπάπ και σχεδόν πάντα καταπληκτικά πιλάφια με ένα τύπο ρυζιού, μακρύκοκκο, σε μια δε περίπτωση πολύ μακρύκοκκο, με κόκκο, που ξεπερνούσε το 1,5 εκατοστό(!!!). Όλα τα πιλάφια είχαν σαφράν ή φρούτα. Και όσο κι αν έτρωγες δεν φούσκωνες(!!).
Αυτά όμως, που μας ενθουσίασαν ήταν τα μαγειρευτά. Καμιά σχέση με Ευρωπαϊκή ή διεθνή κουζίνα. ΠΕΡΣΙΚΗ!! Στην κουζίνα τους χρησιμοποιούν πολύ τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς, τα όσπρια και πολλά μυρωδικά, κάποια εντελώς άγνωστα σε μας, αλλά με καταπληκτική γεύση. Πουθενά δε δεν βρήκαμε τηγανιτά. Ακόμα και μια συνταγή, που θέλει λίγες τηγανιτές πατάτες, δύο φορές, που τη φάγαμε είχε τσιπς του εμπορίου. Όσον αφορά τα κρέατα, κυριαρχεί το αρνί, ακολουθεί το κοτόπουλο και τέλος το μοσχάρι. Δυστυχώς τα ονόματα των φαγητών ήταν πολύ δύσκολο να τα συγκρατήσω.
Φάγαμε λοιπόν ένα κοκκινιστό σε πήλινο με μελιτζάνες, ρεβίθια και λαχανικά. Από πάνω λίγα τσιπς(!!). Δεν πρόσθεταν απολύτως τίποτα και θα μπορούσαν να λείπουν. Ένα άλλο πάλι σε πήλινο, αλλά μακρόστενο αυτό, πάλι κοκκινιστό, είχε μοσχάρι, ντομάτες, πατάτες και ρεβίθια. Το συγκεκριμένο συνοδευόταν από μια λαβίδα και ένα γουδοχέρι(!!!). Το σκεύος ήταν κατάμαυρο, γιατί ψήνεται μέσα στη στάχτη. Γι αυτό και η λαβίδα με την οποία το πιάνεις και αδειάζεις μόνο το ζουμί σε ένα μπολ. Μέσα στο μπολ βάζεις μπόλικο «ψωμί» και αρχίζεις να τρως την «παπάρα» και να γλύφεις τα δάχτυλά σου! Όταν λέμε ψωμί, πρόκειται γι αυτό που λέμε αραβική πίτα, αλλά σε μέγεθος λαγάνας του κιλού! Αφού φάγαμε την παπάρα, με το γουδοχέρι κάναμε μέσα στο πήλινο σκεύος το στερεό περιεχόμενο ένα «πουρέ». Ξανά στο μπολ και με το κουτάλι λίγο στην πίτα και δόξα τον Αλλάχ! Εδώ να πω, πως οι Ιρανοί δεν χρησιμοποιούν μαχαιροπίρουνο, αλλά κουταλοπίρουνο (!!) και τα καταφέρνουν μια χαρά. Άλλωστε δεν έχουν μεγάλα κομμάτια κρέας να κόψουν, μιας και όλα είναι σε σχετικά μικρά ως πολύ μικρά κομμάτια. Οι σαλάτες τους έχουν μια ποικιλία από σαλατικά μέσα και πολλές φορές κάποιο ξηρό καρπό, σταφίδες ή αποξηραμένο ρόδι, το εθνικό φρούτο του Ιράν.
Στο τέλος είχε τσάϊ (τι άλλο; ) και κάτι μικρά «τσουρεκάκια». Το ενδιαφέρον ήταν στη ζάχαρη. Έρχεται στο τραπέζι συνοδεύοντας το τσάϊ, σε τρεις μορφές. Οι κύβοι που ξέρουμε, σε λεπτά φυλλαράκια, σα στερεοποιημένη καραμέλα, που κάτι στίγματα μέσα είναι διάφορα μυρωδικά και τέλος σε μια μορφή με κίτρινη καραμέλα σε ένα μικρό ξυλάκι. Ο Hamidκαι πάλι μας έδειξε τον τρόπο χρήσης των δύο τελευταίων. Τα φυλλαράκια τα βάζεις στο στόμα και πίνεις σιγά το τσάϊ. Το άλλο το βάζεις για λίγα λεπτά μέσα στο τσάϊ, το βγάζεις, το δοκιμάζεις και πάει λέγοντας. Οι Ιρανοί πίνουν παντού τσάϊ και όχι καφέ. Δυστυχώς το τσάϊ τους δεν ήταν αυτό που περίμενα. Σε Lipton’s έφερνε παντού, όπου το ήπιαμε. Επειδή το τσάϊ όταν φτάνει καίει, κάνουν την εξής διαδικασία: Το ποτηράκι είναι πάντα μέσα σε ένα βαθουλό πιατάκι. Χύνουν λίγο τσάϊ στο πιατάκι και πίνουν από εκεί. Αυτό συνεχίζεται μέχρι η θερμοκρασία να είναι ανεκτή, οπότε πίνουν πια από το ποτήρι!
Φυσικά για αλκοόλ ούτε κουβέντα. Νεράκι, αναψυκτικά (η κόκα κόλα είναι στις δόξες της), μπύρα (γερμανική, χωρίς αλκοόλ φυσικά. Αίσχος γεύση!) και αϊράν, το γιαουρτοποτό της ανατολής, αρωματισμένο με μπόλικο δυόσμο. Το τίμησα δεόντως σε αυτό το ταξίδι.
Πολλοί γύρω μας κάπνιζαν Shisha (ναργιλές). Εμείς το αφήσαμε για μια άλλη φορά.
Στο τέλος ο λογαριασμός για το λουκούλλειο γεύμα των έξι ανθρώπων ήταν περίπου 57,00 ΕΥΡΩ.
Βγήκαμε έξω και ο Hamidπήρε τηλέφωνο τον Γιοσέφ, που κάπου είχε πάει να παρκάρει.
Μέχρι να έρθει χαζεύαμε στο διπλανό ξηροκαρπάδικο τα τεράστια σκεύη με το μίγμα ξηρών καρπών στην είσοδο!
Είχε πάει 17.30, όταν ψόφιοι κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο. Δώσαμε ραντεβού για το άλλο πρωί στις 9.00 και ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Έπεσα ξερός για ύπνο μέχρι τις 20.30 και κατεβήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου για καφέ. Δύο ώρες αργότερα ανεβήκαμε και πάλι και μετά από λίγο πέσαμε ξανά για ύπνο μέχρι τις 7.00 το επόμενο πρωί.
Ονειρεμένο Ιράν καλώς σε βρήκαμε!!
Περισσότερες φωτογραφίες:https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/IRAN2015bTEHRAN1332015
Από το http://disaki.blogspot.gr/2015/03/kadkoy.html
και το http://disaki.blogspot.gr/2015/04/blog-post_23.html
Last edited:
