Πεζοπορία στην Αμοργό

[hydronetta]

Σήμερα σας έχω τα εύκολα….
Τόσο που οι λάτρεις των τροχών θα με αγνοήσουν επιδεικτικά, διότι ποιός ο λόγος να περπατάς, όταν όλα τα μέρη που αναφέρω είναι εύκολα προσβάσιμα με το αυτοκίνητο. Αλλά είπαμε προέχει η χαρά του περιπατητή.

Η επίσκεψη στη γραφική Χώρα της Αμοργού είναι επιβεβλημένη. Φωλιασμένη πάνω στους λόφους, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα επίδοξων πειρατών κατά το παρελθόν, είναι δείγμα τυπικής αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής.


Χώρα Αμοργού

Πρακτικά είναι ένας μικρός οικισμός, βία να μένουν μόνιμα εκεί καμιά 400αριά ψυχές. Το κέντρο είναι αποκλεισμένο για τα όλα τα τροχοφόρα όμως μέσα σε μια ώρα τον έχεις περπατήσει ολούθε μέσα από τα δαιδαλώδη πλακόστρωτα δρομάκια του. Προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση ότι τα πάντα εκεί κινούνται γύρω από τον τουρισμό. Έρημη τα πρωινά, σφύζει από ζωή στα στενά καλντερίμια το βράδυ με τον κόσμο να στοιβάζεται στα ταβερνάκια και τα μπαράκια. Πλήρης μεταμόρφωση.

Τip: Φωτογραφικά αξίζει να την επισκεφθείτε και νωρίς το πρωί αλλά και σαν ο ήλιος δύει κι ένα ζεστό χρυσοκίτρινο χρώμα λούζει το λευκό των σπιτιών της (με το κίνδυνο τότε να παρεμβάλλονται τουρίστες στα φωτογραφικά σας πλάνα).


Σαν δύει ο ήλιος...

Με το μεσαιωνικό κάστρο του Ιερεμία Γκύζη του 13ου αιώνα (αναζητείστε το κλειδί αν θέλετε να το επισκεφθείτε) να επικρέμεται του οικισμού, ξύπνησαν μνήμες από τα νιάτα μου τότε που έβλεπα στην ασπρόμαυρη ΕΙΡ ανελλιπώς τους «Έμπορους των Εθνών» βασισμένη στο αντίστοιχο έργο του Παπαδιαμάντη (με εκείνο το υπέροχο τραγούδι τίτλων του Ξαρχάκου με το Ξυλούρη). Με τη φαντασία μου να σκιαγραφεί μια όμορφη κυρά αρχόντισσα μικροπαντρεμένη να προσμένει τον κύρη της βράδυ πρωί εκεί στο κάστρο, τα βήματα μου χάθηκαν μέσα στα στενά καλντερίμια περνώντας από κάτασπρες εκκλησιές, σπίτια με λουλούδια και πέργκολες, τη πλατεία Λόζια με το τεράστιο δένδρο καταμεσίς να προσφέρει τη δροσιά του στους επισκέπτες.

Περνώντας μια γραφική καμάρα έκανα παράκαμψη δεξιά προς τη πλευρά που βρίσκονται οι εγκαταλελειμμένοι πλέον ανεμόμυλοι και η οποία προσφέρει όμορφη θέα προς τη Χώρα αλλά και στο βάθος προς το Κόλπο της Αιγιάλης και τις Μικρές Κυκλάδες.

Μόνο που το πρόβλημα (και μάλλον μόνιμο) εδώ είναι ο βοριάς που φυσούσε λυσσασμένα απειλώντας την ισορροπία μου και δημιουργώντας πονοκέφαλο σφυρίζοντας ακατάπαυστα μέσα στ’αυτιά μου. Κρίμα τόση χαμένη αιολική ενέργεια σκέφτηκα και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τη Χώρα, στην άκρη του οικισμού, στη...συνοικία Καλογερικό, όπου βρίσκονται τα σχολεία με πρώτο και καλύτερο το ιστορικό γυμνάσιο Αμοργού από τα πρώτα που λειτούργησαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Εκεί στο χωμάτινο πάρκινγκ, υπό τις ανελέητες ριπές του ανέμου, βρέθηκα σ’ένα πλάτωμα – μπαλκόνι που παρέχει υπέροχη θέα προς τη παραλία της Αγίας Άννας και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Υπό συνθήκες νηνεμίας είναι τέλειο πόστο για ρομαντζάδα όπως προδίδουν και τα άπειρα γκράφιτι των ερωτευμένων στους βράχους. Από κεί ξεκινά και το κατηφορικό καλντερίμι προς τη Μονή της Χοζοβιώτισσας.



Το στριφογυριστό μονοπάτι είναι βατό, ευκρινές και όπως σε πληροφορεί η σχετική πινακίδα η διαδρομή ως το μοναστήρι διαρκεί μισή ώρα. Η χαρά του πεζοπόρου κρατά σχετικά λίγο καθώς μετά την αρχική κάθοδο το μονοπάτι καταλήγει στον αυτοκινητόδρομο τον οποίο αναγκαστικά πρέπει να περπατήσεις μέχρι να βρεθείς στο πάρκινγκ της Μονής. Ευτυχώς σε όλη τη διαδρομή η υπέροχη θέα σε αποζημιώνει και με το παραπάνω.



Εδώ όμως τελειώνουν τα τεμπέλικα. Ακόμα κι αν παραβλέψατε τις προτροπές μου για πεζοπορία και κατηφορίσατε είτε με το ΚΤΕΛ είτε με το τροχοφόρο σας, η ανάβαση στο πέτρινο καλντερίμι με τα 200+ σκαλιά που οδηγεί στη Μονή είναι αναπόφευκτη.


Μονή Χοζοβιώτισσας

Tips για τους λάτρεις της φωτογραφίας και τους επίδοξους επισκέπτες: Ο απόκρημνος βράχος όπου φωλιάζει η Μονή 300 μέτρα πάνω από την αλίμενη ακτή, αποθανατίζονται καλύτερα με το γλυκό πρώτο φως της ημέρας, το απόγευμα η περιοχή είναι ανήλιαγη κάτι όμως που δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την επίσκεψη εκεί ειδικά αν δεν φυσά.

Η Μονή είναι ανοικτή για το κοινό 8πμ-1μμ & 5μμ-7μμ με μόνο κόστος το κεράκι που θα ανάψετε (κι αυτό προαιρετικά)

Το μονοπάτι λαξεμένο πάνω στο βράχο είναι εύκολο στην ανάβαση, αναλόγως βέβαια της φυσικής κατάστασης του καθενός. Φτάνοντας ο λευκός όγκος της Μονής επικρέμεται πάνω από το κεφάλι σου τρανό δείγμα της πίστης και της ανθρώπινης θέλησης. Ως κτίσμα και ως θέση η Μονή της Χοζοβιώτισσας είναι από τα παλαιότερα και μοναδικότερα στον ελλαδικό χώρο.





Το όνομα Χοζοβιώτισσα, προέρχεται από το τοπωνύμιο Χοζιβά στους Αγίους Τόπους, όπου υπήρχαν από τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους σημαντικά ορθόδοξα Μοναστήρια. Η παράδοση λέει ότι η εικόνα της Παναγίας έφθασε με θαυμαστό τρόπο από το μοναστήρι της Παναγιάς του Χοζεβά στη Παλαιστίνη δια θαλάσσης στον όρμο της Αγίας Άννας στα χρόνια της Εικονομαχίας. Ο πρώτος κτηριακός πυρήνας της Μονής χρονολογείται από τον 9ο αιώνα ενώ η σημερινή του μορφή ανάγεται στα τέλη του 11ου αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού



Το πολυόροφο κτίσμα έχει μήκος 40 μέτρα, ενώ το πλάτος του δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα σκαμένο εξ’ολοκλήρου μέσα στο βράχο. Περνώντας τη χαμηλή είσοδο, η στενή πέτρινη κλίμακα σε οδηγεί στο μικρό καθολικό της Μονής. Εκεί βρίσκεται η εικόνα της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας.
Στο μπαλκονάκι έξω από το καθολικό της μονής μπορείτε να απολάυσετε την ανεμπόδιστη θέα προς το Αιγαίο.


Το καθολικό της Μονής όπου βρίσκεται η εικόνα της Παναγιάς


Η θέα από το μπαλκονάκι της Μονής

Αφού ανάψετε το κεράκι σας, σας περιμένει το λουκουμάκι και η ψημένη ρακή στο αρχονταρίκι της Μονής υπό το άγρυπνο βλέμμα ηρώων της επανάστασης και φωτογραφίες μητροπολιτών, ηγουμένων και πατριαρχών.

Στο ισόγειο έχει διαμορφωθεί χώρος όπου εκτίθενται σημαντικά κειμήλια της Μονής. Προσωπικά μου άρεσαν τα χειρόγραφα και ευαγγέλια που χρονολογούνται από τον 10ο ήδη αιώνα, αλλά και το βασιλικό χρυσόβουλο του 11ου αιώνα που εκχωρούσε δικαιώματα στη Μονή. Τα εκθέματα πλαισιώνουν περίτεχνα κεντητά άμφια και άλλα λατρευτικά σκεύη κυρίως του 18ου και 19ου αιώνα.


Ευαγγέλιο του 12ου αιώνα

Από τη Μονή υπάρχει μονοπάτι που σε οδηγεί στη μικρή παραλία και τα βράχια της Αγίας Άννας ή για τους επιθυμούντες να αποβάλλουν και το φύλλο συκής ακολουθώντας το δύσβατο μονοπάτι στη γειτονική παραλία Καμπί. Είτε στα βράχια είτε στις μικροσκοπικές παραλίες θα απολαύσετε τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.
Tip: η περιοχή ενδείκνυται για μπάνιο από το πρωί ως τις 5 το απόγευμα. Μετά ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα υπερκείμενα βράχια και δεδομένου του αέρα μάλλον θα κάνει αρκετή ψύχρα για να φχαριστηθείτε το μπάνιο σας. Ετοιμαστείτε για πλήθη…. Όλοι θέλουν να ρίξουν μια βουτιά στο «Απέραντο Γαλάζιο»….




Παραλία Αγίας Άννας

Η επιστροφή στη Χώρα θα συμφωνούσα ότι δεν έχει λόγο να γίνει πεζή…
Επιβραβεύστε τον εαυτό σας που κάνατε τόσο ποδαρόδρομο παίρνοντας το ΚΤΕΛ (αν δεν έχετε δικό σας τροχοφόρο).
Και μετά με μια ψημένη ρακή σ'ένα από τα πολλά μπαράκια της Χώρας.
Αυτό έπραξα και γω και το δηλώνω ανερυθρίαστα!


Στην υγειά σας!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[maska_29]

Ομολογώ ότι αν απουσίαζαν οι ορδές των τουριστών η πυκνότητα των οποίων σε οδηγούσε να μάχεσαι για μια σπιθαμή γης για να απλώσεις την πετσέτα σου, ο Μούρος θα ήταν αρκούντως ειδυλλιακός. Η πρότασή μου συνεπώς είναι αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας εκεί εν μέσω υψηλής τουριστικής περιόδου, ελάτε νωρίς το πρωί. Το ψιλό βοτσαλάκι, τα καταγάλανα νερά και οι θαλάσσιες σπηλιές θα σας ενθουσιάσουν, σ’ένα νησί που δεν φημίζεται για τις παραλίες του.
Η Αμοργός έχει αρκετές πεζοπορικές διαδρομές που καλούν τον επισκέπτη να τις ανακαλύψει, κι ελπίζω να το πράξω μέχρι τη μέρα που θ’αποχαιρετήσω το νησί.

Όπως τα λες είναι...
Πάντως hydronetta η πεζοπορία στην Αμοργό δε συνάδει με το avatar σου...
Πολύ καλή πρόταση πάντως, ελπίζω να την αξιοποιήσω.

 

[hydronetta]

Όπως τα λες είναι...
Πάντως hydronetta η πεζοπορία στην Αμοργό δε συνάδει με το avatar σου...

Μη σε ξεγελάει το avatar όντως. Αυτό που φχαριστήθηκα ήταν ότι σε όλη τη πεζοπορική διαδρομή ημουν ολομόναχος αφήνοντας τους υπόλοιπους να διεκδικούν μια θέση στον ήλιο στη παραλία του Μούρου. Αρκεί να πω ότι μόλις άρχισε να γίνεται το αδιαχώρητο εκεί τα μάζεψα αξιοπρεπώς και αποχώρησα.

 

[pattyyy]

Τις λατρεύω αυτού του είδους τις διαδρομές! Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να την πραγματοποιήσω!

 

[Twinkie]

+ 1 κι από μένα για τον Μούρο. Η αγαπημένη μου στην Αμοργό, μετά τις 5 το απόγευμα και οφ σίζον φυσικά....Ευχαριστούμε για την περιήγηση Παναγιώτη, ομολογώ αυτό το μέρος του νησιού δεν το είχα δει..

 

[renata]

Οπως μας έχεις συνηθίσεις αλλη μια αξιόλογη ιστορία
Ομορφη η πέτρινη αμοργός!!

 

[Ivana]

ένας προορισμός της Ελλάδας που τον έχω ανάμεσα σε πρώτα σχέδιά μου...και μια ιστορία που γράφεται με τρόπο που θα με φέρει ακόμα πιο κοντά ..... ευχαριστώ...περιμένω την συνέχεια!!

 

[soudianos]

Μη σε ξεγελάει το avatar όντως. Αυτό που φχαριστήθηκα ήταν ότι σε όλη τη πεζοπορική διαδρομή ημουν ολομόναχος αφήνοντας τους υπόλοιπους να διεκδικούν μια θέση στον ήλιο στη παραλία του Μούρου. Αρκεί να πω ότι μόλις άρχισε να γίνεται το αδιαχώρητο εκεί τα μάζεψα αξιοπρεπώς και αποχώρησα.

Μακάριοι οι οδοιπορούντες και διψούντες....

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, δυστυχώς η σύνδεση με το ελεύθερο ασύρματο δίκτυο του Δήμου Αμοργού τις απογευματινές ώρες είναι αργή κι έτσι δεν μπορώ ούτε να ποστάρω απαντήσεις καμιά φορά. Ευτυχώς που το πρωι στη δουλειά πάει σφαίρα κι έτσι αναπληρώνω. Σήμερα σας έχω νέο κομμάτι....

 

[hydronetta]

Διαδρομή Κατάπολα – Παραλία Μαλτέζι


Τα Κατάπολα δεν είναι και το μέρος που θα ονειρευόμουν να κατοικοεδρεύω όντας στην Αμοργό. Αφού όμως τα έφερε έτσι η μοίρα και το δωμάτιο που μου παραχωρήθηκε βρισκόταν εκεί, αποφάσισα πως θα προσπαθούσα να ανακαλύψω όσο μπορούσα περισσότερα στη γύρω περιοχή, στο χρόνο που μου απέμενε από τη δουλειά.


Κατάπολα

Θυμάμαι τη πρώτη φορά που είχα βρεθεί στα Κατάπολα πριν κάτι δεκαετίες τη δυσάρεστη οσμή που αναδυόταν σ’όλο το λιμάνι από τα λύματα που ανεξέλεγκτα χύνονταν στη θάλασσα. Σήμερα το σκηνικό έχει αλλάξει προς τέρψιν των ταξιδιωτών που μπορούν να απολαύσουν μια χαλαρή βραδινή βόλτα στη παραλία απολαμβάνοντας τα μενεξεδιά χρώματα του δειλινού.






Τη διαδρομή που προτείνω, οι «χαλαροί» μπορούν να την αγνοήσουν παντελώς καθώς τα βαρκάκια πάνε κι έρχονται ανά μισάωρο από την αποβάθρα του λιμανιού. Οπότε δεν συντρέχει λόγος να μπουν στη διαδικασία να περπατάνε στο λιοπύρι μισή ώρα για να φτάσουν στην παραλία Μαλτέζι. Αν όμως ξυπνά μέσα σας ο μικρός εξερευνητής τότε ακολουθήστε το μονοπάτι που οδηγεί σ’αυτήν και είναι αρκετά εύκολο με εξαίρεση ίσως το τελευταίο κομμάτι του.
Η παραλία αυτή βρίσκεται ΒΔ των Κατάπολων και είναι ό,τι πιο αξιόλογο και εύκολα προσβάσιμο έχει να επιδείξει η περιοχή. Επίσης ακόμα και με τα μποφόρ να μαίνονται, αυτή παραμένει απάνεμη σε αντίθεση με άλλες παραλίες ανατολικότερα του λιμανιού.

Η διαδρομή ακολουθεί αρχικά τον αυτοκινητόδρομο δίπλα από τη αμμουδερή παραλία στα Κατάπολα. Λύση απολύτου ανάγκης για μπάνιο θεωρώ τη συγκεκριμένη παραλία που προσφέρεται μόνο για ηλιοθεραπεία καθώς η θάλασσα έχει αρκετά φύκια, στο οπτικό πεδίο παρεμβάλλονται κάθε είδους σκάφη, τροχοφόρα και περιπατητές περιδιαβαίνουν ασταμάτητα πάνω από το κεφάλι σου στο δρόμο κι αν φυσάει αρκετά είσαι εκτεθειμένος στους αέρηδες.


Η παραλία στα Κατάπολα

Εκεί που τελειώνει η παραλία ξεκινά ο συνοικισμός με το ευρηματικό όνομα Ξυλοκερατίδι. Εκεί θα βρει κανείς ταβερνάκια και μπαράκια που βγάζουν τα τραπεζάκια τους σχεδόν πάνω στο κύμα και δεδομένης της ηρεμίας της περιοχής ενδείκνυνται για ένα πιο ήσυχο (βλέπε ρομαντικό) δείπνο καθώς τα χρώματα του δειλινού ήταν οφείλω να ομολογήσω εκπληκτικά.




Στο Ξυλοκερατίδι το δειλινό

Επειδή ο παραλιακός δρόμος οδηγεί στο…. πουθενά, ακολουθείς ένα παράλληλο δρόμο μέσα στα στενά του συνοικισμού που ομολογουμένως δεν έχουν κανένα παραδοσιακό χρώμα. Περνώντας από το νεκροταφείο της περιοχής, αισθάνεσαι ξαφνικά μια απόκοσμη ζήλεια γι΄αυτούς που τα κορμιά τους αναπαύονται αιωνίως ατενίζοντας το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας. Από κεί απλώνεται πανοραμικά η παραλία του Αγίου Παντελεήμονα με υπέροχα τυρκουάζ νερά κι αυτομάτως αναρωτιέσαι γιατί είναι παντελώς έρημη.



Η απορία σου λύνεται αμέσως μόλις κατέβεις στα σκαλιά και βρεθείς στη παραλία. Στενή, γεμάτη πέτρες, δεν επιτρέπει ούτε εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα ούτε και ιδανικές συνθήκες για να απλώσεις τη πετσετούλα σου και να χαλαρώσεις στο καρκινογόνο (πλέον) χάδι του ήλιου. Μόνες λύσεις και αρκετά δημοφιλείς δυστυχώς είναι οι αποβάθρες κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα ή στην αρχή της παραλίας όπου τα λιγοστά αρμιρίκια παρέχουν σκέπη από τον ήλιο.

Το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα μια ανάσα από τη θάλασσα είναι από τα πιο φωτογενή σημεία στην Αμοργό. Χτισμένο πάνω σε ένα ακρωτήρι φαντάζει πανέμορφο με φόντο τα Κατάπολα ή τα γυμνά βράχια και τα γαλαζοπράσινα νερά. Θα το χαρακτήριζα μάλιστα εξίσου λειτουργικό γιατί μερικοί τουρίστες βρίσκουν πολύ βολικό να ξαπλάρουν στα πεζούλια του που προσφέρουν δωρεάν αντηλιακή προστασία. Τα βράχια δε περιξ της εκκλησίας είναι κι αυτά προσφιλής τόπος των λουομένων που αναζητούν λίγη μοναξιά, μακριά από τα πλήθη που συρρέουν στο Μαλτέζι.


Το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα

Στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής περνάς από μια δεύτερη παραλία (εξίσου αφιλόξενη για κολύμπι), για να ακολουθήσει μια μίνι αναρρίχηση σε ένα μονοπάτι που τελικά σε αποζημιώνει με πανοραμική θέα της παραλίας του Μαλτεζίου.


Παραλία Μαλτέζι

Μη αυταπατάσθε ότι ανακαλύψατε την παραδεισένια απομονωμένη παραλία. Όλα τα συμπαρομαρτούντα είναι εκεί. Και beach bar και ξαπλώστρες, αλλά ευτυχώς δεν εκτείνονται καθ’ όλο το μήκος της. Έτσι, πλήθους επιτρέποντος, μπορεί να βρεις μια γωνιά να απλώσεις την πετσετούλα σου στην άμμο. Τα νερά είναι πάντοτε γαλήνια, γαλαζοπράσινα και καθάρια. Αν μάλιστα απουσίαζαν οι γνωστοί ουδόλως υποσχόμενοι παίκτες ρακετών που μετατρέπουν κάθε παραλία σε γήπεδο Γουίμπλεντον ή οι γνωστές τσιρίδες μικρών τε και μεγάλων (και ω τι πρωτότυπο) ελλήνων παραθεριστών, η παραλία θα ήταν ιδανική διέξοδος για τους παροικούντες στα Κατάπολα.
Γενικά η διαδρομή διάρκειας μισής ώρας είναι αρκετά εύκολη, σχετικά ευχάριστη (αφού περπατάς δίπλα στη θάλασσα), αλλά στερείται αξιοθέατων. Η παραμονή στη παραλία ενδείκνυται πριν το μεσημέρι κι αφότου το τελευταίο βαρκάκι πάρει την πλειονότητα των «χαλαρών» λουομένων το απόγευμα.

Εναλλακτική πρόταση για μπάνιο για όσους αγαπούν τα βράχια, είναι η βραχώδης παραλία στις Πλάκες. Εξίσου όμως δημοφιλής και με πρόσβαση όπως διαπίστωσα μόνο δια θαλάσσης. Είναι δε και το μόνο μέρος που μπορείς να απολαύσεις το μπάνιο σου εν αδαμιαία περιβολή αρκεί βέβαια να κάνεις το κατσίκι πηδώντας πάνω στα βράχια αναζητώντας μια πιο απόμερη γωνιά.
Αυτά μέχρι νεωτέρας, ανήσυχοι περιπατητές…

 

[ioanna karagianni]

βρε αθεόφοβε!! σε στείλαμε στην Αμοργό για δουλειά και εσύ μου άρχισες τις ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις;
Η Αμοργός είναι το αγαπημένο μου νησί, τα μονοπάτια της τα θυμάμαι πολύ καλά, και τα ορεινά της χωριά με τα καφενεδάκια επίσης. Κρίμα που μένεις στα Κατάπολα, δεν έχουν σχέση με το υπόλοιπο νησί. Ήλπιζα πως θα μείνεις στην χώρα.
Ερωτεύτηκα την φωτογραφία του δειλινού με το ιστιοφόρο. Θα μου την χαρίσεις;

 

[hydronetta]

βρε αθεόφοβε!! σε στείλαμε στην Αμοργό για δουλειά και εσύ μου άρχισες τις ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις;
Η Αμοργός είναι το αγαπημένο μου νησί, τα μονοπάτια της τα θυμάμαι πολύ καλά, και τα ορεινά της χωριά με τα καφενεδάκια επίσης. Κρίμα που μένεις στα Κατάπολα, δεν έχουν σχέση με το υπόλοιπο νησί. Ήλπιζα πως θα μείνεις στην χώρα. Ερωτεύτηκα την φωτογραφία του δειλινού με το ιστιοφόρο. Θα μου την χαρίσεις;

H φωτογραφία του δειλινού αφιερωμένη εξαιρετικά σε σένα!
ομολογώ ότι είχα καιρό να φχαριστηθώ τέτοια χρώματα δειλινού. Δυστυχώς μου μένει ελεύθερο μόνο το απόγευμα για εξερεύνηση, αλλά βάλε καμμιά έκτατη δουλειά, βάλε να πάω για μπάνιο λίγα πράγματα προλαβαίνω να εξερευνήσω. Πάντως συνδυάζω το τερπνόν μετά του οφελίμου. Ακόμα πάντως δεν πρόκαμα να πάω κατά Αιγιάλη μεριά