Πεζοπορία στην Αμοργό

[hydronetta]

Μια εύκολη διαδρομή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, μόλις 2 χλμ ανηφορικού μονοπατιού από το κέντρο των Καταπόλων προς την αρχαία Μινώα, προέβλεπε το απογευματινό πρόγραμμα.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, υπογραμμίζοντας ότι και εντός των Κατάπολων υπάρχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον καθώς έχουν εντοπιστεί θολωτός μυκηναϊκός τάφος, ο ναός του Πύθιου Απόλλωνα (του οποίου αρχιτεκτονικά μέλη έχουν εντοιχισθεί στην εκκλησία Καταπολιανή, στον Αγ. Ταξιάρχη και στους Αγ. Σαράντα), ενώ στο Ξυλοκερατίδι υπάρχουν μυκηναϊκοί θαλαμωτοί τάφοι (13ος - 12ος αι. π. Χ. ) και ίχνη οικισμού. Όλες αυτές οι θέσεις είναι επισκέψιμες, αλλά όχι οργανωμένες σε αρχαιολογικούς χώρους.

Άλλη μια διαδρομή λοιπόν, σε πείσμα της ευκολίας, καθώς ο δρόμος που οδηγεί εκεί επιβάλει σε κάθε λογικό άνθρωπο να χρησιμοποιήσει το τροχοφόρο του. Παρκάρεις, ξεναγείσαι στον σχεδόν ερημικό αρχαιολογικό χώρο και σαν κύριος παίρνεις την άγουσα προς εξερεύνηση των κοντινών απομονωμένων παραλιών ή επιστρέφεις για μια ρακοκατάνυξη στη Χώρα. Όμως σαν είσαι σε τραβελστορική αποστολή δεν μου πήγαινε καρδιά να γράψω ιστορία για μια διαδρομή που θα την έκανα με το αυτοκίνητο. Κι έτσι αφού απόλαυσα ένα συντομότατο μπάνιο στην απαξιωθείσα παραλία των Κατάπολων, ανέλαβα δράση. Χάρτης και φωτογραφική μηχανή τα μόνα μου εφόδια.

Επί χάρτου τα πράγματα έδειχναν απλά, αλλά εγώ αδυνατούσα να εντοπίσω από πού ξεκινούσε το μονοπάτι για τη Μινώα που βρίσκεται στο λόφο της Μουντουλιάς (255μ πάνω από το λιμάνι των Κατάπολων) κι έτσι χρειάστηκα συνδρομή. Σφυρίζοντας αδιάφορα ρώτησα ένα γνωστό ντόπιο κατά που πέφτει, αποφεύγοντας να δίνω την αίσθηση ότι ήμουν αποφασισμένος να το ακολουθήσω κιόλας. Οι άνθρωποι εδώ είναι πρακτικοί και το πιθανότερο θα ήταν να χαρακτηριστώ γραφικός για τις πεζοπορικές εμμονές μου. «Στο στενό του κρεοπωλείου, στη γωνία με τα τουριστικά» η απάντηση και περιχαρής πλην διακριτικά άρχισα την ανάβαση (το αναφέρω για να το θυμούνται οι ενδιαφερόμενοι).

Η πρώτη έκπληξη ήρθε από το στενό μέσα στα Κατάπολα που οδηγεί προς το μονοπάτι. Αν δεν ήμουν στην Αμοργό θα πίστευα πως ανηφόριζα ένα υδραίικο καλντερίμι!

Μια ανέλπιστη κι ιδιαίτερη λεπτομέρεια σε εξώπορτα

Λίγο μετά το εκκλησάκι που δεσπόζει στην άκρη του οικισμού μια δεύτερη έκπληξη. Λιόδενδρα μέσα στις ξερολιθιές Το χώμα, τα ξερόχορτα, οι ελιές, οι φραγκοσυκιές όλα ανάδιδαν μια μυρουδιά που ξύπνησε τις αισθήσεις μου.
Σε λίγο το χωμάτινο μονοπάτι μετατράπηκε σε πλακόστρωτο με σκαλιά ξεκινώντας την ανηφορική του πορεία δίνοντας την ευκαιρία για πανοραμική εικόνα του οικισμού των Κατάπολων αλλά και όλου του τοπίου μέχρι που ανηφορίζει στους λόφους που φωλιάζει η Χώρα.



Περνώντας κάμποσα ξωκλήσια, το μονοπάτι καταλήγει στον τσιμεντόδρομο που επιτρέπει την οδική πρόσβαση από λιμάνι των Κατάπολων.




Ξωκλήσια στη διαδρομή


Φθάνοντας στον χώρο, αρχικά προσπέρασα την Οικία Μινώα που ανακαινίστηκε σχετικά πρόσφατα, όμως δεν έλαβα περισσότερες διευκρινήσεις για το πότε χρονολογείται και ποια η σημασία της.


Οικία Μινώα


Αλώνι στη οικία Μινώα, με φόντο την ακτογραμμή

Ο αρχαιολογικός χώρος ήταν παντέρημος. Μόνο έναν αλλοδαπό που έκανε τζόκινγκ συναπάντησα. Με υποδέχθηκε μια πινακίδα «Παρακαλώ κλείνετε τη πόρτα» λες και τα αμνοερίφια δεν είχαν κάνει ήδη κατάληψη στην κορφή του λόφου. Ένα τοπογραφικό στην είσοδο της ανασκαφής υποτίθεται βοηθά το επισκέπτη να κατανοήσει τη σημασία και την λειτουργικότητα των κτηρίων στο χώρο αν δεν είχε ξεθωριάσει από τον ήλιο και τις βροχές. Εννοείται λόγω της εγκατάλειψης δεν έχει αντικατασταθεί. Ως εκ τούτου βρέθηκα να περιφέρομαι στα σχεδόν ανύπαρκτα μονοπάτια, στα τυφλά, προσπαθώντας με τη φαντασία μου να αναπλάσω εικόνες της εποχής.


Τα τείχη και η πύλη εισόδου

Τα ερείπια με φόντο τη Χώρα




Λίγα λόγια για τη Μινώα

Η Μινώα αποτελεί τον πρωιμότερο ιστορικά οικισμό στο νησί κι έναν από τους αρχαιότερους στις Κυκλάδες.
Χάρη στις συστηματικές ανασκαφικές έρευνες η κατοίκηση ανάγεται στην Ύστερη Νεολιθική περιόδο, τη 4η χιλιετία πΧ και συνεχίστηκε ως την Πρώϊμη Εποχή του Χαλκού, την 3η π.Χ. χιλιετία, όπως μαρτυρούν τα θραύσματα μαρμάρινων κυκλαδικών ειδωλίων, πήλινων αγγείων και οψιανών, που βρέθηκαν διάσπαρτα κάτω από τα ερείπια των μεταγενεστέρων κτισμάτων των ιστορικών χρόνων.
Στην 2η π.Χ. χιλιετία, κατά την Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού, φαίνεται, πως, για άγνωστους ακόμα λόγους, δεν συνεχίστηκε η ζωή στον βουνώδη λόφο, αλλά μετατοπίστηκε στην περιοχή του λιμένα, κοντά στην βόρεια ακτή όπου έχουν εντοπιστεί σημαντικά λείψανα του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Επανεμφανίζεται όμως στους πρώϊμους ιστορικούς χρόνους (11ος-9ος πΧ αιώνας) ενώ από τον 8ο αιώνα η ακρόπολη οχυρώνεται με πύργους και προμαχώνες.
Κτίσματα από την αρχαϊκή και την κλασσική περιοδο δεν είναι σήμερα εμφανή λόγω ανακατασκευής και ενσωμάτωσής τους σε νεώτερα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Το ιερό της ακρόπολης ήταν αρχικά αφιερωμένο σε χθόνια θεότητα, στο Διόνυσο και μεταγενέστερα στους Όσιρι και Σάραπι.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια η Αμοργός αποκτά περισσότερο χαρακτήρα τόπου εξορίας Ρωμαίων πολιτών, εντούτοις όπως καταδεικνύεται από τις επιγραφές και τα οικοδομήματα η ζωή στη πόλη συνεχίστηκε αν και σταδιακά μεταφέρθηκε προς τον λιμένα.
Η θέση ερημώνει πιθανότατα τον 4ο μΧ αιώνα.
Παρά το όνομα δεν έχει σχέση με τον μινωικό πολιτισμό, η ονομασία μάλλον είναι δημιούργημα μεταγενέστερο που απορρέει από τη λατρεία του ηρωικού παρελθόντος και τον μυθικό βασιλιά Μίνωα.

Με την ένδειξη ενός ξύλινου βέλους ακολούθησα ένα κυκλικό μονοπάτι περιμετρικά της ακρόπολης. Η εικόνα των απομονωμένων ανατολικών παραλιών (πολλά υποσχόμενες για μελλοντική επίσκεψη) με τις κορυφογραμμές να αχνοφαίνονται στο βάθος, ήταν υπέροχη. Ακολουθώντας το μονοπάτι μέσα στις τσουκνίδες και σκαρφαλώνοντας τα βράχια δίκην εριφίου, αποζημιώθηκα με μια ανεμπόδιστη πανοραμική θέα προς τον κόλπο των Κατάπολων. Κάθισα μαγεμένος κι απόλαυσα στην απόλυτη ηρεμία αυτή τη λιτή ομορφιά, το χρωματικό παιχνίδισμα του αιγαιοπελαγίτικου μπλε με το χρυσοκόκκινο χρώμα που ο ήλιος έβαφε τα πάντα στο ταξίδι του για τη δύση.




Η θέα από την ακρόπολη της Μινώας προς το κόλπο των Κατάπολων, το ξωκκλήσι του Αγ.Παντελεήμονα και τη παραλία Μαλτέζι


Πήρα το δρόμο της επιστροφής προβληματισμένος. Γιατί ένας τόσο ενδιαφέρων και ιστορικά αλλά και τοπογραφικά χώρος έχει εγκαταλειφθεί και δεν αναδεικνύεται; Γιατί δεν οργανώνονται επισκέψεις για τους τουρίστες; Γιατί μια παραλία (Μούρος) διαφημίζεται και δικαιούται να έχει καλύτερη οδική πρόσβαση;

Η θλίψη και η απογοήτευση με κυρίευσαν. Στα χείλη μου έφτασαν οι στίχοι κι άρχισα να τραγουδώ δυνατά: «Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης, στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μη ξαναβγείς….».

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…..

Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα με υποδέχθηκε στα Κατάπολα

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[maska_29]

Ομολογώ ότι αν απουσίαζαν οι ορδές των τουριστών η πυκνότητα των οποίων σε οδηγούσε να μάχεσαι για μια σπιθαμή γης για να απλώσεις την πετσέτα σου, ο Μούρος θα ήταν αρκούντως ειδυλλιακός. Η πρότασή μου συνεπώς είναι αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας εκεί εν μέσω υψηλής τουριστικής περιόδου, ελάτε νωρίς το πρωί. Το ψιλό βοτσαλάκι, τα καταγάλανα νερά και οι θαλάσσιες σπηλιές θα σας ενθουσιάσουν, σ’ένα νησί που δεν φημίζεται για τις παραλίες του.
Η Αμοργός έχει αρκετές πεζοπορικές διαδρομές που καλούν τον επισκέπτη να τις ανακαλύψει, κι ελπίζω να το πράξω μέχρι τη μέρα που θ’αποχαιρετήσω το νησί.

Όπως τα λες είναι...
Πάντως hydronetta η πεζοπορία στην Αμοργό δε συνάδει με το avatar σου...
Πολύ καλή πρόταση πάντως, ελπίζω να την αξιοποιήσω.

 

[hydronetta]

Όπως τα λες είναι...
Πάντως hydronetta η πεζοπορία στην Αμοργό δε συνάδει με το avatar σου...

Μη σε ξεγελάει το avatar όντως. Αυτό που φχαριστήθηκα ήταν ότι σε όλη τη πεζοπορική διαδρομή ημουν ολομόναχος αφήνοντας τους υπόλοιπους να διεκδικούν μια θέση στον ήλιο στη παραλία του Μούρου. Αρκεί να πω ότι μόλις άρχισε να γίνεται το αδιαχώρητο εκεί τα μάζεψα αξιοπρεπώς και αποχώρησα.

 

[pattyyy]

Τις λατρεύω αυτού του είδους τις διαδρομές! Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να την πραγματοποιήσω!

 

[Twinkie]

+ 1 κι από μένα για τον Μούρο. Η αγαπημένη μου στην Αμοργό, μετά τις 5 το απόγευμα και οφ σίζον φυσικά....Ευχαριστούμε για την περιήγηση Παναγιώτη, ομολογώ αυτό το μέρος του νησιού δεν το είχα δει..

 

[renata]

Οπως μας έχεις συνηθίσεις αλλη μια αξιόλογη ιστορία
Ομορφη η πέτρινη αμοργός!!

 

[Ivana]

ένας προορισμός της Ελλάδας που τον έχω ανάμεσα σε πρώτα σχέδιά μου...και μια ιστορία που γράφεται με τρόπο που θα με φέρει ακόμα πιο κοντά ..... ευχαριστώ...περιμένω την συνέχεια!!

 

[soudianos]

Μη σε ξεγελάει το avatar όντως. Αυτό που φχαριστήθηκα ήταν ότι σε όλη τη πεζοπορική διαδρομή ημουν ολομόναχος αφήνοντας τους υπόλοιπους να διεκδικούν μια θέση στον ήλιο στη παραλία του Μούρου. Αρκεί να πω ότι μόλις άρχισε να γίνεται το αδιαχώρητο εκεί τα μάζεψα αξιοπρεπώς και αποχώρησα.

Μακάριοι οι οδοιπορούντες και διψούντες....

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, δυστυχώς η σύνδεση με το ελεύθερο ασύρματο δίκτυο του Δήμου Αμοργού τις απογευματινές ώρες είναι αργή κι έτσι δεν μπορώ ούτε να ποστάρω απαντήσεις καμιά φορά. Ευτυχώς που το πρωι στη δουλειά πάει σφαίρα κι έτσι αναπληρώνω. Σήμερα σας έχω νέο κομμάτι....

 

[hydronetta]

Διαδρομή Κατάπολα – Παραλία Μαλτέζι


Τα Κατάπολα δεν είναι και το μέρος που θα ονειρευόμουν να κατοικοεδρεύω όντας στην Αμοργό. Αφού όμως τα έφερε έτσι η μοίρα και το δωμάτιο που μου παραχωρήθηκε βρισκόταν εκεί, αποφάσισα πως θα προσπαθούσα να ανακαλύψω όσο μπορούσα περισσότερα στη γύρω περιοχή, στο χρόνο που μου απέμενε από τη δουλειά.


Κατάπολα

Θυμάμαι τη πρώτη φορά που είχα βρεθεί στα Κατάπολα πριν κάτι δεκαετίες τη δυσάρεστη οσμή που αναδυόταν σ’όλο το λιμάνι από τα λύματα που ανεξέλεγκτα χύνονταν στη θάλασσα. Σήμερα το σκηνικό έχει αλλάξει προς τέρψιν των ταξιδιωτών που μπορούν να απολαύσουν μια χαλαρή βραδινή βόλτα στη παραλία απολαμβάνοντας τα μενεξεδιά χρώματα του δειλινού.






Τη διαδρομή που προτείνω, οι «χαλαροί» μπορούν να την αγνοήσουν παντελώς καθώς τα βαρκάκια πάνε κι έρχονται ανά μισάωρο από την αποβάθρα του λιμανιού. Οπότε δεν συντρέχει λόγος να μπουν στη διαδικασία να περπατάνε στο λιοπύρι μισή ώρα για να φτάσουν στην παραλία Μαλτέζι. Αν όμως ξυπνά μέσα σας ο μικρός εξερευνητής τότε ακολουθήστε το μονοπάτι που οδηγεί σ’αυτήν και είναι αρκετά εύκολο με εξαίρεση ίσως το τελευταίο κομμάτι του.
Η παραλία αυτή βρίσκεται ΒΔ των Κατάπολων και είναι ό,τι πιο αξιόλογο και εύκολα προσβάσιμο έχει να επιδείξει η περιοχή. Επίσης ακόμα και με τα μποφόρ να μαίνονται, αυτή παραμένει απάνεμη σε αντίθεση με άλλες παραλίες ανατολικότερα του λιμανιού.

Η διαδρομή ακολουθεί αρχικά τον αυτοκινητόδρομο δίπλα από τη αμμουδερή παραλία στα Κατάπολα. Λύση απολύτου ανάγκης για μπάνιο θεωρώ τη συγκεκριμένη παραλία που προσφέρεται μόνο για ηλιοθεραπεία καθώς η θάλασσα έχει αρκετά φύκια, στο οπτικό πεδίο παρεμβάλλονται κάθε είδους σκάφη, τροχοφόρα και περιπατητές περιδιαβαίνουν ασταμάτητα πάνω από το κεφάλι σου στο δρόμο κι αν φυσάει αρκετά είσαι εκτεθειμένος στους αέρηδες.


Η παραλία στα Κατάπολα

Εκεί που τελειώνει η παραλία ξεκινά ο συνοικισμός με το ευρηματικό όνομα Ξυλοκερατίδι. Εκεί θα βρει κανείς ταβερνάκια και μπαράκια που βγάζουν τα τραπεζάκια τους σχεδόν πάνω στο κύμα και δεδομένης της ηρεμίας της περιοχής ενδείκνυνται για ένα πιο ήσυχο (βλέπε ρομαντικό) δείπνο καθώς τα χρώματα του δειλινού ήταν οφείλω να ομολογήσω εκπληκτικά.




Στο Ξυλοκερατίδι το δειλινό

Επειδή ο παραλιακός δρόμος οδηγεί στο…. πουθενά, ακολουθείς ένα παράλληλο δρόμο μέσα στα στενά του συνοικισμού που ομολογουμένως δεν έχουν κανένα παραδοσιακό χρώμα. Περνώντας από το νεκροταφείο της περιοχής, αισθάνεσαι ξαφνικά μια απόκοσμη ζήλεια γι΄αυτούς που τα κορμιά τους αναπαύονται αιωνίως ατενίζοντας το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας. Από κεί απλώνεται πανοραμικά η παραλία του Αγίου Παντελεήμονα με υπέροχα τυρκουάζ νερά κι αυτομάτως αναρωτιέσαι γιατί είναι παντελώς έρημη.



Η απορία σου λύνεται αμέσως μόλις κατέβεις στα σκαλιά και βρεθείς στη παραλία. Στενή, γεμάτη πέτρες, δεν επιτρέπει ούτε εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα ούτε και ιδανικές συνθήκες για να απλώσεις τη πετσετούλα σου και να χαλαρώσεις στο καρκινογόνο (πλέον) χάδι του ήλιου. Μόνες λύσεις και αρκετά δημοφιλείς δυστυχώς είναι οι αποβάθρες κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα ή στην αρχή της παραλίας όπου τα λιγοστά αρμιρίκια παρέχουν σκέπη από τον ήλιο.

Το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα μια ανάσα από τη θάλασσα είναι από τα πιο φωτογενή σημεία στην Αμοργό. Χτισμένο πάνω σε ένα ακρωτήρι φαντάζει πανέμορφο με φόντο τα Κατάπολα ή τα γυμνά βράχια και τα γαλαζοπράσινα νερά. Θα το χαρακτήριζα μάλιστα εξίσου λειτουργικό γιατί μερικοί τουρίστες βρίσκουν πολύ βολικό να ξαπλάρουν στα πεζούλια του που προσφέρουν δωρεάν αντηλιακή προστασία. Τα βράχια δε περιξ της εκκλησίας είναι κι αυτά προσφιλής τόπος των λουομένων που αναζητούν λίγη μοναξιά, μακριά από τα πλήθη που συρρέουν στο Μαλτέζι.


Το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα

Στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής περνάς από μια δεύτερη παραλία (εξίσου αφιλόξενη για κολύμπι), για να ακολουθήσει μια μίνι αναρρίχηση σε ένα μονοπάτι που τελικά σε αποζημιώνει με πανοραμική θέα της παραλίας του Μαλτεζίου.


Παραλία Μαλτέζι

Μη αυταπατάσθε ότι ανακαλύψατε την παραδεισένια απομονωμένη παραλία. Όλα τα συμπαρομαρτούντα είναι εκεί. Και beach bar και ξαπλώστρες, αλλά ευτυχώς δεν εκτείνονται καθ’ όλο το μήκος της. Έτσι, πλήθους επιτρέποντος, μπορεί να βρεις μια γωνιά να απλώσεις την πετσετούλα σου στην άμμο. Τα νερά είναι πάντοτε γαλήνια, γαλαζοπράσινα και καθάρια. Αν μάλιστα απουσίαζαν οι γνωστοί ουδόλως υποσχόμενοι παίκτες ρακετών που μετατρέπουν κάθε παραλία σε γήπεδο Γουίμπλεντον ή οι γνωστές τσιρίδες μικρών τε και μεγάλων (και ω τι πρωτότυπο) ελλήνων παραθεριστών, η παραλία θα ήταν ιδανική διέξοδος για τους παροικούντες στα Κατάπολα.
Γενικά η διαδρομή διάρκειας μισής ώρας είναι αρκετά εύκολη, σχετικά ευχάριστη (αφού περπατάς δίπλα στη θάλασσα), αλλά στερείται αξιοθέατων. Η παραμονή στη παραλία ενδείκνυται πριν το μεσημέρι κι αφότου το τελευταίο βαρκάκι πάρει την πλειονότητα των «χαλαρών» λουομένων το απόγευμα.

Εναλλακτική πρόταση για μπάνιο για όσους αγαπούν τα βράχια, είναι η βραχώδης παραλία στις Πλάκες. Εξίσου όμως δημοφιλής και με πρόσβαση όπως διαπίστωσα μόνο δια θαλάσσης. Είναι δε και το μόνο μέρος που μπορείς να απολαύσεις το μπάνιο σου εν αδαμιαία περιβολή αρκεί βέβαια να κάνεις το κατσίκι πηδώντας πάνω στα βράχια αναζητώντας μια πιο απόμερη γωνιά.
Αυτά μέχρι νεωτέρας, ανήσυχοι περιπατητές…

 

[ioanna karagianni]

βρε αθεόφοβε!! σε στείλαμε στην Αμοργό για δουλειά και εσύ μου άρχισες τις ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις;
Η Αμοργός είναι το αγαπημένο μου νησί, τα μονοπάτια της τα θυμάμαι πολύ καλά, και τα ορεινά της χωριά με τα καφενεδάκια επίσης. Κρίμα που μένεις στα Κατάπολα, δεν έχουν σχέση με το υπόλοιπο νησί. Ήλπιζα πως θα μείνεις στην χώρα.
Ερωτεύτηκα την φωτογραφία του δειλινού με το ιστιοφόρο. Θα μου την χαρίσεις;

 

[hydronetta]

βρε αθεόφοβε!! σε στείλαμε στην Αμοργό για δουλειά και εσύ μου άρχισες τις ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις;
Η Αμοργός είναι το αγαπημένο μου νησί, τα μονοπάτια της τα θυμάμαι πολύ καλά, και τα ορεινά της χωριά με τα καφενεδάκια επίσης. Κρίμα που μένεις στα Κατάπολα, δεν έχουν σχέση με το υπόλοιπο νησί. Ήλπιζα πως θα μείνεις στην χώρα. Ερωτεύτηκα την φωτογραφία του δειλινού με το ιστιοφόρο. Θα μου την χαρίσεις;

H φωτογραφία του δειλινού αφιερωμένη εξαιρετικά σε σένα!
ομολογώ ότι είχα καιρό να φχαριστηθώ τέτοια χρώματα δειλινού. Δυστυχώς μου μένει ελεύθερο μόνο το απόγευμα για εξερεύνηση, αλλά βάλε καμμιά έκτατη δουλειά, βάλε να πάω για μπάνιο λίγα πράγματα προλαβαίνω να εξερευνήσω. Πάντως συνδυάζω το τερπνόν μετά του οφελίμου. Ακόμα πάντως δεν πρόκαμα να πάω κατά Αιγιάλη μεριά