vrea
Member
- Μηνύματα
- 241
- Likes
- 217
Κεφάλαιο 5 – Ναός του Ουρανού – Τεχνόπολη
Εγερτήριο νωρίς το πρωί. Τελευταία μέρα στο Πεκίνο και η κατάσταση είναι ‘ότι φάμε και ότι δούμε’!!! Ένα γρήγορο πρωινό, την τσάντα μου και ένα ταξί να φύγω … για τον Ναό του Ουρανού!!!
Ο Ναός του Ουρανού είναι ένας ναός (μια παγόδα) στον οποίο έκαναν τις τελετές για καλή σοδειά κλπ. Είναι από τα πιο ωραία σημεία του Πεκίνου. Βρίσκεται σε ένα δημοφιλές πάρκο στο οποίο οι Κινέζοι κάνουν την πρωινή …τους γυμναστική! Και όταν λέω οι Κινέζοι, εννοώ τους πάντες – άντρες, γυναίκες, παιδιά - ακόμα και γριές και γέροι πάνε μέσα με το χάραμα εκεί για να γυμναστούν.
Όταν φτάσαμε εκεί, το θέαμα που αντίκρισαν τα αθώα παιδικά μας μάτια ήταν απερίγραπτο. Η ανάμνηση ακόμη μου φέρνει δάκρυα ασταμάτητου γέλιου στα μάτια. Σε όλο το πάρκο υπήρχαν διάσπαρτα τρελά ‘γκρουπάκια’ που ασχολούνταν με τις πλέον προσφιλείς δραστηριότητες των Κινέζων- γυμναστική, τραγούδι, ακροβατικά κλπ.
Για να πάρετε μια ιδέα, στη μια μεριά υπήρχε μια ομάδα που αποτελείτο από κάτι γριές που χόρευαν σε ζευγαράκια υπό την μουσική ανερχόμενου Κινέζου ποπ τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής, ένας τύπος 1m και 1 μίλκο, με τρελή φαβορίτα Έλβις, τραγουδούσε τις τελευταίες του ροκ εν ρολ επιτυχίες και τα ‘χρυσά κορίτσια’ χόρευαν κάτι ανάμεσα σε σουίνγκ και ροκ εν ρολ. Υπήρχε και ένα κομμάτι ξέμπαρκο που τους μάθαινε τα βήματα, αλλά οι άγγελοι του Τσάρλι δεν του έδιναν και πολύ σημασία και συνέχιζαν να κάνουν τα δικά τους.
Πιο πέρα υπήρχε εκπαιδευτής που μάθαινε σε άλλη ομάδα ευελπιδων το ΤΑΙ ΤΣΙ ΤΣΟΥΑΝ, ένα είδος αργής πάλης, αργές κινήσεις κουγκ φου, που γίνονται και γρήγορες…
Πιο κάτω υπήρχαν άλλα τρελά κομμάτια με τις βεντάλιες τους ανά χείρας που έκαναν ακροβατικά και άλλες απροσδιόριστες για μένα τσαχπινιές.
Ανάμεσα σε αυτούς που ήρθαν στο πάρκο ξημέρωμα και κάτι για να αθληθούν, υπήρχαν και ελαφρώς πιο ιδιόρρυθμα άτομα - παράδειγμα ένας τύπος που αρχικά μιλούσε με ένα δέντρο και στη συνέχεια πιθανώς να τσακωθήκαν (?) δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αρχίζει να το κοπανάει με το κεφάλι μετρώντας όμως τα χτυπήματα για να δώσει και αυτόν τον τόνο άθλησης στην δραστηριότητα του. Η κατάσταση στο πάρκο ήταν λίγο ‘το κλουβί με τις τρελές’ . Πιστεύω όμως ότι οι Κινέζοι χαλαρώνουν με κάτι τέτοια αλλά εμείς ως έλληνες παραδομένοι στην ραστώνη ( και όχι μόνο) δεν το πολύ καταλαβαίνουμε. Περνώντας την επόμενη μέρα με το ταξί έξω από κάτι φάμπρικες νωρίς το πρωί, είδα ότι οι Κινέζοι πριν πιάσουν δουλειά στα εργοστάσιο αθλούνται στο προαύλιο! Τώρα φαντάσου εμάς στην Αθήνα, πρωί πρωί με μάτι σαν ταχυδρομική θυρίδα να κάνουμε παρόμοιες αθλοπαιδιές έξω από την δουλειά – ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!
Αφού λοιπόν χαζέψαμε αρκετά στο Ναό του Ουρανού - πιο πολύ θα γινόταν και επικίνδυνο - είπαμε να ανασυγκροτηθούμε για την επόμενη δραστηριότητα μας στην πόλη.
Αρχικά λέγαμε να επιστρέψουμε στο κέντρο και να περπατήσουμε λίγο τις γειτονιές της πόλης αλλά η βροχούλα που δειλά δειλά ξεκίνησε μας άλλαξε τα σχέδια. Αποφασίζουμε λοιπόν να πάμε στην Τεχνόπολη που βρίσκεται στα περίχωρα του Πεκίνου.
Η περιοχή είναι σε στυλ Μπαουχάους και αποτελείται από παλιά εργοστάσια (εδώ μάλιστα λέγεται ότι κατασκευάστηκε και η πρώτη πυρηνική βόμβα στην Κίνα) που έχουν ανακαινιστεί και έχουν μετατραπεί σε σύγχρονες γκαλερί. Η περιοχή εκτός από πολύ ενδιαφέρουσες γκαλερί- αν κάποιος έχει την οικονομική δυνατότητα έχουν πολύ ενδιαφέρον- διαθέτει ωραία, σύγχρονα εστιατόρια και καφέ.
Είναι μια ωραία επιλογή για αποτοξινωθείς για λίγο από το ιστορικό Πεκίνο και να δεις ότι υπάρχει και μια πιο σύγχρονη εικόνα στην πόλη - η αλήθεια είναι ότι εκτός από αυτήν την περιοχή, δεν είδα αλλού στο Πεκίνο μοντέρνες ιδέες και ανθρώπους – οι μεγάλοι ουρανοξύστες δεν με έπεισαν ότι το πρόσφατο παρελθόν έχει ξεπεραστεί.
Αργά το απόγευμα αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στην πόλη. Αν νομίζατε ότι στην Αθήνα έχουμε κυκλοφοριακό χάος τότε σίγουρα δεν έχετε πάει στο Πεκίνο. Ποδήλατα, αυτοκίνητα, λεωφορεία και πεζοί δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οδεύουν κατά βούληση. Βάλε και την βροχερή μέρα, όλα μαζί σπανακόπιτα!!!
Τελευταία μέρα στο Πεκίνο και οπωσδήποτε θέλουμε να κλείσουμε την περιήγησή μας σε αυτήν την τόσο γοητευτική πόλη με κινέζικη όπερα. Φεύγουμε λοιπόν ολοταχώς για το τεϊοποτείο του Lao She, στο υπόγειο του οποίου παρουσιάζεται ένα ποτ πουρί από διάφορα έργα Κινέζικης όπερας - όπερα Πεκίνου και όπερα Σετσουάν.
Η μαγεία της κινέζικης όπερας έγκειται στην κομψότητα των επιτηδευμένων κινήσεων πάνω στην άδεια σκηνή, τον εύστοχο συμβολισμό του μακιγιάζ, στην παντομίμα. Συνδυάζει την τέχνη σε όλες τις μορφές της, σε ένα εκπληκτικό θεατρικό πανόραμα. Είναι ταυτόχρονα όπερα και θεατρικό έργο, μπαλέτο και παντομίμα, τσίρκο με ακροβατικά και ηρωικό έπος, κωμωδία και μελόδραμα. Τα πρόσωπα των ηθοποιών, μετασχηματισμένα σε φανταστικά γλυπτά, αναπαριστάνουν ηρωικές φιγούρες, αχρείους χαρακτήρες, θεότητες και πνεύματα, και συμβολίζουν τη βαρβαρότητα και τη γυναικεία ευγένεια. Το κοινό ταξιδεύει σε ένα χρωματιστό κόσμο ονείρου, μακριά από τις καθημερινές ανησυχίες.
Η κινέζικη όπερα, αν και αυτό που είδα εγώ ήταν ολίγον τι τουριστικό και έχανε πολύ σε αυθεντικότητα, εντούτοις ήταν μαγική. Το μαγαζί, στην τιμή της παράστασης, προσέφερε και κάτι εδέσματα- σκέτη φρίκη θα τα χαρακτήριζα – αν πάτε, να έχετε φάει κανονικά πριν γιατί θα χαροπαλέψετε.
Τελευταία νυχτερινή βόλτα στην Τιεν Αν Μεν, στην πύλη της απαγορευμένης πόλης και βέβαια στην νυχτερινή αγορά. Αύριο δίνουμε δύο σταυρωτά φιλιά στο Πεκίνο και πετάμε για Σαγκάη.
Εγερτήριο νωρίς το πρωί. Τελευταία μέρα στο Πεκίνο και η κατάσταση είναι ‘ότι φάμε και ότι δούμε’!!! Ένα γρήγορο πρωινό, την τσάντα μου και ένα ταξί να φύγω … για τον Ναό του Ουρανού!!!
Ο Ναός του Ουρανού είναι ένας ναός (μια παγόδα) στον οποίο έκαναν τις τελετές για καλή σοδειά κλπ. Είναι από τα πιο ωραία σημεία του Πεκίνου. Βρίσκεται σε ένα δημοφιλές πάρκο στο οποίο οι Κινέζοι κάνουν την πρωινή …τους γυμναστική! Και όταν λέω οι Κινέζοι, εννοώ τους πάντες – άντρες, γυναίκες, παιδιά - ακόμα και γριές και γέροι πάνε μέσα με το χάραμα εκεί για να γυμναστούν.
Όταν φτάσαμε εκεί, το θέαμα που αντίκρισαν τα αθώα παιδικά μας μάτια ήταν απερίγραπτο. Η ανάμνηση ακόμη μου φέρνει δάκρυα ασταμάτητου γέλιου στα μάτια. Σε όλο το πάρκο υπήρχαν διάσπαρτα τρελά ‘γκρουπάκια’ που ασχολούνταν με τις πλέον προσφιλείς δραστηριότητες των Κινέζων- γυμναστική, τραγούδι, ακροβατικά κλπ.
Για να πάρετε μια ιδέα, στη μια μεριά υπήρχε μια ομάδα που αποτελείτο από κάτι γριές που χόρευαν σε ζευγαράκια υπό την μουσική ανερχόμενου Κινέζου ποπ τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής, ένας τύπος 1m και 1 μίλκο, με τρελή φαβορίτα Έλβις, τραγουδούσε τις τελευταίες του ροκ εν ρολ επιτυχίες και τα ‘χρυσά κορίτσια’ χόρευαν κάτι ανάμεσα σε σουίνγκ και ροκ εν ρολ. Υπήρχε και ένα κομμάτι ξέμπαρκο που τους μάθαινε τα βήματα, αλλά οι άγγελοι του Τσάρλι δεν του έδιναν και πολύ σημασία και συνέχιζαν να κάνουν τα δικά τους.
Πιο πέρα υπήρχε εκπαιδευτής που μάθαινε σε άλλη ομάδα ευελπιδων το ΤΑΙ ΤΣΙ ΤΣΟΥΑΝ, ένα είδος αργής πάλης, αργές κινήσεις κουγκ φου, που γίνονται και γρήγορες…
Πιο κάτω υπήρχαν άλλα τρελά κομμάτια με τις βεντάλιες τους ανά χείρας που έκαναν ακροβατικά και άλλες απροσδιόριστες για μένα τσαχπινιές.
Ανάμεσα σε αυτούς που ήρθαν στο πάρκο ξημέρωμα και κάτι για να αθληθούν, υπήρχαν και ελαφρώς πιο ιδιόρρυθμα άτομα - παράδειγμα ένας τύπος που αρχικά μιλούσε με ένα δέντρο και στη συνέχεια πιθανώς να τσακωθήκαν (?) δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αρχίζει να το κοπανάει με το κεφάλι μετρώντας όμως τα χτυπήματα για να δώσει και αυτόν τον τόνο άθλησης στην δραστηριότητα του. Η κατάσταση στο πάρκο ήταν λίγο ‘το κλουβί με τις τρελές’ . Πιστεύω όμως ότι οι Κινέζοι χαλαρώνουν με κάτι τέτοια αλλά εμείς ως έλληνες παραδομένοι στην ραστώνη ( και όχι μόνο) δεν το πολύ καταλαβαίνουμε. Περνώντας την επόμενη μέρα με το ταξί έξω από κάτι φάμπρικες νωρίς το πρωί, είδα ότι οι Κινέζοι πριν πιάσουν δουλειά στα εργοστάσιο αθλούνται στο προαύλιο! Τώρα φαντάσου εμάς στην Αθήνα, πρωί πρωί με μάτι σαν ταχυδρομική θυρίδα να κάνουμε παρόμοιες αθλοπαιδιές έξω από την δουλειά – ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!
Αφού λοιπόν χαζέψαμε αρκετά στο Ναό του Ουρανού - πιο πολύ θα γινόταν και επικίνδυνο - είπαμε να ανασυγκροτηθούμε για την επόμενη δραστηριότητα μας στην πόλη.
Αρχικά λέγαμε να επιστρέψουμε στο κέντρο και να περπατήσουμε λίγο τις γειτονιές της πόλης αλλά η βροχούλα που δειλά δειλά ξεκίνησε μας άλλαξε τα σχέδια. Αποφασίζουμε λοιπόν να πάμε στην Τεχνόπολη που βρίσκεται στα περίχωρα του Πεκίνου.
Η περιοχή είναι σε στυλ Μπαουχάους και αποτελείται από παλιά εργοστάσια (εδώ μάλιστα λέγεται ότι κατασκευάστηκε και η πρώτη πυρηνική βόμβα στην Κίνα) που έχουν ανακαινιστεί και έχουν μετατραπεί σε σύγχρονες γκαλερί. Η περιοχή εκτός από πολύ ενδιαφέρουσες γκαλερί- αν κάποιος έχει την οικονομική δυνατότητα έχουν πολύ ενδιαφέρον- διαθέτει ωραία, σύγχρονα εστιατόρια και καφέ.
Είναι μια ωραία επιλογή για αποτοξινωθείς για λίγο από το ιστορικό Πεκίνο και να δεις ότι υπάρχει και μια πιο σύγχρονη εικόνα στην πόλη - η αλήθεια είναι ότι εκτός από αυτήν την περιοχή, δεν είδα αλλού στο Πεκίνο μοντέρνες ιδέες και ανθρώπους – οι μεγάλοι ουρανοξύστες δεν με έπεισαν ότι το πρόσφατο παρελθόν έχει ξεπεραστεί.
Αργά το απόγευμα αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στην πόλη. Αν νομίζατε ότι στην Αθήνα έχουμε κυκλοφοριακό χάος τότε σίγουρα δεν έχετε πάει στο Πεκίνο. Ποδήλατα, αυτοκίνητα, λεωφορεία και πεζοί δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οδεύουν κατά βούληση. Βάλε και την βροχερή μέρα, όλα μαζί σπανακόπιτα!!!
Τελευταία μέρα στο Πεκίνο και οπωσδήποτε θέλουμε να κλείσουμε την περιήγησή μας σε αυτήν την τόσο γοητευτική πόλη με κινέζικη όπερα. Φεύγουμε λοιπόν ολοταχώς για το τεϊοποτείο του Lao She, στο υπόγειο του οποίου παρουσιάζεται ένα ποτ πουρί από διάφορα έργα Κινέζικης όπερας - όπερα Πεκίνου και όπερα Σετσουάν.
Η μαγεία της κινέζικης όπερας έγκειται στην κομψότητα των επιτηδευμένων κινήσεων πάνω στην άδεια σκηνή, τον εύστοχο συμβολισμό του μακιγιάζ, στην παντομίμα. Συνδυάζει την τέχνη σε όλες τις μορφές της, σε ένα εκπληκτικό θεατρικό πανόραμα. Είναι ταυτόχρονα όπερα και θεατρικό έργο, μπαλέτο και παντομίμα, τσίρκο με ακροβατικά και ηρωικό έπος, κωμωδία και μελόδραμα. Τα πρόσωπα των ηθοποιών, μετασχηματισμένα σε φανταστικά γλυπτά, αναπαριστάνουν ηρωικές φιγούρες, αχρείους χαρακτήρες, θεότητες και πνεύματα, και συμβολίζουν τη βαρβαρότητα και τη γυναικεία ευγένεια. Το κοινό ταξιδεύει σε ένα χρωματιστό κόσμο ονείρου, μακριά από τις καθημερινές ανησυχίες.
Η κινέζικη όπερα, αν και αυτό που είδα εγώ ήταν ολίγον τι τουριστικό και έχανε πολύ σε αυθεντικότητα, εντούτοις ήταν μαγική. Το μαγαζί, στην τιμή της παράστασης, προσέφερε και κάτι εδέσματα- σκέτη φρίκη θα τα χαρακτήριζα – αν πάτε, να έχετε φάει κανονικά πριν γιατί θα χαροπαλέψετε.
Τελευταία νυχτερινή βόλτα στην Τιεν Αν Μεν, στην πύλη της απαγορευμένης πόλης και βέβαια στην νυχτερινή αγορά. Αύριο δίνουμε δύο σταυρωτά φιλιά στο Πεκίνο και πετάμε για Σαγκάη.
